Viering van den Oogstdankdag in Zeeland
Indrukwekkende Feestelijke Bijeenkomsten
die hoogerop wilde.
tegen de dieven in he'
van de N*S.D*A.P. en N.S.B.
wel
te Middelburg» Zierikzee» Goes» Axel en Oostburg*
De redevoeringen van de kameraden Münzer en Jan Dekker*
Fraiscbe Mvorst
0e
olgd).
au seri-
in haar
neuw was,
an, alleen
an genood
hoogte te
degenen,
het meest
reden heb-
erde gene-
lidingsinsti-
afgeloopen,
oor nieuwe
iter bij de
enbedoelde
niet ten on-
Zij vroeg
werde dog
waren en
iadden. Ze
het volk en
deze men-
ooit verde^
atteeren ert
lijn uitstipr
ieze groep
:on geen inj
ken uitcefe-
Op den eersten Zondag van de maand Oc
tober hebben ook de Nationaal-Socialisten in
Zeeland den Oogstdankdag gevierd.
Te Middelburg, Zierikzee, Goes, Axel en
Oostburg vonden des m'ddags feestelijke bij
eenkomsten plaats van ^e N.S.D.A.P. en de
N.S.B., die overal druk bezocht waren. Wij
woonden den Oogstdankdag bij in de groote
zaal van het Schuttershof te Goes.
De zaal was keurig versierd met vlaggen
en talrijke bloemstukken, met op den achter
grond een schilderij van den Führer. Ojk het
podium prcikten vele prachtige dahlia's en
fraaie kransen van met bloemen doorvloch
ten veldvruchten en kleurige linten. Rijke
korenschoven zetten luister bij aan deze
oogstversiering*
Toen Musikmeister Goede! met zijn Musik-
korps der Luftwaffe het feest inzette met
den jnarsch Frühlingseinzug van Blom was
de zaal tot den nok toe gevuld met belang
stellenden, o,w* vele leden der N.S.B, met
hunne vrouwen, Jeugdstormers, vertegen
woordigers der N*S.D,A.P* en der Weer
macht* Verscheidenen waren ook versche
nen in de Zeeuwsche boeren kleederdracht
en talrijken waren gekomen van heinde' en
verre*
Kringleider Rosier verleende allereerst het
woord aan den Beauftragten des Reichskommis-
sars, den heer Münzer. Hij herinnerde aan de
groote rede, die Herman Goering daareven uit
gesproken had voor de microfoon. Nu was men
hier in de boerenprovincie Zeeland bijeen ge
komen om alle boeren en boerinnen, om alle
landarbeiders te danken voor het jaar van ar
beid, dat achter hen lag. Den Almachtige wilde
spr. echter danken voor den oogst, welke Hij
dit jaar zoo rijkelijk gezegend had.
Het fundament van ons volk,
Beauftragte Münzer herinnerde er aan, hoe
sedert Hitier aan de macht kwam alreeds telken
jare oog-;tdankfeesteb georganiseerd waren, die
bijgewoond werden door honderdduizenden. Nu
alreeds een deel der Nederlanders den Führer
trouw gezworen heeft op leven of dood, op
overwinning of verderf, al zijn er dan ook nog
velen die deze gemeenschap van een Germaan-
schen Statenbond niet willen, kunnen wij ook
hier gezamenlijk het oogstdankfeest vieren. Zij,
die hier dezen Zeeuwschen bodem bewerken,
vormen de fundamenten van het volk. De po
liticus zoowel als de industriearbeider is aan
den boer gebonden. Er ligt een tijdperk van
liberalisme en individualisme achter ons, waarbij
men deze eenheid in het volk wilde breken. Dit
tweedracht zaaien onder heF volk kwam uit:
Joodsche bron. Ook hier heeft de boer den tijd
gekend, dat hij scheef werd aangekeken. Ook
hier hebben wij een tijd van genotzucht gekend,
waarbij er boeren waren die meer hun genoe
gens gingen zoeken in de grootstad dan dat fcij
