Uit dagen van terreur
Daarom dient het fietsplaatje te verdwijnen l
De rijwielbelasting drukt het zwaarst op de armen en de groote gezinnen*
FORT ELLEWOUTSD1JK
Wanneer wij, nationaal-socialisten,
den naam Ellewoutsdijk uitspreken,
«uilen er velen onder ons zijn, die met
gevoelens van huivering, woede, bitter
heid en zelfs blijdschap terugdenken
aan de dagen hunner gevangenschap.
In dien tijd, rondom Pinksteren,
hebben de Zeeuwsche kameraden en
kameraadskes, maar ook velen die
niets met onze beweging uitstaande
hadden, zeer veel in zeer korten tijd
beleefd.
De democratie was dol geworden en
In haar angst, razernij en wraak heeft
«ij alles, wat niet dacht als zij, als kud-
den vee gedreven naar dit fort, met
,het voornemen deze tegenstanders te
'laten opbrengen naar Engeland.
Een Duiische bom, die het gereed
liggend schip kraakte, maakte een eind
aan deze illusie en kwam als een zen
gend vuur der gerechtigheid uit den
hemel vallen.
Wij willen enkele herinneringen aan
deze bittere uren in ons blad publlcee-
ren. De eerste is van een bejaard
landbouwer, die volkomen onschuldig
hier werd opgesloten.
MUN OVERDENKING.
*t Was in den winter van '90 op '91
'dat wij, na een bijzonder natten zomer,
®en strenge vorstperiode kregen. Ik
idenk nog met genoegen aan dien tijd.
In de lange winter-avonden kwamen
Tnijn ouders, al bejaarde menschen,
vaak op bezoek. Bij het haardvuur
tonden ze kneuterig vertellen over de
Citadel van Antwerpen. En, wat ze
«elf hadden meegemaakt, het verblijf
van de Franschen in ons land. Ze wis
ten daar van alles over te vertellen j
ook, hoe ze weer verdreven waren.
Dat waren gezellige uurtjes, als we
de goede toebak smoorden in de lange
Goudsche pijpen, die door tlntelkot of
Sulfer waren aangestoken. Natuurlijk
werden er ook dingen van den dag
besproken, vooral wat de boerenstand
betrof. Er was toen veel armoede, maar
er was geen verdeeldheid. Men be
leefde alles in gemeenzaamheid met
elkander.
Men kende geen weelde, vooral de
boeren waren gewoon aan „poover"
leven. Mijn vader heeft meer dan eens
verteld, dat hij 's Zaterdagsavonds zijn
slljkschoenen schoon moest maken, om
ze den volgenden dag aan te kunnen
doen naar de kerk. Dat kerk-gaan was
toen algemeener dan thans, en men
had maar enkele kerken. Alleen de
Oud-Gereformeerden en Katholieken
waren apart.
Met het ontstaan der Doleantie werd
dat anders en het droevige hiervan
was, dat families uit elkander werden
gescheurd. Er kwam in de laatste 30
jaren een versplintering van je welste.
De liefde en de waardeering voor an
deren is totaal zoek geraakt. Op po
litiek terrein was dit al net zoo. Ver
deeld in meer dan 30 partijen, was het
nauwelijks meer mogelijk met de buren
te „confereeren", op straffe van „kwes
tie" te krijgen. Ieder had „zijn eigen
weg".
Op landbouwgebied werd het zoo,
dat, wat de een recht wilde zetten, door
den ander werd tegengewerkt Ik heb
meegemaakt, dat onze sterke plaatse
lijke landbouw-afdeeling kapot werd
gemaakt, uit zoogenaamd christelijk
beginsel. Onze oude afdeeling heette
„Samenwerking", maar die moest er
aan gelooven, omdat ze niet Christelijk
was en zoo kwam er tweedracht
Nu is er enkele jaren geleden ge
tracht door de beweging Landbouw en
Maatschappij, verbetering te krijgen
wat betreft de loonen, in tegenstelling
met de loonen der beschutte bedrijven.
