Groene Pluim voor pionier
1+9
Feestje vol freedom
Stichting 'Help Colin' schenkt
bijna 30 mille aan Thuredrith
Kerstprogramma in Domburg
Biologisch Museum wil
uitbreiding exporuimte
ENGELEN
H. de Vries: 'Bewijs dat idealisme en zakelijkheid samen kunnen gaan.'
RECENSIE
Eindconclusie publieksonderzoek
MAANDAG 15 DECEMBER 1997 NR 26300
5
NOORDGOUWE - Het rechtstreeks kopen van bio
logisch geteelde groenten bij kwekerij Zuidbos van
Noordgouwe, blijkt voor veel mensen nog steeds een
drempel. Daarom heeft de 36-jarige Geertje Aan-
geenbrug sinds een aantal jaren een kraam aan de
Kerkring van Noordgouwe en heeft ze zo'n vijftig
afnemers voor groentetas-abonnementen.
Biologisch tuinieren is wer
ken zonder de gebruikelijke
kunstmest en bestrijdings
middelen. Voor al haar in
spanningen om biologisch
geteelde groente te promoten
kreeg de Noordgouwse zater
dag uit handen van Groen
Links-raadslid Heieen de
Vries de eerste Groene Pluim
uitgereikt.
Groen Links heeft de Groene
Pluim (een met ecoline ge
verfde meeuwenveer op een
voetstuk van hout), ingesteld
om mensen die millieube-
wust leven en zakendoen
kunnen combineren, meer in
het voetlicht te plaatsen.
Het is geen jaarlijkse onder
scheiding, want de Groene
Pluim kan zelfs meerdere ke
ren per jaar uitgereikt wor
den. Groen Links zal dat
doen wanpeer de gelegen
heid zich voordoet.
Bij de uitreiking sprak De
Vries lovende woorden rich
ting de gehuldigde. ,,Ze is
een pionier op Schouwen-
Duiveland en heeft doorzet
tingsvermogen. Geertje ver
bouwt gewassen op een
manier die het millieu én de
klant ten goede komt. Zij be
wijst dat idealisme en zake
lijkheid samen kunnen gaan.
Dat vindt Groen Links op
vallend."
Vooroordelen
In 1984, toen Aangeenbrug
op Schouwen-Duiveland be
gon, bestonden forse voor
oordelen ten aanzien van bio
logisch tuinieren. In eerste
instantie kreeg zij toestem
ming om een kas te bouwen,
vervolgens volgde een
schuur en daarna het woon
huis. Aangeenbrug, oor
spronkelijk afkomstig uit 't
Gooi, had zichzelf tien jaar
gegeven om te bewijzen dat
het op een biologische ma
nier kweken van gewassen,
rendabel kan zijn. ,,Het zijn
er twaalf geworden. Dat was
mogelijk omdat ik op finan
ciële steun van mijn ouders
kon rekenen.
Uitgezocht
De locatie bij Noordgouwe
heeft Aangeenbrug, die een
opleiding heeft gevolgd aan
de Hogere Tuinbouwschool,
zelf uitgezocht. Aangeen
brug: ,,Het is geen zware klei
en er is zoet water aanwezig
om te beregenen. De kweke
rij staat op een plaats waar
een oude kreek heeft gelo
pen." Dertien jaar geleden
begon Aangeenbrug met een
oppervlakte van een paar
honderd vierkante meter. Nu
is het bedrijf gegroeid naar
anderhalve hectare. Sinds
drie jaar werkt ze met
groentetas-abonnementen.
Wie een abonnement neemt
krijgt wekelijks een pakket
groente thuis. Wat daarin zit,
blijft een verrassing. „Het
seizoen bepaalt wat de men
sen eten."
Van de vijftig paketten die ze
Een groen gekleurde meeuwenveer op een sokkel van hout. Dat was de Groene Pluim die Greet je Aangeenbrug (rechts) over
handigd kreeg vanGroenLinks-raadslid Heieen de Vries.
momenteel afzet, gaat het
meerendeel naar mensen op
Schouwen-Duiveland. Ande-
re afnemers zitten op Goeree-
Overflakkee en Zuid-Beve
land. ,,Het eten van biolo
gisch geteelde groenten is
weer helemaal in. Eind jaren
tachtig, is er ook zo'n ople-
(Foto: Marieke Mandemaker)
ving geWeest. Dat kwam om
dat de koningin erover sprak
in de troonrede."
