eerzien Met trots op je uniform k 9 Gezondheid! - ramon Niemand??! Niets fijners j lekker te buit Snif e weer eens en te gaan. Heeft u ze ook gehad als kind? Die bekende kinder ziektes, zoals de mazelen, de bof, of de waterpokken? Meestal gingen deze ziektes 'rond', en als ze eenmaal in huis waren kon je er op wachten tot je óók aan de beurt kwam. En wat voelde je je dan beroerd en akelig, als je het eenmaal te pakken had! Er was maar één remedie: onder de wol! Koortsig en lamlendig lag je dan alleen op je slaapkamertje. Alleen bij hoge uitzondering mocht je beneden, en onder een warme deken in de bedstee of op de bank liggen. Moeder gaf je huismiddeltjes of versterkende bouillon. Soms moest je ook een borstrok aan, die zo kriebelde. Of kreeg je een mosterdkompres, een kruik of warme grog. Maar je kreeg ook extra aandacht, en dat was dan wel weer fijn. Wilt u zelf ook zo'n mooie, warme deken breien voor 'onder de wol'? Stichting Zeeuwse Visserstruien ontwierp 'Het Beddengoed van Tante Zoet', een unieke deken bestaande uit dertig blokken met ajourpatronen van avond doekjes, haakmutsjes, kousen, labedissen en slaapmutsen uit de Zeeuwse streekdrachten. Als eerbetoon aan alle Zeeuwse vrouwen die dit prachtige breiwerk maakten of droegen kreeg elk blok de naam van de maakster, of draagster. En, mocht u helaas toch ziek worden (wat we natuurlijk niet hopen!) dan weten we het zeker: onder deze prachtige deken wordt u vast éxtra snel weer beter! Het patroon van deze deken is als e-boek te koop bij: www.visserstruien. eu/webshop. Koopt u de wol voor deze deken bij Atelier Jaffari in Arnemuiden? Dan krijgt u het gehele patroon er gratis bij. ZLLLWSL VIS8LRSIHIILN2C Schroom is niet nodig, want 'Met dat kruisje onder je kin kun je echt wel wat', zo werd beginnend verpleegsters destijds voorgehouden. Dat 'kruisje' duidde immers op een gedegen opleiding als verpleegkundige. Je diende het speldje met trots op je uniform te dragen. Waarom Dordrecht? „Omdat ik na mijn opleiding wilde werken en er in Dordrecht een vacature was. Het was een heerlijke tijd, ik woonde er in het zusterhuis en heb er veel sociale contacten aan over gehouden'', vertelt Riet. Ze had al wel verkering met Wim Kuyper uit Ouwerkerk en haar toekomst als meewerkend echtgenote op het gemengd boeren bedrijf aan de Stelweg lag in feite al uitgestippeld. Voorafgaand aan het huwelijk werkte zij dus ook nog een half jaar met plezier in het ziekenhuis in Zierikzee, al was dat even wennen. Veel groter was de overgang toen zij plotseling van het verplegen van mensen, koeien ging melken, de melkspullen dagelijks schoonmaakte, uien in zakken stopte, een groententuin onderhield en in de loop der tijd ook nog drie zoons - Wim, Piet en Arco - op de wereld zette. Een druk leven waarin de behoefte aan een uitlaat klep zich deed voelen. „Daarom meldde ik me aan voor een EHBO cursus bij het Rode Kruis in Zierik zee en ik ben daar bijna 20 jaar blijven hangen. Het door: Ali Pankow vergde soms best veel tijd. Dat vond ik wel jammer voor Wim, maar zelf heb ik ervan genoten'', memo reert Riet. Riet Kuyper-Vijverberg (81) uit Ouwerkerk herinnert zich die stimulans nog levendig toen ze in 1961 bij haar aanstelling in het Zweedse Rode Kruisziekenhuis in Zierikzee voor wat nieuwe taken kwam te staan. Riet had toen als verpleegster al vier jaar ervaring opgedaan in het Gemeentezie kenhuis in Dordrecht waar alles grootschaliger was georganiseerd. „Bloedafname bijvoorbeeld werd daar door co-assistentes gedaan, hier moest je dat als verpleegkundige zelf doen.'' Zij schetst hoe enthousiast zij als verpleegkundige werd onthaald door de bijna legendarische Lena van de Sluis-Bij de Vaate, toenmalig leidster van de Helpsters Rode Kruis. Riet werd later haar opvolg ster als leidster van deze enthousiaste groep en kan putten uit een schat aan mooie herinneringen. Daartoe behoren de inzet tijdens de vaartochten met het Rode Kruisschip 'Henry Dunant', assistentie tijdens donoravonden van de Bloed bank, oefeningen met Brandweer en Politie, maar vooral ook de hechtere samenwerking met het Rode Kruis Ziekenhuis en de ambulancedienst. ,,De vrijwilligsters wilden immers wat ze geleerd hadden ook in de praktijk brengen. Zo werd het Rode Kruis voor sommigen een kweekvijver als professioneel verpleegkundigen", constateert Riet. Voor zichzelf constateert ze nu nog: ,,Ik geniet gewoon als ik in een ziekenhuis kom, zelfs als dat bijvoorbeeld voor een maagonderzoek is.'' W ZEEUWS Anja Geldof (l) en Stefanie Huibregtse (r) met het Beddengoed van Tante Zoet. Onder de wol Riet Kuyper-Vijverberg als leidster van de 'Helpsters Rode Kruis' te midden van een groepje betrokkenen. Riet in de rol van slachtoffer tijdens een oefening met vrijwilligers van het Rode Kruis Zierikzee.

Krantenbank Zeeland

Zeeuws Weerzien. Feest van herkenning | 2020 | | pagina 9