„Ik heb zoveel van de wereld gezien dankzij het turnen"
„Boris Orlov wordt nooit boos, hij geeft
je vertrouwen"
A
MAANDAG 29 JUNI 1992 NR 25177
Linda Slootmaker, zij was
negen jaar en meldde zich
toen aan bij
Gymnastiekvereniging Delta
Sport in Zierikzee. Zij wilde
graag gaan turnen maar de
toenmalige trainer Jaap
Kosters vond het maar niks
en weigerde Slootmaker. Veel
te oud was toen de reactie
maar toen ook haar drie jaar
jongere zus Monique naar de
vereniging kwam mocht
Linda bij gratie mee trainen.
Nu, acht jaar later heeft de
17-jarige Linda Slootmaker
achter haar indrukwekkende
turncarrlère een punt gezet.
„Jaap Kosters heeft er
achteraf om moeten lachen,
hij was toen blij dat ik
mijzelf niet had laten
wegsturen. Door de vechtlust
bewees ik wel degelijk mee te
kunnen trainen met de
speciale turnselectiegroep van
Delta Sport", vertelt
Slootmaker in de ouderlijke
woning in Nieuwerkerk. Twee
maanden geleden streek de
ex-topturnster weer neer op
Zeeuwse bodem. Vanaf haar
twaalfde jaar had zij in
verschillende pleeggezinnen
in de buurt van sportcentrum
Papendal in Arnhem gezeten.
Vijf jaar lang heeft de
turnster haar leven in dienst
gesteld van de turnsport.
Twee keer per dag vier uur
trainen en daarnaast nog op
mavo-niveau aangepast
studeren. Maar Linda heeft
geen spijt van al die jaren in
dienst van de nationale
selectie.
„Ik ging nooit naar de disco,
mocht niet snoepen en ging
altijd op tijd naar bed. Het
turnen was mijn leven, ik had
er voor gekozen en als je naar
de top wilt turnen dan moet
je er zware opofferingen voor
doen. Elke dag was weer een
nieuwe uitdaging. Ook als ik
andere turnsters er op zag
afknappen gaf mij dat weer
extra motivatie om door te
gaan".
Het heeft haar geen
windeieren gelegd. De
Nieuwerkerkse werd drie
keer Nederlands kampioen,
één keer tweede en één keer
derde. In 1987 werd zij met de
Nederlandse ploeg tijdens een
interlandwedstrijd in Italic
tweede. Daarna volgde een
indrukwekkende reeks van
successen zoals in Berlijn,
Cottbus in het voormalige
Oost-Duitsland, Dortmund,
Bulgarije, Moskou, Italië,
Engeland, Athene en
Hongarije. Vorig jaar reikte
zij met de nationale equipe op
de wereldkampioenschappen
in Indianapolis in Amerika
tot een 19e plaats. Afgelopen
seizoen behaalde zij haar
laatste successen. In
Zwitserland werd zij met de
ploeg tweede en in het
Engelse Birmingham reikte
zij tot een derde plaats.
„Ik heb zoveel van dc wereld
gezien dankzij het turnen,
maar daarnaast heb ik ook
een stukje jeugd
overgeslagen. Misschien heeft
dat er ook wel mee te maken
dat ik nu gestopt bent. Niet
alleen dat ik zes centimeter
ben gegroeid en de
turnoefening dan meer risico
met zich meebrengt speelt een
rol. Maar ook de motivatie
van het laatste jaar met alle
problemen van dien op
Papendal heeft invloed gehad
op het beëindigen van mijn
turncarrière. Een paar weken
Linda en Monique Slootmaker, twee zusjes uit Nieuwerkerk, zorgden voor een uniek feit in Nederland. Zij schreven historie door
beiden deel uit te maken van de Nederlandse turnseleetie. De laatste twee jaar bouwden zij gezamenlijk een indrukwekkende
turncarrière op. Niet alleen in Nederland werd het hoogste platform bereikt, maar juist op internationale turnwedstrijden waren
zij geduchte tegenstand. Vijf jaar lang heeft dc nu 17-jarige Linda Slootmaker haar leven in dienst gesteld van de turnsport.
Onlangs besloot zij een punt te zetten achter de intensieve trainingen en topturn-wedstrijden. De 14-jarige Monique Slootmaker is
na onvrede op het turnwalhalla van Nederland samen met de ex-bondseoach Boris Orlov een nieuwe weg ingeslagen. De Europese
turnkampioenschappcn in het Franse Nantes waren het eerste bewijs met haar beste prestatie op internationaal niveau. Vanuit
het turninternaat in Winschoten werken zij samen aan de toekomst met als eerste hoogtepunt de WK voigend jaar in
Birmingham.
geleden werd ik gevraagd
voor de nationale
schoonspringploeg. Dan zou
ik in Amsterdam opnieuw in
een gastgezin moeten. Nee, ik
wil nu genieten van mijn
vrije tijd en alle schade
inhalen die ik afgelopen jaren
hebt gemist".
