Laatste afscheidsavond
VRIJDAG 18 JULI 1997 NR 26215
Al is het de laatste keer, blijf lachen,Stond er op
de uitnodiging voor de afscheidsavond van obs
'De Schelphoek' woensdagavond in het plaatselij
ke dorpshuis. Een moeilijke opgave zo bleek in de
praktijk, want ook melancholie gaat soms waar ze
niet gaan kan.
De traditionele afscheids
avond op de basisschool is
vooral bedoeld om de leer
lingen van groep acht op de
drempel naar het voortgezet
onderwijs hartelijk uit te
wuiven. Dit reguliere af
scheid betrof alleen Patrick
van Zandwijk, de enige leer
ling in groep acht dit school
jaar op De Schelphoek. Net
als alle andere dorpskinde
ren die hem voorgingen,
mocht ook hij het afscheids
boek in ontvangst nemen.
Een speciaal samengesteld
boek met foto's, verhaaltjes
en gedichtjes herinnerend
aan zijn basisschooltijd.
Voor alle andere leerlingen
van De Schelphoek was het
afscheid dit keer anders dan
anders. Definitief en het be
sef daarvan was met lachen
niet weg te werken. Maar
leerkrachten en leerlingen
deden daar wel hun uiterste
best voor: met liedjes door
de kleinsten en met sketch-
jes door de zes leerlingen
van de bovenbouw.
Opzegversjes
De liedjes klonken lief, de
opzegversjes kwamen min
der goed uit de verf. Het valt
blijkbaar niet mee je tekst
paraat te hebben als al die
mensen in de zaal zo naar je
zitten te kijken. Lollige
stukjes toneel bleken vooral
het 'Tien-minuten-ouderge-
sprek' en 'Is Jan thuis?'
Na de pauze met koffie en
cake was het tijd voor enke
le officiële woorden en ge
schenken. Voor de leerlin
gen van de directeur, voor
het onderwijsteam van de
ouderraad en van de leerlin
gen voor de leerkrachten.
Wethouder van onderwijs D.
van der Wekken erkende
ook moeite te hebben met
het motto van de avond 'blij
ven lachen'. „Waarom is het
nou nodig in zo'n kleine
kern de school te sluiten?",
stelde hij aan de orde. De
keuze daarover is in eerder
stadium en buiten de in
vloed van het huidige ge
meentebestuur gemaakt. De
wethouder constateerde dat
de klap daarvan al een beet
je verwerkt is. Hij moest er
kennen, dat als een school
eenmaal sluit, niet zomaar
terugkomt. De wethouder
was ervan overtuigd dat er
hier in Serooskerke voor al
le leerlingen naar de beste
oplossing is gezocht en be
dankte daar alle betrokke
nen voor.
Ook A. Damman, directeur
van 'De Kirreweie', gaf
blijk van zijn spijt over het
lot van De Schelphoek. Bij
de start van de fusie had hij
het zich allemaal zo anders
voorgesteld.
Het laatste woord was voor
directeur H. Schreurs. Hij
volstond met een korte te
rugblik en met een oproep
aan de ouders op het dorp
om samen te werken, onder
meer bij het vervoer van de
leerlingen naar de naburige
school. Onderlinge samen
werking zal zich, volgens
Schreurs. ook naar het dorp
toe positief vertalen.
En toenwaren er bitter
ballen.
Belangrijke voorziening in kleine kern gaat verloren
School in Serooskerke is dicht
stek. Anoushka van Krugten
gaat met de kinderen mee
naar de school in Ellemeet;
Eric Holm gaat voor één dag
in de week naar 'De Klimop'
in Dreischor; Liesbeth Wak-
kee, Karin den Haan en An-
ne-Lies Canters kunnen allen
terecht bij obs 't Staepel'of'
in Renesse. Alleen Schreurs
zelf weet nog niet hoe het
nieuwe seizoen er voor hem
gaat uitzien. Hij hoopt op een
geheel nieuwe taak binnen
het onderwijs om na dertien
intensieve jaren in Seroos
kerke nu toch maar helemaal
opnieuw te kunnen begin
nen.
Ondanks zijn pogingen de za
ken op De Schelphoek zo
goed en rationeel mogelijk af
te handelen, heeft de melan
cholie de afgelopen twee
maanden toch ook bij hem
toegeslagen. Hij hoopt van
harte dat de schade voor het
dorp achteraf mee zal vallen.
Hij hoopt dat er nieuwe ini
tiatieven voortvloeien uit de
contacten die ouders hope
lijk krijgen door bijvoor
beeld de vervoersregeling
naar de naburige school. Hij
hoopt dat de dorpskrant zal
blijven voortbestaan als de
schoolkrant daar straks niet
meer de kern van vormt. Hij
hoopt dat de dorpsgemeen
schap op Koninginnedag een
gedeelte van het feest blijft
organiseren. Hij hoopt dat
Serooskerke leefbaar blijft.
