SS-man D'Hooghe uit Westdorpe
sprak met den Führer
Van het Zeeuwsche productieslagvcld.
UITGAVE VAN DE NATIONAAL-SOCIALISTISCHE BEWEGING.
DISTRICT 24 ZEELAND
2e JaaDgang, No. 11
Donderdag 11 Herfstmaand 1942
150.000 kilo prei? werden vocj' bederf behoed, dank zij het
krachtdadig optreden van onzen Zeeuwschen Boerenleider.
Jtotterdam, Pen Haag en Amsterdam hadden daarbij een buitenhansje.
Aan de Gemeentepolitie en
Marechaussee in Zeeland,
K 945
Verschijn! tweemaal per maand ven huis tol huis door geheel Zeelend
Hoofdopsteller Drs. G. Schuermen, Middelburg
REDACTIE POSTBUS 58, MIDDELBURG. Abonnement builen Zeelend f 1,50 per iaar
Uit brieven en gesprekken met onze
S&ecuwsche Oostfront-kameraden,
„Ik ben er zoo trotsch op, dat ook de
Nederlanders vrijwillig medestrijden."
Eiders in dit blad vindt ge een open
briei van een inzender aan onze kame-
raden van het Oostfront, waarin ge
i een opwekking leest om ons brieven
te zenden vanuit Rusland ter verstevi
ging van den fc^md met het thuisfront.
Denkt echter niet, dat wij tot nu toe
nog geen brieven ontvingen van het
Oostfront. In het-jrerleden drukten wij
er reeds verschillende af, en thans ligt
wederom zoo'n stapeltje veldpostbrie-
ven voor ons.
Het zijn boeiende geschiedenissen,
die deze kameraden ons vertellen. De
een schrijft ons, dat hij zoo ver noorde
lijk zit, dicht bij de zee en dat hij de
W olchow-Kessel heeft meegemaakt.
Zijn brief eindigt met„Overwinnen
of sterven IEn een ander dankt ons
voor de toezending van „De Zeeuw
sche Stroom" en vervolgt dan„Het
is voor mij de eenlgste weg om met
den groei en het leven der Beweging
op de hoogte te blijven, daar mijn
Ouders jammer genoeg nog steeds
anti zijn en ^ik anders van niemand
post ontvang". Lezer, verstaat gij deze
klacht Wie zendt dezen SS-man eens
-een hartelijken brief, ook a! zijt ge geen
lid van de Nationaal-Socialistische Be-
\regiv.o- aerr—crnsr"Tnaar-a -om
zendt hem aan ons adres. Wij zorgen
wel voor doorzending. HU schreef ons
al een zeer boeiend relaas over zijn
ervaringen. Hij vertoeft nu in een meer
zuidelijke streek. Er is daar wat meer
plantengroei en fruit dan in het noor
den. Maar de woningtoestanden zijn
er al even verschrikkelijk als elders in
Rusland, „Een Zeeuwsche boer zou
zich werkelijk schamen om in „huizen"
die hier door eenige families bewoond
worden, zijn varken onder te brengen"'.
„Ook heb ik vanaf den eersten dag,
dat ik in Rusland ben, niets dan hon
gerige menschen gezien en alleen de
Oekraïne maakt een beetje beteren in
druk." Voorts vertelt hij over de tal-
looze uitdeelingen van eten door de
Duifsche soldaten aan de bevolking.
De heilige verplichting.
Weer een ander vertelt over de „Sta-
lin-orgels", de bolsjewistische granaat
werpers, die hij bestreden heeft, en een
vierde getuigt van den heldenmoed
zijner kameraden, die in den strijd
tegen de bolsjewistische horden den
soldatendood vonden. „Zij stierven als
helden en legden ons allen de heilige
verplichting op om, zoo noodig, ook
ons* leven voor de redding van ons
German je en Volk en Vaderland te
offeren. Daarom trok ik ook voor den
tweeden keer weer naar Rusland. Onze
'Inzet hier vindt eerst bij de laatste
vernietiging van het bolsjewisme zijn
einde."
Deze brieven zijn alle gesteld door
Jonge, vurige idealisten en bij het lezen
van menigen veldposibrief schiet U een
brok in de keel wanneer ge bedenkt
hoezeer zij allen offerbereid zijn ver
geleken bij hen, die hier in Nederland
zoo dikwijls nog een leventje van lou
ter plezier en zorgelo'osheid kennen.
