Over onderduikers en onderduiken
Aan welke zijde is het bedrog?
UITGAVE VAN DE N ATION AAL-SOCIALISTISCHE BEWEallMG.
DISTRICT 14 ZEELAND
v.
4e Jaargang, No, 1
Donderdag 27 Hooimaand 1944
L. LINDEMAN schrijft overt
De Engelsche zender
tijdens de invasie?
FRONTZORG
MttAiÜfti
BÉI
K 9«
Verschijnt eenmaal per maand van huis tot huis door geheel Zeeland
Redactie t Koningstraat 4, Goes
Abonntmanf bullen Zeeland f 1,50 per jaar
Jullie, - Naiionaal-Sosialisten, - kunt
mooi praten, maar waar blijven jullie
nou met je beloften? Voor den oorlog
hebberr jullie verhalen opgehangen
over opheffing van de werkloosheid.
Inderdaad is de werkloosheid opge
heven, m«ar de arbeider kan in
Duitschland gaan werker of wordt,
wanneer hij hier büijft, uren gaans van
lijn woonplaats te 'werk gesteld.
Over verbéteringen voor den arbei
der hebben jullie gesproken, inaar de
arbeidsdagen zijn verlengd, de rant
soenen verminderd, geen werkkleeding
is te krijgen, we hebben geen schoenen
meer aan onze voeten en de loonen
mógen niet verhoogd worden. Jullie
praten maar dat Duitschland den oor
log wint, maar de Duitschers worden
overal teruggedrongen. Jullie hebt het
altijd gehad over een behoorlijk be
staan qn schilderen het bolsjewisme
af als iets verschrikkelijks. Maar rotter
dan het nu is, kan het niet worden.
Wij. hebben immers niets meer, dat de
bolsjewieken ons nog kunnen afnemen.
We voelen niets voor de bolsjewieken,
maar waarom zullen we wat voor jul
lie voelen
Jullie beweert, dat wij graag willen
dat de Engelschen of de Amerikanen
den oorlog winnen, maar dat is niet
waar. Het kan ons niks rneer schelen,
wie den oorlog wint; wij willen, om
het .eens plat te zeggen: vrede en
Deze serie opmerkingen krijgen wij
aak voor i_".e voeten gegooid. Het
aerkwaardige is, dat degene die roo
tpreekt, je nog triomfantelijk aankijkt
>ok, alsof hij een nieuwtje vertelt waar
vrij nog nooit van gehoord hebben. In
verkelijkheid zegt hij eigenlijk een
langeleerd lesje op, een opsomming
van domme argumenten, voorgekauwd
door lieden die er belang bij hebben,
dat een zoo groot mogelijke ontevre
denheid on is.cat.
Want dorn is het, te zeggen: „Het
kan me niks meer schelen,' wie den
oorlog wint, c is ie maar gauw voorbij
is." Natuurlijk, wie zou niet gaarne
spoedig het einde van den oorlog zien,
maar he; n e t niemand in Nederland
onverschillig iaien, hoe het einde zal
zijn.
Laat ons nu eens niei over de bolsje-
wiseering van Europa spreken, want
er zijn te veel onnoozelen, die daar niet
in geloo-, on. Laat ons ook niet spreken
over de weldaden, die qns uit Enge
land en Amerika beloofd worden, want
daar gelooft in zijn hart in werkelijk
heid in 't geheel niemand aan. Neen,
laten wij nu eens aannemen, dat alles
weer wordt als vroeger. Gaan we dcgi
weer de partijen oprichten en elkaar
dan weer gezellig om de 4 jaar in de
haren vliegen met verkiezingen, om
na'afloop daarvan tot'de ontdekking
te komen, dat alles zoo gebleven is?
Gaan we de stempel-bureaux weer op-
richteiji Want als 't weer als van oudë
wordt, komen ook de Werkloozen weer
terug. Colijn zeide altijd, dat de eco
nomische structuur van ons land met
zich meebracht, dat er altijd ten min
ste 300.000 werkloozen zouden blijven.
Moeten-de Kamers weer gaan deli-
bereeren met „gelach" en „daverende
hilariteit" over de contingenteering van -
dweilen en overMe pufvisscherij
Moeten de land- en tuinbouwproduc
ten weer op den mesthoop en kunnen
jonge menschen weer gaan „volontai-
ren", zonder uitzicht op een loonende
betrekking
Neen, zeggen sommige slimmerds,,
daar beginnen we niet meer aan
Oranje-Radio heeft zelf gezegd, dal we
allerlei dingen anders zullen gaan
doen.
