Muzikaal onderonsje vanwege
bronzen ere-medaille De Wit
Koninklijk zilver voor
Bruse ex-landarbeider
Goud en zilver voor jarenlange
werkzaamheden in bouw en kerk
A. P. de Wit zestig jaar muzikant
Politiek, maatschappelijk en kerkelijk actief
GROOT
I. Lemsom en L. C. de Feiter verrast
Zilver voor
oud-PTT'er
M. Kloet
MAANDAG 1 MEI 1995 NR 25765
S
BRUINISSE - Oud-landarbeider J. de Bruine uit Bruinisse werd vrijdag voor
zijn inspanningen op maatschappelijk, politiek en kerkelijk gebied beloond
met een ere-medaille in zilver. Terecht, zo stelde burgemeester A. Vogelaar van
Bruinisse tot De Bruine. ,,U hebt uw talenten niet begraven. Integendeel. U
hebt er mee gewoekerd. Met een optimistisch gemoed, met een zekere blijheid
die van u afstraalt".
De muzikanten van ConAmore verrasten hun onderscheiden collega met een serenade voor zijn woning in de Pauwstraat. (Foto: Joop
van Houdt).
NOORDGOUWE - ,,De Wit is niet zo'n gemakkelijk persoon in de muziek. Wanneer het op de repetitieavond
vijf over acht is vraagt hij direct of we nog gaan beginnen. En wanneer een stuk enkele keren gespeeld moet
worden omdat een muzikant het met ónder de knie kan krijgen zegt hij: 'Ben je daar nu muzikant voor om
iets drie keer te moeten herhalen.' Maar geen gek zonder gebrek. Het is een geweldig fijne vent. Daarom
zijn we als muziekvereniging heel blij met de koninklijke onderscheiding die hem is toegekend".
Dat zei de voorzitter van de
muziekvereniging Con Amore,
D. P. Korstanje. Het bestuur
van Con Amore droeg A. P. de
Wit uit Noordgouwe voor een
koninklijke onderscheiding
voor omdat hij reeds zestig
jaar actief is als muzikant. Een
voordracht die door Hare Ma
jesteit werd gehonoreerd. Na
mens koningin Beatrix speld
de de burgemeester van Brou
wershaven, L. N. Labruyère de
71-jarige muzikant de ere
medaille in brons óp die is ver
bonden aan de Orde van
Oranje-Nassau.
Dat gebeurde vrijdagmorgen
in het Verenigingsgebouw aan
De Ring in Noordgouwe, waar
de familie De Wit en de muzi
kanten van Con Amore bijeen
kwamen voor de plechtigheid.
De Wit werd ook uitgenodigd
voor 'een feestje'. Daar had hij
niet zo'n zin in, zodat het me
vrouw De Wit nog de nodige
overtuigingskracht kostte om
haar man mee te tronen naar
het Verenigingsgebouw. „Ik
ben er ingeluisd", was zijn
reactie toen het doel van 4? bij-
eenkopist hem duidelijk werd.
Burgemeester Labruyère
schetste de levensloop van de
geboren Noordgouwenaar, die
als brood- en banketbakker in
Zonnemaire, Haamstede en
Dreischor werkte. Tben hij
daarmee moest ophouden van
wege een huidaandoening ver
huisde hij terug naar zijn ge
boortedorp. Ruim veertig jaar
geleden, op zijn tiende of elfde
jaar, kwam hij bij het muziek
gezelschap Con Amore. Als ge
volg van de verhuizingen, die
zijn werkzaamheden met zich
meebrachten, was hij ook mu
zikaal actief bij muziekgezel
schappen Witte van Haemstede
en Crescendo in Dreischor. Bij
dat laatste muziekgezelschap
was hij drie jaar actief als vice-
voorzitter en vier jaar als voor
zitter.
In 1978 keerde De Wit terug
naar Noordgouwe én daarmee
naar Con Amore. Volgens La
bruyère is hij een zeer trouw
lid, dat steeds actief deelneemt
aan de repetities, uitvoeringen
en andere evenementen. „Het
is ongelooflijk dat iemand zo
lang bij een muziekgezelschap
is", zei de burgemeester voor
hij De Wit de versierselen
opspeldde die bij de onder
scheiding horen.
Zaterdagavond werd de onder
scheiden muzikant door zijn
collega-muzikanten verrast
met een serenade voor zijn wo
ning in de Pauwstraat.
maakt Lemsom zich ongetwij
feld met het feit dat hij op
zestigjarige leeftijd een studie
Theologie is begonnen.
