De ZeeuwsÉe kameraden slaan pal FR0NTZ0R0 VOORSTELLING UITGAVE VAN DE NATIONAAL SOCIALISTISCHE BEWEGING. Kriiiff-ledenappèls te Middelburg, Teraeuzen. m S®es op Zaterdag 29 Januari a.s. Waarom is er nog geen vrede? DISTRICT 14 ZEELAND 3e Jaargang, No» 14 Donderdag 27 Louwmaand 194 De Secretaris-Generaal in Zeeland Prof'. Melachini Boerenlied Tentoonstelling K 945 Verschijnt eenmaal per maand van huis tot huis «door geheel Zeeland Redactie: Koningstraat 4, Goes Abonnement buiten Zeeland 1,50 per jaar Hel komt niet zoo vaak voor, dat ka meraad Huygen, Secretaris-Generaal der Beweging, tijd kan vrijmaken, om de afgelegen.districten, waartoe ook Zeeland behoort, te bezoeken. Echter volgens kam. Huygen, vormen deze uit hoeken van ons land hechte hoekpei- Iers van de Beweging, vooral juist om dat zij, ondanks een minimum van con tact met het Hoofdkwartier, een maxi mum van offervaardigheid, vastbera denheid en reyolutionnairen geest le veren. Van de aanwezigheid van den Se cretaris-Generaal werd gebruik ge maakt, om op enkele kleine bijeenkom sten van functionarissen van Beweging en Staat van gedachten te wisselen. Hierbij was eveneens aanwezig Be- reichsleiier Bühner van de N.S.D.A.P. In de kameraadschappelijke wijze waarop deze besprekingen plaats von den, kwamen de sterke band en het goede begrijpen voor de moeilijkheden welke zich in dezen ongetwijfeld veel bewogen tijd kunnen voordoen, tot uit drukking. Over kameraadschap wordt soms veel gepraat, doch zij blijkt eerst recht te bestaan, wanneer nationaal socialis ten de, praktijk van het leven er op in richten. De Kring-ledenappèls. De reeks vergaderingen werd ge opend te Middelburg op Donderdag 6 Louwmaand, gevolgd door een bijeen komst op Vrijdag te Terneuzen, waarna de rondreis van den Secretaris-Gene" raai werd besloten met een groote ver gadering te Goes, In Middelburg en In Góes werd de vergadering geleid door den Kringleider kameraad Rosier en te Terneuzen door den Onderkringleider kam. Hamelink. De Gemachtigde van den Leider voor de Provincie Zeeland, kam. Jan Dekker, leidde den spreker in op al deze bijeenkomsten. Kameraad Dekker wees er op, dat de Leider steeds de colportage met VoVa de barometer van de Beweging noemt. Het is voor ons, Zeeuwen, dan verheu gend te kunnen constateeren, dat Zee land naar verhouding het beste resul taat oplevert. Dit beteekent niet, dat wij er zü n, doch dat wij op den goe den weg zijn, en dat wij dien moeten blijven volgen. Elf jaar heb ik, vervolgde de Districts leider, den -strijd in onze provincie ge leid. Door geen enkele omstandigheid heb ik mij daarvan laten weerhouden. Ook in het jaar 1944 zal het echter zoo zijn, dat ik dan alleen den strijd verder met U zal kunnen voeren, indien alle kameraden achter mij staan. Door niets en door niemand zal ik mij laten weer houden om voor de werkende kamera den op te komen. Indien mijn kame raden met moeilijkheden tot mij komen, moet ik het recht hebben, om, waar tnogelijk, hun belangen te behartigen. In de komende maanden zal ik alle weerbare kameraden oproepen voor vrijwillige dienstneming in den Land- Groote is geven door den bekenden illusionist met zijn gezelschap in het Schuttershof te Goes. Toegang f 0.75. Aanvang 7 uur. Kaarten verkrijgbaar bij de op de aanplakbiljetten vermelde adressen. De Sect'.'Generaal Ir, C. Huygen storm en anders formaties, voorzoover deze kameraden zich nog niet hebben gemeld, terwijl dan, indien noodig, maatregelen1 ter beveiliging onder alle omstandigheden van de gezinnen zul len worden voorbereid. De Secretaris-Generaal. Volgens de gangbare meening, zegt kam. Huygen, zal 1944 een jaar van groote beslissingen zijn. Onze leden zullen wellicht nogmaals worden be proefd. Daar zooals bekend, een natio naal socialist een gemakkelijk leven veracht en in Zeeland een sterk revo- lutionnaire geest over de kameraden vaardig