Bezinning
s
i
1
I
Het eerste jeugdkamp van den
Ned* Volksdienst te Hoensbroek
De woningnood op Tholen
Marden Beversluis
nam ontslag
als hoofdopsteller
De W.A. en
de burgerlijke geest
op onzen strijd
Kameraad F» Gr Rottier
onderscheiden
De concentratiekampen
worden populair!
Tholen
Op zijn verzoek is aan kame
raad Martien Beversluis ontslag
verleend als Hoofdopsteller van
de Zeeuwsche Stroom.
Zijn werk zal worden overg^
nomen dooi drie kameraden. -
waardoor het mogelijk zal zijn,
nog meer rechtstréeksch contact
■ï^net alle onderdeelen der Bewe-'
ging te houden.
Hou Zee 1
Gemachtigde van den leider,
JAN DEKKER.
„Fascisten houden niet van een g®
makkeli'k leven 1Zoo waren de woor
den van Mussolini. En hij voegde er
bij„Fascisten houden van een gi-'
vaarlijk leven 1"
Deze twee uitsprgken van d^n girco-
ten Fascisten-leider zullen weinig sym
pathie ontmoeten te midden van de ge
zapige, slaperige, vadsige en gemak
zuchtige mentaliteit van de benepen en
kleinburgerlijke Nederlanders, zooals
deze generatie helaas zoovelen kent.
In alle bevolkingsklassen en alle leef
tijden vinden wij deze Nederlanders.
Wij vinden ze bij ambtenaren, wier
eenig levensdoel schijnt zoo gemakke
lijk mogelijk hun pensioen te „ver
overen''' wij vinden ze bij onze arbei
ders, die zich gaarne „klasse-bewuste
proletariëts" noemden, maar wier „ide
aal" inderdaad waseen kleinburger
lijk bestaantje, om hierin dan zooveel
mogelijk den „gezeten burger" te kun
nen na-apen.
Het woord zelf: „gezeten burger" is
reeds kostelijk in zijn welsprekencffieid 1
Het omschrijft zoo duidelijk de geest
van gemakzucht en futloosheid, die
er alom in het Nederlandsche volk
heerschte.
En dan de jeugd I De jeugdige Ne
derlander was reeds vergrijsd, terwijl
hij nauwelijks de lange broek aan
had! De'zorgen der z.g. intellectueele
.jeugd bestonden uit: het veroveren
van een vaste positiehet vossen' voor
een examen, dat hem die vaste positie
in den schoot zou doen vallen en het
verkrijgen van daartoe geschikte con
necties en kruiwagens.
Bij de arbeiders-jeugd was. in- zoo
verre nog wat meer idealisme en ge
meenschapszin aanwezig, daar waar
zij zich inzette voor het streven naar
^een betere maatschappij, en zij hierbjj
een onderlinge kameraadschap wist
aan te kweeken, die* echter door poli
tieke- en klasse-tegenstellingen slechts
een beperkten kring wist ie omvatteji,
en daardoor ontaardde in bekrompen
heid en betweterij.
Het is geen opwekkend beeld, wat
hier gegeven wordt vat! de geestelijke
instelling van belangrijke deelen van
het Nederlandsche volk. Geldt deze
schildering voor alle tijden en het ver-
',eden, heden en toekomst Geens
zins! Er zijn tijden geweest, dat de
Nederlanders niet hielden van een go-
makkelijk leven 1 Toen Heemskerck en
Barendsz tevergeefs trachtten, om de
Noordwestelijke doorvaart naar Indië
te vinden, en op Nova Zembla moes
ten overwinteren, deden zij dat zeker
niet voor hun gemak I Evenmin ZQ1
men veel gemakzucht aantreffen bij
diegenen, di^ha maandenlange reizen
op zeilschepen, Indië wisten te berei
ken. Eri als wij dan de eene roemvolle
bladzijde na de andere omslaan van
onze rijke geschiedenis, zien wij tel
kens personen voor ons oprijzen, wier
leven vol was van groote daden, sterke
besluiten en van een omvangrijke, per
soonlijke verantwoording. Een gemak-
kelijk leven hadden zij zeer zeker niet
Noch de prinsen Willem I, Maurits,
Frederik Hendrik, .Willem II en III,
evenmin De Ruyter, Tromp, Johan de
Wit, Coen, Vondel, Rembrandt en al
die honderdën en duizenden zonen van
1 Nederland, die in dien tijd leefden en
streden voor behoud en bloei van de
natie, hebben een gemakkelijk leven
gehad of gezocht. Zij hadden een ge
vaarlijk leven 1 Maar de gevaren druk
ten hen niet ter neer, integendeel, huft
t daden kregen steeds grootere allure,
de moed groeide met het stijgen van
het gevaar, en nog' strijdende vöor zijn
eigen zelfstandigheid, bouwde de nieu
we ptaat aan zijn Indische tronen.
