Hêt gezin in het Nieuwe Duitschland
Wie heeft den oorlog gewild 1
Nederlandsch
Arbeidsfront?
Wat wil het
Hulp bij het grondvesten van een 'gezin.
Huwelijksleening.
Het uitlezen van erfelijk gezonde en
krachtdadige menschen bereiken wij
reeds onrechtstreeks door afzondering
der erfelijk zieken, maar dit zou een
onvoldoende maatregel zijn, indien wij
onze gezonde jonge mannen en vrou
wen niet tevens de stoffelijke mogelijk-
heid voor de echtsluiting zouden
bieden.
Dit beteekênt nu echter niet, dat-wij
den gegadigden alle moeilijkheden uit
den weg willen' ruimen. Inderdaad,
steeds moet het streven naar het vurig
begeerde doel, naar eigen haard en
eigen bezit, als de edelste, drijfveer
behouden blijven. Aan" den anderen
kant echter, moesten de in de na-
oorlogsjaren ontstane toestanden van
stoffelijken nood worden afgeschaft,
waaronder steeds ruimere kringen van
de bevolking leden.
Toen waren jongèlui jarenlang ver
loofd en versleten den besten tijd van
hun leven om het noodzakel jkste voor
de echtsluiting samen te sparen. Of
wel de menschen huwden met nieis,
em mo'esten dan langen tijd angstval
lig kinderen, vermijden, tot ze een be
scheiden uitrusting gespaard hadden.
Welk paar zoodoende juist of minder
juist handelde, is moeilijk te zeggen.
Beiden moesten buigen voor den nood
en leden onder een ongezond en af
mattend leven, dat hun de vervulling
ontzegde. Stellig ontbrak den meesten
van deze jongelui geenszins de juiste
instelling tegenover het huwelijk, noch
de wensch, voor een gezin te leven,
want zij handelden in de eerste plaats
uit verantwoordelijkheidsgevoel tegen
over de kinderen, wanneer zij wacht
ten tot het allernoodzakelijkste ver
gaard was.
Zulke menschen nu helpt de staat
door een huwelijksleening, en hij ver
vangt daardoor ook de ondersteuning
door het ouderlijk huis, die thans voor
vele ouders onmogelijk geworden is.
Omdat deze hulp van den staat, zoo
als haar naam zegt, een leening, dus
een terug te betalen bedrag vertegen
woordigt, wordt den jongelieden niet
de heele zorg voor het aanschaffen
eener eigen inrichting ontnomen. Men
bouwt-hun slechts een brug en men
ver emakkelijkt het besluit óm jong
te Louwen.
Het verstrekken van geldmiddelen,
met het doel van echtsluiting, zou nu
toch wel verkeerd begrepen kunnen
worden, ware het niet, dat ook hierbij
het karakter van de begunstigden be
slissend is. Men wil geenszins, dat er
maar op los getrouwd wordt. De huwe
lijksleening moet in ieder, geval afzon
derlijk worden aangevraagd on wordt
i j vKvacroerr en
aanleg laten verwachten, dat het fa
milieleven normaal zal zijn.
Ook wordt de huwelijksleening niet
tot lieden met gering inkomen beperkt.
Zij kan heel wel aan gestudeerden of
aan leden van hoogere 'beroepsklas
sen worden uitgekeerd, indien zij voor
moeilijkheden bij het aanschaffen van
hun huisinrichting komen te staan.
De instelling van huwelijksleeningen
heeftin de heele wereld opzien ge
baard. Nergens bestond iets dergelijks,
maar de noodzakelijkheid om gelden
renteloos voor het doel van echtslui
ting te leenen, werd gereedelijk inge
zien. Eerst rees er wel is waar menige
twijfel omtrent de mogelijkheid van de
uitvoering, maar weldra toonde de
practijk, dat het grootscheepsche plan
goed gefundeerd was. Van 1933 tot en
met einde 1939 werden in het gansche
Duitsche Rijk (het zgn. oude rijk met
inbegrip van den Oostmark en van het
Sudetenduitsche gebied) 1.455.877 lee
ningen ter beschikking gesteld. Boven
dien nam het getal ieder jaar gestadig
toe en ook het uitbreken van den oorlog
kon deze ontwikkeling niet tegenhou
den.
