'Deze streek is een stukje
van mijn leven geworden'
Kinderen openen expositie
over Vietnam in stadhuis
Man ontvoerd
en mishandeld
Jongetje ernstig
gewond bij brand
PION
Concert van
Deborah
Brown
Festival
Te veel op
Afscheid eerste en laatste vrouwelijke dijkgraaf
MAANDAG 15 JANUARI 1996 NR 25908
9
VLISSINGEN - Zangeres De
borah Brown geeft samen met
pianist Rein de Graaff, contra
bassist Koos Serierse en drum
mer Eric Ineke zaterdag 20 ja
nuari een concert in het
Arsenaaltheater in Vlissingen.
Zangeres Deborah Brown
woont al vele jaren in Neder
land waar ze onder andere
hoofdvakdocent is aan het con
servatorium in Hilversum.
Volgens de kenners is het stem
geluid van Brown vergelijk'
baar met dat van Sarah Vaug-
han. Met het trio van Rein de
Graaff brengt Deborah Brown
een programma bestaande uit
bekende stukken uit de perio
de van de bebop. Het concert in
het Arsenaaltheater begint om
20.00 uur.
VLISSINGEN - Women go
wild is de naam van het
theater-komedie-festival
waarin vijf internationale
theatervrouwen van zeer ver
schillende pluimage het feno
meen humor belichten. Het
festival wordt zaterdag 27 ja
nuari gehouden in het Arse
naaltheater in Vlissingen.
Women go wild is het resultaat
van samenwerking tussen
Theater Bellevue uit Amster
dam, Schouwburg Arnhem,
het Chassé Theater uit Breda,
het Monty Theater uit Antwer
pen en het Arsenaaltheater in
Vlissingen. Het programma
van het festival rouleert van
dinsdag 23 januari tot en met
27 januari tussen deze
theaters. De voorstelling in
Vlissingen begint om 20.00
uur. Kaarten zijn verkrijgbaar
bij VVV/ANWB.
ZIERIKZEE - Een 44-jarige in
woner van Zierikzee werd za
terdag door de politie betrapt
op rijden onder invoed.
De Zierikzeeënaar werd op de
Zilvermeeuwstraat in de Zie-
rikzeese wijk Poortambacht
aangehouden. De man blies 270
microgram per liter terwijl 220
microgram per liter is toege
staan. Het kwam de Zierik
zeeënaar op een boete van 320
gulden te staan.
Politie op zoek naar getuigen
OOSTERLAND - Een 11-jarige
jongen uit Oosterland heeft
vrijdagmiddag ernstige brand
wonden opgelopen aan gezicht
en handen.
Bij het stoken van een vuurtje
op het oude sportveld achter de
Sint Joostdijk in Oosterland
werd door tot nu toe onbeken
de jongens wasbenzine op een
vuur gegooid dat door hen ge
sticht was in een gedeeltelijk
ondergrondse hut. Toen de
benzine ontplofte werd het
slachtoffer door de steekvlam
men getroffen. Met tegenwoor
digheid van geest sprong de
jongen in het water van de er
naast gelegen ijsbaan.
Na een korte behandeling in
het ziekenhuis in Zierikzee
werd de jongen overgebracht
naar het brandwondencen
trum in Rotterdam. De politie
wil graag in contact komen
met de andere jongens die ge
tuige zijn geweest van het on
geluk. Zij kunnen bellen met
het bureau in Zierikzee (0111-
414055).
Volgens politie wraakactie
GOES - In de nacht van zaterdag- op zondag
werd in Goes een 20-jarige inwoner van die
plaats door twee mannen ontvoerd. Na de Goe-
senaar te hebben mishandeld, bedreigd met een
vuurwapen en beroofd van zijn kleding lieten
de twee hun slachtoffer vrij. De politie heeft
twee verdachten gearresteerd. Eén van hen
heeft bekend.
De man liep over de Markt in
Goes toen hij plotseling werd
vastgepakt door één van de
verdachten die hem in een auto
duwde die werd bestuurd door
een andere verdachte. Na deze
ontvoering reed men met het
slachtoffer Goes uit. Tijdens
de rit werd het slachtoffer mis
handeld waarbij hij schaaf
wonden opliep aan zijn gezicht
en pijnlijke plekken over heel
zijn lichaam.
De bestuurder van de auto trok
een vuurwapen waarmee hij
het slachtoffer bedreigde. Op
het industrieterrein van Ein-
dewege, bij 's Heer-Arendsker-
ke, stopte de auto. Het slacht
offer werd uit de auto
getrokken, geschopt en gesla
gen.
