Bet Rijkste Land der wereld en zijn Arbeiders
Dat is het toppunt van Plutocratie
Engeland, het Land der Uitbuiter ij.
Een vraag
aan de arbeiders
p 1% vctn de Britsche bevolking
bezit55 van het Engelsche g
P maatschappelijk vermogen.
jÉ 4 van de Britsche bevolking P
P bezit25 van het Engelsche
maatschappelijk vermogen.
P 95 van de Britsche bevolking p
bezit20 van het Engelsche g
P maatschappelijk vermogen. 4
Als wereldrijk staat het Britsche
Imperium met zijn dominiëns en kolo
niën in de kring der volken. Nog in
de jaren 1880 tot 1900 vergrootte zich
het Imperium met het twintigvoudige
van het moederland, na 1918 nog eens
met het achtvoudige. Het omvat tegen
woordig ongeveer een vierde der op
pervlakte en een vierde der bevolking
der aarde.
Onbeschrijfelijke ellende
naast de grootste weelde.
Maar al deze macht en de glans der
gouden baren der Londensche City
kunnen de onbeschrijflijke ellende der
lage klasse der bevolking in Engeland
niet toedekken. Slechts enkelen - zij
noemen zich de „upper class" bezit
ten de macht en het geld. Exploiteering
is hun leuze en het deert hun niet dat
inboorlingen door den heerendienst
te gronde gaan, of dat Britsche arbei
ders vrouwen in Old Engeland zelfs
hongermarschen ondernemen.
Onwrikbaar houden ze vast aan hun
politieke leerstelling: „Not to commit
himself" (Zich vooral niet blootstellen).
Reeds anderhalve eeuw geleden liet
de bekende Engelsche schrijver Tho
mas Carlyle in een van zijn geschrif
ten de volgende aanklacht hooren
„Welk nut hebben jullie gespon
nen hemden Ze hangen er bij mil-
Üoenen onverkoopbaar, ofschoon
vlijtige ruggen er tevergeefs naar
verlangen. De arbeider roept ook
tevergeefs naar een loon waarmede
hij ook maar de hoogst noodige le
vensmiddelen en kleeren zou kunnen
aanschaffen."
W is waarheid
Wilt gij die weten in ronde woorden
Duitschland voert strijd, maar de Sowjets
vermoorden.
In 1911 schreven de Engelsche phi-
lantropen Sidney en Beatrice Webb in
hun boek „Het probleem der armoede":
„Het aantal werkloozen - vrouwen
en kinderen inbegrepen - bedraagt
verscheidene honderdduizenden. On
geveer 700.000 oude menschen, die
«iet onder de armenwet vallen, zijn
zonder ouderdomstoelage niet in
^taat om te bestaan. Helaas is het
Jnaar al te waar, dat er in het Ver-
ieenigd Koninkrijk ten allen tijde
jtusschen de drie en vier millioen
menschen van eiken leeftijd leven,
die, voor zooverre niet door de over
heid of van particuliere zijde inge
grepen wordt, door ontbering van
het allemoodigste aan lichaam en
ziel, vergaan.
De Britsche minister van arbeid,
Brown, verklaarde op 4 December 1939
in de „Manchester Guardian" dat het
aantal werkloozen einde November
1939 in Engeland 1,4 millioen bedragen
heeft.
Arbeidsslaven.
Onder den dekmantel van persoon
lijke vrijheid en het devies „democra
tie bereikten de Britsche hoogere
standen dat zij hun arbeidsslaven tot
het uiterste konden exploiteeren zonder
door wettelijke bepalingen noemens
waard gehinderd te worden.
Op ongeveer 14 millioen werknemers
werden in 1924 slechts de loonsverhou-
dingen van anderhalf millioen arbei
ders door officieele loonbureaux ge
controleerd. In het jaar 1938 waren het
nog slechts weinig meer dan een mil
lioen. Tegenover de groothandels-
prijzen zijn de loonen in den tijd van
1934 tot 1937 ongeveer 20 terugge
bleven.