Nadat de instelling van de huwelijks
leening in Duitschland steeds meer ge
bruikelijk werd de daartoe door het
Rijk uitgetrokken gelden werden in
1939 nog aanzienlijk verhoogd
hebben vele landen dezen maatregel
als voorbeeld voor de behartiging van
hun eigen gezinsbelangen genomen.
Vereffening van de lasten.
De eerste zorg bij het sluiten van een
gezin is wel de degelijke inrichting van
de woning, zonder welke eigenlijk van
een degelijke Duitsche huishouding
geeri sprake kan zijn. Menschen met
besef van verantwoordelijkheid, den
ken echter verder door, alvorens zij
de echtelijke verbintenis aangaan. Zij
vragen zich af, of zij kinderen goed
kunnen opvoeden, niet enkel twee,
maar wellicht ook drie, vier en meer,
die hun in de wieg gelegd worden,
of zij ze behoorlijk kunnen voeden en
hun een goede opleiding kunnen doen
geworden. Zoo denken juist menschen
met een hoog verantwoordelijkheids
besef, en het zijn stellig de besten, die
de volksgemeenschap als vaders en
moeders van vlijtige gezinnen zich kan
toewenschen.
Misschien hebben die menschen
zich zelf een weg door het leven moe
ten banen, en zij willen nu hun kinde
ren de mogelijkheid geven om hetzelfde
te doen.
Zullen echter de middelen aanwezig
zijn, indien de kinderen, goeden aanleg
vertoonen en een verzorgde opleiding
verdienen
Dit zijn voor vele jongelieden ernsti
ge vragen alvorens zij trouwen, en al
te vaak moest uit dien hoofde langen
tijd met de echtsluiting of ten minste
met den natuurlijken kinderzegen wor
den gewacht. Met het aantal kinderen,
die in het cretin OJ
voorzeker te weinig rekening gehou
den, zoodat in kringen, die over geen
bijzondere besparingen beschikten,
kinderen als een last, vooral tegenover
kinderlooze families, werden onder
vonden.
In de malaisejaren, na den wereld
oorlog, was het kind tot een financieel
vraagstuk verlaagd. 'Ontelbare echte
lieden hebben destijds het groote ge
luk kinderen te bezitten, moeten ont
beren. Daadoor heeft de echtelijke
gemeenschap als schakel in de opvol
ging der geslachten met haar taak
voor de toekomst vaak ook haar diepe
ren zin verloren en het gevolg daarvan
was een vreeselijk verval van de hu
welijksmoraal.
Ook hier was het wederom de hu
welijksleening, waarmee voor den eer
sten keer na de machtsoverneming
door het Nationaal-Socialisme de idee
van een lastenvergelijk tusschen ge
zinnen met en zonder kinderen verwe
zenlijkt werd. Het gedeelte van de lee
ning, dat bij de geboorte van het eerste
kind nog niet terugbetaald is, wordt
op dien dag met tweehonderd mark
verminderdbovendien wordt de aflos
sing van de rest voor den duur van
één jaar opgeschort.
De leidende gedachte hierbij is dui
delijk, want bij de geboorte van een
"kind en de daardoor ontstane hoogere
onkosten voor de huishouding zou het
gezin de leening niet meer als hulp,
mactr veeleer als last ondervinden.
Zoodoende zou men het jonge gezin
opnieuw gedwongen hebben met kin
deren te wachten tot de leening terug
betaald was.
In het nieuwe Duitschland echter,
wilde men de huiskamer weer met
kindergekweel vullen en wilde men,
dat geen echtpaar die vreugde zou
hoeven te missen,- indien het huis ge
zegend was. Daarom werd reeds in
October 1934 de inkomstenbelasting,
herzien, en zulks mét 't doel, in grooter
mate dan te voren rekening te hou
den met het aantal kinderen bij het
bepalen van de loonbelasting, om al
dus het opvoeden én het opleiden van
kihderen te verlichten.