„Deze studie houdt me al van
af mijn tienertijd bezig. Toen is
het er niet van gekomen. Dat ik
dit nu nog kan doen vind ik bij
zonder", aldus Lemsom. Een
woord van dank ging hierbij
ook uit naar zijn vrouw Jannie.
„Het komt op je weg. Het is
niet iets wat je zelf zoekt, maar
zonder haar had ik het alle
maal niet kunnen doen." Daar
van was ook de familie over
tuigd. Zij hadden daarom voor
Jannie Lemsom een eigen on
derscheiding meegenomen.
BREDA - De oud-medewerker
van de PTT, M. Kloet uit
Burgh-Haamstede kreeg vrij
dag iri het PTT-kantoor in Bre
da de ere-medaille in zilver
verbonden aan de Orde van
Oranje-Nassau opgespeld.
Zoals gebruikelijk worden alle
PTT'ers die een lintje krijgen
op één centrale plaats geëerd.
Dit jaar was dat in het PTT-
kantoor in Breda, waar Paul
Verburgt, directeur PTT Tble-
com van het district Breda de
lintjes uitreikte.
Kloet kwam in 1957 in dienst
van de PTT. Hij werd tewerk
gesteld als medewerker aanleg
en onderhoud lokale kabels,
luchtlijnen en huisaansluitin
gen. Tbt 1983 is hij actief ge
weest in de Dienstkring Zee
land (OR).
Gereformeerde Gemeente
OOSTERLAND - Dinsdag 2
mei, 19.30 uur ds. A. J. Gunst.
Oud Gereformeerde
Gemeente in Nederland
ZÏERIKZEE - Woensdag 3 mei,
19.30 uur ds. A. P. v. d. Meer.
Het journaal opent er zelfs mee. Na de
'leader', die we terwille van het onderwerp
van vandaag maar 'inleidingsmuziekje' zul
len noemen, begint de nieuwslezer te vertel
len dat de schrijver Willem Frederik Hermans
is overleden. Je moet wel heel bijzonder zijn,
wil het journaal met jouw verscheiden aanhef
fen. Weinigen van ons zullen op deze opval
lende wijze het journaal halen. Maar Hermans
was dan ook bijzonder. Hij kreeg het voor el
kaar om met iedereen overhoop te liggen.
'Meester van de polemiek' heet zoiets in de li
teratuur. Vanuit Parijs of Brussel boorde hij
met priemende gifpen ieder naderend ver
dacht obstakel meedogenloos de grond in.
En dat veroorzaakte nogal wat deining. Met
liefdesverklaringen als 'Gereanimeerd fos
siel, brontosaurus uit Vaticaanstad' val je el
kaar niet in de armen en met vriendelijkheden
als 'aasgier en lijkbezorger' kuh je moeilijk
samen het glas heffen. Hij was een van de
'grote drie van na de oorlogvindt de nieuws
lezer. En wie die andere twee zijn wordt on
middellijk duidelijk uit het vervolg. Aan Gerard
Reve en Harry Mulisch wordt om een reactie
gevraagd. En het is zonneklaar dat we in onze
huiskamer op de beeldbuis de overgebleven
'grote twee' van de Nederlandse literatuur
nog steeds in levende lijve kunnen aanschou
wen.
'Ze reageerden geschokt' schreef het ANP en
het werd braaf overgenomen door de Zierik-
zeesche Nieuwsbode. Jaja, of bedoelen ze:
ze reageerden schokkend? Dankbaar grijpen
ze voor het journaal de gelegenheid aan om
nog eens een keer flink uit te halen. Eerst ver
schijnt Gerard Reve met een lodderige blik in
beeld. Deze begint te vertellen dat iedere
kunstenaar eigenlijk gek is, waar hij in één
adem aan toevoegt dat hij zelf manisch de
pressief is. Na deze interne mededeling van
huishoudelijke aard begint hij een verward
verhaal op te hangen dat een aantal jaren ge
leden plaats vond. Hermans was blijkbaar
flink bezopen geweest, want toen hij in Den
Haag op een terrasje zat, was hij naar Reve
toegewankeld. Deze zat een onschuldig
glaasje Seven Up te drinken. Maar Hermans
wilde het niet geloven. 'Nee hoor' lalde Her
mans. Jij zit aan een glas jenever!' En daar
mee eindigt het In Memoriam van Gerard
Reve. Dan komt zijne ijdeltuit Harry Mulisch in
beeld. Kuif keurig in de plooi, op weg naar de
zeventig, maar onder zijn jasje nog steeds
een spijkerbroek. 'Meneer Mulisch? Wat
vindt u het mooiste boek van Hermans?Dat
is een moeilijke vraag want meneer Mulisch
heeft eerder te kennen gegeven nauwelijks
boeken van collega's te lezen. Na enige hape
ring komt hij op 'De donkere kamer van Da
mocles', een titel waar elke HAVO 5-leerling
ook op zou zijn gekomen. Maar dan komt de
uitsmijter. Wanneer was het hoogtepunt in
het werk van Hermans? Ach, oordeelt Mu
lisch, het hoogtepunt van het oeuvre van Her
mans was zijns inziens in de jaren zestig ge
weest en daarna is het alleen maar achteruit
gehold. En met deze opmerking zegt hij niets
meer van Hermans maar alles over meneer
Mulisch. Nu Hermans niet meer terug kan
schieten ziet hij zijn kans schoon om zijn col
lega op elegante wijze definitief in de modder
te duwen waardoor je dan vanzelf nog hoger
komt te staan.
