Brieven van onze Zeeuwsche
kameraden aan het Oostfront
i- - *"-* -
Bereden 1 eer-afdeeltag
lm
Deze ademen bezieling en strijdgeest.
Zeelandt van ouds een
Germaansch bolwerk
en verbindingsschakel
tusschen West en Oost»
Kerstpakketten
Zeelui,
bn
in
|de
ef-
laet
luo
)ld
i'eg
in
les-
Ider
1 Dit
bij
ist,
I en
ite-
|oor
Den
leze
pieb-
iag
lelir
[hun.
Irom-
1 alle
land-
pnd".
:vige
|chen
een
elp-
n de
eder-
inver-
ilt er
uren
r den
voor-
zwak
:ht dit
waar
stand
gt nu,
in een
V. de
doen
dan
óodra
gaat
[oeder
slpster
st nog
geling
'ok de
rait de
[at de
zen.
erking
afdee-
en.
„Menigmaal heb ik bij zijn graf gestaan/'
In den laatsten tijd ontvingen wij
wederom verscheidene brieven van
onze Zeeuwsche kameraden aan het
Oostfront.
Wel treffend was o.m. een brief van
den uit Axel afkomstigen'S.S. O'Schütze
Jo den Engelsman^
Hij begint met te schrijven, dat hij
nog goed gezond is en het ergste ge
vaar om doodgeschoten of verwond te
worden nu wel voorbij is.
„Germanski culture nichts" I
„Wij liggen op 't oogenblik met onzen
rug, d.w.z. onze sectie, een paar kilo
meter achter het front, waar we midden
in het woud ons geschut opgesteld
hebben. Fijn is het met de 75 c.M, Pak
in de Russische stellingen te schieten",
vertelt hij. De ligging noemt hij niet
.echt midden in het woud, ver van
en Russische stad of dorpswegr
„Ik-lig nog liever hier, in onze eigen
gemaakte bunker dan in een bewoond
Russisch dorp. Als ik daar aan denk,
zie ik weer de Walchow Kessel voor
me, toen ik den eersten keer daar
kwam. We lagen bij een Russis^Re
familie ingekwartierd, waar we opge
geten werdenvan de luizen. Want
luizen is de hoofdschotel in Rusland,
's Morgens als we opstonden, was ons
eerste werk luizen knakken. En dan
nog iedere minuut van den dag, die
stinkende Russen om je heen. Het
was gewoonweg om te walgen. Als je
ziet hoe die aangekleed zijn, precies
menschen in lappen. Wasschen doen
ze zich haast nooit, zeep kennen ze
'niet. En hun etenbrood gemaakt van
aardappelschillen, die ze overal van
de mesthopen vandaan halen. De
huizen zijn opgetrokken van oude
planken. Steenen huizen zie je hier
nergens. En dan te weten, dat die
Russische menschen nog zeggen „Ger
manski. cultura nichts". Ja hier is het
wel degelijk het Russische paradijs
Wegen zijn hier ook niet. De slechtste
polderweg in Holland is nog een
hoofdweg vergeleken bij dif Russische
wegen hier. Als het hier een dag
regent, zakt men tot over de enkels in
den modder.
Hoeveel is tien maal vijf 1
Drié weken geleden was ik nog in
een Russisch stadje. Daar zag ik ook
een boekwinkel waar men foto's van
den Führer kon koopen. Ik die winkel
binnen en ik bestelde 10 foto's van den
Führer. Een zoo'n foto kostte 5 pfen
ning, dus te samen 50 pfenning. Een
Russisch meisje, ongeveer 20 jaren oud,
hielp me. Toen ik ze vroeg wat het
kostte, moest ze het eerst op een fcel-
bord, zooals ze bij ons in de 1ste klas
van de lagere school hebban, nareke
nen. Ja, want 10 x 5 was te moeilijk
om uit het hoofd uit te-rekenen. Naar
school gaan kennen ze hier niet. Er
zijn er hier maar weinig die lezen of
schrijven kunnen. En deze menschen
willen nu Europa gaan regeerën. Ze
moesten alle Engelsch gezinden in Hol
land eens een maandje naar Rusland
sturen, dat zou beslist niet slecht voor
hen zijn. Het zal nog Jheel wat moeite
kosten om van dit land een beschaafd
land te maken. Daarom, weg met het
Bolsjewisme I Je moest eens weten,
hoe ik er naar hunker, om de stad
binnen te rukken waarvoor we hier op
't oogenblik liggen. Ik wil er bij zijn,
als we ten aanval trekken. Als ik op
onzen bunker sta, kan ik die stad
(Vervolg van de eerste pagina.)
