Strevingen
inst
UITGAVE VAM DE MATIOIMAAL-SOCIALISTISCHE BEWEGING.
DISTRICT 21-ZEELAND
I [sche volk
uropa.
nwoordigo
lc Jaargang, No, 24a
Donderdag 26 Sprokkelmaand 1942
De nieuwe orde
in onze samenleving
i
Van 'n waarachtige
samenlevirtg
was geen sprake l
0
die wezen op de
komende orde.
In de komende
nieuwe orde
te Volk ver-
like. Na de
tie Meidagen
l.ide bezetting,
|;che blokkade
lit de oojlogs-
|Volk berokke-
soci'aal en
I achteruit ge-
I naar de toe-
In, hoe door
volk zoozeer
schok als die
Indragen kon;
|ij die toekomst
koloniale -po-
gezegd, zeer
wij onmpge-
1 gemoed onze
fts nemen.
arbeiders, de
frljzers, ambte-
[Wi, zij zijn door
l.iskenning min-
1 ondernemings-
bbied lijdt ons
1 de algemeene
>re Staat bood
|e groote schil-
tdhouwersde
geëerd en kon
ben wonder, dat
Is en geleerden
|niet veel goeds
ïl is niet ver-
lik.
en verscheurd
pnden en eens-
en moest aan
J onde gaan. Wij
|ts in Europa, in
in het Duitsch-
den Balkan, in
bk buiten Europa
Ideeldheid betee-
leze verzwakking
ps- en welvaarts
volksgenooten,
f verdeeldheid on-
I Europa, die door
■complot voortdu-
Iverden opgehitst,
Icking en verval;
flkaar niet steunen -
aanvullende
die aan den mili-
pg, verzwakte alle
hden van Furopa.
fke en onderlinge
Ite Europa, en dus
Ifzaam maar zeker
macht van het ka-
ne en jodendom,
gevolgverlies
part, veiligheid en
i en tenslotteoor-
jig zagen wij het
ech kapitalistische
fiten en in Sovjet»
I echter niet minder
|Td(=rlcmd.
1 wordt ons een
kans geboden.
la, volgens de groot-
J_den Führer, dat na
het kapitalisme en
[:n het bolsjewisme
geschapen, brengt
Isden. Volgens deze
ikan een eendrachtig
ft een sterke eenheid
Jbr een gemeetischap-
^olitiek, door de ge-
levensruimte. In dit
een eendrachtig.
als gelijkberechtigd
Fe verrichten, wanneer
1st een gezond orgaan
l.ropeesche organisme
|a goede arbeids-orde-
bodempolitiek, dooi
Ie beschikbare krach-
1 geest.
kan dit voor ons
beteekenen
laten zijnde tót de Eu-
I rengemeenschap, als
|k gelijkberechtigd me.
ransche volkeren, die
sche raskem voorbe-
deze gemeenscha;
aen, verwerft ons Volk
arbeid, veiligheid,
fet voor een nabije er
frist, door onze aardrijks-
en onzen vruchtbare;.
Is scheppende kracht ei
len en kunde van one
K 945
Verschijnt tweemaal per maand van huis tot huis door geheel Zeeland
REDACTIE POSTBUS 58, MIDDELBURG Abonnement buiten Zeeland,
HoofdopstellerMartien Beversluis, Veere fl.50 per jaar.
Oude vormen vergaan-Het nieuwe breekt baan!
Duizenden nadenkende menschen,
ook In ons land, begrepen het al lang,
ook vóór den lOden Mei 1940, dat de
oude vorm van samenleving vastge-
loopen was, zich zelf had overleefd en
het nieuwe komende was.
Dat het oude zich zoo lang mógelijk
krampachtig staande houdt, weten we
en dat het nieuwe met geweld zich een
weg moet banen, hebben ons niet al
leen de feiten geleerd, doch zien we
overal zich voltrekken in onze onmid
dellijke nabijheid, vooral in de natuur.
In het groote en in het kleine heer-
schen dezelfde levenswetten en vol
trekken zich dezelfde processen.
De geboorte van nieuw leven gaat
met smart, pijn en strijd gepaard.
Oude vormen moeten immers verbro
ken worden, als de tijd daar is, dat
het jonge, nieuwe tevén zich een weg
baant. Dit proces voltrekt zich in lede
ren levensvorm, in de menschenmaat-
schappij evenals bijvoorbeeld inP&è
knop van den rozelaar.
De oude, buitenste bladeren van den
t
knop van den rozelaar willen kramp
achtig het zwellende, jónge leven daar-
binnen besloten houden.
Geen nood, nooit kan nieuw krach
tig jong leven in oude afgedane vor
men besloten blijven. Het jonge leven
groeit en zwelt, zwelttotdat de
weerspannige oude vorm plots wordt
doorbroken en de jonge frissche roos
zich in al haar jeugdige, stralende
pracht vertoont. De natuurwetten heb
ben het zoo gewild. De oude vorm, die
dat jonge, nieuwe leven omkneld hield,
moest wijken, toen het jonge sterk ge
noeg was om den ouden vorm te ver
breken. Hef oude heeft tot taak, het
jonge leven te hoeden en beschermen,
totdat het jonge zelf in staat is zijn
eigen leyen te leven.