werkten op het land. Wij in Duitschland heb
ben den tijd van neergang voor den boer nog
sterkergekend dan gij hier, den tijd na den
wereldoorlog, toen schier alle boerderijen hypo
theken moesten opnemen en honderdduizenden
boeren hun faillissement tegemoet gingen. Het
internationale jodendom, dat den boer onteigen
de en ontrechtte, strekte toen zijn plutocratische
klauwen naar hem uit. De Führer echter heeft
aan al deze ellende paal en perk gesteld. Hij
was het dïè een einde maakte aan alle grond-
speculatie en het Relchserbhofgesetz in het leven
riep, dat de boerderij onbelastbaar en onver
deelbaar maakte. Geëischt werd dat de boer
voortaan 'van Duitschen of stamverwanten
bloede zou zijn, alsook dat hij een eerbaar man
was. Volk en bodem werden daardoor een on
verbreekbare eenheid. De boer, die voortaan
weer verantwoording had af te leggen tegen
over zijn sibbe en zijn familie, vormde van nu
af aan weer de krachts- en bloedsbron van zijn
volk. Aan den trek van het land naar de
steden kwam een einde. Braakliggende gronden
werden wederom vruchtdragende akkers en
thans, negen jaar nadat Hitier aan de macht
kwam, zijn wij al zoover, dat ook Nederland-
sche boeren wederom onbegrensd emplooi kun
nen vinden door vestiging in het Oosten. De
mannen aan het front behoeven nu niet te
vreezen, dat hun toekomstmogelijkheden thans
door anderen worden weggenomen. De Führer
zal op de eerste plaats voor hen zorgen, dat
zij zich vestigen kunnen in de bedrijven die voor
hen geëigend zijn. Na den oorlog zal er in het
Oosten een wal ontstaan, die door het boeren-
dom gebouwd wordt. Door Germaansch bloed
Is de bodem daar veroverd en doordrenkt, door
Germaansch bloed zal de bodem daar Heimat-
rijp gemaakt en behouden blijven. Zoo zal
daar de beste beschutting tegen inwerking van
aan de Germaansche volken vreemde ideeën
geschapen worden.
Een treffend dankwoord*
Beauftragter Münzer sprak daarop een ont-
foerend dankwoord uit aan allen, aan de sol
daten zoowel als aan de arbeiders in de oor
logsindustrie, aan de moeders en kinderen en
ellen die hun plicht deden aan het thuisfront,
voor de bescherming die zij ook den Germaan-
«chen boer geschonken hebben. Uit Menzels
gedicht „Reife Aehren" toonde spr. ons, hoe
hit die rijpe aren het brood groeit, dat ons
behoudt, opdat wij kunnen dienen, hoe dit
brood gaat van deur tot deur, van stad tot
Stad, hoe de een het steeds den andër reikt
«n ieder van het brood verzadigd wordt.
Hier ist das. Brot, von Gott gegeben
V/er spürt es nicht, wenn er hier lauscht
Hort, wie es klingt von Tod und Leben
Hört, wie die grosse Ernte rauscht.
Ver boven dit alles uit wilde spr. echter
iiog voor een bijzondere oogst danken. In
dit uur wilde hij zeer in het bijzonder de
honderdduizenden Duitschc en Ncderland-
sche vrouwen danken, die ons weer het
mooiste gegeven hebben, dat zij ons schen
ken konden, haar vele honderdduizenden
kinderen. Zij vormen de mooiste cn rijkste
oogst, die een volk het zijne noemen kan*
Spr. besloot met er op te wijzen, dat zij, die
j thans in Afril» do hel van Stalingrad
onze vrijheid bevechten op de barbaren, die
het met bloed bevlekte Moskou op ons af
gezonden heeft, ons de grootste oogst van een
duizendjarig Èijk zullen brengen.
