Schriftuurlijk argument.
Diaconale Conferentie.
Twee belangrijke dagen.
beteekenia was, ten einde was gebracht, onder
wees hy mij menigmaal tot des nachts één
uur, en dat deed hy uit belanglooze liefde.
Dat wy God danken mogen en moeten voor
hetgeen Hy ons in den heer J. de Boer gaf, is
zeker, en even zeker is het, dat zyn heengaan
ons weemoedig mag aandoen in vele van onze
kringen toch is, door zyn heengaan, eene ledige
plaats ontstaanja ook in zyn huis, waar hij
de vriendelijke, trouwe leidsman was. De in die
nende liefde voorbeeldige assistente en huis
houdster, die de Heere onzen broeder na den
dood van juffrouw Hasselman gaf, en wier
begeerte het ook is den Heere te vreezen, zal
met degenen die den heer de Boer verder dien
den insgelijks met weemoed die ledige plaats
gevoelen.
Opmerkelijk is het, dat de heer Hasselman,
die zoovele jaren de intieme vriend van den
heer de Boer was, die reeds vóór jaren met hem
en juflFr. Hasselman de school voor rekening had,
even schielijk en ook als in het huis Gods de
levenstaak eindigen en den pelgrimsstaf neer
leggen mocht en moest.
De heer Hasselman werd onder den dienst
des Woords ongesteld, en insgelijks den geest
gegeven hebbende, werd ook zijn stoffelijk over
schot naar het Instituut, slechts vier minuten
van kerk en kerkeraadskamer gelegen, heen
gebracht.
Hoe ongedacht sloeg hun beider ure, en hoe
ongedacht kan ook onze ure slaan.
Driewerf gelukkig, als ook ons leven Chris
tus is, dan toch zal ook ons sterven gewin zijn.
Dit voor zoo velen onvergetelijke klaverblad
maaide God door den dood van het arbeids
veld dezer aarde weg.
De jongste er van het laatst.
Zoo gaat hier alles en gaan hier allen voorbij.
Dit leven is de onbestendigheid zelf.
God lof! in den hemel ontmoeten wij, die
door Gods genade de verschijning van den
Heere Jezus hebben lief gehad, elkander weer.
„Troost malkander met deze woorden", zegt
de apostel*„Wij zullen altyd met den Heere
wezen."
Onze vriend en broeder J. de Boer ging, na
zijn hier door den Heere zeer begenadigd,
welbesteed en rijk gezegend vruchtendragend
leven, ons weer voor naar den hemel en in
het leven van Gods onmiddelijke nabijheid en
voor Zijn aangezicht.
„Zalig zijn de dooden, die in den Heere
sterven, van nu aan. Ja, zegt de Geest, opdat
zy rusten mogen van hunnen arbeiden
hunne werken volgen met hen."
Littoolj.
VARIA,
(Slot.)
Na een langen ietwat hobbeligen weg het
eind-station voor u te zien, is een genoegeiyk
aanschouwen.
Zoo gaat 'took wellicht met mijne lezers,
als 'toog rust op 'twoordje „8lot" boven dit
artikel geplaatst.
Bood de oudste redacteur in een zestal breede
artikelen een reeks schriftuurlijke bewijzen aan
tegen hetgeen de jongste redacteur voorstond,
daar zag zich deze wel genoopt om het aan
gebodene te toetsten, en onze lezers hebben
kunnen beoordeelen, of er waarlijk grond is in
Gods Woord, tot het indienen van een gravamen.
Doch wellicht wegen de laatste loodjes het
zwaarst
Ds. L. wil het onoirbwre van art. 66 der
kerkenorde ten slotte bewijzen uit de feiten
a. dat zoowel de moeder als de vader de
verbondsbedeeling overleidt op het kind. 1 Cor.
7 14. Volkomen juist, doch daaruit volgt o. i.
slechts dat, als de vader buiten de Kerkstaat,
dan de moeder komen moet met haar kind.
Zoo is 'took nog alom gebruikelijk.
b. dat aan Lydia en haar huis de doop is
toegediend. Ja, doch blijkbaar was deze pur
perverkoopster weduwe.
c. dat geëerd moet worden vader en moeder.
Ja door hun kind, als het tot zijn verstand
komt.
d. dat zijne moeder Salomo onderwees.
e. dat Jezus aan zijne ouders onderdanig was.
dat Paulus wil, dat ook de vrouwkens tot
kennis der waarheid moeten komen.
g. dat de ouders schatten moeten vergaderen
voor de kinderen.
h. dat volgens Trommius vader en moeder
69 maal bij elkander worden genoemd.
