Bezinning s i 1 I Het eerste jeugdkamp van den Ned* Volksdienst te Hoensbroek De woningnood op Tholen Marden Beversluis nam ontslag als hoofdopsteller De W.A. en de burgerlijke geest op onzen strijd Kameraad F» Gr Rottier onderscheiden De concentratiekampen worden populair! Tholen Op zijn verzoek is aan kame raad Martien Beversluis ontslag verleend als Hoofdopsteller van de Zeeuwsche Stroom. Zijn werk zal worden overg^ nomen dooi drie kameraden. - waardoor het mogelijk zal zijn, nog meer rechtstréeksch contact ■ï^net alle onderdeelen der Bewe-' ging te houden. Hou Zee 1 Gemachtigde van den leider, JAN DEKKER. „Fascisten houden niet van een g® makkeli'k leven 1Zoo waren de woor den van Mussolini. En hij voegde er bij„Fascisten houden van een gi-' vaarlijk leven 1" Deze twee uitsprgken van d^n girco- ten Fascisten-leider zullen weinig sym pathie ontmoeten te midden van de ge zapige, slaperige, vadsige en gemak zuchtige mentaliteit van de benepen en kleinburgerlijke Nederlanders, zooals deze generatie helaas zoovelen kent. In alle bevolkingsklassen en alle leef tijden vinden wij deze Nederlanders. Wij vinden ze bij ambtenaren, wier eenig levensdoel schijnt zoo gemakke lijk mogelijk hun pensioen te „ver overen''' wij vinden ze bij onze arbei ders, die zich gaarne „klasse-bewuste proletariëts" noemden, maar wier „ide aal" inderdaad waseen kleinburger lijk bestaantje, om hierin dan zooveel mogelijk den „gezeten burger" te kun nen na-apen. Het woord zelf: „gezeten burger" is reeds kostelijk in zijn welsprekencffieid 1 Het omschrijft zoo duidelijk de geest van gemakzucht en futloosheid, die er alom in het Nederlandsche volk heerschte. En dan de jeugd I De jeugdige Ne derlander was reeds vergrijsd, terwijl hij nauwelijks de lange broek aan had! De'zorgen der z.g. intellectueele .jeugd bestonden uit: het veroveren van een vaste positiehet vossen' voor een examen, dat hem die vaste positie in den schoot zou doen vallen en het verkrijgen van daartoe geschikte con necties en kruiwagens. Bij de arbeiders-jeugd was. in- zoo verre nog wat meer idealisme en ge meenschapszin aanwezig, daar waar zij zich inzette voor het streven naar ^een betere maatschappij, en zij hierbjj een onderlinge kameraadschap wist aan te kweeken, die* echter door poli tieke- en klasse-tegenstellingen slechts een beperkten kring wist ie omvatteji, en daardoor ontaardde in bekrompen heid en betweterij. Het is geen opwekkend beeld, wat hier gegeven wordt vat! de geestelijke instelling van belangrijke deelen van het Nederlandsche volk. Geldt deze schildering voor alle tijden en het ver- ',eden, heden en toekomst Geens zins! Er zijn tijden geweest, dat de Nederlanders niet hielden van een go- makkelijk leven 1 Toen Heemskerck en Barendsz tevergeefs trachtten, om de Noordwestelijke doorvaart naar Indië te vinden, en op Nova Zembla moes ten overwinteren, deden zij dat zeker niet voor hun gemak I Evenmin ZQ1 men veel gemakzucht aantreffen bij diegenen, di^ha maandenlange reizen op zeilschepen, Indië wisten te berei ken. Eri als wij dan de eene roemvolle bladzijde na de andere omslaan van onze rijke geschiedenis, zien wij tel kens personen voor ons oprijzen, wier leven vol was van groote daden, sterke besluiten en van een omvangrijke, per soonlijke verantwoording. Een gemak- kelijk leven hadden zij zeer zeker niet Noch de prinsen Willem