In Oost-Zeeuwsch-Vlaanderen had
den Axel en Hulst in de middeleeuwen
namelijk dezelfde beteqkenis als ves
tingstad als het oude 'Sluis. De afge
knotte bude zoogenaamde^ stompe
torens, die gij in Zeeland ziet, herinne
ren nog aan den Napoleontischen tijd,
toen deze veldheer, die de Schelde be
schouwde als het pistool op de borst
van Engeland, deze toren gebruikte om
daar bovenop militaire seinen-te geven
door middel van koperen platen, welke
hij liet glinsteren in het zonlicht
Bij het vredesverdrag van Versail
les is zelfs nog geprobeerd om van
het in den wereldoorlog 19141918
neutrale Nederland Z.-Vlaanderen
ai te scheuren, omdat het zoozeer
als een Germaansch bolwerk be
schouwd werd. De Nederlanders
werden toen in Parijs^ al evenzeer
vc or boches uitgescholden als de
Duitschers.
Zeeuwsch-Vlaanderen beleefde in
dien tijd eenïge maanden van grocte
spanning, waarbij gelukkig ook m«
dan ooit tot uiting kwam hoezeer zijn
inwoners verknocht waren aan het
Germaansche Noord-Nederland.
Men ziet hoezeer door de eeuwen
heen vriend zoowel als vijand Zee
land beschouwd hebben als een
zeer belangrijke Germaansche ver-
dedigingspost.
H.
zien, met al zijn torens en gebouwen.
Het is Leningrad, op één na de grootste
stad van Rusland.
LENINGRAD.
Een geweldige stad, die je hier
voor je ziet liggen. Je kan niet zoo
ver naar links of rechts kijken, of je
ziet de huizen en fabrieken van
Leningrad. Nu liggen we er voor,
maar eenmaal zullen we er ook in
gevestigd zijn.
Als ik door mijn verrekijker kijk.
want per slot van rekening zitten we
hier toch ook voor hen ver van huis
en familie.
Wat wordt er eigenlijk gedaan in
zoo'n bunker? zult U vragen, buiten
den diénst om, die bestaat uit geschut
reinigen, zoo nu en dan schieten en
ook wel eens een nachtelijke Spah-
trupp.
Een van de belangrijkste dingen voor
een soldaat is zijn verpleging en als
he t 's avonds begint te schemeren,
wordt er geregeld eens door het kleine
raam van den bunker gekeken, of tus--
schen de vele verplegingswagens, die
over de rolbaan ratelen, onze panje-
wagen met de kleine Russische hit nog
niet te bespeuren is.
Op dezen tijd wordt echter de Rus
ook actief en probefrt met zijn artillerie
de voortsnellende wagens te treffen en
daarmede ons van de noodzakelijkste
levensmiddelen te ontdoen. Maar ge
lukkig heeft hij daarmede zelden suc
ces en wij hebben daardoor nog nooit
onze avondsoep en het halve kuchje
mat krijgt. Dan, nadat zoo allerhande
onderwerpen besproken zijn, maken
we ons klaar om te' gaan slapen, ten
minste als er geen wacht geklopt moet
worden, hetgeen nu eenmaal een nood
zakelijk kwaad is in dit lcmd.