Bij het uitbreken van den door Enge
land verklaarden oorlog daalde de
koopkracht der loonen plotseling sterk.
De prijzen stegen ongeveer 70 de
loonen daarentegen slechts hoogstens
30
De grond aan woekeraars.
Opmerkelijk zijn de door den beken
den Engelschen staatshuishoudkundige
Sir Robert Kinderslay gepubliceerde
cijfers. Volgens deze cijfers hebben
slechts 4 der salarisontvangers een
inkomen van meer dan 400 Pond.
Ofschoon de absolute hoogte van
het arbeidsloon reeds gering is, wordt
de noodtoestand van de Engelsche
arbeiders nog daardoor verergerd dat
bijna de helft van het loon voor woe-
kerachtige huren uitgegeven moet
worden. Deze onbegrijpelijke toestand
vindt zijn verklaring in het feit, dat de
grond in Engeland slechts aan enkele
gewinzuchtige grootgrondbezitters toe
behoort.
Volgens de onderzoekingen van den
Engelschen physioloog Sir John Orr
beloopen de onkosten voor het levens
onderhoud van een familie van vier
personen op zijn minst 80 Pond per
jaar. Slechts de helft van de Engelsche
bevolking is bij machte dit bedrag uit
te geven. Echter heeft 10 van de
bevolking in plaats van de noodige
80 Pond slechts een inkomen van 50
Pond, waarbij men niet mag vergeten,
dat de helft dezer groep uit kinderen
onder de 14 jaar bestaat. Van over
heidswege is in Engeland door tallooze
commissies telkens weer een ondervoe
ding van de breede volkslagen gecon
stateerd geworden. Vooral ontbreekt
het in Engeland aan een breedsporige
steunactie van het volk voor het volk
als bijv. ons Winterhulpwerk en de
Volksdienst.
Bang om te laten leven.
Het is daarom begrijpelijk dat sedert
1921, met uitzondering van de jaren
1928 en 1934, het geboortencijfer bijna
onafgebroken daalt. Terwijl bijv. in
Duitschland het geboortenoverschot
van 1933 tot 1934 bijna verdubbeld
was, vond in Engeland een angstwek
kende achteruitgang plaats.
Deze cijfers bewijzen op ondubbel
zinnige wijze den socialen achterstand
van Groot-Brittannië, want de huwe
lijken zijn in Engeland aanmerkelijk
toegenomen. Ten gevolge van den
socialen nood ziet men meer en meer
op tegen de stijgende kosten voor het
onderhoud van een gezin. Dezelfde
daling der geboortecijfers valt in het
Britsche Imperium te constateeren.
Wanneer men in aanmerking neemt,
dat Engeland met zijn geweldige schat
ten aan zijn kinderen slechts een leven
van nood, honger en ellende biedt,
dan is het niet verbazingwekkend, dat
de prestaties op sociaal gebied, bijv.
van de ziekteverzekering, karig ge
noemd moeten worden. Zoo bestaat
bijv. in Engeland de toelage voor
kraamvrouwen slechts uit een eenma
lige uitkeering van twee Pond aan de
verzekerde voor elke bevalling.
En dan in Duitschland
Volgens het Duitsche recht worden
als bijstand voor kraamvrouwen bij
bevallingen en ongemakken de kosten
van de vroedvrouw, den dokter, medi
cijnen en andere kleine geneesmidde
len verstrekt. Voorts wordt een een
malige toelage voor de verdere kosten
der bevalling verleend en gedurende
tien weken een weekgeld ter hoogte
van de ziekteuitkeering, behalve de
bijzondere bijdrage voor den tijd dat
het kind gezoogd wordt. De Duitsche
sociale verzekering heeft voor deze
ondersteuningen in het jaar 1938-1939
meer dan 110 millioen Rijksmark uit
gekeerd.
