Bet Rijkste Land der wereld en zijn Arbeiders Dat is het toppunt van Plutocratie Engeland, het Land der Uitbuiter ij. Een vraag aan de arbeiders p 1% vctn de Britsche bevolking bezit55 van het Engelsche g P maatschappelijk vermogen. jÉ 4 van de Britsche bevolking P P bezit25 van het Engelsche maatschappelijk vermogen. P 95 van de Britsche bevolking p bezit20 van het Engelsche g P maatschappelijk vermogen. 4 Als wereldrijk staat het Britsche Imperium met zijn dominiëns en kolo niën in de kring der volken. Nog in de jaren 1880 tot 1900 vergrootte zich het Imperium met het twintigvoudige van het moederland, na 1918 nog eens met het achtvoudige. Het omvat tegen woordig ongeveer een vierde der op pervlakte en een vierde der bevolking der aarde. Onbeschrijfelijke ellende naast de grootste weelde. Maar al deze macht en de glans der gouden baren der Londensche City kunnen de onbeschrijflijke ellende der lage klasse der bevolking in Engeland niet toedekken. Slechts enkelen - zij noemen zich de „upper class" bezit ten de macht en het geld. Exploiteering is hun leuze en het deert hun niet dat inboorlingen door den heerendienst te gronde gaan, of dat Britsche arbei ders vrouwen in Old Engeland zelfs hongermarschen ondernemen. Onwrikbaar houden ze vast aan hun politieke leerstelling: „Not to commit himself" (Zich vooral niet blootstellen). Reeds anderhalve eeuw geleden liet de bekende Engelsche schrijver Tho mas Carlyle in een van zijn geschrif ten de volgende aanklacht hooren „Welk nut hebben jullie gespon nen hemden Ze hangen er bij mil- Üoenen onverkoopbaar, ofschoon vlijtige ruggen er tevergeefs naar verlangen. De arbeider roept ook tevergeefs naar een loon waarmede hij ook maar de hoogst noodige le vensmiddelen en kleeren zou kunnen aanschaffen." W is waarheid Wilt gij die weten in ronde woorden Duitschland voert strijd, maar de Sowjets vermoorden. In 1911 schreven de Engelsche phi- lantropen Sidney en Beatrice Webb in hun boek „Het probleem der armoede": „Het aantal werkloozen - vrouwen en kinderen inbegrepen - bedraagt verscheidene honderdduizenden. On geveer 700.000 oude menschen, die «iet onder de armenwet vallen, zijn zonder ouderdomstoelage niet in ^taat om te bestaan. Helaas is het Jnaar al te waar, dat er in het Ver- ieenigd Koninkrijk ten allen tijde jtusschen de drie en vier millioen menschen van eiken leeftijd leven, die, voor zooverre niet door de over heid of van particuliere zijde inge grepen wordt, door ontbering van het allemoodigste aan lichaam en ziel, vergaan. De Britsche minister van arbeid, Brown, verklaarde op 4 December 1939 in de „Manchester Guardian" dat het aantal werkloozen einde November 1939 in Engeland 1,4 millioen bedragen heeft. Arbeidsslaven. Onder den dekmantel van persoon lijke vrijheid en het devies „democra tie bereikten de Britsche hoogere standen dat zij hun arbeidsslaven tot het uiterste konden exploiteeren zonder door wettelijke bepalingen noemens waard gehinderd te worden. Op ongeveer 14 millioen werknemers werden in 1924 slechts de loonsverhou- dingen van anderhalf millioen arbei ders door officieele loonbureaux ge controleerd. In het jaar 1938 waren het nog slechts weinig meer dan een mil lioen. Tegenover de groothandels- prijzen zijn de loonen in den tijd van 1934 tot 1937 ongeveer 20 terugge bleven. Bij het uitbreken van den door Enge land verklaarden oorlog daalde de koopkracht der loonen plotseling sterk. De prijzen stegen ongeveer 70 de loonen daarentegen slechts hoogstens 30 De grond aan woekeraars. Opmerkelijk zijn de door den beken den Engelschen staatshuishoudkundige Sir Robert Kinderslay gepubliceerde cijfers. Volgens deze cijfers hebben slechts 4 der salarisontvangers een inkomen van meer dan 400 Pond. Ofschoon de absolute hoogte van het arbeidsloon reeds gering is, wordt de noodtoestand van de Engelsche arbeiders nog daardoor verergerd dat bijna de helft van het loon voor