SS-man D'Hooghe uit Westdorpe sprak met den Führer Van het Zeeuwsche productieslagvcld. UITGAVE VAN DE NATIONAAL-SOCIALISTISCHE BEWEGING. DISTRICT 24 ZEELAND 2e JaaDgang, No. 11 Donderdag 11 Herfstmaand 1942 150.000 kilo prei? werden vocj' bederf behoed, dank zij het krachtdadig optreden van onzen Zeeuwschen Boerenleider. Jtotterdam, Pen Haag en Amsterdam hadden daarbij een buitenhansje. Aan de Gemeentepolitie en Marechaussee in Zeeland, K 945 Verschijn! tweemaal per maand ven huis tol huis door geheel Zeelend Hoofdopsteller Drs. G. Schuermen, Middelburg REDACTIE POSTBUS 58, MIDDELBURG. Abonnement builen Zeelend f 1,50 per iaar Uit brieven en gesprekken met onze S&ecuwsche Oostfront-kameraden, „Ik ben er zoo trotsch op, dat ook de Nederlanders vrijwillig medestrijden." Eiders in dit blad vindt ge een open briei van een inzender aan onze kame- raden van het Oostfront, waarin ge i een opwekking leest om ons brieven te zenden vanuit Rusland ter verstevi ging van den fc^md met het thuisfront. Denkt echter niet, dat wij tot nu toe nog geen brieven ontvingen van het Oostfront. In het-jrerleden drukten wij er reeds verschillende af, en thans ligt wederom zoo'n stapeltje veldpostbrie- ven voor ons. Het zijn boeiende geschiedenissen, die deze kameraden ons vertellen. De een schrijft ons, dat hij zoo ver noorde lijk zit, dicht bij de zee en dat hij de W olchow-Kessel heeft meegemaakt. Zijn brief eindigt met„Overwinnen of sterven IEn een ander dankt ons voor de toezending van „De Zeeuw sche Stroom" en vervolgt dan„Het is voor mij de eenlgste weg om met den groei en het leven der Beweging op de hoogte te blijven, daar mijn Ouders jammer genoeg nog steeds anti zijn en ^ik anders van niemand post ontvang". Lezer, verstaat gij deze klacht Wie zendt dezen SS-man eens -een hartelijken brief, ook a! zijt ge geen lid van de Nationaal-Socialistische Be- \regiv.o- aerr—crnsr"Tnaar-a -om zendt hem aan ons adres. Wij zorgen wel voor doorzending. HU schreef ons al een zeer boeiend relaas over zijn ervaringen. Hij vertoeft nu in een meer zuidelijke streek. Er is daar wat meer plantengroei en fruit dan in het noor den. Maar de woningtoestanden zijn er al even verschrikkelijk als elders in Rusland, „Een Zeeuwsche boer zou zich werkelijk schamen om in „huizen" die hier door eenige families bewoond worden, zijn varken onder te brengen"'. „Ook heb ik vanaf den eersten dag, dat ik in Rusland ben, niets dan hon gerige menschen gezien en alleen de Oekraïne maakt een beetje beteren in druk." Voorts vertelt hij over de tal- looze uitdeelingen van eten door de Duifsche soldaten aan de bevolking. De heilige verplichting. Weer een ander vertelt over de „Sta- lin-orgels", de bolsjewistische granaat werpers, die hij bestreden heeft, en een vierde getuigt van den heldenmoed zijner kameraden, die in den strijd tegen de bolsjewistische horden den soldatendood vonden. „Zij stierven als helden en legden ons allen de heilige verplichting op om, zoo noodig, ook ons* leven voor de redding van ons German je en Volk en Vaderland te offeren. Daarom trok ik ook voor den tweeden keer weer naar Rusland. Onze 'Inzet hier vindt eerst bij de laatste vernietiging van het bolsjewisme zijn einde." Deze brieven zijn alle gesteld door Jonge, vurige idealisten en bij het lezen van menigen veldposibrief schiet U een brok in de keel wanneer ge bedenkt hoezeer zij allen offerbereid zijn ver geleken bij hen, die hier in Nederland zoo dikwijls nog een leventje van lou ter plezier en zorgelo'osheid kennen. Lezer, hebt ge ook al eens een Ne- derlandschen Oostfrdht-vrijwilliger ge spreken, terwijl hij voor korten tijd met verlof was in zijn Vaderland Hoe kunnen deze kerels getuigen van de noodzaak om thans aan de Wolga den Nederlandschen geboortegjond ie gaan verdedigen. En met welk een ge- rechtvaardigden trots kunnen zij wijzen op hetgeen daar in Rusland door de Duitsche en verbonden legers gepres teerd werd. Ontmoeting met den Führer. Dezer dagen werd uw opsteller ont boden in de huiskamer van den Ge machtigde van den Leider in Zeeland om daar kennis te maken met den ge wonden S.S.