Lezer, hebt ge ook al eens een Ne-
derlandschen Oostfrdht-vrijwilliger ge
spreken, terwijl hij voor korten tijd met
verlof was in zijn Vaderland Hoe
kunnen deze kerels getuigen van de
noodzaak om thans aan de Wolga
den Nederlandschen geboortegjond ie
gaan verdedigen. En met welk een ge-
rechtvaardigden trots kunnen zij wijzen
op hetgeen daar in Rusland door de
Duitsche en verbonden legers gepres
teerd werd.
Ontmoeting met den Führer.
Dezer dagen werd uw opsteller ont
boden in de huiskamer van den Ge
machtigde van den Leider in Zeeland
om daar kennis te maken met den ge
wonden S.S.-man kameraad D'Hooghe
uit Westdorpe. Deze 19-jarige soldaat
van de Standarte Westland ?at daar
temidden van een kring genoodigden,
naast zijn vader die meegekomen was
naar Goes en dien ge uit honderd an
deren zoudt halen als een man van
den Zeeuwsch-Vlaamschen grenskant.
In hun smeuïg Vlaamsch vertej-'en zij
van hun reis uit Westdorpe, die van
wege het missen van de boot in Ter-
neuzen heelemaal over Perkpolder was
gemaakt. S.S.-man D'Hooghe, die lang
zaam herstellende was van een. buik
schot, had de reis gemaakt, gesteund
op een wandelstok, temeer daar hij
ook nog leed door een bevroren voet.
„Weet je", zei kameraad Jan Dekker
plotseling, „dat hij den Führer de hand
gedrukt heeft"
Toen wij op eenmaal over den
Führer spraken was ineens alle ver
moeidheid bij den gewonde vdtdwe-
nen. De oogen van den jongen man
straalden. „Ja, met acht Hollanders
van de Standarie Westland hebben
wij den Führer de hand gedrukt Hij
sprak met ons. Zoo gewoon als wij
hier samen spreken. Toon de Führer
hoorde, dat ik een Hollander was,
vroeg hij hoe het eten beviel en daar
op zeide hij„Ich bin stolz darauf,
dass auch Hollander freiwillig mit-
kampfen". De Führer stond geheel
onverwachts voor ons. We hadden
vier dagen aan één stuk gevochten,
midden in den feilen winter. Vier
dagen streden we in onze pantserwa-
uflr»enrJïïegiuigT'XIÏIKï''3St
gelooflijk, maar zcoals ik het veriël
ging het toch. En Hitler zag, dat er
één jongen wat treurig keek, want
hij had zijn grootmoeder verloren, op-
wie hij bijzonder gesteld moet zijn
geweest En zooals het in oorlogs
tijd gaat de een of de'ander was
misschien wat'ruw tegen hem ge
weest Ik dacht eigenlijk, dat hij niet
zoozeer om den dood van zijn groot
moeder treurde, maar dat iedereen
in dai eindalooze Rusland al eens
een inzinking heeft. De Führer vroeg
waarom hij zoo treurig keek en teen
werd hij natuurlijk verlegen. Veer
tien dagen later was hij heslemaa!
niet meer zwaar op de hand, want
hij kreeg opeens een extra verlof. Na
zijn terugkomst in den strijd was hij
weer een der moedigsten. De Führer
leeft met al onze zorgen mee en weet
overal raad op. Wij, Hollanders, ont
vingen een paar dagen later alle
maal persoonlijk door hem gezonden
sigaretten. Ik geloof, dat het nage
slacht van mijn familie nog zal weten
te vertellen, dat ik den Führer ge
sproken heb. Ja, wij in de Standarte
Westland hebben al wat meege
maakt. Vóór die vierdaagsche pant
serslag hegon zaten wij op Kerst
avond aan den feysidisch. Om kwart
voor zeven kwam plotseling het be
vel dat wij moesten oprukken. Heeft
de Führer dat geweten, en wilde hij
daarom later bij ons zijn
Onverwoestbaar geloof en
vertrouwen.
Welk een geestdrift en een onver
woestbaar geloof en vertrouwen in den
Führer weerklonk jit deze woorden
van denjongen Westdorpenaar, die
reeds zijn Panzer Stürm Abzeichen ver
diende omdat hij aan een drietal pant-
serdoorbraken deelnam, terwijl hem
ook het Verwundeten Abzeichen en het
Frost Abzeichen zal uitgereikt worden.
Zijn commandant stelde ook voor hem
te begiftigen met het ijzeren kruis 2de
klasse. „U had dat gejoel en gejuich
moeten hooren, toen de Führer weer af
scheid nam en naar zjjn vliegtuig ging",
besloot hij zijn relaós. „Ja, nu ben ik
daar weg. Bobby den Hollander noem
den ze mij, omdat ik de jongste was.
