Voethaldier wil altijd dingen organiseren en perfectioneren
DINSDAG 30 DECEMBER 1997
OUDEJAARSBIJLAGE
21
Dig Vleugel: Doordeweeks
gevlogen, 's zondags op het nest
lang geleden is Vleugel be
noemd tot regioreporter.
Een functie waarin hij zich
bezighoudt met nieuwsvoor
ziening van clubs naar de
media.
Het zal niemand verbazen
dat de agenda van school
meester - dat is het beroep
waarmee hij de kost ver
dient - van Vleugel weinig
hiaten vertoont. Ter illustra
tie een doodgewone week in
december. Lachend: ,,Ik kan
ook een drukke week uitzoe
ken."
De maandagochtend begint
om tien over zes omdat hij
zijn jongste dochter naar het
station in Roosendaal moet
brengen, overdag naar
school, een bijeenkomst,
maandagavond zat hij op
school voor school. Dinsdag
om half naar school, 's mid
dags afspraak met de Zierik-
zeesche Nieuwsbode, 's
avonds een bijeenkomst van
de KNVB en verslagen ma
ken. Woensdag alleen 's och
tend naar school, om één uur
een jongetje (zijn ouders heb
ben een vervoersprobleem)
in Bruinisse oppikken om
naar Oosterland te brengen,
om drie uur in Breda zijn en
om half zeven in Dordrecht
voor een vergadering over
schoolvoetbal.
Donderdag overdag school,
's avonds nog niets maar er
zijn altijd verslagen uit te
werken. Vrijdag school en de
avond thuis voor het eerst in
vier weken. Zaterdag om
acht uur op het voetbalveld
van Bruse Boys om te zien of
alles geregeld is. Vaak gaat
Vleugel erna naar het G-
voetbal in Zierikzee of even
de brug over. 's Avonds ver
zorgt hij de uitslagen van het
jeugdvoetbal en wipt hij
langs bij sportzaal de Vanger
waar zijn dochters volley
ballen bij Kwiek.
Engelse hazensoep
,,De zondag houd ik in prin
cipe vrij voor vrouw en kin
deren." Vleugel vindt het on-
zettend prettig om op de
rustdag van oudsher met het
'cluppie' thuis te zijn. „Dat
proberen we wel vol te hou
den en dan eten we gezellig."
Met Vleugel als culinair
wonder in de keuken. Engel
se hazensoep schijnt naar ei
gen zeggen zijn specialiteit
te zijn. Koken is zijn bezig
heid op zondag en in de va
kantie. „Ik ben er ooit eens
mee begonnen. Ik vind het
hartstikke leuk.
Dat Vleugel graag kookt en
van voetbal houdt, zal wel.
Maar wie is Vleugel echt?
Wie is toch die man, blauwe
ogen, snordragend, bovenop
een kaal plekje, stevig ro
het onderwijs had gehad. Ie
mand die in Rotterdam
werkt en pas om half zeven
thuiskomt en nog moet eten,
draagt Vleugel aan als voor
beeld, heeft voor de dingen
die Vleugel allemaal op zich
heeft genomen absoluut geen
tijd. „Eh ja, inventief om
gaan met je tijd," noemt hij
het. „En lang doorwerken."
Hij heeft wat mogelijkheden
om te schuiven binnen zijn
vak. Hij is elke dag om
kwart over drie klaar met
lesgeven en woensdagmid
dag vrij. Bovendien hebben
leerkrachten regelmatig va
kantie. „Alleen," benadrukt
hij, „heb ik altijd wel gepro
beerd, en ik hoop dat ik
daarin geslaagd ben, dat ik
het werk waarmee ik de kost
verdien niet te laten lijden
onder mijn hobby. Dat is
best eens gebeurd."
Vorig jaar bijvoorbeeld bij
het 75-jarige jubileum van de
Zeeuwse KNVB-af deling.
