Nieuwe Goesche Courant,
Christel ijk-historisch blad voor Zeeland.
1880.
Zaterdag 13 November.
IV. 673.
83
HET ZUIDEN,
Verschijat eiken Maandag, Woensdag en Vrijdag-
ivoND ten 8 ure, behalve op Christelijke feestdagen
Prijs per drie maanden francof 1,50.
j Enkele nommers- 0,05.
Uitgever
P. Gr. WIJTMAN,
te
MIDDELBURG.
Prijs der Advertentiën:
Per regel 10 ets.; Familie-berichten van 1—0
regels ƒ1,Iedere regel meer 15 cents.
Liefdegaven 6 cents per regel.
GE MEEN TE-BESTUUR.
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van GOES
doen te weten, dat door den Raad dier gemeente in
Aijne vergadering van 25 October is vastgesteld de
volgende
VERORDENING
tot aanvulling van artikel 10 der yVerordening op
het gebruik van de havenkom en de daarover
liggende brug* in de gemeente Goes.
Eenig artikel.
Aan artikel 10 der Verordening op het gebrnilc van
de havenkom en de daarover liggende brug in de
gemeente Goes vastgesteld den 22 December 1851 wordt
toegevoegd de volgende zinsnede:
„Op Zondag behoeft de brug bovendien niet geopend
te worden, behalve voor geregeld vax-ende stoombooten,
dan des voormiddags van 8 tot 9 eu in de maanden
October tot April des namiddags van tot 5 en inde
overige maanden des avonds van 7 tot 8 ure.*
Zijnde deze Verordening aan de Gedeputeerde Staten
van Zeeland volgens hun bericht van den 6 November
1880 Nn. 5678/115 in afschrift medegedeeld.
En is hiervan afkondiging geschied, waar het behoort
den 11 November 1880.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
J. G. DE WITT HAMER.
De Secretaris,
HARTMAN.
Een nationaal Strafwetboek.
ii.
Onder de idealen, door het strafwetboek in
de toekomst te bereiken, behoort in de eerste
plaats eene belangrijke uitbreiding van de af
zonderlijke opsluiting (cellulaire gevangenisstraf.)
De kwade gevolgen die gemeenschappelijke op
sluiting van gevangenen heeft gehad, zijn te
uitvoerig besproken, te zeer bekend, om ons te
verwonderen, dat zonder eenige discussie in de
zitting van 27 October het belangrijke artikel
11 met algemeene stemmen werd aangenomen,
aldus luidende
„Gevangenisstraf van vijf jaren of minder wordt
geheel, gevangenisstraf van langeren duur gedurende
de vijf eerste jaren in afzondering ondergaan.
In geval van veroordeeling tot gevangenisstraf van
laDgeren* duur dan van vijf jaren, kan het hoofd van
het Departement van Justitie, op verzoek van den
veroordeelde, hem vergunnen zijnen verderen straftijd
geheel of ten deele in afzondering door te breugen.»
Deze heilzame bepaling, zoo algemeen door
regeering en vertegenwoordigers voorgestaan zal,
echter vooreerst wel tot de gewenschte, maar
onbereikbare dingen, m. a. w. tot de idealen
bekooren. Men heeft gezegd, dat 90 van de 100
veroordeelden, tengevolge van deze bepaling hun
straf geheel in de cel zullen moeten doorbren
gen. Ook zij die tot langer opsluiting veroor
deeld zijn zullen toch de eerste strafjaren in de
Cel moeten doorbrengen. Een onbeduidend aan
tal veroordeelden blijft over voor wie celstraf
niet verplicht is. Maar hoe groot zal dan wel
het aantal onzer cellulaire gevangenissen moeten
zijn In de eerste jaren zal gebrek aan cellen
wel een hinderpaal zijn voor de invoering van
deze bepaling.
Meer voor directe toepassing geschikt is art.
15 van den volgenden inhoud
„De tot gevangenisstraf veroordeelde kan, wanneer
hij drie vierden van zijn straftijd en tevens ten minste
drie jaren in de gevangenis heeft doorgebracht, voor
waardelijk in vrijheid worden gesteld.
Deze invrijheidstelling is ten allen tijde herroepbaar
ingeval de veroordeelde zich slecht gedraagt of in
strijd handelt met de in zijnen verlofpas uitgedrukte
voorwaarden.
De tijd verloopea tusschen de invrijheidstelling en
het besluit van herroeping wordt niet in rekening
gebracht op den duur der straf.
De gevangene wiens invrijheidstelling is herroepen,
kan niet opnieuw voorwaardelijk in vrijheid worden
gesteld.
De gevangenisstraf wordt geacht geheel te zijn
ondergaan, indien zonder herroeping de straftijd is
verstreken."
