Uit Kerk eii School.
Nederduitsch Gereformeerd was, in Dieren
omgekeerd dien, die Christelijk Gereformeerd
is geweest. De voormalig Nederduitsch Ge
reformeerde Kerkeraad is in Grijpskerke aan
gewezen met letter A, in Serooskerke met
letter B, in Middelburg met letter C. De
letters A en B wijzen in Werkendam aan de
Christelijke Gereformeerde Kerk en de Neder-
duitsche Gereformeerde Kerk van voorheen
in Zierikzee echter vindt men evenzoo de
letters A en B, en toch is daar van optreden
in doleantie geen sprake geweest. Deze let
ters zijn dus niet de herinnering aan een
verschil van zienswijze, dat men wil besten
digen maar integendeel de herinnering aan
een ongerijmdheid, die men wil verwijderen,
en alleen voor korten tijd nog moet dulden
Het bestaan van meer dan een Kerkeraad in
eene zelfde Kerk.
Maar zelfs wanneer deze vereeniging aller-
wege in volkomen samensmelting zal voltooid
zijn, kan toch niet gejuicht: »wij zijn er al".
Nog Z09 vele in menig opzicht Gereformeerd
gezinden leven in kleinere of grootere groe
pen van ons gescheiden Hoe zou ons harte
niet dorsten naar eenheid met deze Broederen
en Zusteren Nog zoovele duizende Gerefor
meerden zijn nog niet ontkomen uit den strik
des vogelvangers, hebben nog niet gebroken
met het Godonteerend en ziel verdervend Sy
nodaal" Genootschap, stellen zich soms zelfs
dwalende tegen ons. Hoe zouden wij, die
hen zoo liefhebben, kunnen nalaten, tot den
Heere te roepen met vurige smeeking, en bij
deze Broederen aan te kloppen met rusteloozen
arbeid, opdat ook deze gevangenen Sions mo
gen worden wedergebracht
Nog zoo veie honderdduizenden zijn buiten
den kring van de Kerken onzer vaderen ge
bonden met banden der duisternis van on- en
bijgeloof en wankelen ter dooding, zoo wij
ons onthouden. Hoe zouden wij durven en
kunnen vragen Ben ik mijns broeders hoeder
Of, om geheel het gebied der Heidenzen
ding en zelfs al, wie gedoopt is, maar niet
binnen den kring van het Hervormd Genoot
schap leeft, nu eens buiten rekening te laten,
daar zijn nog zoo velen die, door het ver
zuim en de ontrouw van ons en onze vade
ren «t gereformeerd zijn opgevoed en toch
door genade als arme zondaren vergeving
zoeken in het bloed van den Borg en Mid
delaar, kunnen wij rusten, zoclang zij niet
mèt ons den gemeenschappelijk gehuldigden
Profeet en Priester ook 'de (onopzettelijk en
onwetend) ten deele Hem onthouden Konings
zere geven van Zijn gezegenden Christus-
naam V En waar duizenden bij duizenden in
dit Genootschap in ongeloot en wereldzin weg
zinken, kunnen wij het daar aanzien met den
blijden juichtoon »wij zijn er al" Of wordt
het niet veel meer de bede onzer zielen
Heere, geef toch uit genade het bewustzijn
en den ernstigen wil, »dat wij pas beginnen
te arbeiden!" Hoe zouden wij met dit »wij
zijn er al" in sectarisme verloopen en in
roestende ruste verteren en ontbinden ten
koste der rechte katholiciteit, ten koste van
groei en bloei zoo niet zelfs ten deele van
het leven onzer Geref. Kerken
Daarbij, het verval is zoo ontroerend groot,
het verweer deels zoo onmachtig, deels zoo
onernstig, het gevaar voor de arme zielen
zoo doodelijk, en de onteering van den heer
lijken Naam onzes Gods zoo smadelijkWat
anders kan met het oog op dit alles
de betuiging der door Gods genade Gerefor
meerde Kerken anders wezen dan Niet» wij
zijn er al" maar »wij beginnen pas
Het verval zoo grootGetuige, wat nog
onlangs in Breda moet zijn geschieddaar
is de Waalsche reünie gehouden, de zg. clas
sical vergadering der Fransch sprekende Ge-
nootschapsafdeelingen. De Amsterdamsche
Kerkbode zegt hierover het volgende »De
Kerkeraad aldaar legt zich, zoo verhaalt een
