'Ik ben helemaal bezeten van het voetbalspelletje'
MAANDAG 18 MEI 1992 NR 25155
7
Het huis van de familie Van Vossen staat inmiddels te koop.
Profvoetballer Peter van Vossen, zijn vrouw Greet en hun zoontje Kevin van tweeëneenhalf jaar
verhuizen binnenkort naar Brussel. De blonde spits, geboren en getogen Zierikzeeënaar, begint aan
een nieuw avontuur als voetballer bij de Belgische topploeg Anderlecht. De transfer van zijn
huidige club Beveren naar Anderlecht bedraagt vijftig tot zestig miljoen Belgische francs ofwel
drieëneenhalf miljoen harde Nederlandse guldens. Toch gaat Van Vossen niet voor het geld naar
Anderlecht maar voor het spelletje voetbal waar hij helemaal gek van is.
De 24-jarige Van Vossen had
miljonair kunnen zijn als hij
uit het volgende imposante
rijtje voetbalclubs had
gekozen: Napoli, Lens,
Glasgow Rangers, Borussia
Dortmund, Ancona, VFB
Stuttgart, Borussia
Mönchengladbach. „Geld
interesseert mij niet, ik zit
alleen met het
voetbalspelletje in mijn
hoofd. Als ik nu had gekozen
voor de Italiaanse club Napoli
dan was ik miljonair geweest*
Maar zou ik dan ook
voetballen? Een plaatsje
bijvoorbaat op de
reservebank of uitgeleend
worden aan een andere club
ligt niet in mijn lijn.
Landen als Italië, Frankrijk
en Duitsland zijn voor mij op
dit moment nog te hoog
gegrepen. Ik mis nog te veel
levenservaring en bovendien
wilde ik een club waar de
zaken goed zijn geregeld.
Anderlecht weet wie ik ben,
anderhalf jaar hebben zij mij
gevolgd in de Belgische
competitie. Dat zegt mij
genoeg en toen ik een aantal
weken geleden bovendien
persoonlijk aan de voorzitter
Constant van den Stock werd
voorgesteld had ik al alle
vertrouwen in de club
Anderlecht", legt Peter van
Vossen zelfverzekerd uit.
„Het ging mij meer om het
sportieve gedeelte. De
financiële kwestie wordt bij
Anderlecht voor honderd
procent geregeld. Mijn broer
Kees en Peter Gerards van
WCS (vereniging voor
contractspelers) hadden de
financiële zaken binnen twee
uur rond. Wij hebben tien
dagen onderhandeld, maar
puur over het .technische
gedeelte van het voetbal.
Trainer Aad de Mos vindt dat
er iets ontbreekt binnen het
elftal. Daarom ben ik
aangetrokken om een
zwerversrol te vervullen.
Anderlecht speelt net als
Beveren pressievoetbal. Ik
moet gaan sleuren en bewegen
tussen het middenveld en de
voorhoede. Met mijn
loopvermogen moet ik gaten
creëren, naar de bal toekomen
en kaatsen. Ik wil niet
plaatsgebonden worden en
tevens speel ik graag
countervoetbal. Zeker bij
internationale wedstrijden
zijn er momenten dat je weer
terug moet naar eigen
speelhelft en daarvandaan
moet er weer op snelheid
worden aangevallen.
Aad de Mos heeft mij
duidelijk gemaakt hoe
Anderlecht wil spelen. In de
Belgische competitie spelen
zij tachtig minuten op de
helft van de tegenpartij. Ik
weet zeker dat ik bij die club
kan slagen. Maar ik zal zelf
aan de hand van mijn spel en
inzet een plaats moeten
verdienen in de basis. Spelers
van Anderlecht zoals John
Bosman, Luc Nilles en Louis
Oliveira zullen zeker met mij
in de strijd gaan voor een
vaste basisplaats, maar ik zal
die strijd zeker niet uit de
weg gaan. Mijn
prestatieniveau ligt nog maar
op tachtig procent, dus is het
aan mijzelf hoe ik met mijn
kwaliteiten omga".
