Wat bereikte het N.V.V. in 1 jaar?
UITGAVE VAN DE NATIONAALSOCIALISTISCHE BEWEGING.
DISTRICT 2TZEELAND
VETKAARTEN
Wij gelooven U
niet meer!
in zag
lc Jaargang, No* 13
Arbeiders overtuigt U er
van.
De gemeenteraden
ter ziele.
Donderdag 4 Herfstmaand 1941
mm
?r
van
puw der
Europee-
op te
aan te
nocratie
vooral
om het
hun eeni-
ftschland
Een kolo-
|ars door
-Neuren-
[den om-
aan
ling van
|weg dan
en een
Kerens-
korte
en.
Isi-.geling
tusschen
I als zeker
pet bolsje-
kou doel-
12-10-35.
ons ge-
r op of er
mdergang
van
opgang
de oude
[per heeft
volk.
5-6-36.
geworden,
(tal, Stalin
ven. Daar
lie fabriek
Ms aan te
Gezin en
gebracht
men hier
Maar de
en nacht,
15—5—'36.
dolland werd
fiten der kerk
Is pro-Dultsch
de gemeente
hoe mooier,
der kerk dan
Joolt geweten,
sacramenten
haar taak?
werk, dat spe-
n ligt Dit heeft
st ingezien en
stische
lisatie
der andere Af-
paar streven ge-
gezinszorg,
In de vrouw in
peilijkheden, dit
I met de andere
pm het oud-ver
maar dan ge-
distischen geest
pk zal er in de
door de vrouw
t. Hiervoor moe-
pk vormen van
nd en geschoold
leiding te
Vrouwen van
gebied.
van de N.S.B.
waar zij hoort,
bedoeling, dat
Jweging er onder
van de N.S.V.O.
[rormend één der
Volk zullen dra
st:
sndschapsbanden
Jn in den strijd.
verlangen,
zijn bereid.
K 945
Verschijnt tweemaal per maand van huis tot huis door geheel Zeeland
REDACTIE POSTBUS 58, MIDDELBURG Abonnement buiten Zeeland
HoofdopstellerMertipn Beversluis, Veere fl.50 per jaar.
In de branding.
Het is nu een goed jaar geleden, dat
bij besluit van den heer Rijkscommis
saris Seys Inquart, het N.V.V. gesteld
werd onder Commissariaat van den
heer Woudenberg, onzen kameraad.
Ook in het verleden heeft het N.V.V.
voor de arbeiders in het algemeen veel-
en goed werk verricht, niemand zal dit
betwisten. Toch was het reeds meer
als een jaar merkbaar, dat men was
vastgeloopen. Het politieke spel der
laatste jaren, waaraan ook het N.V.V.
zich niet wou onttrekken, had zulke af
metingen agngenomen, dat steeds
meer gezocht moest worden naar een
compromis, met andere vereenigingen
en politieke partijen, waardoor niet
meer als een minimum van eischen
kon worden ingewilligd. Waar deze en
andere daar gelijk mee gaande zaken
er zoo voorstonden, waarbij o.a. ook
nog kwam, dat de geheele vakbewe
ging antl-Duitsch was, waar welbewust
in woord en geschrift op aan gestuurd
was, kon niet verwacht worden, dat de
bezettende autoriteiten de vakbeweging
Bn met namen het N.V.V., met dezelfde
middelen zou laten voortwerken.
Vooral in het begin is hier veel over
te doen geweest, al hebben buiten
staanders en ook gewone leden niet
veel gemerkt van de „reorganisatie"
die zich heeft voltrokken. Niettemin is
dit een reorganisatie geweest, die het
N.V.V. op een geheel andere basis
heeft geplaatst, wat voornamelijk wel
hierin tot uiting komt, dat iedere func
tionaris verantwoordelijk is voor het
werk wat hem is opgedragen, terwijl
ook het apparaat veel minder „log" is,
dus veel sneller kan werken.
Bij de aanvaarding van het Commis
sariaat van den heer Woudenberg,
lagen zeer vele zeer actueele proble
men te wachten, problemen, die de
voorgaande tijd niet wist op te lossen
of in zeer onvoldoende mate. Zonder
de pretentie te hebben volledig te zijn,
volgt hier een opsomming van resulta
ten, welke in één Jaar tijd werden be
reikt en welke hoofdzakelijk door het
N.V.V. alleen, of waar zij het leeuwen
aandeel in had, tot stand zijn gekomen.