Er is zeker tusschen ons volkomen over
eenstemming omtrent de roeping der moeder
om vader te helpen in alle goede dingen en
in 't bijzonder ook in de opvoeding der kinderen
en allen willen wy, dat de ouders de kinderen,
breeder onderwijzen in de leer des Verbonds
en des Doops. Helaas, dat dit zoo zelden ge
schiedt Wie ander onze lezers hoorde als kind
zyn vader of moeder Ooit verhalen, wat hy
daaraan heeft, dat hy gedoopt is Ach, het
zyn uitzonderingen, als vader en moeder in
prenten in 't kinderlijk gemoed regels als van
den ouden Borstius in zyn kinderbede
O, heilig en drieéenig God,
Ik ben in Uwen Naam geteekend
In mynen doop, laat my dan tot
Uw kind en erve zijn gerekend
Of zooals in zijn heel mooi boekske de lieve
dominee J. H. Maatjes, die in der tyd de Chr.
Afgescheiden gemeente te Bunschoten diende,
zong
Dat God zyn gunst en 't zalig leven
Ook aan de kindren zelfs wil geven
Werd reeds getoond aan Israël,
Waar 't kleine kind op Gods bevel
Het teeken kreeg der zaligheid,
Die voor Gods kindren is bereid.
Ook my schonk God een heilig teeken
Eer dat ik om gena kon smeeken.
Als kindeken ter kerk geleid,
In Vadert 1) armen uitgebreid,
Ontving ik daar den heilgen Doop
Als teeken voor een zaalge hoop
Drieeenig Godoch schenk dien zegen,
Waarvan ik 't zegel heb verkregen
In mynen Doop. 'k Behoor niet meer
Mij zeiven, maar aan U, o, Heer!
Wijk zonde, satan, wereld wijk
Mijn Doop bond my aan Jezus' Ryk
Wee, wee, die hun gedoopte leden
Aan zondeen werdddienst besteden!
Ze lastren Vader, Zoon en Geest.
Hun treft Gods toorn het allermeest.
Het water van hun Doop wordt vuur
Dat branden zal met eeuwgen duur!
Doch om weer op de door Ds. L. aan de orde
gestelde strydvraag terug te komen, 't gaat
hierby toch niet over de roeping der moeder
in de opvoeding, doch over 't al of niet rechtma
tige van 't uitstellen van den doop, totdat de
moeder zelve beloven kan, 'tvoor haar oogen
gedoopte kind te zullen onderwyzen in de voor-
zeide leer. En nu komt 'tmy voor, dat de
waarlijk vrome moeder zich in haars mans be
loven mede begrepen acht, en eigenlijk heele-
maal niet om dat beloven, maar uit geheiligden
liefdedrang hare kleinen tot ryken zegen zal
zoeken te zyn. 't Geheiligd moederhart heeft
den door Ds. L. zoo onmisbaar gekeurden prik
kel niet noodig.
Ook worde niet vergeten, dat in de doops-
belofte naast de huiselijke opvoeding en de
schoolopvoeding bepaaldelijk ook gedoeld wordt
op de kerkelyke opvoeding. De vader, als
hoofd des gezins, belooft aan den kerkeraad,
dat dit gedoopte kind straks in de Geref. kerk
trouw de catechisaties volgen en den dienst
des Woords by wonen zal.
Ten slotte wil ik nog bekennen, dat als ik
mij in den beginne ietwat geprikkeld toonde,
dit kwam, omdat het my zeer smarteiyk en
verdrietig viel te bemerken, hoe net van het
oogenblik af, dat ik, gevraagd zijnde, aange
nomen had, mêe de schouders onder de Zuider-
Kerkbode te zetten, Ds. L. begon met zes weken
achtereen, voor zooveel aan hem stond, num
mer op nummer te vullen met twee en soms
drie volle kolommen, waarin als onoirbaar en
onbijbelsch werd aangevallen de kerkelyke prac-
tyk, die ik met beroep op de christelijke ethiek
en op de gereformeerde kerkenorde in de com
missievergadering ter ineensmelting had ver
dedigd en die myn kerkeraad met trouwe toe-
wyding ingang zocht te doen krijgen in myne
gemeente. Ieder kan gevoelen, dat dit de aan
genaamheid van de samenwerking moest be
nemen en my zeer verdrieten. Is echter de
toon in ingezonden stuk of artikel te forsch
of te prikkelend geweest, dan worde dit ver
geven. De broederlyke liefde blyve.
En als laatste opmerking moet me de ern
stige vraag van 't hart, of het ook zou kunnen
wezen, dat in het op den voorgrond stellen
van wat telkens door br. L. genoemd werd
„het recht en de vryheid der vrouw en moe-
1) Wy curs iv eer en. Is 't niet merkwaardig 't Lieve
boekje is nog voor een kleinigheid te koop en heet
Kinderversje* door J. H. Maatjes. Negende druk. Geef
't tyv kind
der" een gedachte speelt van wat tegenwoor
dig wel in de lucht zit, doch juist daarom,
ons, Gereformeerden, tot groote omzichtigheid
behoort te leidenhet feminisme, dat juist zijn
kenmerk hierin vindt, dat 't niet rekenend met
de goddelijke ordinantie omtrent den aard en de
plaats der vrouw, den eisch steltvoor man
en vrouw dezelfde rechten?