is, weten we, dat een ieder op zijn post zal staan, waar hij wordt ge plaatst. Wij, als nationaal socialisten, moeten steeds trachten de groote lijn te blijven zien en ons niet laten afleiden door kleine zorgen of moeilijkheden. De groote opgave blijft ondanks alles onze voorbereiding op de taak van den opbouw. En dit in volledige kameraad schappelijke samenwerking met de Duitsche kameraden. Sprekende over de toekomst van Ne derland,-zeide kameraad Huygen, dat een grooische taak hetNederlandsche- Volk -wacht. Ondanks het feit, do. ons volksloven een groote verslapping' ten prooi was gevallen, was het toch altijd nog zoo, dat het overal nog in aanzien was. De nationale eer en het zelfrespect waren echter zoek. Alles waf uit het buiten land kwam, was betcf, naar het oor deel van velen. Een gelukkig verschijn sel is echter,-dat de .-basis van ons volksbestaan, de bot-renstand, zich heeft vreten te handhaven. Spreker wees verder op de verschil- lende besprekingen welke de Leider met den Führer heeff'gehad en her- innert aan de bekendmakingen bij het 12-jarig bestaan van-c'i N.S.B., waarbij tot uiting kwam, dat di Führer bij de te voeren politiek intake Nederland géén Groot-Duitsche pctitiek zal voeren, doch- een Groot-Germawnsehe. Dat be teekent clus een vrij Nederland en een vrij Nederlandsch Volk, alleen met die beperkingen, welke noidig zijn om hei betaan van hei gebral mogelijk te maken. Verder heeft de Führér in zijn onder houd met den Leider zich uitgesproken I voor volledige vrijheid van godsdienst eri geweten. - Het behoeft geen betoog, dat geen raad zal worden gevprmd, die met meerderheid van stem Tien beslist. De leiding 'voor de_ groot.- Germaansche gemeenschap zal. berusten bij den Führer. Wat onze naiionale teer en' het zelf respect ten goede zal i komen, is, dat onze weerbare manne.ii weer soldaat moeten worden. Speciaal onze mannen tot 45 jaar behooren thuis in de forma ties van de Bewogipm jrn vandaar uit opgeleid te vrorcteri tof soldaat bij den Landstorm en de Land- en Stadswach ten, Wij moeten meer dan ooit onzen plicht doen en staan op de plaats die ons wordt aangewezen. Gij zijt het, die den Nieuwen Tijd voorbereidt, al dus de Secretaris-Generaal. Als lichtend voorbeeld kunnen wij steeds den Leider zien, die den moei lijken weg nu 12 jaren is gegaan uit liefde voor ons volk. Tenslotte verklaarde kameraad Huy gen, dat hij bij zijn beztoek aan Zeeland heeft kunnen constateeren, dat de ka meraden vastbesloten zijn, om, wat er moge gebeuren, in onwrikbare trouv{ achter den Leider te blijven doorstrij den, zoodert hij den Leider kan melden, dat Zeeland paraat is K. Productieve arbeid. Zoo vaak hoort men volksgenooten zeggen „ik wou dat er maar gauw vrede was". En deze wensch leeft niet in Qen bepaald deelf maar in ons geheele volk» met uitzondering dan van die categorie» welke tengevolge van de enorme winsten die" gemaakt worden, droomt van een eeuwigen strijd. Maar deze kapitalistenkliek maakt daarom ook geen deel uit van de volksgemeenschap, omdat hun verderfelijke politiek juist slechts successen boekt door de uitbuiting van de ge meenschap en zij er zich hierdoor geheel buiten plaatst. Ons volk als zoodanig is vredelievend. Haar arbeidskracht geeft zij het liefst aan produc- tieven arbeid. Groote ontginningen, inpolde- ringen en den bouw van vele groote bruggen getuigen van haar wil tot positieve daden. Kunstwerken getuigen van haar kunstzinnigen scheppingsdrang. Koloniale gebieden geven blijk van groote ondernemingslust. Ons land was een mooi land, waar de rijkdommen binnen vloeiden. Ons volk was geworden tot een handelsvolk. Ontwikkelde dientengevolge sterk dit eigenschappen, welke hiertoe noodig waren. De afbrekers. Zoo leefden wij vele tientallen jaren als een volk van „steinreiche Hollander" voort zonder om ons heen te zien welke loop de wereldge schiedenis