fiHRISTILIJK-HISTORISdH BLAD.
Troebel water.
44-1.
Dinsdag 13 Mei.
HET ZUIDEN
Verschijnt eiken Maandag, Woensdag en Vrijdag
avond ten 8 ure, behalve op Christelijke feestdagen
Prijs per drie maanden francof 1,50
Enkele nommers- 0,05
P. Gr.
Uitgever:
WIJTMAN,
MIDDELBURl
Prijs der Advertentiën:
Per regel 15 ets.; Familie-berichten van 16
regels ƒ1,Iedere regel meer 15 cents
Liefdegaven 10 cents per regel.
Altoos zijn er lieden genoeg, ja, te over,
die het er op toeleggen om helder water troe
bel te maken, gedachtig aan de spreuk: in
troebel water is 't goed visschen.
Persoonlijke bedoelingen,- eerzucht, vrees,
valsche schaamte enz. fluisteren zoo licht iemand
in: probeer wat gij doen kunt om den boel in
de war te sturen. En dat gebeurt dan onder
een dekmantel, die in de rnodé is, of een mooien
naam heeft.
Wat onder de jongens den leelijken naam
van spelbreken heeft, kan er in de wereld nog
al door onder den naam van liberaliteit, die nu
eenmaal in de mode is, en de man, die voor
een enkele maal bet liberale" rokje, dat hem
niet past, eens aandoet, krijgt in zijn gezicht
een plasdankje, en een grijns achter zijn rug.
't G-ebeurt ook al eens dat iemand uit
pure liberaliteit koren op den molen van
zijne tegenpartij brengt, en dat eene liberale"
courant ook al uit pure liberaliteit zich
laat gebruiken als snippermand voor den onzin,
waarvoor anti-revolutionairen zich schamen.
Vooral als er eene verkiezing ophanden is,
vooral als de politiek aan de orde is, doen velen
hun best om 't water troebel te maken.
Van de politiek gold bet veertig jaar geleden al:
Haar doel, en dit kan zelden missen,
Is in troebel water visschen,
Kruipen, draaien als een tol;
en de dichter, schreef dat zeker reeds neer als
de vrucht van zijne rijpe ervaring.
Geen soort van troebelmakers kan men tegen
woordig zoo duidelijk aan 't werk zien als de
politieke, die dag aan dag zitten te zeuren over
het monsterverbond". Van zoó'n ding is ieder
bang. Zonder zich af te vragen of het een ge
drochtelijk verbond ot eeu verbond van ge
drochten is, griezelt ieder er van.
Laat ons eens even zien, wat er zoo al door
elkaar geroerd wordt, om het water troebel te
maken; welke vellen er zoo al aan elkaar ge
naaid worden, en met liberalen" wind worden
opgeblazen, om een monster met drie koppen
te maken.
Een heel deftig blad, dat zelden hoofdartikels
geeft, en dus, als het er een geeft, er nog al
gewicht aan toekent, zet lijd, Standaard en
Dagblad op één reekje, en omdat die door een
tegenstander naast elkaar zijn gezetdaarom is
het bestaan van het monster-verbond bewezen,
want de roomschen, de anti-revolutionairen en
de conservatieven gaan nu haud aan hand.
Komt er nu in het spotblad, dat den heer
Thomassen a Thuessink van der Hoop van
Slochteren in vieren wou splitsen, ten behoeve
van vier anti-revolutionaire kiesdistricten, eene
afbeelding van een leelijk beest met drie koppen,
elk zoowat gelijkende op een der redacteurs van
genoemde bladen, dan twijfelt niemand (der
liberalen)" een eukel ogenblik aan 't bestaan
vau het baarlijke monster.
Liberalen," al hebban ze de hoogere burger
school niet dporloopen, zijn van zelf knap ge
noeg om een man uit een stuk te viereudeelen,
en van drie man, naar vrije keus uit den hoop,
één monster te maken.
Als nu eene liberale" redactie op haar kan
toor zit, zou zij er dan geen schets van kunnen
leveren
Dat's een kleinigheid.
Zóó doet zij:
Wacht, aan De Tijd, het roomsche blad,
doet zij niets, zij zet De Tijd maar heel dicht
naast De Standaard.
Het Dagblad der conservatieven schijnt in
haar oog al leelijk genoeg, om in eens op 't
monster te passen. Waarschijnlijk zal 't hoofd,
dat het Dagblad moet voorstellen, twee aange
zichten hebben, een om te lachen tegen de Tijd
en een om te kijven tegen De Standaard.