De resultaten.
1. Ontslag-verordening
2. Verbod loonsverlaging;
S. Huurbeschermingsbesluit
4. Loonbelasting
5. Verhooging van vele loonen door
middel van C.A.O., (Collectieve
Arbeids Overeenkomst) na ophef
fing van den loonstandaard (er
mocht n.L tijdelijk geen loon ver
laagd of verhoogd worden);
6. Verbetering in de werkverruiming
en opheffing in plaatsing en
wachtweken
7. Het instellen over het geheele
land van Bureaux voor Rechtsbe
scherming
8. Verbetering der positie der arbef
j, ders in de werkverruiming, welke
een belangrijke verhooging van
Inkomsten medebracht op 28 Juli
8. Bevordering oprichting Centrale
Keukens werkverruiming;
10. De pas aangekondigde verbete
ring in het ziekenfondswezen, wat
vooral de minst draagkrachtigen
ten goede komt
21. Verbetering in'de uiikeering der
Ouderdoms- en Invaliditeitsrente
12. Cultureels- en Sociale zorg voor
die arbeiders, d(p in eigen land
geen werk konden krijgen en
naar het buitenland gingen wer
ken.
Zoo zou men gerust zonder overdrij
ving nog eenigen tijd door kunnen
gaan. Het is toch wel opmerkelijk eb
opzienbarend, wat In één Jaar tijds ten
bate der arbeiders werd bereikt en dan
nog wel in oorlogstijd.
Wat een verschiet geeft dit, wanneer
we weer in normale omstandigheden
komen. Nimmer, in geen één periode,
Icon zooveel bereikt worden voor arbei-
dend Nederland, terwijl momenteel
weer andere plannen ten kantore wor
den uitgewerkt om nog verdere sociale
maatregelen doorgevoerd te krijgen.
i Naast deze korte, onvolledige opsom
ming van Sociaal Economische zaken,
werden ook op ander terrein veel ge
presteerd.
Succes op ander terrein.
Wij denken hier aan „Vreugde en
Arbeid", die, hoewel nog maar in een,,
beginstadium staande, reeds duizenden
wist te trekken met haar werk op ieder
terrein, niet alleen met toqneel en ca
baret, maar ook met andere kunst,
sport en ontwikkeling, concerten, enz.
Een'andere af deeling die der Volks
gezondheid, schiep de mogelijkheid
dat die arbeidersvrouwen, die zwak
warén, of door omstandigheden wat uit
hun evenwicht, rust konden genieten,
evenals honderden kinderen, in daar
voor beschikbaar gestelde huizen in
Duitschland. (Men leze hierover in dit
blad. - Red.).
Plaats voor ieder die
werken wil.
Zoo zou men van iedere afdeeling
van het N.V.V. en zijn Bonden, kunnen
getuigen van een werkkracht op soci
aal en economisch gebied, die niet
doet denken, dat wij in oorlogstijd
leven. Van de vele sociale maatrege
len profiteerde de geheele Nederland-
sche Bevolking en de sociaal minst
draagkrachtigen wel het allermeeste,
wat, gezien de positie van het N.V.V.,
ook juist is.
Reeds te lang is deze categorie der
bevolking altijd maar in de hoek ge
trapt. Het is een van de grootste ver
diensten, dat juist de tegenwoordige
tijd hieraan een einde maakt. Dit moet
toch vooral de arbeiders en daarmede
gelijk gestelden wel wat zeggen.
Juist nu is geboden: één krachtige
vakbeweging te hebben, Juist nu, nu
alle krachten zich samenspannen om
een betere Socialistische maatschappij,
waarin plaats voor ledereen is, niet al
leen om té*1 Vormen, maar ook voor ar
beidsvreugde en gezonde ontspanning
gewerkt wordt, opdat ook wij in de
toekomst krijgen een bewuste Neder-
landsche bevolking, sociaal op hoog
peil, gedisciplineerd, maar bovenal So
cialistisch.
Als dit de verdienste is van den heer
Woudenberg en zijn medewerkers, dan
is het afgeloopen jaar voor wat het
N.V.V. betreft, een goed jaar geweest.
D. J. B.
Een verbetering.