-man kameraad D'Hooghe uit Westdorpe. Deze 19-jarige soldaat van de Standarte Westland ?at daar temidden van een kring genoodigden, naast zijn vader die meegekomen was naar Goes en dien ge uit honderd an deren zoudt halen als een man van den Zeeuwsch-Vlaamschen grenskant. In hun smeuïg Vlaamsch vertej-'en zij van hun reis uit Westdorpe, die van wege het missen van de boot in Ter- neuzen heelemaal over Perkpolder was gemaakt. S.S.-man D'Hooghe, die lang zaam herstellende was van een. buik schot, had de reis gemaakt, gesteund op een wandelstok, temeer daar hij ook nog leed door een bevroren voet. „Weet je", zei kameraad Jan Dekker plotseling, „dat hij den Führer de hand gedrukt heeft" Toen wij op eenmaal over den Führer spraken was ineens alle ver moeidheid bij den gewonde vdtdwe- nen. De oogen van den jongen man straalden. „Ja, met acht Hollanders van de Standarie Westland hebben wij den Führer de hand gedrukt Hij sprak met ons. Zoo gewoon als wij hier samen spreken. Toon de Führer hoorde, dat ik een Hollander was, vroeg hij hoe het eten beviel en daar op zeide hij„Ich bin stolz darauf, dass auch Hollander freiwillig mit- kampfen". De Führer stond geheel onverwachts voor ons. We hadden vier dagen aan één stuk gevochten, midden in den feilen winter. Vier dagen streden we in onze pantserwa- uflr»enrJïïegiuigT'XIÏIKï''3St gelooflijk, maar zcoals ik het veriël ging het toch. En Hitler zag, dat er één jongen wat treurig keek, want hij had zijn grootmoeder verloren, op- wie hij bijzonder gesteld moet zijn geweest En zooals het in oorlogs tijd gaat de een of de'ander was misschien wat'ruw tegen hem ge weest Ik dacht eigenlijk, dat hij niet zoozeer om den dood van zijn groot moeder treurde, maar dat iedereen in dai eindalooze Rusland al eens een inzinking heeft. De Führer vroeg waarom hij zoo treurig keek en teen werd hij natuurlijk verlegen. Veer tien dagen later was hij heslemaa! niet meer zwaar op de hand, want hij kreeg opeens een extra verlof. Na zijn terugkomst in den strijd was hij weer een der moedigsten. De Führer leeft met al onze zorgen mee en weet overal raad op. Wij, Hollanders, ont vingen een paar dagen later alle maal persoonlijk door hem gezonden sigaretten. Ik geloof, dat het nage slacht van mijn familie nog zal weten te vertellen, dat ik den Führer ge sproken heb. Ja, wij in de Standarte Westland hebben al wat meege maakt. Vóór die vierdaagsche pant serslag hegon zaten wij op Kerst avond aan den feysidisch. Om kwart voor zeven kwam plotseling het be vel dat wij moesten oprukken. Heeft de Führer dat geweten, en wilde hij daarom later bij ons zijn Onverwoestbaar geloof en vertrouwen. Welk een geestdrift en een onver woestbaar geloof en vertrouwen in den Führer weerklonk jit deze woorden van denjongen Westdorpenaar, die reeds zijn Panzer Stürm Abzeichen ver diende omdat hij aan een drietal pant- serdoorbraken deelnam, terwijl hem ook het Verwundeten Abzeichen en het Frost Abzeichen zal uitgereikt worden. Zijn commandant stelde ook voor hem te begiftigen met het ijzeren kruis 2de klasse. „U had dat gejoel en gejuich moeten hooren, toen de Führer weer af scheid nam en naar zjjn vliegtuig ging", besloot hij zijn relaós. „Ja, nu ben ik daar weg. Bobby den Hollander noem den ze mij, omdat ik de jongste was. Ze hadden mij al voor dood opgegeven, toen ik gewond werd. Vijf en zeventig van mijn kameraden vonden in dien slag den dood. Ik zat op een aanhang wagen, toen ik in elkaar zakte. Mijn kameraad, die meende, dat het met mij afgeloopen was nam mijn