Zóó voltrekt zich het leven in de
plantenwereld, in bet menschdom,
maar ook in het leven der staten, der
j volkeren.
Oude vormen van samenleven wor
den van tijd tot tijd doorbroken, om
door nieuwe, jonge, krachtige vormen
te worden vervangen. Dit is een lang
durig proces van groeien, groeien, tot
dat de tijden rijp zijn.
De meeste menschen slaan geen acht
op dat groeien van de jonge vrucht,
die geboren staat te worden uit het
oude. Zif staan dan ook stom verbaasd,
jctls plots het geboorte-proces plaats
heeft, als de oude vorm met geweld
wordt doorbroken. Zij, die acht slaan
op het leven om hen heen, zij die
levend leven, staan niet verslagen,
maar begroeten met vreugde het nieu
we, jonggeborene, Zij beseffen, dat de
Schepper leeft en werkt aan zijn schep
ping...'... voortdurend 1
■Waarvan wij de geboorte beleven, zal
die vormen aannemen, overeenkomstig
de geestelijke rijpheid der dragers van
die orde.
Het on- of wel uitgesprokene diepste
verlangen der menschen, der talloozen,
ga«rt niet verloren. Waar dat diepste
verlangen van millioenen uitging naar
een hoogeren vorm van samenleven,
naar meer sociale gerechtigheid, naar
zooveel mogelijk geluk voor zooveel
mogelijk menschen, daar kan het niet
uitblijven, of dat komt ook tot veiwer-v
kelijking.
Laat ons nagaan, wat voor euvelen
de oude vormen van samenleven had
den, die ieder weldenkend mensch
moesten tegenstaan;
daarna de symptomen, de strevin
gen, die in kringen van menschen
reeds door eigen kracht opkwamen en
heenwezen naar de komende orde
daarna de nieuwe vormen, waarin
onze samenleving zal worden gegoten,
welke de nationaal socialistisch opge
bouwde gemeenschap zal zijn.
Wij zijn opgevoed in een maatschap
pij, waar ieder individu het eerst aan
zichzelf dacht, waarin ieder op eigen
winstbejag uit was. Een der uitvloei
sels daarvan was 49 enorme concur
rentiestrijd in handel en nering, met
alle 'mensch-onteerende ellende daar
aan verbonden. De economisch zwak
ken komen bij zulk een stelsel steeds
in de verdrukking.
Als een groot maatschappelijk euvel
noemen we verder de enorme werk
loosheid, die wij herhaaldelijk in de
laatste tientallen jaren hebben doorge
maakt. De uit het productie-proces ge-
stooten droeve stoet menschen in de
kracht van hun leven, die op een steun
geld waren aangewezen om hen en
hun gezinnen van den hongerdood te
vrijwaren. Oarer de wezenlijke oorza
ken van deze enorme werkloosheid,
die zich in de jaren 1920-1940 voltrok,
loopen de meeningen zeer uiteen. Wij
zullen ons daarin nu niet verdiepen.
Ieder weldenkend mensch zal toege-
ven, dat het een vreeselijk euvel was,
niet alleen materieel fnuikend voor de
betrokkenen, doch ook en vooral mo
reel. De overheid was machteloos, om
hier afdoende in te grijpen.
Dit euvel vrat aan het levensgeluk
van ontelbaren. Ook zij zijn toch deel
van hun volkl Waarom stootte dat
volk hen dan uit van den grooten
levensdisch? Ze konden en wilden
•toch werken? De maatschappij vroeg
niet om hun werkkracht I Ieder wel
denkend mensch besefte, dat hier fou
ten waren, die overwonnen moesten
worden. Ieder die waarachtig geloof
had in den Schepper en Zijn werk, te-
greep, dat het mlnschdom op den in
geslagen weg van hebzucht, egoïsme,
winstbejag ten koste van anderen, een
halt moest worden toegeroepen.
Overal waar menschen werkten, was
de hel van onderlinge naijver, partij
zucht, verdeeldheid. De heiligste ge
voelens van anderen werden cynisch
door het slijk gesleurd. De eene z.g.
„stand" minachtte of verachtte den an
deren „stand". De eene klasse be
streed de andere klasse fel. De werk
gever stond mijlen af van zijn werk-
neijier en omgekeerd. De werknemer
wantrouwde zijn werkgever. Allen la
gen uiteengeslagen, bestreden elkan
der, belaagden elkander. De verdeeld
heid der natie was spreekwoordelijk.
Ons kleine volk ging onder in onder-
ling gekrakeel, tegenwerking, twisten.
(Denk aan de radio-omroepvereenigin-
gen).
De grootste weelde naast de schrilste
armoede. De rijken bagddenzich in
een stoffelijke welvaart, naast den
arme, die verkommerde. Toch zijn dit
allen volksgenooten, leden van het
zelfde volk, dus behoorend bij elkan
der, aangewezen op elkander 1
Is dit een samenleving, die recht op
dien naam heeft? Neen, van samen
leven kunnen we dan niet spreken.