Ali Pankow
The Glory of Gospel; Regie:
Mabel Robinson; vrijdag
avond Theater Mondragon,
Zierikzee.
Het werd een bruisend feest
je met een overdosis aan hal
lelujah en freedom en de tal
rijke toeschouwers wilden
daar dolgraag aan meedoen.
Het deed zelfs een beetje on-
Zierikzees aan, zo'n swingen
de bijna in extase verkeren
de publieksmassa. Dat
resultaat dient op het conto
te komen van de leden van
The Glory of Gospel, die vrij
dagavond bezit namen van
Theater Mondragon.
Alles aan The Glory of Gos
pel blijkt massaal: de big ma
mas natuurlijk, die ^er de
finitie niet in een
gospelgroep kunnen ontbre
ken, de muziek en vooral de
performance. Direct aan het
begin leken alle registers te
worden opengetrokken en
het publiek nam dat veelzeg
gende visitekaartje gretig in
ontvangst.
Het ging deze avond om ver
broedering en saamhorig
heid en natuurlijk om samen
te zingen en te klappen en om
blij te zijn met zo heel veel
freedom.
Het eerste deel van dit gos
pelconcert is gewijd aan de
periode van de slavernij.
Rond het jaar 1800 vertrok
ken miljoenen Afrikanen
richting de Verenigde Sta
ten. Om hun gevoelens van
verdriet, wanhoop en vooral
de hoop op een betere toe
komst ruimte te geven, zon
gen ze, tijdens het harde
werk, hun zelfgemaakte lie
deren.
The Glory of Gospel snelde
vaardig door de geschiedenis
heen met pittige muziek,
kleurrijke kostuums, krach
tige stemmen en een stevige
scheut tragiek. Het effect
van knallende zwepen op
blote ruggen bijvoorbeeld:
dat gaat erin als koek. Het
regieconcept verdraagt geen
kritische beschouwing, daar
is het veel te dun voor, maar
het merendeel van de tpe-
schouwers had ook helemaal
geen boodschap aan een fe-
gieconcept en genoot vooral
van het entertainment dat
The Glory of Gospel te bie
den heeft.
Niet onvermeld overigens
mag het optreden blijven
van de pittige Michelle Da
vid. Zij is de enige, die me af
en toe echt even wist te ra
ken, vooral in het kostelijke
nummer 'Jump the line.'
Na de pauze kan de tragiek
achterwege blijven en kan
het opzwepende feestje echt
beginnen. De big mamma's
en de andere getalenteerde
zangers en zangeressen mo
gen bij toerbeurt solo en krij
gen daarbij steeds enthou
siastere aanmoedigingen,
zowel van de collega's op het
podium als vanuit de zaal.
Wederom was het die kleine,
pittige Michelle David die
voortdurend de aandacht op
zich vestigde. Was het niet
door haar zang, dan was het
wel door haar heerlijk rit
misch dansen, waarbij elke
beweging de juiste bleek.
Na de pauze was ook het or
kest achter het brandscherm
vandaan gekomen, het eerbe
toon aan The Lord werd
steeds swingender en fana
tieker en the Glory of Gospel
gaf er blijk van volledig ge
traind te zijn in het bespelen
van een zaal en het opzwepen
van de emoties. Een gelikt en
volledig geprogrammeerd
optreden met een eindeloos
einde, waar de meesten geen
genoeg van konden krijgen.
En ik? Ik stond erbij en ik
keek ernaar en herinnerde
me ooit toch kippenvel te
hebben gekregen van een op
recht gezongen negro-spiri-
tual.
RENESSE - De Stichting Thuredrith stelt vakantie
huizen beschikbaar aan gezinnen waarin bij een van
de kinderen een kwaadaardige aandoening (bijvoor
beeld kanker) is geconstateerd. Om de exploitatie
van de twee huizen aan de Rampweg bij Renesse
rond te krijgen is de stichting afhankelijk van gif
ten. In dat opzicht was zaterdag een historische dag.
Kleine en grote gevers had
den een bedrag van 22.093
gulden bij elkaar gebracht.
Daar zat 7.500 gulden bij van
de Nederlandse Bond van Za
terdagvliegers (duiven),
ruim negenhonderd gultien
van de Corneliastichting,
zijnde de opbrengst van een
collecte van een kerkdienst,
zeshonderd gulden van de
ING-bank, maar ook kleine
re giften van particulieren.