In Duitschland worden ook de kosten
betaald voor gevallen van zware ziekte
die de behandeling door een specialist,
een operatie, de behandeling in een
ziekenhuis, enz., noodzakelijk maken.
Dit is in Engeland niet het geval.
Treurige toestanden.
Daarvoor mogen in Engeland de ar
beiders in verhouding tot de zeer ge
ringe prestaties van de verzekerings
instituten zeer hooge bijdragen betalen
en ze moeten er mede rekening hou
den, dat ze, als ze een ziekenhuisbe
handeling aannemen, elk oogenblik
uit het ziekenhuis kunnen worden ont
slagen. Het verzekeringsinstituut heeft
alleen het recht, niet de plicht, om uit
de voor de geneeskundige behande
ling ter beschikking staande gelden
aan de ziekenhuizen een bijdrage te
betalen. Blijven deze bijdragen uii,
dan zijn de ziekenhuizen ten allen
tijde bevoegd om aan de verzekerden
het verblijf te ontzeggen.
Vele geschillen.
Voor de toename van de sociale
spanningen in Engeland is vooral de
toename van de arbeidsgeschillen
sedert 1933 kenmerkend. Van 1933 tot
1937 steeg het aantal arbeidsgeschillen
van 357 tot 1122. Duidelijk blijkt uit het
onderstaande overzicht de toename
der sociale spanningen
Jaar Aantal stakers en Gedwongen Verloren
uitgestotenen werkloozen werkdagen
1933 11.4000 22.000 1.070.000
1934 109.000 25.000 960.000
1935 230.000 41.000 1.960.000
1936 241.000 75.000 1.830.000
1937 390.000 205.000 3.420.000
Vooral was de verminderde prestatie
merkbaar bij de kolenmijnen in 't jaar
1938, waarin op 173.000 stakers 697.000
ploegen uitvielen.
W is waarheid
W Is de waarheid. Zij is aan 't marcheeren
Niemand en niets kan de Duitschers nog weren.
De Sowjet waardig!
De kinderarbeid is een van de treu
rigste hoofdstukken van de sociale ge
schiedenis van Groot-Brittannië. De
betaling van dezen arbeid werd gere
geld volgens gedanen arbeid. Daarom
werden de kinderen tot hun volle uit
putting aangespoord. Vluchtte de kin
deren uit hun werk, dan zag men er
niet tegen op, ze als misdadigers in
de boeien te slaan. De dood was de
eenige uitweg en het aantal zelfmoor
den onder de kinderen was ontzettend
hoog.
Eerst in het jaar 1937 werden bepa
lingen uitgevaardigd die elders reeds
sedert generaties tot het ijzeren fonds
van de arbeiderswetgeving behooren.
Een verbod van nachtarbeid voor vrou
welijke en jeugdige arbeiders tusschen
14 en 21 jaar werd eveneens eerst in
den laatsten tijd ingevoerd. Tot op dat
tijdstip stonden in Engeland voor de
exploiteering van vrouwen en jeugdige
arbeiders alle deuren wijd open. De
werktijd van mannelijke arbeiders is
in het geheel niet bep=rkt.
In de koloniën nog erger.
Het schijnt verklaarbaar dat naar
het voorbeeld van het moederland de
sociale toestanden in de koloniën en
vooral in Indië vreeselijk zijn. De
„upper classes" de hooge kringen
kennen slechts één doelNiet voor
het welzijn van den arbeider moet ge
zorgd worden, maar voor de winsten
der particuliere ondernemingen.
