Over onderduikers en onderduiken Aan welke zijde is het bedrog? UITGAVE VAN DE N ATION AAL-SOCIALISTISCHE BEWEallMG. DISTRICT 14 ZEELAND v. 4e Jaargang, No, 1 Donderdag 27 Hooimaand 1944 L. LINDEMAN schrijft overt De Engelsche zender tijdens de invasie? FRONTZORG MttAiÜfti BÉI K 9« Verschijnt eenmaal per maand van huis tot huis door geheel Zeeland Redactie t Koningstraat 4, Goes Abonntmanf bullen Zeeland f 1,50 per jaar Jullie, - Naiionaal-Sosialisten, - kunt mooi praten, maar waar blijven jullie nou met je beloften? Voor den oorlog hebberr jullie verhalen opgehangen over opheffing van de werkloosheid. Inderdaad is de werkloosheid opge heven, m«ar de arbeider kan in Duitschland gaan werker of wordt, wanneer hij hier büijft, uren gaans van lijn woonplaats te 'werk gesteld. Over verbéteringen voor den arbei der hebben jullie gesproken, inaar de arbeidsdagen zijn verlengd, de rant soenen verminderd, geen werkkleeding is te krijgen, we hebben geen schoenen meer aan onze voeten en de loonen mógen niet verhoogd worden. Jullie praten maar dat Duitschland den oor log wint, maar de Duitschers worden overal teruggedrongen. Jullie hebt het altijd gehad over een behoorlijk be staan qn schilderen het bolsjewisme af als iets verschrikkelijks. Maar rotter dan het nu is, kan het niet worden. Wij. hebben immers niets meer, dat de bolsjewieken ons nog kunnen afnemen. We voelen niets voor de bolsjewieken, maar waarom zullen we wat voor jul lie voelen Jullie beweert, dat wij graag willen dat de Engelschen of de Amerikanen den oorlog winnen, maar dat is niet waar. Het kan ons niks rneer schelen, wie den oorlog wint; wij willen, om het .eens plat te zeggen: vrede en Deze serie opmerkingen krijgen wij aak voor i_".e voeten gegooid. Het aerkwaardige is, dat degene die roo tpreekt, je nog triomfantelijk aankijkt >ok, alsof hij een nieuwtje vertelt waar vrij nog nooit van gehoord hebben. In verkelijkheid zegt hij eigenlijk een langeleerd lesje op, een opsomming van domme argumenten, voorgekauwd door lieden die er belang bij hebben, dat een zoo groot mogelijke ontevre denheid on is.cat. Want dorn is het, te zeggen: „Het kan me niks meer schelen,' wie den oorlog wint, c is ie maar gauw voorbij is." Natuurlijk, wie zou niet gaarne spoedig het einde van den oorlog zien, maar he; n e t niemand in Nederland onverschillig iaien, hoe het einde zal zijn. Laat ons nu eens niei over de bolsje- wiseering van Europa spreken, want er zijn te veel onnoozelen, die daar niet in geloo-, on. Laat ons ook niet spreken over de weldaden, die qns uit Enge land en Amerika beloofd worden, want daar gelooft in zijn hart in werkelijk heid in 't geheel niemand aan. Neen, laten wij nu eens aannemen, dat alles weer wordt als vroeger. Gaan we dcgi weer de partijen oprichten en elkaar dan weer gezellig om de 4 jaar in de haren vliegen met verkiezingen, om na'afloop daarvan tot'de ontdekking te komen, dat alles zoo gebleven is? Gaan we de stempel-bureaux weer op- richteiji Want als 't weer als van oudë wordt, komen ook de Werkloozen weer terug. Colijn zeide altijd, dat de eco nomische structuur van ons land met zich meebracht, dat er altijd ten min ste 300.000 werkloozen zouden blijven. Moeten-de Kamers weer gaan deli- bereeren met „gelach" en „daverende hilariteit" over de contingenteering van - dweilen en overMe pufvisscherij Moeten de land- en tuinbouwproduc ten weer op den mesthoop en kunnen jonge menschen weer gaan „volontai- ren", zonder uitzicht op een loonende betrekking Neen, zeggen sommige slimmerds,, daar beginnen we niet meer aan Oranje-Radio heeft zelf gezegd, dal we allerlei dingen anders zullen gaan doen. Zeer juist opgemerkt. De heeren'in