Anderen boden hulp aan in
de vorm van goederen en
diensten.
Eén bedrag was toen nog on
bekend. Dat kwam van de
stichting 'Help Colin'. Colin
Breas was een jongen uit
Goes, waarbij in 1991, op 16-
jarige leeftijd, een hersentu
mor werd geconstateerd. In
Nederland kon hij niet gehol
pen worden. Voor behande
ling moest hij naar de Ver
enigde Staten. Een aantal
kennissen van de familie
heeft toen een stichting opge
richt om de behandeling te
bekostigen. Vooral door het
toedoen van Het Goese Ly
ceum is veel geld binnenge
haald. De behandeling leek
in eerste instantie te helpen,
maar uiteindelijk overleed
Colin in 1994.
Drie jaar lang heeft de Goese
stichting gezocht naar een
goede bestemming van het
overgebleven geld. Die werd
tenslotte dichtbij huis gevon
den. Zodoende overhandigde
de penningmeester J. H.
Fokkelman zaterdag een che
que ter waarde van 29.500
gulden. Uiteraard was er
door de stichting eerst over
legd met de ouders van Co
lin. Zij waren zaterdag ook
aanwezig. „De Stichting
Thuredriht was ons onbe
kend, maar de doelstelling
sluit helemaal aan bij de er
varingen die wij gehad heb
ben. Ik kan me goed voorstel
len dat er bij families
behoefte bestaat om eens een
week weg te zijp van de om
geving van ziekenhuis en art
sen", aldus A. Breas, de moe
der van Colin.
Derde vakantiehuis
In totaal kon de Stichting
Thuredriht 51.593,75 gulden
bijschrijven. Ruim genoeg
om het jaarlijkse tekort van
zo'n 10.000 gulden te dekken.
„Ik ben sprakeloos. Mis
schien kunnen we voorzich
tig gaan denken aan'een der
de vakantiehuis", sprak
Thuredrithvoorzitter B.
Schot uit Zierikzee. Dat wa
ren ook vele andere gevers.
Zij waren zaterdag uitgeno
digd voor een bijeenkomst.
Zo konden ze zelf zien wat er
met hun geld werd gedaan en
zich vervolgens tegoed doen
aan een mosselmaaltijd.
Penningmeester J. Fokkelman van de Stichting 'Help Colin' (rechts op de foto) en voorzitter
B. Schot van de Stichting Thuredrith voor één van de twee vakantiehuizen.
(Foto: Marieke Mandemaker)
DOMBURG - Een Kerst
markt, een Oudejaarsmarkt,
een fakkeloptocht en een Ti-
roleravond.Dat zijn enkele
onderdelen van een twee we
ken durend kerstprogramma
dat werd opgezet door de on
dernemers en VVV van Dom
burg.
De initiatiefnemers willen
meer bezoekers naar Dom
burg trekken in de kerstpe
riode.
Het kerstprogramma begint
vrijdag 19 december met een
twee dagen durende kerst
markt in de Stationsstraat
en eindigt donderdag I janu
ari met een Nieuwjaarsbrun-
ch in restaurant De Parelvis
ser.
In de periode daartussen zijn
in Domburg dagelijks evene
menten, waaronder concer
ten, spelen en dans- en mu
ziekavonden.
BURGH-HAAMSTEDE
Vlooienmarkt
Op de laatste zondag van het
oude jaar, 28 december,
wordt in recreatiecentrum
Westerschouwen een einde-
jaarsvlooienmarkt gehou
den. In een aantal kramen
worden tweedehands artike
len aangeboden tegen een
'oudejaarsprijs'. Het evene
ment is van 10.00 tot 17.00
uur.
Oud-lndiëgangers
In restaurant de Molenberg
in Burgh wordt woensdag 4
februari een regiobijeen
komst gehouden van de ver
eniging oud-militairen Indië-
gangers (VOMI). De
bijeenkomst is bedoeld om
contacten tussen oud-lndië
gangers te versterken en her
inneringen en ervaringen uit
te wisselen.
Zowel leden als niet-leden
kunnen de middag bijwonen.
Aanvang 13.30 uur.