Het is voör ons niet denkbaar, dat
deze moed en durf, deze pioniersgeest,
deze drang tot het stellen van groote
en sterke daden, geheel uit ons volk
vprdwenen zou zijn.
Ook al zou de Nederlandsche n.atie
niet meer de hoogte van vroeger kun
nen bereiken, het dieptepunt, waarin
zij nu verkeert, moet worden over
schreden, en de weg bergopwaarts
moet worden ingeslagen. "Zooals de
Leider het eens op een Landdcjg der
N.S.B. in 1935 heeft uitgesproken:
„Moeizaam maar geloovig, vastbe
raden en bewust van onze verantwoor
delijkheid, marcheeren wij op langs
den v/eg, die ons reeds klaar voor
oógen stond, toen wij ons opmaakten
tot redding van Volk en Vaderland."
■Het is dezp weg, die de W.A.-man
tot de zijne heeft gekozen en waarbij
hij alle hang naar een gemakkelijk
leven verre van zich heeft gewezen.
Hij wenscht voor te gaan op den weg
i naar de wederopstanding van ons
volk en kiest daartoe het leven vol ge
varen aan 'i Oostfront, bij de N.S.K.K.,
aan het thuisfront.
De strijd is dikwijls hard, meestal
zwaar, en nooit gemakkelijk I
Groot is hét verschil tusschen den
jongen W.A.-man"en zijn burgerlijken
volksgenoot. Het burgermans-zóontje,
dat zijn pofbroek op de schoolbanken
verslijt, daarna zorgvuldig de verplichte
arbeidsdienst tracht te ontduiken en
langs een omweg tocbr nog het begeer
de baantje met goede vooruitzichten
en dito pensioen tr<©ht te „veroveren",
hij heeft wel een beetje geschiedenis
geleerd, en hoel
De vrijwilliger in het W.A.-regiment,
de W.A.-colporteur, die de straat voor
den opmarsch' van het Nationaal So
cialisme heeft veroverd, zij allen, die
met den vasten stap van hun laarzen
naar den nieuwen tijd vooraan mar
cheeren, zij allen hebben waarschijn
lijk weinig gelegenheid gehad HVader-
landsch® en Algemeene Geschiedenis"
te leeren
Zij hebben dat ook niet zoozeer no®
digZij maken zelf geschiedenis
En dat is de reden, waarom zij niet
van een gemakkelijk, maar wel van
een gevaarlijk leven houden!
Graag praten wij over de stervende
democratie, over het overwonnen ka
pitalisme er» het vernietigde egoïsme,
maarlaten wij oris daarin niet
vergissen.
Het is in onze geestdrift, dat onze kijk
op de dingen zoo zonnig is, en het is
heel goed, om jeugdig en vol vuur te
zijn. Maar verkeerd is en blijft het, om
een overwinning reeds tb vieren, die
nog behaald moet worden, om een
strijd te staken als de zeg;e nog afge
dwongen moet worden. Kameraden,
laat ons toch de werkelijkheid zien en
ons vooral geen illusies maken.
De democratie is oud ®n rot en Jiaar
verderfelijkheid blijkt eiken dag meer.
Ook haar einde nadert onafwendbaar,
maar haar machtspositie zal ze nooit
ofte nimmèr prijsgeven, zonder in een
laatste krachtsinspanning al haar
krachten samen te bundelen, al haar
lisfeh aan te wenden tegen het door
breken van het nieuwe leven.