Onder bedreiging van het
vuurwapen moest hij zich ont
doen van zijn bovenkleding
die door de verdachten werd
meegenomen. Vervolgens lie
ten de verdachten hun slacht
offer achter. De man wist de
aandacht te trekken van een
Goese taxi-chauffeur die hem
thuis bracht. Daarna heeft de
man aangifte gedaan bij de po
litie.
In de loop van de dag zijn in
Vlissingen twee inwoners van
respectievelijk 21 en 20 jaar
oud aangehouden op verden
king van ontvoering en mis
handeling. Eén van de ver
dachten heeft inmiddels een
bekentenis afgelegd. De poli
tie vermoedt dat het hier een
wraakactie betreft. Eén van de
verdachten zou nog geld te
goed hebben van het slacht
offer.
Elke zondagavond zaten ze om de grote tafel.
Vader, moeder, Hans en Anton. De jongens
hadden hun gestreepte pyjama al aan. Nog
even een spelletje en dan naar bed. Midden
op tafel stond een doos. 'Mens erger je niet' -
in viertalen. De dekselranden waren door de
loop der tijd stukgescheurd. 'Welke kleur wil
len jullie hebben?' 'Geef maar rood' had
Anton gezegd. De dobbelsteen rolde van het
bord op het pluchen tafelkleed. Het was gelijk
raak. 'Zes!' riep Anton. Hij pakte z'n rode pion
en telde hardop af, 'Eén-twee-drie-vier-vijf-
zes.' Nog een keer gooien...' Spannend was
het. Vader leek te gaan winnen. Hij had al drie
pionnetjes binnen en de vierde was er ook
bijna. Anton had nog maar één pion in de
strijd, maar die was wel bijna het spel rond.
Toen moest Hans gooien. 'Vijf!' riep hij luid.
Wat zou Hans doen? Hij kon de laatste pion
van vader eraf slaan. Maar er was nog een
mogelijkheid. 'Een-twee-drie-vier-vijf!' En op
dat moment kreeg de enige rode pion van
Anton zo'n opzwieper dat hij dwars door de
kamer tolde en naast de kolenbak terecht
kwam. Anton beet op z'n tanden. De tranen
sprongen in zijn ogen. 'Het is gemeen!' riep
hij. Voordat hij het wist pakte hij het spelbord
beet en gooide alles ondersteboven. Vaders
hand kwam keihard aan. 'Au!' schreeuwde hij
en rende de kamer uit, de koude gang in, naar
zijn slaapkamer. Hij trok de dekens over zich
heen en snikte het uit. 'Gemeen is het'.
Nadat Anton het huis was uitgegaan en zelf
getrouwd was heeft hij het spel nooit meer
gespeeld. Je leerde wel je verlies te incasse
ren. Maar het spelletje was ook wreed. Je kon
alleen winnen ten koste van een ander. Anton
ging werken als jongste bediende op een
kantoor. Hij had het zo naar z'n zin dat hij er
nooit aan dacht om weg te gaan. Het bedrijf
werd steeds groter en Anton klom hogerop.
Zijn werk was een stukje van hemzelf gewor
den. En iedereen was tevreden over hem. De
functioneringsgesprekken waren alleen maar
loftuitingen. Tot die rampzalige dag. Alle per
soneelsleden kregen een brief. Het was een
somber verhaal. Alles zou anders moeten. Er
zou gefuseerd moeten worden. Er waren
nieuwe inzichten. En of ze wilden of niet, ze
moesten wel mee. Iedereen moest opnieuw
solliciteren naar zijn eigen functie. Ook Anton.
Langzaam werd het Anton duidelijk dat er ge
woon teveel pionnen op het bord stonden. En
dat hij zo'n pion was. Ze hebben het hem
vriendelijk gezegd, ze sloegen de arm op z'n
schouder en zeiden dat hij altijd zo'n gewaar
deerd medewerker was geweest. Ze zeiden
dat zijn inzet voor het bedrijf altijd in hun herin
nering zou blijven. Maar de klap kwam harder
aan dan de hand van vader. Hij voelde zich als
een rode pion door de kamer tollen en bij de
kolenkit naast de Jaarsma-haard vallen. 'Het
is gemeen!' riep hij toen hij thuis kwam en hij
dreigde van alles te doen, maar hij voelde dat
hij er niet meer tegenop kon. 's Nachts bonk
ten de woorden als 'herindeling'.'functie
waardering','nieuwe structuur' door zijn
hoofd. En dan trok hij de dekens over zijn
hoofd en huilde alsof hij weer de kleine jongen
was,die vlak voordat hij binnen was, honend
van het spel werd gegooid.
