DeZeeuwsche dracht
Wat wil de N.S.B.
Het belang van
met het onderwijs?
heel ons volk
De Engelsche zender
Het dubbele aangezicht
H E-& EEN BANK
Democratie kracht hongei en dood.
De N.S.B. brengt werk en brood
Ieder kind krijgt zijn kans.
„Wie de jeugd heeft, heeft het volk,"
zegt een oud spreekwoord en „oude
boomen laten zich niet meer overplan
ten". Menschen die vastgeworteld zijn
in de oude vormen en denkbeelden, zijn
als die oude boomen.
Men kan hen losscheuren en ver
planten in nieuwe aarde, maar weini
gen zullen zich kunnen handhaven.
Gelukkig de mensch, die niet zoo ver
groeid is met zijn gewoonten, dat hij
geen oog meer heeft voor het nieuwe.
Daarom gaat onze aandacht, bij den
nieuwen tijd, die voor ons staat, aller
eerst naar de jeugd, wier hart nog
blanco, nog onbeschreven is.
Wij moeten vaststellen, dat als ge
volg van een democratisch wanbeheer,
van een verwildering op zedelijk ge
bied, een lectuur die slecht was, een
onderwijs dat verouderd is en ingesteld
op een materialistisch bestaan, het
tegenwoordig opgroeiende geslacht
weinig begrip heeft van orde, moed,
offer, tucht, beleefdheid, bescheiden
heid en zoovele andere deugden, waar
op vroegere geslachten hier trotsch
konden gaan.
Dit is niet de schuld der jeugd, doch
die der opvoeders en die der ouders.
Maar allereerst, die der regeering.
Voor geestelijke opvoeding moest de
predikant of de priester hier zorgen en
hoevelen van hen hebben zich niet
vaak bij kerkbestuur, ouders en in hun
bladen beklaagd over de bandeloos
heid, de onverschilligheid en de gren-
zelooze brutaliteit van de catechisan
ten?
Hoe kan ook de jonge mensch in
één uur per week inhalen, wat hij de
andere dagen ontbeerde En hoe kon
den de jonge onderwijzers tenslotte in
vloed uitoefenen op de jeugd, indien
hun leerstof zoo beperkt was, zoo een
zijdig eensdeels en zoo verschillend
van richting anderzijds.
Daarom moet vanaf heden, of in de
naaste toekomst, de zorg voor ons jong
Nederlandsche volk aan een verant
woordelijke leiding worden toever
trouwd. Men zal er rekening mee moe
ten houden, dat bij de jeugd in een
toekomstige maatschappij sterke ver
antwoordelijkheidszin moet gekweekt
worden, dat de jeugd alleszins ontwik
kelde krachten moet voortbrengen, die
het Hollandsche leven in zijn breedste
vertakkingen stuwkracht kan geven.
Lichamelijke zorg.
De zorg moet zich over twee gebie
den uitstrekken, het geestelijke en het
lichamelijke. Wat het lichamelijke be
treft, men zal moeten toegeven, dat men
met enkele marcheer-passen en pas-op-
de-plaats oefeningen, met wat stokbe-
wegingen in een stoffig lokaal, weinig
gebaat is.
De lichamelijke oefening moet dage
lijks, zoo mogelijk in het vrije veld,
onder goede en degelijke leiding ge
schieden. Het kind moet bovendien
onder strengere controle van artsen
staan, dan tot heden het geval was.
In een Nat. Soc. samenleving zal van
slechte voeding en kleeding, onvol
doende hygiëne, geen sprake meer
kunnen zijn. Het kind moet gezond op
groeien, opdat er een gezonde geest in
kan wonen.
Het stoffelijk huis, ons lichaam, is
ook een tempel Gods, die we niet mo
gen verontreinigen of verwaarloozen.
Nog slechts kort geleden, maar ook
nu nog, was de verzorging van een
groot deel onzer kinderen verre onder
normaal peil. De kinderen van werk-
loozen en voor zeer gering loon tewerk
gestelde arbeiders ontbeerden het noo-
digste.
De tuberculose onder de jeugd nam
in één jaar zooveel toe, als het daar
voor in 10 jaar was afgenomen. Maar
ook de misdaad, als gevolg van een
verwaarloosde opvoeding, groeide.
De armste gezinnen waren aangewe
zen op liefdadigheid. Leger des Heils,
diaconie en maatschappelijke steun.