Er zijn in de laatste weken in de ge
meentelijke raadszalen zware proble
men te verwerken geweest. Een insti
tuut, dat reeds sedert menschenheuge-
nis ^tls een parel aan de kroon van de
gemeentelijke samenleving schitterde,
is met 1 September 1941 zoo maar in
eens verdwenen. Ja, we beleven rare
tijden I
Och, 't was toch zoo genoegelijk öm
met een aantal personen, meestal voor
aanstaanden uit de gemeente, rondom
de groene tafel te zitten, om de belan
gen der gemeente te behartigen. Daar
waren er, die in den dienst vergrijsd
waren en konden bogen op enkele tien
tallen jaren van trouwen dienst. An
deren was weer geen lang leven be
schoren. Ze „kwamen plotseling als
nieuwe sterren aan 't raads-firmament,
omdat men er wel wat in zag, om even
plotseling weer te verdwijnen, als ze
toch niet aan de verwachtingen beant
woord hadden. Ja, het raadslidmaat
schap was niet altijd een dankbare
taak, vooral niet in de laatste jaren na
de invoering van de evenredige ver
tegenwoordiging.
Dan was het vroeger heel anders.
Maar toen kwam je ook niet zoo maar
in den Raad. Dat was meestal gereser
veerd voor bepaalde groepen uit de
gemeente, op het platteland waren het
meestal de rijke boeren, die het alleen
recht bezaten om de gemeentelijke be
langen te dienen. Hadden die Heden
dan geheel alleen de wijsheid in
pacht? Wel neen, velen konden niet
veel meer dan hun naam schrijven.
Maar dat was niet zoo erg. Zij hadden
de duiten, speelden de eerste viool in
vele zaken en hadden zoodoende de
meeste rechten.
De heerlijke oude tijd.
Dat was nog eens een heerlijke tijd.
Toen had een raadslid tenminste nog
eens wat te zeggen. Je kon toen zoo
heerlijk babbelen over de tractementen.
van den burgemeester, secretaris, veld
wachter of onderwijzer I En als die
veldwachter het eens vermocht te pro-
beeren een raadslid een bonnetje te
geven, tien tegen één of hij kreeg zijn
salaris-verhooglng niet.
Later hebben anderen zich met die
salarissen bemoeid. Toen was er geen
aardigheid meer aan. Je kon er tegen
ingaan, maar Gedeputeerde Staten be
slisten toch.
De evenredige vertegenwoordiging
bradht een andere geest in de raads
zalen. Toen kwamen er kerels uit het
volk de idylle storen, 't Was in elk
geval een goede verbetering, omdat er
nu eens klanken werden gehoord, die
voorheen in de deftige omgeving niet
werden vernomen. Er werd gepleit voor
het werkende volk, voor den ambte
naar. Maar het ontaardde in een poli-
tieken strijd, die het aanvankelijk
mool-aandoende aspect totaal vertroe
belde.
Personen, van wie men het allerminst
had vermoed, bleken plotseling veel
animo te hebben voor een bepaalde
■politieke partij, om toch ook eens een
kansje te wagen. Bleek echter In de
practijk, dat hun daden niet in over
eenstemming waren met het „pro
gramma", iets, waaraan verschillen
den zich niet wilden binden, dam was
het einde zeer spoedig nabij. Geen
nood men stichtte een eigen groep,
met een geleerd woord „dissidender"
genoemd, ende zaak werd op
denzelfden voet voortgezet.
Beschouwing en resultaat.
De algemeene beschouwingen bij de
begrooting konden zoo'n prachtig
beeld van politieke welsprekendheid
bieden. „Er werden dan dingen bijge
haald, die met de heele begrooting
niets uitstaande hadden. Men maakte
er een pracht-gelegenheid van, om
eens een en- ander te vertellen over
„het beleid van B. en W.", dat meestal
dan pas goed was, wanneer de partij
van den bewusten spreker .er behoor
lijk in vertegenwoordigd was.
Een raadsvergadering1 kon ook wel
eens een attractie voor het kranten
lezend publiek zijn. Bepaalde gemeen
teraden blonken uit in 't orgcmiseeren
van incidentjes, mebstal een gevolg
van animositeit tusschen de leden
onderling, of tot den voorzitter. Een
gewipte wethouder kon 4 jaar lang
een tamelijke dwarsdrijver zijn; was
hij weer in het gestoelte der wet terug-
geduikeld, dan Had je er geen kind
aan.
