Dirk Verbeek
Marco van Oeveren
Astrid Koole
Johnny Quaak
SonjadeFeiter
JAAROPVERZICHT SPORT 1997
DINSDAG 30 DECEMBER 1997
Voetbal
Een periodetitel voor eventuele promotie naar de twee
de klasse winnen, een beslissingswedstrijd voor degra
datie naar de vierde klasse verliezen en je congé krijgen
als trainer. Kees Joosse maakte het in krap acht maan
den mee als coach van DFS. André Wurth is Joosse, die
twee jaar en een paar maanden actief was bij de club uit
Burgh-Haamstede, inmiddels'opgevolgd en een periode-
titel behoort tot de mogelijkheden.
„Het is niet prettig. Dat is duidelijk," reageert Joosse op
de voor hem negatieve gebeurtenissen van zijn laatste
periode op sportpark Van Zuijen. Volgens Middelburger
Joosse kunnen zulke dingen in het leven van een voet
baltrainer gebeuren. „Ik was er vrij snel overheen. Twee
dagen." De zaterdag vrij beschouwt hij als heerlijk.
„Lekker naar de voetbal van mijn kinderen kijken, Sin
terklaas inhalen, dat soort dingen." Ook op de trainings
avonden heeft Joosse zich geen seconden verveeld. Klus
jes in huis en voorbereidingen voor het vijftigjarig
jubileum van de zaak slokken zijn tijd op.
Natuurlijk blijft hij DFS volgen, maar dat deed hij ook
al met zijn twee vorige werkegevers, WIK en Seroosker-
ke. Joosse heeft voor 1998 wel de ambities ergens aan de
slag te gaan. „Ik heb nog geen contacten, maar ik ga er
niet op wachten."
Voetbal
Half december 1997 speelde Marco van Oeveren zijn laat
ste wedstrijd voor Zierikzee. Er werd met 0-1 gewonnen
van Patrijzen. Toen nam hij een besluit: even stoppen en
in januari weer trainen. Van Oeveren wilde wel, maar
zijn lijf wilde niet. „Ik kon niet eens normaal meer trai
nen," blikt hij terug op een voor hem bijna voetballoos
jaar. Dat Van Oeveren ermee stopte, kwam niet als een
grote verrassing. „Ik was al zes, zeven jaar aan het suk
kelen. Het (zijn hamstring) werd van kwaad tot erger. Ik
mis het heel erg." Nog een keer trok hij in 1997 de stoute
schoenen aan. Met het vierde elftal van Zierikzee won
hij met 2-6 van Domburg. „Wel leuk met al die oude voet
balmakkers als Kees Verkaart en Wim Overweel. Ze
verwachtten nog veel van je." Een vervolg zat er na die
wedstrijd in september niet in voor de boekenverkoper.
„Een dag later was ik stijf en tot de dag van vandaag heb
ik niets gedaan." Zelf voetballen zit er niet, trainen van
D-jeugd wel. Dat geeft hem net zoveel plezier. Met het af
scheid van Van Oeveren degradeerde 'zijn' Zierikzee
naar de vierde klasse. „Je voelt en weet dat ze degrade
ren, maar er is niets aan te doen." Nu volgt hij de ver
richtingen van zijn oude club niet meer zo, de betrokken
heid wordt wat minder. „Ik heb een' gezin, twee
kinderen en boeken. Daar kan ik ook mijn ei in kwijt."
Volleybal
Dirk Verbeek had zich ongetwijfeld een beter seizoen
toegewenst toen hij in augustus 1996 aan zijn taak als
trainer van het damesteam van WEA/MEVO'80 begon.
Ai snel bleek dat de Zierikzeese vrouwen niet voldoende
kwaliteit hadden. Het gebrek aan volleyballend vermo
gen brak ze in 1997 op. De degradatie was een feit. Ver
beek is is niet te beroerd om aan te geven dat hij mis
schien niet alles uit de groep heeft kunnen halen. Met het
stapje terug had Verbeek nog wel vrede. „Dat hoort bij
de sport, want zonder degradanten zijn er geen kampioe
nen." Minder genoegen had de coach over het uiteenval
len van de MEVO-dames, waarmee een (voorlopig) einde
kwam aan de NeVoBo-competitie in Zierikzee voor
vrouwen. „Het is jammer dat het hele gebeuren wegvalt.
Ik hoop dat ze het weer op poten krijgen." Van een uitge
sproken slecht jaar wil Verbeek niet spreken. „Het ge
voel is niet zo en een jaar duurt langer dan een seizoen,"
merkt hij op. Terecht, want na de zomer ging Verbeek
'aan de slag als trainer bij het Bruse Kwiek. Hij geeft
vier teams training, één ploeg, de meisjes A-top, coacht
hij. Dit doet hij met succes. De meisjesformatie staat aan
kop in hun poule en verloor dit seizoen slechts een duel.
Zijn sportieve doelstelling voor 1998 klinkt eerst vaag
en dan helder. „Zo hoog mogelijk eindigen."