Maar zeer veel geld ging verloren aan
salarissen van ambtenaren, of bleef
hangen aan verschillende andere strijk
stokken. Na Mei 1940 bleek, bij onder
zoek, dat van de gelden eener liefda-
digheids-vereeniging, waarvan de op
brengst f40.000 bedroeg, er ongeveer
f28.000 niet voor het doel was aan
gewend. Een ongelooflijke knoeierij
maakte dus deze befaamde Holland
sche liefdadigheid tot een bedenkelijke
instelling.
Intusschen leefde de kapitalistische
klasse even zoo vroolijk voort en boog
nimmer af van de hoofdwegen, waar
over zij veerende en wiegende van
overdaad voort-ijlde, naar de kleine
zijstraatjes, waar 't pauperkind leefde.
En deze langzame moord werd ge
dekt door de geestelijkheid, die nooit
openlijk protesteerde en die alleen aan
dié gezinnen Samaritaansche barm
hartigheid bewees, welke van...... het
kerkje, het politiekje waren.
O 1 miserabele, tegen alle begrippen
van recht en liefde ingaande samen
leving 1 En dat wenscht de Anglopaath
van deze dagen nog terug, nota bene 1
Laat het niet meer zijn zooals één
onzer volksche dichters eens schreef
over het arme kind, het paupertje, dat
in een bedompte volksschool, met kip
pengaas voor de ramen (zooals in en
kele volksbuurten), zijn leventje, dat in
de jeugd een leven van droom moet
zijn, verslijt in ellende, om straks nog
dieper ellende tegemoet te gaan. Hij
zegt daarin dit:
Vergeefs wuift over 't kind van 't volk
de bloesem en de zomerwolk.
Vergeefs omgeurt een pauperkind
de lucht, de weide en de wind.
Van 't slob naar school,
van school naar 't slob,
de zon gaat weg en nergens op.
Het leert in koor het abc,
den naam van land, rivier en zee.
Het rekent wat en spelt en leest
wie koning is en groot geweest.
Het leert de jaren bij 't getal,
van oorlog, roof en overval,
En zingt dat god heeft welbehagen
met d' armpjes op elkaar geslagen
en dat is al
En danja dan? 't Is dertien jaar
Het kindje is voor de wereld klaar.
Dan kreunt cacao- en stroofabriek
al donderend haar doodsmuziek.
Dan gaat het, meegesleurd en schraal
naar werf en zaal en werklokaal.
Dan gaat het kleintjes, moe en vuil
in arbeids-brug-gewelven schuil.
Dan gaat het tusschen d' anderen mee
en leert een ander abc.
Dan wordt 't slechts een spaakje meer
in 't machtig drijfwiel van den heer.
Dan zijn de voetjes en de handjes
slechts kleine radertjes en tandjes.
Toch ruischen in het park de boomen
Laat de kinderkens tot mij komen......
Neenl Dat zal, wanneer de Staat
nationaal-socialistisch geregeerd wordt,
dat zal onder den Leider Mussert nooit
weer kunnen gebeuren.
Ons land, ons geheele Staatsbestel,
onze weermacht, is gebaat bij een ge
zonde, sterke, frissche jeugd. Daarom
zal het onderwijs in de toekomst met
deze lichamelijke opvoeding rekening
moeten houden.
Er zijn dienaangaande reeds plan
nen ontworpen.
Doch ook geestelijk moet een geheel
nieuwe richting worden ingeslagen.
Het leerplan van heden is totaal ver
ouderd, de leermiddelen voor de lagere
scholen uiterst primitief. Daarbij komt,
dat het onderwijs op verschillende
scholen ook nog anders wordt gegeven.
Reeds op de bewaarscholen worden
verschillende opvoedings-systemen op
onze kleintjesuitgeprobeerd. Wij
denken aan Montessori-onderwijs, Dal
ton-systeem en anderen
Laten wij aannemen dat deze syste
men op zichzelf goed zijn, dan is het
belachelijk, dat de jeugd reeds vóór
de lagere school verschillend wordt
opgevoed. Onze Fröbelscholen en be
waarscholen zijn reeds in al te veel
kampen verdeeld. Alsof het kind, met
blokjes spelende, dan reeds met kerke
lijk politieke overtuigingen belast kan
worden.
De verdeeldheid is groot en het kan
niet anders, of reeds in de vroegste ja
ren wordt een kiem tot klasse-moraal
en klasse-geest aangekweekt, die even
verderfelijk als gevaarlijk is. Wij heb
ben de resultaten gezien.
