GHRISTEL1JK-91ST0RISCH BLAD.
-1
i
M\ 861.
Zaterdag 21 Februari.
1880.
Slechten Dank.
Tier li. School en lending
HET ZUIDEN
Verschijnt eiken Maandag, Woensdag en Vrijdag
avond ten 8 are, behalve op Christelijke feestdagen
Prijs per drie maanden francof 1,50.
Enkele no maters- 0,05.
Uitgever
P. G. WIJTMAN,
te
MIDDELBURG.
Prijs der Advertentiën: )j
Per regel 15 ets.; Familie-berichten van 16
regels ƒ1,Iedere regel meer 15 cents.
Liefdegaven 10 cents per regel.
't Is stil op het Binnenhof. We kunnen den
tijd gebruiken, om eens rond te zien en bij
dezen en genen eens te beluisteren, wat men er
al zoo over denkt. Ik kom nog eens even terug
op datRapport van de Commissie voor School-
bonw enz." of liever op die Commissie zeïve
of, ja, nog het liefst van allen op het ont
haal, dat haar rapport, op den dank dien
zij gevonden heeft bij ons jadat
kuut ge begrijpen, neen, bij hare liberale
vrienden. Die Commissie is me gaan zitten in
de heilige overtuiging, dat ze liberaal was, dat
ze door de liberalen gewild werd en zelve zoo
liberaal mogelijk dacht te zijn. Haar zweefde
een grootsch ideaal voor de oogen zij noemde
het goede scholen". Nu ging ze aan het werk:
Ze redekavelde, keuvelde, redeneerde, besloot en
schreef neêr. Daar waren kleinzieligen, die haar
influisterden, dat bet te duur worden zou. Wel,
dat was hare zaak niet. Men maakte de op
merking, dat men de tering naar de nering
zetten moest. Zij meende, dat het beginsel dei-
liberalen eischt de nering te dwingen naar de
tering. Goed moest het wezen en als het goed
zou zijn, moest het zóó worden. Niets ontglipte
haar. Zij bracht maanden lang in de school
door, snuffelde in alle hoeken, doorzocht de
kastjes in de schooltafels, rook, tastte, proefde,
examineerde en keek de achoonmaaktster op
den vrijen Zaterdag-middag op de vingers,
neen, in den emmer en den zeemleerenlap.
Geloof mij, 't is veel gemakkelijker op te noe
men, wat ze vergeten heeft, dan wat zij in
haar rapport opnam. Nu is 't eindelijk klaar,
't Heeft lang geduurd, maar de uitkomst over
treft de stoutste verwachting. Hoe consciëntieus
is de hygiëne. Geen druppel aan den emmer
der werkvrouw, geen nagel aan den kapstok,
die geen uren pratens, neeudebats en zweetens
gekost heeftMaar 't is erMorgen wordt het
den volke vertoondWat weelde Welk een
paleis Hoe zal men den arbeid roemen De
domper zal als wijlen Molière's gierigaard mees
muilen Lekker eten voor veel geld dat's geen
kunstMaar de vrienden de Vrienden
En de dompers kwamen en dachten, dat het
geen kunst was, maar ze zeiden niets. En de
vriendenoch arme Hoe had men zich
verkeken In plaats van een glimlach van be
wondering, een glimlach van spot, voor een
woord van dank, een stortvloed van bitse op
merkingen, voor bewondering van elk onder
deel, eene enkele verbazing over den dwazen
opzet van het geheelHet Vaderlandde Arn-
hemsche de Middelburgsche enhoe
heeft men het nu? Is het dan niet mooi? Wel
zeker is 'tNiet doelmatig 't Kon niet beter
Niet liberaal o Al te Dat is 't em juistAl
te Plus royaliste que le roi! Daar zit'em de
knoopDe Commissie heeft, meenende goed
te doen, meenende zich uit te sloven, zulk eene
alleraardigste parodie geleverd op hetgeen onze
liberalen nu eigenlijk willen, op hun streveu,
dat 't niet beter kon. De een na de ander der
partij-mannetjes komt er eens uaar kijken, en
in 't spiegeltje glurende, schrikt hij bleek terug.
Ja, wel is 't het eigen afgodje, maar hoe dwaas,
he Neen, dat is al te gek En dat het toch
niet zoo gek is, zegt de Arnhemsche Courant
zelve, want zij vindt het harlekijn's pakje pas
klaar voor óver twintig jaar". Kom over twin
tig jaar eens terug roep ze, s> dan kunnen we nog
eens praten
Alzoo Wat is de fout der Commissie
Geene naar onze meening. In tegendeel, de
fout schuilt noch bij haar, noch bij de exposi
tie, maar maar alleen bij het bezoekende
publiek. De Commissie heeft doorgedacht, de
liberale bekykers niet. De Commissie heeft rus
tig den tijd gehad, om, waar A vastgesteld was,
tot Z door te redeneeren en gezien, dat zij de
bezwaren bij A buiten rekening latende, ze bij
Z niet in rekening mocht brengen, zoo zij
althans getrouw wilde blijven aan den geest
van haren lastbrief: geen bezwaren te tellen,
zich door niets te l^len weêrhouden. Zie, zoa-
ver was de Commissie reeds nu, en de liberale
lreeren zullen, volgens eigen attest van hun
pleitbezorgster eerst over twintig jaren zoover
zijn Aan wien de schuld Ze zullen er immers
toch komen Kan de Commissie het nu waar
lijk helpen, dat hare vrienden wat achteraan
komen, niet verder denken, dan hun neus lang
is Hebben hare vrienden recht zich over hare
onhandigheid te beklagen of zij over hunne
kortzichtigheid Neen, dan is 't nog wijzer, te
doen zooah de vijanden deden, en bij tijds te
vragen Waar moet het van daan komen
Middelburg, 20 Februari 1880.