Nadat deze eerste belastingmaatre
gel van het jaar 1934 de economische
lasten in overeenkomst met hét aantal
kinderen beter geregeld had, volgde 17
Februari 1939 een wijziging van de
wet op de inkomstenbelasting. Het
grondbeginsel van de vereffening van
de lasten werd hierbijverder doorge
werkt, en dezelfde bedoeling zat er bij
voor, namelijk de familie met kinderen
niet als zoodanig te begunstigen zij
werd toch sedert jaren als de normale
en gewenschte gezinsvorm beschouwd
maar de ongehuwden en de kinder
loos gehuwden grootere lasten te doen
dragen, omdat zij niet voor kinderen
hebben te zorgen.
De ongehuwde mannen en vrouwen,
en de gehuwden, -die na vijf jaar
huwelijk kinderloos gebleven waren,
werd aldus hoogei^ inkomstenbelasting
opgelegd. De laatste groep, de na vijf
Jaren kinderloos gehuwden, betaalde
nu 40 meer inkomstenbelasting dan
in de vijf eerste, huwelijksjaren. Met
deze regeling w fd reeds een begin
gemaakt ofti d« lasten op merkbare
wijze te vereffei <n.
(wordt vervolgd.)
IV.
De Internationalen.
Het staat vast dat de Fransche revo
lutie van 1792 het werk is geweest van
de vrijmetselaarsloges als gevolg
hiervan ontstond een „humanitaire"
ontwikkeling, die de wereldburgerij
propageerde en het contact van den
mensch op zichzelf met familie en volk
systematisch verhietigde. De „natie"
was niet zoowat de gemeenschap van
de volksgenooten, doch het totaal van
de staatsburgers, waarbij het dan geen
rol speelde of deze staatsburgers tevens
leden van het staatsvolk waren.
Door deze ontwikkeling werd de
volksche structuur der staten vernietigd
en in het geheim de heerschappij der
Joden opgericht, die -verdeeld over
alle landen en in het bezit van het
goud hun invloed slechts konden
handhaven indien ze de volkeren van
hun natuurlijke bronnen, hun bloed en
hun bodem, hun familie en volk, hun
tehuis en vaderland,- konden vervreem
den.
Dit geschiedde door de systematische
oprichting van zoogenaamde „Interna
tionalen", die scheidingslijnen midden
door de volkeren trokken en deze ver
deelden in tegenstrijdige groepen en
partijen. Daarbij was het van geen
'beteekenis of deze Internationalen nu
vrijmetselaars of marxisten, - dan wel
democraten of bolsjewisten heetten,
van belang was echter dat ze onder
Joodsche leiding stonden.
Dit bereikte men in ongelooflijk korten
tijd over de heele linie. Want, zoowel
de voornaamste raadgevers van Roose
velt als Stalin, alsook de draadtrekkers
van de democratieën en tenslotte ook
de beheerschers van de wereldecono
mie, zijn over het algemeen genomen
Joden of personen die aan Joden ver
want zijn.
Roosevelt zelf heeft 'n reeks Joodsche
voorouders en Stalin is met 'n Jodin ge
huwd. Ook de invloed van Joodsche
geldmagnaten en politieke personen
beheerscht Engeland, waarbij het vol
doende is te denken aan de Sassoons,
aan Hore Belisha en aan Lord Reading.
Het spreekt vanzelf dat een beweging
als het Nationaal-Socialisme die uit
het verscheurde Duitsche volk weder
een gesloten eenheid en een volksge
meenschap maakte, die voor de Inter
nationalen onkwetsbaar was, de plan
nen voor de wereldheerschappij van
het Jodendom zeer aanzienlijk in de
war zou sturen en zelfs een doodelijk
ge.vaar zou kunnen worden, indien het,
op andere volken oversloeg.