Er is gewerkt, om andere scheeve toe
standen uit den weg te ruimen. O.a.
aanvoer van aardappelen en fruit uit
het buitenland, terwijl de producten
van ons eigen vaderland vernietigd
werden.
Het mag hier niet zoo erg zijn ge
weest als in Frankrijk, maar het moet
gezegd worden, dat de boerenstand
door middel en te midden van den
partij-strijd verwaarloosd is en er be
voorrechting was van ambtenaren, cu
mulatie en partij-benoemingen. Over
al deze dingen was ik niet tevreden en
ik heb daar menigmaal het mijne van
gezegd. Het gevolg was, dat ik den
lOen Mei werd opgesloten als staats
gevaarlijk. Ik heb in een klein hokje
32 uren gezeten, ten genoege van
velen, onder het geschutvuur en de
kans op vallende bommen. Overtuigd
als ik was van mijn onschuld, heb ik
daar zitten denken over de heerschers,
die elkaar geen plekje op Gods aard
bodem gunnen, over de liefdeloosheid
der menschen, over Christus, die goed
doende door de wereld gegaan is en
aan het kruis werd gehangen. Het is
ook nu zoo, dat, als we Christus willen
gehoorzamen, wij op vele punten met
de maatschappij moeten breken en dan
maken wij den indruk vreemd en on
mogelijk te zijn. Maar zou de maat
schappij van vóór 10 Mei niet vreemd
en onmogelijk geweest zijn?
Heeft deze maatschappij niet zelve
haar ondergang bewerkt, door haar
zelfzucht en tegenstrijdigheden?
Als een misdadiger.
Ik werd als een misdadiger behan
deld, afgesloten van vrouw en kinderen
en zaken, die ik hoog noodig had moe
ten behartigen, totdat ik onder zwaar
geleide vervoerd werd naar het fort
Ellewoutsdijk ter nadere „bestemming".
Op één der tien kamers zat ik, met 30
andere geïnterneerden. Nooit zal ik de
kennismaking vergeten met velen van
de 300, die daar opgesloten waren.
Van de meesten hoorde ik, dat zij gods
dienstig waren. Er waren oude men
schen, grijsaards onder hen, die altijd
nauwgezet geleefd hadden. Met eigen
oogen heb ik gezien, dat zij door be
wakers met de bajonet op het geweer
behandeld werden, omdat zij niet hard
genoeg liepen. Wij mochten dit alles
aanzien 1 Geen wonder, dat de afkeer
en het verzet groeide. Ik heb daar voor
het eerst vernomen, wat de N.S.B. was
en wat die wilde. De heb daar kennis
gemaakt met de Protocollen der Wijzen
van Zion. Die eerste Pinksterdag van
het jaar 1940 is onvergetelijk voor mij
geworden. Zaal 6 was gereserveerd
voor een samenkomst onder leiding
van Ds. Grave van Willemswaard, die
daar een rede uitsprak. Terwijl in de
verte de bommen en de granaten in
sloegen, zaten wij daar met ongeveer
130 menschen te luisteren.
Wij mochten niet luid praten en niet
rooken. Onder bedreiging met de ba
jonet werd ons dit verboden. Toch heb
ben we veel van elkanders leven en
ervaringen vernomen.
Omzwenkingen.
Donderdags, 16 Mei, kwam er een
beetje opluchting, doordat de bewa
kers begonnen te „zwenken". Eén er
van zeide zelfs haastig, dat hij ook bij
ons behoorde. Wij mochten onze ge
dachten vrij-uit zeggen en kregen ver
lof op het plein te wandelen. Vrijdags
middags om 5 uur kwamen de Duitsche
soldaten de brug over, en waren wij
weer vrij.
Wij zongen het oude Wilhelmus en
waren dien mooien lente-avond gezel
lig te samen. Den volgenden dag ging
ik op pad naar huis. Maarwat
heb ik daar een liefdeloosheid ontmoet.