I, Maurits, Frederik Hendrik, .Willem II en III, evenmin De Ruyter, Tromp, Johan de Wit, Coen, Vondel, Rembrandt en al die honderdën en duizenden zonen van 1 Nederland, die in dien tijd leefden en streden voor behoud en bloei van de natie, hebben een gemakkelijk leven gehad of gezocht. Zij hadden een ge vaarlijk leven 1 Maar de gevaren druk ten hen niet ter neer, integendeel, huft t daden kregen steeds grootere allure, de moed groeide met het stijgen van het gevaar, en nog' strijdende vöor zijn eigen zelfstandigheid, bouwde de nieu we ptaat aan zijn Indische tronen. Het is voör ons niet denkbaar, dat deze moed en durf, deze pioniersgeest, deze drang tot het stellen van groote en sterke daden, geheel uit ons volk vprdwenen zou zijn. Ook al zou de Nederlandsche n.atie niet meer de hoogte van vroeger kun nen bereiken, het dieptepunt, waarin zij nu verkeert, moet worden over schreden, en de weg bergopwaarts moet worden ingeslagen. "Zooals de Leider het eens op een Landdcjg der N.S.B. in 1935 heeft uitgesproken: „Moeizaam maar geloovig, vastbe raden en bewust van onze verantwoor delijkheid, marcheeren wij op langs den v/eg, die ons reeds klaar voor oógen stond, toen wij ons opmaakten tot redding van Volk en Vaderland." ■Het is dezp weg, die de W.A.-man tot de zijne heeft gekozen en waarbij hij alle hang naar een gemakkelijk leven verre van zich heeft gewezen. Hij wenscht voor te gaan op den weg i naar de wederopstanding van ons volk en kiest daartoe het leven vol ge varen aan 'i Oostfront, bij de N.S.K.K., aan het thuisfront. De strijd is dikwijls hard, meestal zwaar, en nooit gemakkelijk I Groot is hét verschil tusschen den jongen W.A.-man"en zijn burgerlijken volksgenoot. Het burgermans-zóontje, dat zijn pofbroek op de schoolbanken verslijt, daarna zorgvuldig de verplichte arbeidsdienst tracht te ontduiken en langs een omweg tocbr nog het begeer de baantje met goede vooruitzichten en dito pensioen tr<©ht te „veroveren", hij heeft wel een beetje geschiedenis geleerd, en hoel De vrijwilliger in het W.A.-regiment, de W.A.-colporteur, die de straat voor den opmarsch' van het Nationaal So cialisme heeft veroverd, zij allen, die met den vasten stap van hun laarzen naar den nieuwen tijd vooraan mar cheeren, zij allen hebben waarschijn lijk weinig gelegenheid gehad HVader- landsch® en Algemeene Geschiedenis" te leeren Zij hebben dat ook niet zoozeer no® digZij maken zelf geschiedenis En dat is de reden, waarom zij niet van een gemakkelijk, maar wel van een gevaarlijk leven houden! Graag praten wij over de stervende democratie, over het overwonnen ka pitalisme er» het vernietigde egoïsme, maarlaten wij oris daarin niet vergissen. Het is in onze geestdrift, dat onze kijk op de dingen zoo zonnig is, en het is heel goed, om jeugdig en vol vuur te zijn. Maar verkeerd is en blijft het, om een overwinning reeds tb vieren, die nog behaald moet worden, om een strijd te staken als de zeg;e nog afge dwongen moet worden. Kameraden, laat ons toch de werkelijkheid zien en ons vooral geen illusies maken. De democratie is oud ®n rot en Jiaar verderfelijkheid blijkt eiken dag meer. Ook haar einde nadert onafwendbaar, maar haar machtspositie zal ze nooit ofte nimmèr prijsgeven, zonder in een laatste krachtsinspanning al haar krachten samen te bundelen, al haar lisfeh aan te wenden tegen het door breken van het nieuwe