nam. Territoriaal gezien hadden wij wel een imperium waar dè zon nooit onder ging, maar een imperiale politiek werd nooit gevoerd'. Deze houdt toch immers in, dat de defensieve kracht gelijken tred houdt met de waardestijging van het koloniaal bezit. Wan neer men wel de kracht heeft een Ned. Oost- ïndië te veroveren en te explöiteeren, dan is het werkelijk misdadig te noemen, Wanneer niet al het mogelijke wordt gedaan om dit kostbare bezit tegen aanvallen- te beschermen. Hoe hopeloos onze regeeringen hierin gefaald hebben, heeft de geschiedenis toch wel over duidelijk bewezen. De defensieafbrekers, de schreeuwers van „geen man en geen cent" heb ben het op hun geweten dat hpt zelfrespect der natie werd vertrapt door een muiterij op de „Zeven Provinciën" en het uit spelevaren nemen van den Gouverneur van West-Indië. Dat als laatste schanddaad de oorlog aan Japan werd verklaard en onze bezittingen ir^ de West werden „verkwanseld heeft ons Natlonaal-So- cialisten geenszins verwonderd. Stroopoppen. Wij hadden van dergelijke staatkundige de generees niet anders verwacht. Hoe kan men ook vaderlandsliefde en „.mannentaal vernach ten van politieke stroopoppen die aan handen en voeten gebonden, met één been en hun ka pitaal in Engeland en met- hun andere been en een geopende portemonnaie in Nederland stonden. Slechts levend voor zichzelf. Geen spier van hun gezicht vertrekkend over de smeekbeden om hulp en bijstand van een cre- peerend en verpauperend werkloozenleger. Het was dat spel der politieke kameleons die tegen verkiezingstijd uit angst z.g. sociale voorzienin gen in elkaar prutsten niet met als achtergrond het verbeteren van de sóciale toestanden, doch zuiver ter dooving van de somtijds hoog op laaiende protestvlampien, als schreeuwende aanklacht tegen hun sociaal en economisch wan beheer. Verpaupering. Door al deze jaren van ellende ontgroeide een deel van ons volk de volksgemeenschap eri verloor de liefde voor eigen volk, -omdat het gevoel van geborgenheid in eigen volk ontbrak. Wat kon het een reeds vele jaren lang werkloos zijnden volksgenoot schelen wat er van Nederland groeide wanneer dat land hem niet eens de materieele en geestelijke fun damenten kon verschaffen om zijn gezinsleven op te bouwen of in stand te houden. Zoo kwamen er in ons land honderdduizenden ge- knechten en ontrechten in wier harten het lief desvuur voor volk volkomen was gedoofd. Zij waren als. onverschilligen en wanhopigen uit het nationale kamp getreden en liepen in de armen van Moskou. Zij werden tot instru ment van het marxisme en door steeds nijpender armoede rijp gemaakt tot medevöltrekkers van de wereldrevolutie. Hierbij speelde de interna tionale Jood meesterlijk zijn rol door de ver pauperde massa mateloos op te zetten tegen hen, die met meer aardsche goederen waren bedeeld. Zoo werd deze massa als vee naar de stem lokalen gedreven om in de „beroemde" onvol prezen heerlijke democratische vrijheid een nieuwe uitsuigingsperiode aan haar slavenleven te koppelen. Dat was Nederland van vóór 1940. Dat is egoïstisch. En wanneer volksgenooten dan de mond vol hebben van den goeden ouden tijd, dan slaat dit uitsluitend op hun persoonlijk welzijn, en niet op de volksgemeenschap als zoodanig. Hier verraadt zich dan weer een leefwijze van ieder voor zich en God .voor ons allen. Een egoïsti sche geesteshouding, welke ten eenenmale on geschikt ivS om positief stuwend te kunnen werken in den tijd waarin we thans en in de toekomst zullen leven. Daarom is het zoo ver klaarbaar dat dezelfde volksgenooten, die nu zoo wegloopen met den tijd die achter ons ligt en het rotte en vermolmde ervan niet zagen of wilden zien, ook thans het inzicht missen in de problemen waarvoor volksverbonden be wust levende germaansche menschen zich ge plaatst zien. Wanneer men het inzicht mist of de kracht niet heeft de communistische ge varen in ons