Van het oogenblik af, dat Duitsch
land dus economisch en op buiten-
landsch politiek gebied sterker werd,
moest het vernietigd worden, opdat niet
ook andere volken op de gedachte
internationale heeren te bevrijden. Al
dus ligt de vierde reden voor den oor
log in de bedreiging van de Joodsche
wereldheerschappij door het Nationaal-
Socialistische zelfbewustzijn der vol
keren.
En nu de conclusies 1
Derhalve is deze oorlog alles behalye
een strijd voor de vrijheid en de rech
ten van den menschhet is veel meer
een oorlog van de werelddeelen tegen
over elkander, die bewust ontketend is
door de vertegenwoordigers van een
ten ondergang gedoemd democratisch
Joodsch-Bolsjewistisch tijdperk.
Hij heeft als eenig doel de heerschap
pij van het goud, de overheersching
van Noord-Amerika en de wereldheer
schappij der Joden te redden, Europa
en Azië te degradeeren tot koloniale
exploitatiegebieden en de jonge vol
ken, die zich hiertegen verzetten in
deze werelddeelen geheel te vernieti
gen.
Nog nooit in de geschiedenis van de
menschheid is een oorlogmet derge
lijke duivelsche bedoelingen op touw
gezet en ontketend, nog nooit te voren
werden ten gunste van een klein aan
tal Joodsche kapitalisten honderc. n
millioenen menschen zoo bewust in
ellende gestort. En indien er heden
nog een aantal gevluchte Europeesche
regeeringen zijn die aan de zijde van
dé Vereenigde Staten medestrijden of
dit althans van plan zijn, dan. kan men
van hen slechts zeggen dat zij of wel
idioten of wel misdadigers zijn. Want
zij verraden niet alleen hun eigen land,
doch geheel Europa, ja, zelfs de- heele
menschheid.
Wat er van deze menschheid moet
worden volgens den wil van de Jood
sche draadtrekkers dat blijkt voldoende
uit het voorbeeld van de Sovjet-Unie,
die in de twintigjarige heerschappij
van de volkeren van Rusland een af
schuwelijk uniform mengsel van de
allerlaagste levensstandaard heeft ge
maakt. Dit en niets anders zal
ook ons lot in Europa zijn, dat de
menschenvriend Roosevelt en de Joden
in de geheele wereld ^ftns toegedacht
hebber
En laien wij ons niet bedriegen het
Bolsjewisme is reeds op weg 1
De invloed van Stafford Cripps in
Engeland is geenerlei teeken van ver
hoogd weerstandsvermogen. Het is
daarentegen een eerste stormsein van
bolsjewistische ontbinding 'van dit
vroeger zoo gezonde volk, dat door
Churchill met zekerheid in den afgrond
gestort wordt. Winnen de geallieerden,
dan wordt geheel Europa aan 't Bolsje
wisme overgeleverd en aan de hooge
financieele wereld als slaven geofferd.
Dat de doeleinden met het Bolsjewisme
evenwijdig loopen, blijkt voldoende uit
de lèeningen welke aan Moskou ver
strekt worden.
Het Duitsche volk heeft met zijn
bondgenooten het gevaar duidelijk er
kend, dat het bedreigt. Inmiddels is de
oorlog, die de'Vereenigde Staten alleen
winst zou brengen, tot aan de kusten
van dat land uitgebreid-
nuropa en CJost-AzIe zullen ervoor
zorgen dat de misdadige plannen van
het Wereldjodendom eens en voor al
tijd vernietigd' worden. Nu is echter
ook de tijd aangebroken dat de Euro
peesche volken, die- nog afzijdig staan,
inzien waar eigenlijk de vijand zich
bevindt. En dat daaruit de noodige
conclusies worden getrokken.
Ontwaak Europa 1
Van verschillende zijden is ons de vraag ge
steld, waarom het lidmaatschap van het Neder-
landsche Arbeidsfront aan iederen Neclerland-
schen werker niet dwingend is en niet van
boven af wordt opgelegd. Dit zou de gemoeds-
en gewetensbezwaren van verschillenden weg
nemen. Er wordt van kerkelijke zijde, zij- het
niet in het openbaar, geageerd om een deel van
ons volle afzijdig te houden van het Nederland-
sche Arbeidsfront.