leven. Geboren in den nood van den tijd. Onze strijd is nu eenmaal geen-vroo- lijke, gezellige tocht, geen lichte gang, die we spelenderwijs kunnen gaan. Onze strijd, in den nood van onzen tijd geboren, dwingt ons met'klemmen de hardheid te vechten tof het behoud van al wat ons dierbaar is. Een levens vraag is onze strijd, en juist omdat Tiij een levensvraag is en geen romanti sche buiiennissigheid, waardoor men zich vóór alles poogt interessant te maken, is hij -een kwestie van zijn of niet zijn, èn voor ons èn voor ons volk eh vaderland. Juist daarom, kameraden, moeten we met nuchteren werkelijkheidszin ons steeds eerst ernstig bezinnen vooraleer wij oni in den grooten strijd wagen. In den kamp, dien' wij te voeren hebben, heeft elk van ons een taak te vervullen, een eigen taak, die we ook op eigen kracht ten uitvoer moeten brengen. Zelfbezinning is de eerste en hardste noodwendigheid voor den strij der. De weg tot zelfbezinning is zwaar, want hij leidt langs vele teleurstellin gen. Wij, die spreken van den nieuwen geest, de nieuwe orde, het nieuwe leven, wij moeten op dezen weg de teleurstelling dragen kunnen, dat wij zelf niet nieuw zijn! De tweespalt die we 'In ons dragen. In ons leeft het egoïsme nog verder, wij zijn nog laf en klein. Hoe kan het dikwijls ook anders Een eeuw lang hebben de ontbin dende elementen ons volksleven ver woest en nu nog werken ze door in onze omgeving, in onze opvoeding, in onze vorming. Aan ons kleeft nog de vloek der oude wereld. In ons voorge slacht zijn ook wij deelachtig gewor den aan de corruptie der jaren die achter ons liggen en aan het verraad tegen ons volk. Wij, die op den rand staan van een periode die zich nu defi nitief afsluit, maar met ons verlangen en met ons heimwee reeds uitgaan naar het land der toekomst, wij dra gen noodzakelijk in ons de tweespalt van een overgangstijdperk. Maar wij hebben toch ook ons ge loof en onze kampvaardigheid. Wij4 hebbe% de liefde in ons, de liefde tot" ons eigen vaderland, maar wij hehbeh ook de haat in ons, de haat tegen het verdorvene en het oude. Wij hebben onze wapens gescherpt tot den strijd, die voeren zal tot de zegen van den nieuwen tijd. In klare, eerlijke zelfbezinning zullen •we die .wapens allereerst tot onszelf- richten. Het volksvreemde onver biddelijk uitbannen. Uitsnijden en uitbannen uit oris moeten we het erfdeel van het volks vreemde verleden. Onverbiddelijk uit bannen Het vuur dat we slingeren naar onze vijanden zal eerst branden in ons. Wat ons eertijds lief was zullen we verlaten. Niet met slepende tred, telkens weer opnieuw het hoofd wen dend in laffe sentimenteele aanhanke lijkheid, maar beslist en met offervreug de, en er zal nog een lachen zijn 'in onze oogen. Onze persoonlijkheid zou Kameraad F. C. Rottier, voormalig Onderrkingleider van Zeeuwsch Vlaan deren, die dienst genomen heeft bij het Nederlandsch Legioen, werd onlangs bevordefd tot Unterscharführej» Daarna werd hij onderscheiden met het IJzeren Kruis 2e klas, het Infanterie Sturnïabzeiehen en het 'Verwundeten Abzeichen. iets zijn, dat gediend en verwend moet worden Neen 1 Ons eigen ik is iets, dat tot dienstbaarheid geplooid moet worden, dat overwonnen moet worden. Velen van ons zijn als schepen, die gestrand zijn in de stormen van de oude wereld. Rondoni hen is de chaos der golvenwenteling, het verwarde in eenstorten. Zoo zijn wij geplaatst temidden van de problemen van dezen tijd. En uit deze wanorde moeten wij een eigen- Nat.