papie ren mede om ze den commandant te overhandigen en zonder papieren werd ik later in het lazaret opgenomen. La ter, toen ik wat herstelde, kwamen mijn kameraden mij weer bezoeken. En nu wacht ik af tot ik weer naar 't front 'Wanneer ge ctls Zeeuwsen Raüo- naal-Socialïst zoo'n jongen strijder uit het eigen gewest ontmoet, dan rede neert ge daar niet bij, maar dan zegt alleen reeds uw hart, dat het wezen der hedendaagsche revolutie zich niet meer voltrekt buiten om ons Ne derlanders. Neen, wij staan daar midden in. Ook onze heiligste idea len worden daarmee zoo hoog opge stuwd als van die soldaten van den Führer, die vanaf het eerste uur in zijn gelederen marcheerden. Al lijkt de strijd tegen den tegenstander dik wijls zoo moeitevol, soms zelfs uit zichtloos, één ontmoeting met zoo'n jongen strijder voor ons Nederland- sche Volk doet ook ons weer taai volhouden in een strijd vol bezieling. Daarom, kameraden, krijgt onze Zeeuwsche Stroom een vaste rubriek over onze Oostfront kameraden. De maaier zingt een zomerliedje en snijdt, het staal in d' handen, alwaar hij 't dikste koren ziet, en dweers deur 't zonnebranden j hij kapt, hij kerft, hij zwikt, hij zwaait, al schuifelend in het ronde, hij pakt, hij pikt, hij dringt, hij draait het sperkelend graan ten gronde. En 's avonds late, als 't Westen gloeit, hij heft zijn hoofd omhooge, en 't slagveld, maar dat zonder bloed, verheugt zijn dankende ooge. Hoe heerlijk klinkt dit lied /van den land arbeid, dat eenmaal onze groote dichter Guido Gezelle zong. Hoe hebben wij, Zeeuwen, dit lied weer leeren verstaan in de afgeloopen dagen, toen de maaier wederom op het veld stond en daar zijn slag leverde. Hoe dankbaar waren we, dat inderdaad de zon aan den hemel gloeide en het graan niet,, evenals het vorig jaar, stond te schieten op het veld tengevolge van aanhoudende regens. Bij eiken rechtgeaarden Zeeuw glom voldoe ning op het gezicht, toen hij zag dat vorige week de laatste stuiken van het stoppelland verdwenen en de geheele witte oogst droog binnenkwam. Ach ja, er is, toen kort na de bezetting van ons -land eenieder plotseling begreep, dat wij voor onze voeding voortaan c^Pons zelf waren aangewezen, heel wat gespot met het begrip productieslag, dat in dien tijd plotseling opgeld deed in de Nëcterlandsche pers. Men was zoo gewoon geweest aan een zorgeloos bestaan met goedkoope levensmiddelen, die we van elders uit de wereld aanvoerden, dat een vergelijking van den arbeid op den eigen bodem met een veldslag millioenen Nederlanders bombastisch toescheen. Hoe onzuiver wafen zij gaan zien, sedert een internationaal kapitalisme hen liet vegeteeren op de producten uit Oost en West, die dikwijls ten koste van ontzettende ontberingen der ar beiders buiten Europa gewonnen waren. Ge heel was men vergeten, dat een dichter als Gezelle eenmaal wel reeds gesproken had van een slagveld. In zijn dagen heeft nooit iemand hem deze poëtische beeldspraak kwalijk ge nomen. Toch is er sedert dien eersten bezettingstijd een bezinning gekomen. Wel duidelijk beseft thans de doorsnee Nederlander weer, dat hij nog als van ouds met zijn bodem verbonden is. Daar, op dien Nederlandschen bodem, vinden boer en landarbeider weer volop de waardee ring die hen toekomt. Eenieder begrijpt weer, dat jaarlijks op het veld van den boer een slag geleverd wordt, waarvan de uitkomst in wel hooge mate bepaalt hoe het gesteld is met de voorziening van onze stoffelijke behoeften. Ieder rechtgeaard Nederlander draagt weer die zorg In zijn hart omtrent een behoorlijke ver deeling van deze volksgoederen. Doordat wij niet meer die oververzadiging uit het vooroor- logsche tijdperk kennen, zijn wij niet meer die zelfgenoegzamen, maar beseffen we eens te beter wat het al die jaren van 1918 af tot in de dertiger jaren moet beteekend hebben voor den