Vleugel: „Ik liet bepaalde
dingen langer liggen. Ik
moest dit nog doen, dat komt
volgende week wel. Dan
kreeg ik een stapel en dan
moest ik me daar weer door
heen werken. Het kostte te
veel inspanning. In die tijd
ging ik de andere dag naar
bed" 's Ochtends vroeg was
hij al op school present. „Je
kunt het niet maken tegen
over kinderen te zeggen 'ik
heb je schrift van gisteren
nog niet nagekeken want ik
moest zonodig naar een ver
gadering toe'. Dat is een
principe wat ik heb. Dat spul
moet de andere morgen
klaar en dan ga ik gewoon
een half uur eerder naar
school toe."
Zijn vader
Zoveel werkzaamheden en
zo weinig tijd. Vleugel had
zich nog wel zo voorgenomen
niet dezelfde kant op te gaan
als zijn vader. Die zat als
kleine zelfstandige in een
kerkeraad, in een gemeente
raad en was ook altijd op
pad. „Dan word je eigenlijk
met hetzelfde sop overgo
ten." Maar de opmerking te
gen zijn vader bij het verla
ten van het ouderlijk huis,
staat hem helder bij: „Ik zal
niet dezelfde weg opgaan."
Twee jaar later vroeg een
vriend van Vleugel hem voor
een project in Renesse. Hij
ging meteen voor de bijl. De
volgende 'klus' was de YM-
CA. eerste in het provinciale
bestuur, toen onder landelij
ke vlag. „Automatisch rol je
erin. Ik vind het leuk om al
tijd dingen te organiseren en
te perfectioneren. Dat is al
tijd mijn streven geweest."
Vleugel is niet het type dat
tijdens een vergadering
slechts een toehoorder is.
Vaak komt hij met ideeën,
plannen en nieuwe opzetjes.
Na iedere bijeenkomst gaat
hij niet wachten op de vol
gende vergadering. Hij be
denkt zelf schema's, maakt
boekwerken en schrijft ver
slagen waarop qndere kun
nen 'schieten'. „Je moet con
stant vooruit blijven
kijken," zegt Vleugel. „Als
je produkt niet goed is, ko
men ze niet meer."
Er is volgens Vleugel nog
veel voor verbetering vat
baar op allerlei terreinen.
Als een marktman prijst hij
de produkten maar al te
graag aan. Het G-voetbal is
één van de verkoopwaren.
Slechts één Zeeuwse club,
SSV'65 uit Goes, heeft teams
op drie niveau's. Alle andere
verenigingen moeten zich
'behelpen' met één of twee
ploegen.
Schouwen-Duiveland heeft
twee teams in de G-competi-
tie. Vaak is er te weinig be
geleiding, zeker als twéé elf
tallen op dezelfde dag
moeten spelen. Stel dat ie
mand tijdens een wedstrijd
een epileptische aanval
krijgt, wat dan? Vleugel
heeft dus zijn handen vol om
voor het G-voetbal een goede
prijs krijgen.
Voor het schoolvoetbal is in
heel Zeeland een markt want
er deden vorig jaar dertig
duizend kindei'en aan mee.
„Het kan nog beter," weet
Vleugel. Hij noemt plaatse
lijke werkgroepen en uit
bouwen in gebieden waar
weinig deelname is. Van die
dertigduizend zijn er acht
duizend niet lid van een
voetbalclub.
Van dit aantal vormen meis
jes de hoofmoot. Daarom is
het schoolvoetbal een goede
manier om het meisjesvoet
bal te promoten. De meisjes
van Zierikzee zijn hier een
goed voorbeeld van. Vleugel
beschouwt het schoolvoetbal
niet als basis voor de wortel
van later talenten. „Het is
een leuk aspect erbij. Het is
in de tijd opgezet als promo
tie-activiteit omdat er geen
E- en F-pupillen waren."