-Socialistische levensorde vorm en gestalte geven, uit dezen storm" moet voor ons een nieuw larid verrijzen. Want de ondergang van het oude, dit aan ons ontvallen van alles wat eens' als wöarde gold, is niet het be stendige afdalen naar de diepte, maar een overgang naar de heldere hoog vlakten van een ruimer, klaarder, opener inzicht en uitzicht. In harde zelftucht tot over winning. En 'dezen overgang moeten wij niet gaan als eenzame pelgrims, worste lend a%en met moeite en duisternis, maar wij gaan samen, wij allen, die beslist doordringen willen tot de har- mohie, de orde van het leven, wan neer de strijd nog feller wordt. We zullen naast elkaar vechten, lijden, ver overen, overwinnen. Aaneengesloten, door eenzelfde ge loof, door eenzelfde bevrijdende daad, in de tucht aan hem, die de kracht ge had heeft om alleen te gaan, die de gevaren kent en den besten weg, die ons de richting aangeeft en dien wij zullen volgen naar het nieuwe vader land. Kameraden, laten wij ons dwingen, in harde zelftucht tot overwinning van het oude in ons, tot den gevajprlijken overgang naar het nieuw te verwerven inzicht, maar dan ook tot'bestendigen opgang onder de strenge, zelfgekozen tucht, onder de onvoorwaardelijke, mannelijke trouw aan den Leider., VRAAGT TOEZENDING VAN GRATIS BROCHURES OMTRENT* HET NEDERLANDSCH ARBEIDSFRONT P. C. HOOFTSTR. 180 AMSTERDAM (Z.) Wij weten allen, dat concentratie-kampen ge schikt zijn om bepaalde asociale elementen (vooral uit de zoogenaamde intellectueele we reld) voor korten of langen tijd onschadelijk te maken en op te voeden tot behoorlijke leden van de gemeenschap van hun volk. Er schijnen echter nog meer gebruiks-moge- Hjkheden te zijn. Zoo liwam dezer dagen een vrouw uit een der kleinere plaatsen van Zeeuwsch-Vlaanderen bij den groepsleider der N.S.B. vragen, of het niet mogelijk was haar man in een concentratie kamp op te sluiten, om op die wijze den huise- lijken vrede te herstellen. Opdat onze groepsleiders niet te veel met aanvragen van dezen soort overstelpt zouden worden, zij "hier medegedeeld, dat voor derge lijke doeleinden nog geen concentratie-kampen zijn ingericht. Wellicht wordt de aandrang van de zijde der huisvrouwen echter nog eens zoo sterk, dat wij concentratie-kampen zullen zien verschijnen als opvoedings-instituten voor het huwelijk. De geleerden zijn het er echter nog niet over eens, of deze kampen onder mannelijke of vrouwelijke bewaking zouden moeten staan. Installatie Werkerskernen op Op Woensdag 12 Augustus had in het groepshuis te St. Annaland de in stallatie plaats der werkerskern van de groepen St. Annaland en Tholen. De installatie had plaats door kring leider Stoptzer. Hierna werden de kern leden toegesproken door groepsleider v. d. Weele, die de kernleden wees op hun taak en de noodzakelijkheid van het bezitten van gosde karaktereigen schappen. Door den kringleider werd 'gewezen op de noodzakelijkheid om pal te staan en offers te brengen in dienst van het volk. Tenslotte sprak groepsleider Meerman den wensch uit, dat alle leden op het eiland'actief wer kend hun plicht zouden doen. Alle aanwezigen gingen gesterkt heen, in de overtuiging, dat door ge zamenlijk werken het ideaal der Be weging bereikt zal worden. M. C. v. d. W. - Men