Ze hadden mij al voor dood opgegeven,
toen ik gewond werd. Vijf en zeventig
van mijn kameraden vonden in dien
slag den dood. Ik zat op een aanhang
wagen, toen ik in elkaar zakte. Mijn
kameraad, die meende, dat het met
mij afgeloopen was nam mijn papie
ren mede om ze den commandant te
overhandigen en zonder papieren werd
ik later in het lazaret opgenomen. La
ter, toen ik wat herstelde, kwamen mijn
kameraden mij weer bezoeken. En nu
wacht ik af tot ik weer naar 't front
'Wanneer ge ctls Zeeuwsen Raüo-
naal-Socialïst zoo'n jongen strijder uit
het eigen gewest ontmoet, dan rede
neert ge daar niet bij, maar dan zegt
alleen reeds uw hart, dat het wezen
der hedendaagsche revolutie zich
niet meer voltrekt buiten om ons Ne
derlanders. Neen, wij staan daar
midden in. Ook onze heiligste idea
len worden daarmee zoo hoog opge
stuwd als van die soldaten van den
Führer, die vanaf het eerste uur in
zijn gelederen marcheerden. Al lijkt
de strijd tegen den tegenstander dik
wijls zoo moeitevol, soms zelfs uit
zichtloos, één ontmoeting met zoo'n
jongen strijder voor ons Nederland-
sche Volk doet ook ons weer taai
volhouden in een strijd vol bezieling.
Daarom, kameraden, krijgt onze
Zeeuwsche Stroom een vaste rubriek
over onze Oostfront kameraden.
De maaier zingt een zomerliedje
en snijdt, het staal in d' handen,
alwaar hij 't dikste koren ziet,
en dweers deur 't zonnebranden j
hij kapt, hij kerft, hij zwikt, hij zwaait,
al schuifelend in het ronde,
hij pakt, hij pikt, hij dringt, hij draait
het sperkelend graan ten gronde.
En 's avonds late, als 't Westen gloeit,
hij heft zijn hoofd omhooge,
en 't slagveld, maar dat zonder bloed,
verheugt zijn dankende ooge.
Hoe heerlijk klinkt dit lied /van den land
arbeid, dat eenmaal onze groote dichter Guido
Gezelle zong. Hoe hebben wij, Zeeuwen, dit
lied weer leeren verstaan in de afgeloopen
dagen, toen de maaier wederom op het veld
stond en daar zijn slag leverde. Hoe dankbaar
waren we, dat inderdaad de zon aan den hemel
gloeide en het graan niet,, evenals het vorig
jaar, stond te schieten op het veld tengevolge
van aanhoudende regens.
Bij eiken rechtgeaarden Zeeuw glom voldoe
ning op het gezicht, toen hij zag dat vorige
week de laatste stuiken van het stoppelland
verdwenen en de geheele witte oogst droog
binnenkwam.
Ach ja, er is, toen kort na de bezetting van
ons -land eenieder plotseling begreep, dat wij
voor onze voeding voortaan c^Pons zelf waren
aangewezen, heel wat gespot met het begrip
productieslag, dat in dien tijd plotseling opgeld
deed in de Nëcterlandsche pers. Men was zoo
gewoon geweest aan een zorgeloos bestaan met
goedkoope levensmiddelen, die we van elders
uit de wereld aanvoerden, dat een vergelijking
van den arbeid op den eigen bodem met een
veldslag millioenen Nederlanders bombastisch
toescheen.
Hoe onzuiver wafen zij gaan zien, sedert een
internationaal kapitalisme hen liet vegeteeren
op de producten uit Oost en West, die dikwijls
ten koste van ontzettende ontberingen der ar
beiders buiten Europa gewonnen waren. Ge
heel was men vergeten, dat een dichter als
Gezelle eenmaal wel reeds gesproken had van
een slagveld. In zijn dagen heeft nooit iemand
hem deze poëtische beeldspraak kwalijk ge
nomen.
Toch is er sedert dien eersten bezettingstijd
een bezinning gekomen. Wel duidelijk beseft
thans de doorsnee Nederlander weer, dat hij
nog als van ouds met zijn bodem verbonden is.
Daar, op dien Nederlandschen bodem, vinden
boer en landarbeider weer volop de waardee
ring die hen toekomt. Eenieder begrijpt weer,
dat jaarlijks op het veld van den boer een
slag geleverd wordt, waarvan de uitkomst in
wel hooge mate bepaalt hoe het gesteld is met
de voorziening van onze stoffelijke behoeften.