Op enkele uitzonderingen na, waren
allen stijf van nek geworden en werd
ik als een landverrader behandeld, of
schoon ik nergens schuld aan had en
tot heden niet precies weet, waarom ik
destijds gearresteerd werd.
Inplaats van zich te gaan bedenken,
wat er nu gedaan moest worden, bleef
alles bij het oude en begon de leugen
en de vijandschap hoogtij te vieren. De
gemeenste fluistercampagnes ontston
den en niemand wist waar het eigen
lijk om ging. Men geloofde de wildste
geruchten en niettegenstaande de be
zettingstroepen zeer hoffelijk en correct
waren, werden de meest lasterlijke
dingen over hen verteld. Men vroeg
zich ook niet af, wat er moest gebeu
ren, men dacht niet aan opbouw ts
beginnen, men roddelde en saboteerde
en werkte op allerlei manleren tegen.
De predikanten en priesters, die toch
in dienst van Christus liefde moeten
prediken, deden mee aan de hetze,
(enkele goeden uitgezonderd).
Schrijver dezes zou het Nederland-
sche volk den raad willen geven in de
eerste plaats te gacm lezen wat de
N.S.B. wil, het programma te bestu-
deeren en dan zou er gepraat kunnen
worden. Men leze de Protocollen van
de Wijzen van Zion en beginne ein
delijk eens zich van een en ander op
de hoogte te stellen, inplaats van zijn
kostelijken tijd te verdoen met hetze
en leugen.
De Engelschen zeggen dat zij vech
ten voor het Christendom en de be
schaving. Maar schieten de kanonnen
en vallen de bommen om het Christen-
dom; te verdedigen? Dat is een pro
fanatie 1 Men misbruikt het Christen
dom als schild voor een voorgewende
beschaving. Want is het beschaving,
en is het Christelijk te noemen, dat
men een geheel volk poogt uit te hon
geren, dat men zijn vroegere vrienden
met bommen bestookt en eveneens aan
den honger wil prijsgeven? Is het
Christelijk, hulp en steun te beloven,
en allen op te offeren voor het eigen
behoud? Zooals Engeland doet.
Wij zeggen, te vechten voor volk en
vaderland, dat is een eerlijke zaak.
Maar de vijanden zijn zij, die Christen
dom en beschaving gebruiken als dek
mantel voor hun goud en groot-kapi
taal, hun macht, die eeuwen lang het
volk heeft verdoemd en laten lijden.
Met een vroom gelaat schieten zij ver
giftige pijlen en zal het Nederlandsche
volk zich als mikpunt laten gebruiken?
Kom tot u zelf, mijn volk, en leer
onderscheiden wie de ware vijanden
zijn I
De W.A. vecht tegen een
tienvoudige overmacht
GOES, 14 Maart.
Onze W.A. maakte heden weer een
marsch door onze stad. Kranig en ge
disciplineerd, onder commando van
hun kompaan Kd. Dekker, marcheerde
zij door de straten. Op het marktplein
hadden zich vele stadgenooten verza
meld. Eenigen om onze W.A. te be
wonderen, anderen belust op een relle
tje, wat het fluiten en joelen bewees,
toen onze mannen op het marktplein
aankwamen. Het was de discipline
die hen beheerschte, anders was dit
fluiten en joelen aÊiuw verstomd.
Na de marsch voegden onze kame
raden van de W.A., zich bij anderen,
die zich verzameld hadden in de bo
venzaal van het Café „De Beurs". Hier
zou spreken Kam. Ir, Ilcken uit Zierlk-
zee, over het Jodenvraagstuk.
De groepsleider van Goes, Rosier,
opende te 20.15 de vergadering en gaf
daarna onmiddellijk het woord aan den
districtsleider der propaganda, die een
opwekkend woord sprak tot alle leden
en in het bijzonder tot de blokleiders,
over het maken van propaganda, spe
ciaal in het hun toegewezen blok.
