De ZeeuwsÉe kameraden slaan pal
FR0NTZ0R0
VOORSTELLING
UITGAVE VAN DE NATIONAAL SOCIALISTISCHE BEWEGING.
Kriiiff-ledenappèls te Middelburg, Teraeuzen. m S®es
op Zaterdag 29 Januari a.s.
Waarom is er nog geen vrede?
DISTRICT 14 ZEELAND
3e Jaargang, No» 14
Donderdag 27 Louwmaand 194
De Secretaris-Generaal in Zeeland
Prof'. Melachini
Boerenlied
Tentoonstelling
K 945
Verschijnt eenmaal per maand van huis tot huis «door geheel Zeeland
Redactie: Koningstraat 4, Goes
Abonnement buiten Zeeland 1,50 per jaar
Hel komt niet zoo vaak voor, dat ka
meraad Huygen, Secretaris-Generaal
der Beweging, tijd kan vrijmaken, om
de afgelegen.districten, waartoe ook
Zeeland behoort, te bezoeken. Echter
volgens kam. Huygen, vormen deze uit
hoeken van ons land hechte hoekpei-
Iers van de Beweging, vooral juist om
dat zij, ondanks een minimum van con
tact met het Hoofdkwartier, een maxi
mum van offervaardigheid, vastbera
denheid en reyolutionnairen geest le
veren.
Van de aanwezigheid van den Se
cretaris-Generaal werd gebruik ge
maakt, om op enkele kleine bijeenkom
sten van functionarissen van Beweging
en Staat van gedachten te wisselen.
Hierbij was eveneens aanwezig Be-
reichsleiier Bühner van de N.S.D.A.P.
In de kameraadschappelijke wijze
waarop deze besprekingen plaats von
den, kwamen de sterke band en het
goede begrijpen voor de moeilijkheden
welke zich in dezen ongetwijfeld veel
bewogen tijd kunnen voordoen, tot uit
drukking.
Over kameraadschap wordt soms
veel gepraat, doch zij blijkt eerst recht
te bestaan, wanneer nationaal socialis
ten de, praktijk van het leven er op in
richten.
De Kring-ledenappèls.
De reeks vergaderingen werd ge
opend te Middelburg op Donderdag 6
Louwmaand, gevolgd door een bijeen
komst op Vrijdag te Terneuzen, waarna
de rondreis van den Secretaris-Gene"
raai werd besloten met een groote ver
gadering te Goes, In Middelburg en In
Góes werd de vergadering geleid door
den Kringleider kameraad Rosier en te
Terneuzen door den Onderkringleider
kam. Hamelink. De Gemachtigde van
den Leider voor de Provincie Zeeland,
kam. Jan Dekker, leidde den spreker in
op al deze bijeenkomsten.
Kameraad Dekker wees er op, dat de
Leider steeds de colportage met VoVa
de barometer van de Beweging noemt.
Het is voor ons, Zeeuwen, dan verheu
gend te kunnen constateeren, dat Zee
land naar verhouding het beste resul
taat oplevert. Dit beteekent niet, dat
wij er zü n, doch dat wij op den goe
den weg zijn, en dat wij dien moeten
blijven volgen.
Elf jaar heb ik, vervolgde de Districts
leider, den -strijd in onze provincie ge
leid. Door geen enkele omstandigheid
heb ik mij daarvan laten weerhouden.
Ook in het jaar 1944 zal het echter zoo
zijn, dat ik dan alleen den strijd verder
met U zal kunnen voeren, indien alle
kameraden achter mij staan. Door niets
en door niemand zal ik mij laten weer
houden om voor de werkende kamera
den op te komen. Indien mijn kame
raden met moeilijkheden tot mij komen,
moet ik het recht hebben, om, waar
tnogelijk, hun belangen te behartigen.
In de komende maanden zal ik alle
weerbare kameraden oproepen voor
vrijwillige dienstneming in den Land-
Groote
is geven door den bekenden illusionist
met zijn gezelschap
in het Schuttershof te Goes.
Toegang f 0.75. Aanvang 7 uur.
Kaarten verkrijgbaar bij de op de
aanplakbiljetten vermelde adressen.
De Sect'.'Generaal Ir, C. Huygen
storm en anders formaties, voorzoover
deze kameraden zich nog niet hebben
gemeld, terwijl dan, indien noodig,
maatregelen1 ter beveiliging onder alle
omstandigheden van de gezinnen zul
len worden voorbereid.
De Secretaris-Generaal.
