Uit dagen van terreur Daarom dient het fietsplaatje te verdwijnen l De rijwielbelasting drukt het zwaarst op de armen en de groote gezinnen* FORT ELLEWOUTSD1JK Wanneer wij, nationaal-socialisten, den naam Ellewoutsdijk uitspreken, «uilen er velen onder ons zijn, die met gevoelens van huivering, woede, bitter heid en zelfs blijdschap terugdenken aan de dagen hunner gevangenschap. In dien tijd, rondom Pinksteren, hebben de Zeeuwsche kameraden en kameraadskes, maar ook velen die niets met onze beweging uitstaande hadden, zeer veel in zeer korten tijd beleefd. De democratie was dol geworden en In haar angst, razernij en wraak heeft «ij alles, wat niet dacht als zij, als kud- den vee gedreven naar dit fort, met ,het voornemen deze tegenstanders te 'laten opbrengen naar Engeland. Een Duiische bom, die het gereed liggend schip kraakte, maakte een eind aan deze illusie en kwam als een zen gend vuur der gerechtigheid uit den hemel vallen. Wij willen enkele herinneringen aan deze bittere uren in ons blad publlcee- ren. De eerste is van een bejaard landbouwer, die volkomen onschuldig hier werd opgesloten. MUN OVERDENKING. *t Was in den winter van '90 op '91 'dat wij, na een bijzonder natten zomer, ®en strenge vorstperiode kregen. Ik idenk nog met genoegen aan dien tijd. In de lange winter-avonden kwamen Tnijn ouders, al bejaarde menschen, vaak op bezoek. Bij het haardvuur tonden ze kneuterig vertellen over de Citadel van Antwerpen. En, wat ze «elf hadden meegemaakt, het verblijf van de Franschen in ons land. Ze wis ten daar van alles over te vertellen j ook, hoe ze weer verdreven waren. Dat waren gezellige uurtjes, als we de goede toebak smoorden in de lange Goudsche pijpen, die door tlntelkot of Sulfer waren aangestoken. Natuurlijk werden er ook dingen van den dag besproken, vooral wat de boerenstand betrof. Er was toen veel armoede, maar er was geen verdeeldheid. Men be leefde alles in gemeenzaamheid met elkander. Men kende geen weelde, vooral de boeren waren gewoon aan „poover" leven. Mijn vader heeft meer dan eens verteld, dat hij 's Zaterdagsavonds zijn slljkschoenen schoon moest maken, om ze den volgenden dag aan te kunnen doen naar de kerk. Dat kerk-gaan was toen algemeener dan thans, en men had maar enkele kerken. Alleen de Oud-Gereformeerden en Katholieken waren apart. Met het ontstaan der Doleantie werd dat anders en het droevige hiervan was, dat families uit elkander werden gescheurd. Er kwam in de laatste 30 jaren een versplintering van je welste. De liefde en de waardeering voor an deren is totaal zoek geraakt. Op po litiek terrein was dit al net zoo. Ver deeld in meer dan 30 partijen, was het nauwelijks meer mogelijk met de buren te „confereeren", op straffe van „kwes tie" te krijgen. Ieder had „zijn eigen weg". Op landbouwgebied werd het zoo, dat, wat de een recht wilde zetten, door den ander werd tegengewerkt Ik heb meegemaakt, dat onze sterke plaatse lijke landbouw-afdeeling kapot werd gemaakt, uit zoogenaamd christelijk beginsel. Onze oude afdeeling heette „Samenwerking", maar die moest er aan gelooven, omdat ze niet Christelijk was en zoo kwam er tweedracht Nu is er enkele jaren geleden ge tracht door de beweging Landbouw en Maatschappij, verbetering te krijgen wat betreft de loonen, in tegenstelling met de loonen der beschutte bedrijven. Er is gewerkt, om andere scheeve toe standen uit den weg te ruimen. O.a. aanvoer van aardappelen en fruit uit het buitenland, terwijl de producten van ons eigen vaderland vernietigd werden. Het mag hier niet zoo erg zijn ge weest als in Frankrijk, maar het moet gezegd worden, dat de boerenstand door middel en te midden van den partij-strijd verwaarloosd is en er be voorrechting was van ambtenaren, cu mulatie en partij-benoemingen. Over al deze dingen was ik niet tevreden en ik heb daar menigmaal het mijne van gezegd. Het gevolg was, dat ik den lOen Mei werd opgesloten als staats