's Ochtends zijn we weer vrij vroeg
op. Dan wordt de kachel aangemaakt
en koffie gezet.'
De kriebelactrs.
We wasschen ons en dan wordt ont
beten. Dikwijls wordt het brood ^ge
roosterd, want dan smaakt het eens
zoo. goed. Nadat we ons zoo weer
eenigszins verkwikt hebben, beginnen
we aan iets wat we thuis nu niet direct
gewend zijn. Dan gaan we namelijk
op luizenjacht. Maar dat is nu een
maal noodzakelijk als we in een bun
ker wonen. -Verschillende kleeding-
stukken worden haarfijn onderzocht,
en de ongewenschte, ja gehate kriebe
laars worden volgens recept, tusschen
de twee duimnagels vernietigd, alwaar
ze met een kleine knal uit elkaar bars-
ALs vredesengel genoot de
eomeclijnb Roosevelt het"
voile vertrouwen van Oonrz 5am.
- Als Mam wist" hij liet ver*- inzien, noe n nopeioc
C trouwen te behouden ,maar ^dilettant in Leide
IV langzamerhand gaat S.am. «jeweerh
inzien hoe 'n hopeloo-s
rollen
Üit Londen wordt gemeld 0 dat een bende,
as maskerde «als? musici vermomde mannen
muziek; in r-fcru meuten vu aren gecamoufleerde
vu3pen5.
Londen heeft nu du.5 ook 2'n -fascisten die
op eigen land verdedigers vuren..,,.
44oe te staat het
■SfX''11 heeft loy den Vi.reniiMinl-iyrfè*»--
yetoonfc-edaj va*v de bolyjeivisW sdie revoltihe
gezegd, dat T>UIIschias den oorlog verloren»
Zou hetfien A/.S CLurek!II betrouwbaarder ivas
geweest en A/S er werkelijk iJeTt '„a
een tweede front was opgericht.
Tja <s/s.
ZZoo zouden cti landen nu niet door»
een wereldtrand ge+el st-erd uiordew, ALS...
alle Doden en hun aanhang engeltjes ware,,
weest
9e
zie ïfc cte trams rljaen ©n neeiemaui
links de Finsche zee. Een verrukke
lijk gezicht is het. Ik zie de Russi
sche soldaten in hun stellingen loo-
pen. Ik grijp liever vandaag nog aan
dan morgen. Maar onze Führer zal
wel beslissen wanneer we ten aan
val kunnen trekken. We vertrouwen
daar dan-ook ten volste op. Maar,
er bij zijn wil ik. Wat zou ik trotsch
zijn, als ik in die stad was en zeggen
konhief sta ik, als Zeeuwsche strij
der. Want dit wil ik de Zeeuwsche
geschiedenis moet hoog gehouden
worden, met mannen als De Ruyter,
Joost Bankert en nog zoo vele an
deren. Ook ditmaal zal Zeeland niet
achter blijven. Een Zeeuwsch kame
raad uit Schoondijlce is hier ge
sneuveld en hem zal ik wreken, des
noods ten koste van mijn eigen
leven. Menigmaal heb ik bij zijn
graf gestaan, met tranen in de oogen.
Én dan kookte mij het bloed m de
aderen. Als ik aan hem denk, be
klim ik onien bunker en steek mijn
vuist op naar de stad Leningrad en
zegwacht maar, mijn tijd komt
nog."
Ook Leg.Schütze Tonny Dekker uit
Goes vertelt van het bunkerleven aan
het Oostfront.
Het bunkerleven.
„Velen zullen er geen belangstelling
yoor hebben, anderen misschien \^el,
veispeeid, ai neeff het ook wet eens
niet veel gescheeld en sloegen de gra
naten vrij dichtbij in. Dat is iets wat de
spanning natuurlijk vergroot, want
hoewel het wel voor. 99 zeker is, dat
■we ons prakje krijgen, je kupt toch
nooit weten, een ongeluk zit, .zooals
bekend, dikwijls in een klein hoekje.