Ieder rechtgeaard Nederlander draagt weer die
zorg In zijn hart omtrent een behoorlijke ver
deeling van deze volksgoederen. Doordat wij
niet meer die oververzadiging uit het vooroor-
logsche tijdperk kennen, zijn wij niet meer die
zelfgenoegzamen, maar beseffen we eens te
beter wat het al die jaren van 1918 af tot in
de dertiger jaren moet beteekend hebben voor
den Duitschen mensch om te leven bij voort
durende tekorten aan levensbehoeften.
Met vurigheid zien wij in deze dagen dikwijls
De taak van de politie is hef gezag hoog te houden en in dienst van
hei gezag zijn plicht met toewijding te vervullen.
Terwjjl ^vroeger meer dan 50 politieke partijen losgelaten werden
op het Nederlandsche Volk, is thans als eènige draagster der politieke
wilsvorming de N.S.B. erkend.
Dat wil dus zeggen, dat de overheid wenscht, dat haar dienaren
in den Nationaal-Socialistischen geest hun plicht zullen vervullen.
Daarom zal hef voor de politie, wier taak het is, het gezag te schra
gen, bijzonder van belang zijn, dat zij op de hoogte is door welke be
ginselen de overheid zich laat leiden bij hare besluiten.
■In den uitgebreidsten zin moet dus van iederen politieman verlangd
worden, dat hij zich in het vervolg op de hoogte stelt en zich inleeft
in de beginselen van het Nationaal-Socialisme en, zoo hij dit niet zou
kunnen, op eervolle wijze zijn ontslag vraagt uit den dienst.
Wanneer het voor velen nog niet mogelijk is door hun langdurige
afzijdigheid zich ineens te verplaatsen in de Nationaal-Socialistische
begrippen, dan dient echter toch thans reeds te worden vastgesteld, dat
het de absolute plicht is van iederen rechtsdienaar, zich aan te sluiten
bij het Nederlandsche Rechtsfront, waarmede men dan kan bewijzen,
dat men bereid is, kennis te nemen van de nieuwe rechtsmaatregelen,
welke in den Nationaal-Socialistischen Staat, die thans in wording is,
zullen gelden.
Hij, die dit niet wenscht te doen, sluit zich dus voor de toekomst
uit van het recht, mede een peiler te zijn van het gezag.
Ik verzoek daarom iederen politieman, in welken rang ook, zich in
verbinding te stellen mei het Rechtsfront, Secretariaat Maliebaan 25
te Utrecht, en ik geef van mijn kant de verzekering, dat iedere functio
naris, die thans met open hart zich op de hoogte stelt van datgene,
wat komen gaat, bij ons zal worden beschouwd als een waardevol
volksgenoot, ook al zou zijn politiek verleden ons reden geven om te
betwijfelen of hij in* het toekomstige Nationaal-Socialistische politie
apparaat aanvaardbaar is.
te _i& U, dient zijn Land en Volk lief te hebben en bereid
Kan hi) dit, dan rnocroyik is.
Kan hij dat niet, dan trekke hij vrijwillig 'en naar ik ram
spoedig de consequenties van zijn eigen houding.
Mijn bureau is bereid een ieder die voorlichting te verschaffen, die
hij meent noodig te Rebben. v
Hou Zee. r
Gemachtigde van den Leider,
JAN DEKKER.
een weerbaarehid ten bate van ons volk ont
waken, die wel teekenend is voor de loutering
welke ons volk thans ondergaat.
Een treffend voorbeeld daarvan maakten
we dezer dagen mee, toen de Zeeuwsche-
Landstand in het geweer kwam voor de
redding van ongeveer 150.000 kilo peren,
die goeddeels dreigden verloren te gaan voor
de voedselvoorziening.
Evenals jn den landbouw, moet ook door
de Zeeuwsche fruittelers in de laatste weken
een enorm en arbeid verricht worden, Op de
fruitveilingen vond zoo'n geweldige aanvoer
plaats, dat handen te kort schoten om al
het fruit volgens de voorschriften te kunnen
sorteeren. In he tbijzonder gold dat, toen
een dag of tien geleden, de aanvoer van
pruimen en Claps Favorite peren zijn hoog
tepunt bereikte bij de Veiling Ver. Zuid-
Beveland te Goes, waarvan al het fruit zoo
spoedig mogelijk bij den consument moest
komen om niet te verrotten.
