Hêt gezin in het Nieuwe Duitschland Wie heeft den oorlog gewild 1 Nederlandsch Arbeidsfront? Wat wil het Hulp bij het grondvesten van een 'gezin. Huwelijksleening. Het uitlezen van erfelijk gezonde en krachtdadige menschen bereiken wij reeds onrechtstreeks door afzondering der erfelijk zieken, maar dit zou een onvoldoende maatregel zijn, indien wij onze gezonde jonge mannen en vrou wen niet tevens de stoffelijke mogelijk- heid voor de echtsluiting zouden bieden. Dit beteekênt nu echter niet, dat-wij den gegadigden alle moeilijkheden uit den weg willen' ruimen. Inderdaad, steeds moet het streven naar het vurig begeerde doel, naar eigen haard en eigen bezit, als de edelste, drijfveer behouden blijven. Aan" den anderen kant echter, moesten de in de na- oorlogsjaren ontstane toestanden van stoffelijken nood worden afgeschaft, waaronder steeds ruimere kringen van de bevolking leden. Toen waren jongèlui jarenlang ver loofd en versleten den besten tijd van hun leven om het noodzakel jkste voor de echtsluiting samen te sparen. Of wel de menschen huwden met nieis, em mo'esten dan langen tijd angstval lig kinderen, vermijden, tot ze een be scheiden uitrusting gespaard hadden. Welk paar zoodoende juist of minder juist handelde, is moeilijk te zeggen. Beiden moesten buigen voor den nood en leden onder een ongezond en af mattend leven, dat hun de vervulling ontzegde. Stellig ontbrak den meesten van deze jongelui geenszins de juiste instelling tegenover het huwelijk, noch de wensch, voor een gezin te leven, want zij handelden in de eerste plaats uit verantwoordelijkheidsgevoel tegen over de kinderen, wanneer zij wacht ten tot het allernoodzakelijkste ver gaard was. Zulke menschen nu helpt de staat door een huwelijksleening, en hij ver vangt daardoor ook de ondersteuning door het ouderlijk huis, die thans voor vele ouders onmogelijk geworden is. Omdat deze hulp van den staat, zoo als haar naam zegt, een leening, dus een terug te betalen bedrag vertegen woordigt, wordt den jongelieden niet de heele zorg voor het aanschaffen eener eigen inrichting ontnomen. Men bouwt-hun slechts een brug en men ver emakkelijkt het besluit óm jong te Louwen. Het verstrekken van geldmiddelen, met het doel van echtsluiting, zou nu toch wel verkeerd begrepen kunnen worden, ware het niet, dat ook hierbij het karakter van de begunstigden be slissend is. Men wil geenszins, dat er maar op los getrouwd wordt. De huwe lijksleening moet in ieder, geval afzon derlijk worden aangevraagd on wordt i j vKvacroerr en aanleg laten verwachten, dat het fa milieleven normaal zal zijn. Ook wordt de huwelijksleening niet tot lieden met gering inkomen beperkt. Zij kan heel wel aan gestudeerden of aan leden van hoogere 'beroepsklas sen worden uitgekeerd, indien zij voor moeilijkheden bij het aanschaffen van hun huisinrichting komen te staan. De instelling van huwelijksleeningen heeftin de heele wereld opzien ge baard. Nergens bestond iets dergelijks, maar de noodzakelijkheid om gelden renteloos voor het doel van echtslui ting te leenen, werd gereedelijk inge zien. Eerst rees er wel is waar menige twijfel omtrent de mogelijkheid van de uitvoering, maar weldra toonde de practijk, dat het grootscheepsche plan goed gefundeerd was. Van 1933 tot en met einde 1939 werden in het gansche Duitsche Rijk (het zgn. oude rijk met inbegrip van den Oostmark en van het Sudetenduitsche gebied) 1.455.877 lee ningen ter beschikking gesteld. Boven dien nam het getal ieder jaar gestadig toe en ook het uitbreken van den oorlog kon deze ontwikkeling niet tegenhou den. Nadat de instelling van de huwelijks leening in Duitschland steeds meer ge bruikelijk werd de daartoe door het Rijk uitgetrokken gelden werden in 1939 nog aanzienlijk verhoogd hebben vele landen dezen maatregel als voorbeeld voor de behartiging van hun eigen gezinsbelangen genomen. Vereffening van de lasten. De eerste zorg bij het sluiten van