Het Nat. Socialisme pleit voor een
disciplinair geleid onderwijs, dat alle
kinderen, arm of rijk, katholiek of pro
testant, de groote zelfde grondbeginse
len bijbrengt.
De parate kennis moet dezelfde zijn.
Geen bevoorrechting zal er plaats heb
ben. Kan een arbeidersjongen studee
ren, dan mag hl] studeeren en dan
zorgt de Staat daarvoor. Kan een kind
van rijke ouders niet studeeren, dan
is het onmogelijk dat het door zoovele
hijschkranen en privaatlessen eindelijk
op een kansel of een rechterstoel ge-
heschen wordt.
Wij willen elk kind gelijke kansen
geven. Dit is rechtvaardig en niemand
kan tegen deze opvatting redelijke be
zwaren inbrengen.
Hoe wij ons onderwijs, het lagere en
middelbare, indenken straks, zullen wij
in de volgende nummers van ons blad
uiteenzetten.
Laat Mau maar mauwen
Nog' al te vaak hooren wij van ka
meraden die naar de verboden uit
zendingen luisteren waarin de jood
Mau van Blankenstein, de voormalige
ster-correspondent van de Nieuwe Rott.
Courant, de gelegenheid hem geboden
ten volle aanneemt, alle haat die in
zijn Aziaiischen geest tegenover het
nat. socialisme "leeft, via de luidspre
kers, in de daarvoor nog steeds zoo
vatbare Nederlandsche gemoederen
over te enten. Dat deze daarmee nog
steeds zooveel succes heeft, pleit ten
zeerste tegen de bewering van de
Ned. Unie, dat ons Volk zoo „nuchter"
zou zijn. Dit laatste immers zou doen
veronderstellen, dat men de zaak „van
twee kanten" zou bekijken
Wij nationaal-socialisten hebben tot
voor 10 Mei 1940 de zaak van twee
kanten bekeken I En zijn tot de con
clusie gekomen, dat alles wat van de
Engelsche zijde tegenover het nat. so
cialisme in Nederland zoowel als in
Duitschland is beweerd, van A tot Z
gelogen was. Terwijl datgene wat van
Duitsche zijde door den aether werd
gfzonden, van A tot Z door den gang
van zaken werd bevestigd
Daarna hebben wij voorgoed ons
standpunt bepaald, en wel aan de
Duitsche zijde.
Verschillende N.S.B.-ers denken een
bevoorrechte positie te kunnen innemen
en achten zichzelve gerechtigd de ver
bodsbepaling van de bezettende over
heid te ontduiken. Dit is totaal fout!
Zij luisteren weliswaar „omdat het zoo
leuk is, die vent te hooren schelden",
doch schijnen niet te beseffen dat zij
dusdoende en er dan zelfs zich
tegenover tegenstanders nog op beroe
mend een groot gemis vertoonen
aan zelftucht. Eén der peilers, waarop
de toekomstige Staat zal moeten wor
den gebouwd 1
Velen zullen over dezen kant van
deze overigens ondergeschikte zaak
nooit hebben nagedacht. Dit is dan
ook de reden waarom wij het nuttig
achten, er hier op te wijzen. De over
heid, die wij nat. socialisten volledig
vertrouwen, heeft het noodig geacht,
dit verbod uit te vaardigen voor alle
Nederlanders. En daarmee moet voor
ons de zaak uit zijn I
Wilt U graag weten wat Mau te ver
tellen had, welnu, praat dan even met
Uw buurman, die lid is van de Ned.
Unie. U doet voor onze Beweging dan
meteen een nuttig werk ook, omdat U
dan al die leugens kunt trachten te
weerleggen. Thans zal deze U welis
waar nog niet gplooven, maar over
eenigen tijd zal hij wel moeten be
kennen, „dat die N.S.B.-er het toch zoo
gek nog niet voor had" 1
Maar bel vooral niet aan om twee
uur, of zeven uur, of beslist niet om
kwart over achtl Hij ziet U toch al
niet graag, maar dan komt U beslist
ongelegen, ja, misschien wel voor een
gesloten deur
KAPITALIST EN ARBEIDER IN ENGELAND
Verwarring in het Katholieke kamp.
Iedereen weet dat de Roomsch-Ka-
tholieke Kerk in Nederland, door haar
verbodsbepalingen openlijk den strijd
heeft aangebonden met het Nationaal
Socialisme. De N.S.B. heeft nimmer
op haar programma (kent men dat
eigenlijk wel?) in één syllabe of één
statuut den strijd met deze Kerk aan
gebonden. Er is ook geen sprake van,
dat men uit dit programma één stelling
tegen de leer zal kunnen distilleeren.