Zeer juist opgemerkt. De heeren'in
jonden, die vóór hun vlucht verkon
digden dat de democratie zoo prachtig
was en die zich verzetten tegen elke
verbetering in het staatsbestel en de
volksordening, verkondigen nu luide
voor de microfoon, dat ze allerlei zaken
zullen gaan veranderen, als ze weer
terug zijn. Maar wat nu zoo aardig is,
dat is, dat alles wat ze nu als beter
aanprijzen, afkomstig is uithet
programma van de N.S.B.
Want de heeren in Londen weten
het wel, dat het werken in Duitschland,
het paaltjes slaan, hei graven van
greppels, de lag? rantsoenen, het 'ge
brek, aan kleeding en schoeisel en- het
verbod om de loonen te verhoogen,
geen sikkepit met nation aal-socialism,e
te maken heeft. Ze vinden het alleeip
prachtig, dat het tekort aan allerlei
dingen bestaat, omdat zij het nu aan
het nationaal-socialisme kunnen wij
ten. Ze lachen in hun vuistje, als ze
merken dat de arbeiders zoo stom zijn
om het te gelooven. Ze weten drom
mels goed, dat het precies zoo zou
zijn, als er géén nationaal-socialisme
bestond.Want, ze weten ook drom
mels goed, dat Europa voor zijn leven
vecht en dat alle grondstoffen en alle
werkkrachten daarvoor noodig zijn en
ze weten ook, dat de blokkade de oor
zaak is van de rest van de moeilijk
heden.
De werkelijkheid is, dat we na den
oorlog niet eens moeten gaan over
leggen of er iets veranderd moet wor
den, maar we moeten klaar zijn om
aan te pakken. Daarom moeten wij
nu reeds weten, wat wij hier in Neder
land willen.
Ityu zijn namelijk zoo vrij om er
niets van te gelooven, dat de heeren
werkelijk van plan zijn socialistische
politiek te gaan voeren. Dat kunnen
zij niet en dat willen zij niet, want
dat zou het einde zijn van hun glorie.
Ze hebben van allerlei dingen gezegd
we werden er naar van dat er
geen „geld" voor was. Nu, in oorlogs
tijd, blijkt wel, hoe voos dit argument
was. Wanneer ze „geld" hadden over
gehad voor een versnelde droogma
king van de Zuiderzee b.v., inplaats
van een verlangzaming van het tempo,
dan hadden we nu tienduizenden hec
taren vruchtbaren grond méér ter be
schikking gehad voor de voedselvoor
ziening van ons volk.
Want het gaat namelijk in 't geheel
niet om „geld". Het gaat om werk
krachten en om grondstoffen, om ener
gie en om willen. Vroeger moest men
met geleerde betoogen werken om dit
feit erkend te krijgen; men geloofde
het niet. Thans weet iedereen, wat
„geld" beteekept. Al heb je nu geld,
dan is er nog niets te koop, omdat
alles draait om werkkrachten en om
grondstoffen. Wanneer een van beide
er niet of niet voldoende is, zit je met
je geld.
Van^ deze waarheid hebben de
„oude" heeren nooit iets willen weten.
En wie is er hu zoo onnoozel om te
gelooven, dat dezelfde lieden, die
voorheen de werkloosheidscrisis, de
landbouwcrisis, de scheepvaartcrisis,
de gezagscrisis en alle andere crises
niet aan konden, na den oorlog uit
Engeland züller komen aanstpppen\en
met verbazingwekkende voortvarend
heid zullen komen uitvoeren, wat zij
voorheen bestreden hebben en waar
voor zij Mussert en de zijnen voor alles
wat leelijk was hebben uitgemaakt?
Het is te dwaas om er over te spreken.
Het oiSde kan dus niemand wen-
schen en dat is ma ar goed ook, want
het oude keert niet terug. Nog nooit
is in de geschiedenis het oude terug
gekomen. Ook na den oorlog 1914-18
is nooit de toestand van vóór 1914
weergekeerd. Hoe zou zooiets dan nu
kunnen, na een ontzaglijke beroering,
die door den grootsten aller crises, die
deze oorlog i&> wordt teweeggebracht?