Geboren in den nood van
den tijd.
Onze strijd is nu eenmaal geen-vroo-
lijke, gezellige tocht, geen lichte gang,
die we spelenderwijs kunnen gaan.
Onze strijd, in den nood van onzen
tijd geboren, dwingt ons met'klemmen
de hardheid te vechten tof het behoud
van al wat ons dierbaar is. Een levens
vraag is onze strijd, en juist omdat Tiij
een levensvraag is en geen romanti
sche buiiennissigheid, waardoor men
zich vóór alles poogt interessant te
maken, is hij -een kwestie van zijn of
niet zijn, èn voor ons èn voor ons volk
eh vaderland.
Juist daarom, kameraden, moeten we
met nuchteren werkelijkheidszin ons
steeds eerst ernstig bezinnen vooraleer
wij oni in den grooten strijd wagen.
In den kamp, dien' wij te voeren
hebben, heeft elk van ons een taak te
vervullen, een eigen taak, die we ook
op eigen kracht ten uitvoer moeten
brengen. Zelfbezinning is de eerste en
hardste noodwendigheid voor den strij
der.
De weg tot zelfbezinning is zwaar,
want hij leidt langs vele teleurstellin
gen.
Wij, die spreken van den nieuwen
geest, de nieuwe orde, het nieuwe
leven, wij moeten op dezen weg de
teleurstelling dragen kunnen, dat wij
zelf niet nieuw zijn!
De tweespalt die we 'In
ons dragen.
In ons leeft het egoïsme nog verder,
wij zijn nog laf en klein. Hoe kan het
dikwijls ook anders
Een eeuw lang hebben de ontbin
dende elementen ons volksleven ver
woest en nu nog werken ze door in
onze omgeving, in onze opvoeding, in
onze vorming. Aan ons kleeft nog de
vloek der oude wereld. In ons voorge
slacht zijn ook wij deelachtig gewor
den aan de corruptie der jaren die
achter ons liggen en aan het verraad
tegen ons volk. Wij, die op den rand
staan van een periode die zich nu defi
nitief afsluit, maar met ons verlangen
en met ons heimwee reeds uitgaan
naar het land der toekomst, wij dra
gen noodzakelijk in ons de tweespalt
van een overgangstijdperk.
Maar wij hebben toch ook ons ge
loof en onze kampvaardigheid. Wij4
hebbe% de liefde in ons, de liefde tot"
ons eigen vaderland, maar wij hehbeh
ook de haat in ons, de haat tegen het
verdorvene en het oude. Wij hebben
onze wapens gescherpt tot den strijd,
die voeren zal tot de zegen van den
nieuwen tijd.
In klare, eerlijke zelfbezinning zullen
•we die .wapens allereerst tot onszelf-
richten.
Het volksvreemde onver
biddelijk uitbannen.
Uitsnijden en uitbannen uit oris
moeten we het erfdeel van het volks
vreemde verleden. Onverbiddelijk uit
bannen Het vuur dat we slingeren
naar onze vijanden zal eerst branden
in ons. Wat ons eertijds lief was zullen
we verlaten. Niet met slepende tred,
telkens weer opnieuw het hoofd wen
dend in laffe sentimenteele aanhanke
lijkheid, maar beslist en met offervreug
de, en er zal nog een lachen zijn 'in
onze oogen. Onze persoonlijkheid zou
Kameraad F. C. Rottier, voormalig
Onderrkingleider van Zeeuwsch Vlaan
deren, die dienst genomen heeft bij het
Nederlandsch Legioen, werd onlangs
bevordefd tot Unterscharführej»
Daarna werd hij onderscheiden met
het IJzeren Kruis 2e klas, het Infanterie
Sturnïabzeiehen en het 'Verwundeten
Abzeichen.
iets zijn, dat gediend en verwend moet
worden Neen 1 Ons eigen ik is iets,
dat tot dienstbaarheid geplooid moet
worden, dat overwonnen moet worden.
