EEUWS
Pak 'm
mee!
Nr 7, tweede jaargang - september 2020 De gratis krant vol herinneringen Stichting Zeeuws Weerzien
In dit nummer van Zeeuws Weerzien gaat het over de winkeltjes van toen.
De superfharkt bestond alleen nog in Amerika en we hadden een fiets, hooguit.
De postbode bracht veel brieven en weinig pakketjes. Dus was er in de dorpen
en stadjes klandizie voo'rledereen die in zijn voorkamer een toonbank neerzette.
Met horloges, naai- en verstelgerei, scheerschuim, speelgoed, het maakte niet uit
WEERZIEN
IN CORONATIJD
De bel. Kinkel. Of rinkel
dekinkel. De deur
klemt, dat staat op het
achter het raam geplakte briefje.
Binnen is het op deze nazomerse
dag bijna donker. Alleen tussen
de luxaflex voor raam en deur in
de voorgevel valt er licht naar
binnen. Die kant ligt momenteel
in de schaduw.
Ik snuif de weeïg zoete geur op.
In de kamer achter het winkeltje
hoor ik een stoel verschuiven.
Mevrouw Van de G. is in aan
tocht. We noemen haar altijd
Vrouw van de G.waarom weet ik
niet. Ze trekt het zware gordijn
opzij dat haar woonkamer van de
winkelruimte scheidt.
Het kwartje brandt in mijn
handpalm. Vijf snoepen van 5
cent kan ik er voor kopen. Een
ongekende luxe vandaag.
Dankzij de autoverkoper die bij
ons thuis kwam. Zo eentje die
weet dat je prettiger zaken doet
als je de kinderen van de klant
voor je wint. Ik weet niet hoe snel
ik vanuit ons aan het Prinses
Marijkeplein grenzende huis
naar Vrouw Van de G. in de Bleke-
straat moet rennen.
Voor ik binnenstap, kijk ik in de
etalage. Wagenwielen noemen
we ze, van die opgedraaide
droplinten met een kleurig hard
snoepbolletje in het midden.
Kaneelstokken, toverballen, trek
drop. Zakjes salmiakpoeder lig
gen er ook, onwijs zout, een
lekkere afwisseling voor het zoet.
Een pot smoelentrekkers, van die
harde gele bollen die zo zuur zijn
dat je gezicht ervan vertrekt.
Mevrouw Van de G. staat statig
achter haar toonbank. Vier
wagenwielen en een trekdrop.
Nee, een zakje is niet nodig, dat
heeft ze wel in de gaten.
Zo ging dat, pakweg zestig jaar
geleden in Groede. En in alle
Zeeuwse dorpen en stadjes. Hoe
klein het gehucht ook, er was
altijd wel iemand die er een
winkeltje begon. Meest vrouwen,
want die zaten toch al thuis. Voor
de meesten van hen was buitens
huis werken nog een toekomst.
In een dorp als de Groe, met
misschien vijftienhonderd inwo
ners, waren in mijn herinnering
bijna net zoveel winkels als
woonhuizen. Alleen in mijn
Noordstraatje waren er al twee
bakkers. Eén van hen verkocht
ook tijdschriften en goedkope
romannetjes. Op de hoek van de
straat had je de kapper. Hij had
een aparte winkelruimte voor de
verkoop van shampoos, haar-
verstevigers en scheercrèmes.
Een paar huizen de andere kant
op, op het marktplein, was een
mini-vestiging van de Spar. Voor
mij waren de uitbaters Vrouw de
Spar en Piet de Spar. Naast hen
was een huis waar horlogerie op
de ramen stond. Een etalage vol
horloges en wekkers. Ik herinner
me de mijne nog die we kochten:
oranje met lichtgevende wijzers
en een dito knopje bovenop om
het alarm uit te zetten.
Reiswekkers zag je er ook volop,
klokjes die je in een hard kunst
stoffen doosje kon wegklappen.
Daarnaast had je een dranken
winkel en daarnaast de enige
katholieke bakker van het dorp.
En daarnaast, als je de Molen
straat was overgestoken, kwam
mijn all-time favoriet: de
huishoudartikelenwinkel van de
familie B. Op een gegeven mo
ment hebben ze 'De kleine bazar'
op hun etalageruit geschilderd.
Ze verkochten ook speelgoed,
meer speciaal speelgoedpistolen
en -geweren. Mijn met nepzilver
ingelegde dubbelloops was een
geduchte berendoder. Je kocht er
een rolletje klappers bij, een
papierlint waarop bolletjes kruit
waren gelijmd. Als je met een
steen een klap gaf op zo'n rolletje
knalde dat behoorlijk. Maar was
je wel in één keer al je munitie
kwijt. En moest je pang-pang
roepen, net als tot voor kort onze
soldaten.
eerzien
Pagina 5
Schijf aan
een touwtje
Pagina 7
Zoethouders
Pagina 6 en 7
In de etalage
Pagina 10
In de 'sperzie'
bonen
Door de coronamaatregelen heeft
u de juni editie van Zeeuws Weer
zien helaas moeten missen. Toch
zijn zowel de redactie als lezers
met regelmaat in de pen geklom
men. Op onze website wordt
wekelijks een foto 'uit de oude
doos' geplaatst met daarbij een
ontroerend en soms zelfs hilarisch
verhaal. Iedere vrijdagochtend
wordt de auteur hierover
geïnterviewd op Omroep Zeeland
radio. Zo hebben we het contact
met u toch een beetje kunnen
onderhouden.
In goed overleg met betrokken
partijen, is besloten de gedrukte
krant vanaf eind september weer
te verspreiden. Dit gebeurt in
aangepaste vorm. Omdat op
diverse, met name medische
locaties geen leesmateriaal mag
worden neergelegd, is het aantal
distributiepunten beperkt. Toch
proberen wij de krant in alle
regio's van Zeeland beschikbaar te
stellen. Daarbij respecteren wij de
regels die door de overheid en/of
de distributiepunten zijn gesteld.
Zeeuws Weerzien is juist en
vooral bedoeld om samen met
anderen herinneringen aan vroeger
op te halen. Wij doen een beroep
op uw eigen verantwoordelijkheid
om dit op goede wijze te doen.
De slagerij van J. Traas in Baarland Foto:Wim Helm, 7 april 1988, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 17319.
door: Jan van Damme
Vooral winkelvrouwen
Pang pang
Zeeuws Weerzien kan gratis
worden aangeboden dankzij de
inzet van een groot aantal vrij
willigers en financiële steun van
sponsors en adverteerders. Helaas
hebben wij voor deze editie niet
het beoogd aantal advertenties
behaald. Daarom is het aantal
pagina's teruggebracht van 16 naar
12. Om het voortbestaan van de
krant te garanderen, kunt u ons
steunen met een vrijwillige gift via
IBAN NL37 RABO 0336 2762 73
of via de doneeractie op www.
zeeuwsweerzien.nl. Bij voorbaat
dank daarvoor!
Wij hopen van harte dat wij de
volgende editie in december
kunnen uitbrengen. Het thema is
dan 'beter worden in Zeeland'.
Heeft u mooie herinneringen aan
de wijkverpleegster op haar Solex,
zelfgebreide zwachtels, huismiddel
tjes van oma? Stuur ze op aan
redactie@zeeuwsweerzien.nl of
schrijf een kaartje aan Zeeuws
Weerzien, Postbus 33, 4350 AA
VEERE. Wij horen uw verhalen
graag!
De redactie