Wij herhalen met den meesten nadruk, dat
een dwang tot toetreden het Nederlandsche Ar
beidsfront tot een zielloos mechanisme zou
mqken, zonder eenige stuw- en daadkracht.
Het NA.F. wil immers de uitdrukking zijn
van den wil van zijn leden om zich gezamenlijk
In te zetten en wel vrijwillig te geraken tot een
zoo groot mogelijke arbeidsprestatie, niet ten
behoeve van een kleine, bevoorrechte groep
van bezitters, maar ten behoeve van de volks
gemeenschap.
Die grootst mogelijke krachtsontplooiing kati
alleen tot stand komen in het-bedrijf, dat het
N.A.F. wil zien als een economische êenheid,
maar daar bovenuit als een sociale eenheid.
Een bedrijf dient in strikt economischen zin 1
te kunnen bestaan. Kan het dat op 'den duur
niet, dan is het beter, dat het verdwijnt, omdat
nuttige, waardevolle goederen in verkeerden
zin worden aangewend en beter ïn anderen
vorm kunnen worden gebruikt^ Dat bedrijf ont
trekt de goederen aan de gemeenschap en geeft
minder goederen aan die gemeenschap terug.
Uit is de zuiver economische zijde van het
- vraagstuk.
De nieuwe ordening kent echter geen zuiver
economische begrippen en geen pure economi
sche praktijk meer. Dit behoort tot het libera
listische tijdperk, dat wij hebben afgesloten.
In de nieuwe orde zijn sociale en economische
problemen onverbrekelijk verbonden, omdat
elke economische activiteit de arbeid als basis
heeft en deze arbeid ondenkbaar is zonder den
mensch.
Dat bedrijf, dat in economischen zin op den
duur met kan voortbestaan of - om een term
.uit de liberalistische periode te gebruiken
niet rendabel is en met veriies werkt, .kan ook
vanuit een sociaal gezichtspunt niet bevredigen.
riet is niet in staat om de materieele voor-
waarden te scheppen, welke noodzakelijk zijn
om de grootst mogelijke prestatie van den ar
beider te verwezenlijken. Wij laten hierbij het
loonvraagstuk buiten beschouwingmen zou
de vraag kunnen stelleh of dat bedrijf op den
JnUUI ie oo5n, zo" kuljaen opbrengen, welke*
u i 0ilde bedrijfstak gelden.
•Wij bedoelen met de materieele voorwaarden
de beste installaties en machines. Echter de
beste uitrusting en de beste machines maken
een economisch werkend bedrijf niet tot een
sociale eenheid.
Wanneer is een bedrijf een
sociale eenheid?
Een bedrijf wordt eerst tot een sociale een
heid, wanneer het doordrongen is van de socia
listische geest. Dat wil zeggen de leider van
het Nederlandsche Arbeidsfront Heeft het reeds
talrijke malen in vele bedrijfsbijeenkonistén ver-"
klaard wanneer de werkers bewust meer
aan dat bedrijf, waarin zij arbeiden, willen
geven, dan zij er -van terug verlangen. Wan
neer die werkers en daarbij geen enkele uitge
zonderd dus ook de bedrijfsleider niet zich
ten volle inzetten, kan van een modelbedrijf
in den nieuwen zin des woords worden gespro
ken. Deze inzet van alle krachten, deze wil tot
het volbrengen van de beste prestatie, kan al
leen voortkomen uit een geesteshouding, yielke
den mensch tot dienstbetoon bereid maakt
Het N.A.F, wil in de eerste palats deze
dienende geest levendig doen worden onder de
'Nederlandsche werkers. Deze solidariteit der
werkers, die zich door een lot verbonden voelen,
het tot levende werkelijkheid worden van het'
begrip „bedrijfsgemeenschap", kan nimmer door
den Staat worden gedecreteerd. Het N.A.F. wil
eeh organisme zijn, een levend iets, de levens
sappen van het N.A.F. kunnen nimmer door
dwang worden opgewekt.