Na dezen oorlog willen wij geen
werkloosheid meer. Wij willen ook
geen landbouwcrises en geen scheep-
vaartcrises. Wij willen en wij kunnen
een sociale gemeenschap stichten.»
Maar daarvoor is noodig, dat Europa
den -oorlog wint. Amerika heeft geen
belang bij Europa. Amerika ducht
Europa als concurrent. Aan Amerika
dankten wij een groot deel van onze
werkloosheidEuropa moet den oor
log winnen, want Europa heeft de
Europeesche volken noodig. De Euro-
peesche volken kunnen niét léven als
Europa onderworpen of vernietigd is.
Daarom kan het niemand onverschllig
daten, wie den oorlog wint, al onder
vinden wij noch zooveel moeilijkheden
en ellende. Want' door die ellende en
door de moeilijkheden wordt de vrij
heid van Europa geboren. De vrijheid
van Europa zal bestaan in de onaf
hankelijkheid van buiten-Europeesche
machten en in de solidariteit van de
Europeesche volkeren, die zich niet
meer laten verleiden onderling oorlog
te voeren. Zij hebben elkaar zóó hard
nooaig en vullen elkaar dusdanig aan,
dat alle krachten en alle hulpmiddelen
waarover de Europeesche volken be
schikken, tot volle ontplooiing zullen
komen en er van orises en blijvende
werkloosheid geen sprake zal behoe
ven te zijn. Europa zal zïin onaantast
baar militair en economisch voor
dlle buiten-Europeesche machten.
De oorlog in zijn geheel uitbannen
is een hersenschim, maar de oorlog in.
Europa uitbannen is een grijpbare mo
gelijkheid geworden. Het zal de
sGhoone en rijpe vrucht zijn van de
door bloed, zweet en tranen verkregen
overwinning op Amerikanisrrfe en
bolsjewisme. Wie zou dan nog onver
schillig zijn?
Gewetenlooze ophitsers, die in de
zelfstandigheid van Europa den onder
gang weten van 't kapitalisme en het
bolsjewisme, trachten uit alle macht
dit inzicht te voorkomen, vandaar de
leuzen ook van „Radio Oranje". Het
wordt toch zoo langzamerhand tijd,
dat dit bedrog wordt dóorzien 1
Politïe-onderzoek te' Goes.
Aan ieder Nederlander is het thans
voldoende bekend, dat hij geen radio
toestel mag bezitten, zonder goedkeu
ring en zelfs als hij deze goedkeuring
heeft, niet mag luisteren naar den
Engelschen zender. Niemand kan er
zich op beroepen, dit niet te weten, en
wanneer de politie aanwijzingen in
deze richting krijgt, grijpt zij dan ook
krachtig in.
Op dezè wijze wordt .het volk bé-
schenpd tegen ophitsers, die zelf veilig
over'zee zitten en anderen gebruiken
als slachtoffers van hun propaganda.
Nu was het aan de. Marechaussee in
Goes opgevallen, dat een inwoner van
Goes, die tegen zijn klanten nogal
gaarne doet of-hij van den nieuwen tijd
niets moet weten, bij een anderen in
woner regelmatig op bezoek ging tegen
den tijd, dat „de zender"zijn gif uit
stortte. Na herhaalde controle kwam
men tot de overtuiging, dat hier dus
waarschijnlijk een radiotoestel aanwe
zig was, waar verschillende personen
zich verzamelden, om onder het gehoor
te komen van den heer Van Blanken-
steln en andere joodsche sprekers van
den zgn. Oranjezender. De Marechaus-
see besloot met medewerking van de
Landwacht het bedoelde terrein onge
merkt af te zetten en op een gegeven
oogenblik het huis voor onderzoek te
betreden.
Juist nu de invasie beqonnen was,
meende men, mocht een dergelijke toe
stand geen dag langer bestaan.
De huiszoeking.
Nadat vóór- en achterdeur door dub
bele posten ongemerkt zijn afgezet,
treedt op een gegeven sein 'de politie
geruischloos hei gebouw binnen
loopers bedekken gang en trap en een
oogenblik aarzelt men, welk vertrek
men het eerst zal binnengaan, maar
slechts eèn oogenblik, want na enkele
seconden kijken de mannen elkaar be
grijpend aan men hoort boven radio.
De trap op.
Volkomen geruischloos komt men de
,trap op en het geluid is een goede
gids.