Volgens de gangbare meening, zegt
kam. Huygen, zal 1944 een jaar van
groote beslissingen zijn. Onze leden
zullen wellicht nogmaals worden be
proefd. Daar zooals bekend, een natio
naal socialist een gemakkelijk leven
veracht en in Zeeland een sterk revo-
lutionnaire geest over de kameraden
vaardig is, weten we, dat een ieder op
zijn post zal staan, waar hij wordt ge
plaatst.
Wij, als nationaal socialisten, moeten
steeds trachten de groote lijn te blijven
zien en ons niet laten afleiden door
kleine zorgen of moeilijkheden.
De groote opgave blijft ondanks alles
onze voorbereiding op de taak van den
opbouw. En dit in volledige kameraad
schappelijke samenwerking met de
Duitsche kameraden.
Sprekende over de toekomst van Ne
derland,-zeide kameraad Huygen, dat
een grooische taak hetNederlandsche-
Volk -wacht.
Ondanks het feit, do. ons volksloven
een groote verslapping' ten prooi was
gevallen, was het toch altijd nog zoo,
dat het overal nog in aanzien was. De
nationale eer en het zelfrespect waren
echter zoek. Alles waf uit het buiten
land kwam, was betcf, naar het oor
deel van velen. Een gelukkig verschijn
sel is echter,-dat de .-basis van ons
volksbestaan, de bot-renstand, zich
heeft vreten te handhaven.
Spreker wees verder op de verschil-
lende besprekingen welke de Leider
met den Führer heeff'gehad en her-
innert aan de bekendmakingen bij het
12-jarig bestaan van-c'i N.S.B., waarbij
tot uiting kwam, dat di Führer bij de
te voeren politiek intake Nederland
géén Groot-Duitsche pctitiek zal voeren,
doch- een Groot-Germawnsehe. Dat be
teekent clus een vrij Nederland en een
vrij Nederlandsch Volk, alleen met die
beperkingen, welke noidig zijn om hei
betaan van hei gebral mogelijk te
maken.
Verder heeft de Führér in zijn onder
houd met den Leider zich uitgesproken
I voor volledige vrijheid van godsdienst
eri geweten. -
Het behoeft geen betoog, dat geen
raad zal worden gevprmd, die met
meerderheid van stem Tien beslist. De
leiding 'voor de_ groot.- Germaansche
gemeenschap zal. berusten bij den
Führer.
Wat onze naiionale teer en' het zelf
respect ten goede zal i komen, is, dat
onze weerbare manne.ii weer soldaat
moeten worden. Speciaal onze mannen
tot 45 jaar behooren thuis in de forma
ties van de Bewogipm jrn vandaar uit
opgeleid te vrorcteri tof soldaat bij den
Landstorm en de Land- en Stadswach
ten, Wij moeten meer dan ooit onzen
plicht doen en staan op de plaats die
ons wordt aangewezen. Gij zijt het,
die den Nieuwen Tijd voorbereidt, al
dus de Secretaris-Generaal.
Als lichtend voorbeeld kunnen wij
steeds den Leider zien, die den moei
lijken weg nu 12 jaren is gegaan uit
liefde voor ons volk.
Tenslotte verklaarde kameraad Huy
gen, dat hij bij zijn beztoek aan Zeeland
heeft kunnen constateeren, dat de ka
meraden vastbesloten zijn, om, wat er
moge gebeuren, in onwrikbare trouv{
achter den Leider te blijven doorstrij
den, zoodert hij den Leider kan melden,
dat Zeeland paraat is K.
Productieve arbeid.
Zoo vaak hoort men volksgenooten zeggen
„ik wou dat er maar gauw vrede was". En
deze wensch leeft niet in Qen bepaald deelf
maar in ons geheele volk» met uitzondering
dan van die categorie» welke tengevolge van
de enorme winsten die" gemaakt worden, droomt
van een eeuwigen strijd.
Maar deze kapitalistenkliek maakt daarom
ook geen deel uit van de volksgemeenschap,
omdat hun verderfelijke politiek juist slechts
successen boekt door de uitbuiting van de ge
meenschap en zij er zich hierdoor geheel buiten
plaatst.
Ons volk als zoodanig is vredelievend. Haar
arbeidskracht geeft zij het liefst aan produc-
tieven arbeid. Groote ontginningen, inpolde-
ringen en den bouw van vele groote bruggen
getuigen van haar wil tot positieve daden.
Kunstwerken getuigen van haar kunstzinnigen
scheppingsdrang. Koloniale gebieden geven
blijk van groote ondernemingslust. Ons land
was een mooi land, waar de rijkdommen binnen
vloeiden. Ons volk was geworden tot een
handelsvolk. Ontwikkelde dientengevolge sterk
dit eigenschappen, welke hiertoe noodig waren.