Velen van ons zijn als schepen, die
gestrand zijn in de stormen van de
oude wereld. Rondoni hen is de chaos
der golvenwenteling, het verwarde in
eenstorten.
Zoo zijn wij geplaatst temidden van
de problemen van dezen tijd. En uit
deze wanorde moeten wij een eigen-
Nat.-Socialistische levensorde vorm en
gestalte geven, uit dezen storm" moet
voor ons een nieuw larid verrijzen.
Want de ondergang van het oude,
dit aan ons ontvallen van alles wat
eens' als wöarde gold, is niet het be
stendige afdalen naar de diepte, maar
een overgang naar de heldere hoog
vlakten van een ruimer, klaarder,
opener inzicht en uitzicht.
In harde zelftucht tot over
winning.
En 'dezen overgang moeten wij niet
gaan als eenzame pelgrims, worste
lend a%en met moeite en duisternis,
maar wij gaan samen, wij allen, die
beslist doordringen willen tot de har-
mohie, de orde van het leven, wan
neer de strijd nog feller wordt. We
zullen naast elkaar vechten, lijden, ver
overen, overwinnen.
Aaneengesloten, door eenzelfde ge
loof, door eenzelfde bevrijdende daad,
in de tucht aan hem, die de kracht ge
had heeft om alleen te gaan, die de
gevaren kent en den besten weg, die
ons de richting aangeeft en dien wij
zullen volgen naar het nieuwe vader
land.
Kameraden, laten wij ons dwingen,
in harde zelftucht tot overwinning van
het oude in ons, tot den gevajprlijken
overgang naar het nieuw te verwerven
inzicht, maar dan ook tot'bestendigen
opgang onder de strenge, zelfgekozen
tucht, onder de onvoorwaardelijke,
mannelijke trouw aan den Leider.,
VRAAGT TOEZENDING VAN
GRATIS BROCHURES OMTRENT*
HET NEDERLANDSCH ARBEIDSFRONT
P. C. HOOFTSTR. 180 AMSTERDAM (Z.)
Wij weten allen, dat concentratie-kampen ge
schikt zijn om bepaalde asociale elementen
(vooral uit de zoogenaamde intellectueele we
reld) voor korten of langen tijd onschadelijk
te maken en op te voeden tot behoorlijke leden
van de gemeenschap van hun volk.
Er schijnen echter nog meer gebruiks-moge-
Hjkheden te zijn.
Zoo liwam dezer dagen een vrouw uit een
der kleinere plaatsen van Zeeuwsch-Vlaanderen
bij den groepsleider der N.S.B. vragen, of het
niet mogelijk was haar man in een concentratie
kamp op te sluiten, om op die wijze den huise-
lijken vrede te herstellen.
Opdat onze groepsleiders niet te veel met
aanvragen van dezen soort overstelpt zouden
worden, zij "hier medegedeeld, dat voor derge
lijke doeleinden nog geen concentratie-kampen
zijn ingericht.
Wellicht wordt de aandrang van de zijde
der huisvrouwen echter nog eens zoo sterk, dat
wij concentratie-kampen zullen zien verschijnen
als opvoedings-instituten voor het huwelijk.
De geleerden zijn het er echter nog niet over
eens, of deze kampen onder mannelijke of
vrouwelijke bewaking zouden moeten staan.
Installatie Werkerskernen op
Op Woensdag 12 Augustus had in
het groepshuis te St. Annaland de in
stallatie plaats der werkerskern van de
groepen St. Annaland en Tholen.
De installatie had plaats door kring
leider Stoptzer. Hierna werden de kern
leden toegesproken door groepsleider
v. d. Weele, die de kernleden wees op
hun taak en de noodzakelijkheid van
het bezitten van gosde karaktereigen
schappen. Door den kringleider werd
'gewezen op de noodzakelijkheid om
pal te staan en offers te brengen in
dienst van het volk. Tenslotte sprak
groepsleider Meerman den wensch uit,
dat alle leden op het eiland'actief wer
kend hun plicht zouden doen.
Alle aanwezigen gingen gesterkt
heen, in de overtuiging, dat door ge
zamenlijk werken het ideaal der Be
weging bereikt zal worden.