De materieele voorwaarden zijn derhalve niet
beslissend voor het vormen van een ware be-
drijfsgemeenschap. Zij staan echter niet op
zichzelf en vormen een der aspecten van het
sociale vraagstuk, zooals zich dat in hef bedrijf
voor doet. In een uit technisch oogpunt achter
lijk bedrijf is het voor den werker moeilijker
zich geheel te geven.
Goed gereedschap is het halve werk, zegt
de timmerman, en dit geldt voor eiken arbeid.
In een bedrijf dat oneconomisch werkt, kunnen
sociale wenschen niet verwezenlijkt worden.
Men l-Sin geen ontspanningslokaal bouwen, als
het geld ervoor niet beschikbaar is. Dat' wil
niet zeggen, dat het scheppen van een sociaal
verantwoorde sfeer in een bedrijf geld moet
kosten. Integendeel, in een aan alle sociale
eischen beantwoordend bedrijf kan geen ver
pestende geest heerschen.
Echter, de kiemcellen eener bedrijfsgemeen-
scnap komen gemakkelijker tot ontwikkeling in
een bedrijf, dat op een hoog peil staat, dan in
een omgeving, welke onaangenaam aandoet en
in wezen den arbeider onwaardig is.
Het NA.F. wil en kan geen dwangorganisatie
zijn. Het wil juist de zelfwerkzaamheid der
leden samenbundelen.
Men heeft dit ook kunnen zien bij de andere
instellingen, welke zich op sociaal gebied be
wegen. Het ware bijv. voor de overheid zeer
gemakkelijk geweest om per jaar uit .de Staats
kas eenige millioenen af te zonderen voor Win
terhulp of Nederlandschen Volksdienst, en die
bedragen uit te keeren aan hen, die op de rand
van het bestaansminimum leven. Dfe aelden
zouden dan worden geput uit de belastingsop
brengst. Dit zou volkomen in strijd zijn met
het karakter van Winterhulp. Winterhulp en
belastingpenningen gelden waarvan het af
dragen als een last wordt gevoeld zijn
diametraal tegenover elkaar staande begrippen.
Winterhulp vraagt een offer en volgt bewust
den mpeilijken weg om het Nederlandsche volk
tot deze offervaardigheid op te wekken.
•i
De zware weg om -het doel te bereiken.
Het N.A.F. zal en moet ook moeizaam wor
den opgebouwd, het moet den zwaren weg
kiezen om iijn doel te bereiken.
Men zal wellicht opmerken, dat het verlies
van bepaalde voordeelen, wanneer men niet
tot het N.A.F. toetreedt, toch als een druk,
als een aandrang gevoeld wordt. Voorop blijft
in ieder geval staan, dat de beslissing over het
al of niet toetreden steeds in handen blijft van
den werker.
Een arbeider wierp ons in een gesprek voor
de voeten, dat het lidmaatschap van het N.A.F.
weliswaar niet direct dwingend wordt opgelegd,
maar dat langs indirecten weg op de Vroeger
georganiseerden toch druk wordt uitgeoefend.
Indien zij, die op 1 Juli 1940 lid waren van een -
vakbond, zich vóór 1 October 1942 niet hebben
aangemeld bij het N.A.F. gaan de oude ver
kregen rechten verloren.
„Ik verlies derhalve voor mij waardevolle
dingen, als ik geen lid wordt" aldus de ar
beider met wien wij spraken, en wij weten,
dat deze arbeider met die zienswijze niet al
leen staat.
Wij willen nu hierop het volgende ant
woord geven. Inderdaad, ^wanneer gij, als
voorheen bij èen vakbond georganiseerd ar
beider, vóór 1 October a.s. niet toetreedt tot
het N.A.F. gaan uw oude erchten verloren.
Treedt gij na 1 October 1942 toe als lid van
het N.A.F. dan is die positie gelijk aan die
van hen, die tegelijk met U zich melden bij
het N.A.F.
