eerzien
Met trots op je uniform
k
9
Gezondheid!
- ramon
Niemand??!
Niets fijners j
lekker te buit
Snif
e weer eens
en te gaan.
Heeft u ze ook gehad als
kind? Die bekende kinder
ziektes, zoals de mazelen, de bof,
of de waterpokken? Meestal
gingen deze ziektes 'rond', en als
ze eenmaal in huis waren kon je
er op wachten tot je óók aan de
beurt kwam. En wat voelde je je
dan beroerd en akelig, als je het
eenmaal te pakken had! Er was
maar één remedie: onder de wol!
Koortsig en lamlendig lag je dan
alleen op je slaapkamertje.
Alleen bij hoge uitzondering
mocht je beneden, en onder een
warme deken in de bedstee of op
de bank liggen. Moeder gaf je
huismiddeltjes of versterkende
bouillon. Soms moest je ook een
borstrok aan, die zo kriebelde. Of
kreeg je een mosterdkompres,
een kruik of warme grog. Maar je
kreeg ook extra aandacht, en dat
was dan wel weer fijn.
Wilt u zelf ook zo'n mooie,
warme deken breien voor 'onder
de wol'?
Stichting Zeeuwse Visserstruien
ontwierp 'Het Beddengoed van
Tante Zoet', een unieke deken
bestaande uit dertig blokken met
ajourpatronen van avond
doekjes, haakmutsjes, kousen,
labedissen en slaapmutsen uit de
Zeeuwse streekdrachten. Als
eerbetoon aan alle Zeeuwse
vrouwen die dit prachtige
breiwerk maakten of droegen
kreeg elk blok de naam van de
maakster, of draagster.
En, mocht u helaas toch ziek
worden (wat we natuurlijk niet
hopen!) dan weten we het zeker:
onder deze prachtige deken
wordt u vast éxtra snel weer
beter!
Het patroon van deze deken is als
e-boek te koop bij:
www.visserstruien. eu/webshop.
Koopt u de wol voor deze deken
bij Atelier Jaffari in Arnemuiden?
Dan krijgt u het gehele patroon
er gratis bij.
ZLLLWSL VIS8LRSIHIILN2C
Schroom is niet nodig, want 'Met dat kruisje onder je kin kun
je echt wel wat', zo werd beginnend verpleegsters destijds
voorgehouden. Dat 'kruisje' duidde immers op een gedegen
opleiding als verpleegkundige. Je diende het speldje met trots
op je uniform te dragen.
Waarom Dordrecht? „Omdat ik na mijn opleiding
wilde werken en er in Dordrecht een vacature was.
Het was een heerlijke tijd, ik woonde er in het
zusterhuis en heb er veel sociale contacten aan over
gehouden'', vertelt Riet. Ze had al wel verkering met
Wim Kuyper uit Ouwerkerk en haar toekomst als
meewerkend echtgenote op het gemengd boeren
bedrijf aan de Stelweg lag in feite al uitgestippeld.
Voorafgaand aan het huwelijk werkte zij dus ook
nog een half jaar met plezier in het ziekenhuis in
Zierikzee, al was dat even wennen. Veel groter was
de overgang toen zij plotseling van het verplegen
van mensen, koeien ging melken, de melkspullen
dagelijks schoonmaakte, uien in zakken stopte,
een groententuin onderhield en in de loop der tijd
ook nog drie zoons - Wim, Piet en Arco - op de
wereld zette.
Een druk leven waarin de behoefte aan een uitlaat
klep zich deed voelen. „Daarom meldde ik me aan
voor een EHBO cursus bij het Rode Kruis in Zierik
zee en ik ben daar bijna 20 jaar blijven hangen. Het
door: Ali Pankow
vergde soms best veel tijd. Dat vond ik wel jammer
voor Wim, maar zelf heb ik ervan genoten'', memo
reert Riet.
Riet Kuyper-Vijverberg (81) uit Ouwerkerk
herinnert zich die stimulans nog levendig toen
ze in 1961 bij haar aanstelling in het Zweedse Rode
Kruisziekenhuis in Zierikzee voor wat nieuwe
taken kwam te staan. Riet had toen als verpleegster
al vier jaar ervaring opgedaan in het Gemeentezie
kenhuis in Dordrecht waar alles grootschaliger was
georganiseerd. „Bloedafname bijvoorbeeld werd
daar door co-assistentes gedaan, hier moest je dat
als verpleegkundige zelf doen.''
Zij schetst hoe enthousiast zij als verpleegkundige
werd onthaald door de bijna legendarische Lena
van de Sluis-Bij de Vaate, toenmalig leidster van de
Helpsters Rode Kruis. Riet werd later haar opvolg
ster als leidster van deze enthousiaste groep en kan
putten uit een schat aan mooie herinneringen.
Daartoe behoren de inzet tijdens de vaartochten
met het Rode Kruisschip 'Henry Dunant',
assistentie tijdens donoravonden van de Bloed
bank, oefeningen met Brandweer en Politie, maar
vooral ook de hechtere samenwerking met het Rode
Kruis Ziekenhuis en de ambulancedienst.
,,De vrijwilligsters wilden immers wat ze geleerd
hadden ook in de praktijk brengen. Zo werd het
Rode Kruis voor sommigen een kweekvijver als
professioneel verpleegkundigen", constateert Riet.
Voor zichzelf constateert ze nu nog: ,,Ik geniet
gewoon als ik in een ziekenhuis kom, zelfs als dat
bijvoorbeeld voor een maagonderzoek is.''
W ZEEUWS
Anja Geldof (l) en Stefanie Huibregtse (r)
met het Beddengoed van Tante Zoet.
Onder de wol
Riet Kuyper-Vijverberg als leidster van de 'Helpsters
Rode Kruis' te midden van een groepje betrokkenen.
Riet in de rol van slachtoffer tijdens een oefening
met vrijwilligers van het Rode Kruis Zierikzee.