gevaarlijk. Ik heb in een klein hokje 32 uren gezeten, ten genoege van velen, onder het geschutvuur en de kans op vallende bommen. Overtuigd als ik was van mijn onschuld, heb ik daar zitten denken over de heerschers, die elkaar geen plekje op Gods aard bodem gunnen, over de liefdeloosheid der menschen, over Christus, die goed doende door de wereld gegaan is en aan het kruis werd gehangen. Het is ook nu zoo, dat, als we Christus willen gehoorzamen, wij op vele punten met de maatschappij moeten breken en dan maken wij den indruk vreemd en on mogelijk te zijn. Maar zou de maat schappij van vóór 10 Mei niet vreemd en onmogelijk geweest zijn? Heeft deze maatschappij niet zelve haar ondergang bewerkt, door haar zelfzucht en tegenstrijdigheden? Als een misdadiger. Ik werd als een misdadiger behan deld, afgesloten van vrouw en kinderen en zaken, die ik hoog noodig had moe ten behartigen, totdat ik onder zwaar geleide vervoerd werd naar het fort Ellewoutsdijk ter nadere „bestemming". Op één der tien kamers zat ik, met 30 andere geïnterneerden. Nooit zal ik de kennismaking vergeten met velen van de 300, die daar opgesloten waren. Van de meesten hoorde ik, dat zij gods dienstig waren. Er waren oude men schen, grijsaards onder hen, die altijd nauwgezet geleefd hadden. Met eigen oogen heb ik gezien, dat zij door be wakers met de bajonet op het geweer behandeld werden, omdat zij niet hard genoeg liepen. Wij mochten dit alles aanzien 1 Geen wonder, dat de afkeer en het verzet groeide. Ik heb daar voor het eerst vernomen, wat de N.S.B. was en wat die wilde. De heb daar kennis gemaakt met de Protocollen der Wijzen van Zion. Die eerste Pinksterdag van het jaar 1940 is onvergetelijk voor mij geworden. Zaal 6 was gereserveerd voor een samenkomst onder leiding van Ds. Grave van Willemswaard, die daar een rede uitsprak. Terwijl in de verte de bommen en de granaten in sloegen, zaten wij daar met ongeveer 130 menschen te luisteren. Wij mochten niet luid praten en niet rooken. Onder bedreiging met de ba jonet werd ons dit verboden. Toch heb ben we veel van elkanders leven en ervaringen vernomen. Omzwenkingen. Donderdags, 16 Mei, kwam er een beetje opluchting, doordat de bewa kers begonnen te „zwenken". Eén er van zeide zelfs haastig, dat hij ook bij ons behoorde. Wij mochten onze ge dachten vrij-uit zeggen en kregen ver lof op het plein te wandelen. Vrijdags middags om 5 uur kwamen de Duitsche soldaten de brug over, en waren wij weer vrij. Wij zongen het oude Wilhelmus en waren dien mooien lente-avond gezel lig te samen. Den volgenden dag ging ik op pad naar huis. Maarwat heb ik daar een liefdeloosheid ontmoet. Op enkele uitzonderingen na, waren allen stijf van nek geworden en werd ik als een landverrader behandeld, of schoon ik nergens schuld aan had en tot heden niet precies weet, waarom ik destijds gearresteerd werd. Inplaats van zich te gaan bedenken, wat er nu gedaan moest worden, bleef alles bij het oude en begon de leugen en de vijandschap hoogtij te vieren. De gemeenste fluistercampagnes ontston den en niemand wist waar het eigen lijk om ging. Men geloofde de wildste geruchten en niettegenstaande de be zettingstroepen zeer hoffelijk en correct waren, werden de meest lasterlijke dingen over hen verteld. Men vroeg zich ook niet af, wat er moest gebeu ren, men dacht niet aan opbouw ts beginnen, men roddelde en saboteerde en werkte op allerlei manleren tegen. De predikanten en priesters, die toch in dienst van Christus liefde moeten prediken, deden mee aan de hetze, (enkele goeden uitgezonderd). Schrijver dezes zou het Nederland- sche volk den raad willen geven in de eerste plaats te gacm lezen wat de N.S.B. wil, het programma te bestu- deeren en dan zou er gepraat kunnen worden. Men leze de Protocollen van de Wijzen van Zion en beginne ein delijk eens zich van een en ander op de hoogte te stellen, inplaats van zijn kostelijken tijd te verdoen met hetze