Hip-hop en house
smaakmakers Beachpop
t
Dit jaar wel geld over voor Aids fonds
AIDS FONDS
MAANDAG 3 JULI 1995 NR 25798
The Pilgrims.
RENESSE - Het derde Beachpop-festival ein
digde zoals het begon: frisjes. Daartussen lag
een warme hete middag, zowel wat tempera
tuur betreft als de podiumacts. De organisatie
bleek een goede keus gemaakt te hebben met
het programmeren van een blok hip-hop en
house 's middags. TOF, Two brothers on the 4th
Flour en Nance Rutten, zorgden achtereenvol
gens voor vuur op het podium en in het publiek.
Verder was het allemaal wat lauwtjes. In totaal
passeerden zo'n 2.500 betalende bezoekers de
kassa. Voldoende om boven de rode streep te
blijven, zodat er ook nog geld over blijft voor
het Aidsfonds. Daar is het tenslotte allemaal
om te doen.
Het middagprogramma sprong
er wat sfeer betreft bovenuit.
Dat mag bevreemding wekken
wanneer men bedenkt dat van
af half zes achtereenvolgens
Sjako!, The Pilgrims, De Rag
gende Manne en De Dijk gepro
grammeerd staan. Deze bands
kregen echter niet die respons
van het publiek die TOF, Two
brothers on the 4th Floor en
Nance Rutten wel kregen. Met
frisse, beweeglijke hip-hop en
house op het podium gingen de
handen van met name het jon
ge publiek al vroeg in de mid
dag de lucht in.
De rasta-muzikanten van
Rooth Syndicate, met binnen
hun gelederen de nieuwe lead
zanger Toney T, breiden hierop
voort. Al moet gezegd worden
dat het tevens voor een groot
deel de eigen verdienste van de
groep was, dat een groot deel
van het publiek niet stil kon
blijven staan. Onder een tro
pisch schijnende zon zorgde
de swingende reggae-muziek
voor een optimale sfeer.
Crosshead the Southside
Horns gaven de lange hete
middag een passende afslui
ting. Het zag er overigens lan
ge tijd naar uit dat de band
verstek moest laten gaan. Zan
ger Kees de Feiter kampte an
derhalve week met een verve
lende buikgriep. ,,Maar voor
ons was het zeer belangrijk om
hier te staan. Wegens het suc
ces van vorig jaar zijn we ook
deze keer gevraagd. Dit is voor
ons het laatste optreden voor
de vakantie. En als je dat op
een festival kunt doen dan
moet je dat ook doen. Dit is ge
woon ontzettend leuk, zo'n
korte maar krachtige uitspat
ting op het podium. Ik zou 't
liefst niet anders willen doen",
aldus De Feiter, die zeven kilo
lichter aan het optreden begon.
Van enige naweeën was echter
niets merkbaar bij De Feiter.
In de extra large-formatie
(twee extra blazers, een extra
pianist en twee zangeressen)
kreeg Crosshead bij het eerste
nummer (Mustang Sally) de
handen op elkaar en de been
tjes van de vloer. Maar de band
gaf dan ook alles wat ze in huis
had. ,,En dat moet ook tijdens
zo'n festival", aldus Verseput.
,,Je moet iets extra's doen op
het podium. Met alleen passief
spelen kom je er niet.
Crosshead heeft dat als een
van de weinige regionale
bands in de gaten."
Wat Crosshead wel lukte, luk
te Sjako! niet. Voorafgaand
aan het optreden had Wouter
Planteijdt (gitaar en lead zang)
gezegd er geen probleem mee
te hebben dat slechts een klein
deel van het publiek geïnteres
seerd is in zijn muziek. ,,Bij ie
dere band gebeurt hier hetzelf
de. Er is een groep mensen die
naar voren komt. En als we
spelen vieren we daar een
feestje mee." Dat vind ik geen
probleem. Je pakt er toch al
tijd weer twintig fans bij." Het
feestje van Sjako! was zater
dagavond echter een tam feest
je en twintig nieuwe fans was
te hoog gegrepen.
The Pilgrims maakten daarna
veel goed met hun krachtige en
simpele muziek. Maar hetgeen
door The Pilgrims aan kwali
teit gebracht werd ontbrak bij
de volgende in de rij: de Rag
gende Manne. Dat was althans
de mening van een groot deel
van het publiek. ,,Een fout' in
de programmering", volgens
Verseput. Vanuit de lichte,
knallende festivalmuziek be
landde het publiek te lang.in
de zware dreun. Dat nemen we
zeker mee voor de volgende
keer."
Na het teleurstellende optre
den van de Raggende Manne
was alle aandacht gericht op
De Dijk. Ook een van Neder
lands bekendste popgroepen
had er moeite mee een gevoeli
ge snaar bij het publiek te ra
ken. Dat had ze gedeeltelijk
aan zichzelf te wijten. Zeker in
het begin gebeurde er weinig
spannends op het podium. Hal
verwege raken Huub van der
Lubbe cs echter ingespeeld en
met nummers als 'Zeven le
vens', 'Ik kan 't niet alleen' en
'Dansen op de vulkaan' maakt
De Dijk haar reputatie als live
band waar. En krijgt Beach-
pop toch de afsluiting die het
verdient.