M. C. v. d. W. -
Men schrijft ons uit Tholen
Bij kam. Bolier vervoegden zich eenige weken
geleden verschillende inwoners van Scherpe-
nisse, die huizen wilden huren.
Er waren eenige 'bewoonbare huizen, doch
deze werden door de betreffende eigenaren als
pakhuis gebruikt, zij wilden de woningen niet
verhuren.
Groepsleider Meerman heeft zich direct met
den Burgemeester van Scherpenisse in verbin
ding gesteld, die toezegde onmiddellijk pogingen
in het werk te zullen stellen om de huizen te
doen verhuren.
Dit is inderdaad gegaan, en er zijn twee ge
zinnen door het ingrijpen der Beweging, in
overleg met den heer Burgemeester van Scher-
penisse, weder geholpen.
De N.S.B. staat voor onze Volksgenooten
rtn rlr> hrftS.
Waar o.m. 70 Zeeuwsche jongens een*heerlijke vacantie genieten.
Zooals men weet, verblijven een
zeventigtal Zeeuwsche jongens van 7
tot 14 jaar in het eerste jeugdkamp, dat
georganiseerd werd door den Neder-
landschen Volksdienst in het kasteel
van Hoensbroek.
De kinderen genieten er een heer
lijke gratis vacantie en hebben er volop
te eten, doordat de overheid zorgde
voor belangrijke extra toewijzingen.
Vrijwel dagelijks vinden uitstapjes
plaats naar de fraaiste oorden van
Zuid Limburg, of worden roei- of zwem
feesten georganiseerd, zorgt de kamp
leiding voor een tooneel, bioscoop- of
-circus-uitvoering, enz. Er is werkelijk
alles wat een jongenshart begeert, al
slapen de jongens niet op luxe bedden
doch in een overigens hygiënisch in
gericht kamp, waar vanzelf sprekend
geen veeren kussentjes zijn, doch fris-
sche stroozakken en eenvoudige wasch-
gelegenheden.
Zooais steeds echter, wojdt er door
de goê gemeente, die heelemaal niet
weet hoe het jeugdkamp er uit ziet, be
hoorlijk over de nieuwigheid geroddeld.
Wij raden deze Zeeuwuen aan, straks,
wanneer de jongens uit Hoensbroek
terugkeeren zich zelf eens persoonlijk
tot deze kinderen te wenden en eens
eerlijk navraag te doen. Dan 2al men
andere faal hooren.
Lees overigens eens onderstaande
reportages van een redacteur van Het
Volk, die_Hoensbroek zelf bezocht. O.m.
schreef hij op 8 Augustus' aan zijn
blad
Ruim tw.eehondprd 'jongens en meis
jes van acht tot veertien jaar, afkomstig
uit Amsterdam, Rotterdam, Den Haag
en uit Zeeland, genieten al sedert 7
dagen in de prachtig® omgeving van
Hoensbroek vcm' bosch en hei. Wan
neer zij van hun jcmge wandeling,
hongerig als jonge weerwolven, terug
keeren naar „het kasteel", hun feodaal
vacantieverblijf, vinden zij daar telkens
weer de tafel bereid, en hun leger ge
spreid.
Een kampleider staat den verslag
gever te woord en regelt tegelijk de
zaken met den groenteboer. Hij vertelt
van zijn ervaringen op Kattenburg en
koopt tusschen die bedrijven door vijf
tig paar „klappers", omdat zoovele
jongens en meisjes geen fatsoenlijke
schgenen «aan hun' voeten hebben en
midden in zijn verhaal ovêr zijn ont-*
dekking van het Hoensbroeksche kas
teel komi „kokkie" overleg plegen voor
het menu van morgen.
Veel medewerking.
Hef, eerste -ugdkamp van den Ned.
Volksd. wordt gedrar sn door enthousi
asme en de kampleide wreet iedereen,
die zou kunnen helpen, warrrrie krij
gen.
„Ave Rex Christi", de socialg en cha
ritatieve vereeniging van pastoor j. L.