een gezin is wel de degelijke inrichting van de woning, zonder welke eigenlijk van een degelijke Duitsche huishouding geeri sprake kan zijn. Menschen met besef van verantwoordelijkheid, den ken echter verder door, alvorens zij de echtelijke verbintenis aangaan. Zij vragen zich af, of zij kinderen goed kunnen opvoeden, niet enkel twee, maar wellicht ook drie, vier en meer, die hun in de wieg gelegd worden, of zij ze behoorlijk kunnen voeden en hun een goede opleiding kunnen doen geworden. Zoo denken juist menschen met een hoog verantwoordelijkheids besef, en het zijn stellig de besten, die de volksgemeenschap als vaders en moeders van vlijtige gezinnen zich kan toewenschen. Misschien hebben die menschen zich zelf een weg door het leven moe ten banen, en zij willen nu hun kinde ren de mogelijkheid geven om hetzelfde te doen. Zullen echter de middelen aanwezig zijn, indien de kinderen, goeden aanleg vertoonen en een verzorgde opleiding verdienen Dit zijn voor vele jongelieden ernsti ge vragen alvorens zij trouwen, en al te vaak moest uit dien hoofde langen tijd met de echtsluiting of ten minste met den natuurlijken kinderzegen wor den gewacht. Met het aantal kinderen, die in het cretin OJ voorzeker te weinig rekening gehou den, zoodat in kringen, die over geen bijzondere besparingen beschikten, kinderen als een last, vooral tegenover kinderlooze families, werden onder vonden. In de malaisejaren, na den wereld oorlog, was het kind tot een financieel vraagstuk verlaagd. 'Ontelbare echte lieden hebben destijds het groote ge luk kinderen te bezitten, moeten ont beren. Daadoor heeft de echtelijke gemeenschap als schakel in de opvol ging der geslachten met haar taak voor de toekomst vaak ook haar diepe ren zin verloren en het gevolg daarvan was een vreeselijk verval van de hu welijksmoraal. Ook hier was het wederom de hu welijksleening, waarmee voor den eer sten keer na de machtsoverneming door het Nationaal-Socialisme de idee van een lastenvergelijk tusschen ge zinnen met en zonder kinderen verwe zenlijkt werd. Het gedeelte van de lee ning, dat bij de geboorte van het eerste kind nog niet terugbetaald is, wordt op dien dag met tweehonderd mark verminderdbovendien wordt de aflos sing van de rest voor den duur van één jaar opgeschort. De leidende gedachte hierbij is dui delijk, want bij de geboorte van een "kind en de daardoor ontstane hoogere onkosten voor de huishouding zou het gezin de leening niet meer als hulp, mactr veeleer als last ondervinden. Zoodoende zou men het jonge gezin opnieuw gedwongen hebben met kin deren te wachten tot de leening terug betaald was. In het nieuwe Duitschland echter, wilde men de huiskamer weer met kindergekweel vullen en wilde men, dat geen echtpaar die vreugde zou hoeven te missen,- indien het huis ge zegend was. Daarom werd reeds in October 1934 de inkomstenbelasting, herzien, en zulks mét 't doel, in grooter mate dan te voren rekening te hou den met het aantal kinderen bij het bepalen van de loonbelasting, om al dus het opvoeden én het opleiden van kihderen te verlichten. Nadat deze eerste belastingmaatre gel van het jaar 1934 de economische lasten in overeenkomst met hét aantal kinderen beter geregeld had, volgde 17 Februari 1939 een wijziging van de wet op de inkomstenbelasting. Het grondbeginsel van de vereffening van de lasten werd hierbijverder doorge werkt, en dezelfde bedoeling zat er bij voor, namelijk de familie met kinderen niet als zoodanig te begunstigen zij werd toch sedert jaren als de normale en gewenschte gezinsvorm beschouwd maar de ongehuwden en de kinder loos gehuwden grootere lasten te doen dragen, omdat zij niet voor kinderen hebben te zorgen. De ongehuwde mannen en vrouwen, en de gehuwden, -die na vijf jaar huwelijk kinderloos gebleven waren, werd aldus hoogei^ inkomstenbelasting opgelegd. De laatste groep, de na vijf Jaren kinderloos gehuwden, betaalde nu 40 meer inkomstenbelasting