jonden, die vóór hun vlucht verkon digden dat de democratie zoo prachtig was en die zich verzetten tegen elke verbetering in het staatsbestel en de volksordening, verkondigen nu luide voor de microfoon, dat ze allerlei zaken zullen gaan veranderen, als ze weer terug zijn. Maar wat nu zoo aardig is, dat is, dat alles wat ze nu als beter aanprijzen, afkomstig is uithet programma van de N.S.B. Want de heeren in Londen weten het wel, dat het werken in Duitschland, het paaltjes slaan, hei graven van greppels, de lag? rantsoenen, het 'ge brek, aan kleeding en schoeisel en- het verbod om de loonen te verhoogen, geen sikkepit met nation aal-socialism,e te maken heeft. Ze vinden het alleeip prachtig, dat het tekort aan allerlei dingen bestaat, omdat zij het nu aan het nationaal-socialisme kunnen wij ten. Ze lachen in hun vuistje, als ze merken dat de arbeiders zoo stom zijn om het te gelooven. Ze weten drom mels goed, dat het precies zoo zou zijn, als er géén nationaal-socialisme bestond.Want, ze weten ook drom mels goed, dat Europa voor zijn leven vecht en dat alle grondstoffen en alle werkkrachten daarvoor noodig zijn en ze weten ook, dat de blokkade de oor zaak is van de rest van de moeilijk heden. De werkelijkheid is, dat we na den oorlog niet eens moeten gaan over leggen of er iets veranderd moet wor den, maar we moeten klaar zijn om aan te pakken. Daarom moeten wij nu reeds weten, wat wij hier in Neder land willen. Ityu zijn namelijk zoo vrij om er niets van te gelooven, dat de heeren werkelijk van plan zijn socialistische politiek te gaan voeren. Dat kunnen zij niet en dat willen zij niet, want dat zou het einde zijn van hun glorie. Ze hebben van allerlei dingen gezegd we werden er naar van dat er geen „geld" voor was. Nu, in oorlogs tijd, blijkt wel, hoe voos dit argument was. Wanneer ze „geld" hadden over gehad voor een versnelde droogma king van de Zuiderzee b.v., inplaats van een verlangzaming van het tempo, dan hadden we nu tienduizenden hec taren vruchtbaren grond méér ter be schikking gehad voor de voedselvoor ziening van ons volk. Want het gaat namelijk in 't geheel niet om „geld". Het gaat om werk krachten en om grondstoffen, om ener gie en om willen. Vroeger moest men met geleerde betoogen werken om dit feit erkend te krijgen; men geloofde het niet. Thans weet iedereen, wat „geld" beteekept. Al heb je nu geld, dan is er nog niets te koop, omdat alles draait om werkkrachten en om grondstoffen. Wanneer een van beide er niet of niet voldoende is, zit je met je geld. Van^ deze waarheid hebben de „oude" heeren nooit iets willen weten. En wie is er hu zoo onnoozel om te gelooven, dat dezelfde lieden, die voorheen de werkloosheidscrisis, de landbouwcrisis, de scheepvaartcrisis, de gezagscrisis en alle andere crises niet aan konden, na den oorlog uit Engeland züller komen aanstpppen\en met verbazingwekkende voortvarend heid zullen komen uitvoeren, wat zij voorheen bestreden hebben en waar voor zij Mussert en de zijnen voor alles wat leelijk was hebben uitgemaakt? Het is te dwaas om er over te spreken. Het oiSde kan dus niemand wen- schen en dat is ma ar goed ook, want het oude keert niet terug. Nog nooit is in de geschiedenis het oude terug gekomen. Ook na den oorlog 1914-18 is nooit de toestand van vóór 1914 weergekeerd. Hoe zou zooiets dan nu kunnen, na een ontzaglijke beroering, die door den grootsten aller crises, die deze oorlog i&> wordt teweeggebracht? Na dezen oorlog willen wij geen werkloosheid meer. Wij willen ook geen landbouwcrises en geen scheep- vaartcrises. Wij willen en wij kunnen een sociale gemeenschap stichten.» Maar daarvoor is noodig, dat Europa den -oorlog wint. Amerika heeft