schrijft ons uit Tholen Bij kam. Bolier vervoegden zich eenige weken geleden verschillende inwoners van Scherpe- nisse, die huizen wilden huren. Er waren eenige 'bewoonbare huizen, doch deze werden door de betreffende eigenaren als pakhuis gebruikt, zij wilden de woningen niet verhuren. Groepsleider Meerman heeft zich direct met den Burgemeester van Scherpenisse in verbin ding gesteld, die toezegde onmiddellijk pogingen in het werk te zullen stellen om de huizen te doen verhuren. Dit is inderdaad gegaan, en er zijn twee ge zinnen door het ingrijpen der Beweging, in overleg met den heer Burgemeester van Scher- penisse, weder geholpen. De N.S.B. staat voor onze Volksgenooten rtn rlr> hrftS. Waar o.m. 70 Zeeuwsche jongens een*heerlijke vacantie genieten. Zooals men weet, verblijven een zeventigtal Zeeuwsche jongens van 7 tot 14 jaar in het eerste jeugdkamp, dat georganiseerd werd door den Neder- landschen Volksdienst in het kasteel van Hoensbroek. De kinderen genieten er een heer lijke gratis vacantie en hebben er volop te eten, doordat de overheid zorgde voor belangrijke extra toewijzingen. Vrijwel dagelijks vinden uitstapjes plaats naar de fraaiste oorden van Zuid Limburg, of worden roei- of zwem feesten georganiseerd, zorgt de kamp leiding voor een tooneel, bioscoop- of -circus-uitvoering, enz. Er is werkelijk alles wat een jongenshart begeert, al slapen de jongens niet op luxe bedden doch in een overigens hygiënisch in gericht kamp, waar vanzelf sprekend geen veeren kussentjes zijn, doch fris- sche stroozakken en eenvoudige wasch- gelegenheden. Zooais steeds echter, wojdt er door de goê gemeente, die heelemaal niet weet hoe het jeugdkamp er uit ziet, be hoorlijk over de nieuwigheid geroddeld. Wij raden deze Zeeuwuen aan, straks, wanneer de jongens uit Hoensbroek terugkeeren zich zelf eens persoonlijk tot deze kinderen te wenden en eens eerlijk navraag te doen. Dan 2al men andere faal hooren. Lees overigens eens onderstaande reportages van een redacteur van Het Volk, die_Hoensbroek zelf bezocht. O.m. schreef hij op 8 Augustus' aan zijn blad Ruim tw.eehondprd 'jongens en meis jes van acht tot veertien jaar, afkomstig uit Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en uit Zeeland, genieten al sedert 7 dagen in de prachtig® omgeving van Hoensbroek vcm' bosch en hei. Wan neer zij van hun jcmge wandeling, hongerig als jonge weerwolven, terug keeren naar „het kasteel", hun feodaal vacantieverblijf, vinden zij daar telkens weer de tafel bereid, en hun leger ge spreid. Een kampleider staat den verslag gever te woord en regelt tegelijk de zaken met den groenteboer. Hij vertelt van zijn ervaringen op Kattenburg en koopt tusschen die bedrijven door vijf tig paar „klappers", omdat zoovele jongens en meisjes geen fatsoenlijke schgenen «aan hun' voeten hebben en midden in zijn verhaal ovêr zijn ont-* dekking van het Hoensbroeksche kas teel komi „kokkie" overleg plegen voor het menu van morgen. Veel medewerking. Hef, eerste -ugdkamp van den Ned. Volksd. wordt gedrar sn door enthousi asme en de kampleide wreet iedereen, die zou kunnen helpen, warrrrie krij gen. „Ave Rex Christi", de socialg en cha ritatieve vereeniging van pastoor j. L. Röselaers te Hoensbroek, verhuurde aan den N.V.D. de ruime Economie ge bouwen van het prachtig gerestaureer de-kasteel. In die Economie gebouwen op de tweede voorburcht, waren vroe ger de stallen, de brouwerij, de bakke rij en de branderij ondergebracht en thans zijn er de levenslustige gasten van de N.V.D. gehuisvest. Wanneer wij schrijven, dat de jon gens en meisjes op de vroegere graan zolder slapen, "wekken wij een totaal verkeerden indruuk, want deze zolder zestig meter lang en tien meter breed mag vergeleken worden met het schip van een. respectabele kerk. De frisch gewitte muren het werk van de W.A.