Post zoo belangrijk als eten.
Als de wagen dan tenslotte voor de
deur staat, staan allen al blaar met
hun eetketeltje om de soep er in te
laten scjaeppen. De koude verpleging
wordt uitgedeeld en eveneens de post,
die minstens even belangrijk is, en
meestal worden vóór de soep, die dik
wijls toch al niet erg warm meer is, ge
nuttigd wordt, eerst nog de brieven van
thuis, vrouw of meisje gelezen. Dan
wordt de soep, die naarmate ze dikker
of. dunner .uitgevallen is, meer of min
der gewaardeerd wordt, naar binnen
gelepeld. Dan wordt er nog een uurtje
gepraat over de respectievelijke brie
ven .die binnengekomen zijn en over
het een of andere onderwerp uii de
pas ontvangen krant.
Wij, soldaten, zijn heelemaal niet ge
heimzinnig mei onze brieven en de
bunkergenooten zijn allen op de hoogte
vqn eikaars huiselijke omstandigheden.
Dat verhoogt de kameraadschap niet
weinig en allen zijn blij, als het de
anderen thuis goed gaat en leven mee
als een andere kameraad soms eens
een onaangenaam bericht uit de Hei-
T> 11 r t< ort_
ten. Als dat alles gebeurd is, gaan we
onze eventueel te verrichten dienst
doen, maar als er aardappelen zijn, die
hier helaas een tamelijk schaarsch ar
tikel zijn, of kool. Blijft er steeds egn
in den bunker om voor een warm mid
dagpotje te zorgen. Of als we geen
dienst behoeven te doen, gaan we
voor ons zelf aan 't koken of bakken.
Er worden aardappelen gebakken, bij
gebrek aan vet ook wel in overgeble
ven koffie. Dat zult U vreemd vinden,
maar het smaakt goed. In- deze vet
arme tijden is het misschien voor de
Zeeuwsche huisvrouwen ook wel te
probeeren (dit recept is gratis). Zoo
worden allerlei kostjes bereid, met heek
eenvoudige 'grondstoffen, maar toch"
dikwjjls niet te versmaden.
Er is nog veel -meer te vertellen
over het leven in ëen bunker, maar
ik wil het voor deze^ keer hierbii
laten. Dit is geen verhaal over avon
tuurlijke gebeurtenissen en beleve
nissen. Hei is een simpel verhaal
over een simpel leven, want eenvou
dig is het leven hie# Het is ook niet
bedoeld als propaganda, maar al
leen maar om eens een kleine in
druk ie geven, ho e wij, die bij de
artillerie zijn, leven."
Het zenden van
aan Oostfrontvrijwillfgers.
Verzending van Kerstpakketjes vooi;
Vrijwilligers in de Waffen SS en het
Legioen, die een veldpostnummer heb
ben, mogen alleen verzonden worde»
met de speciaal voor Kerstpakketten'
verstrekte zegels, z.g. Zulassungsmar-
ken.
Deze zegels worden aan de soldaten
uitgereikt en door hen aan hun familie
leden toegezonden. Zij zijn dus nergens
anders verkrijgbaar.
Door middel van deze zegels is het
mogelijk om Kerstpakketjes aan de
vrijwilligers te zenden van 1000 gram
of 2000 gram. Voor 1000 gram moet
men dus een zegel en voor 2000 gram
twee zegels opplakken.
Voor de vrijwilligers, die een adres
hebben, dus geen Veldpostnummer,
zijn geen zegels noodigde pakjes
kunnen zonder zegels verzonden wor
den. Het is van het grootste belang,
dat de Kerstpakketten vóór 30 Novem
ber a.s. aan de post ter verzending
afgegeven zijn.
- Tot -25 December 1942 is het niet
mogelijk pakketjes te versturen zonder
zegels, welke zwaarder zijn dan 20
gram. Na 25 December 1942 kunnen
pakjas zonder zegels tot 100 gram vet-
zonden worden.