Behalve de volgorde van op
tredens wordt ook het tijdstip
van aanvang van het festival
onder de loep genomen. Dit
jaar ging het festival half tien
van start en dat is vroeg, reali
seerde ook Verseput zich.
Tracer, Goize Ludwigson en
Lou Patricks speelden dan ook
voor een vrijwel leeg terrein.
„Maar dat overkomt i.edere
band die een festival moet ope
nen. Half tien is vroeg en vol
gend jaar zal de start later zijn,
maar niet na twaalven. Het
vroege tijdstip is mede uitge
kozen vanuit het idee dat je
daarmee een signaal uitgeeft
dat er iets gebeurt. Dat heeft
gewerkt, want we hebben ook
mensen binnen gehad die niets
van Beachpop afwisten, maar
op het geluid afkwamen. Daar
naast is het ook voor ons van
belang om vroeg te beginnen.
Het circus draait en je hebt vol
doende tijd om oneffenheden
glad te strijken."
Wie er ook op het geluid af
kwam, was een begeleider van
de groep kinderen uit Tsjerno-
byl, met het verzoek of zij met
de hele groep gratis naar bin
nen konden. Ieder jaar is een
groep kinderen uit deze Russi
sche stad op vakantie in Elle-
meet. Zij mochten naar binnen
en zodoende hebben 63 Russi
sche kinderen zich een hele
middag kostelijk vermaakt in
het zogenaamde kinderdorp.
„Dat moet ook kunnen", aldus
Verseput. En dat is ook zo,
want als je toch voor een goed
doel bezig bent, het Aidsfonds,
waarom zou je dan geen andere
slachtoffers helpen. Dat er tij
dens Beachpop muziek ge
maakt wordt voor het goede
doel kan niemand zijn ont
gaan. Aan de achterwand van
het podium prijkte de nieuwe
campagneposter waarmee
mensen op het belang gewezen
wordt van condoomgebruik
tijdens het vrijen. „Doe jij iets
aan. Doe ik iets uitzegt de
op de poster afgebeelde vrouw
die slechts gehuld is in een slip
je tegen een naakte man. De
boodschap onderaan de poster:
'Ik vrij veilig of ik vrij niet',
maakt verder commentaar
overbodig.
Daarnaast worden alle aanwe
zigen door middel van ge
sprekken, die de presentatoren
Nance Rutten en Fer Abra
hams op het podium houden
met verschillende betrokke
nen op de gevaren gewezen van
onveilig vrijen. Volgens Arno
Harpe en Jolan van Herwaar
den van het Aidsfonds helpen
dit soort gesprekken aids meer
bespreekbaar te maken. „Er
rust nog steeds bij veel mensen
een taboe op. En dat is eigen
lijk ook wel logisch, gezien de
levensstijl van veel seroposi-
tieven." Veel van hen zijn ho-
mosexueel of verslaafd aan
drugs.
In tegenstelling tot 1994 kan
het Aidsfonds dit jaar wel ëen
donatie tegemoet zien. Er wa
ren 2.000 bezoekers nodig om
uit de kosten te komen en die
grens is dus met 500 overschre
den. Een eenvoudig rekensom
metje van 500 keer de toe
gangsprijs van 30 gulden
maakt dan uit dat er 15.000 gul
den over is. „Maar zo werkt
het niet", aldus Verseput. „Er
gaan nog kosten vanaf. Wat er
overblijft weten we binnen
kort. Het bedrag zal niet hoog
zijn, maar het is in ieder geval
geen financieel debdcle."
Dat en ook het verloop van de
derde uitvoering van Beach
pop stemde hem tevreden. Al
had hij van tevoren gezegd op
4.000 bezoekers te hopen. In
clusief de 600 genodigden en
sponsors waren er dit jaar in
totaal zo'n 3.000 bezoekers.
„Dat heeft ook met het relatief
goedkope programma te ma
ken. Wat dat betreft mogen we
niet ontevreden zijn. Je kunt
en mag niet verwachten dat je
met zo'n programma meer dan
vijfduizend bezoekers trekt."
Volgens Verseput weet het be
stuur van de Stichting Beach
pop nu waar ze aan toe is. „We
moeten vier- tot vijfduizend
bezoekers kunnen halen. Dat
kost echter een aantal jaren. Je
kunt een festival namelijk niet
kopen. Dat moet groeien. Vo
rig jaar hebben we een stapje
vooruit gedaan met een dure
programmering. Nu een stapje
terug. Ik denk dat de waarheid
in het midden ligt."
Als het aan Verseput ligt
groeit het festival op dezelfde
plaats waar dit zaterdag ge
houden werd. Na twee keer in
Burghsluis neergestreken te
zijn koos de organisatie dit
jaar noodgedwongen voor het
terrein aan de voet van de
Brouwersdam. Met het strand
op nog geen vijf minuten lopen
was er dus echt sprake van een
Beachpop-festival. Een perfec
te locatie volgens Verseput.
„Wij willen hier in ieder geval
niet weg."
Tekst: Ad Hagesteijn
Foto's: Marijke Folkertsma
De Dijk.
S T I C H T I NO