woe- kerachtige huren uitgegeven moet worden. Deze onbegrijpelijke toestand vindt zijn verklaring in het feit, dat de grond in Engeland slechts aan enkele gewinzuchtige grootgrondbezitters toe behoort. Volgens de onderzoekingen van den Engelschen physioloog Sir John Orr beloopen de onkosten voor het levens onderhoud van een familie van vier personen op zijn minst 80 Pond per jaar. Slechts de helft van de Engelsche bevolking is bij machte dit bedrag uit te geven. Echter heeft 10 van de bevolking in plaats van de noodige 80 Pond slechts een inkomen van 50 Pond, waarbij men niet mag vergeten, dat de helft dezer groep uit kinderen onder de 14 jaar bestaat. Van over heidswege is in Engeland door tallooze commissies telkens weer een ondervoe ding van de breede volkslagen gecon stateerd geworden. Vooral ontbreekt het in Engeland aan een breedsporige steunactie van het volk voor het volk als bijv. ons Winterhulpwerk en de Volksdienst. Bang om te laten leven. Het is daarom begrijpelijk dat sedert 1921, met uitzondering van de jaren 1928 en 1934, het geboortencijfer bijna onafgebroken daalt. Terwijl bijv. in Duitschland het geboortenoverschot van 1933 tot 1934 bijna verdubbeld was, vond in Engeland een angstwek kende achteruitgang plaats. Deze cijfers bewijzen op ondubbel zinnige wijze den socialen achterstand van Groot-Brittannië, want de huwe lijken zijn in Engeland aanmerkelijk toegenomen. Ten gevolge van den socialen nood ziet men meer en meer op tegen de stijgende kosten voor het onderhoud van een gezin. Dezelfde daling der geboortecijfers valt in het Britsche Imperium te constateeren. Wanneer men in aanmerking neemt, dat Engeland met zijn geweldige schat ten aan zijn kinderen slechts een leven van nood, honger en ellende biedt, dan is het niet verbazingwekkend, dat de prestaties op sociaal gebied, bijv. van de ziekteverzekering, karig ge noemd moeten worden. Zoo bestaat bijv. in Engeland de toelage voor kraamvrouwen slechts uit een eenma lige uitkeering van twee Pond aan de verzekerde voor elke bevalling. En dan in Duitschland Volgens het Duitsche recht worden als bijstand voor kraamvrouwen bij bevallingen en ongemakken de kosten van de vroedvrouw, den dokter, medi cijnen en andere kleine geneesmidde len verstrekt. Voorts wordt een een malige toelage voor de verdere kosten der bevalling verleend en gedurende tien weken een weekgeld ter hoogte van de ziekteuitkeering, behalve de bijzondere bijdrage voor den tijd dat het kind gezoogd wordt. De Duitsche sociale verzekering heeft voor deze ondersteuningen in het jaar 1938-1939 meer dan 110 millioen Rijksmark uit gekeerd. In Duitschland worden ook de kosten betaald voor gevallen van zware ziekte die de behandeling door een specialist, een operatie, de behandeling in een ziekenhuis, enz., noodzakelijk maken. Dit is in Engeland niet het geval. Treurige toestanden. Daarvoor mogen in Engeland de ar beiders in verhouding tot de zeer ge ringe prestaties van de verzekerings instituten zeer hooge bijdragen betalen en ze moeten er mede rekening hou den, dat ze, als ze een ziekenhuisbe handeling aannemen, elk oogenblik uit het ziekenhuis kunnen worden ont slagen. Het verzekeringsinstituut heeft alleen het recht, niet de plicht, om uit de voor de geneeskundige behande ling ter beschikking staande gelden aan de ziekenhuizen een bijdrage te betalen. Blijven deze bijdragen uii, dan zijn de ziekenhuizen ten allen tijde bevoegd om aan de verzekerden het verblijf te ontzeggen. Vele geschillen. Voor de toename van de sociale spanningen in Engeland is vooral de toename van de arbeidsgeschillen sedert 1933 kenmerkend. Van 1933 tot 1937 steeg het aantal arbeidsgeschillen van 357 tot 1122. Duidelijk blijkt uit het onderstaande overzicht de toename der sociale spanningen Jaar Aantal stakers en Gedwongen Verloren uitgestotenen werkloozen werkdagen 1933 11.4000 22.000 1.070.000 1934 109.000 25.000 960.000 1935 230.000 