dan in de vijf eerste, huwelijksjaren. Met deze regeling w fd reeds een begin gemaakt ofti d« lasten op merkbare wijze te vereffei <n. (wordt vervolgd.) IV. De Internationalen. Het staat vast dat de Fransche revo lutie van 1792 het werk is geweest van de vrijmetselaarsloges als gevolg hiervan ontstond een „humanitaire" ontwikkeling, die de wereldburgerij propageerde en het contact van den mensch op zichzelf met familie en volk systematisch verhietigde. De „natie" was niet zoowat de gemeenschap van de volksgenooten, doch het totaal van de staatsburgers, waarbij het dan geen rol speelde of deze staatsburgers tevens leden van het staatsvolk waren. Door deze ontwikkeling werd de volksche structuur der staten vernietigd en in het geheim de heerschappij der Joden opgericht, die -verdeeld over alle landen en in het bezit van het goud hun invloed slechts konden handhaven indien ze de volkeren van hun natuurlijke bronnen, hun bloed en hun bodem, hun familie en volk, hun tehuis en vaderland,- konden vervreem den. Dit geschiedde door de systematische oprichting van zoogenaamde „Interna tionalen", die scheidingslijnen midden door de volkeren trokken en deze ver deelden in tegenstrijdige groepen en partijen. Daarbij was het van geen 'beteekenis of deze Internationalen nu vrijmetselaars of marxisten, - dan wel democraten of bolsjewisten heetten, van belang was echter dat ze onder Joodsche leiding stonden. Dit bereikte men in ongelooflijk korten tijd over de heele linie. Want, zoowel de voornaamste raadgevers van Roose velt als Stalin, alsook de draadtrekkers van de democratieën en tenslotte ook de beheerschers van de wereldecono mie, zijn over het algemeen genomen Joden of personen die aan Joden ver want zijn. Roosevelt zelf heeft 'n reeks Joodsche voorouders en Stalin is met 'n Jodin ge huwd. Ook de invloed van Joodsche geldmagnaten en politieke personen beheerscht Engeland, waarbij het vol doende is te denken aan de Sassoons, aan Hore Belisha en aan Lord Reading. Het spreekt vanzelf dat een beweging als het Nationaal-Socialisme die uit het verscheurde Duitsche volk weder een gesloten eenheid en een volksge meenschap maakte, die voor de Inter nationalen onkwetsbaar was, de plan nen voor de wereldheerschappij van het Jodendom zeer aanzienlijk in de war zou sturen en zelfs een doodelijk ge.vaar zou kunnen worden, indien het, op andere volken oversloeg. Van het oogenblik af, dat Duitsch land dus economisch en op buiten- landsch politiek gebied sterker werd, moest het vernietigd worden, opdat niet ook andere volken op de gedachte internationale heeren te bevrijden. Al dus ligt de vierde reden voor den oor log in de bedreiging van de Joodsche wereldheerschappij door het Nationaal- Socialistische zelfbewustzijn der vol keren. En nu de conclusies 1 Derhalve is deze oorlog alles behalye een strijd voor de vrijheid en de rech ten van den menschhet is veel meer een oorlog van de werelddeelen tegen over elkander, die bewust ontketend is door de vertegenwoordigers van een ten ondergang gedoemd democratisch Joodsch-Bolsjewistisch tijdperk. Hij heeft als eenig doel de heerschap pij van het goud, de overheersching van Noord-Amerika en de wereldheer schappij der Joden te redden, Europa en Azië te degradeeren tot koloniale exploitatiegebieden en de jonge vol ken, die zich hiertegen verzetten in deze werelddeelen geheel te vernieti gen. Nog nooit in de geschiedenis van de menschheid is een oorlogmet derge lijke duivelsche bedoelingen op touw gezet en ontketend, nog nooit te voren werden ten gunste van een klein aan tal Joodsche kapitalisten honderc. n millioenen menschen zoo bewust in ellende gestort. En indien er heden nog een aantal gevluchte Europeesche regeeringen zijn die aan de zijde van dé Vereenigde Staten medestrijden of dit althans van plan zijn, dan. kan men van hen slechts zeggen dat zij of wel idioten of wel misdadigers zijn. Want zij