Vooral de ontwikkelingen op
het turninternaat op Papendal
heeft toch wat negatieve
gedachten achter gelaten bij
Linda Slootmaker. „De
aanpassing in het eerste jaar
ging vrij snel. Ik zat in een
gastgezin en kreeg al snel
zelfstandigheid. Ja, ik stond
er toch alleen voor en met zes
uur trainen op een dag kreeg
je toch echt een topsport
mentaliteit. Tben drie jaar
geleden mijn zusje Monique
naar Papendal kwam trad er
een nieuwe tijdperk aan op
het turninternaat. Er kwam
een nieuwe lichting turnsters
naar het turnwalhalla van
Nederland. Ik trainde samen
met mijn zusjes en we reisden
ook gezamenlijk naar de
wedstrijden. Het was uniek
dat twee zusjes samen op het
hoogste niveau turnen in
Nederland.
De mooiste herinnering heb
ik aan de
wereldkampioenschappen in
1991 in Indianapolis in
Amerika. Wij waren een
sterke ploeg en de sfeer was
prima. Het resultaat was er
naar, een negentiende plaats
was voor een Nederlandse
ploeg nog nooit gehaald. Tben
wij eenmaal weer terug waren
in Papendal gebeurde er van
alles op het turninternaat.
Boris Orlov vertrok en
Reinhard Tietz werd de
nieuwe bondstrainer. Er
ontstond toen een conflict met
name tussen Tietz en
Monique. Reinhard Tietz
behandelde Monique niet
serieus. Wij zaten toen samen
bij het gastgezin Tamminga
en langzaam maar zeker
kwam de frustratie van
Monique boven tafel. Ik werd
toen getraind door Gert Jan
Nieuwstad maar het
vertrouwen in de begeleiders
werd met de dag minder.
Uiteindelijk vertrok Monique
naar Oude-Pekela >waar zij bij
de familie Veldmans introk.
Daar kreeg zij toen weer
training van Boris Orlov. Ikx
bleef achter in Papendal en
vond onderdak bij een nieuw
gastgezin, de familie Selk.
Met die vervelende dingen op
de achtergrond vond ik
voldoende steun bij Selk.
Gert Jan Nieuwstad gaf mij
in ieder geval het laatste half
jaar nog plezier in het turnen.
Niet alleen het conflict heeft
het einde van mijn
turncarrière vroegtijdig
ingeluid. Ook doordat ik
steeds langer werd speelde
een grote rol. Ik moest steeds
meer inspanning doen om de
turnoefeningen vlekkeloos te
laten verlopen.
Ik wilde het laatste.half jaar
gebruiken om af te trainen en
ik zat voor het mavo-examen.
Gelukkig heb ik het diploma
gehaald en wil in het nieuwe
schooljaar naar de
kappersschool in Rotterdam.
Daarnaast ben ik actief bezig
bij gymnastiekvereniging
Delta Sport in Zierikzee. Ik
geef training en daar heb ik
ontzettend veel plezier in. Ik
ben ook vastbesloten om een
trainercursus te volgen. Ik
wil graag mijn kennis
overdragen aan de turnsters
van Delta Sport. Ondanks dat
ik zelf definitief een punt
achter topsport hebt gezet. Zo
wil ik graag in de toekomst
weer met pupillen topsport
bedrijven", vertelt Linda
Slootmaker die nu eindelijk
eens kan genieten van vrije
dagen, disco, snoepen en
vooral dagelijks samen zijn
met haar ouders.
straftraining, vertelt de
Nieuwerkerkse gezeten naast
haar zus Linda in de
ouderlijke woning.
„Wij hebben met spanning
gewacht tot de bom zou
ontploffen", verklaart de
moeder van Monique.
„De problemen waren al een
aantal maanden bezig maar
Monique liet niks merken. Op
een gegeven moment
ontlaadde Monique toen zij
voor een lang weekend thuis
was. Jossie van de Beemt en
ik hebben toen stappen
ondernomen. Of er moest iets
veranderen of Monique moest
weg van die Duitse trainer.
Nee, ik heb niks tegen die
man, maar zo ging de
turncarrière van Monique
naar do knoppen. Wij hebben
voor het laatste gekozen en
dankzij de hulp van de
familie Veldmans en de
Russische trainer Boris Orlov
kon Monique terecht in het
turninternaat in Winschoten".
Als 6-jarig meisje meldde
Monique zich bij
gymnastiekvereniging Delta
Sport in Zierikzee. De
toenmalige trainer Jaap
Kosters wreef in zijn handen
met dc komst van
Slootmaker. Op voorhand
werd zij als een zeer
getalenteerde turnster gezien.
Ook de trainstcr Jossie van
de Beemt was zuinig op haar
pupil en leidde haar van het
ene succes naar de andere. Op
12-jarige leeftijd vertrok
Monique naar het
turnwalhalla in Papendal en
kwam zij bij haar drie jaar
oudere zus in het gastgezin
Thmminga. Onder begeleiding
van Boris Orlov zette zij haar
eerste sporen in het
internationale turn were ItTje.
Al snel volgden op topniveau
uitstekende prestaties
individueel en met de
landenploeg op verschillende
buitenlandse lokaties. Na
Noorwegen, Engeland en
Berlijn bereikte zij in de
voorronde van Europese
kampioenschappen in Moskou
een derde plaats met de
Nederlandse selectie.
