Weerzien
De boot loopt af
6
Of au Britannia
door: Margreeth Ernens
In 1974 kwam er vanaf Vlissingen
een veerdienst van de Olau-Line
naar het Engelse Sheerness. Met
z'n zessen namen we als tieners de
kans waar en gingen voor een prikkie
met deze luxe cruiseboot naar
Engeland voor een fietsvakantie. We
namen de nachtboot, en zouden
slapen op stapelbedjes in van die
cabines. Er waren ook veel Britten aan
boord, die, niet gewend aan het
Nederlandse alcoholpercentage van
het bier, algauw al feestend ladderzat
werden. Van slapen kwam niet veel die
nacht, omdat ze maar door bleven
feesten. Toen ik een paar jaar later een
poosje in Londen woonde, nam ik
geregeld een 48 uurs-ticket om even
naar huis te gaan: heen en weer voor
de prijs van een enkeltje. En altijd was
het feest aan boord van de Olau-
schepen Hollandia, Britannia en Kent,
met live-optredens, een casino en een
danszaal.
Nadat de Olau-Line in 1994 vertrok uit
Vlissingen, kwam de Sally-Line, die de
lijn Vlissingen-Ramsgate onderhield.
Dat was eigenlijk een vrachtdienst,
maar de schepen konden ook
passagiers meenemen, al was er geen
luxe danstent of casino aan boord. Dat
hebben we ook een keer gedaan. Toen
we 's nachts in ons bed kropen, bleken
de lakens er wel heel typisch uit te
zien: overal zaten rafelige gaten ter
grootte van een gulden, het leek alsof
iemand er met een hagelgeweer op
had geschoten... Maar er was geen
purser die ons aan beter beddengoed
kon helpen, dus we namen het maar
voor lief. Ook dat is nu allang verleden
tijd. Tegenwoordig rijd je door de
Westerscheldetunnel naar 'd'overkant'
en ga je met de Chunnel per trein naar
Londen, maar die ritten kunnen
eigenlijk niet tippen aan die heerlijke
tochtjes met 'de boot'.
column: Rinus Willemsen
Rinus Willemsen uit Biervliet is een van de streektaal-specialisten in
Zeeland. Speciaal voor deze krant klimt hij in de pen.
Stomverbaosd waoren wud-
der. Dao vloog 'n moeder in
d'r pyamao de voorste salon bin
nen. Recht op d'r dochter af. 't
Meissen was d'r brööd voo tus
sen de middag vergeten.
Me waoren net de bööt in Bresjes
opgegaon, die morgen. 't Was
kwart over zevene en dat was al-
tied een drukke bööt. Vee wèrk-
volk van De Schelde en
schoolgasten. Ieder zat op z'n
vaste plekke.'n Paor mannen uut
Sluus die nie altied van de vroeg
ste waoren, stappende binnen.
Nêe, wudder zaoten altied 'êêl
van voren. Dao wier nie geröökt.
Dao was 't ook altied nie zö druk.
,,Me zunnen zö vertrekken", zegt
m'n maot die tegenover me op
een stoel zit. 't Is eigenlijk ziin
stoel, want ik ikke zit altied op de
banke. En dan stuuft t'r anêês
een vrouwe binnen. D'r pya-
omaobroek is goed te zien onder
d'r jas. Groen mee roze blomme
tjes. Mee 'n pakje in d'r 'and
vliegt ze recht op d'r dochter af
en geeft 'eur d'r brööd. Tiid voor
'n woord of een kus is t'r nie bie.
Vlugger dan ze kwam was ze ver
dwenen. 't Meisje legt het pakje
mechanisch op het taofeltje voor
d'r en gaot rustig deu mee klet
sen. Bleuzen? Belnêê. Niks van
dat alles.
Dan begint de bööt te trillen.
,,Me gaon", zegt m'n buurman en
pakt z'n krante. 'n Paor school-
joengers 'aolen udder boeken uut
udder schooltas. Nog even udder
'uuswèrk overkieken. Soms
schrieft dat kleine vintje mee z'n
blauw jasje nog 'n paor antwoor
den in z'n schrift. Zeker omdat
de juffrouw van wiskunde 'em
nie zou trapperen omdat ie z'n
sommen nie gemaokt 'eit?
Vuuf daogen in de weke vaoren
me ielken dag op dit uure nao
Vlissiengen. Fiets pakken uut de
fietsenstal bie 't station en roef,
nao 't wèrk. En tegen vuuven wee
terug.
Op 'n kêêr was ik 's avonds wa
laote en reej ik mee m'n fiets de
bööt op. 't Was zeumer. Ik was
verlaot en ik docht bie m'n eihen:
„Joengen, noe kan je toch in die
twintig menuten wel 'n kêêr je
band lappen?" Want twêê, drie
kêêr in de weke moste kik m'n
voorband oppompen. Bie de ma-
trözen 'n immertje waoter ge-
lêênd en ik an de slag. Net op tiid
toen me in Bresjes binnenliepen,
was 't kerweitje gelapt. Waoter
teruggebrocht en m'n fiets in de
stallieng op Bresjes gezet. 't Was
nog licht, tegen 'alf elve. Fiets op
slot gezet en an de kettieng en
vèder naor 'uus. Op Schoondieke
stoengen nog wat joenge gasten
bie 't frietkraom. Ze keken even
nao de strööm auto's en de bus
die verbie reejen.
,,De bööt lööpt af", zei t'r êne. 'k
Trap 't af." 't Vintje pakkende z'n
fiets en reej naor 'uus. Toen ik de
volgende morgen m'n fiets wou
op'aolen, lag allêêne nog 'n deu-
geknipte blauwe fietsslot naost
de paole. Dan stao je toch even te
kieken 'öör. 'Oe is zö iets bie ons
noe mogelijk?, docht ik bie m'n
eigen. 't Was maor 'n ouwe fiets,
mao 'k was er op dat ögenblik
toch lelijk mee ontrieft. Da be-
gruup je zeker wel?
De leste vaort? Jao, da zat ik ook
op. 'k Staon zelfs nog op de foto,
dien den anderen dag in de
krante stoeng. Toen docht ik
nog: jammer, altied gezellig, je
zag nog 's dees en gene en je kon
altied zaoken doen of 'n praotje
maoken. Mao, die bööt was na
tuurlijk toch middeleeuws ee.
Net as de trekschuute van vroe
ger. Uut den tiid.
Il/ZEËUWS
En altijd was het feest aan boord
i Wachten op de boot naar Engeland, de paspoorten in onze handen, Margreeth is de tweede van rechts.
Uitgedanst