Wanneer men zich deze toestanden
voor oogen houdt, is het begrijpelijk,
dat Engeland met schele oogen kijkt
naar wat er in Duitschland op het ge
bied van socialen opbouw sedert 1933
gepresteerd is en dat hierin een van
de redenen van de oorlogsverklaring
van Engeland aan Duitschland ligt. In
de vrees voor het Duitsche voorbeeld
en in afgunst schuilen de diepste oor
zaken van de oorlogsverklaring van
Engeland aan Duitschland. Engeland
duldt op sociaal gebied toestanden,
die meer dan achterlijk zijn. Nergens
bestaan er zoo vreeselijke woonholen
als in de Engelsche slums. Zoo brengt
de Engelschman B. S. Townroe in zijn
boek„The Slum-Problem" het vol
gende voorbeeld uit de slums te Glas
gow
Woonholen.
„De bewoner had 14 jaar bij het
leger gediend en was gedurende
den wereldoorlog viermaal gewond
geweest. De eenige woning, die hij
bij de demobilisatie voor zijn vrouw
en zijn kind vond, was een huis van
twee kamers, waaraan de volksmond
den naam „telescoop-type" gegeven
heeft. Een huisdeur was er niet. Het
water liep langs de wanden neer,
omdat de regen door den muur van
het huis heendrong. Deze gewezen
soldaat zeide tegen mij vol bitter
heid „Men moet een heid zijn, als
men in zulke kamers wil leven."
Zoo behandelde Engeland zijn sol
daten die uit de hel van den wereld
oorlog terugkwamen. Nog heden strekt
zich de wijk der armoede uit over een
gebied dat ongeveer overeenkomt met
den omvang van een gemiddelde
groote stad. De genoemde Townroe
schrijft dat er in Liverpool alleen 20.000
menschen in kleine kelderkamertjes
beneden den beganen grond moeten
wonen.
Lijkkisten en
hongermarschen.
De geheele wereld weet, dat in den
tijd, dat in Duitschland het werkloozen-
probleem opgelost was, Engelsche ar
beiders lijkkisten door Londen droegen,
dat Engelsche vrouwen hongermar
schen van Edinburgh naar Londen
maakten. De oplossing van het
sociale probleem is alleen door offers
mogelijk, en deze offers worden in
Duitschland gebracht.
In Engeland gelooft de hserschende
klasse ook voortaan schatten te kunnen
ophoopen, terwijl aan den arbeider het
minimum van een menschelijk recht
en van een menschelijk bestaan ont
breekt.
Naar aanleiding van de tusschen
Duitschland en Engeland bestaande
sociale tegenstelling verklaarde de
Führer van het Duitsche Rijk op 8 No
vember 1939 in zijn rede te München
over de Engelscha oorlogsverklaring
De Führer klaagt aan.
„De werkelijke reden van hun
handelingen ligt echter op een ander
gebied. Ze haten het sociale Duitsch
land, dat een gevaarlijk voorbeeld
voor hen is. Het Duitschland van de
soc. arbeiderswetgeving, het Duitsch
land der liefderijke zorg voor den
behoeftige, der sociale gelijkmaking,
der afschaffing van klasseverschil-
len dat haten ze 1 Het Duitschland
dat in den loop van zeven jaren ge
tracht heeft om zijn volksgenooten
een fatsoenlijk bestaan te verzekeren,
het Duitschland dat de werkloosheid
overwonnen heeft, die zij met al hun
rijkdommen niet konden overwinnen,
dat haten ze. Het Duitschland dat
aan zijn arbeiders fatsoenlijke woon
verblijven verschaft, dat is het wat
ze haten, omdat ze het gevoel heb
ben, dat hun eigen volk daardoor
aangestoken zou kunnen worden
Het Duitschland dat de kinderen
wascht en ze niet in de luizen laat
vergaan dat geen toestanden laat
opkomen die hun eigen pers thans
toegeeft - dit Duitschland haten ze
In den huidigen strijd zijn voor En
geland mannen aangetreden, die in de
oogen van de heerschende klassen,
waarvoor ze hun bloed vergieten niets
anders dan loonslaven zijn.