Al op Donderdag, 26 Augustus voorzag de
chef van het pakstation, dat de boel dreigde
spaak te loopen en dat weldra 50.000 kilo
peren verloren zouden gaan,; wanneer niet in
gegrepen <werd. Deze waarschuwde den direc
teur, doch ook deze zag geen kans meer perso-
'neel in het werk te krijgen om de voorgeschre
ven fruitsorieering naar kwaliteit te kunnen doen
uitvoeren. De directeur stelde zich op zijn
beurt in verbinding met den districtscontroleur
voor Zeeland van den Centralen Crisiscontröle-
dienst, maar op Vrijdagavond en ook op Zater
dag, was men na vergeefsch opbellen naar^Den
Haag nog steeds niet zoover, dat de Groente
en Fruitcentrale aldaar een beslissing had ge
geven hoe dan wel moest gehandeld worden
om het fruit voor verrotting te bewaren Ten
slotte stelde men voor, de sorteering gedeelte
lijk in handen te geven van exporteurs die over
werkkrachten beschikten. Dit werd op Maan
dagmorgen afgewezen dpor de Groente- en
Fruitcentrale.
Intusschen had het broeierige weer de toe
stand niet verbeterd. In korten tijd was er hier
en daar al wat verrot. Nu wendde men zich
tot den Zeeuwschen Landstand, temeei daar
de hoofdcontroleur van den C.C.C.D. liet weten
dat de Veiling verantwoordelijk zou worden
gesteld, indien de peren stonden te bederven.
Daarbij dreigde men van deze zijde met inbe
slagneming tegen tien cent per kilogram Het
gevolg daarvan zou o.m. geweest zijn, dai deze
peren, wanneer deze eenmaal in handen zouden
zijn van den kleinhandel, waarschijnlijk een
zwarte handel van je welste zouden doen ont
staan, doordat de kleinhandel dan zou gaan
sorteeren en de betere soorten tegen veel te
hooge prijzen van de hand zouden gaan.
Ook Maandag, 31 Augustus, slaagde de Vel
ling er niet in om meer dan 15 man extra in
het werk te krijgen, doordat de tijd van de
werkloosheid in onze provincie nu eenmaal
voorbij is. Moest men met de ruim honderd
man, die, in de veiling waren, gaan sorteeren,
dan zou het Donderdag worden eer dit werk
gereed was en dan zou ongetwijfeld een derde
verloren zijn gegaan door bederf.
Dit wilde de Landstand in ieder geval
voorkomen en daarom nam de Zeeuwsche
Boerenleider, kameraad Van Gorsel, de ver-
^antwoordelijkhdd op zich, door te bepalen,
dat de peren zoo spoedig mogelijk naar den
consument moesten. Daar er slechts onge
veer 30.000 kilo gesorteerd kon worden, liet
hij de rest door de VeiHng tegen een dopr
haar vast te stellen middenprijs verzenden
naar Rotterdam, Den Haag en Amsterdam,
waar deze peren reeds den volgenden dag
verkocht werden aan onze volksgenoote®
aldaar, die zeer vlotte afnemers bleken te
zijn.
Ter voorkoming dat de zwarte handel op
trad belde hij tevoren de burgemeesters dear
drie groote steden op, om te zorgen, dat
politie toezicht hield bij dezen bijzonderen
verkoop- Toch kon ook de kleinhandel vol
op profiteeren, want in Amsterdam bijvoor
beeld werden 72 kleinere handelaren inge
schakeld, die per hoofd ƒ20.verdienden.
Men ziet hoe hier juist doordat wij thans het
leidersprincipe kennen, waarbij niet terugge
schrokken wordt voor het aanvaarden van de
verantwoordelijkheid, maatregelen konden ge
troffen worden, die voorkwamen dat thans in
dezen tijd van nood, voedsel voor onze bevol
king verloren ging. Immers werden op deze
wijze niet minder dan 150.000 kilo peren voor
bederf bewaard, dank zij het krachtdadig in
grijpen van onzen Zeeuwschen Boerenleider,
die daarbij heusch niet voor eeneenvoudige
opdracht stond, daar de nieuwe ordening nog
steeds slechts gedeeltelijk is doorgevoerd en
hij daardoor te kampen had tegen heel wat
personen en instellingen, die anders" wilden dan
hij. Hij wist evenwel zijn doel te bereiken en
geen weldenkend Zeeuw zal dit betreuren.
Dat hij tijdig op de hoogte werd gebracht
van hetgeen dreigde te gebeuren, verdient alle
lof voor degenen, die op dit moment eveneens
hun verantwoordelijkheid hebben gevoeld.
Wij willen ook hier den dichter nazeggen:
Und handeln solist Du so, als hinge
von Dir und Deinen Tun allein
das Schicksal ah der deutschen Dingt
und die Verantwortung sei Dein1),
Vertaling
En handelen moet Gij 266. als hing
van U en Uw docr. alleen
het lot der Duitsche dingen at
en de verantwoording zij U.