Bij-benoemingen in gemeente-betrek
kingen kon het wel eens kraken. Dan
kwamen er allerlei zaken aan té pas,
die er weinig mee te maken hadden.
Verre familieleden, of een samenstel
ling van den raad met een rechtsche
of linksche meerderheid, konden voor
'den candidaat nog al eens beroerde
gevolgen hebben.
Dan kwam m^n ook gemeenteraden
'tegen, die zoodanig voor de orde en
rust in hun gemeente meenden te
moeten waken, dat men zich uitputte
in het verzinnen van allerlei verbods
bepalingen. Er waren gemeenten,
waar men op Zondag alle café'» en
onschuldige theeschenkerijen angst
vallig dichtsloot. Vanwege de orde en
rust? Wel neen, om eigen bekrompen
ideeën door te voeren I Van dictatuur
gesproken I
In hoeveel colleges werden alleen
in de rondvraag gewichtige dingen be
sproken? Een put in een weg, een
slootplank zonder leuning e. d. waren
pracht-objecten van de opmerkzaam
heid der vroede vaderen. En was een
maal het einde der vergadering geko
men, dan bleef men nog eenigen tijd
gezellig bijeen onder het genot van
een sigaar, een kop koffie of wat an
ders, en dan eerst kwamen de tongen
lös, omdat men het dan over de da-
gelijksche dingen hébben kon.
Volksvertegenwoordiging
en geen partij-vertegen
woordiging.
Werden er dan geen degelijke za
ken besproken? Natuurlijk. Verschil
lende besluiten getuigden van wijs
beleid en inzicht in de problemen van
den tijd en in de mogelijliheden, die
geboden werden om een gemeente
vooruit te brengen.
Was het dan noodig om aan dit
alles een einde te maken?
Dr. Rabl van het Rijkscommissariaat
heeft het duidelijk gezegd, wanneer
hij verklaart, dat de vertegenwoordi
gers in de diverse lichamen niet meer
hun functie van volksvertegenwoordi
ger konden uitoefenen, doch meer en
meer partijvertegenwoordigers waren
geworden.
En nu schudden velen hun wijze
hoofden, omdat in het vervolg alleen
de burgemeester over het wel en wee
der gemeente zal hebben te beslissen.
Hij wordt dan wel bijgestaan door z.g.
raadslieden, maar „die hebben ook
niet veel in de pap te brokken".
De tijd zal leeren, dat de nieuwe
toestand slechts een verbetering zal
zijn. Verschillende zaken van B. en W.
of Raad, die vroeger zeer langen tijd
op een beslissing moesten wachten,
kunnen in den kortst mogelijken tijd
worden afgewerkt.
Tal van burgemeesters zullen de
nieuwe verordening toejuichen. Na
tuurlijk in stilte, want, zeggen ze het
hardop, dan worden ze, om met Leune
te spreken, er van verdacht, dat ze
ook al „van die lilleke N.S.B.-ers" ge
worden zijn. B. R.
Een onbillijke en tare eisch
Dezer dagen zijn inlichtings-formu-
lieren uitgereikt, ter verkrijging van
vetkaarten. Het is bekend, dat vele
arbeiders en ook intellectueelen zeer
ontevreden zijn over de toelichting, die
daarin voorkomt. Zij luidt als volgt:
„Het jaar-inkomen, als bedoeld in
vraag 2 wordt verkregen door het
bruto loon hetwelk wordt genoten op
1 Augustus 1941 om te rekenen tot
eerjaarloon, door vermenigvuldi
ging van weekloonen met '52 en van
maandloonen met 12. Hieraan toe
voegen de inkbmsten over 1940 uit
andere bronnen, welke bestaan op
L Augustus 1941."
Vergissen wij ons niet, dan is dit
weer zoo'n echte ambte-naarlijke be
paling, die behalve laehwekkend, ook
hoogst onbillijk is. Immers, een arbei
der, of wié dan ook, die in Augustus
toevallig meer werk heeft, dan in an
dere maanden (en hoevelen zijn er dat
niet?) worden ingesclireven voor een
loon dat vérre en verre boven het jaar
inkomen gaat.