Peter van Vossen heeft een
aantal turbulente jaren achter
de rug. De overstap van VC
Vlissingen naar Beveren
betekende haast een
vroegtijdig einde aan de prof
voetballoopbaan van de
Schouwen-Duivelandse
voetballer.
„Ik was foen 21 jaar en in
feite moest ik nog alles leren.
De overstap van amateurs
naar profs is een ontzettend
grote. Daarbij had ik de pech
dat bij Beveren een
trainerswisseling plaats vond
op het moment dat ik net een
paar dagen bij de club was.
Onder trainer Rick Pauwels
speelde ik best aardig maar
belandde toch steeds op de
reservebank.
Pauwels zag het gewoon met
mij niet zitten. Ik werd
verbannen naar het tweede en
gooide mijn kop in de wind.
De xyanhoop was nabij en ik
wilde weg bïj Beveren. Maar
Marcel Relais, de man die mij
destijds naar Beveren haalde,
praatte op mij in. Hij was de
enige persoon van de twaalf
heren die het bij Beveren voor
het zeggen hebben, die
vertrouwen in mij bleef
houdeij. Voor de overige heren
was ik de miskoop van het
jaar. Eindeloze gesprekken
met mijn vrouw Greet en
broer Kees veranderde niets
aan mijn koppigheid.
Toen VC Vlissingen
informeerde of ik weer terug
wilde komen, ben ik aan
denken gezet. Ik hoor het
mijn broer nog zeggen: „Als
je terug gaat naar Vlissingen
dan breek ik je beide benen".
Kees heeft invloed op mij, hij
is een soort va der-figuur, en
weet precies hoe hij mij op
andere gedachten kan
brengen. De uitspraak van
Kees en de komst van Jan
Boskamp als nieuwe trainer
bij Beveren heeft de
ommekeer gebracht in mijn
voetbalcarrière. Ondanks dat
we twee jaar geleden
degradeerden naar de tweede
divisie zorgde Boskamp
ervoor dat ik weer plezier in
het voetballen kreeg.
Vooral het laatste jaar heeft
Boskamp mijn kwaliteiten
bloot gelegd. Vroeger als ik
de bal kreeg ging mijn kop
naar beneden en zag ik ook
louter en alleen de bal. Nu
speel ik bewuster, kijk rond
en laat de bal het werk doen.
Boskamp heeft mij
bijgebracht mee te denken.
Daarom denk ik nu heel
anders over voetballen dan
twee jaar geleden. Door veel
over voetballen na te denken
en te praten heb ik ook meer
verantwoordelijkheidsgevoel
gekregen.
Dat verantwoordelijkheids
gevoel heeft ook te maken
met de komst van onze zoon
Kevin. Ik heb nu ook steeds
meer respect voor mijn
ouders. Wij waren vroeger
met zestien kinderen thuis.
Vanuit een christelijk milieu
mocht ik op zondag niet
sporten. Tben ik mijn eigen
zin doorzette en bij
voetbalvereniging Zierikzee
op zondag ging spelen gaf dat
wrijving thuis. Mijn ouders
hadden het beste met mij
voor maar ik ben nu helemaal
bezeten van het
voetbalspelletje.
„Kijk, dit is nu één van de
redenen dat ik graag bij
Anderlecht wil voetballen.
Met het paarse tricot aan van
de Belgische topploeg, blijf ik
voor het Nederlands elftal
altijd in beeld. Daar kan ik
mij opnieuw in de kijker
spelen voor de KNVB in
Zeist. Ga je naar Frankrijk
dan ben je uit beeld voor het
Nederlands elftak Ik heb
jongens zien vertrekken naar
Frankrijk, Duitsland en
Italië. Stuk voor stuk goede
spelers maar weinig van die
spelers staan op het lijstje
van Michels".
Bondscoach Rinus Michels
heeft voorlopig vijfentwintig
spelers aangewezen waarvan
er nog vijf spelers definitief
af moeten vallen. „Ik vind
het Nederlands elftal het
hoogste wat je kan bereiken.
Die avond in Amsterdam
kreeg ik complimenten zowel
van spelers als van Michels.