In Duitschland staat tegenover hen,
een volk van arbeiders die trotsch zijn
op hun sociale bevrijding en die weten
dat de strijd voor het levensrecht van
het Duitsche volk ter zelf der tijd een
strijd is voor de waardigheid en het
recht van den arbeider in Europa en
in de wereld.
Wij ontvingen dezer dagen een bro
chure ter bespreking, getiteld „De Ar
beider en het Nationaal Socialisme'.
Wij citeeren hieruit de volgende pas
sage.
Nadat de schrijver heeft stilgestaan
bij de positie van den Duitschen ar
beider, vraagt hij
En de Nederlandsche arbeider?
Was hij zoo tevreden met hetgeen
geweest is
Zag ook hij het socialisme niet met
heeie begeerte tegemoet En heeft ook
hij niet jarenlang vergeefs op slechts
het allergeringste begin van verwezen
lijking daarvan moeten wachten?
Ja zegt men wellicht het socia
lisme, dat wil de Nederlandsche arbei
der wel en daarvoor wil hij strijden 1
Maar het nationaal-socialisme, dat is
iets geheel anders, en dat wil hij daar
om niet
Nationaal-socialisme echter is in de
eerste plaats socialismeHet is een
vorm van socialisme dus een vorm
van verwezenlijking der gemeenschaps
gedachte zooals het Duitsche volk
zich deze voor zich, dus nationaal, heeft
gekozen. Binnen de begrenzing van
zijn volk heeft de Duitsche arbeider
daarmee dezelfde idealen verwerkelijkt
waarnaar de Nederlandsche arbeider
nog altijd vergeefs hunkert. En hij heeft
dat kunnen doen, omdat hij zijn doel
heeft beperkt tot het bereikbare: het
volk. Hij heeft niet gewacht op het on
bereikbare een socialistische mensch-
heïd. Dan had ook hij kunnen wachten
tot Sint JuttemisHij bepaalde zich
echter tot zijn naastbijzijnden plicht en
handelde daarnaar.
Oneerlijke bestrijders van het natio
naal socialisme hebben wel beweerd,
dat dit de laatste stelling van het
kapitalisme zou zijn. Gezien wat het
Duitsche nationaal socialistische be
wind zelfs in oorlogstijd aan sociale
maatregelen voor den Nederlandschen
arbeider heeft tot stand gebracht, mo
gen we deze bewering hier wel on
weersproken laten. De Nederlandsche
arbeider heeft thans immers met eigen
oogen kunnen zien
Honger als dwang.
In de oogen van een rechtgeaard
kapitalist en plutocraat is een arbeider,
die zich aan zijn heerschappij tracht te
onttrekken door het socialisme te ves
tigen, een misdadiger. In de oogen
van de internationale kapitalisten
klasse, met hun centra in Lenden en
New-York en waarin het internationale
jodendom de eerste viool speelt, was
het Duitsche volk, dat zich aan haar
heerschappij onttrok door het nationaal
socialisme te vestigen, een volk van
misdadigers.
De liberale kapitalist tracht c.en snij
denden arbeider aan zich te onderwer
pen door uitsluiting en honger. Het
internationale plutocratendom deed ten
aanzien van het Duitsche volk het
zelfde. En toen dit zich daardoor niet
liet intimideeren en niet liet terugbren
gen van den eenmaal gekozen weg
naar het socialisme, verklaarde Enge
land, als vertegenwoordiger van de Be
zitters der geheele wereld, het Duitsche
volk den oorlog, zooals het kapitalisme
den arbeiders steeds den ooT,og ver
klaard heeft.