De 63ste verjaardag van Z. M. den Koning is gis
teren aan het hof en in het land op de gebruikelijke
wijze gevierd.
De afdeelings-werkzaamlieden der Tweede Kamer
zijn Woensdag aangevangen met het onderzoek van
een achttal ontwerpen (naturalisatiën, onteigening, be
krachtiging van verkoop van grond), waaronder dat
betreffende de indeeling van Westerschelde en Sloe.
Gisteren zouden de afdeelingen zich bezighouden met
de gewijzigde pensioenwetten voor de zeemacht, de
strafbepalingen tegen desertie van zeevisschers, de be
krachtiging van eene dading met Dordrecht en eene
overeenkomst met prins Frederik. Heden zal een be
gin worden gemaakt met het sectie-onderzoek van het
nieuwe ontwerp-strafwetboek.
aan den tweehonderdsten sterfdag van den beroemden 1
natuurkundige SwammerdamEr is een medaille inge
steld, om de tien jaren uit te reiken. In den gevel
van het huis waarin de geleerde gewoond heeft, is
een gedenksteen aangebracht.
Het Handelsblad deelt omtrent deze plechtigheid
het volgende mede i
De doctoren en natuurkundigen, die Dinsdag I
te Amsterdam bijeen waren gekomen om den grooten v
Swammerdam te herdenken, trokken van de Oude
Walekerk in optocht naar het huis bij den Montal-
baanstoren, waar Swammerdam gewoond heeft, en in
welks gevel een gedenksteen was geplaatst. Het is
tegenwoordig een wijnhuis en in dichte drommen had
de menigte uil de huurt zich voor dat huis verzameld.
„Daar heb je de Swammerdamraers riepen ze „zoo
veel doctors, en ze kunnen met hen allen mijn vrouw
niet eens van rumathiek afhelpen!" Een luid gelach
begroette deze en dergelijke snaaksche opmerkingen,
waarmede de geleerden begroet werden, die voorafge
gaan door de professoren van Geuns en Tilanus, en
vergezeld door den burgemeester, de wethouder De
Koning en vele belangstellenden zich door het gedrang
een weg baanden.
Bijzonder populair is de naam Swammerdam blijk
baar nog niet bij de groote menigte, die daarin trou
wens wordt voorgegaan, door de Leidscbe hoogeschool.
Terwijl Utrecht door een man van genie als Donders
vertegenwoordigd was, had de Leidsche hoogeschool,
gelooven we, de tot haar gerichte noodiging niet eens
beantwoord. „Hoe hebben die geleerden elkander lief
zou een leek geneigd zijn uit te roepen.
Dinsdag is te Amsterdam de herinnering gevierd
Sinds het bekende schrijven van Prof. Prins in de
N. R. C. is een ware stortvloed van stukken in de
dagbladen le vinden. Om onze lezers daarvan niet
geheel onkundig te laten, geven we hun lectuur van
het volgende stuk, geschreven door den heer Steynis
van Nieuw-Beerta
Het schrijven opgenomen in uw nummer van
15 Februari 11. (2e blad, sub. „Kerknieuws") maakte
mijne bijzondere belangstelling aanstonds gaande.
Vooreerst om den naam van den schrijver. Wie zou
over de tegenwoordige gebeurtenissen in de N. Herv.
kerk, niet gaarne het oordeel vernemen van prof.
Prins, veler en ook mijn oud-leermeester, o. a. in het
kerkrecht.
Ten andere om het opschrift: „Revolutieu Immers,
toen in November '76 door een mijner medeledep en
mij in het classicaal bestuur van Brielle werd voor
gesteld „der Synode te kennen te geven, dat genoemd
bestuur zich bezwaard zou gevoelen een veroordeelend
vonnis uit te spreken, of slechts het geringste tucht
middel toe te passen, in geval van aanklachten wegens
het brengen van wijziging in de voorgeschreven vragen
bij de bevestiging van lidmaten" werd dat voorstel
genoemd „de revolutie in de kerk." Toch nam ge
noemd bestuur dat revolutionair voorstel aan met
bijna algemeene stemmen, 't classicaal bestuur van
Haarlem nam het over, dat van Zierikzee sprak zich
uit in gelijken geest.
Kwam dus toen de revolutie van modernen kant,
nu wordt, onder veranderde omstandigheden, van con-
fessioneele zijde revolutie noodig geacht, en een stuk,