Door deze regeling is er voor ge
zorgd; dat alle kameraden ook werke
lijk met Kerstmis Uw gave ontvangen.
De pakjes moeten als volgt geadres
seerd worden
An das
SS-Ersatzkommando Nederland
Den Haag," Stadhouderslaan 132
te zenden aan
rang naam
veldpostnummer of adres
Het SS-Ersatzkominando verzoekt de
Nederlandsche bevolking, zich precies
aan deze regels te houden, daar, ge
zien het groote aantal Nederlandsche
vrijwilligers, alleen op deze wijze een
geregeld Kerstpakkettenverk-er moge
lijk is.
ZEEMANSSTAND
W IN
Z E E M ÏA:N S; H AND
en ander gemeen volk I
Dat zei njen vroeger vaak, en dat
„vroeger" is nog niet zoo lang geleden.
De Nederlandsche zeeman heeft dit
niet verdiend, integendeelOns volk
kan niet genoeg waardeering toonen
voor onze zeevarenden en hun werk
voor hetgeen zij door alle- tijden ge
presteerd hebben en nog oresfeéfen
zullen. s-
Zeevaart is noodzaak, dus goede
zeelieden zijn noodzaak, want zeevaart
zonder goede zeelieden is een onmo
gelijkheid. De Nederlandsche zeemans
stand heeft echter in de afgeloopen
jaren zeggen we gerust eenige tien
tallen jaren veel geleden. De zee
man werd slecht betaald, slecht ge
voed, slecht gehuisvest. Door dit alles
ging het aanzien van den zeeman hard
achteruit en aan den wal tel^e hij vaak
niet mee.
Sociaal, politick en economisch stond
hij overal buiten, want och, die zeeman
zat toch altijd op zee, en zijn belangen,
zouden de kamerleden en vakvereeni-
gingsbonzen wel „even" behartigen.
Wat hiervan terecht dekomen is, weet
iedere zeemanhij heeft di* aan den
lijve ondervonden.
Hierin moet en zal veranaering ko
men de zeemansstand zal herleven
door het Zeevaartfront, waar voor den
zeeman wordt gewerkt en gestreden
door menschen uit eigen gelederen.
Dat is de eenig juiste manier 1 Werkt
en strijdt mede meldt U bij -hoi Zge-
vaartfront, Nassauplein 7, 's-Graven-
_hage.
Behalve tot het Hoofdkwaraer te Den
Haag kunt U zich voor inlichtingen be
treffende het Zeevaartffont ook wenden
totJ. Kielema, Boulevard de Ruyter
58, Vlissingen, Districtshoofd van het
Zeevaartfront en J. A. Korteweg, Sotte-
gemstraat 46, Vlissingen, Kringhaofd
van het Zeevaarifront.
Zeemansstand in. Zeemanshand.
HET ZEE-VAaRTFRONT
-'A'k:T;z
V
Het Stafkwariier der Ber.-W.A. te
Hoofddorp meldt ons, dat dezer dagen
de cursussen in paardenkennis en rij
kunst bij de bereden vendels zullen
aanvapgen. Aan* dp cursussen is een
examen verbonden.. Zij, die later op
paardengebied ^en betrekking wen-
schen te vervullen, zullen* daarbij van
het aan dit examen verbonden diploma
voordeelen kunnen genieten.
Allen, die eenige rijkunsiige oplei-}
ding hebben genomen zulks ter be-'
oordeeling van het Hoofd der Ber.-W.A.
kunnen bij 't Corps Ber.-W.A. wor
den toegelaten, mits zij eerst de gewone
W.A.-opleiding meegemaakt hebben,
Aanmeldingen dienen niet alleen te
geschieden bij den betrokken heerban-
commandant, doch óók bij het Hoofd
van de Ber.-W.A., Banleider W. Slob,
te Hoofddorp.