Een artist, die in Augustus een schil
derij verkoopt, eqn. landarbeider in den
oogst, een man die een karweitje juist
in dlè maand opknapt, een koopman
die juist in Augustus een goede zaak
doet, die de"rest van het jaar vergoedt,
wordt nota bene twaalfvoudig belast
met eqn .dergelijke toevallige ver-^
dienste.
Dit is een schreiende onrechtvaardig
heid, waartegen wij met kracht pro
testeeren. Vélen hebben derhalve niet
gereageerd, daar zij toch niet in aan
merking kwamen. Zij verlangen intrek
ken van deze toelichting en een bepa
ling die rekening houdt met aller be
lang. En wij weten dat ons volk dit
verlangen volkomen en in zijn geheel
onderschrijft.
De religieuze zending
van het Bolsjewisme.
Op 22 Juni 1941, een datum, dien wij
nimmer zullen vergeten, maakte de
Duitsche Weermacht op bevel van
Adolf Hitler zich op, Europa en da
wereld te bevrijden van de, pest van
het bolsjewisme.
Men mocht terecht benieuwd zijn
naar de houding, welke de twee groote
confessies hier te lande, te weten de
kerk van Rome en het Protestantisme
met zijn 1001 sectarische filialen, die
allen tezamen elkander uit puren
christelijken geloofsnijd het licht in de
oögen niet gunnen, tegenover deze ge
weldige gebeurtenis zouden aannemen.
Wie terugdacht aan den winter van
1939'40, toen de kerken en hun voor
gangers als geestelijke dronkaards
door Finlands ellende zwijmelden en
dit in vereeniging met die andere ver
geestelijkte democraten, die zich overi
gens nog zeer kort geleden het vuui
uit de sloffen hadden geloopen voor
Rood-Spanje, mocht op grond daarvan
wel eenige illusies koesteren, dat ook
nü, nü het dan toch ging om de be
schaving van Europa, waarop deze
heele kliek patent heeft, en bovendien
om het bestaan van het dierbare landje
dat zij kort geleden nog zoo vurig en
innig aan hun bijbelsche boezems
hadden gekoesterd, zij van minstens
even groote geestdrift en vreugde blijk
zouden geven. In mijn verbeelding
hoorde ik reeds „Te Deum's" opdragen,
vreugdeklokken luiden, zag ik de pre
dikers van liefde hun kansels bestijgen
en opwekken tot aansluiting aan den
heiligsten kruistocht, die Europa sinds
eeuwen en eeuwen beleefde.
„Daarom strijdt Finland voor uw
land ook, ja, voor de heele bescha
ving", zoo verklaarde destijds een lid
van het zgn. Hoover-comité, en heel
„Christelijk" Nederland, al of niet ge-
tonsureerd, met zijn aanhang van al
of niet besnedenen, vrat de boterletters,
waarmede de „onafhankelijke" pers
deze uitspraken bracht, als uit den
hemel gevallen manna
Jammerlijk.
Maar toen ik op 22 Juni 1941,
's ochtends, mijn buurman, den Chris-
telijk-Gereformeerden, althans gerefor
meerden politieman, toen hij zich aan
schikte ter bodehuis te gaan, tegen zijn
vrouw hoorde zeggen, ja juichen
„Heil Moskou I" toen werd het mij
bang te moede. "V
En inderdaad, wanneer iets de hui
chelachtigheid van de kerken in het
juiste licht vermag te stellen, dan i»
het wel hun jammerlijke houding,
op het oogenblik dat Finland aan de
zijde van Duitschland zijn goed en
bloed op het altaar der beschaving
offert, waarop twee jaar geleden, toen
men meende, dat, het eigenlijk tegeii
Duitschland ging, de heeren zoo vol
gaarne hun krokodillentranen pleng
den. Hier heeft „Christelijk" Nederland
zich wel heel leelijk in de kaart laten
kijkenin de oogen van ieder fatsoen
lijk mensch heeft het zlchzelve een slag
toegebracht, waarvan het niet gemak
kelijk weer zal opstaan. Men heeft ztch
openlijk solidair verklaard met hef
bolsjewisme, al verzekert men uit den
treure en tot vervelens, ja walgens toe,
dat men van het Communisme niets
moet hebben.
Wij gelooven U niet meer. Uw zal
vende praatjes, uw geurige gebaren,
mogen anderen bedriegen, ons nief
meer.
Overgenomen uit „Storm"
van 22 Augustus 1941.