41.000 1.960.000 1936 241.000 75.000 1.830.000 1937 390.000 205.000 3.420.000 Vooral was de verminderde prestatie merkbaar bij de kolenmijnen in 't jaar 1938, waarin op 173.000 stakers 697.000 ploegen uitvielen. W is waarheid W Is de waarheid. Zij is aan 't marcheeren Niemand en niets kan de Duitschers nog weren. De Sowjet waardig! De kinderarbeid is een van de treu rigste hoofdstukken van de sociale ge schiedenis van Groot-Brittannië. De betaling van dezen arbeid werd gere geld volgens gedanen arbeid. Daarom werden de kinderen tot hun volle uit putting aangespoord. Vluchtte de kin deren uit hun werk, dan zag men er niet tegen op, ze als misdadigers in de boeien te slaan. De dood was de eenige uitweg en het aantal zelfmoor den onder de kinderen was ontzettend hoog. Eerst in het jaar 1937 werden bepa lingen uitgevaardigd die elders reeds sedert generaties tot het ijzeren fonds van de arbeiderswetgeving behooren. Een verbod van nachtarbeid voor vrou welijke en jeugdige arbeiders tusschen 14 en 21 jaar werd eveneens eerst in den laatsten tijd ingevoerd. Tot op dat tijdstip stonden in Engeland voor de exploiteering van vrouwen en jeugdige arbeiders alle deuren wijd open. De werktijd van mannelijke arbeiders is in het geheel niet bep=rkt. In de koloniën nog erger. Het schijnt verklaarbaar dat naar het voorbeeld van het moederland de sociale toestanden in de koloniën en vooral in Indië vreeselijk zijn. De „upper classes" de hooge kringen kennen slechts één doelNiet voor het welzijn van den arbeider moet ge zorgd worden, maar voor de winsten der particuliere ondernemingen. Wanneer men zich deze toestanden voor oogen houdt, is het begrijpelijk, dat Engeland met schele oogen kijkt naar wat er in Duitschland op het ge bied van socialen opbouw sedert 1933 gepresteerd is en dat hierin een van de redenen van de oorlogsverklaring van Engeland aan Duitschland ligt. In de vrees voor het Duitsche voorbeeld en in afgunst schuilen de diepste oor zaken van de oorlogsverklaring van Engeland aan Duitschland. Engeland duldt op sociaal gebied toestanden, die meer dan achterlijk zijn. Nergens bestaan er zoo vreeselijke woonholen als in de Engelsche slums. Zoo brengt de Engelschman B. S. Townroe in zijn boek„The Slum-Problem" het vol gende voorbeeld uit de slums te Glas gow Woonholen. „De bewoner had 14 jaar bij het leger gediend en was gedurende den wereldoorlog viermaal gewond geweest. De eenige woning, die hij bij de demobilisatie voor zijn vrouw en zijn kind vond, was een huis van twee kamers, waaraan de volksmond den naam „telescoop-type" gegeven heeft. Een huisdeur was er niet. Het water liep langs de wanden neer, omdat de regen door den muur van het huis heendrong. Deze gewezen soldaat zeide tegen mij vol bitter heid „Men moet een heid zijn, als men in zulke kamers wil leven." Zoo behandelde Engeland zijn sol daten die uit de hel van den wereld oorlog terugkwamen. Nog heden strekt zich de wijk der armoede uit over een gebied dat ongeveer overeenkomt met den omvang van een gemiddelde groote stad. De genoemde Townroe schrijft dat er in Liverpool alleen 20.000 menschen in kleine kelderkamertjes beneden den beganen grond moeten wonen. Lijkkisten en hongermarschen. De geheele wereld weet, dat in den tijd, dat in Duitschland het werkloozen- probleem opgelost was, Engelsche ar beiders lijkkisten door Londen droegen, dat Engelsche vrouwen hongermar schen van Edinburgh naar Londen maakten. De oplossing van het sociale probleem is alleen door offers mogelijk, en deze offers worden in Duitschland gebracht. In Engeland gelooft de hserschende klasse ook voortaan schatten te kunnen ophoopen, terwijl aan den arbeider het minimum van een menschelijk recht en van een menschelijk bestaan ont breekt. Naar aanleiding van de tusschen Duitschland en Engeland bestaande sociale tegenstelling verklaarde de Führer van het Duitsche Rijk op 8 No vember 1939 in zijn rede