De kamerdeur wordt open gemaakt
en men ziet een Goesschenaar met het
hoofd als het ware in den luidspreker,
volkomen verdiept het uitgezondene als
het ware inslikkend. De politie hoort
een Nederlandsche stem door de radio,
gunt zich geen tijd om tè luisteren wat
fer -uitgezonden wordt en een kort
„handen hoog" haalt den man uit zijn
radio-droomen. „Die krijgt de gelegen
heid niet meer, zijn toestel op een ander
station te """zetten", fluistert één der
mannen, toen onze radio-vriend de
handen ten hemel hief. „Wij zullen
even controleeren welke zender het is".
De groote vergissing.
De luidspreker is gauw gevonden,
maar het toestel niet. De politie kijkt
een oogenblik argwanend rond. Is het
toestel misschien onder den grond ge
plaatst, of wat is er mee
Maar neen, want het blijkt, dat de
Goesschenaar heelemaal geen radio-"
toestel had; doch uitsluitend distributie.
Hij kon dus alleen luisteren naar de
wettelijk toegestane zendé?s.
Naar welken zender
En nu geven wij U te raden, volks-
genooten, waarnaar deze persoon zoo
diep spannend luisterde, dat hij de poli
tie niet eens hoorde binnenkomen
Waarom hij op .een rusiige plaats
ging hooren naar datgene, ,dat hij niet
wilde, dat anderen wisten dat hij dit
deed. Hij luisterde naar
LEIDEND BEGINSEL»
Voor liet redelijk en lichamelijk welzijn
van een volk la noodig een krachtig
staatsbestuur, zelfrespect van de natie,
tucht, orde, solidariteit van alle be
volkingsklassen en het voorgaan van -
het algemeen (nntlonaal) belang boven
het^groepsbelang en van het groeps
belang boven hei persoonlijk belapg-
het praatje van MAX"BLOKZIJL.
Het was Donderdagavond,8 Juni.
Eigen meening I
Dit verhaaltje heeft ook een mo
raaltje.
Hierdoor wordt eens te meer bewe
zen, hoeveel jmènschen onder terreur
van een kleine clique doen, of zij
tegen den nieuwen "tijd zijn, terwijl zij
in werkelijkheid hunkeren naar de
woorden van die metnnen, die zich heb
ben ingqzet om Nederland te helpen
bevrijden uit dèn grooten nood, waarin
het thans is die mannen, die het
Vaderland een plaats willen geven in
hef nieuwe Europa.
En dit is dan ook de reden, dat wij
deze geschiedenis publiceeren, omdat
ieder die dit leze eens bij ziahzelf over-'
weegt, wat hij nu liever zou willen
dat Nederland als vrij land in samen
werking met Duitschland plaats zal
hebben het nieuwe Europa te bouwen,
af dat de invasie, die naar de Pre
sident der Amerikartep zelf zegt, in
overleg met den opper-communist Sta
lin begonnen «is zal gelukken.
Er zijn er wesnigen, die dit hopen,
al durven velen uit angst het nifet open
lijk bekennen.
Nu het ons allen steeds duidelijker
wordf en wij het mèer en meer aan den
lijve gaan ondervinden, dat de strijd
om het ziin of niet-zijn van Europa zijn
hoogtepunt nadert, komt FRONTZORG
bij U aankloppen, om ie activeeren
'voor dit mooie werkvoor deze
PLICHT.
Het aantal vrijwilligers stijgt met den
dag en ZIJ brengen voor het toekomstig
lot van ons land de zwaarste offers.
ZIJ ALLEEN zullen straks het recht
hebben te vragen .-. WAT t HEBT U
GEDA-AN^n wat dan fe antwoorden
als U nog niet het minste hebt gedaan,
wat U doen kunt, hen steunen door het
schrijven van brieven en zenden van
lectuur. Zij staan ver van hun Vader
land in een strijd op leven en dood-.en
hooren toch zoo graag iets van hun ge
boortegrond. Daarom, kameraden en
völksgenooten, SCHRIJFT EN ZENDT
LECTUUR. Het verzenden van pakjes
voor Feldpostnummers, is enkel toege
staan tot een gewicht van 100 gram
en dan voorzien van een „Zulassungs-
marke".
Wenscht U adressen? Abonneert U
dan op de Frontzorg-courant, Zeeman-
straat II te Rotterdam, en verlangt U
adressen van vrijwilligers uit Zeeland,
schrijft dan even naar Het Diensthuis
der N.S.B., Koningstraat 4 te Goes.