Vele katholieken zijn dan ook lid der
N.S.B. en gaan in de beweging kame
raadschappelijk om met de Prot. Chris-
telijken. Zoo iets mag natuurlijk wèl
in de Kamer (daar werkte Katholiek
zelfs samen met rood), wèl in den han
del (zaken zijn zaken), en wèl in de
Unie.
Maar in de N.S.B. is dat verboden.
Interessant is echter om de dubbelhar
tigheid van zulk een besluit eens nader
te beschouwen.
Of het eene, of het andereóf het
Nat. Socialisme is voor alle Katholieken
In strijd met de dogma's der R.K. Kerk
en dus over het heele front veroordeel-
baar, óf het is wèl toelaatbaar en dan
ook voor alle katholieken. Maar ziet-
hier nu de politieke invloed op de Kerk.
Want terwijl de Nederlandsche Ka
tholieke kerkelijke overheid tegen het
Nationaal Socialisme waarschuwt met
het oog op het zieleheil der geloovigen
en de R.K. bladen er den nadruk op
leggen, dat het zieleheil der Nederland
sche katholieken de eenige beweeg
reden voor het voorschrift is geweest,
blijkt steeds duidelijker, dat andere
R.K. kerkelijke overheden, met name
de Duitsche, het nationaal-socialisme
in het geheel niet in strijd met het ziele
heil der geloovigen achten.
Blijkens een herderlijken brief, die
In verschillende Duitsche R.K. kerken
Is voorgelezen, is de geestelijkheid
daar tot de overtuiging gekomen, dat
het nationaal-socialisme in het geheel
De N.S.B. zal haar beschermen.
Gelukkig kan men op de marktdagen
nog vele vrouwen in Zeeuwsch cos-
tuum aantreffen. Maar twee dingen
vallen op, ten eerste dat de jeugd
steeds meer overgaat om het prachtige
typische Zeeuwsche costuum af te leg
gen en dat men onder de mannen,
de jonge boeren en hun zonen, bijna
geen gewestelijke dracht meer ziet. En
dat is jammer 1
Er is veel over het costuum geschre
ven en er zijn voortreffelijke pogingen
gedaan om reclame voor de oude
hoerendracht te maken. De N.S.B. zal
deze pogingen niet alleen ondersteu
nen doch daadwerkelijk bevorderen.
Er zijn jonge vrouwen die allerlei be
zwaren naar voren brengen. En eenige
hiervan willen wij eens onder de aan
dacht van het publiek brengen.
In winkels, zoo zeggen deze vrouwen,
worden de in costuum gekleeden altijd
als boerinnetjes behandeld, d.w.z. ze
worden achter gesteld bij de bediening
der z.g.n. dames.
Wij zeggen uitdrukkelijk zoogenaam
de. Want een in costuum gekleede
niet zoo'n gevaarlijke leer is, als vele
Nederlandsche R.K. geestelijken den
geloovigen plegen voor te houden. Zoo
spreken de Duitsche bisschoppen in
hun brief o.m. van „den eindstrijd voor
de vrijheid van het Duitsche volk, die
wel van allen groote offers verlangt,
doch dan ook na de overwinning voor
lange jaren een „ongestoorden vrede
zal waarborgen".
Hieruit blijkt, dat de Duitsche R.K.
overheid volkomen achter het oorlog
voerende Nat. Socialistische Duitsch
land staat. Elders in den brief zeggen
de bisschoppen te hopen, dat de Katho
lieke Kerk daadwerkelijk zal medehel
pen, aan den „innerlijken opbouw van
het Rijk".
Verder werd in dit herderlijk schrij
ven gezegd en verklaard, dat: „het
aantal geloovigen der Katholieke kerk
In Duitschland het laatste jaar met niet
minder dan 50 is toegenomen. Het
kerkbezoek van de zijde van het leger
is groot. Verschillende steden hebben
groote bedragen uitgetrokken voor
kerkbouw."
Willen de heeren geestelijken hier
in Zeeland eens een antwoord op ge
ven? Wij zien dit met groote belang
stelling tegemoet.
Lidmaten! Let op uw zaak!
In één onzer gemeenten heeft één
onzer leden een aanschrijven gekregen
van den kerkeraad, om binnen den ter
mijn van drie weken zich te bekeeren
van den dwaalweg en uit de N.S.B. te
treden, daar hij anders geschrapt zou
worden als lid der Kerk.