Aan De Standaard zal heel wat te doen zijn,
eer die op 't monster past.
Niet tot oneer van De Standaard!
Dat blad moet eerst worden ontdaan van het
goede, dat zelfs ieder liberaal" er in erkennen
moei.
Zoo waar als het christendom voor alle tijden,
volken en standen goed is, zoo waar is het ook dat
een christelijk blad, zelfstandig als het optreedt
tegenover iedereen, hier democratische gevoe
lens" koestert, en 'daardoor zelfs op sommige
liberalen zekere aantrekkingskracht uitoefent,"
daar weder nog radicaler dan liet wetsontwerp
der liberale regeering'' durft zijn, en toch
de zaak bepleit eener partij, die» in de staatkun
dige vergaderzalen bijna uitsluitend vertegen
woordigd wordt door de bloem der aristocrati
sche geslachten."
Daarom heet het dat de democratische ge
voelens bij De Standaard niet gemeend zijn.
't Wordt voorgesteld alsof de anti-revolutionai
ren alleen maar »op straat om zoo te zeggen"
een knikje voor het volk over hebben. Net
als of het petiounement uiet bewezeu had, dat
ons volk zelf nagenoeg geheel anti-revolutio
nair is!
Als De Standaard de liberalen" voorbij
streeft in de successie-belasting, en alleen bij
sterfgevallen enkele ambtenaren wil veroorloven,
om, onder eede belovende geheimhouding, in de
kas der rijken het oog te slaan, dan wordt die
ultra-liberale" bedoeling miskend, omdat de
anti-revolutionairen nu geen belasting willen
helpen invoeren, die alleen dienen moet om
hunne tegenstanders ruim spel te geven bij
de uitvoering van hatelijke plannen.
Wordt van onze zijde aangedrongen op on
baatzuchtige politiek in Indië, dan wil dat nog
niet zeggen, dat wij onze kas jaarlijks willen
opendoen voor liberale" snuffelaars, die al
wat zij zien en uithoor en laten drukken, en
dan nog zooveel percenten vragen zullen als
noodig is voor hunne baatzucht.
Mooie praatjes van »financieele zelfstandigheid
van 't moederland" kunnen de liberalen" in
overvloed ophangen, maar in 't vaderland zijn
zij zeiven zóó financieel zelfstandig, dat zij
't grootste deel van 't schoolgeld voor hunne
kinderen uit de algemeene kas nemen!
Zoodra wij 't goedvinden om mee te betalen
aan scholen zonder Bijbel hier, aan mohamme-
daansche bedehuizen in Indië, zoodra wij 's lands
schatkist als eenig offeraltaar erkennen, en der
rijksontvanger tot biechtvader kiezen, daa
de liberale pers een loflied zingen op onzel
baatzuchtigheid.
De Standaardhet hoofdblad onzer partij
moet dus eerst wat worden beklad, verdraak
en uitgeknipt, en dan kan 't portret van ziji
redacteur ook op 't monster prijken.
Nadat de bestanddeelen van het monster
verbond door den liberalen" dagbladschryve:
naar den eisch zijn geschapen, gefatsoeneer<
en gerangschikt, is hg over zijn eigen werl
niet heel tevreê.
»Een leugen verb o nd ware beter naam", zeg
hij.
Wij stellen hem bescheidenlijk voor om lie
een gelogen verbond te noemen.
Zinspelende op een spreekwoord, dat zegt
elke weg voert naar Romelaat hij 't laatsi
woord weg, om het te dieper te doen gevoeléi
en zegt: elke weg voert naar 't antiliberalisim
alsof het antiliberalismé, dat roomschen, consei
vatieven en wij in zeer verschillende mate g<
meen hebben, werkelijk naar Rome leiden moe
Dat's een zet om gemoedelijke protestante
van de antirevolutionairen afkeerig te make]
Dat is 't water troebel maken.
Roomschen gaan van zelf naar Rome,
De conservatieven zullen er in massa lik
komen, die zonden er nietmeer zijn, eer zij zoov<
waren.
De liberalen11 zijn het, die Rome den we
bereiden. Rome heeft het grootste belang b
kerkelijke scholen voor de zijnen, en bij onkuni
omtrent allen godsdienst onder al de overigei
vooral bij het wegcijferen van den Bijbel.
Rome weet dat er godsdienstige behoefti