In de wereld van vandaag, de wereld van het
marktgericht denken, van de keiharde con
currentie, de wereld waar alles anders moet,
verharden mensen tot dode pionnen, waar
mee naar willekeur geschoven wordt. Maar
wie denkt aan al die maanden van spanning
als beleidmakers weer eens iets in hun hoofd
krijgen? Wie beseft de vragen van 'waarom
ik?' en 'wat heb ik verkeerd gedaan?' Wie kan
antwoord geven op die steeds terugkerende
vraag: 'ben ik dan mislukt?' Een vraag die een
leven lang niet meer weg gaat. En wie be
schrijft het gevoel als je later hoort dat al die
veranderingen nooit echt gelukt zijn en dat
alles weer naar het oude is teruggedraaid?
Wie in een vliegtuig vliegt boven het spelbord
dat 'Nederland' heet, ziet in deze jaren de
pionnen van het bord vliegen. Er wordt in Eu
ropa een hard spel gespeeld. De dobbelste
nen rollen, de pionnen springen vooruit. Maar
opeens lig je naast de kolenkit en probeer je
keer op keer weer 'zes' te rollen. Het lukt je
niet meer. En dan is bet spel afgelopen. Je
hebt verloren.
Dijkgraaf A. P. de Haan werd afgehaald met een oldtimer en kwam onderweg nog in een bruidsstoet terecht. (Foto: Marijke Fol-
kertsma)
BROUWERSHAVEN - Vrijdag werd in een vol
Tonnenmagazijn in Brouwershaven afscheid
genomen van de eerste en tevens laatste vrou
welijke dijkgraaf van Schouwen-Duivelaiid,
mevrouw A. P. de Haan, momenteel actief als
waarnemend burgemeester van Brouwersha
ven. „Het geeft mij een beetje een onwezenlijk
gevoel. Er wordt afscheid van mij genomen,
maar ik blijf op dit grondgebied. Ik voel me een
soort Heintje Davids", aldus mevrouw De
Haan.
Mevrouw De Haan kwam zes
jaar geleden naar Schouwen-
Duiveland om daar het ambt
van .dijkgraaf van Schouwen-
Duiveland te aanvaarden. ,,Na
vele decennia vervulling van
deze functie door statige heren
trad de eerste vrouwelijk dijk
graaf van dit waterschap aan.
En waarom ook niet", stelde
waarnemend dijkgraaf (van
het inmiddels opgeheven Wa
terschap Schouwen-Duive-
land) L. J. Klompe in zijn toe
spraak tot mevrouw De Haan.
Ware bestuurder
Klompe roemde de bestuurlij
ke kwaliteiten van mevrouw
De Haan en haar vermogen om
in korte tijd veel kennis van
zaken bijeen te garen. Ook
haar functioneren als voorzit
ter van de waterschapsverga
dering kam ter tafel. ,,Met
tact, maar ook vasthoudend
heid bracht u in de vergade
ring van het dagelijks bestuur
de voorstellen ter tafel en wist
deze ook duidelijk te verdedi
gen", aldus Klompe.
Namens het dagelijks bestuur
van het waterschap bood
Klompe de scheidend dijk
graaf een Zeeuws boerenmes
en een glas met inscriptie aan.
Ook kreeg zij de erepenning
van de Zeeuwse Unie van Wa
terschappen.
H. J. Eversdijk, dijkgraaf a.i.
van het nieuwe Waterschap
Zeeuwse Eilanden - waar het
Waterschap Schouwen-Duive-
land in op is gegaan - kenschet
ste dijkgraaf De Haan als één
van de gangmakers en stimula
toren van de fusie tussen de
waterschappen. Je bent door
tastend zonder te drammen én
vriendelijk zonder te overdrij
ven. Creatief, maar ook relati
verend en soms onverzette
lijk", aldus de lofzang van
Eversdijk.
Oud-hoofdingeland M. van der
Wekken noemde de opheffing
van het Waterschap Schouwen-
Duiveland een verarming voor
de streek. .Vertrek van een
eeuwenoude instelling, het wa
terschap en het monumentale
kantoor in andere handen.
Nostalgie", aldus Van der
Wekken. Hij voegde daar wel
meteen aan toe dat de fusie on
ontkoombaar was." Daarom
was het wijs van het dagelijks
bestuur om het voortouw te ne
men". Namens de hoofdinge
landen bood Van der Wekken
de dijkgraaf een boek van te
kenaar Peter Vos aan.
Stormen
J. R. H. Scheele, hoofd techni
sche dienst van het Waterschap
Schouwen-Duiveland, ging in
zijn toespraak terug tot het al
lereerste begin dat voor de
kersverse dijkgraaf meteen al
'stormachtig' begon. In decem
ber 1989 kwam zij naar Schou
wen-Duiveland en in januari
en februari 1990 trokken ver
schillende zware stormen over
Zeeland. Nadat de stormen ge
luwd waren werd de schade
geïnventariseerd en dijkgraaf
De Haan was erbij.