verraden niet alleen hun eigen land, doch geheel Europa, ja, zelfs de- heele menschheid. Wat er van deze menschheid moet worden volgens den wil van de Jood sche draadtrekkers dat blijkt voldoende uit het voorbeeld van de Sovjet-Unie, die in de twintigjarige heerschappij van de volkeren van Rusland een af schuwelijk uniform mengsel van de allerlaagste levensstandaard heeft ge maakt. Dit en niets anders zal ook ons lot in Europa zijn, dat de menschenvriend Roosevelt en de Joden in de geheele wereld ^ftns toegedacht hebber En laien wij ons niet bedriegen het Bolsjewisme is reeds op weg 1 De invloed van Stafford Cripps in Engeland is geenerlei teeken van ver hoogd weerstandsvermogen. Het is daarentegen een eerste stormsein van bolsjewistische ontbinding 'van dit vroeger zoo gezonde volk, dat door Churchill met zekerheid in den afgrond gestort wordt. Winnen de geallieerden, dan wordt geheel Europa aan 't Bolsje wisme overgeleverd en aan de hooge financieele wereld als slaven geofferd. Dat de doeleinden met het Bolsjewisme evenwijdig loopen, blijkt voldoende uit de lèeningen welke aan Moskou ver strekt worden. Het Duitsche volk heeft met zijn bondgenooten het gevaar duidelijk er kend, dat het bedreigt. Inmiddels is de oorlog, die de'Vereenigde Staten alleen winst zou brengen, tot aan de kusten van dat land uitgebreid- nuropa en CJost-AzIe zullen ervoor zorgen dat de misdadige plannen van het Wereldjodendom eens en voor al tijd vernietigd' worden. Nu is echter ook de tijd aangebroken dat de Euro peesche volken, die- nog afzijdig staan, inzien waar eigenlijk de vijand zich bevindt. En dat daaruit de noodige conclusies worden getrokken. Ontwaak Europa 1 Van verschillende zijden is ons de vraag ge steld, waarom het lidmaatschap van het Neder- landsche Arbeidsfront aan iederen Neclerland- schen werker niet dwingend is en niet van boven af wordt opgelegd. Dit zou de gemoeds- en gewetensbezwaren van verschillenden weg nemen. Er wordt van kerkelijke zijde, zij- het niet in het openbaar, geageerd om een deel van ons volle afzijdig te houden van het Nederland- sche Arbeidsfront. Wij herhalen met den meesten nadruk, dat een dwang tot toetreden het Nederlandsche Ar beidsfront tot een zielloos mechanisme zou mqken, zonder eenige stuw- en daadkracht. Het NA.F. wil immers de uitdrukking zijn van den wil van zijn leden om zich gezamenlijk In te zetten en wel vrijwillig te geraken tot een zoo groot mogelijke arbeidsprestatie, niet ten behoeve van een kleine, bevoorrechte groep van bezitters, maar ten behoeve van de volks gemeenschap. Die grootst mogelijke krachtsontplooiing kati alleen tot stand komen in het-bedrijf, dat het N.A.F. wil zien als een economische êenheid, maar daar bovenuit als een sociale eenheid. Een bedrijf dient in strikt economischen zin 1 te kunnen bestaan. Kan het dat op 'den duur niet, dan is het beter, dat het verdwijnt, omdat nuttige, waardevolle goederen in verkeerden zin worden aangewend en beter ïn anderen vorm kunnen worden gebruikt^ Dat bedrijf ont trekt de goederen aan de gemeenschap en geeft minder goederen aan die gemeenschap terug. Uit is de zuiver economische zijde van het - vraagstuk. De nieuwe ordening kent echter geen zuiver economische begrippen en geen pure economi sche praktijk meer. Dit behoort tot het libera listische tijdperk, dat wij hebben afgesloten. In de nieuwe orde zijn sociale en economische problemen onverbrekelijk verbonden, omdat elke economische activiteit de arbeid als basis heeft en deze arbeid ondenkbaar is zonder den mensch. Dat bedrijf, dat in economischen zin op den duur met kan voortbestaan of - om een term .uit de liberalistische periode te gebruiken niet rendabel is en met veriies werkt, .kan ook vanuit een sociaal gezichtspunt niet bevredigen. riet is niet in staat om de materieele voor- waarden te scheppen, welke noodzakelijk zijn om de grootst mogelijke prestatie van den ar beider te