EEUWS Pak 'm mee! In volle vaart Nr 6, tweede jaargang - maart 2020 De gratis krant vol herinneringen Stichting Zeeuws Weerzien Pagina 3 Zwaaien naar de overkant Pagina 7 We gaan naar d'n overkant. - - JHL. Niet door de tunnel, niet over een brug of een dam. Maar zoals we dat gewend waren. In deze Zeeuws Weerzien gaan we aan boord, met de neus in de wind, en als we zin hebben bestellen we een flinke kop snert. De Prinses Irene glijdt de kom van Breskens binnen. Je hoort de motoren op een stationair toerental terugvallen. We blijven nog even aan dek staan om de omarming van de fuik mee te maken. De scheepsmotor laat zich weer horen, nu om de schroef achteruit te laten slaan. Met twee treden tegelijk haasten we ons de trap af. Onze fietsen staan helemaal voorin, daar waar de zijgang van de auto's terug buigt naar het hoofddek. De dekman van dienst is al bezig met het opendraaien van de deur voor de fietsers. Opeens hebben we vol zicht op het boven ons oprijzende brugdek. De bijna uitgegleden boot stuwt het zeewater op tegen de betonnen trappen onder de brug. Een gereed hangende kabel wordt van de brugreling gepakt en om de bolder gelegd. De Irene wordt nu stijf tegen de stootblokken getrokken. Een laatste rilling, het schip komt tot rust. De zware deur van het autodek kantelt naar boven. 'Remmen vast' en 'Fasten your brakes' staat nu op het plafond te lezen. Daar zakt het brugdek, geluidloos. Pas als de flexibele verbindingsstukken zich op de boot vlijen, klinkt er metalig contactgeluid. De auto's staan ronkend in de startblokken. Wij fietsers mogen net iets eerder de brug op. We freewheelen richting slagbomen, het is vloed. Zo ging dat, vele jaren lang. Wie Zeeland wilde bereizen moest het water op. Voor de delta werken veiligheid en ver bindingen brachten, was de veerman cruciaal. Niet alleen op de Westerschelde. Ook op de Oosterschelde, het Zijpe, het Veersche Gat. Overal werd gevaren. Anna Jacobapolder, Kamperland, Zierikzee, Perk- polder, je moest kaartjes kopen om er te komen. We waren het gewoon. Om nou te zeggen dat we zeebenen hadden, gaat te ver. Maar de veerboten maakten deel uit van ons Zeeuwse leven. Je moest er altijd wachten. Voor de boot aanlegde en je aan boord kon, tijdens de oversteek. Een kwartier, twintig minuten, zelden meer dan een half uur, dan had je weer vaste grond onder de voeten. Net tijd genoeg om de laatste nieuwtjes uit te wisselen, een kop koffie te drinken en de spiegeling van het water te koesteren. Wie regelmatig de Westerschelde overstak, herinnert zich de onvolprezen snert met stukjes spek en rookworst. Sinds een jaar of twintig, dertig, veertig gaat het allemaal vlotter, efficiënter. Met de dammen, stormvloedkeringen en bruggen zijn alle overkanten onder handbereik gekomen. Onder handbereik, maar of dat ook dichter bij is? De tunnel tussen Ellewoutsdijk en Terneuzen was in 2003 de klap op de vuurpijl, sindsdien hoeven we ook tussen Zeeuws-Vlaanderen en de rest van Zeeland niet meer scheep te gaan. Het kan overigens nog wel. Tussen Vlissingen en Breskens varen de 'fietsvoetveren'. Berucht ondertussen, ze lijken vaker uit dan in de vaart te liggen. En ze zijn in niks te vergelijken met de oude prinsessenboten en latere dubbeldekkers. Er is geen snert te koop. En de stoelen zijn zo opgesteld dat je met z'n allen uit zicht hebt op een blinde wand. Voor wie de Irene, Beatrix, Juliana en Johan Friso heeft ge kend, zijn de bootjes van nu slappe aftreksels zonder roman tiek of avontuur. We stappen nog een keer aan boord van de Irene, hangen over de reling. Er drijven kwallen. Ze deinen mee op de boeggolven als het schip zich losmaakt van de steiger. Veel lees- en kijkplezier en behouden vaart met deze nieuwe Zeeuws Weerzien. Beste lezers, eerzien Pagina 4 Met de pont van alle dag Een doos aan een riem met snoep I l' Pagina 8 en 1 1 Een pet hadden ze allemaal Pagina 14 Bootkaartjes in een plastic doos ij Naar d'n overk Veerboot Prinses Irene op weg naar Breskens Foto: Cor de Boer, Beeldbank Zeeland, nr. 136339. door: Jan van Damme Zeebenen Geen snert Wat een leuke reacties stuurde u ons naar aanleiding van het afgelopen decembernummer. De ijzige winter van '63 bracht heel wat herinneringen naar boven! Met veel plezier beginnen wij aan de tweede jaargang van Zeeuws Weerzien. Samen met u hopen wij nog veel verhalen over voorbije tijden bijeen te brengen. Het volgende nummer, dat uit komt in juni, zal in het teken staan van winkelen in Zeeland. Herinneringen aan een tijd waarin nog werd betaald met dubbeltjes en stuivers. Borrelt er een mooie herinnering bij u op aan de oude winkeltjes in uw dorp of stad? Laat het ons weten. Dit nummer gaat over varen tussen overkanten. Leuk als u ons laat weten wat u allemaal hebt meegemaakt op het water. Blijf ons vooral schrijven via redactie@zeeuwsweerzien.nl of stuur een kaartje aan Stichting Zeeuws Weerzien, Postbus 33, 4350 AA VEERE. De redactie

Krantenbank Zeeland

Zeeuws Weerzien. Feest van herkenning | 2020 | | pagina 1