Alles wat ons aan verlangen als erfgoed na
gelaten werd, wordt thans schrede voor schrede
naar zijn vervulling gevoerd. Dit is de ver
vulling van het groote verlangen, «dat de Ger
maansche volken al gevoelden in de dagen toen
de Siegfriedlinie ontstond. Beauftragter Münzer
herinnerde aan de woorden van Rosenberg,
waarbij deze als zijn overtuiging uitsprak, dat
de Duitsche natie, die in Rusland het zwaarste
te dragen heeft gehad, ook in de toekomst haar
standvastigheid bewijzen zal. „En de boer, die
aan de wortel zit, zal ook den bloei dragen."
Aan den oogst van het duizendjarig Rijk, dat
wij thans vestigen zal voor eeuwig den naam
van Adolf Hitler verbonden zijn.
De rede werd met luiden bijval begroet.
De boer - hij ploegde voort.
De Gemachtigde van den Leider der N.S.B.
in Zeeland, kameraad Jan Dekker, herinnerde
eraan, dat wij de oogstdankdagen zooals wij
er heden een vierden, reeds kenden zoolang
hier Germanen gewoond hebben, dus reeds in
vóór-Christelijke tijden. Later werden deze de
ons allen welbekende bid- en dankdagen, oor
spronkelijk ook bedoeld met betrekking tot den
oogst.
Achter ons ligt een tijd, waarin onze regee
ring het graan gedeeltelijk met petroleum liet
overgieten, wat denatureeren werd genoemd.
Niet alleen het graan, maar ook het volk werd i
daarmee gedenatureerd. Wij, Nationaal-Socia
listen pasten voor een dergelijke levenshouding.
Nu maken wij het mee, dat er in ons vader
land menschen zijn, die blij waren toen de win
tertarwe dezen winter kapot vroor en toen wij
in April j.l. een droogtetijdperk kenden.
Op 11 Mei regende het echter Goddank. En
de Leider noemde dezen regen het mooiste ge
schenk, dat men hem op zijn verjaardag geven
kan. Wij, in de Zeeuwsche boerenprovincie,
weten het zoo goed wat droogte en regen voor
onze boeren beteekenen, wij weten zoo goed
wat het beteekent, wanneer van hier geen vol
doende veldvruchten naar de steden kunnen ver
zonden worden. Hoe dichter bij den grond, hoe
dichter men bij God leeft, zegt het spreekwoord.
Dat wordt ook in deze dagen weer eens be-
waarhéid. Wanneer de Engelsche radio de
boeren ook al ophitst om niets af te leveren,
toch luistert zelfs niet de grootste anti-boer in
Zeeland naar'dezen stem. De jood, dr. Blan-
kensteyn, die vroeger zijn buitenlandsche over
zichten schreef in de Nieuwe Rottérdamsche
Courant enDe Stem en die nu tot dergelijke
misdaden aanzet voor den Londensche micro
foon, kan blijkbaar niet begrijpen, dat geen
Zeeuwsche boer zijn grond zoo ontrouw zal
worden. Om den Zeeuwschen boer te leeren
begrijpen wilde spr. eens in herinnering brengen
hoe deze geleden heeft in den Napoleontischen
bezettingstijd, toen de hofsteden werkelijk be
roofd en gebrandschat werden. De dichter
Werumeus Buning teekende dit aldus:
Men heeft den boer zijn hof verbrand
Zijn vrouw en os vermoord.
Dan spande de boer zichzelf voor den ploeg
Maar dé boer - hij ploegde voort*
Als het Vrouwtje van Stavoren,
Den jood Blankensteyn kunnen wij antwoorden
onder alle omstandigheden ploegt de boer voort.
Dat eischt de hoereneer, die voor alle Ger
maansche -landen geldt. Londen probeert den
boer op alle mogelijke manieren te verleiden.
„Wat maak je je druk?4', heet het ook, „De
Duitschers halen het toch weg". Maar hoe
stonden we er in den vorigen oorlog met de
voedselvoorziening voor, toen de Duitschers
niet hier waren Belangrijk slechter en beroer
der. Ook toen werd er aan zwarte handel ge
daan, maar zoo goed als toen weet iedere ïve-
derlandsche zwarte handelaar in zijn hart, dgt
hij de dief van zijn volk is. En al is thans de
Duitscher hier, meer dan ooit wenschen wij den
Duitschen soldaat, wdie ons thans tegen het
bolsjewisme beschermt, de beste verzorging die
een soldaat toekomt (langdurig applaus).