Bij de afkondiging van het Generaal Pardon
hebben verschillende overwegingen bij den lei
der van het N.A.F. voorgezeten. In de eerste
plaats Is het N.A.F. ervan overtuigd, dat op
den duur iedere Nederlandsche werker zich
zal melden, en wel vrijwillig. Deze veronder
stelling wordt hier niet uitgesproken als een
wenschdroom, maar is gebaseerd op den nuch-
teren werkelijkheidszin, die juist den Nederlan
der eigen is. Hoewel niet ter bewijsvoering,
zouden wij het voorbeeld van Duitschland nóar
voren willen brengen. Ook daar is het Duit
sche Arbeidsfront moeizaam opgebouwd en is
er geen Staatsdvvang tot organiseeren gebruikt.
Het Duitsche Arbeidsfront heeft in zijn eerste
levensperiode zeer veel moeilijkheden te over
winnen gehad. Het besef, dat slechts in een
groot organisatorisch verband wa.arlijk resul
taten te behalen zijn, is ook daar slechts lang-
zaam doorgedrongen. En na vele moeilijke
jaren heeft' men het Duitsche Arbeidsfront toch
zien opgroeien tot de grootste organisatie van
den arbeid, welke het in zijn latere levensperi
ode is geworden.
Nederlandsche mannen leiden het N.A.F.
De moeilijkheden in Nederland zijn en zullen
eveneens velen zijnzij zullen typische Neder
landsche inslag hebben. Wij, Nederlanders,
zijn wel Germanen, doch onze volksaard is
echter anders dan de Duitsche. Dat is zoo
omdat wij Nederlandets zijn. Het Nederland
sche Arbeidsfront wordt door Nederlandsche
mannen geleid, en moet uitgroeien naar Neder-
landschen aard en bovenal gedragen wofden
door Nederlandsche werkers.
Hoewel de organisatievorm van het Neder
landsche Arbeidsfront veel overeenstemming
toont met het Duitsche wij hebben in onze
geschiedenis op sociaa.l terrein wel meer een
Duitsch voorbeeld gevolgd zal de geest, de
sociale geest, die het Nederlandsche Arbeids
front zal bezielen, voortspruiten uit eên eigen
volksaard. Dat Nederlandsche volk verdraagt
geeü dwang het wil zelf beslissen, een eigen
schap, welke overigens typisch Germaansch is
en het ras bijv. onderscheidt van het Slavische.
Het behoort evenzeer tot den Nederlandschen
volksaard, dat de Nederlander niet snel be
slissingen neemt. Hij besluit traag, in. zooverre
net gewichtige levensgebeurtenissen betreft. In
economische zaken, in den handel bijv. worden
de weerstanden over het algemeen veel sneller
overwonnen. Nederlanders zijn steeds goede
kooplui geweest. De vraag is nu, of het in het
belang van het Nederlandsche volk gewenscht
is, die besluitvaardigheid te bespoedigen. Het
gaat hier om een probleem, waarvan d^.oplos-
sing van beslissende beteekenis is voor de
levensbasis van ons volk. Wil dit volk blijven
leven op bet sociale peil, waarop het staat en
verder nog, dat sociale peil voor ons geslacht
en voor het geslacht dat na komt, verder ver
heffen, dan kan zulks alleen en uitsluitend ge
schieden door onze arbeidsprestatie. Het zal
echter noodzakelijk zijn, iederen Nederlandschen
werker van deze gedachte te doordringen.
Men kan hiertegen aanvoeren, en wij weten,,
dat de volgende stelling niet door enkelen wordt
verkondigd„laat ons wachten tot den oorlog
voorbij is".
Het „wachten tot de oorlog voorbij is".
Waarom vraagt gij reeds thans of op korten
termijn een beslissing van ons
'Hierop past slechts één antwoord Wij kun
nen niet wachten. De leider van het Neder
landsche Arbeidsfrontheeft deze zijde van het
onderhavige vraagstuk aldus kort en krachtig
geformuleerd„Het Nederlandsche volk heeft
geen keus en staat met den rug tegen de muur.