-afdeelingen uit Hoens broek en Brunssum I - zijn rustig ver sierd mét prettige wandplaten, die ver scheidene R.K. scholen voor dit doel afs'onde^ Door de vele glas-in-lood- ramen ^ft het vriendelijke zonlicht ruimschoots binnen en de geweldige ruimte tusschen de forsche hanebal- ken en de nok bergt zooveel frissche lucht, dat het op deze slaapzaal nim mer benauwd kan worden. De kleinsten slapen apart op een kleinere zolder boven de vroegere ma nége, die thans als eetzaal ls ingericht. Honderdmaal voeten vegen is over bodig, want .er ligt een 'dikke laag wit zand en dat verhoogd 't „kamp-éffect". Een deel van de manége is als keuken ingericht. Waar alles vandaan is gekomen De kampleider wil er zijn hoofd niet mee breken, maar de 250 platte en diepe borden, de messen en de vorken, het fornuis en de broodsnijmachme, en last not leastde groote voorraden le vensmiddelen z ij n er en élken dag gaat het hier in de voormalige manége recht Breugheliaansch toe. Vrijwillige koksmaats slepen er de tellooren rijste pap en de.schalen met dik-besmeerde boterhammen en al die leeftocht ver dwijnt in grage magen. „Kokkie" is op haar gasten ingescho ten en waar de voorraden vandaan komen behoeft haar geen zorg te zijn, want mét den kampleider heeft zij maar één doel: die tweehonderd jon gens, die ih de groote stad zoo slecht bedeeld worden, moeien gezonder, ster ker en zwaarder bij vader en moeder terugkeeren.' Vandaag is de troep met leiders en leidsters uitgezwermd naar den Hek- senberg. „Kqkkie" zorgde voor een stamppot van je 'welste en met het noodige eetgerei werd die de wande laars promfM per boerenwagen nage stuurd. Wat daar In de hel gebuffeld is 1 .„Kokkie" lacht. In ordelijke rijen hebben w.< cantiegangers zien thuiskomen, gend trekken zij over.de slotbruggen, hun lied klinkt op onder de weerpoor- tën en over de beide voorburchten, maar op de basse-cour verstomt het lied, daar stuift de troep uiteen in d® richting vah de keuken en „kokkie" word tbestormd met een honderdvou dig herhaalde vraag„Is het eten al klaar Waneer gaan wij eten Kokkie lacht en kokki® geeft e n- dubbelzinnig antwoord Zij schept een vóór-oorlogsche :-r- moutpap, elk kind twee diepe bSr: en vol en vijfhonderd boterhammen met boter .en rriet kunsthoning liggen er klaar om de laatste gaatjes te stoppenj# Maar vóór dat reuzenmaal begint, is er een oogenblik stilte, want zelfs uit gehongerde kampkinderen vallen .niet zoo maar cds varkens aan. Het eerste jeugdkamp van de N.V.D. slaagt dool de spontaniteit waarmede het is opgezet. Wat daar voor ruim 200 kinderen wordt gedaan, is van on schatbare beteekenis. En dd. 19 Augustus bericht de Volk- redacteur Het zou weer een fijne dag worden, want wij zóudèn naar den Heksenberg gaan, en dat is een mooie tocht. Na het opstaan worden eerst de bedden in orde gebracht en dan naar beneden, om ons frisch te wasschen. Daarna zijn ■\yij gaan. eten, wat