De Führer van he.t Duiiscne volk,
Adolf Hitler, heeft meermalen ver
klaard, den vrede te wenschen. Hij
heeft meermalen verklaard., aile ener
gie en alle hulpbronnen van zi;n volk
noodig te hebben voor oen sc-.aiis'ti-
schen opbouw van het Rijk. Verens
echter heeft hij meermalen vermaard,
dat het Duitsche volk niet langer be
rusten kon in het onrecht van het Ver
drag van Versailles en dat he. :-
gescheurde deelen van zijn grondge
bied terug moest hebben om te kunnen
leven. Adolf Hitler heeft tal van po
gingen in het werk gesteld om dit doel
op vreedzame witze te l-w'
De cupeic-öi' zA hel
begrijpen.
De Nederlandsche arbeider, vooral
de Nederlandsche socialistische strij
der, die zich persoonlijk heeft moeien
krommen onder den knoet van den
kapitalistischen uitbuiter die persoon
lijk heeft gestaan tegenover de heb
zucht der bezitters die persoonlijk het
slachtoffer is geweest van de toome-
looze harteloosheid en winsibegeerte
der plutocratendie persoonlijk gele
den heeft onder de rechteloosheid,
waartoe de kapitalistische inrichting
der maatschappij hem doemde deze
Nederlandsche arbeider zal begrijpen,
waarom Adolf Hitler bij zijn pogingen
niet slagen kon. Tegenover het koude,
onpersoonlijke wereld-plutocratendom
kon Adolf Hitler, de Duitsche arbeider,
die leider van zijn volk geworden was,
nog minder slagen dan de vertegen
woordigers der Nederlandsche arbei
ders tegenover hun nationale kapitalis
tische klasse. Het kapitalisme heeft
nooit acht geslagen op de levensbelan
gen van menschen en volkenhet is
naar zijn aard wreed, harteloos, demo
nisch.
W is waarheid
Wil je naar waarheid het goede nastreven?
Strijdt dan met Duitschland. Dat vecht voor
uw leven
Op de bres!
Zou de Nederlandsche arbeider dat
uit eigen ervaring niet weten?
Zoo is dan de tegenwoordige oorlog
ontstaan als de strijd van het heer
schende wereld-kapitalisme tegen het
jonge, in het centrum- van Europa ont
luikende volksche socialisme. Zoo staat
dan het Duitsche volk op het oogenblik
als wakkere socialistische strijder op
de barricade, de vlag der sociale revo
lutie in de vuist, tegenover de machten
der reactie, welke den zichzelf bevrijd
hebbenden Duitschen' arbeider weel
opnieuw onder het slavenjuk willen
dwingen. En zoo hebben vele socia
listen immers altijd gezegd zoo moest
het immers gebeuren? Zeiden zij niet,
dat het socialisme nooit op vreedzame
wijze tot stand zou kunnen komendat
het kapitalisme zijn macht steeds daar
tegenover zou plaatsen en het zoo noo
dig met wapengeweld in zijn opgang
zou stuiten?
Zou een Nederlandsch socialisüsch
arbeider zich over dezen gang van za
ken verwonderen
GEBEDEN VOOR EX-KONINGIN
WILHELMINA
Protest verwacht.
Het is ons bekend, dat het nog ge
regeld voorkomt, dat predikanten
tijdens de godsdienstoefeningen gebe
den uitspreken voor ex-koningin Wil-
helmina.
Daar dit thans nog geschiedt, nadat
zij zeer duidelijk door de Radio Londen
haar verklaring heeft afgelegd omtrent
Sovjet-Rusland, is het begrijpelijk, dat
vele kameraden hierdoor zeer pijnlijk
getroffen zijn.
Er bestaat dan ook geen enkel be
zwaar, dat kameraden, persoonlijk, dus
als lidmaat of kerkganger, tegen der
gelijke gebeden tijdens openbare gods
dienstoefeningen, ernstig protest indie
nen bij de betrokken predikanten en/of
kerkbesturen.
Afdeeling Perszaken der N.S.B. zou
het op prijs stellen, indien mogelijk,
een copie van een dergelijk protest-
schrijven te mogen ontvangen, met een
afschrift van een daarop ontvangen
antwoord.