SCHARENDIJKE
Dorpsraad
De Dorpsraad Scharendijke
houdt dinsdag 16 december
een vergadering in de Put-
meet. Tijdens de bijeen
komst zal worden gesproken
over de nieuwe stichtings
vorm die de dorpsraad pér 1
januari 1998 krijgt. Tevens
komt het onderhoud van dijk
Baken aan de orde en wordt
er verslag gedaan over de bij
eenkomst van de jeugdgroep.
De vergadering begint om
19.30 uur.
NIEÜWERKERK
Lingerieverkoping
In de kerkzaal aan de Sta
tionsstraat wordt woensdag
17 december een verkoping
gehouden van lingerie,
nachtkleding en keukentex-
tiel. De opbrengst is bestemd
voor de stichting Adullam,
die zich inzet voor de gehan
dicaptenzorg. De verkoping
is van 19.30 tot 21.00 uur.
OOSTERLAND
Kerstnachtdienst
In de Nederlandse Hervorm
de kerk iri Oosterland wordt
woensdag, 24 december een
kerstnachtdienst gehouden.
De christelijke gemengde
zangvereniging Vooruitgang
Zij Ons Streven (VZOS)
werkt aan deze dienst mee.
Ds. J. de Haan is de voorgan
ger, Julian Ringelberg be
speelt het orgel. De aanvang
is om 22.00 uur.
OOSTKAPELLE - Het Zeeuws Biologisch Museum
streeft naar uitbreiding van de oppervlakte exposi
tieruimte. Verdere inrichting van de zolderverdie
ping is de enige mogelijkheid hiertoe of op zoek
gaan naar andere locaties in de omgeving waaraan
een combinatiebezoek kan worden gebracht
Dat is de eindconclusie van
het dit jaar door het Zeeuws
Biologisch Museum uitge
voerde publieksonderzoek.
Verder blijkt uit de enquête
dat Zeeuwen meestal met
meerdere personen in een au
to naar het Zeeuws Biolo
gisch Museum in Oostkapel-
le komen. Ze blijven zo'n
anderhalf uur en vinden voor
de heemtuim en het aquari
um mooi. Zij komen vooral
van Walcheren en zijn meest
al al eens eerder in dit mu-
sem geweest.
Niet-Zeeuwen, meestal Ne
derlandse en soms Duitse
toeristen, komen vaker op de
fiets tijdens hun vakantie.
Zij zijn vooral bekoord door
de heemtuin en wat minder
door het aquarium. Toeris
ten vinden het museum wel
wat kleiner dan verwacht.
Het overgrote deel van hen
komt met kinderen. Doel
van het onderzoek was voor
al nadere informatie te ver
krijgen over de verschillen
tussen Zeeuwse en niet-
Zeuwse bezoekers. De enquê
te was een gevolg van het in
1996 door de VMC-Zeeland
uitgevoerde onderzoek. De
resultaten wijken niet in be
langrijke mate af van de en
quête in 1996, stelt het muse
um. In 1998 zal het onderzoek
vooral gericht worden op
niet-bezoekers. Wandelaars
in het bos van Westhove en
toeristen in de directe omge
ving zullen ondervraagd
worden om erachter te ko
men waarom ze niet komen.
Er zijn mensen die in deze dagen heel hun
huis met lichtjes versieren. Het schijnt een
nieuwe kerst-trend te zijn. Ik ken iemand die
een andere gewoonte heeft. Deze vriendelij
ke Zierikzeese dame laat in de weken voor
kerst haar hele kamer een woonplaats zijn
van honderden kleine engelen. Een jaar lang
moeten ze wachten. In een doos vol enge
lengeduld. Maar dan mogen ze er weer uit.
Dan wordt de kamer even een hemel op
aarde. De piano is in deze weken een ver
blijfplaats van tientallen kleine engelen.
Twijfelend aan hun aardse standvastigheid
vroeg ik me af: Zouden ze wel blijven
staan?' en speelde een stevig akkoord op
de toetsen om ze te toetsen. Er waren geen
gevallen engelen bij. Weet je wat, dacht ik,
ik zal ze eens een plezier doen. Waarom
speel ik het engelenlied niet. het lied dat ze
voorgezongen hebben in dé velden van
Efratha? Met machtige akkoorden zette ik
het lied in: Ere zij God. Wat er toen gebeur
de weet ik niet meer. Ik hoorde een stem.
'Wegwezen!' En daarna was er een groot
geruis en opeens was de piano leeg. Klap
wiekend hadden ze de wijk genomen. Be
teuterd keek ik naar mijn vingers die 'in den
hoge' bleven steken. Blijkbaar had ik ze
weggejaagd. En ik speelde toch zo mooi.