Wrevel
Wanneer goede jeugd naar
een andere, betere club gaat,
heeft Vleugel daar alle vrede
mee. Maar die andere, betere
clubs zijn in Zeeland dun ge
zaaid. Maar van de ene naar
de andere amateurclub wil
nogal eens wrevel veroorza
ken. „Daarom vind ik het
ontzettend jammer dat de
BVO (Betaald Voetbal Orga-
Dig Vleugel als schoolmeester.
Dig Vleugel als supporter van Bruse Boys.
Vleugel zegt met klem niet
veel verstand te hebben van;
het voetbalspelletje, want
hij houdt zich meer met de
breedte bezig. „Als die
breedte maar groot is, heb je
veel voetballertjes en veel
talent." Het moet, zegt Vleu
gel, een doel en een streven
zijn talenten bij een betaalde
club af te leveren.
„Het is voor anderen een sti
mulans binnen zo'n regio.
Het is best mogelijk dat je
hier van Schouwen-Duive
land op niveau gaat spelen.
Ik denk bijvoo2-beeld dat
Zeeuwse voetballers als Pe
ter van Vossen, Danny Blind
en De Nooijers een goede uit
straling op het Zeeuwse
voetbal hebben gehad. Het is
mogelijk de top en Europese
top te halen. Daarvoor hoef
je niet Rotterdam geboren te
worden."
De top bereik je niet door
een slechte instelling. „Soms
heb ik mijn bedenkingen bij
de mentaliteit," zet Vleugel
uiteen. „Als ik zo kon voet
ballen, zou ik er meer ambi
tie voor over hebben. Ga
eens niet op vrijdagavond
naar je vriendin. Ga eerst
maar voetballen.'Dat is toch
een beetje de mentaliteit van
deze tijd."
Door minder aandacht voor
het voetbal laat je volgens
Vleugel je teamgenoten in de
steek. „Waarom voetbal je,"
vraagt Vleugel zich af. ..Dan
moet je gaan hardlopen en je
bij Delta Sport aanmelden.
Kun je crosses gaan lopen,
baanwedstrijden lopen. Je
bent altijd in je eentje. En
als je dan niet gaat, heb je ah
leen jezelf maar. Als je team
sport doet. vind ik dat je ver
antwoordelijkheid ten
opzichte van medespelers
hebt."
Leven zonder voetbal
Zelf denjkt Vleugel nog lang
mee te spelen. „Een lqven
zonder voetbal? Dat zou ik
me op dit moment niet voor
kunnen stellen. Als ik ooit
zeventig hoop te worden,
mag je niet meer in functie
zijn. Ik denk dat ik dan toch*
ergens nog wel op de achter-;
grond iets zou doen bij de
club, mee zou denken en pra
ten. Je houdt van een bepaal
de sport of bezigheid. Er zijn
mensen die stoppen hun hele
hebben en houwen in de
scouting. Gelukkig zijn er
zulke mensen. Plezier is het
belangrijkste en dat je eigen
lijk nooit voor jezelf moet
doen."
Dig Vleugel, bekend van de
voetbalbobo's in Breda tot
de G-voetballers op Schou
wen-Duiveland. Met de voet
balpiefen heeft hij weinig
op, des te meer met met de
G-teams. Ook dat is bekend.
Zoals iedereen weet is Vleu
gel eind vorig jaar uit de
KNVB gestapt omdat hij
zich niet kon verenigen in de
gevolgen van de herindeling
van het district. Spijt van
die stap heeft hij nooit ge
had, hij had wel het gevoel
iets te missen. Hij kon zijn
ideeën, plannen en voetbal
kronkels niet kwijt. Vleugel
kwam in 1997 terug, maar
heeft staat nog steeds achter
zijn kritiek van toen.
„Er zijn een aantal dingen
gebeurd, waarvan ik op dat
moment zei: 'binnen die or
ganisatie voel ik me op dit
moment helemaal niet
thuis'. Je moet het met ple
zier doen of helemaal niet."
Een bestuurslid benaderde
Vleugel vrij snel na het ver
trek. „Ik wilde best wat
doen, maar dan moet het be
stuur ook willen," oordeelde
Vleugel. Dan stellig: „Ik heb
nog steeds dezelfde mening
als in oktober 1996. Alleen je
kijkt nu wat genuanceerder
tegen de zaken aan. Je zult
wat beter op je tellen passen.