opperbest smaakte. Toen wij na het eten op stap waren, stapten wij et lustig op los, en na een half uurtje waren wij er. Eerst zwoegen onA er op te komen, want dat is "niet gemakkelijk. De twaalfjarige Freek Gerriisen uit Rotterdam, die met meer dan tweehon derd kornuitep deel uitmaakt van het eerste jeugdkamp van den Nederlönd- schen Volksdienst te Hoensbroek, heeft den eersten prijs gewonnen. Op een regenachtige middag is er ten kasteel o een-opstelwedstrijd gehouden en Freek heeft er een prachtig radio-boek mee verdiend, omdat zijn opstel zoo'n aller aardigste afspiegeling van bet kamp leven gaf. Freekschreef ovei het beklimmen van jle 140 m. hooge Heksenberg, over het arlezen op de omringende koren velden, over het bouwen van heus® lijke boschhutten, over salamanders die zoo vlug waren, dat je ze nooit te pakken kan krijgen eri over „die fijne kampleider, met, dat roode broekie aan", die een Limburgsche vla uitloof de voor de jongens, die de mooiste boschhut bouwden, Rotterdamcrroep 3 heeft de vla gewonnen I Wanneer Freek en zijn vrienden vermoeid en hongerig op hét kas teel zijn teruggekeerd, zien zij daar de verrassing van den dagop el ke tafel een bord met tomaten en een bord met gekooket eieren. Met twee borden mijnwerkerspap, drie boterhammen, een tomaat en een eitje wordt de honger gestild, en wanneer Freek voldaan in bed rolt, denkt hij met veel plezier aan al die onvergetelijke jongenspret, die hij hier in Hoe ssbroek beleeft. Zóó zou ik nog wel een paar maanden willen doorbrengen 1 En daarom, 'n hoeraatje voor de N.V.D. 1 I Duidelijke taal Wat heeft een verslaggever daar nog aan toe te voegen? Zoo'n jongensopstel, eerlijk en on gekunsteld, spreekt duidelijke taal, en als maatstaf voor de Hoensbroeksche kampsfeer mag het gerust in een gou den lijst worden gevat. Dit eerste jeugdkamp van de N.V.D. in de Economie gebouwen van het prachtig gerestaureerde karteel Hoens broek, dankt zijn ontstaan aan het id® alistische plan van een Amsterdamsch wijkhoofd van de N.V.D. Door vrijwil lige medewerkers werd het met veel spontaniteit zoo goed mogelijk ing® richt. De leiding kwam in handen van den heer G. L. 't Hart, een hoofdambtenaar van het Opvoedingswezen, die in het jeugdwerk veel routine en e^n jaren lange ervaring heett. Jeugdherbërg-ouders, die het klappen van qie zweep" terdége kénnen, kregen de leiding in de keuken. Een kundige administrateur belastte zich met de om vangrijke kampboekhouding (inclusiei de burgerlijke stand en de afdeelinq distributi®bescheiden en voorts werd er tot het heil der kinderen een strengs' selectie toegepast, zoowel op de. jeug dige deelnemers als op de., leidsters. Daar waren jongens in het b 'die zich in het groepsverband nie den schikken of om andere re minder gewenscht vfaren. Daar v ook leidsters, die de meening r toegedaan, dat het verblijf te K broek ook voor haar een vorm vacantie kon zijn. Mét de' ongewenscb te jongens zijn zij vertrokken, en nu wi -een bezoek aan het jeugdkamp bren gen, constateeren wij met vreugde, da er in een dag of acht véél verander* is aan alles ls het te merken, dat hie thans ervaren menschen de vercmi wöording dragen. Kampleider 't Hart streeft er naar vaj dit eerste jeugdkamp een modelkamj te maken en hij zal daar ongetwijlei in slagen.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche Stroom | 1942 | | pagina 3