Hou-Zee I
.Districtshoofd Frontzorg.
De „New York Times"
van 26 September 1943
„De beste leermeester voor het Duit-
sche volk is de bom. Onze woning
blokkrakers zijn voor bepaalde doelen
een wonderbaarlijk middel."
Op mjjn bureau komen regelmatig
brieven iri van familieleden van onder
duikers, ook wel van onderduikers zelf,
die zich beklagen over de ellendige
toestand, waarin deze onderduikers
verkeeren. Om dezen toestand goed
onder oogen te zien, moet men zich
verplaatsen in den toestand van deze
personen, die om eenigerlei reden zich
hebben schuil gehouden.
Allereerst is er een aantal lichtschuwe
elementen, menschen met een duister
heden en waarschijnlijk ook met een
duistere toekomst, die vinden, dat het
in deze troebele tijden goed visschen is,
en zich onder het mom van vaderlands
liefde, menschenliefde of wat dan ook,
bezig houden met zulke gemeene werk
zaamheden, dat niemand er prijs op zal
stellen hen ooit weder in een geregelde
maatschappij op te nemen. Een categorie,
die vele malen grooter is, is die van de
goedgeloovige onderduikers, d.w.z. van
die volksgenooten, die b.v. naar Duitsch
land moesten gaan werken of op andere
wijze werkplicht moesten vervallen en
zich toen door veelal betaalde agenten
van de tegenpartij, die zich o zoo lief
voordeden, lieten bepraten onder te
duiken j
„De oorlog duurt toch maar enkele
weken meer en dan heb jij je dapper
gedragen"was de leus die men hun
voorhield.
Men vertelde hun dit in 1941, in 1942,
in 1943, in 1944 en zal hun dat ver
tellen zoo lang er nog stumpers zijn,
die zich laten gebruiken om voor het
karretje van die lieden te loopen.
Uit de brieven die ik krijg blijkt mij,
dat aan deze onderduikers veelal beloofd
is, dat men hun bonnen zou geven, dat
men hun geld zou geven, goed onder
dak en wat dies al niet meer, maar dat
na eenigen tijd deze voorwaarden alleen
werden nagekorpen onder de leus „voor
Wat, hoort wat".
Brieven van moeders leggen hiervan
hartverscheurende verklaringen af.
Daarbij komt, dat de Duitsche instanties
het onderduiken thans ook moe zijn en
hier en daar zeer harde voorbeelden
zijn gaan stellen, die niet alleen be
trekking hadden op de persoon van den
onderduiker zelf, maar ook op zvn
familie, die medeverantwoordelijk we-
geacht.
Dan is Leiden heelemaal in last en dan
komt men bij de N. S. B. of die nu niet
helpen kan en dan is het helaas in vele
gevallen te laat om iets voor deze volks
genooten te kunnen doen.
Waar de N.S.B. in Nederland sedert
1931 strijdt met dit ééne dbel, nl. het
welzijn van het Nederlandsche Volk
te bevorderen, heb ik gemeend mij in
Zeeland ook thans, weer te moeten in
zetten om te trachten iets te bereiken
voor deze onderduikers en voor hun
families, die behooren tot de laatst
genoemde groep nl. tot de behoorlijke
Nederlanders en tot hen, die liever in
de maatschappij terug keeren dan bergaf
te gaan op een weg, die alleen voert
tot de diepste ellende.
Ik zal niets kunnen bereiken voor die
genen, die zich hebben schuldig gemaakt
aan roof of dergelijke, maar andere
ondergedoken volksgenootendie geen
misdaad hebben gepleegd, maar- zich
alleen hebben onttrokken aan hun werk
plicht, of dergelijke, zal ik kunnen
helpen.
Zij, die gaarne tot het normale leven
willen terugkeeren en willen meewerken,
kunnen zich tot mij wenden en ik zal
in geval voor geval zien een bevredi
gende oplossing met de betrokken
autoriteiten te verkrijgen.
Ook ouders van onderduikers kunnen
raad bij mij vragen.
Nu ons land op zoo vele wijzen ge
troffen wordt, is het onze taak als
Nederlanders elkaar te helpen en ik
zal mét iederen volksgenoot die door
deze bemiddeling weer onder normale
omstandigheden komt te teven, blij zijn
dat er weer eenige moeilijkheden zijn
opgelost, die als gevolg van den oorlog
in ons Volk leven.
Hou Zee!
fan Dekker.