liberaal blad, zeer toe op de veraangena-
ming dier bijeenkomt. Donderdagavond een
broederlijk samenzijn te Flora in Ginneken
V rijdagavond een "concert in Concordia, Zater
dagavond een vriendschappelijke reünie aan
de Duivelsbrug en Zondag bezoek aan de
militaire academie en 's avonds concert in
Concordia. Nadere toelichting is wel over
bodig
Inderdaad, in de Gedeformeerde Kerken
stelt men zich den ernst van Kerkelijke ver
gaderingen en de rechte wijze van Zondags
heiliging anders voor. En wat geschiedde in
Sliedrecht Daar dienden de belijders des
Heeren :bij hun ongeloovigen Kerkeraad een
verzoekschrift in otn jaarlijks bij zes middag
beurten met Doopsbediening en twee morgen
beurten met Avondmaalsbediening aan het
Bestuur der Evangelisatie de keuze te laten
van den predikant (mits binnen het Genoot
schap). Een eigenaardig verzoek Deze be
lijders des Heeren zullen er dan in berusten,
dat in 46 middag- en 50 morgen-beurten de
Christus verloochend wordemits zij nog
maar 8 van de 104 beurten voor. den Chris
tus behouden Al ware hun verzoek toege
staan, hoe zou dan nog hun eigen hart heb
ben geleden Zou dit soms de uitkomst zijn
van de wegwijzing tot. getrouwe plichtsbe
trachting in De Nieuwe Sprokkelaar, door
ons in No. 13 besproken Ten overvloede
is echter dit waarlijk niet onbescheideu of
veeleischend verzoek van de hand gewezen.
Voorstanders van Evangelisatiën als bijv. te
Winterswijk en indertijd te Hoorn, mogeu
zich hieraan spiegelen.
En hoe vele even droeve of nog ergere
zaken zijn niet te noemen
Enkelen zien dit dan ook wel in. Broeders
als Ds J. P. Eringa, Dr. Los en Ds. D. J.
Karres gevoelen behoefte aan radicale maat
regelen. Maar anderen, Ds. H. Visch en Dr.
Hoedemaker bijv., kennen blijkbaar geen
grooter gevaar dan breuke met de organisatie
van 1816 en breken alzoo de kracht der
broederen, wien de nood en schuld waarlijk
op het hart drukt. En toch komt op dezelfde
vergadering der Confessioneele Vereeniging
Ds. Felix deze organisatie vergelijken bij een
teringlijder, die ongeneeslijk ismaar toch
tegen bijkomende gevallen (koortsverheffing
enz.) medicijnen moet hebben
Waar nu deze broederen zei ven de kwaal
niet ontkennen kunnen, over de middelen ver
deeld zijn, en eigenlijk gezegd aan de gene
zing wanhopen, hoe zouden daar de door
God in deze eeuw verloste en aanvankelijk
genezen Kerken anders kunnen, dan bidden
en werken niet de ernstige betuigingniet
»wij zijn er al", maar »wij beginnen pas"?
Hoe kan het anders, dan dat de dankbaar
heid jegens onzen schuldvergevenden Ontfer-
mer en de door Hem gewerkte ontferming
over de ten verderve ge voerden, gepaard aan
den innerlijken drang tot eenheid met al de
ons reeds bekende en ons nog onbekende kin
deren Gods, ons dringe tot een »wij begin
nen pas
Zoo hopen wij dan zonder onderlaten te
getuigen, te vermanen en te smeeken onder
ootmoedig opzien tot den Heere. Hij echter
geve genadiglijk vervulling ook in deze aan
het Psalmwoord: »Is er een hand volkoren
in het land op de hoogte der bergen, de
vrucht daarvan zal ruischen als de Libanon.
Dat zoo de Heere Sions gevangenen weder-
brenge en Sions verstrooiden verzamele tot
een eenig volk F.
Classikale vergadering te Middelburg
Uit de classikale vergadering op 8 Juli 11.
te Middelburg gehouden, deelen wij een en
ander mede.
Het was een recht broederlijk samenzijn.
Men gevoelde, dat eindelijk bijeen was, wat
bijeen hoorde.
Bezielend was het woord, waarmede Ds.
Littooy de vergadering inleidde.
Gewis, wij zijn één. Op deze vergadering
kwam het heerlijk uit. Wij gevoelden het. Wij
hebben er in genoten en den Heere er voor
gedankt.