Röselaers te Hoensbroek, verhuurde
aan den N.V.D. de ruime Economie ge
bouwen van het prachtig gerestaureer
de-kasteel. In die Economie gebouwen
op de tweede voorburcht, waren vroe
ger de stallen, de brouwerij, de bakke
rij en de branderij ondergebracht en
thans zijn er de levenslustige gasten
van de N.V.D. gehuisvest.
Wanneer wij schrijven, dat de jon
gens en meisjes op de vroegere graan
zolder slapen, "wekken wij een totaal
verkeerden indruuk, want deze zolder
zestig meter lang en tien meter
breed mag vergeleken worden met
het schip van een. respectabele kerk.
De frisch gewitte muren het werk
van de W.A.-afdeelingen uit Hoens
broek en Brunssum I - zijn rustig ver
sierd mét prettige wandplaten, die ver
scheidene R.K. scholen voor dit doel
afs'onde^ Door de vele glas-in-lood-
ramen ^ft het vriendelijke zonlicht
ruimschoots binnen en de geweldige
ruimte tusschen de forsche hanebal-
ken en de nok bergt zooveel frissche
lucht, dat het op deze slaapzaal nim
mer benauwd kan worden.
De kleinsten slapen apart op een
kleinere zolder boven de vroegere ma
nége, die thans als eetzaal ls ingericht.
Honderdmaal voeten vegen is over
bodig, want .er ligt een 'dikke laag wit
zand en dat verhoogd 't „kamp-éffect".
Een deel van de manége is als keuken
ingericht.
Waar alles vandaan is gekomen
De kampleider wil er zijn hoofd niet
mee breken, maar de 250 platte en
diepe borden, de messen en de vorken,
het fornuis en de broodsnijmachme, en
last not leastde groote voorraden le
vensmiddelen z ij n er en élken dag
gaat het hier in de voormalige manége
recht Breugheliaansch toe. Vrijwillige
koksmaats slepen er de tellooren rijste
pap en de.schalen met dik-besmeerde
boterhammen en al die leeftocht ver
dwijnt in grage magen.
„Kokkie" is op haar gasten ingescho
ten en waar de voorraden vandaan
komen behoeft haar geen zorg te zijn,
want mét den kampleider heeft zij
maar één doel: die tweehonderd jon
gens, die ih de groote stad zoo slecht
bedeeld worden, moeien gezonder, ster
ker en zwaarder bij vader en moeder
terugkeeren.'
Vandaag is de troep met leiders en
leidsters uitgezwermd naar den Hek-
senberg. „Kqkkie" zorgde voor een
stamppot van je 'welste en met het
noodige eetgerei werd die de wande
laars promfM per boerenwagen nage
stuurd. Wat daar In de hel gebuffeld
is 1
.„Kokkie" lacht.
In ordelijke rijen hebben w.<
cantiegangers zien thuiskomen,
gend trekken zij over.de slotbruggen,
hun lied klinkt op onder de weerpoor-
tën en over de beide voorburchten,
maar op de basse-cour verstomt het
lied, daar stuift de troep uiteen in d®
richting vah de keuken en „kokkie"
word tbestormd met een honderdvou
dig herhaalde vraag„Is het eten al
klaar Waneer gaan wij eten
Kokkie lacht en kokki® geeft e n-
dubbelzinnig antwoord
Zij schept een vóór-oorlogsche :-r-
moutpap, elk kind twee diepe bSr: en
vol en vijfhonderd boterhammen met
boter .en rriet kunsthoning liggen er
klaar om de laatste gaatjes te stoppenj#
Maar vóór dat reuzenmaal begint, is
er een oogenblik stilte, want zelfs uit
gehongerde kampkinderen vallen .niet
zoo maar cds varkens aan.
Het eerste jeugdkamp van de N.V.D.
slaagt dool de spontaniteit waarmede
het is opgezet. Wat daar voor ruim 200
kinderen wordt gedaan, is van on
schatbare beteekenis.
En dd. 19 Augustus bericht de Volk-
redacteur
Het zou weer een fijne dag worden,
want wij zóudèn naar den Heksenberg
gaan, en dat is een mooie tocht. Na
het opstaan worden eerst de bedden in
orde gebracht en dan naar beneden,
om ons frisch te wasschen. Daarna zijn
■\yij gaan. eten, wat opperbest smaakte.