verwezenlijken. Wij laten hierbij het loonvraagstuk buiten beschouwingmen zou de vraag kunnen stelleh of dat bedrijf op den JnUUI ie oo5n, zo" kuljaen opbrengen, welke* u i 0ilde bedrijfstak gelden. •Wij bedoelen met de materieele voorwaarden de beste installaties en machines. Echter de beste uitrusting en de beste machines maken een economisch werkend bedrijf niet tot een sociale eenheid. Wanneer is een bedrijf een sociale eenheid? Een bedrijf wordt eerst tot een sociale een heid, wanneer het doordrongen is van de socia listische geest. Dat wil zeggen de leider van het Nederlandsche Arbeidsfront Heeft het reeds talrijke malen in vele bedrijfsbijeenkonistén ver-" klaard wanneer de werkers bewust meer aan dat bedrijf, waarin zij arbeiden, willen geven, dan zij er -van terug verlangen. Wan neer die werkers en daarbij geen enkele uitge zonderd dus ook de bedrijfsleider niet zich ten volle inzetten, kan van een modelbedrijf in den nieuwen zin des woords worden gespro ken. Deze inzet van alle krachten, deze wil tot het volbrengen van de beste prestatie, kan al leen voortkomen uit een geesteshouding, yielke den mensch tot dienstbetoon bereid maakt Het N.A.F, wil in de eerste palats deze dienende geest levendig doen worden onder de 'Nederlandsche werkers. Deze solidariteit der werkers, die zich door een lot verbonden voelen, het tot levende werkelijkheid worden van het' begrip „bedrijfsgemeenschap", kan nimmer door den Staat worden gedecreteerd. Het N.A.F. wil eeh organisme zijn, een levend iets, de levens sappen van het N.A.F. kunnen nimmer door dwang worden opgewekt. De materieele voorwaarden zijn derhalve niet beslissend voor het vormen van een ware be- drijfsgemeenschap. Zij staan echter niet op zichzelf en vormen een der aspecten van het sociale vraagstuk, zooals zich dat in hef bedrijf voor doet. In een uit technisch oogpunt achter lijk bedrijf is het voor den werker moeilijker zich geheel te geven. Goed gereedschap is het halve werk, zegt de timmerman, en dit geldt voor eiken arbeid. In een bedrijf dat oneconomisch werkt, kunnen sociale wenschen niet verwezenlijkt worden. Men l-Sin geen ontspanningslokaal bouwen, als het geld ervoor niet beschikbaar is. Dat' wil niet zeggen, dat het scheppen van een sociaal verantwoorde sfeer in een bedrijf geld moet kosten. Integendeel, in een aan alle sociale eischen beantwoordend bedrijf kan geen ver pestende geest heerschen. Echter, de kiemcellen eener bedrijfsgemeen- scnap komen gemakkelijker tot ontwikkeling in een bedrijf, dat op een hoog peil staat, dan in een omgeving, welke onaangenaam aandoet en in wezen den arbeider onwaardig is. Het NA.F. wil en kan geen dwangorganisatie zijn. Het wil juist de zelfwerkzaamheid der leden samenbundelen. Men heeft dit ook kunnen zien bij de andere instellingen, welke zich op sociaal gebied be wegen. Het ware bijv. voor de overheid zeer gemakkelijk geweest om per jaar uit .de Staats kas eenige millioenen af te zonderen voor Win terhulp of Nederlandschen Volksdienst, en die bedragen uit te keeren aan hen, die op de rand van het bestaansminimum leven. Dfe aelden zouden dan worden geput uit de belastingsop brengst. Dit zou volkomen in strijd zijn met het karakter van Winterhulp. Winterhulp en belastingpenningen gelden waarvan het af dragen als een last wordt gevoeld zijn diametraal tegenover elkaar staande begrippen. Winterhulp vraagt een offer en volgt bewust den mpeilijken weg om het Nederlandsche volk tot deze offervaardigheid op te wekken. •i De zware weg om -het doel te bereiken. Het N.A.F. zal en moet ook moeizaam wor den opgebouwd, het moet den zwaren weg kiezen om iijn doel te bereiken. Men zal wellicht opmerken, dat het verlies van bepaalde voordeelen, wanneer men niet tot het N.A.F. toetreedt, toch als een druk, als een aandrang gevoeld wordt. Voorop blijft in ieder geval staan, dat de beslissing over het al of niet toetreden steeds in handen