Dit is een onduldbare tyrannie, die
natuurlijk zal moeten worden beant
woord. Het is ons bekend, dat deze
Kerk geen Synodaal besluit heeft ge
nomen over het wel of niet lid mogen
zijn der N.S.B.
De kerkeraad handelt hier dus op
eigen initiatief, in strijd met de voor
schriften. De leden, die voor een der
gelijke keuze gesteld zijn of worden,
verzoeken wij, hun namen op te geven
bij onze redactie.
In een eventueel proces, dat volgen
kan, zou moeten uitgezocht worden,
ten eerste, hoe de kerkeraad staat
tegenover het Nat. Socialisme en of
deze werkelijk het kerkelijk leven al
daar vertegenwoordigtten tweede, in
hoeverre het lidmaatschap van de Pro-
testantsche Kerk in strijd is met de doc
trine van het Nat. Socialisme.
Als dit openbaar wordt, dan zullen
wij eindelijk eens weten, op welke
gronden de N.S.B. bestreden wordt,
want deze zijn nog nooit aangegeven.
Wij wachten met belangstelling op
besluiten.
Litmaten, let op uw zaak, het is een
gewetenszaak, het is Gods zaak!
vrouw ziet er vaak heel wat voornamer,
gedistingeerder en smaakvoller uit en
zeker karaktervoller, dan een als
dame of juffrouw gekleede, met haar
moderne mantel en hoedje.
Wij zien liever de stijlvolle kap, dan
de mondaine mode-hoedjes, die vaak
gelijken op fluitketels of omgekeerde
trechters.
Wij willen als nationaal-socialisten,
die den boerenstand in eere willen
houden en herstellen ten eerste dit ver
zekeren, dat ons één in costuum ge
kleede vrouw eerder volwaardiger dan
minderwaardiger voorkomt, en dat bij
een Nat. Soc. bewind, de behandeling
dezer vrouwen in winkels juist anders
om zal zijn. Het moet zoo worden, dat
zij, die de traditie en eer van hun land
hooghouden, ook voorrechten zullen
moeten genieten.
In bepaalde deelen van Frankrijk
heeft de vrouw met costuum en kap
tegen verminderden prijs toegang tot
openbare instellingen, alsbioscoop,
schouwburg, trams etc., terwijl zij een
sterke reductie krijgt bij aankoop van
stoffen en benoodigdheden voor hun
kleeding.
De N.S.B. zal deze kwestie, zoodra
de tijden normaler zijn onder de oogen
zien. Zij zal de industrie, die hier vroe
ger was, voor het maken van mutskant,
jakken, beuken, goudsiraden etc. wil
len bevorderen en waar zij uitgestorven
is, weer nieuw leven geven. Zij zal er
voor willen zorgen, dat de prijzen rede
lijker zijn en bereikbaar voor iedereen.
Zij zal ook zinnen naar bevoorrechting
van hen, die het costuum dragen in
zekere nog nader te overwegen vormen.
Men kan er vast op rekenen dat de
N.S.B., die de zeden en gewoonten vcm
ons eigen volk op den voorgrond stelt,
en waar die vervallen zijn weer her
stelt, al het mogelijke zal doen, om ons
Zeeland weer zijn vriendelijk, schoon
en karakteristiek uiterlijk te geven van
vroeger.
Het zal velen wellicht nog niet be
kend zijn, dat ook de Duitsche bezet-
tings-overheid al een finantieele bij
drage heeft verstrekt aan het „Molen
wiekje" te Westkapelle. Maar niet al
leen kleedjes en sjaals moeten hier
worden vervaardigd, doch ook mutsen
en kappen. Daar de grondstoffen mo
menteel (dank zij de Engelsche oorlog,
waarmee Nederland voor de vijfde
maal is opgescheept) slecht te krijgen
zijn, blijven deze plannen voorloopig
nog plannen, doch zeker is het, dat,
zoodra de tijden beter worden, deze
kwestie ernstig aangepakt zal worden.
Doch nu reeds zal de N.S.B. en haar
leden tegenover de Zeeuwsche dracht
met respect en erkentelijkheid moeten
staan en waar zij kan, haar bestaan
en opbloei bevorderen.
Het Zeeuwsche volk in Zeeuwsch
costuum, dit geldt natuurlijk ook voor
de N.S.B.-ers zelve.