en leugen. De Engelschen zeggen dat zij vech ten voor het Christendom en de be schaving. Maar schieten de kanonnen en vallen de bommen om het Christen- dom; te verdedigen? Dat is een pro fanatie 1 Men misbruikt het Christen dom als schild voor een voorgewende beschaving. Want is het beschaving, en is het Christelijk te noemen, dat men een geheel volk poogt uit te hon geren, dat men zijn vroegere vrienden met bommen bestookt en eveneens aan den honger wil prijsgeven? Is het Christelijk, hulp en steun te beloven, en allen op te offeren voor het eigen behoud? Zooals Engeland doet. Wij zeggen, te vechten voor volk en vaderland, dat is een eerlijke zaak. Maar de vijanden zijn zij, die Christen dom en beschaving gebruiken als dek mantel voor hun goud en groot-kapi taal, hun macht, die eeuwen lang het volk heeft verdoemd en laten lijden. Met een vroom gelaat schieten zij ver giftige pijlen en zal het Nederlandsche volk zich als mikpunt laten gebruiken? Kom tot u zelf, mijn volk, en leer onderscheiden wie de ware vijanden zijn I De W.A. vecht tegen een tienvoudige overmacht GOES, 14 Maart. Onze W.A. maakte heden weer een marsch door onze stad. Kranig en ge disciplineerd, onder commando van hun kompaan Kd. Dekker, marcheerde zij door de straten. Op het marktplein hadden zich vele stadgenooten verza meld. Eenigen om onze W.A. te be wonderen, anderen belust op een relle tje, wat het fluiten en joelen bewees, toen onze mannen op het marktplein aankwamen. Het was de discipline die hen beheerschte, anders was dit fluiten en joelen aÊiuw verstomd. Na de marsch voegden onze kame raden van de W.A., zich bij anderen, die zich verzameld hadden in de bo venzaal van het Café „De Beurs". Hier zou spreken Kam. Ir, Ilcken uit Zierlk- zee, over het Jodenvraagstuk. De groepsleider van Goes, Rosier, opende te 20.15 de vergadering en gaf daarna onmiddellijk het woord aan den districtsleider der propaganda, die een opwekkend woord sprak tot alle leden en in het bijzonder tot de blokleiders, over het maken van propaganda, spe ciaal in het hun toegewezen blok. Nadat de groepsleider Klooté Jr. had verwelkomd en zich gelukkig achtte, dat deze, na eenige maanden in Duitschland te hebben vertoefd, weder in ons midden was, kreeg Ir. Ilcken het woord. Kort nadat hij zijn betoog was be gonnen, werd één der ruiten van het vergaderlokaal ingegooid. Kompaan Dekker commandeerde de W.A. de straat op, om het marktplein schoon te vegen. In een minimum van tijd was het geheele marktplein, met de daaraan grenzende straten, leeg. Dit verrichtte de W.A. van dertig man tegen zeker drie-, misschien vijfhonderd tegenstanders. Flink zoo, kameraden 1 Jullie hebt laten zien, wat saamhoorige vastberadenheid vermag. Tijdens het optreden der W.A. werd één hunner van achteren aangevallen. Hij viel en kwam met zijn hoofd op den stoeprand terecht De gevolgen lieten zich eerst ernstig aanzien, doch onze kameraad knapte weer gauw op. De Sorrymannekes kregen echter flink hun deel. Eén ervan ging tweemaal in de Unie-etalagekast. De W.A. vecht liever niet, maar men had er om ge vraagd. De politie nam veel steek-, slag- en andere wapens in beslag, die op het politiebureau werden gedepo neerd. Rede Ir. Ilcken. Nadat de rust was teruggekeerd en onze W.A.-kameraden weer ter verga dering waren, vervolgde Kam. Ilcken zijn rede. Hij begon met de uitéénzet ting van het rassenvraagstuk, om dan te komen op het Jodenvraagstuk. Hij toonde aan, welk een funesten invloed het Jodendom eeuwenlang in onze sa menleving heeft te weeg gebracht. Hij liet ons kennismaken met eenige stuk ken uit den Talmud. Deze waren zoo onsmakelijk en gemeen, dat Kam. Deken zich geneerde, om ze voluit te lezen. Bah I Ik raad Ieder aan, zich de Hollandr sche vertaling van den Talmud aan te schaffen en deze aandachtig door te lezen. Dan eerst zal men begrijpen, waarom het Nationaal Socialisme be gonnen is met het weren van de