blijft van den werker. Een arbeider wierp ons in een gesprek voor de voeten, dat het lidmaatschap van het N.A.F. weliswaar niet direct dwingend wordt opgelegd, maar dat langs indirecten weg op de Vroeger georganiseerden toch druk wordt uitgeoefend. Indien zij, die op 1 Juli 1940 lid waren van een - vakbond, zich vóór 1 October 1942 niet hebben aangemeld bij het N.A.F. gaan de oude ver kregen rechten verloren. „Ik verlies derhalve voor mij waardevolle dingen, als ik geen lid wordt" aldus de ar beider met wien wij spraken, en wij weten, dat deze arbeider met die zienswijze niet al leen staat. Wij willen nu hierop het volgende ant woord geven. Inderdaad, ^wanneer gij, als voorheen bij èen vakbond georganiseerd ar beider, vóór 1 October a.s. niet toetreedt tot het N.A.F. gaan uw oude erchten verloren. Treedt gij na 1 October 1942 toe als lid van het N.A.F. dan is die positie gelijk aan die van hen, die tegelijk met U zich melden bij het N.A.F. Bij de afkondiging van het Generaal Pardon hebben verschillende overwegingen bij den lei der van het N.A.F. voorgezeten. In de eerste plaats Is het N.A.F. ervan overtuigd, dat op den duur iedere Nederlandsche werker zich zal melden, en wel vrijwillig. Deze veronder stelling wordt hier niet uitgesproken als een wenschdroom, maar is gebaseerd op den nuch- teren werkelijkheidszin, die juist den Nederlan der eigen is. Hoewel niet ter bewijsvoering, zouden wij het voorbeeld van Duitschland nóar voren willen brengen. Ook daar is het Duit sche Arbeidsfront moeizaam opgebouwd en is er geen Staatsdvvang tot organiseeren gebruikt. Het Duitsche Arbeidsfront heeft in zijn eerste levensperiode zeer veel moeilijkheden te over winnen gehad. Het besef, dat slechts in een groot organisatorisch verband wa.arlijk resul taten te behalen zijn, is ook daar slechts lang- zaam doorgedrongen. En na vele moeilijke jaren heeft' men het Duitsche Arbeidsfront toch zien opgroeien tot de grootste organisatie van den arbeid, welke het in zijn latere levensperi ode is geworden. Nederlandsche mannen leiden het N.A.F. De moeilijkheden in Nederland zijn en zullen eveneens velen zijnzij zullen typische Neder landsche inslag hebben. Wij, Nederlanders, zijn wel Germanen, doch onze volksaard is echter anders dan de Duitsche. Dat is zoo omdat wij Nederlandets zijn. Het Nederland sche Arbeidsfront wordt door Nederlandsche mannen geleid, en moet uitgroeien naar Neder- landschen aard en bovenal gedragen wofden door Nederlandsche werkers. Hoewel de organisatievorm van het Neder landsche Arbeidsfront veel overeenstemming toont met het Duitsche wij hebben in onze geschiedenis op sociaa.l terrein wel meer een Duitsch voorbeeld gevolgd zal de geest, de sociale geest, die het Nederlandsche Arbeids front zal bezielen, voortspruiten uit eên eigen volksaard. Dat Nederlandsche volk verdraagt geeü dwang het wil zelf beslissen, een eigen schap, welke overigens typisch Germaansch is en het ras bijv. onderscheidt van het Slavische. Het behoort evenzeer tot den Nederlandschen volksaard, dat de Nederlander niet snel be slissingen neemt. Hij besluit traag, in. zooverre net gewichtige levensgebeurtenissen betreft. In economische zaken, in den handel bijv. worden de weerstanden over het algemeen veel sneller overwonnen. Nederlanders zijn steeds goede kooplui geweest. De vraag is nu, of het in het belang van het Nederlandsche volk gewenscht is, die besluitvaardigheid te bespoedigen. Het gaat hier om een probleem, waarvan d^.oplos- sing van beslissende beteekenis is voor de levensbasis van ons volk. Wil dit volk blijven leven op bet sociale peil, waarop het staat en verder nog, dat sociale peil voor ons geslacht en voor het geslacht dat na komt, verder ver heffen, dan kan zulks alleen en uitsluitend ge schieden door onze arbeidsprestatie. Het zal echter noodzakelijk zijn, iederen Nederlandschen werker van deze gedachte te doordringen. Men kan hiertegen