De afbrekers.
Zoo leefden wij vele tientallen jaren als een
volk van „steinreiche Hollander" voort zonder
om ons heen te zien welke loop de wereldge
schiedenis nam. Territoriaal gezien hadden wij
wel een imperium waar dè zon nooit onder
ging, maar een imperiale politiek werd nooit
gevoerd'. Deze houdt toch immers in, dat de
defensieve kracht gelijken tred houdt met de
waardestijging van het koloniaal bezit. Wan
neer men wel de kracht heeft een Ned. Oost-
ïndië te veroveren en te explöiteeren, dan is
het werkelijk misdadig te noemen, Wanneer
niet al het mogelijke wordt gedaan om dit
kostbare bezit tegen aanvallen- te beschermen.
Hoe hopeloos onze regeeringen hierin gefaald
hebben, heeft de geschiedenis toch wel over
duidelijk bewezen. De defensieafbrekers, de
schreeuwers van „geen man en geen cent" heb
ben het op hun geweten dat hpt zelfrespect
der natie werd vertrapt door een muiterij op
de „Zeven Provinciën" en het uit spelevaren
nemen van den Gouverneur van West-Indië.
Dat als laatste schanddaad de oorlog aan Japan
werd verklaard en onze bezittingen ir^ de West
werden „verkwanseld heeft ons Natlonaal-So-
cialisten geenszins verwonderd.
Stroopoppen.
Wij hadden van dergelijke staatkundige de
generees niet anders verwacht. Hoe kan men
ook vaderlandsliefde en „.mannentaal vernach
ten van politieke stroopoppen die aan handen
en voeten gebonden, met één been en hun ka
pitaal in Engeland en met- hun andere been
en een geopende portemonnaie in Nederland
stonden. Slechts levend voor zichzelf. Geen
spier van hun gezicht vertrekkend over de
smeekbeden om hulp en bijstand van een cre-
peerend en verpauperend werkloozenleger. Het
was dat spel der politieke kameleons die tegen
verkiezingstijd uit angst z.g. sociale voorzienin
gen in elkaar prutsten niet met als achtergrond
het verbeteren van de sóciale toestanden, doch
zuiver ter dooving van de somtijds hoog op
laaiende protestvlampien, als schreeuwende
aanklacht tegen hun sociaal en economisch wan
beheer.
Verpaupering.
Door al deze jaren van ellende ontgroeide
een deel van ons volk de volksgemeenschap
eri verloor de liefde voor eigen volk, -omdat
het gevoel van geborgenheid in eigen volk
ontbrak. Wat kon het een reeds vele jaren
lang werkloos zijnden volksgenoot schelen wat
er van Nederland groeide wanneer dat land
hem niet eens de materieele en geestelijke fun
damenten kon verschaffen om zijn gezinsleven
op te bouwen of in stand te houden. Zoo
kwamen er in ons land honderdduizenden ge-
knechten en ontrechten in wier harten het lief
desvuur voor volk volkomen was gedoofd.
Zij waren als. onverschilligen en wanhopigen
uit het nationale kamp getreden en liepen in
de armen van Moskou. Zij werden tot instru
ment van het marxisme en door steeds nijpender
armoede rijp gemaakt tot medevöltrekkers van
de wereldrevolutie. Hierbij speelde de interna
tionale Jood meesterlijk zijn rol door de ver
pauperde massa mateloos op te zetten tegen
hen, die met meer aardsche goederen waren
bedeeld.
Zoo werd deze massa als vee naar de stem
lokalen gedreven om in de „beroemde" onvol
prezen heerlijke democratische vrijheid een
nieuwe uitsuigingsperiode aan haar slavenleven
te koppelen. Dat was Nederland van vóór
1940.
Dat is egoïstisch.
En wanneer volksgenooten dan de mond vol
hebben van den goeden ouden tijd, dan slaat dit
uitsluitend op hun persoonlijk welzijn, en niet
op de volksgemeenschap als zoodanig. Hier
verraadt zich dan weer een leefwijze van ieder
voor zich en God .voor ons allen. Een egoïsti
sche geesteshouding, welke ten eenenmale on
geschikt ivS om positief stuwend te kunnen
werken in den tijd waarin we thans en in de
toekomst zullen leven. Daarom is het zoo ver
klaarbaar dat dezelfde volksgenooten, die nu
zoo wegloopen met den tijd die achter ons ligt
en het rotte en vermolmde ervan niet zagen
of wilden zien, ook thans het inzicht missen
in de problemen waarvoor volksverbonden be
wust levende germaansche menschen zich ge
plaatst zien. Wanneer men het inzicht mist
of de kracht niet heeft de communistische ge
varen in ons eïgen land te herkennen, hoe zal
men dan in .staat zijn zich een beeld te vormen
'van het Bolsjewisme en de dreigende gevaren
van een wereldrevolutie
Zoo naief zijn ze niet.