Na successen in Engeland en
een 31e plaats in Athene
tijdens de Europese
kampioenschappen kwam zij
op de Wereld
kampioenschappen in
Indianapolis in Amerika,
vorig jaar, tot een 108e plaats.
Eenmaal terug in Nederland
begon de ellende op
Papendal. „Ik ging onder die
nieuwe bondstrainer Rcinard
Tietz steeds slechter
presteren. Op een gegeven
moment was het zover dat ik
net deed of ik hem niet
verstond. Ik heb er echt aan
gedacht om te stoppen met
turnen. Die man gaf mij het
idee dat ik aan dc top van
mijn kunnen zat. Hij
schreeuwde alleen maar tegen
mij en ik moest onder druk
de oefeningen herhalen.
Gelukkig had ik veel steun
aan Linda, die heeft mij er
door heen gesleept", vertelt
Monique.
De laatste maanden
ontwikkelt Slootmaker zich
voorbeeldig. Roel Veldmans
heeft in Winschoten de
stichting topturnen opgericht.
Met een aantal turnsters
waaronder de Russische
Thtiana Groskova krijgt
Monique Slootmaker training
van Boris Orlov. „Boris wordt
nooit boos tijdens dc training.
Als een oefening niet lukt
dan heeft hij alle tijd om
dezelfde oefeningen opnieuw
te proberen. Hij is een trainer
die rust uitstraalt en
vertrouwen geeft. Daarom is
het fijn als hij bij iedere
wedstrijd aanwezig is. Dit
geeft mij zekerheid in het
uitvoeren van de
verschillende oefeningen",
verklaart Monique.
In het turninternaat in
Winschoten wordt hard
gewerkt aan nieuwe oefenstof.
Vooral de choreografie eist
veel aandacht en Simone
Veldmans is er met dc meisjes
van Boris Orlof dagelijks mee
bezig. Naast haar aangepaste
maVo-oplciding traint
Monique ruim zes uur per
dag. „Ik zit tussen half elf en
vier uur op school, s' Morgens
train ik drie uur en na mijn
schooltijd 's middags train ik
nog eens drie uur. Ik heb er
weer volop plezier in cn na
mijn prestaties op dc
Europese kampioenschappen
en de vijf medailles op do
Nederlandse
kampioenschappen kijken we
nu al weer vooruit. Jammer
dat ik de Olympische Spelen
in Barcelona mis maar daar
moet ik niet te lang bij
stilstaan. Wij zijn nu nieuwe
oefenstof aan het leren en de
eerste grote wedstrijd zijn de
Wereldkampioenschappen in
Birmingham (Engeland). Ik
weet dat mijn inzet groot is,
ik kan immers niet meer doen
dan mijn best. Daarom droom
ik wel eens van een mooie
afsluiting van mijn
turncarrière. Over vier jaar,
in 1996, deelnemen aan de
Olympische Spelen in
Amerika".
Het lijkt koffiedik kijken
voor de getalenteerde turnster
uit Nieuwerkerk. Maar do
afgelopen maanden hééft zij
bewezen dat er in de toekomst
zeer zeker rekening gehouden
moet worden met de pupil
van Boris Orlov. Het
vertrouwen tussen Monique
Slootmaker en de technische
staf van Papendal staat op
een laag pitje. Maar de
samenwerking met de ex-
bondscoach Boris Orlov in het
turninternaat van Roel
Veldmans in Winschoten viert
hoogtij.
TEKST KEESVERKERKE
FOTO'S: JOOP VAN HOUDT
Op het negentiende toernooi
om de Europese turntitels in
het Franse Nantes verbaasde
Monique Slootmaker, een
maand geleden, verschillende
turnliefhebbers. De 14-jarige
Slootmaker turnde de hoogste
score die zij ooit
internationaal had bereikt.
Zij zette op de vierkamp een
totaal neer van 38.337 punten.
De 27e plaats was tevens een
opmerkelijke prestatie temeer
doordat zij de beste
Nederlandse werd voor Elvira
Becks uit Nijmegen.
Het was een mentale opsteker
voor Slootmaker en ook een
duidelijke hint aan het adres
van haar ex-trainer Reinhard
Tietz, de bondstrainer van het
turnwalhalla in Papendal.
Een half jaar geleden verliet
Monique Slootmaker uit
onvrede Papendal. Ze trok in
bij de turnfamilie Veldmans
in Oude-Pekela en ging aan
de slag met haar voormalige
trainer Boris Orlov.
Binnen een half jaar heeft de
46-jarige Rus Boris Orlov de
schade herstelt die Monique
onder trainer Reinhard Tietz
had opgelopen. De Duitse
bondstrainer Tietz had het
leven van Slootmaker wel erg
zuur gemaakt. „Volgens Tietz
zat ik aan de top van mijn
kunnen. Die man was nooit
vriendelijk en stond altijd te
schreeuwen tegen mij.
Bovendien praat hij alleen
maar in hel Duits en na elke
training gaf hij mij een soort