Maar die engelen moesten wel terugkomen.
Waar zouden ze zijn? De volgende dag ben
ik op zoek gegaan. De eerste gedachte was:
natuurlijk het tuincentrum! Daar liggen ze,
bakken vol. Een echte engelenbak. Daar
zingen ze 'in den hemel is enen dans' met
alle andere engelenvrienden. Het tuincen
trum was helemaal in kersttooi gestoken.
Het 'Gloria in excelsis Deo' ruiste door de
kerstbomen. Maar de engeltjes waren niet
echt. Het 'welbehagen' maakte plaats voor
'onbehagen'. Een plastic kerstboom met
twee grote ogen wenste me een 'Merry
Christmas' toe. Kwam ik al bij de engelen in
de buurt Engelen in een kerstshow? 'No,
no, no'.
Natuurlijk zocht ik in kerken en kloosters.
Ook daar zag ik engelen. Maar die waren al
eeuwen versteend. 'Zijn hier de engelen
nou?' riep ik en de ruimte echode 'Lauw,
lauw. lauw.'
Ik ging naar het Oranje Hotel in Noordwijk
voor het Appelsientje-kerstconcert. De Tros
gaf er vrijdagavond een impressie van. De
camera's maakten prachtige opnamen. In
door kaarslicht spiegelende kerstballen zag
je de artiesten in kerstglans. In plaats van
op een ezel kwamen ze in een Rolls Royce
voorrijden. De kerstman deed zelf de taxi
open. De omhoog gevallen Appelsientje
yups huppelden met hun stralende aanhang
met veel bloot en zwart de entree van het
hotel binnen. De kerstman en twee sexy
kerstvrouwtjes in hele korte broekjes brach
ten ze langs harpspelende dames naar de
twinkelende feestzaal waar een heel orkest
met zwarte vlinderstrikjes in vrome kerst
sfeer klaar zat voor de schnabbel van het
jaar. Met een bibber in zijn stem zong Bill
van Dijk 'God rest you, merry gentlemen',
alsof ze dat nog nodig hadden. Tijdens het
'glojia' - het liefst met een Amerikaans ac
cent - werd in de wandelgangen de bruisen-,
de champagje al in gereedheid gebracht. 'Is
hier een engelenlied?' vroeg ik en diep in
me hoorde ik: 'Niet, niet, niet'. Hier waren
geen engelen. Hier waren alleen sterren.
Terug in Zierikzee probeerde ik het donder
dagavond nog even in de Hema. Daar
waren ook kleine engelen. Twee bakken vol.
'Engelen voor de halve prijs' stond er op
een bordje. 'Laatste restanten' van wat
eens het kerstfeest was. Ik ging moedeloos
de straat, op. Er kwam een kleine optocht
voorbij. Dertig mensen waren het. De orga
nisatie had op vijftig gehoopt. Ze liepen
tweemaal een rondje in de stad. In hun ge
wone kleren. Niet in smoking. Geen kerst
glitter, maar een simpele brandende fakkel.
Na afloop geen champagne maar een ge
woon kopje koffie. En hopelijk geen Appel
sientje. Waren dat dan de engelen? Welnee,
het waren gewone mensen van het eiland.
Maar op stille wijze sloegen ze alarm...
'Warm, warm, warm!' Die stem herkende ik.
Dat was de stem die 'wegwezen!' had ge
roepen. Zouden ze dan hier wel in de buurt
zijn? Zouden ze dan toch in Zierikzee geble
ven zijn en waren ze meegevlogen, hoog
boven de fakkels? Hadden ze met kloppend
hart overal in de dakgoten gezeten waar die
kleine stoet voorbij kwam? Hadden ze zo'n
kerstgroet aan een gevangene stiekem van
de tafel gegrist en als een hemelse postbo
de, al zingende 'in mensen een welbeha
gen' aan de andere kant van de wereld ge
bracht waar mensen in gevangenissen
wachten op een straaltje licht? Kerst 1998.
Bisonvlees, Paul de Leeuw of een brallend
Gloria op een piano. Ik weet niet veel van
engelen. Alleen dit. Dat ze onverwacht weg
willen wezen, maar dat ze er ook altijd on
verwacht weer zijn. Vooral als het echt don
ker is.