Ach ja, de Engelsche radio. In een dorpje
werd dezer dagen een N.S.B .-burgemeester ge
ïnstalleerd. Toen we vroegen hoe 't kwam, dat
de menschen hier in tegenstelling met elders
allemaal toch zoo vriendelijk waren tegen de
N.S.B.-ers klonk het antwoorddoor het gas 1
Dat kwam zooVijftien jaar geleden besloot
daar de gemeenteraad tot gasaanleg inplaats
van electriciteit. Daardoor kon daar nu ook
niemand naar de radio luisteren. Eenmaal, als
de Engelsche radio het zwijgen is opgelegd, zal
het ons overal zoo vergaan. Men kan een groot
deel van ons volk in de laatste jaren nu een
keer van alles wijs maken. Vlak voor den
oorlog stond er in „De Zeeuw", dat de Sieg
friedlinie ondergeloopen was, en iedereen ver
telde toen„Nu verzuipen de Duitschers al
voordat ze gevochten hebben". Maar in die
dagen waren we bij al onze zekerheden toch
niet veel verstandiger dan het vrouwtje van
Stavoren. Ook zij liet als een échte plutocrate
het graan in zee storten en zou evenmin arm
worden als dat haar gouden ring teruggevonden
werd, die ze in het water wierp. De ring kwam
terug en zij werd arm. Bij al onze weelde
telden ook wij 500.000 werkloozen, die het aan
het meest noodige ontbrak. ^V*j waren als de
bóer, die eerst zijn vijfden zoon Wegzond om
het beter te krijgen en toen zijn vierden zoon.
De N.S.B. waarschuwde en waarschuwde, maar
toen klonk als antwoord, dat we niet Christelijk
waren.' Wij, Nationaal-Socialisten hadden ons
in dit liberale, individualistische tijdperk inge
steld op het volk en het was niet Christelijk
wann§ei* wij er bezwaar tegen maakten dat een
landarbeider twaalf gulden verdiende en een
Rotterdamsche tramconducteur zes-en-dertig
Op dit oogenblik wordt op dit stuk recht ge
daan en daarvoor willen wij God dezen dag
ook dankzeggen.-
Onze Oostfrontstrijders.
Ook onze Nederlandsche jongens aan het
Oostfront zullen het mogelijk maken, dat de
Nederlandsche boer kan blijven oogsten, iets
dat voor dezen oorlog lang niet meer voor alle
Zeeuwsche boerenzoons gold. Den Vlaamschen
dichter zeg ik na
Hun lichamen liggen als zaden in 't land.
Zij zijn gestorven voor Vlaanderenland.
Dank bracht spr. hier ook aan de strijders
van vóór 1940, die zonder kans op overwin
ning den Leider trobw bleven, toen geen middel
werd geschuwd om hen het leven onmogelijk te
maken. De 3500Ö, die toen stand hebben ge
houden tegen alle terreur, zullen ook nu oogsten.
Öank bracht spr. daarvoor aan den Führér
die ook onze Führer is (daverend applaus).
Spr* wilde op dezen dag eens herinneren
aan de woorden vaneen professor te Mid
delburg over bloed en goud tegenover de
genen, die er zoo zeker van zijn, dat Enge
land .de laatste slag wint* Evenmin als de
Christus vóór 1942 jaren, kunnen ook wij
nu het goud geven, waarmee de farizeeërs
de wet voorschreven. Maar niet het goud
van de joden, het bloed van Christus heeft
overwonnen. Daaraan óp dit oogenblik te
herinneren is niet misplaatst. Waarom zijn
er zoovelen, die nu verlangen naar een En
gelsche overwinning 1 Omdat zij er aan
denken te verdienenomdat ze hun kapi
taal dan denken te beh-uden, d:.i dikwijls
onverdiend verworven is.