Wie bereid is de overwinning van het bolsje
wisme te aanvaarden; ook binnen onze grenzen
wie gelooft dat Stalin bij Bentheim halt zal
houden, is een hersenloos wezen is bereid
tot economische en sociale zelfmoord.
Reeds thans wij zien het aan allerlei maat
regelen om ons heen wordt aan de vredes-
ordening van Europa gewerkt. Wanneer het
Nederlandsche volk eerst eens rustig ging af
wachten tot de oorlog is afgeloopen en dan
zou beginnen zich te organiseeren komt het
te laat. Als de vrede en de tijd van opbouw
gekomen is, moet ons apparaat gereed zijn
opdat Nederland dadelijk de plaats zal kunnei
innemen,.die het toekomt.
Dat hebben in d.en vorigen oorlog de Neder
landsche ondernemers en scheepsbouwer o.a.
zeer góed begrepen en zij hebben zich voorbe
reid op den vrede. Thans zal de arbeid en de
werker de kracht van ons volk moeten uit
maken na den oorlog. Niet meer het*kapitaal
en de ondernemer alleen. -Het Nederlandsche
werkende volk' behoeft een organisatie, welke
het thans en vooral na den oorlog tot de grootst
mogelijke arbeidsprestaties In staat stelt. De
grondslag van deze organisatie moet reeds thans
worden gelegd, en hoe steviger het fundament,
des te krachtiger zal Jiet gebouw van den ar
beid worden. De vergelijking is eeniger mate
zakelijk, maar het is niet toevallig, dat de lei
ding van het N.A.F. juist dezer dagen maat
regelen heeft genomen om het Huis van den
Arbeid in de P. C. Hooftstraat te Amsterdam
aanzienlijk te vergrooten door aantrekking van
eenige panden.
Gij, oud-vakbondsgeorganiseerden, wilt wel
licht overwegen, dat het N.A.F. juist U, dat
uw oude rechten betreft, tegen U zelve in be
scherming wil nemen. Immers op den duur
zult oók gij beseffen, dat het om uw belang
en om dat van uw kinderen gaat. Het N.A.F.
wilt LI behoeden voor een verlies, dat later
niet meer te herstellen is.
Het Nederlandsche volk, de Nederlandsche
werker, heeft geen tijd. Dat is de zin van het
Generaal Pardon en daarom heeft de leider
van het N.A.F. een tijdslimiet gesteld. Natuur
lijk kunt ge _toch neen zeggen. De-beslissing
blijft aan U, dat neen van U kan echter slechts,
van tijdelijken aard zijn.
Indien de leider van het N.A.F. niet de zeker
heid bij zich droeg, dat ook de neen-zegger
van heden te zijner tijd tot het N.A.F. zou
komen, dan ware zeker geen Generaal Pardon
afgekondigd. De oud-vakbondsgeorganiseerde
heeft wellicht vele jaren lang in den vorm van
contributies eén offer gebracht, waaraan hij
zekere rechten ontleent. Die oude rechten kun
nen alleen dan meetellen, bij de nieuwe rechten
als lid. van het -N.A F., wanneer aan de wek
roep van het N.A.F. gehoor wordt gegeven en
wel vóór 1 October 1-942. Wij zullen later nog
de gelegenheid hebben, op die rechten terug
te komen.
Gij, Nederlandsche werker, staat voor een
beslissing, welke voor velen niet gemakkelijk
is; dat weten wij zeer goed. Wij herha' n
het, dwang kan en zal niet worden gebruikt.
Op den duur kan het nimmer mogelijk zijn
een massa door dwang bijeen te houden, laat
staan een gemeenschap in( stand te houden*
De Nederlandsche werker wil geen deel van
een massa^zijnhij is de schepper en drager
van den arbeid, het waardevolste goed der
volksgemeenschap. Laat dat arbeidende Ne
derlandsche volk zich dan ook eendrachte
lijk organiseeren ten behoeve van zichzelvc
en van zijn nageslacht
(wordt vervolgd.)