Stopt het hart van het dorp
met kloppen nu de school
sluit? „Ach," grimast
Schreurs: „ik moet beken
nen, dat dat hart de laatste
tijd toch al gereanimeerd/
moest worden. Het wordtj
steeds moeilijker ouder^
daadwerkelijk bij activitei
ten te betrekken. In de loop
der jaren zijn het eigenlijk
altijd dezelfden gebleven,
die de kar trekken.
Foto's: Marijke Folkertsma
Tekst: Afi Pan kow
SEROOSKERKE - Openbare basisschool (obs) De
Schelphoek in Serooskerke is vandaag definitief
dicht gegaan. Niet voor de vakantieperiode zoals al
le overige basisscholen op Schouwen-Duiveland,
maar voorgoed dicht. Het aantal van twintig leer
lingen is niet genoeg om de school open te houden,
vindt de minister van onderwijs en daarom moet Se
rooskerke het vanaf vandaag zonder school doen.
Belangrijkste voorzieningen
om een kleine kern leefbaar
te houden zijn: een school,
een winkel en een busverbin
ding. Tot die bevindingen
kwam drs. Emeline Kleber
in het kleine kernen project
begin jaren tachtig. 'De
vrouw van drie miljoen'
werd Kleber vaak genoemd.
Voor het kleine kernen, pro
ject was immers drie miljoen
gulden uitgetrokken. Onder
zoek moest uitwijzen wat er
nodig was om de kern leef
baar te houden. De uitkom
sten waren niet opzienba
rend. Ook zonder drie
miljoen was wel te bedenken
dat een school, een winkel en
openbaar vervoer belangrijk
zijn voor een dorpje.
Toch ging er veel stimulans
van het kleine kernen pro
ject uit. Betrokken bewoners
voelden zich gesterkt in hun
activiteiten ten behoeve van
de leefbaarheid in de kleine
kern. Er kwamen projecten
tot stand en voor sommige
daarvan werden potjes met
geld beschikbaar gesteld. En
de school op het dorp vormde
het kloppend hart van waar
uit veel initiatieven tot
stand kwamen of werden on
dersteund. Een ontmoetings
plek ook, niet alleen voor ou
ders en leerlingen, maar voor
alle dorpsbewoners die zich
er betrokken bij voelden.
Maar het kleine kernen pro
ject blijkt lang geleden. Het
dringend verzoek van Kleber
bij haar vertrek om het toe
komstig beleid voor de klei
ne kernen af te stemmen op
de bevindingen van het pro
ject vond nauwelijks gehoor.
Strijd
De school in Serooskerke
heeft voortdurend strijd
moeten leveren voor het
voortbestaan. Een strijd, die
tenslotte in haar nadeel is be
slist.
„Het is een drama. We zijn in
de loop der jaren overal voor
gebruikt. We hebben letter
lijk alle karren getï-okken,
maar door flutnota's is alles
kapot gemaakt. Ik vind het
verschrikkelijk voor Hans
Schreurs. Zelf heb ik die
vechtpartij ook al 21 jaar
meegemaakt." Aan het
woord Gerard Oele, direc
teur van de openbare basis
school in Sirjansland.
Woensdagmiddag ging hij,
met bezwaard gemoed, nog
even kijken in 'De Schelp
hoek' of er tussen de reste
rende inboedel nog iets van
zijn gading zat. Hij ging er
met een volle auto met spul
len èn geëmotioneerd weer
weg.
Schreurs, directeur van De
Schelphoek. blijkt veel ge-
latener. Hij had zich voorge
nomen er deze laatste week
voor de leerlingen en zijn on
derwijsteam in elk geval een
leuk afscheid van te maken
met een nachtje kamperen op
het sportveld achter de
school, een afscheidsavond
vol liedjes en sketchjes, een
extra schoolreisje naar Dino-
world in Middelharnis en een
optreden van goochelaar Ma
rio Magic.
Dertien jaar geleden volgde
Schreui's hier Henk Rösken
op als directeur. Het was in
de nadagen van het kleine
kernen project. De Schelp
hoek was inderdaad bij veel
dorpsactiviteiten nauw be
trokken: carnavalfeest, de
viering van Koninginnedag,
ffetsen versieren voor het
Strao, om het jaar een grote
rommelmarkt en een belang-
ïijke bijdrage aan de dorps
krant.
De zorg om het voortbestaan
was er eigenlijk altijd; het
Bestuursleden Dorpsgemeenschap:
'Uiteindelijk word je murw'
ene jaar vvat meer het andere
jaar wat minder. Als er een
gezin met twee of drie kinde
ren ging verhuizen, raakte
De Schelphoek alweer in de
gevarenzone. De norm is in
de loop der jaren alleen maar
strenger geworden. De eis is
nu: 23 leerlingen en daar mag
je binnen drie jaar niet twee
keer onder zitten. Teldatum
is teldatum en toen De
Schelphoek op 1 oktober vo
rig jaar slechts twintig leer
lingen telde, viel de defini
tieve beslissing: sluiten. De
fusie met obs De Kirreweie
in Burgh-Haamstedé kan
daar niets meer aan verhel
pen.