Toen wij na het eten op stap waren,
stapten wij et lustig op los, en na een
half uurtje waren wij er. Eerst zwoegen
onA er op te komen, want dat is "niet
gemakkelijk.
De twaalfjarige Freek Gerriisen uit
Rotterdam, die met meer dan tweehon
derd kornuitep deel uitmaakt van het
eerste jeugdkamp van den Nederlönd-
schen Volksdienst te Hoensbroek, heeft
den eersten prijs gewonnen. Op een
regenachtige middag is er ten kasteel o
een-opstelwedstrijd gehouden en Freek
heeft er een prachtig radio-boek mee
verdiend, omdat zijn opstel zoo'n aller
aardigste afspiegeling van bet kamp
leven gaf.
Freekschreef ovei het beklimmen
van jle 140 m. hooge Heksenberg, over
het arlezen op de omringende koren
velden, over het bouwen van heus®
lijke boschhutten, over salamanders
die zoo vlug waren, dat je ze nooit te
pakken kan krijgen eri over „die fijne
kampleider, met, dat roode broekie
aan", die een Limburgsche vla uitloof
de voor de jongens, die de mooiste
boschhut bouwden, Rotterdamcrroep 3
heeft de vla gewonnen I
Wanneer Freek en zijn vrienden
vermoeid en hongerig op hét kas
teel zijn teruggekeerd, zien zij daar
de verrassing van den dagop el
ke tafel een bord met tomaten en
een bord met gekooket eieren. Met
twee borden mijnwerkerspap, drie
boterhammen, een tomaat en een
eitje wordt de honger gestild, en
wanneer Freek voldaan in bed rolt,
denkt hij met veel plezier aan al
die onvergetelijke jongenspret, die
hij hier in Hoe ssbroek beleeft. Zóó
zou ik nog wel een paar maanden
willen doorbrengen 1 En daarom, 'n
hoeraatje voor de N.V.D. 1 I
Duidelijke taal
Wat heeft een verslaggever daar nog
aan toe te voegen?
Zoo'n jongensopstel, eerlijk en on
gekunsteld, spreekt duidelijke taal, en
als maatstaf voor de Hoensbroeksche
kampsfeer mag het gerust in een gou
den lijst worden gevat.
Dit eerste jeugdkamp van de N.V.D.
in de Economie gebouwen van het
prachtig gerestaureerde karteel Hoens
broek, dankt zijn ontstaan aan het id®
alistische plan van een Amsterdamsch
wijkhoofd van de N.V.D. Door vrijwil
lige medewerkers werd het met veel
spontaniteit zoo goed mogelijk ing®
richt.
De leiding kwam in handen van den
heer G. L. 't Hart, een hoofdambtenaar
van het Opvoedingswezen, die in het
jeugdwerk veel routine en e^n jaren
lange ervaring heett.
Jeugdherbërg-ouders, die het klappen
van qie zweep" terdége kénnen, kregen
de leiding in de keuken. Een kundige
administrateur belastte zich met de om
vangrijke kampboekhouding (inclusiei
de burgerlijke stand en de afdeelinq
distributi®bescheiden en voorts werd
er tot het heil der kinderen een strengs'
selectie toegepast, zoowel op de. jeug
dige deelnemers als op de., leidsters.
Daar waren jongens in het b
'die zich in het groepsverband nie
den schikken of om andere re
minder gewenscht vfaren. Daar v
ook leidsters, die de meening r
toegedaan, dat het verblijf te K
broek ook voor haar een vorm
vacantie kon zijn. Mét de' ongewenscb
te jongens zijn zij vertrokken, en nu wi
-een bezoek aan het jeugdkamp bren
gen, constateeren wij met vreugde, da
er in een dag of acht véél verander*
is aan alles ls het te merken, dat hie
thans ervaren menschen de vercmi
wöording dragen.
Kampleider 't Hart streeft er naar vaj
dit eerste jeugdkamp een modelkamj
te maken en hij zal daar ongetwijlei
in slagen.