Joden In de leidende functies. Ook het boek „de protocollen van de Wijzen van Zion" kan niet genoeg ter lezing won den aanbevolen. Uit deze protocollen werden ook eenige stukken voorgelezen, om aan te toonen, dat de oorlog 1914-1918, even als deze oorlog, door het Jodendom zijn uitgelokt. Na het einde van de rede dankte Kam. Rosier voor deze leerzame lezing en sloot om ongeveer 23 uur de ven gadering. Niet alleen sneuvelde de ruit van het vergaderlokaal. Ook de ruit van de étalage van Kam. Klooté en van Kompaan Dekker moest er aan geloo ven. Wij hebben geen ruiten-fonds, zooals in Bergen op Zoom de Unie, en toch zullen deze ruiten betaald worden, doch niet uit de zakken van de Nat Socialisten. Overigens, zoo kan het natuurlijk niet doorgaan. Wij stellen den burge meester verantwoordelijk voor het ge beurde en eischen ongestoord te arbei den in Goes, nü en voor de toekomst Wij trekken uit, want het Nationaal Socialisme is op marsch en niets houdt dit ooit meer tegen. Lieve kinderen, weest toch zoet I De burgemeester van Goes, de heer W. C. ten Kate, heeft in verband met het voorgevallene op Vrijdagavond, zich tot de burgers gewend, met het verzoek zich ordelijk te gedragen. Dat Zijn Edelachtbare niet begrepen heeft waarom het gaat, bewijst deze oproep, die nota bene de ouders verzoekt hun kinderen te onderhouden. Alsof het kinderen waren, die met koevoet, ijzerspaken, etc. de N.S.B. te lijf gingl Welk een verdoezelen der feiten. Verder zijn de burgemeesters der om liggende gemeenten, onderwijzers, lee raren, jeugdleiders en geestelijken door hem ten stadhuize uitgenoodigd ter vergadering op Maandag 4Vi uur n.m. onder leiding van den Wnd. Commis saris van Zeeland, Mr. Dieleman. Ook de N.S.B. was uitgenoodigd. Waarom eigenlijk? Ons antwoord is duidelijk. In opdracht van den Gemachtigde van den Leider voor de provincie Zee land, Kam. J. Dekker, vervoegde zich diens adjudant, hopman Klooté, op dit uur ten gemeentehuize en legde voor de vergadering de volgende verkla ring af: In opdracht van den Districtsleider der N.S.B. en Gemachtigde van den Leider, heb ik de volgende verklaring af te leggen. Ie. De manier van uitnoodiging van den Burgemeester voor deze be spreking, moet ik als onbeleefd afwij zen, want zij bestond uit een eenvoudig op de cyclostyl vervaardigd schrijven, zonder adres. 2e. Bij uitnoodigingen voor bespre kingen verzoek ik U, Burgemeester, niet mij als Districtsleider en Gemach tigde van den Leider, doch den voor deze Gemeente verantwoordelijken Groepsleider der N.S.B., Kameraad P. I. Rosier, uit te noodigen en met dezen in het belang van de gezonde ontwik keling der Gemeente Goes, nauw con tact te houden. Bij een bespreking in den zin van de oproep van den Burgemeester met de leiders van verschillende partijen en organisaties, acht ik de tegenwoor digheid van vertegenwoordigers der N.S.B. op de volgende gronden voor niet noodig. a. De N.S.B. heeft Vrijdag het be wijs geleverd van discipline en goede houding. b. Zoolang onze politieke tegenstan ders met zulke verwerpelijke middelen als stukken ijzer en andere slagwerk- tuigen, schreeuwen en joelen enz., hun politieken strijd voeren, kunnen wij met onze tegenstanders ons niet aan één tafel zetten. Dat komt niet overeen met de waar digheid van het Nationaal Socialisme. 4. Het zou wenschelijk zijn, dat de leider van de Unie en de verschillende organisaties, b.v. Z.L.M., buitendien de geestelijken als zielverzorgers der men schen en de leeraars als opvoeders der jeugd, zoodanig door den Burgemeester werden beïnvloed, dat zij daarvoor zorgen, dat alle aan hun zorgen toe vertrouwde menschen in de toekomst een voor een Nederlander waardige houding aannemen. En inplaats van met slagwerktuigen het Nationaal-Sociallsme te bestrijden, zich de moeite zouden geven, het goede in het Nat. Soc. te ontdekken. WD Nationaal-Socialisten roepen uit j ALLES VOOR HET NEDERLAND SCHE VOLK. Daarom