Maar wat komen de Duitschers hier doen
Wp hebben ze toch niet geroepen, zal men mij
ook nu weer tegenwerpen. Stel dat nu, nu er
zoo druk gesproken, wordt over een tweede
front, de Duitschers eens niet hier waren. Dan
zou hier het tweede front zeker al gekomen
zijn. Dan zou hier de botsing uitgevochten
worden tusschen Engeland en Duitschland. Zou
daarnaar werkelijk ook maar één Nederlandsche
anti-map verlangen
De vrede de rijkste oogst*
Ook spr. besloot met den vrede in Europa
na een overwinning op het bolsjewisme en En
geland te teekenen als den rijksten oogst dien
wijontvangen kunnen. Voor honderd procent
vond hij het te betreuren, dat al onze Neder
landsche weerbare jongens niet meestreden, zco-
als alle weerbare Duitschers. Na een Europee-
sche vrede, zooals Hitier dien wil, zullen wij
niet meer behoeven te vreezen, dat onze kin
deren opnieuw een oorlog zullen moeten mee
maken. Moge de laatste Sondermeldung de
eindoverwinning van den Führer'zijn. Ook op
dezen oogstdankdag is dit onzen hartewensch.
Staande zongen toen allen mede het:
Wilt heden nu treden voor God den Heere.
Na de beide redevoeringen klonk een drie
werf Sieg Heil op den Führer, terwijl hét mu
ziekkorps het „Deutschland, Deutschland über
alles" en vervolgens het Horst Wessellied, als
mede liet Wilhelmus speelden, die eveneens
staande werden meegezongen.
Tot slot speelde het korps „Singcnde, klin-
gende Motoren" van Rucht en „Kampfgeschwa-
der Horst Wessel" „van Husade.
Eenvoud is het kenmerk van het ware, zegt een goed Nederlandsen
spreekwoord. Hoe eenvoudig In al hun groote beteekenis waren in de af-
geloopen dagen ode wederom die enkele woorden, die de Führer tof ons
sprak. Hij gaat ons, Nationaal-Socialisten, steeds voor in eenvoud. Hoe weef
juist onze Zeeuwsche volksgenoot dezen eenvoud te waardeeren. Is dat
niet een eigenschcqp van den Zeeuw zelf? Was ook niet een van onze
grootst© Zeeuwen, de grootste Nederlandsche zeeheld aller tijden, Michiel de
Ruyter, de eenvoud ln persoon 1* Van simpel kajuitsjongen klom hij op tot
Luitenant-Admiraal van Holland en West-Friesland. In 1655 werd hij Groot-
Burger van Amsterdam en in 1660 verhief de Deensche koning hem met
zijne afstammelingen in den adelstand. Zes jaar later ontving hij van Lode-
wijk XIV het ridderkruis der orde van Saint Michel, terwijl de koning van
Spanje hem tot hertog verhief. Maar al deze adelsgunsten hebben in het
geheel geen indruk op onzen grooten vlootvoogd gemaakt. Nimmer heeft
hij de daaruit voortvloeiende titels gevoerd. Ook zijn echtgenoote bleef zich
altijd juffrouw de Ruyter noemen, omdat de titel van mevrouw haar, naar
zij meende, niet toekwam.
Kijk, deze eenvoud in den grooten Michiel de Ruyter heeft ons Zeeuwen
steeds zoo in het bijzonder getroffen.
Laten wij, Zeeuwsche Nationaal-Socialisten, naar het voorbeeld van een
Hitier en een De Ruyter, deze eenvoud overal tot gelding brengen in ons
werk. Het kan niet anders of wij zullen op deze wijze op den duur alle
Zeeuwen voor onze idealen gewonnen hebben.
Van ccn jongen arbeider,
Het geval- is er één uit duizenden,
doch het is typeerend voor de moeilijk
heden, die een jonge arbeider moet
overwinnen, om het iets verder te
brengen.