Aan de andere kant is mijn
mening over het voetbal en
de hele KNVB exact hetzelf
de gebleven. Absoluut!"
Vrije tijd
Door zijn achteraf tijdelijke
vertrek kreeg Vleugel wat
meer vrije tijd. Zowel Bruse
Boys als de Regio Kommis
sie Schouwen-Duiveland
wisten hem snel te vinden.
Bruse Boys, zijn eigen club,
porde Vleugel voor voorzit
ter van het jeugdbestuur dat
hij samen van Leo van Galen
en Cees Willemse vormt. De
Regio Kommissie stelde hem
aan als voorzitter en hij
volgde hiermee Piet Bal op.
Spoedig erna trad Vleugel
weer toe tot de KNVB waar
door hij het weer steendruk
kreeg.
Naast de twee 'Schouwse'
banen zit Vleugel in de com
missi e voetbaltechnische za
ken KNVB. Van hieruit is hij
voorzitter werkcommissie
voetbalontwikkeling. Ver
der zit hij de werkgroep
schoolvoetbal voor en maakt
hij deel uit van de werk
groep G-voetbal. Al deze
functies vloeien in elkaar
over, maar toch. O ja, niet zo
maar kan." In 1967 verdraai
de Vleugel zijn knie. Omdat
de medische kennis eind ja
ren zestig niet vergelijkbaar
is met die van nu, sukkelde
hij door. Later verwijderden
de artsen een binnen- en bui
tenmeniscus en kreeg hij last
van een beginnende hernia.
Opgebroken
Sport bedrijven in Bruinisse
beperkte zich tot een partij
tje voetbal in Bruse Boys 5
en badmintonnen bij Net
over 't Net. Tegenwoordig
hebben de lichamelijke on
gemakken hem opgebroken.
Zelfs zoiets simpels als een
sportdag met school doet
hem gebroken thuiskomen.
„Ik kan gewoon niet spor
ten," stelt Vleugel vast. „Ik
heb het veel te druk met an
dere dingen."
Vleugel is de eerste om toe te
geven dat alle functies in het
voetbal niet kunnen worden
vervuld als hij geen baan in
hisatie Vlissingen, red.) ka-
pot is gegaan. Als ze daar
heen gaan, heeft iedereen er'
vrede mee."
kend, vaak gekleed in een
spijkerbroek met blazer, al
tijd een sjaal om en, de mo
derne tijd volgend, in het be
zit van een GSM? Uit welk
nest komt hij?
Vleugel zag op 8 juli 1946 het
levenslicht in Oud-Sabbin-
ge, een kleine plaats bij
Wolfaartsdijk. Als zoon - hij
was enig kind- van een melk
boer volgde hij de lagere
school, de ULO en de
Kweekschool. „Ik heb nooit
iets anders gewild," legt
Vleugel zijn keuze voor het
onderwijs uit. Na wat tijde
lijke baantjes in het onder
wijs, reageerde hij op een
sollicitatie op de Bruse ba
sisschool Op Dreef. „Ik ben
1968 gekomen en niet meer
van plan weg te gaan."
BRUINISSE - Als voetballer stond hij linksback.
„Maar ik was zo rechts als het maar kan."
Als leraar staat hij al bijna dertig jaar voor de klas.
„Ik heb nooit iets anders dan onderwijzer gewild."
Als voetbalbestuurder staat hij voor organiseren
en perfectioneren. „Dat is altijd mijn streven
geweest."
Een leven zonder voetbal? „Dat kan ik me op dit
moment niet voorstellen."
Sporten deed Vleugel voor
dat hij naar Bruinisse toog.
„Ik heb bij Wolfaartsdijk ge
voetbald en we hebben het
tot de vierde klasse gevoet
bald. Ik stond linksback,
maar was zo rechts als het