geen belang bij Europa. Amerika ducht Europa als concurrent. Aan Amerika dankten wij een groot deel van onze werkloosheidEuropa moet den oor log winnen, want Europa heeft de Europeesche volken noodig. De Euro- peesche volken kunnen niét léven als Europa onderworpen of vernietigd is. Daarom kan het niemand onverschllig daten, wie den oorlog wint, al onder vinden wij noch zooveel moeilijkheden en ellende. Want' door die ellende en door de moeilijkheden wordt de vrij heid van Europa geboren. De vrijheid van Europa zal bestaan in de onaf hankelijkheid van buiten-Europeesche machten en in de solidariteit van de Europeesche volkeren, die zich niet meer laten verleiden onderling oorlog te voeren. Zij hebben elkaar zóó hard nooaig en vullen elkaar dusdanig aan, dat alle krachten en alle hulpmiddelen waarover de Europeesche volken be schikken, tot volle ontplooiing zullen komen en er van orises en blijvende werkloosheid geen sprake zal behoe ven te zijn. Europa zal zïin onaantast baar militair en economisch voor dlle buiten-Europeesche machten. De oorlog in zijn geheel uitbannen is een hersenschim, maar de oorlog in. Europa uitbannen is een grijpbare mo gelijkheid geworden. Het zal de sGhoone en rijpe vrucht zijn van de door bloed, zweet en tranen verkregen overwinning op Amerikanisrrfe en bolsjewisme. Wie zou dan nog onver schillig zijn? Gewetenlooze ophitsers, die in de zelfstandigheid van Europa den onder gang weten van 't kapitalisme en het bolsjewisme, trachten uit alle macht dit inzicht te voorkomen, vandaar de leuzen ook van „Radio Oranje". Het wordt toch zoo langzamerhand tijd, dat dit bedrog wordt dóorzien 1 Politïe-onderzoek te' Goes. Aan ieder Nederlander is het thans voldoende bekend, dat hij geen radio toestel mag bezitten, zonder goedkeu ring en zelfs als hij deze goedkeuring heeft, niet mag luisteren naar den Engelschen zender. Niemand kan er zich op beroepen, dit niet te weten, en wanneer de politie aanwijzingen in deze richting krijgt, grijpt zij dan ook krachtig in. Op dezè wijze wordt .het volk bé- schenpd tegen ophitsers, die zelf veilig over'zee zitten en anderen gebruiken als slachtoffers van hun propaganda. Nu was het aan de. Marechaussee in Goes opgevallen, dat een inwoner van Goes, die tegen zijn klanten nogal gaarne doet of-hij van den nieuwen tijd niets moet weten, bij een anderen in woner regelmatig op bezoek ging tegen den tijd, dat „de zender"zijn gif uit stortte. Na herhaalde controle kwam men tot de overtuiging, dat hier dus waarschijnlijk een radiotoestel aanwe zig was, waar verschillende personen zich verzamelden, om onder het gehoor te komen van den heer Van Blanken- steln en andere joodsche sprekers van den zgn. Oranjezender. De Marechaus- see besloot met medewerking van de Landwacht het bedoelde terrein onge merkt af te zetten en op een gegeven oogenblik het huis voor onderzoek te betreden. Juist nu de invasie beqonnen was, meende men, mocht een dergelijke toe stand geen dag langer bestaan. De huiszoeking. Nadat vóór- en achterdeur door dub bele posten ongemerkt zijn afgezet, treedt op een gegeven sein 'de politie geruischloos hei gebouw binnen loopers bedekken gang en trap en een oogenblik aarzelt men, welk vertrek men het eerst zal binnengaan, maar slechts eèn oogenblik, want na enkele seconden kijken de mannen elkaar be grijpend aan men hoort boven radio. De trap op. Volkomen geruischloos komt men de ,trap op en het geluid is een goede gids. De kamerdeur wordt open gemaakt en men ziet een Goesschenaar met het hoofd als het ware in den luidspreker, volkomen verdiept het uitgezondene als het ware inslikkend. De politie hoort een Nederlandsche stem door de radio, gunt