Toen het oogenblik gekomen was,
dat'Jan de lagere school zou verlaten,
wist de hoofdonderwijzer er zijn ouders
van te overtuigen, dat de jongen be
slist verder moest studeeren. Na veel
wikken en wegen, want vader was
landarbeider en het gezin telde nog
vier andere kinderen, werd dan beslo
ten, dat Jan' naar de Ambachtsschool
zou gaan. Deze doorliep hij met prach
tige rapporten, doch na het einddiplo-
,ma als machine-bankwerker te hebben
behaald, leek het wel onvermijdelijk,
dat hij een betrekking moest zoeken.
Gelukkig echter verklaarde een oom
zich bereid, de studiekosten aan de
M.T.S. grootendeels te betalen. Voor
dat er een jaar voorbij was, stierf deze
echter.
De toelage werd ingehouden en, of
schoon vader niets ongedaan liet, kon
er geen beurs worden verkregen. Jan
verliet dus de school en kreeg een
plaats als leerling in een groote ma
chinefabriek.
De studie liet hem niet met rust, Öp
elke wijze probeerde hij verder te ko
men. Avondcursussen, schriftelijke les
sen, niets werd verzuimd. Zoo bouwde
hij aan zichzelf. De maatschappelijke
verhoudingen maakten het hem voor-
loopig echter onmogelijk, zijn betreK-
king met een beter betaalde te ver
wisselen.
De oorlog kwam, doch het groote
gebeuren ging geheel aan Jan voorbij.
In zijn hart groeide slechts de bitterheid
dat hij met al zijn gaven en zijn wils
kracht gebonden bleef aan een plaats,
die hem een bespotting leek voor zijn
kunnen.
Pas toen hij een oproep ontving als
arbeider naar Duitschland te gaan,
drong het tot hem door, dat er toch
iets ve[anderd was. Hij ging, omdat
hij moest, vol wrok en overtuigd, dat
ook in 't andere land- voor hem geen
mogelijkheden zouden liggen.
Hij scheen gelijk te krijgen. Wel
kreeg hij ander werk en hooger loon,
doch vooruitzichten vond hij niet en tijd
tot studeeren was er nu bijna heele-
maal niet meer.
Het viel zijn bedrijfsvoorman op, dat
spoort vrijwilligers aan
om met Duitschland. mee
te strijden tegen het bol
sjewisme.
Er is den laatsten tijd nogal veel te
doen over het „politieke testament" vtm
Monseigneur Baudrillart, aldus het Nar
tionale Dagblad.
Ge herinnert U dien kerkvorst, die
zich reeds had onderscheiden gioor zi'.ï
geestdriftige aanmoedigingen aan de
Fransche vrijwilligers, die in Ruslar.d
gingen strijden. De publicatie van dit
testament in de pers is een toets :n
geweest om weer eens te zien wie i )t
de lauwen in den lande, wie "tot de
overtuigde voorstanders van .en
nieuwen stand van zaken behoore.
Zoo heeft bijv. het mondaine h d
„Le Figaro'' dit testament ge.ieei ge
negeerd, terwijl het al was opgevallen
met welke kleine letter (en op de derde
bladzijde 1) het overlijden en de bi "gra
fie van den kardinaal vermeld waren.
Zoo gaan sommige persorganen nog
voort in den jare 19421 Doei ais zij
eenmaal in Parijs zullen terugkeer" n,
zal men het zich weten te hsrlnne.en.
Ik geef U hieronder de vertaling van
een zinsnede van bedoeld politiek tes
tament, dat op menigeen een onverge-
telijken indruk gemaakt href'
„De aanraking met God kan
'een geloovige, die op het punt staat
'het leven te verlaten, niet zon' r
schroom onder de oogen zien. 'Ik zal
voor Hem verschijnen en mijn geh^elé
leven zal door Hem in Zijn re-htrcar-i
digheid beoordeeld worden.