Ik eindig met den troost, dat dit debat over
een punt van ondergeschikt belang toch door
de aandacht te vestigen op de hoogst belang-
ryke beteekenis van den H. Doop als een Sacra-
ment van 't Verbond der Genade, by alle ge
brek nochtans heeft medegewerkt tot ver
hooging van de belangstelling in en de waar
deering van het Gereformeerd kerkeiyk leven.
Dr. W.
De volgende week is bizonder gewichtig voor
onze kerken. Donderdag Zendingsconferentie en
twee dagen vroeger: Diaconale Conferentie. De
eerste te Middelburg, Gasthuiskerk, aanvang 2
uur nam., de tweede te Vlissingen Noorder-
kerk, aanvang 10 uur voorm.
Beide Conferentiën zyn niet alleen voor
ambtsdragers, maar ook voor gemeenteleden,
dus ook voor zusters, toegankeiyk.
Wij gaao dus volgende week, zoo hoor ik
reeds spreken, zoo de Heere wil, eerst naai
Vlissingen op Dinsdag en dan naar Middelburg
op Donderdag. Juist zoo. Laat daar nu eens
alles op geregeld worden. Toont door uw be
langstellend opkomen, deze samenkomsten lief
te hebben. En geve de Heere op beide een en
rijken zegen. Hllsebos.
De vorige week overleed te Rotterdam Mej.
H. C. Scheurer, Directrice van Eudokia, het ge
sticht voor ïyders aan chronische ziekten.
Deze stichting zal veel aan haar verliezeu.
Van de oprichting af heeft ze met al hare
gaven en krachten en de grootste toewyding
de Stichting gediend.
Zy ruste in vrede en zal nu het loon ont
vangen door Jezus toegezegd aan hen, die in
Zijn kranke leden, Hem hebben geholpen.
De Universiteitsdag te Middelburg.
Iets naders mogen we vertellen.
Op den middag van den Universiteitsdag
wordt de meeting gehouden en daarin hoopt
op te treden onze hooggeschatte hoogleeraar
prof. Dr. A. Kuyper.
En voor het houden van den bidstond, op
Dinsdagavond in de Noorderkerk, is uitgenoo-
digd de man, die wegens zyn machtigen en
bezielenden arbeid een plaats heeft en hou
den zal in het hart van het Zeeuwsche velk,
dat voor een niet gering gedeelte van hem
geleerd heeft, beide op het terrein van Kerk
en Wetenschap te eeren de ordinantiën Gods!
Ik behoef zeker zijn naam hier niet te
noemen.
Voorts verluide, dat de Vergadering zal ge
houden worden in het uit de dagen van '86
onvergeteiyk Schuttershof en dat aan den avond
van den Universiteitsdag een gezamenlijke
maaltijd zal worden gehouden in het Badhuis
te Vlissingen waar het bij zonsondergang
zoo verrukkelijk kan zyn aan het breede strand
en op den top der duinen, waar Walche-
rens rijke tuin ligt aan uw voet!
Ook zal Middelburg zyn eer ophouden in
gastvryheid.
Alles schijnt te zullen samenwerken voor
een heerlijken dag in de goede gunste onzes
Gods! Dr. W.
De volgende week noodigt tot twee niet on
belangrijke samenkomsten. A. s. Dinsdag wordt
te Vlissingen gehouden een classicale diaconale
conferentie en op Hemelvaartsdag hoopt Middel
burgs Gasthuiskerk de broederen en zusteren
te ontvangen, die deelnemen aan den jaarlijk-
schen Classicalen Zendingsdag.
Op de conferentie zullen natuuriyk zoo immer
mogeiyk alle diakenen uit Walcheren hun naam
teekenen op de presentielyst en deelnemen aan
de bespreking van enkele stellingen, die schrijver
dezes hoopt in debat te brengen en van onder
scheidene vragen, die zyn ingekomen. Ook
predikanten - een diaken vroeg my, of ik in
't byzonder myne collega's wou opwekken, toch
te komen adviseeren en ouderlingen zullen
aan *t debat mogen deelnemen. En alle lid
maten der Geref. Kerken, broeders en zusters,
zullen welkom zyn. Vooral ook voor de zus
ters, die immers met de diaconie behooren
samen te werken in betooning van barmhartig
heid in 't midden der Gemeente Gods, is het
zaak te komen.