En juist die volksgenooten, die nooit anders
hebben gedaan dan als gezapige burgers leven,
zijn het, die zoo zeker weten te vertellen dat
het Bolsjewisme, bij een Duitsche ineenstorting,
in Nedcrlaod nooit zal komen. Oogenschijnlijk
en bij een deel zal zulks uit naïviteit hét geval,
zijn, lijkt dit gezegde onschuldig, doch het
tegendeel- is waar. Men kent uit de mond van
pastoor en dominee, al is het dan ook jaren
geleden, de- gevaren van het Bolsjewisme. Men
weet eveneens dat slechts de legers van Adolf
Hitlër deze harden uit het Oosten een halt
kunnen toeroepen. En in plaats van dit eerlijk
te erkennen en een dienovereenkomstige hou
ding aan te nemen, onttrekt men zich ook hieiv
aan door doodnuchter te vertellen dat het
Bolsjewisme hieT na een Duitsche nederlaag
toch nooit komt. en dus de gigantische afweer-
strijd van Duitschland en zijn' bondgenooten in
geen geval bijdraagt tot de veiligstelling van
ons vaderland.
Deze houding van een groot deel van ons
volk is dermate ondankbaar, dat het nageslacht
hierover slechts in den meest afkeurenden zin
zal spreken. Wanneer men reeds den moed en
het karakter mist om Duitschland en zijn bond
genooten dankbaar tc zijn voor de redding van
ons continent, hoe zal men dan ooit kunnen
komen tot het stellen van de positieve daad in
.htt kadéir, d? verdediging der ty
sche levensruimte.
Hoe het niet moet, en hoe wel.
Wanneer bepaalde volksgroepen steeds maai-
schermen met het gezegde dat wij een vrij en
onafhankelijk Nederland willen zijn, laten zij
dan bedenken dat deze vrijheid en onafhanke
lijkheid niet verkregen of behouden worden door
achter schrijfbureaux te blijven zitten, doch dat
men dan de vulpenhouder moet verwisselen met
het zwaard Laten de beerefi vrijheidsschreeu-
wers/ toch bedenken, dat onze voorouders ook
80 jaren hebben moeten worstelen tegen Spanje
om het juk der slavernij van zich af te werpen.
Deze om vrijheid schreeuwende volksgenooten
moeten zich eens realiseeren, dat in den tijd,
dat zij door hun passieve of saboteerende hou
ding zich solidair verklaren met -Moskou, er
andere volksgenooten zijn, die niet van achter
borrelglazen op bittertafels, maar van achter
machinegeweren in de stellingen de vrijheid
voor ons volk en vaderland veilig stellen
Eerst overwinning, dan vrede.
Waarom roepen déze heeren zoo hard om
vrede Zijn ze bang., dat hun verhouding ten
opzichte van de frontsoldaten nog ongunstiger
zal worden Ja, dit ook, maar er komt nog
iets bij. Wanneer hun van aandoening be
wogen stemmen spreken over het verlangen
naar vrede, lijkt dit oogenschijnlijk-mooi. Maar
in wezen is dit voor hen slechts een andere
gedachtenformuleering voor den wensch dat
Duitschland maar spoedig den oorlog zal ver
liezen. Want wie werkelijk oprecht vrede
wenseht, d.w.z. een vrede, welke niet binnen
kortoren of langeren tijd weer overga&t in een
nog heviger oorlog, zal moeten erkennen, dat
zulks slechts mogelijk is, wanneer de Bolsjewis
tische aanvalskracht gebroken is. En aangezien
hiervan nog geenszins sprake is, dienen onze
gedachten alleen bezig gehouden te worden met
de vraag, hoe helpen wij Duitschland het vlugst
den oorlog winnen. Wie deze twee begrippen,-
Duitsche overwinning en vrede, niet volkomen
gelijk acht, meent het niet oprecht met het
woord vrede in zijn diepste beteekenis. Wan
neer men dit woord bezigt bij de gedachte aan
een Duitsche nederlaag, doet men aan woord
verkrachting en wenscht men in feite zijn eigen
ondergang I
Daarom past het de bureaux-strijders aller
minst om zoo hard om vrede te roepen. Deze
vurige wensch komt het eerst aan den front
soldaat toe, omdat hij het meest aan doodelijke
gevaren bloot staat en dus na eiken strijd steeds
dankbaar is tot de levenden te mogen behooren.