eïgen land te herkennen, hoe zal men dan in .staat zijn zich een beeld te vormen 'van het Bolsjewisme en de dreigende gevaren van een wereldrevolutie Zoo naief zijn ze niet. En juist die volksgenooten, die nooit anders hebben gedaan dan als gezapige burgers leven, zijn het, die zoo zeker weten te vertellen dat het Bolsjewisme, bij een Duitsche ineenstorting, in Nedcrlaod nooit zal komen. Oogenschijnlijk en bij een deel zal zulks uit naïviteit hét geval, zijn, lijkt dit gezegde onschuldig, doch het tegendeel- is waar. Men kent uit de mond van pastoor en dominee, al is het dan ook jaren geleden, de- gevaren van het Bolsjewisme. Men weet eveneens dat slechts de legers van Adolf Hitlër deze harden uit het Oosten een halt kunnen toeroepen. En in plaats van dit eerlijk te erkennen en een dienovereenkomstige hou ding aan te nemen, onttrekt men zich ook hieiv aan door doodnuchter te vertellen dat het Bolsjewisme hieT na een Duitsche nederlaag toch nooit komt. en dus de gigantische afweer- strijd van Duitschland en zijn' bondgenooten in geen geval bijdraagt tot de veiligstelling van ons vaderland. Deze houding van een groot deel van ons volk is dermate ondankbaar, dat het nageslacht hierover slechts in den meest afkeurenden zin zal spreken. Wanneer men reeds den moed en het karakter mist om Duitschland en zijn bond genooten dankbaar tc zijn voor de redding van ons continent, hoe zal men dan ooit kunnen komen tot het stellen van de positieve daad in .htt kadéir, d? verdediging der ty sche levensruimte. Hoe het niet moet, en hoe wel. Wanneer bepaalde volksgroepen steeds maai- schermen met het gezegde dat wij een vrij en onafhankelijk Nederland willen zijn, laten zij dan bedenken dat deze vrijheid en onafhanke lijkheid niet verkregen of behouden worden door achter schrijfbureaux te blijven zitten, doch dat men dan de vulpenhouder moet verwisselen met het zwaard Laten de beerefi vrijheidsschreeu- wers/ toch bedenken, dat onze voorouders ook 80 jaren hebben moeten worstelen tegen Spanje om het juk der slavernij van zich af te werpen. Deze om vrijheid schreeuwende volksgenooten moeten zich eens realiseeren, dat in den tijd, dat zij door hun passieve of saboteerende hou ding zich solidair verklaren met -Moskou, er andere volksgenooten zijn, die niet van achter borrelglazen op bittertafels, maar van achter machinegeweren in de stellingen de vrijheid voor ons volk en vaderland veilig stellen Eerst overwinning, dan vrede. Waarom roepen déze heeren zoo hard om vrede Zijn ze bang., dat hun verhouding ten opzichte van de frontsoldaten nog ongunstiger zal worden Ja, dit ook, maar er komt nog iets bij. Wanneer hun van aandoening be wogen stemmen spreken over het verlangen naar vrede, lijkt dit oogenschijnlijk-mooi. Maar in wezen is dit voor hen slechts een andere gedachtenformuleering voor den wensch dat Duitschland maar spoedig den oorlog zal ver liezen. Want wie werkelijk oprecht vrede wenseht, d.w.z. een vrede, welke niet binnen kortoren of langeren tijd weer overga&t in een nog heviger oorlog, zal moeten erkennen, dat zulks slechts mogelijk is, wanneer de Bolsjewis tische aanvalskracht gebroken is. En aangezien hiervan nog geenszins sprake is, dienen onze gedachten alleen bezig gehouden te worden met de vraag, hoe helpen wij Duitschland het vlugst den oorlog winnen. Wie deze twee begrippen,- Duitsche overwinning en vrede, niet volkomen gelijk acht, meent het niet oprecht met het woord vrede in zijn diepste beteekenis. Wan neer men dit woord bezigt bij de gedachte aan een Duitsche nederlaag, doet men aan woord verkrachting en wenscht men in feite zijn eigen ondergang I Daarom past het de bureaux-strijders aller minst om zoo hard om vrede te roepen. Deze vurige wensch komt het eerst aan den front soldaat toe, omdat hij het meest aan doodelijke gevaren bloot staat en dus na eiken strijd steeds dankbaar is