Nadat de groepsleider Klooté Jr. had
verwelkomd en zich gelukkig achtte,
dat deze, na eenige maanden in
Duitschland te hebben vertoefd, weder
in ons midden was, kreeg Ir. Ilcken
het woord.
Kort nadat hij zijn betoog was be
gonnen, werd één der ruiten van het
vergaderlokaal ingegooid. Kompaan
Dekker commandeerde de W.A. de
straat op, om het marktplein schoon
te vegen. In een minimum van tijd
was het geheele marktplein, met de
daaraan grenzende straten, leeg. Dit
verrichtte de W.A. van dertig man
tegen zeker drie-, misschien vijfhonderd
tegenstanders. Flink zoo, kameraden 1
Jullie hebt laten zien, wat saamhoorige
vastberadenheid vermag.
Tijdens het optreden der W.A. werd
één hunner van achteren aangevallen.
Hij viel en kwam met zijn hoofd op
den stoeprand terecht De gevolgen
lieten zich eerst ernstig aanzien, doch
onze kameraad knapte weer gauw op.
De Sorrymannekes kregen echter flink
hun deel. Eén ervan ging tweemaal
in de Unie-etalagekast. De W.A. vecht
liever niet, maar men had er om ge
vraagd. De politie nam veel steek-,
slag- en andere wapens in beslag, die
op het politiebureau werden gedepo
neerd.
Rede Ir. Ilcken.
Nadat de rust was teruggekeerd en
onze W.A.-kameraden weer ter verga
dering waren, vervolgde Kam. Ilcken
zijn rede. Hij begon met de uitéénzet
ting van het rassenvraagstuk, om dan
te komen op het Jodenvraagstuk. Hij
toonde aan, welk een funesten invloed
het Jodendom eeuwenlang in onze sa
menleving heeft te weeg gebracht. Hij
liet ons kennismaken met eenige stuk
ken uit den Talmud. Deze waren zoo
onsmakelijk en gemeen, dat Kam.
Deken zich geneerde, om ze voluit te
lezen. Bah I
Ik raad Ieder aan, zich de Hollandr
sche vertaling van den Talmud aan
te schaffen en deze aandachtig door
te lezen. Dan eerst zal men begrijpen,
waarom het Nationaal Socialisme be
gonnen is met het weren van de Joden
In de leidende functies. Ook het boek
„de protocollen van de Wijzen van
Zion" kan niet genoeg ter lezing won
den aanbevolen.
Uit deze protocollen werden ook
eenige stukken voorgelezen, om aan te
toonen, dat de oorlog 1914-1918, even
als deze oorlog, door het Jodendom zijn
uitgelokt.
Na het einde van de rede dankte
Kam. Rosier voor deze leerzame lezing
en sloot om ongeveer 23 uur de ven
gadering.
Niet alleen sneuvelde de ruit van
het vergaderlokaal. Ook de ruit van
de étalage van Kam. Klooté en van
Kompaan Dekker moest er aan geloo
ven.
Wij hebben geen ruiten-fonds, zooals
in Bergen op Zoom de Unie, en toch
zullen deze ruiten betaald worden,
doch niet uit de zakken van de Nat
Socialisten.
Overigens, zoo kan het natuurlijk
niet doorgaan. Wij stellen den burge
meester verantwoordelijk voor het ge
beurde en eischen ongestoord te arbei
den in Goes, nü en voor de toekomst
Wij trekken uit, want het Nationaal
Socialisme is op marsch en niets houdt
dit ooit meer tegen.
Lieve kinderen, weest toch zoet I
De burgemeester van Goes, de heer
W. C. ten Kate, heeft in verband met
het voorgevallene op Vrijdagavond,
zich tot de burgers gewend, met het
verzoek zich ordelijk te gedragen. Dat
Zijn Edelachtbare niet begrepen heeft
waarom het gaat, bewijst deze oproep,
die nota bene de ouders verzoekt hun
kinderen te onderhouden.