De afgelopen weken zijn de namen van Her
mans, Mulisch en Reve heel wat keren over
de schoolbanken gegaan. Jongens en meis
jes van een jaar of achttien kwamen één voor
één met hun beduimelde boekenlijstje het
klaslokaal binnen in en werden door twee le
raren gepijnigd met vragen over bedoelingen
van schrijvers die ze nooit gehad hebben. De
leraren geeuwden eens achter de hand en
goten zich vol met zwarte koffie. Het valt niet
mee om na honderd tentamens ovér 'Kaas'
en het 'Bittere Kruid' nog de waarde van lite
ratuur in te zien. 'Noem eens drie grote schrij
vers van na de oorlog'. Ja, dat Hermans, Mu
lisch en Reve belangrijke schrijvers zijn willen
ze voor een halve punt extra best opdreunen.
Dat hebben ze een jaar lang gehoord en bo
vendien hebben ze zes jaar lang naar hun
saaie grijs-zwarte koppen aan de muur ge
staard die als goden op hen neerkeken. Maar
wat is eigenlijk een groot schrijver?
Het is voor onze Nederlandse taal een zegen
dat er ook vandaag nog auteurs zijn die met
die taal wonderen verrichten. Daar behoren
de 'grote drie' ook toe. Het probleem begint
als ze dat ook zelf in de gaten krijgen en dat
regelmatig in woorden en daden laten blijken.
Het NOS journaal bracht het feilloos in beeld.
Wat stelt die grootheid eigenlijk nog voor als
de lezers van morgen zien dat de groten van
geest vandaag zo klein van ziel zijn? Of om
het maar gewoon te zeggen: Waarom doen
knappe mensen soms zo ongelooflijk kinder
achtig?
BURGH-HAAMSTEDE - Die hebben we mooi tuk moet L. C. de Feiter uit Re-
nesse vrijdagmorgen gedacht hebben toen hij zijn vroegere baas, I. Lemsom,
verbouwereerd naar alle aanwezigen in de zaal zag kijken. Lemsom kwam een
karweitje opnemen, maar moest zich snel in het nette pak hijsen waarop burge
meester H. Tees van Westenschouwen even later een ere-medaille in goud ver
bonden aan de Orde van Oranje-Nassau opspeldde. Eerst was echter De Feiter
aan de beurt.
De Bruine werd geboren in
Oosterland, trouwde in 1956
met een Bruse. „En ik kan mij
niet aan de indruk onttrekken
dat dit laatste feit er uiteinde
lijk de oorzaak van was dat u
zich in 1963 in Bruinisse vestig
de", aldus Vogelaar. Gedurende
het werkzame deel van zijn le
ven oefende De Bruine het be
roep van landarbeider uit.
Maatschappelijk
„Zeker in vroeger jaren bete
kende dit hard werken, waar
bij een werkweek van 60 uur of
meer gewoon was", aldus Voge
laar. „Ondanks het feit dat dit
werk veel energie van u vergde
hebt u zich reeds vele jaren on
vermoeid op maatschappelijk
terrein verdienstelijk weten te
maken. En ondanks het feit dat
u halverwege tussen de leeftijd
der sterken en zeer sterken ver
keert gaat u nog altijd door
met uw vele activiteiten".
De Bruine is, zo stelde Voge
laar, een zeer gelovig mens.