tot de levenden te mogen behooren. Overwinning door Strijd en Offer, Zoolang ons continent nog bedreigd wordt in een mate. als thans" nog het geval is, kan ei- van- geen vi-edc sprake zijn. Om deze vrede werkelijkheid te doen worden, is strijd en ar beid noodig. Daarom strijden en werken Anton Mussert èn zijn zwarte" soldaten. Juist omdat wij Nationaal-Socialisten vurig naar vrerde ver langen, opdat wij kunnen brengen het Socialis me van de daad. Daarom ook hebben de verlangens naar vrede bij dc Nationaal-Socialisten een dieperen eerlijken inhoud, omdat zij dit doel strijdend en offerend willen bereiken in tegenstelling met de geestelijkheid die het in zalvende frasen heeft over vrede docfe dit woord zoo gemeen hanteert, dat toch steeds de gemeente met ge sterkte haatgevoelens jegens Duitschland en het Natiouaal-Socialisme huiswaarts gaat. Deze houding is omzoomeer hoogst ondankbaar, om dat de geheele geestelijkheid in ons land juist dank zij de enorme strijd door de Duitsche legers in staat is haar Godsdienst te belijden, i Toch zal de Nationaal-Sociaiistische Beweging i. 'k Ben van het land van wind en wei, van duinen en van dijken. De gulheid staat naar alle zij te wuiven en te prijken. 'k Ben van een goed en recht geslacht en naast de branding groot gebracht. Én onder 't dak der breede zwérken daar wil ik werken I II. Mijn vader riep de vloed hier halt, hoè hoog 't -gevaar kwam hellen Hij schiep van zoden en bazalt de dijk van Westkapelle. Hij sloeg perkoenen in het schuim voor 't overdond'rend hemelruim. En waar hij zelfs de zee kon knechten daar wil ik vechten ,/t UT Mijn moeder droeg aan 't blanke juk de melk van wal en weide. Haar kap met kraal en kantensmuk stond haar zoo fier en blijde. Haar rechte gang, haar blonde haar, haar lieve lach, haar boezelaar Waar moeder rust naast vaders erv« 'daar wil ik sterven IV. Waar "fconnerad en oelebo i nog van de gevels preeken. Waar uit de eik nog, onverdord, Germanje's loten breken. Waar nog, als eens, soldaten* staan, die dwars door ijs en ijzer gaan en zich voor mij ten doode geven, daar wil ik leven l Rob. A. van Anton Mussert blijven strijden voor het ontwaken van ons volk, omdat zoowel de ver antwoording tegenover het verleden als tegen over de komende geslachten gebiedt, dat ia deze jaren van de zwaarste beproevingen, alles wordt gegeven, opdat na den oorlog de moge lijkheden en voorwaarden aanwezig zijn voor een gelijkwaardig opnemen van ons Vaderland in de Groot-Germaansche levensruimte. Het is ons bekend/dat de artikelen over Sibbekunde in ons blad gaarne gelezen worden. Het is daarom, dat wij onzen lezers de blijde mededeeling. kunnen doen, dat de_in ons land rond reizende tentoonstelling „Wie en wat waren ónze Voorouders" ook Zeeland zal aandoen. Op Zaterdag 5 Februari, des nam. 2 uur, zal deze tentoonstelling in het Schuttershof te Goes geopend worden en zal geopend blijven op den daarop volgenden Maandag en Dins dag, Wij kunnen, den lezers een be zoek aan deze leerrijke tentoonstelling ten zeerste aanbevelenover verschil lende onderwerpen, op de sibbekunde en onze afstamming, betrekking heb. bende, zal men op deze tentoonstelling niet alleen aanschouwelijk, doch ook mondeling inlichtingen krijgen. Gezel schappen verkrijgen reductie op den toch reeds lagen toegangsprijs en krij gen ter rondleiding bovendien een gids mede. OPROEP Lcctuurfonds Kriegsmarire Door de Afd. Nieuw-Zeewezen is op gericht een Lectuurfonds Kriegsmarina. Dit fon^ls beoogt de regelmatige ver zending van lectuur naar vrijwilligers bij de Kriegsmarine. Hoe grooter dit fonds, des te meer lectuur kan worden verzonden. Bijdragen kunnen gestort worden op postrekening 244786 ten name van A. Hessing, den Haag, met vermelding: „Lectuurfonds". Hoofd Afd. „Nieuw-Zeewezen" A. HESSING.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche Stroom | 1944 | | pagina 1