Tennis
De schrik van de nationale K4-jeugdranglijsttoernooien
heette in 1997 Johnny Quaak. De tennisser uit Burgh-
Haamstede won het afgelopen zomerseizoen zeven toer
nooien en bleef ruim dertig partijen op rij ongeslagen. In
Zwijndrecht, Maassluis, Eindhoven, Tilburg, Bruinisse
(tweemaal) en Zoetermeer wist niemand van hem te win
nen. Zijn toernooizege in Zwijndrecht beschouwt Quaak
achteraf als de mooiste. Zijn verklaring: „Omdat ik daar
voor het eerst een K4-toernooi won." Het K4-evenement
in Eindhoven staat hem ook helder voor de geest. „De
halve eindstrijd was tegen Mare Jacobs. Het was span
nend en ik stond op het punt te gaan verliezen" Quaak
zegevierde toch in drie bedrijven. „En de finale mocht er
ook wel wezen," voegt de tennisser eraan toe. Hét hoog
tepunt voor Quaak was uiteraard de deelname aan de
nationale kampioenschappen in Velp tot en met veertien
jaar. „Dat had ik nooit verwacht met mijn K4-toernooi-
en." Op het NK werd hij jammerlijk inde eerste ronde in
drie sets uitgeschakeld. Quaak is deze winter druk - hij
traint vier keer per week - bezig aan zich voor te berei
den op 1998. De eerste winst heeft hij al te pakken.. Hij is
rechtstreeks toegelaten op de K3-toernooien in Rotter
dam en Geldrop tot en met zestien jaar. Zijn mijlpaal
voor 1998? „Top vijftig en misschien nog wel beter."
Paardensport
Sonja de Feiter zorgde voor het meeste aanzien op hip
pisch Schouwen-Duiveland. Daar zag het echter in eerste
instantie helemaal niet naar uit. Met weinig zelfvertrou
wen toog ze met één van haar twee paarden, Kingsley,
naar de Zeeuwse kampioenschappen in Axel voor de Ml-
dressuur. „Ik had nog geen winstpunten gereden, dus ik
had niet het idee eerste te worden. Er waren nog zoveel
andere goeden," herinnert De Feiter zich. Na de eerste
proef was de amazone uit Burgh-Haamstede degene met
wie ernstig rekening gehouden moest worden. Ze kreeg
van de jury maar liefst 186 punten en dat is heel hoog in
de Ml-kiasse. Een Zeeuwse titel gloorde, toch? „Nou,"
zegt ze, „de tweede proef moet je altijd nog rijden." Van
de acht overgebleven deelnemers won ze de titel. De
Zeeuwse titel betekende afvaardiging naar de nationale
kampioenschappen in Ermelo. Het NK, waar De Feiter
knap vierde werd in een deelnemersveld van twintig
combinaties, beschouwt ze als haar sportieve hoogte
punt in 1997. Als enige Zeeuwse deelnemer vond ze de ti
telstrijd 'heel leuk en apart om mee te maken'. Over
haar paarden kan De Feiter meer dan tevreden zijn. Met
Kingsley promoveerde ze van de Ml - naar M2-klasse en
met Leon van de B- naar L-categorie. Haar doel voor
1998 is promotie met Kingsley naar de Z-klasse.
Korfbal
Voor Astrid Koole ging in 1997 een jeugdwens in vervul
ling. Met PKC won ze de nationale zaalkorfbalfinale in
het Rotterdamse Ahoy', dat volgepakt zat met achtdui
zend knotsgekke supporters. Koole, woonachtig in Zie
rikzee, versloeg het Deetos van Scharendijker Dennis
Voshart. Vanzelfsprekend was debvinst in Ahoy' het
hoogtepunt van haar loopbaan tot nu toe. „Toen ik 1990
naar Swift ben gegaan, heb ik nooit voor ogen gehad dat
ik de zaalfinale zou halen. Dan sta je daar en dan wjn je
hem nog ook," geniet ze zelfs in december - de wedstrijd
was in april - nog na van het succes. „We hebben als
ploeg gevochten en gewerkt om Ahoy' te halen."
De zaalcompetitie van dit seizoen verloopt eveneens
voorspoedig. De werkwijze van de oude trainer van Vos-
hart. Jan-Sjouke van de Bos, slaat aan in Papendrecht.
„We zijn vroeg in vorm," weet Koole. „Dat moeten we
vijftien wedstrijden (inclusief finale) zien vast te hou
den. Het gaat altijd een keer fout. We moeten alert blij
ven en punten pakken. Het is nog lang."
Koole vindt het jammer dat PKC in 1998 niet aan de Eu
ropa Cup meedoet. Dit is een besluit van de club. „Het is
voor 99 procent zeker dat we niet gaan. Jammer dat ik
dat niet kan bijschrijven." Het spreekt voor zich dat
Koole volgend jaar weer in Ahoy' wil staan.
Colofon
Teksten:
Peter Godrie
Frans Evers
Foto's:
Marieke
Mandemaker
Marijke
Folkertsma
Joop
van Houdt