Het is thans voor mij het oc,en'j"ik
om er meer dan ooit aan herinner:, te
worden, dat Hij Waarheid is. Kc ik
in zulk een oogenblik mijn gssst be
zoedelen met' eenig wopr'd, da' t gen
de waarheid zou ingaan
rk spreek dus overeenk-ms..g mjn
geweten, geheel gelouterd van alle
aardsche overwegingen, en ik verklaar
hierbij, dat ik duidelijker dan ooit zie,
op een uur, dat ik sterven ga daf voor
Frankrijk de eenige weg tot heil, een
samengaan met Duitschland is, een
volledig en definitief samengaan met
het Groote Europeesche Dui,,""h'and
van morgen.
Links en rechts van den Rijn z„n de
volkeren dezelfde kinderen van Go;:."
Onder de levende hooowaarcig-
heidsbekleeders van de Ka'holiske
Kerk neemt Monseigneur Gertier, aarts-
biss'chop van Lyon, een even cry :11e
plaats in.
Ter gelegenheid van een r-.centen
belangrijken katholieken fees'-'ag he;-ft
hij de geloovigen nog eens opgewekt
hun tijd te begrijpen en naar het Frqjj-
sche staatshoofd te luisteren.
Ook de predicaties in de Notre Dame
de Paris door groote redenaars der
Kerk ademen den nieuwen geest.
Mannen als de Révérend Pè:e San
son en de Révérend Père Lhande (ge
herinnert U den laatsten wel van zijn
vermaarde sermoenen via Radio Lu
xemburg eenige jaren voor den c: - g)
staan geheel aan den kant var) de
Pétainsche politiek.
In den strijd tegen de dieven in het
groot, die door middel van den zwarten
handel en hamsterpraktijken de minst
draagkrachtigen van ons Volk het hun
toekomende ontstelen, hebben natio-
naal-socialistische burgemeesters al
verschillende middelen beproefd.
Als nieuwtjes van de laatste weken
noteeren wij het openbare schandbord
dat door den burgemeester van Hilver
sum is ingevoerd en waarop de namen
der misdadigers worden openbaar ge
maakt en de maatregelen, die door den
burgemeester te Schagen zijn genome .1.
Deze heeft n.l. de gelegenheid gege
ven binnen een bepaalden (kor;en) tijd
opgave te doên van hamstervoorraden
en straffeloosheid voor dien tijd ver
zekerd. De vetgevreten burgers zullen
dan van het overbodige worden ont
last en als zij het niet vrijwillig opge
ven, staat heh een huiszoeking plus
de eventueele straf te wachten.
Wij zijn bang, dat bij de huidige ge
zindheid van het Nederlandsche Volk
de Hilversum' che maatregelen nog niet
al te veel zullen uitwerken (de geval
len, dat prijsknoeiers en zwarthande
laars er door hun veroordeeling op zijn
vóóruit gegaan, zijn zeker niet zeld
zaam I) maar de maatregelen te Scha
gen zullen ongetwijfeld hun vruchten
afwerpen en zouden voor algemeene
toepassing zeker in aanmerking komen.
Voor de huiszoekingen is de W.A.
gaarne ter beschikking
er iets aan den jongen schortte en hij
ging eens met hem praten. Na lang
aarzelen opende Jan zijn hart en stortte
al zijn twijfel, bitterheid, hoop en ver
langen uit. Het slot was, dat hij den
raad kreeg, zich voor het Langemarck-
studium te melden.
Enkele weken later nam hij deel aan
een schiftingskamp voor Nederlanders
ln de buurt van Hannover. Hij werd
aangenomen. Thans studeert hij ln een
Nederlcmdschen leergang en over en
kele jaren zal hij ingenieur zijn.
Er zijn velen als Jan, in Duitschland
en in Nederland. Voor hen werd hei
Iangemarck-Studium ingesteld. Indien
ze meenen dat ze xbt hetzelfde in staal
zijn, als hij, kunnen ze zich aanmelden
tij het Langemarck-Studium, Waals-
dorperweg 12, Den Haag.