marcheeren wij verder en zullen altijd weer het Volk wakker roepen, opdat het eindelDk vrij worde van het teugellooze individualisme en van de heerschappij der plutocraten. Daarom houd ik mijn aanwezigheid verder voor overbodig. Hou zee I Na deze verklaring heeft de adjudant zich onmiddellijk verwijderd. Nabetrachting In een conferentie, die onder leiding van den wnd. Commissaris voor de provincie Zeeland te Goes werd ge houden ter bespreking van den over val op de W.A., werd door de aan wezige geestelijken en onderwijzers éénparig verklaard, dat zij van hun kant al het mogelijke wilden doen om dergelijke dingen te voorkomen. WD nemen daar niet alleen nota van, doch wij wenschen, na deze gulle belofte, onmiddellijke onze hand uit te steken tot verzoening. Want het is de N.S.B. geenszins te doen om onvrede, doch om een goede en behoorlijke verstand houding met de burgerij. Het is zeer wel mogelijk en vrij ne men dit aan, dat vele gluiperige Indivi duen, die eigenlijk niet in onze samen leving thuis hooren, aan den invloed van de geestelijken en onderwijzers ontgaan. WD zullen dus voortaan naast onderwDzers en geestelijken trachten deze terroristen op te sporen. Dat de N.S.B. haar afweertroepen op straat brengt, dat zij door heel het land bezig is haar afweer zoo goed en gedlscipllr neerd mogelijk te maken, kan toch nie mand haar kwalijk nemen. In de Mei dagen waren mannen, vrouwen en kinderen overgelaten aan de wreede willekeur van een bijna hysterisch- wraakzuchtgie bevolking. Door een ophitsende oranje-radio regelmatig bedrogen, is de meening levende, dat nog wel eens een Engel- sche vloot hier zou kunnen landen achl welk een armzalig geloof 1 En hopende op een tweede wraakneming, spreekt het vanzelf, dat dit onnaden kende volkje den tijd niet kan afwach ten en popelt van ongeduld, om met de Nat Socialisten korte metten te ma ken. Is het derhalve verwonderlijk, dat de N.S.B. reeds kort na haar gevangen schap gezworen heeft, liever strijdende ten onder, dan een herhaling van deze eerlooze behandeling? Men heeft uit dé woorden van den heer Dieleman kunnen vernemen, dat de W.A. het recht heeft tot marcheeren en tot zelfstandige verdediging. Men zD derhalve gewaarschuwd en men dient goed te begrijpen, dat de afweermid delen steeds sterker worden en de discipline-maatregelen straffer in onze rijen. Men heeft uit het succesvol strij den der W.A. tegen een tienvoudige overmacht misschien reeds begrepen, dat onze afweer geen ordelooze bende is, doch dat zij weet wat tactiek en ten slotte wat doodsverachting is. Elke W.A.-man weet, dat hij strijdt tegen hen, die niet alleen naar him leven staan, doch ook naar dat van hun familie en vrienden. Hij weet, dat hft zich weert tegen de vijanden van zijn land en zijn volk, tegen bedrog en spionnage, verdachtmakerij en stomp, critiekloos gehits. Hij is derhalve fana tiek, geladen van energie, alles voor allen te geven en hij heeft de woorden wijken, vluchten, en vreezen, uit zDn woordenregister geschrapt. De W.A. hoopt, dat het volk van Goes en omgeving hen anders gaat zien en zich eens gaat orienteeren in de idealen waarvoor wij strijden. Gaat men dit begrijpen, dan groeit de N.S.B. snel en zal men bemerken, dat iedere W.A.-soldaat en Nat. Socialist (om dat woord van den inspecteur van het on derwijs over de kinderen te gebruiken) „een vredes-apostel" wil zDn en geen blageerende demonstrant. Ellewoutsdijk. Te Ellewoutsdijk belegde op 12 dezer Kam. Smallegcmge, Burgemeester dier gemeente, een bijeenkomst van sym pathiseerenden met de N.S.B. Onze Kam. Dagevos en Siereveldt waren ook aanwezig. Met deze bijeenkomst werd weer succes geboekt voor onze Bewe ging. Er zijn nog wel volksgenooten, die een open oog hebben voor de nieu we ordening. De N.S.B. groeit bij den dag, in Zeeland, zoowel als in heel ons land.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche Stroom | 1941 | | pagina 4