te München over de Engelscha oorlogsverklaring De Führer klaagt aan. „De werkelijke reden van hun handelingen ligt echter op een ander gebied. Ze haten het sociale Duitsch land, dat een gevaarlijk voorbeeld voor hen is. Het Duitschland van de soc. arbeiderswetgeving, het Duitsch land der liefderijke zorg voor den behoeftige, der sociale gelijkmaking, der afschaffing van klasseverschil- len dat haten ze 1 Het Duitschland dat in den loop van zeven jaren ge tracht heeft om zijn volksgenooten een fatsoenlijk bestaan te verzekeren, het Duitschland dat de werkloosheid overwonnen heeft, die zij met al hun rijkdommen niet konden overwinnen, dat haten ze. Het Duitschland dat aan zijn arbeiders fatsoenlijke woon verblijven verschaft, dat is het wat ze haten, omdat ze het gevoel heb ben, dat hun eigen volk daardoor aangestoken zou kunnen worden Het Duitschland dat de kinderen wascht en ze niet in de luizen laat vergaan dat geen toestanden laat opkomen die hun eigen pers thans toegeeft - dit Duitschland haten ze In den huidigen strijd zijn voor En geland mannen aangetreden, die in de oogen van de heerschende klassen, waarvoor ze hun bloed vergieten niets anders dan loonslaven zijn. In Duitschland staat tegenover hen, een volk van arbeiders die trotsch zijn op hun sociale bevrijding en die weten dat de strijd voor het levensrecht van het Duitsche volk ter zelf der tijd een strijd is voor de waardigheid en het recht van den arbeider in Europa en in de wereld. Wij ontvingen dezer dagen een bro chure ter bespreking, getiteld „De Ar beider en het Nationaal Socialisme'. Wij citeeren hieruit de volgende pas sage. Nadat de schrijver heeft stilgestaan bij de positie van den Duitschen ar beider, vraagt hij En de Nederlandsche arbeider? Was hij zoo tevreden met hetgeen geweest is Zag ook hij het socialisme niet met heeie begeerte tegemoet En heeft ook hij niet jarenlang vergeefs op slechts het allergeringste begin van verwezen lijking daarvan moeten wachten? Ja zegt men wellicht het socia lisme, dat wil de Nederlandsche arbei der wel en daarvoor wil hij strijden 1 Maar het nationaal-socialisme, dat is iets geheel anders, en dat wil hij daar om niet Nationaal-socialisme echter is in de eerste plaats socialismeHet is een vorm van socialisme dus een vorm van verwezenlijking der gemeenschaps gedachte zooals het Duitsche volk zich deze voor zich, dus nationaal, heeft gekozen. Binnen de begrenzing van zijn volk heeft de Duitsche arbeider daarmee dezelfde idealen verwerkelijkt waarnaar de Nederlandsche arbeider nog altijd vergeefs hunkert. En hij heeft dat kunnen doen, omdat hij zijn doel heeft beperkt tot het bereikbare: het volk. Hij heeft niet gewacht op het on bereikbare een socialistische mensch- heïd. Dan had ook hij kunnen wachten tot Sint JuttemisHij bepaalde zich echter tot zijn naastbijzijnden plicht en handelde daarnaar. Oneerlijke bestrijders van het natio naal socialisme hebben wel beweerd, dat dit de laatste stelling van het kapitalisme zou zijn. Gezien wat het Duitsche nationaal socialistische be wind zelfs in oorlogstijd aan sociale maatregelen voor den Nederlandschen arbeider heeft tot stand gebracht, mo gen we deze bewering hier wel on weersproken laten. De Nederlandsche arbeider heeft thans immers met eigen oogen kunnen zien Honger als dwang. In de oogen van een rechtgeaard kapitalist en plutocraat is een arbeider, die zich aan zijn heerschappij tracht te onttrekken door het socialisme te ves tigen, een misdadiger. In de oogen van de internationale kapitalisten klasse, met hun centra in Lenden en New-York en waarin het internationale jodendom de eerste viool speelt, was het Duitsche volk, dat zich aan haar heerschappij onttrok door het nationaal socialisme te vestigen, een volk van misdadigers. De liberale kapitalist tracht c.en snij denden arbeider aan zich te onderwer pen door uitsluiting en honger. Het internationale plutocratendom