Alsof het kinderen waren, die met
koevoet, ijzerspaken, etc. de N.S.B. te
lijf gingl Welk een verdoezelen der
feiten.
Verder zijn de burgemeesters der om
liggende gemeenten, onderwijzers, lee
raren, jeugdleiders en geestelijken door
hem ten stadhuize uitgenoodigd ter
vergadering op Maandag 4Vi uur n.m.
onder leiding van den Wnd. Commis
saris van Zeeland, Mr. Dieleman.
Ook de N.S.B. was uitgenoodigd.
Waarom eigenlijk?
Ons antwoord is duidelijk.
In opdracht van den Gemachtigde
van den Leider voor de provincie Zee
land, Kam. J. Dekker, vervoegde zich
diens adjudant, hopman Klooté, op dit
uur ten gemeentehuize en legde voor
de vergadering de volgende verkla
ring af:
In opdracht van den Districtsleider
der N.S.B. en Gemachtigde van den
Leider, heb ik de volgende verklaring
af te leggen.
Ie. De manier van uitnoodiging
van den Burgemeester voor deze be
spreking, moet ik als onbeleefd afwij
zen, want zij bestond uit een eenvoudig
op de cyclostyl vervaardigd schrijven,
zonder adres.
2e. Bij uitnoodigingen voor bespre
kingen verzoek ik U, Burgemeester,
niet mij als Districtsleider en Gemach
tigde van den Leider, doch den voor
deze Gemeente verantwoordelijken
Groepsleider der N.S.B., Kameraad P.
I. Rosier, uit te noodigen en met dezen
in het belang van de gezonde ontwik
keling der Gemeente Goes, nauw con
tact te houden.
Bij een bespreking in den zin van
de oproep van den Burgemeester met
de leiders van verschillende partijen
en organisaties, acht ik de tegenwoor
digheid van vertegenwoordigers der
N.S.B. op de volgende gronden voor
niet noodig.
a. De N.S.B. heeft Vrijdag het be
wijs geleverd van discipline en goede
houding.
b. Zoolang onze politieke tegenstan
ders met zulke verwerpelijke middelen
als stukken ijzer en andere slagwerk-
tuigen, schreeuwen en joelen enz., hun
politieken strijd voeren, kunnen wij
met onze tegenstanders ons niet aan
één tafel zetten.
Dat komt niet overeen met de waar
digheid van het Nationaal Socialisme.
4. Het zou wenschelijk zijn, dat de
leider van de Unie en de verschillende
organisaties, b.v. Z.L.M., buitendien de
geestelijken als zielverzorgers der men
schen en de leeraars als opvoeders der
jeugd, zoodanig door den Burgemeester
werden beïnvloed, dat zij daarvoor
zorgen, dat alle aan hun zorgen toe
vertrouwde menschen in de toekomst
een voor een Nederlander waardige
houding aannemen.
En inplaats van met slagwerktuigen
het Nationaal-Sociallsme te bestrijden,
zich de moeite zouden geven, het
goede in het Nat. Soc. te ontdekken.
WD Nationaal-Socialisten roepen uit j
ALLES VOOR HET NEDERLAND
SCHE VOLK.
Daarom marcheeren wij verder en
zullen altijd weer het Volk wakker
roepen, opdat het eindelDk vrij worde
van het teugellooze individualisme en
van de heerschappij der plutocraten.
Daarom houd ik mijn aanwezigheid
verder voor overbodig. Hou zee I
Na deze verklaring heeft de adjudant
zich onmiddellijk verwijderd.