Overwinning door Strijd en Offer,
Zoolang ons continent nog bedreigd wordt
in een mate. als thans" nog het geval is, kan ei-
van- geen vi-edc sprake zijn. Om deze vrede
werkelijkheid te doen worden, is strijd en ar
beid noodig. Daarom strijden en werken Anton
Mussert èn zijn zwarte" soldaten. Juist omdat
wij Nationaal-Socialisten vurig naar vrerde ver
langen, opdat wij kunnen brengen het Socialis
me van de daad.
Daarom ook hebben de verlangens naar
vrede bij dc Nationaal-Socialisten een dieperen
eerlijken inhoud, omdat zij dit doel strijdend en
offerend willen bereiken in tegenstelling met
de geestelijkheid die het in zalvende frasen
heeft over vrede docfe dit woord zoo gemeen
hanteert, dat toch steeds de gemeente met ge
sterkte haatgevoelens jegens Duitschland en het
Natiouaal-Socialisme huiswaarts gaat. Deze
houding is omzoomeer hoogst ondankbaar, om
dat de geheele geestelijkheid in ons land juist
dank zij de enorme strijd door de Duitsche
legers in staat is haar Godsdienst te belijden,
i Toch zal de Nationaal-Sociaiistische Beweging
i.
'k Ben van het land van wind en wei,
van duinen en van dijken.
De gulheid staat naar alle zij
te wuiven en te prijken.
'k Ben van een goed en recht geslacht
en naast de branding groot gebracht.
Én onder 't dak der breede zwérken
daar wil ik werken I
II.
Mijn vader riep de vloed hier halt,
hoè hoog 't -gevaar kwam hellen
Hij schiep van zoden en bazalt
de dijk van Westkapelle.
Hij sloeg perkoenen in het schuim
voor 't overdond'rend hemelruim.
En waar hij zelfs de zee kon knechten
daar wil ik vechten
,/t UT
Mijn moeder droeg aan 't blanke juk
de melk van wal en weide.
Haar kap met kraal en kantensmuk
stond haar zoo fier en blijde.
Haar rechte gang, haar blonde haar,
haar lieve lach, haar boezelaar
Waar moeder rust naast vaders erv«
'daar wil ik sterven
IV.
Waar "fconnerad en oelebo i
nog van de gevels preeken.
Waar uit de eik nog, onverdord,
Germanje's loten breken.
Waar nog, als eens, soldaten* staan,
die dwars door ijs en ijzer gaan
en zich voor mij ten doode geven,
daar wil ik leven l
Rob. A.
van Anton Mussert blijven strijden voor het
ontwaken van ons volk, omdat zoowel de ver
antwoording tegenover het verleden als tegen
over de komende geslachten gebiedt, dat ia
deze jaren van de zwaarste beproevingen, alles
wordt gegeven, opdat na den oorlog de moge
lijkheden en voorwaarden aanwezig zijn voor
een gelijkwaardig opnemen van ons Vaderland
in de Groot-Germaansche levensruimte.
Het is ons bekend/dat de artikelen
over Sibbekunde in ons blad gaarne
gelezen worden. Het is daarom, dat
wij onzen lezers de blijde mededeeling.
kunnen doen, dat de_in ons land rond
reizende tentoonstelling „Wie en wat
waren ónze Voorouders" ook Zeeland
zal aandoen. Op Zaterdag 5 Februari,
des nam. 2 uur, zal deze tentoonstelling
in het Schuttershof te Goes geopend
worden en zal geopend blijven op den
daarop volgenden Maandag en Dins
dag, Wij kunnen, den lezers een be
zoek aan deze leerrijke tentoonstelling
ten zeerste aanbevelenover verschil
lende onderwerpen, op de sibbekunde
en onze afstamming, betrekking heb.
bende, zal men op deze tentoonstelling
niet alleen aanschouwelijk, doch ook
mondeling inlichtingen krijgen. Gezel
schappen verkrijgen reductie op den
toch reeds lagen toegangsprijs en krij
gen ter rondleiding bovendien een gids
mede.
OPROEP
Lcctuurfonds Kriegsmarire
Door de Afd. Nieuw-Zeewezen is op
gericht een Lectuurfonds Kriegsmarina.
Dit fon^ls beoogt de regelmatige ver
zending van lectuur naar vrijwilligers
bij de Kriegsmarine.
Hoe grooter dit fonds, des te meer
lectuur kan worden verzonden.
Bijdragen kunnen gestort worden op
postrekening 244786 ten name van A.
Hessing, den Haag, met vermelding:
„Lectuurfonds".
Hoofd Afd. „Nieuw-Zeewezen"
A. HESSING.