Tot Praeses der vergadering werd gekozen
Ds. Littooy, tot scriba Ds. YVolf, tot asses
soren Ds. v. d. Velden en Ds. Oosten.
En nu, hier waren de Geref. Kerken van
Walcheren bijeen, 19 in getal en vertegen
woordigd door 38 ambtsdragers, allen wettig-
lijk afgevaardigd.
En deze ambtsdragers waren niet opgeko
men om leden voor Besturen te kiezen, en
door deze Besturen dan te laten doen wat
men zelf behoorde te doen en ook wat men
zelf nooit behoorde te doen, en alzoo zijn
ambt te verloochenen, zooals zulks in het
Genootschap voor godsdienstige doeleinden,
genaamd »de Hervormde Kerk", pleegt te
geschiedenneen, maar zij waren saamgeko-
men om, na den Heere in het gebed gezocht
te hebben, te saam te handelen over wat tot
den welstand hunner Kerken noodig is en
daarnaar te handelen.
Met dank aan God we^d het hart vervuld
waar wij zagen, dat reeds van 14 plaatsen
in ons eiland afgevaardigd 3n en classikale
samenkomsten mochten saamkomen.
Nu zijn er nog een zevental dorpen in
Walcheren, waar nog geen Kerk is, welke
met ons in Kerkverband leeft. Hoelang zul
len deze plaatsen nog achterblijven
Zijn wij biddende en strijdende werkzaam,
dat tenminste spoedig wederom enkele dezer
plaatsen afgevaardigden tot onze vergaderin
gen mogen zenden.
Verschillende besluiten werden door de ver
gadering genomen en om ze uit te voeren,
werden verschillende deputaten aangewezen.
De vacatuurbeurten werden geregeld, als
mede de consulentschappen.
Tot actuarius der Classe werd benoemd
br. A. Dingemanse tot classikale quaestor
br. de Wagemaker, nadat eerst br. W. de
Rijke, die benoemd was, voor deze benoe
ming had bedankt.
Tot Kerk visitatoren werden aangewezen
de BB. ds. Littooy en ds. Hulsebos.
Wij deelen niet alle benoemingen en be
sluiten nu mede. Alleen nog dit, dat beslo
ten werd tweemaal in het jaar te collecteeren
voor de kas voor emeriti predikanten, pre
dikantsweduwen en weezen en tweemaal voor
de hulpbehoevende Kerken in de Classis.
Hierbij werd aan de Kerken op het hart ge
drukt voor deze beide doeleinden zeer spoedig
eene collecte te houden.
Wegens de vele werkzaamheden werd be
sloten, dat D. V. de Classe in de tweede
week van Augustus nogmaals zal saarnkomen.
De Kerken van Vlissingen zullen dan de ver
gadering saamroepen. Ds. Veenstra zal haar
leiden.
Nog besloot de vergadering, dat een be
knopt verslag onzer vergadering aan het
Kerkblad zou worden toegezonden.
Op dit Kerkblad abonneert zich natuurlijk
elke Kerkeraad.
Den Heere zij de dank toegebracht voor
deze onze classikale samenkomst.
En de liefelijkheid des Heeren onzes Gods
zij over ons en bevestig Gij het werk on
zer handen over ons, ja het werk onzer
handen, bevestig dat. (Ps. 90 17.)
Een goed woord.
Wij vermoeden, dat sommigen in stilte
vragen, hoe zou de Redacteur van de voor
malige Zeeuwsche Kerkbode wel over de ver
eeniging denken
Op deze vraag is het antwoord zeer ge
makkelijk te geven. Wij nemen daartoe maar
over, wat Ds. Klaarhamer schreef in de U-
trechtsche Kerkbode van 25 Juni 11.
Wij noemen het een goed woord en zij
het ook een goed woord in het oog van al
len, die voorheen steeds met belangstelling
de Zeeuwsche Kerkbode hebben gelezen.
17 Juni. W.
Men spreekt van >schoone dagenin het
leven.
Welnu, Vrijdag 17 Juni 11. is zulk een
>schoone dagvoor al wie gereformeerd be
lijdt en leeft.
Toen toch heeft het gereformeerde volk
het voor hen zoo aangrijpende, zoo hoopge
vende feit mogen aanschouwen, dat 700 ge-