Nabetrachting
In een conferentie, die onder leiding
van den wnd. Commissaris voor de
provincie Zeeland te Goes werd ge
houden ter bespreking van den over
val op de W.A., werd door de aan
wezige geestelijken en onderwijzers
éénparig verklaard, dat zij van hun
kant al het mogelijke wilden doen om
dergelijke dingen te voorkomen. WD
nemen daar niet alleen nota van, doch
wij wenschen, na deze gulle belofte,
onmiddellijke onze hand uit te steken
tot verzoening. Want het is de N.S.B.
geenszins te doen om onvrede, doch
om een goede en behoorlijke verstand
houding met de burgerij.
Het is zeer wel mogelijk en vrij ne
men dit aan, dat vele gluiperige Indivi
duen, die eigenlijk niet in onze samen
leving thuis hooren, aan den invloed
van de geestelijken en onderwijzers
ontgaan. WD zullen dus voortaan naast
onderwDzers en geestelijken trachten
deze terroristen op te sporen. Dat de
N.S.B. haar afweertroepen op straat
brengt, dat zij door heel het land bezig
is haar afweer zoo goed en gedlscipllr
neerd mogelijk te maken, kan toch nie
mand haar kwalijk nemen. In de Mei
dagen waren mannen, vrouwen en
kinderen overgelaten aan de wreede
willekeur van een bijna hysterisch-
wraakzuchtgie bevolking.
Door een ophitsende oranje-radio
regelmatig bedrogen, is de meening
levende, dat nog wel eens een Engel-
sche vloot hier zou kunnen landen
achl welk een armzalig geloof 1 En
hopende op een tweede wraakneming,
spreekt het vanzelf, dat dit onnaden
kende volkje den tijd niet kan afwach
ten en popelt van ongeduld, om met
de Nat Socialisten korte metten te ma
ken. Is het derhalve verwonderlijk, dat
de N.S.B. reeds kort na haar gevangen
schap gezworen heeft, liever strijdende
ten onder, dan een herhaling van deze
eerlooze behandeling?
Men heeft uit dé woorden van den
heer Dieleman kunnen vernemen, dat
de W.A. het recht heeft tot marcheeren
en tot zelfstandige verdediging. Men zD
derhalve gewaarschuwd en men dient
goed te begrijpen, dat de afweermid
delen steeds sterker worden en de
discipline-maatregelen straffer in onze
rijen. Men heeft uit het succesvol strij
den der W.A. tegen een tienvoudige
overmacht misschien reeds begrepen,
dat onze afweer geen ordelooze bende
is, doch dat zij weet wat tactiek en ten
slotte wat doodsverachting is. Elke
W.A.-man weet, dat hij strijdt tegen
hen, die niet alleen naar him leven
staan, doch ook naar dat van hun
familie en vrienden. Hij weet, dat hft
zich weert tegen de vijanden van zijn
land en zijn volk, tegen bedrog en
spionnage, verdachtmakerij en stomp,
critiekloos gehits. Hij is derhalve fana
tiek, geladen van energie, alles voor
allen te geven en hij heeft de woorden
wijken, vluchten, en vreezen, uit zDn
woordenregister geschrapt.
De W.A. hoopt, dat het volk van
Goes en omgeving hen anders gaat
zien en zich eens gaat orienteeren in
de idealen waarvoor wij strijden. Gaat
men dit begrijpen, dan groeit de N.S.B.
snel en zal men bemerken, dat iedere
W.A.-soldaat en Nat. Socialist (om dat
woord van den inspecteur van het on
derwijs over de kinderen te gebruiken)
„een vredes-apostel" wil zDn en geen
blageerende demonstrant.
Ellewoutsdijk.
Te Ellewoutsdijk belegde op 12 dezer
Kam. Smallegcmge, Burgemeester dier
gemeente, een bijeenkomst van sym
pathiseerenden met de N.S.B. Onze
Kam. Dagevos en Siereveldt waren ook
aanwezig. Met deze bijeenkomst werd
weer succes geboekt voor onze Bewe
ging. Er zijn nog wel volksgenooten,
die een open oog hebben voor de nieu
we ordening. De N.S.B. groeit bij den
dag, in Zeeland, zoowel als in heel
ons land.