zich geen tijd om tè luisteren wat fer -uitgezonden wordt en een kort „handen hoog" haalt den man uit zijn radio-droomen. „Die krijgt de gelegen heid niet meer, zijn toestel op een ander station te """zetten", fluistert één der mannen, toen onze radio-vriend de handen ten hemel hief. „Wij zullen even controleeren welke zender het is". De groote vergissing. De luidspreker is gauw gevonden, maar het toestel niet. De politie kijkt een oogenblik argwanend rond. Is het toestel misschien onder den grond ge plaatst, of wat is er mee Maar neen, want het blijkt, dat de Goesschenaar heelemaal geen radio-" toestel had; doch uitsluitend distributie. Hij kon dus alleen luisteren naar de wettelijk toegestane zendé?s. Naar welken zender En nu geven wij U te raden, volks- genooten, waarnaar deze persoon zoo diep spannend luisterde, dat hij de poli tie niet eens hoorde binnenkomen Waarom hij op .een rusiige plaats ging hooren naar datgene, ,dat hij niet wilde, dat anderen wisten dat hij dit deed. Hij luisterde naar LEIDEND BEGINSEL» Voor liet redelijk en lichamelijk welzijn van een volk la noodig een krachtig staatsbestuur, zelfrespect van de natie, tucht, orde, solidariteit van alle be volkingsklassen en het voorgaan van - het algemeen (nntlonaal) belang boven het^groepsbelang en van het groeps belang boven hei persoonlijk belapg- het praatje van MAX"BLOKZIJL. Het was Donderdagavond,8 Juni. Eigen meening I Dit verhaaltje heeft ook een mo raaltje. Hierdoor wordt eens te meer bewe zen, hoeveel jmènschen onder terreur van een kleine clique doen, of zij tegen den nieuwen "tijd zijn, terwijl zij in werkelijkheid hunkeren naar de woorden van die metnnen, die zich heb ben ingqzet om Nederland te helpen bevrijden uit dèn grooten nood, waarin het thans is die mannen, die het Vaderland een plaats willen geven in hef nieuwe Europa. En dit is dan ook de reden, dat wij deze geschiedenis publiceeren, omdat ieder die dit leze eens bij ziahzelf over-' weegt, wat hij nu liever zou willen dat Nederland als vrij land in samen werking met Duitschland plaats zal hebben het nieuwe Europa te bouwen, af dat de invasie, die naar de Pre sident der Amerikartep zelf zegt, in overleg met den opper-communist Sta lin begonnen «is zal gelukken. Er zijn er wesnigen, die dit hopen, al durven velen uit angst het nifet open lijk bekennen. Nu het ons allen steeds duidelijker wordf en wij het mèer en meer aan den lijve gaan ondervinden, dat de strijd om het ziin of niet-zijn van Europa zijn hoogtepunt nadert, komt FRONTZORG bij U aankloppen, om ie activeeren 'voor dit mooie werkvoor deze PLICHT. Het aantal vrijwilligers stijgt met den dag en ZIJ brengen voor het toekomstig lot van ons land de zwaarste offers. ZIJ ALLEEN zullen straks het recht hebben te vragen .-. WAT t HEBT U GEDA-AN^n wat dan fe antwoorden als U nog niet het minste hebt gedaan, wat U doen kunt, hen steunen door het schrijven van brieven en zenden van lectuur. Zij staan ver van hun Vader land in een strijd op leven en dood-.en hooren toch zoo graag iets van hun ge boortegrond. Daarom, kameraden en völksgenooten, SCHRIJFT EN ZENDT LECTUUR. Het verzenden van pakjes voor Feldpostnummers, is enkel toege staan tot een gewicht van 100 gram en dan voorzien van een „Zulassungs- marke". Wenscht U adressen? Abonneert U dan op de Frontzorg-courant, Zeeman- straat II te Rotterdam, en verlangt U adressen van vrijwilligers uit Zeeland, schrijft dan even naar Het Diensthuis der N.S.B., Koningstraat 4 te Goes. Hou-Zee I .Districtshoofd Frontzorg. De „New York Times" van 26 September 1943 „De beste leermeester voor het Duit- sche volk is de bom. Onze woning blokkrakers zijn voor bepaalde doelen een