Duitschen mensch om te leven bij voort durende tekorten aan levensbehoeften. Met vurigheid zien wij in deze dagen dikwijls De taak van de politie is hef gezag hoog te houden en in dienst van hei gezag zijn plicht met toewijding te vervullen. Terwjjl ^vroeger meer dan 50 politieke partijen losgelaten werden op het Nederlandsche Volk, is thans als eènige draagster der politieke wilsvorming de N.S.B. erkend. Dat wil dus zeggen, dat de overheid wenscht, dat haar dienaren in den Nationaal-Socialistischen geest hun plicht zullen vervullen. Daarom zal hef voor de politie, wier taak het is, het gezag te schra gen, bijzonder van belang zijn, dat zij op de hoogte is door welke be ginselen de overheid zich laat leiden bij hare besluiten. ■In den uitgebreidsten zin moet dus van iederen politieman verlangd worden, dat hij zich in het vervolg op de hoogte stelt en zich inleeft in de beginselen van het Nationaal-Socialisme en, zoo hij dit niet zou kunnen, op eervolle wijze zijn ontslag vraagt uit den dienst. Wanneer het voor velen nog niet mogelijk is door hun langdurige afzijdigheid zich ineens te verplaatsen in de Nationaal-Socialistische begrippen, dan dient echter toch thans reeds te worden vastgesteld, dat het de absolute plicht is van iederen rechtsdienaar, zich aan te sluiten bij het Nederlandsche Rechtsfront, waarmede men dan kan bewijzen, dat men bereid is, kennis te nemen van de nieuwe rechtsmaatregelen, welke in den Nationaal-Socialistischen Staat, die thans in wording is, zullen gelden. Hij, die dit niet wenscht te doen, sluit zich dus voor de toekomst uit van het recht, mede een peiler te zijn van het gezag. Ik verzoek daarom iederen politieman, in welken rang ook, zich in verbinding te stellen mei het Rechtsfront, Secretariaat Maliebaan 25 te Utrecht, en ik geef van mijn kant de verzekering, dat iedere functio naris, die thans met open hart zich op de hoogte stelt van datgene, wat komen gaat, bij ons zal worden beschouwd als een waardevol volksgenoot, ook al zou zijn politiek verleden ons reden geven om te betwijfelen of hij in* het toekomstige Nationaal-Socialistische politie apparaat aanvaardbaar is. te _i& U, dient zijn Land en Volk lief te hebben en bereid Kan hi) dit, dan rnocroyik is. Kan hij dat niet, dan trekke hij vrijwillig 'en naar ik ram spoedig de consequenties van zijn eigen houding. Mijn bureau is bereid een ieder die voorlichting te verschaffen, die hij meent noodig te Rebben. v Hou Zee. r Gemachtigde van den Leider, JAN DEKKER. een weerbaarehid ten bate van ons volk ont waken, die wel teekenend is voor de loutering welke ons volk thans ondergaat. Een treffend voorbeeld daarvan maakten we dezer dagen mee, toen de Zeeuwsche- Landstand in het geweer kwam voor de redding van ongeveer 150.000 kilo peren, die goeddeels dreigden verloren te gaan voor de voedselvoorziening. Evenals jn den landbouw, moet ook door de Zeeuwsche fruittelers in de laatste weken een enorm en arbeid verricht worden, Op de fruitveilingen vond zoo'n geweldige aanvoer plaats, dat handen te kort schoten om al het fruit volgens de voorschriften te kunnen sorteeren. In he tbijzonder gold dat, toen een dag of tien geleden, de aanvoer van pruimen en Claps Favorite peren zijn hoog tepunt bereikte bij de Veiling Ver. Zuid- Beveland te Goes, waarvan al het fruit zoo spoedig mogelijk bij den consument moest komen om niet te verrotten. Al op Donderdag, 26 Augustus voorzag de chef van het pakstation, dat de boel dreigde spaak te loopen en dat weldra 50.000 kilo peren verloren zouden gaan,; wanneer niet in gegrepen <werd. Deze waarschuwde den direc teur, doch ook deze zag geen kans meer perso- 'neel in het werk te krijgen om de voorgeschre ven fruitsorieering naar kwaliteit te kunnen doen uitvoeren. De directeur stelde zich op zijn beurt in verbinding met den