EEUWS
Pak 'm
mee!
In
volle
vaart
Nr 6, tweede jaargang - maart 2020 De gratis krant vol herinneringen Stichting Zeeuws Weerzien
Pagina 3
Zwaaien naar
de overkant
Pagina 7
We gaan naar d'n overkant.
- - JHL.
Niet door de tunnel, niet over een brug of een dam.
Maar zoals we dat gewend waren. In deze Zeeuws
Weerzien gaan we aan boord, met de neus in de wind,
en als we zin hebben bestellen we een flinke kop snert.
De Prinses Irene glijdt de
kom van Breskens
binnen. Je hoort de
motoren op een stationair
toerental terugvallen. We blijven
nog even aan dek staan om de
omarming van de fuik mee te
maken. De scheepsmotor laat
zich weer horen, nu om de
schroef achteruit te laten slaan.
Met twee treden tegelijk haasten
we ons de trap af. Onze fietsen
staan helemaal voorin, daar waar
de zijgang van de auto's terug
buigt naar het hoofddek.
De dekman van dienst is al bezig
met het opendraaien van de deur
voor de fietsers. Opeens hebben
we vol zicht op het boven ons
oprijzende brugdek. De bijna
uitgegleden boot stuwt het
zeewater op tegen de betonnen
trappen onder de brug. Een
gereed hangende kabel wordt
van de brugreling gepakt en om
de bolder gelegd. De Irene wordt
nu stijf tegen de stootblokken
getrokken. Een laatste rilling, het
schip komt tot rust. De zware
deur van het autodek kantelt
naar boven. 'Remmen vast' en
'Fasten your brakes' staat nu op
het plafond te lezen. Daar zakt
het brugdek, geluidloos. Pas als
de flexibele verbindingsstukken
zich op de boot vlijen, klinkt er
metalig contactgeluid. De auto's
staan ronkend in de
startblokken. Wij fietsers mogen
net iets eerder de brug op. We
freewheelen richting
slagbomen, het is vloed.
Zo ging dat, vele jaren lang. Wie
Zeeland wilde bereizen moest
het water op. Voor de delta
werken veiligheid en ver
bindingen brachten, was de
veerman cruciaal. Niet alleen op
de Westerschelde. Ook op de
Oosterschelde, het Zijpe, het
Veersche Gat. Overal werd
gevaren. Anna Jacobapolder,
Kamperland, Zierikzee, Perk-
polder, je moest kaartjes kopen
om er te komen.
We waren het gewoon. Om nou
te zeggen dat we zeebenen
hadden, gaat te ver. Maar de
veerboten maakten deel uit van
ons Zeeuwse leven. Je moest er
altijd wachten. Voor de boot
aanlegde en je aan boord kon,
tijdens de oversteek. Een
kwartier, twintig minuten,
zelden meer dan een half uur,
dan had je weer vaste grond
onder de voeten. Net tijd genoeg
om de laatste nieuwtjes uit te
wisselen, een kop koffie te
drinken en de spiegeling van het
water te koesteren. Wie
regelmatig de Westerschelde
overstak, herinnert zich de
onvolprezen snert met stukjes
spek en rookworst.
Sinds een jaar of twintig, dertig,
veertig gaat het allemaal vlotter,
efficiënter. Met de dammen,
stormvloedkeringen en bruggen
zijn alle overkanten onder
handbereik gekomen. Onder
handbereik, maar of dat ook
dichter bij is? De tunnel tussen
Ellewoutsdijk en Terneuzen was
in 2003 de klap op de vuurpijl,
sindsdien hoeven we ook tussen
Zeeuws-Vlaanderen en de rest
van Zeeland niet meer scheep te
gaan.
Het kan overigens nog wel.
Tussen Vlissingen en Breskens
varen de 'fietsvoetveren'. Berucht
ondertussen, ze lijken vaker uit
dan in de vaart te liggen. En ze
zijn in niks te vergelijken met de
oude prinsessenboten en latere
dubbeldekkers. Er is geen snert
te koop. En de stoelen zijn zo
opgesteld dat je met z'n allen uit
zicht hebt op een blinde wand.
Voor wie de Irene, Beatrix,
Juliana en Johan Friso heeft ge
kend, zijn de bootjes van nu
slappe aftreksels zonder roman
tiek of avontuur.
We stappen nog een keer aan
boord van de Irene, hangen over
de reling. Er drijven kwallen. Ze
deinen mee op de boeggolven als
het schip zich losmaakt van de
steiger.
Veel lees- en kijkplezier en
behouden vaart met deze nieuwe
Zeeuws Weerzien.
Beste lezers,
eerzien
Pagina 4
Met de pont
van alle dag
Een doos aan een
riem met snoep
I l'
Pagina 8 en 1 1
Een pet hadden
ze allemaal
Pagina 14
Bootkaartjes in
een plastic doos ij
Naar d'n overk
Veerboot Prinses Irene op weg naar Breskens Foto: Cor de Boer, Beeldbank Zeeland, nr. 136339.
door: Jan van Damme
Zeebenen
Geen snert
Wat een leuke reacties stuurde u
ons naar aanleiding van het
afgelopen decembernummer. De
ijzige winter van '63 bracht heel
wat herinneringen naar boven!
Met veel plezier beginnen wij aan
de tweede jaargang van Zeeuws
Weerzien. Samen met u hopen wij
nog veel verhalen over voorbije
tijden bijeen te brengen.
Het volgende nummer, dat uit
komt in juni, zal in het teken staan
van winkelen in Zeeland.
Herinneringen aan een tijd waarin
nog werd betaald met dubbeltjes
en stuivers. Borrelt er een mooie
herinnering bij u op aan de oude
winkeltjes in uw dorp of stad? Laat
het ons weten.
Dit nummer gaat over varen
tussen overkanten. Leuk als u
ons laat weten wat u allemaal hebt
meegemaakt op het water.
Blijf ons vooral schrijven via
redactie@zeeuwsweerzien.nl of
stuur een kaartje aan Stichting
Zeeuws Weerzien, Postbus 33,
4350 AA VEERE.
De redactie