,,U zat ertoen nog maar net,
maar toen ik u zo bezig zag
dacht ik 'Ze had er evengoed al
een jaar of vijf kunnen zijn",
bekende Scheele.
Hij stak de loftrompet over de
inzet en vakkennis van me
vrouw De Haan. De vergade
ringen werden, zo stelde
Scheele, op uitstekende wijze
geleid. „Er moest slechts spo
radisch gestemd worden. Dit is
zeker een bewijs van goed
voorzitterschap geweest", al
dus Scheele. Naniens het per
soneel bood hij de scheidend
dijkgraaf een door hen met ge
bruik van bij peilingen benut
te afstandslijn gemaakte kaart
van Schouwen-Duiveland aan.
Namens de Zeeuwse Water-
schapsbond werd het woord
gevoerd door voorzitter W. A.
Gosselaar. Hij omschreef dijk
graaf De Haan als iemand die
er altijd een uitgesproken me
ning op na houdt, maar die
nooit op probeert te leggen aan
anderen.
Burgemeester A. Vogelaar van
Bruinisse sprak de scheidend
dijkgraaf toe namens de ver
eniging van B, W en S. „De wa
terschapswereld is een man
nenwereld, maar nu bent u in
het super-geëmancipeerde
Brouwershaven burgemeester.
Met twee vrouwelijke wethou
ders".
In een kort dankwoord ging
mevrouw De Haan terug naar
het begin van haar ambtspe
riode en haar eerste confronta
tie met geweld van wind en
water in januari 1990. „Toen ik
daarmee bezig was voelde ik
me al echt een dijkgraaf".
Zij herinnerde zich ook hoe
vreemd het voor sommigen
was dat de dijkgraaf van
Schouwen-Duiveland een
vrouw was. „Ik werd gebeld
door iemand van de storm-
waarschuwingsdienst die mij
vroeg of mijn man, de dijk
graaf, thuis was. Ik heb die
man uiteindelijk ervan weten
te overtuigen dat ik de dijk
graaf was". Aan Schouwen-
Duiveland zei mevrouw De
Haan, als ze weg zou gaan, goe
de herinneringen te bewaren.
„Deze streek is een stukje van
mijn leven geworden".
land vertelde dat tien scholen
uit de regio hebben gereageerd
op de uitnodiging de tentoon
stelling te bezoeken. De scho
len hebben lesmateriaal en een
vragenlijst bij de tentoonstel
ling ontvangen. Dit jaar staat
voor Unicef in het teken van
een veiliger bestaan voor kin
deren. De afgelopen tien jaar
hebben twee miljoen kinderen
de dood gevonden als gevolg
van oorlogsgeweld. Unicef wil
een wereldwijd verbod op
landmijnen en verhoging van
de minimumleeftijd waarop
jeugdigen mogen worden opge
nomen in een krijgsmacht.
„We kunnen ons nauwelijks
voorstellen dat er thuis geen
schoon water of toilet is," zei
burgemeester J. Asselbergs.
„Daarom is het goed dat we
daar op deze tentoonstelling
indringend mee geconfron
teerd worden."
Net als Vis signaleerde ook As
selbergs de overeenkomst tus
sen Vietnam en Zeeland. „We
weten allemaal, zeker op
Schouwen-Duiveland, dat wa
ter ook een vijand kan zijn. In
Vietnam wordt het water in
toenemende mate een vriend,
maar voor velen is het nog een
vijand. Want vaak is het be
smet."
De Unicef-expositie 'Vietnam,
een land met veel water' is
vanaf vandaag tot en met vrij
dag 26 januari in Zierikzee te
zien gedurende de openingstij
den van het stadhuis.
ZIERIKZEE - Schoon water en een toilet voor elk gezin en halvering van
het aantal sterfgevallen bij kinderen door diarree. Dat is het doel waar
Unicef in Vietnam naar streeft. Met een voordracht door kinderen van
OBS 't Kofschip werd vrijdagmiddag de expositie 'Vietnam, een land
van veel water' in het Zierikzeese stadhuis geopend.
De leerlingen van de groepen 5
en 6 hebben veel werk ge
maakt van hun presentatie.
Verkleed als kinderen uit alle
landen van de wereld brachten
zij met zang en dans het thema
'schoon water' onder de aan
dacht. Drs. P. Vis van het co
mité Unicef Schouwen-Duive-
De tentoonstelling 'Vietnam, een land met veel water' in het Zierikzeese stadhuis werd geopend
door leerlingen van groep vijf en zes van openbare basisschool 't Kofschip. (Foto: Marijke Folkerts-
ma)