aanvoeren, en wij weten,, dat de volgende stelling niet door enkelen wordt verkondigd„laat ons wachten tot den oorlog voorbij is". Het „wachten tot de oorlog voorbij is". Waarom vraagt gij reeds thans of op korten termijn een beslissing van ons 'Hierop past slechts één antwoord Wij kun nen niet wachten. De leider van het Neder landsche Arbeidsfrontheeft deze zijde van het onderhavige vraagstuk aldus kort en krachtig geformuleerd„Het Nederlandsche volk heeft geen keus en staat met den rug tegen de muur. Wie bereid is de overwinning van het bolsje wisme te aanvaarden; ook binnen onze grenzen wie gelooft dat Stalin bij Bentheim halt zal houden, is een hersenloos wezen is bereid tot economische en sociale zelfmoord. Reeds thans wij zien het aan allerlei maat regelen om ons heen wordt aan de vredes- ordening van Europa gewerkt. Wanneer het Nederlandsche volk eerst eens rustig ging af wachten tot de oorlog is afgeloopen en dan zou beginnen zich te organiseeren komt het te laat. Als de vrede en de tijd van opbouw gekomen is, moet ons apparaat gereed zijn opdat Nederland dadelijk de plaats zal kunnei innemen,.die het toekomt. Dat hebben in d.en vorigen oorlog de Neder landsche ondernemers en scheepsbouwer o.a. zeer góed begrepen en zij hebben zich voorbe reid op den vrede. Thans zal de arbeid en de werker de kracht van ons volk moeten uit maken na den oorlog. Niet meer het*kapitaal en de ondernemer alleen. -Het Nederlandsche werkende volk' behoeft een organisatie, welke het thans en vooral na den oorlog tot de grootst mogelijke arbeidsprestaties In staat stelt. De grondslag van deze organisatie moet reeds thans worden gelegd, en hoe steviger het fundament, des te krachtiger zal Jiet gebouw van den ar beid worden. De vergelijking is eeniger mate zakelijk, maar het is niet toevallig, dat de lei ding van het N.A.F. juist dezer dagen maat regelen heeft genomen om het Huis van den Arbeid in de P. C. Hooftstraat te Amsterdam aanzienlijk te vergrooten door aantrekking van eenige panden. Gij, oud-vakbondsgeorganiseerden, wilt wel licht overwegen, dat het N.A.F. juist U, dat uw oude rechten betreft, tegen U zelve in be scherming wil nemen. Immers op den duur zult oók gij beseffen, dat het om uw belang en om dat van uw kinderen gaat. Het N.A.F. wilt LI behoeden voor een verlies, dat later niet meer te herstellen is. Het Nederlandsche volk, de Nederlandsche werker, heeft geen tijd. Dat is de zin van het Generaal Pardon en daarom heeft de leider van het N.A.F. een tijdslimiet gesteld. Natuur lijk kunt ge _toch neen zeggen. De-beslissing blijft aan U, dat neen van U kan echter slechts, van tijdelijken aard zijn. Indien de leider van het N.A.F. niet de zeker heid bij zich droeg, dat ook de neen-zegger van heden te zijner tijd tot het N.A.F. zou komen, dan ware zeker geen Generaal Pardon afgekondigd. De oud-vakbondsgeorganiseerde heeft wellicht vele jaren lang in den vorm van contributies eén offer gebracht, waaraan hij zekere rechten ontleent. Die oude rechten kun nen alleen dan meetellen, bij de nieuwe rechten als lid. van het -N.A F., wanneer aan de wek roep van het N.A.F. gehoor wordt gegeven en wel vóór 1 October 1-942. Wij zullen later nog de gelegenheid hebben, op die rechten terug te komen. Gij, Nederlandsche werker, staat voor een beslissing, welke voor velen niet gemakkelijk is; dat weten wij zeer goed. Wij herha' n het, dwang kan en zal niet worden gebruikt. Op den duur kan het nimmer mogelijk zijn een massa door dwang bijeen te houden, laat staan een gemeenschap in( stand te houden* De Nederlandsche werker wil geen deel van een massa^zijnhij is de schepper en drager van den arbeid, het waardevolste goed der volksgemeenschap. Laat dat arbeidende Ne derlandsche volk zich dan ook eendrachte lijk organiseeren ten behoeve van zichzelvc en van zijn nageslacht (wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche Stroom | 1942 | | pagina 2