Goed regelen
Schreurs en zijn team stelden
zich ten doel ten behoeve van
die twintig kinderen alles
goed te regelen. Onder de ou
ders werd een enquête ge
houden om te inventariseren
naar welke scholen de voor
keur zou gaan na sluiting van
De Schelphoek. Vertegen
woordigers van de scholen
waar de keuzes op vielen,
werden uitgenodigd infor
matie te komen verstrekken.
Bij Schreurs kwam er pas
Wat rust toen békend was
waar elke leerling van zijn
school met ingang van het
nieuwe seizoen naar toe gaat.
Eén jongen gaat naar het
middelbaar onderwijs, hij is
de enige leerling in groep
acht dit jaar; één leerling
gaat naar het speciaal onder
wijs, eentje gaat naar een
school in Zierikzee, maar
blijft wel in Serooskerke wo
nen; twee gezinnen, waaron
der dat van Schreurs zelf,
met in totaal acht kinderen,
verhuizen ten gevolge van de
sluiting van De Schelphoek
naar Zierikzee en negen kin
deren gaan naar obs 't Mêêtje
in Ellemeet.
Enkele jaren geleden werd
de mogelijkheid bekeken sa
men te gaan met de school in
Noordwelle. Dat is toen niet
gelukt. „Om de één of andere
reden klikt het niet tussen
Noordwelle en Seroosker
ke," stelt Schreurs vast en
dat blijkt uit de huidige
schoolkeuze dus ook weer.
Team
De léden van zijn team krij
gen in het nieuwe seizoen
ook allemaal een nieuwe
Ze hebben gezamenlijk actie gevoerd voor meer wo
ningbouw in Serooskerke: de school en de Dorpsge
meenschap. Ze hebben ooit bij de stoplichten pamf
letten uitgedeeld tegen in hun ogen onjuiste plannen
van toenmalig onderwijsminister Deetman. Ze zijn
jarenlang bezig geweest voor het behoud van de
school en uiteindelijk zijn ze murw geworden.
'In de maneschijn, in de maneschijn,'zingen de kleuters wat bedeesd. 'Al is het de laatste keer, blijf lachen,' luidde het motto van de definitieve afscheids
avond. Een moeilijke opgave: ook melancholie kruipt soms waar'ze niet gaan kan.
moeien zich verder helemaal
niet met het dorp," zegt
Bom. „Het zal ze een zorg
zijn of er een school of een
Dorpsgemeenschap is."
Van de 278 inwoners in Se
rooskerke zijn er 120 lid van
de Dorpsgemeenschap. Deze
groepering organiseert een
feestprogramma op Koning
innedag, het Strao, de toneel
vereniging 'Lere, lere, lere'
ressorteert er onder en de
Dorpsgemeenschap fungeert
ook als spreekbuis naar het
gemeentebestuur.
Respons
Zolang er enige respons blijft
komen zullen Bom en De
Vries zich samen met de drie
andere bestuursleden voor
de Dorpsgemeenschap blij
ven inzetten. De zorg dat het
dorp steeds meer vergrijst,
zeker nu de school sluit, is
groot. Een activiteit, waar
Bom zich graag voor inzet is
de kreaclub, eenmaal in de
maand op de woensdagrrfid-
dag voor kinderen van vier
tot twaalf jaar. Ze heeft er
alle vertrouwen in dat deze
knutselclub in september
weer gewoon van start gaat.
Daar heeft de sluiting van de
school, volgens haar geen in
vloed op.
De Vries hoopt dat het de ou
ders lukt met de gemeente
een financiële regeling te
treffen voor het vervoer naar
Ellemeet.
Wethouder Van der Wekken
zegt daarover niet pessimis
tisch te zijn. De onlangs vast
gestelde verordening Leer
lingenvervoer voorziet daar
niet in, maar artikel 23 van
diezelfde verordening biedt
een mogelijkheid tot afwij
king op de vaste regels in bij
zondere gevallen. Binnen het
college moet er nog wel een
definitief besluit over geno
men worden.
OBS 'De Schelphoekhart binnen het dorp, dat vanaf vandaag niet meer klopt.
Eén van de hoogtepunten tijdens de afscheidsweek was het nachtje kamperen op het sportveld achter de school en 's ochtends
natuurlijk met z'n allen ontbijten.
De inboedel is verdeeld onder de scholen in Haamstede en Ellemeet. De aanblik werd erin de
loop van de week niet vrolijker op.
Aldus verwoorden Janny
Bom en Kiki Visser, be
stuursleden van de Dorpsge
meenschap Serooskerke hun
gevoelens over de sluiting
van de school.
Ze hebben moeten ervaren
dat het vechten tegen de bier
kaaien was. Enerzijds willen
ze zich nog best inzetten voor
de leefbaarheid in het dorp,
anderzijds stellen ze laco
niek vast, dat de betrokken
heid van sommige dorpsbe
woners volledig ontbreekt.
„Sommige komen hier alleen
om rustig te wonen en be-