wonderbaarlijk middel." Op mjjn bureau komen regelmatig brieven iri van familieleden van onder duikers, ook wel van onderduikers zelf, die zich beklagen over de ellendige toestand, waarin deze onderduikers verkeeren. Om dezen toestand goed onder oogen te zien, moet men zich verplaatsen in den toestand van deze personen, die om eenigerlei reden zich hebben schuil gehouden. Allereerst is er een aantal lichtschuwe elementen, menschen met een duister heden en waarschijnlijk ook met een duistere toekomst, die vinden, dat het in deze troebele tijden goed visschen is, en zich onder het mom van vaderlands liefde, menschenliefde of wat dan ook, bezig houden met zulke gemeene werk zaamheden, dat niemand er prijs op zal stellen hen ooit weder in een geregelde maatschappij op te nemen. Een categorie, die vele malen grooter is, is die van de goedgeloovige onderduikers, d.w.z. van die volksgenooten, die b.v. naar Duitsch land moesten gaan werken of op andere wijze werkplicht moesten vervallen en zich toen door veelal betaalde agenten van de tegenpartij, die zich o zoo lief voordeden, lieten bepraten onder te duiken j „De oorlog duurt toch maar enkele weken meer en dan heb jij je dapper gedragen"was de leus die men hun voorhield. Men vertelde hun dit in 1941, in 1942, in 1943, in 1944 en zal hun dat ver tellen zoo lang er nog stumpers zijn, die zich laten gebruiken om voor het karretje van die lieden te loopen. Uit de brieven die ik krijg blijkt mij, dat aan deze onderduikers veelal beloofd is, dat men hun bonnen zou geven, dat men hun geld zou geven, goed onder dak en wat dies al niet meer, maar dat na eenigen tijd deze voorwaarden alleen werden nagekorpen onder de leus „voor Wat, hoort wat". Brieven van moeders leggen hiervan hartverscheurende verklaringen af. Daarbij komt, dat de Duitsche instanties het onderduiken thans ook moe zijn en hier en daar zeer harde voorbeelden zijn gaan stellen, die niet alleen be trekking hadden op de persoon van den onderduiker zelf, maar ook op zvn familie, die medeverantwoordelijk we- geacht. Dan is Leiden heelemaal in last en dan komt men bij de N. S. B. of die nu niet helpen kan en dan is het helaas in vele gevallen te laat om iets voor deze volks genooten te kunnen doen. Waar de N.S.B. in Nederland sedert 1931 strijdt met dit ééne dbel, nl. het welzijn van het Nederlandsche Volk te bevorderen, heb ik gemeend mij in Zeeland ook thans, weer te moeten in zetten om te trachten iets te bereiken voor deze onderduikers en voor hun families, die behooren tot de laatst genoemde groep nl. tot de behoorlijke Nederlanders en tot hen, die liever in de maatschappij terug keeren dan bergaf te gaan op een weg, die alleen voert tot de diepste ellende. Ik zal niets kunnen bereiken voor die genen, die zich hebben schuldig gemaakt aan roof of dergelijke, maar andere ondergedoken volksgenootendie geen misdaad hebben gepleegd, maar- zich alleen hebben onttrokken aan hun werk plicht, of dergelijke, zal ik kunnen helpen. Zij, die gaarne tot het normale leven willen terugkeeren en willen meewerken, kunnen zich tot mij wenden en ik zal in geval voor geval zien een bevredi gende oplossing met de betrokken autoriteiten te verkrijgen. Ook ouders van onderduikers kunnen raad bij mij vragen. Nu ons land op zoo vele wijzen ge troffen wordt, is het onze taak als Nederlanders elkaar te helpen en ik zal mét iederen volksgenoot die door deze bemiddeling weer onder normale omstandigheden komt te teven, blij zijn dat er weer eenige moeilijkheden zijn opgelost, die als gevolg van den oorlog in ons Volk leven. Hou Zee! fan Dekker.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche Stroom | 1944 | | pagina 1