Daarom was de voorlopige
verkiezing niet echt een
verrassing. Het type spel dat
ik bloot leg op de grasmat is
het counterspelletje wat maar
weinig voetballers in
Nederland spelen.
Misschien ben ik wat te
vergelijken met Thument van
Feyenoord. Alleen Taument
speelt niet constant. Ik
daarentegen ben alleen maar
beter gaan spelen. Het zal
spannend zijn als Michels de
vijf afvallers bekend maakt.
Als ik mee mag naar Zweden
dan moet ik over een week in
Noordwijk aan de
voorbereiding beginnen voor
de Europese
kampioenschappen. Dat
betekent dat Greet de hele
verhuizing naar Brussel
alleen moet regelen. Zit ik er
niet bij, dan is dat vreselijk
jammer.
Maar ik moet nuchter blijven,
volgende week is de laatste
competitiewedstrijd van
Beveren. Ik wil daar ook mijn
uiterste best doen want
Beveren heeft het laatste jaar
gezorgd dat ik als voetballer
een hoop geleerd heb. Na die
competitiewedstrijd stap ik in
mijn Mercedes en rijd ik of
naar Noordwijk of ik haal
mijn spullen op in Zierikzee
en rijd naar mijn nieuwe
woning bij Brussel.
Natuurlijk verkies ik het
oranjeshirt alvorens ik het
paarse tricot aantrek.
Of ik nu wel of niet naar de
Europese kampioenschappen
ga, de club Anderlecht begint
in ieder geval op één juli aan
de voorbereiding voor de
competitie. Drie weken later
moet de club aantreden in het
Amsterdam toernooi. Een
week later reizen we af naar
Spanje voor het toernooi van
Real Madrid".
Tben wij vorig jaar met
Beveren tegen 2e divisieclub
Boom moesten spelen zaten
mijn vader en moeder
plotseling op de tribune. Dat
moment vergeet ik. nooit
meer, het was een soort
bevrijding. Ik speelde toen
ook een fantastische
wedstrijd en scoorde twee
doelpunten. Door de
opvoeding van mijn ouders
ben ik altijd mezelf gebleven.
Ik ben niks meer of minder
dan een ander omdat ik nu
toevallig een aardige
boterham verdien met het
voetballen. En dat er een
mooie Mercedes voor de deur
staat wil nog niet zeggen dat'
Peter van Vossen plotseling
een andere jongen is.
Ik houd van mooie auto's, die
Mercedes die ik nu heb ruil ik
over een paar weken in en
dan krijg ik van Anderlecht
een nieuwe maar dan met een
Belgische kentekenplaat. Nee,
het is zo jammer dat de
mensen in mijn omgeving wel
anders reageren. Dat doet
Greet en mij wel eens pijn.
Die kleine gasten uit de
straat komen mij toch ook
steeds ophalen om een
balletje op straat te
schoppen? Ik ben en blijf een
Zierikzeeënaar en zal bij elke
gelegenheid ook Zierikzee
promoten. Onlangs wilden
persfotografen een aantal
foto's van mij maken. Ik zei:
„Kom maar naar Zierikzee,
dan kan je bij de
Zuidhavenpoort een paar
mooie foto's maken".
Als wij straks in Brussel
wonen vergeten we Zierikzee
zeer zeker niet. In ieder geval
probeer ik elke week naar
Zierikzee toe te komert. Kevin
was afgelopen jaar gewend
om in het weekend bij oma te
logeren. We willen dit graag
zo houden. We hebben met
onze familie een hechte band.
De zelfverzekerde Van Vossen
heeft na de woensdag van
vijfentwintig maart, waar hij
plotseling zijn debuut maakte
in het Nederlands elftal tegen
Joegoslavië, opnieuw een stap
gemaakt richting
internationaal voetbal. Door
het driejarig contract bij
Anderlecht, welke het
volgende seizoen in de
Europacup uitkomt, maar ook
door de voorlopige verkiezing
voor de selectie van het
Nederlands elftal dat in juni
deel neemt aan de Europese
kampioenschappen in
Zweden.
TEKST* KEESVERKERKE
FOTO'S; JOOP VAN HOUDT