Deze bepaling uit buitenlandsche wetboeken,
waar men zegt dat ze gunstig werkt, in ons
strafwetboek overgenomen, werd o. a. door den
minister met deze woorden verdedigd
„Het voorgedragen stelsel dient juist om, zonder in
het minst den ontslagene te bevoorrechten, wat zeer
gevaarlijk ware voor de publieke moraliteit, hem meer
dan thans gelegenheid te geven om geleidelijk weder
aan den gang te .komen. Men schept een tijd van
overgang, waarin hij niet door de philantropie ver-
broeid, maar onder streng toezicht gehard wordt.
„Tegenwoordig ziet men dikwerf ontslagenen in
weinige dagen hun uitgaanskas verteren in kroegen
en bordeelenaan voorwaardelijk ontslagenen zal het
bezoek van dergelijke plaatsen verboden worden, en
de uitgaanskas kan bijna geheel in handen van de
administratie blijven, als waarborg voor hen die den
man vertrouwen willen schenken.
Zeker zal bij de toepassing de grootste voorzichtig
heid noodig zijnieder deskundige weet dat soms,
ja zelfs dikwerf, groote misdadigers zich in de gevan
genis heel goed, en minder ernstige misdadigers zich
vrij slecht gedragen. Maar dit is immers bekend aan
diegenen, die het stelsel zullen toepassen. Wie zegt
dan ook als de man zich in de gevangenis goed ge
draagt, dat hij per se of zelfs in den regel in vrijheid
zal worden gesteld F Het gedrag is gewis niet het
eenige waarop gelet zal worden."
Naast gevangenisstraf is een ruime plaats
aan bijkomende straffen toegekend. Voor een
aantal lichtere overtredingen - zelfs voor kleine
diefstallen is hechtenis of geldboete aange
nomen. Ontzetting van zekere rechten, opzen
ding naar een bedelaarsgesticht, verbeurdver
klaring van sommige voorwerpen, openbaar
making van vonnissen zullen voortaan de straffen
zijn ballingschap is thans ook uit de wet
vervallen, gelijk het reeds feiteiijk jaren ver
vallen was voor menig feit, tot heden toe
op meer handtastelijke wijze gestraft. Slechts
bij die willens en wetens" met voorbedachten
rade zich vergrijpt tegen de zedelijke en maat
schappelijke orde, wordt met gevangenschap
gestraft. Hechtenis is een lichtere soort van
opsluiting, bedreigd tegen misdrijven die niet
direct moedwillig" bedreven kunnen genoemd
worden, voor misdrijven die door toorn, onkunde
of onvoorzichtigheid worden bedreven.
Aan het straffen met geldboeten werd een
belangrijke uitbreiding gegeven, zelfs zoo groote
dat tot onze verbazing een amendement van
den heer Lenting op art 310 werd aangenomen
waardoor bedoeld artikel aldus wordt gelezen
„Hij die eenig goed dat geheel of ten deele aan
een ander toebehoort, wegneemt, met het oogmerk om
het zich wederrechtelijk toe te eigenen, wordt, als
schuldig aan diefstaf, gestraft met een gevangenisstraf
van ten hoogste vier jaren, of geldboete van ten hoogste
Naast zoo menig artikel dat onmiskenbaar de
philantropische richting, ook in dit strafwetboek,
vertoont, staat menige verscherpte bepaling
tegen zedelijke misdrijven. Scherp om maar
iets te noemen treedt de wet op tegen die
i> krotjes" waar naast de horrelflesch nog een
andere ondeugd wenkt, en waar zoo menig kind
beneden de 20 jaren de oogen opengaan
voor het verderf. Gevangenschap van zes maan
den wordt bedreigd tegen jongens en meisjes
van minder dan 23 jarigen leeftijd die een bor
deel bezoeken. Mogen deze en dergelijke uitmun
tende bepalingen weldra gevolgd worden, door
een speciale wet scherper dan de nu voor
gestelde tegen het ongeluk van Nederland"
het misbruik van sterken drank, dat meer dan
eenig kwaad ons maatschappelijk welzijn ver
woest.
Indien er ooit sprake kon zijn van een wets
voorstel waarbij partijbelang zwijgt, het zou
een zoodanig zijn, en de minister van Justitie
die een zoo groot werk volbracht, zou zich nog
meer een blijvende eereplaats verzekeren onder
hen aan wien het gegeven ia iets goeds voor
hun vaderland te doen.
We hebben slechts eenige bepalingen genoemd
die ons als de gewichtigste toeschijnen, zonder
in 't minst te meei.„„, dat we eenigszins meer
dan vluchtig enkele veranderingen hebben aan
gegeven. Als belangstellend burger hebben we
den loop dezer zaak gevolgd, en schromen niet
in allen ootmoed te belijden, dat we ons onbe.
voegd achten in eenige beoordeeling te treden.
Ons vertrouwen op de mannen van het vak"
vooral op onzen afgevaardigde mr. Lohman is