In verschillende vooruitstrevende
groepen van menschen leefde reeds
lcmg de hunkering naar sociale ver
nieuwingen. Het diepe verlangen van
ontelbaren naar meer geluk, gezond
heid en bevrediging hunner eerste
stoffelijke behoeften, deden allerlei po
gingen ontstaan in maatschappelijk
opzicht. Dit gaf strijd en wrijving met
andere groepen, die daarin, een be
dreiging zagen hunner belangen. De
voorboden der sociale revolutie, die
thans over Europa dendert, zijn er on
getwijfeld geweest €n de pioniers daar
van moeten we >in dankbaarheid ge
denken. Hun pogingen waren nog
zwak, de weerstand te groot, doch ze
hebben het beste, dat in hen was, ge
geven.
Er was een streven naócr zonnige,
betere woningen en ontsnapping uit
de donkere stegen en sloppen door de
nadenkenden. Een vlucht uit de drukke
bedompte steden des zomers naar bui
ten, naar bosch, strand en duin, om
nieuwe energie op te doen. Er was een
zoeken naar betere, natuurlijker voe
ding, want de beschavingsziekten na-
men onrustbarende vormen in Europa
aan (tanderibederf 98 -procent, kanker,"
t.b.c. enz.). Door de ruimer denkenden
een betrachting van meer hygiëne,
lichaamscultuur, zooals zwemmen,
gymnastiek, zonnebaden, om tot meer
gezondheid te komen. Drankbestrij
ding.
Zooals gezegd, allemaal zwakke po
gingen naar vernieuwing, 40ch nie-
mand zal durven ontkennen, dat ze er
waren. Vooral de leiding van het Duit-
sche volk had begrepen, dat, om een
krachtig volk te vormen, de boven ge-
noemde strevingen, r die uit het volk op
kwamen, krachtig te ondersteunen. Ja;
daar is men veel verder gegaan. Ik
behoef maar te noemen, de maatrege
len tegen ras-vermenging, huwelijk
door onvolyraardigen, enz.
zal men veel meer aandacht gaan be
steden aan gezondere woongemeen-
schappen, want in onze groote steden
is er een schrikbarend tekort aan licht,
zon en frissche lucht. Hoe kwam het,
dat die groote steden werden gevormd,
ten koste van het platteland?
We zullen in vogelvlucht een schets
trachten te geven, van de ontwikkeling
der steden, vanaf de uitvinding der
stoommachine.
Voordien was ons volk hoofdzakelijk
een landbouwend, zeevarend en vis-
schersvolk, doch de stoommachine had
een zoodanigen invloed, dat daardoor
de constructie der maatschappij een
grondige verandering onderging.
Spoorwegen werden aangelegd en
verbonden steden en dorpen met el
kander.
Door het groote gerief voor het ver-
voer, verrezen bij de stopplaatsen fa
brieken, wat weer een uitbreiding van
woongelegenheid tot gevolg had, door
detoenemende bevolking, die toe
stroomde van (iet platteland, aangelokt
door de hoogere loonen, die de indus
trie .betaalde boven den landarbeid.
Ook de havensteden, met hun enor
me toeneming van arbeid, hun los- en
laad-mogelijkheden, zogen de arbei
ders van het platteland tot zich.
De aldus gegroeide dicht-bevolkte
steden kregen hun eigen aspect.
De plattelandsbevolking nam de
stadsgewoonten over. Door de verfij
ning en raffinement der steden, door
het inniger onderlinge contact, door be
ïnvloeding van gedegenereerde ele
menten, door ons vreemde rassen met
hun minderwaardige, instincten, die
hun stempel drukken vooral op den
handel, ontaardde die plattelandsbe
volking, werden hun degelijke gewoon
ten vervaagd, gaan velen onder aan
de prostitutie, die woekert in de groote
steden.
Een terugvoeren naar het platteland,
zal tot de taak der nieuwe orde be-
hooren. Een gezonde plattelandsbevol
king, die weer vreugde vindt in den
land-arbeid, omdat ze een hoogst nut
tige taak verrichte® in dienst van de
volksgemeenschap, zal een zegen'zijn.
Velen keeren dan ook terug naar het
land, want de echte boer, die gebonden
is aan zijn grond, zal altijd in de groote
stad een ontwortelde blijven, hunkeren
naar den grond, waardin voorouders
hebben gewerkt en geleefd. Op het
land, op hun boerderij, komen ze we
der in hun element, kunnen ze het
meest produGeeren en hun belangrijke
taak verrichten
Ons volk moet er zich goed bewust
van worden, dat er niets vernederends
is in den bóeren-arbeid. Deze arbeid
is onmisbaar voor de voedselvoorzie
ning van ons volk en daarom hoogst
nuttig.
Als dat goed doordringt, ook tot den
stedeling, zal niet langer worden neer
gezien op den boej, maar in hem ge
zien worden een schakel in het geheel
der volkshuishouding.
DusEerbied voor den boerenarbeid,
stedeling i
H. VAN LOUWERIJK.
Souburg, Febr. 1942.