districtscontroleur voor Zeeland van den Centralen Crisiscontröle- dienst, maar op Vrijdagavond en ook op Zater dag, was men na vergeefsch opbellen naar^Den Haag nog steeds niet zoover, dat de Groente en Fruitcentrale aldaar een beslissing had ge geven hoe dan wel moest gehandeld worden om het fruit voor verrotting te bewaren Ten slotte stelde men voor, de sorteering gedeelte lijk in handen te geven van exporteurs die over werkkrachten beschikten. Dit werd op Maan dagmorgen afgewezen dpor de Groente- en Fruitcentrale. Intusschen had het broeierige weer de toe stand niet verbeterd. In korten tijd was er hier en daar al wat verrot. Nu wendde men zich tot den Zeeuwschen Landstand, temeei daar de hoofdcontroleur van den C.C.C.D. liet weten dat de Veiling verantwoordelijk zou worden gesteld, indien de peren stonden te bederven. Daarbij dreigde men van deze zijde met inbe slagneming tegen tien cent per kilogram Het gevolg daarvan zou o.m. geweest zijn, dai deze peren, wanneer deze eenmaal in handen zouden zijn van den kleinhandel, waarschijnlijk een zwarte handel van je welste zouden doen ont staan, doordat de kleinhandel dan zou gaan sorteeren en de betere soorten tegen veel te hooge prijzen van de hand zouden gaan. Ook Maandag, 31 Augustus, slaagde de Vel ling er niet in om meer dan 15 man extra in het werk te krijgen, doordat de tijd van de werkloosheid in onze provincie nu eenmaal voorbij is. Moest men met de ruim honderd man, die, in de veiling waren, gaan sorteeren, dan zou het Donderdag worden eer dit werk gereed was en dan zou ongetwijfeld een derde verloren zijn gegaan door bederf. Dit wilde de Landstand in ieder geval voorkomen en daarom nam de Zeeuwsche Boerenleider, kameraad Van Gorsel, de ver- ^antwoordelijkhdd op zich, door te bepalen, dat de peren zoo spoedig mogelijk naar den consument moesten. Daar er slechts onge veer 30.000 kilo gesorteerd kon worden, liet hij de rest door de VeiHng tegen een dopr haar vast te stellen middenprijs verzenden naar Rotterdam, Den Haag en Amsterdam, waar deze peren reeds den volgenden dag verkocht werden aan onze volksgenoote® aldaar, die zeer vlotte afnemers bleken te zijn. Ter voorkoming dat de zwarte handel op trad belde hij tevoren de burgemeesters dear drie groote steden op, om te zorgen, dat politie toezicht hield bij dezen bijzonderen verkoop- Toch kon ook de kleinhandel vol op profiteeren, want in Amsterdam bijvoor beeld werden 72 kleinere handelaren inge schakeld, die per hoofd ƒ20.verdienden. Men ziet hoe hier juist doordat wij thans het leidersprincipe kennen, waarbij niet terugge schrokken wordt voor het aanvaarden van de verantwoordelijkheid, maatregelen konden ge troffen worden, die voorkwamen dat thans in dezen tijd van nood, voedsel voor onze bevol king verloren ging. Immers werden op deze wijze niet minder dan 150.000 kilo peren voor bederf bewaard, dank zij het krachtdadig in grijpen van onzen Zeeuwschen Boerenleider, die daarbij heusch niet voor eeneenvoudige opdracht stond, daar de nieuwe ordening nog steeds slechts gedeeltelijk is doorgevoerd en hij daardoor te kampen had tegen heel wat personen en instellingen, die anders" wilden dan hij. Hij wist evenwel zijn doel te bereiken en geen weldenkend Zeeuw zal dit betreuren. Dat hij tijdig op de hoogte werd gebracht van hetgeen dreigde te gebeuren, verdient alle lof voor degenen, die op dit moment eveneens hun verantwoordelijkheid hebben gevoeld. Wij willen ook hier den dichter nazeggen: Und handeln solist Du so, als hinge von Dir und Deinen Tun allein das Schicksal ah der deutschen Dingt und die Verantwortung sei Dein1), Vertaling En handelen moet Gij 266. als hing van U en Uw docr. alleen het lot der Duitsche dingen at en de verantwoording zij U.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche Stroom | 1942 | | pagina 1