deed ten aanzien van het Duitsche volk het zelfde. En toen dit zich daardoor niet liet intimideeren en niet liet terugbren gen van den eenmaal gekozen weg naar het socialisme, verklaarde Enge land, als vertegenwoordiger van de Be zitters der geheele wereld, het Duitsche volk den oorlog, zooals het kapitalisme den arbeiders steeds den ooT,og ver klaard heeft. De Führer van he.t Duiiscne volk, Adolf Hitler, heeft meermalen ver klaard, den vrede te wenschen. Hij heeft meermalen verklaard., aile ener gie en alle hulpbronnen van zi;n volk noodig te hebben voor oen sc-.aiis'ti- schen opbouw van het Rijk. Verens echter heeft hij meermalen vermaard, dat het Duitsche volk niet langer be rusten kon in het onrecht van het Ver drag van Versailles en dat he. :- gescheurde deelen van zijn grondge bied terug moest hebben om te kunnen leven. Adolf Hitler heeft tal van po gingen in het werk gesteld om dit doel op vreedzame witze te l-w' De cupeic-öi' zA hel begrijpen. De Nederlandsche arbeider, vooral de Nederlandsche socialistische strij der, die zich persoonlijk heeft moeien krommen onder den knoet van den kapitalistischen uitbuiter die persoon lijk heeft gestaan tegenover de heb zucht der bezitters die persoonlijk het slachtoffer is geweest van de toome- looze harteloosheid en winsibegeerte der plutocratendie persoonlijk gele den heeft onder de rechteloosheid, waartoe de kapitalistische inrichting der maatschappij hem doemde deze Nederlandsche arbeider zal begrijpen, waarom Adolf Hitler bij zijn pogingen niet slagen kon. Tegenover het koude, onpersoonlijke wereld-plutocratendom kon Adolf Hitler, de Duitsche arbeider, die leider van zijn volk geworden was, nog minder slagen dan de vertegen woordigers der Nederlandsche arbei ders tegenover hun nationale kapitalis tische klasse. Het kapitalisme heeft nooit acht geslagen op de levensbelan gen van menschen en volkenhet is naar zijn aard wreed, harteloos, demo nisch. W is waarheid Wil je naar waarheid het goede nastreven? Strijdt dan met Duitschland. Dat vecht voor uw leven Op de bres! Zou de Nederlandsche arbeider dat uit eigen ervaring niet weten? Zoo is dan de tegenwoordige oorlog ontstaan als de strijd van het heer schende wereld-kapitalisme tegen het jonge, in het centrum- van Europa ont luikende volksche socialisme. Zoo staat dan het Duitsche volk op het oogenblik als wakkere socialistische strijder op de barricade, de vlag der sociale revo lutie in de vuist, tegenover de machten der reactie, welke den zichzelf bevrijd hebbenden Duitschen' arbeider weel opnieuw onder het slavenjuk willen dwingen. En zoo hebben vele socia listen immers altijd gezegd zoo moest het immers gebeuren? Zeiden zij niet, dat het socialisme nooit op vreedzame wijze tot stand zou kunnen komendat het kapitalisme zijn macht steeds daar tegenover zou plaatsen en het zoo noo dig met wapengeweld in zijn opgang zou stuiten? Zou een Nederlandsch socialisüsch arbeider zich over dezen gang van za ken verwonderen GEBEDEN VOOR EX-KONINGIN WILHELMINA Protest verwacht. Het is ons bekend, dat het nog ge regeld voorkomt, dat predikanten tijdens de godsdienstoefeningen gebe den uitspreken voor ex-koningin Wil- helmina. Daar dit thans nog geschiedt, nadat zij zeer duidelijk door de Radio Londen haar verklaring heeft afgelegd omtrent Sovjet-Rusland, is het begrijpelijk, dat vele kameraden hierdoor zeer pijnlijk getroffen zijn. Er bestaat dan ook geen enkel be zwaar, dat kameraden, persoonlijk, dus als lidmaat of kerkganger, tegen der gelijke gebeden tijdens openbare gods dienstoefeningen, ernstig protest indie nen bij de betrokken predikanten en/of kerkbesturen. Afdeeling Perszaken der N.S.B. zou het op prijs stellen, indien mogelijk, een copie van een dergelijk protest- schrijven te mogen ontvangen, met een afschrift van een daarop ontvangen antwoord.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche Stroom | 1941 | | pagina 2