Een trouw lid van de Gerefor
meerde Gemeente. Binnen de
kerk heeft De Bruine zich op
bijzondere wijze weten te on
derscheiden. Reeds 31 jaarlang
is hij ouderling van de kerk en
omdat de Gereformeerde Ge
meente in Bruinisse niet over
een vaste predikant beschikt
kreeg De Bruine in zijn functie
van ouderling extra taken op
de schouders.
Ook op politiek terrein is De
Bruine actief. Hij is al twintig
jaar lang lid van het bestuur
van de plaatselijke kiesvereni-
L. C. de Feiter.
ook had hij niet raar opgeke
ken toen hem werd gevraagd
een karweitje te komen bekij
ken. Hij had 's ochtends wel ge
lezen dat er iemand geridderd
was, maar was zonder bijge
dachte in zijn werkkleding op
pad gegaan. Zeer verbaasd was
hij dan ook toen hij een zaal
vol mensen zag, waaronder het
burgemeestersechtpaar. Toen
ging er ook een lichtje bij hem
branden. Overigens zal hem de
grap er niet van weerhouden
zich op de werkvloer te laten
zien. „Dat moet, want ik vind
het gewoon leuk."
Behalve in de bouw heeft Lem
som zich op kerkelijk terrein
verdienstelijk gemaakt. Hij
bekleedt al vanaf 1963 het
ambt van ouderling in de Ne
derlandse Hervormde Kerk in
Renesse. Voor die tijd was hij
leider van de jongensclub van
deze kerk en organist van de
Nederlandse Hervormde Kerk
in Haamstede en in Renesse.
Maar het meest bijzonder
De Feiter dacht slechts als ge
nodigde aanwezig te zijn, maar
stond plotseling in het middel
punt van de belangstelling
toen hij een ere-medaille in zil
ver kreeg opgespeld. Bijna der
tig jaar is De Feiter werkzaam
geweest in de bouw en al die
tijd was hij als metselaar ver
bonden aan het bedrijf waar
over Lemsom meer dan vijftien
jaar de scepter zwaaide.
Daarnaast heeft De Feiter zich
32 jaar verdienstelijk gemaakt
in de vrijwillige brandweer
van Westerschouwen. In de
cember 1992 verliet hij het
korps vtegens het bereiken van
de 55-jarige leeftijd. Op dat
moment was De Feiter bevel
voerder/brandmeester van de
bluseenheid Renesse. Dat hij in
al die jaren opgeklommen was
tot bevelvoerder was volgens
de huidige commandant S. L.
de Feiter, kenmerkend. „Je
was een echte De Feiter: nors,
weerbarstig en standvastig.
Maar dat was tevens je grootste
verdienste."
Behalve trouw brandweerman
is De Feiter ook trouw muzi
kant. Inmiddels speelt hij, met
een korte onderbreking, al 46
jaar zijn partijtje mee in de
muziekvereniging Luctor et
Emergo uit Renesse.
Sjaak Lemsom is nog langer in
de bouw werkzaam geweest; 43
jaar, waarvan 34 jaar als lei
dinggevende van het bedrijf. In
1950 trad hij in dienst bij het
aannemers/metselaarsbedrij f
van zijn vader. Negen jaar later
fuseerde dit bedrijf met tim
merbedrijf Braber en werd
Lemsom mede-directeur. Dat
bleef hij tot 1993. Tben maakte
Lemsom gebruik van de VUT
en nam zijn zoon het roer over
van het inmiddels Braber Re
nesse geheten bouwbedrijf.
Ondanks dat hij zich heeft te
ruggetrokken komt hij nog ie
dere dag op de zaak. Daarom
Na een snelle verkleedpartij kon burgemeester Tees de onder
scheiding opspelden bij I. Lemsom. (Foto: Marijke Folkertsma).
ging van de Staatkundig Gere
formeerde Partij (SGP). In 1972
werd hij vice-voorzitter en vijf
jaar later ruilde hij het vice-
voorzitterschap in voor het
voorzitterschap. „Kerk, poli
tiek en onderwijs. Het is een
maatschappelijke driehoek
waarin een aantal levensbe
schouwelijke lijnen met elkaar
verbonden zijn. Die verbon
denheid geldt ook voor u", al
dus Vogelaar. ,,U heeft immers
een zeer groot aandeel gehad in
de oprichting van de Ds. Pieter
van Dijkeschool."
„Met de totstandkoming van
deze school ging ook voor u
persoonlijk een zeer grote wens
in vervulling. U liet het niet bij
wensen alleen, u trok de kar
ook", aldus Vogelaar. Hij om
schreef De Bruine als een man
die ondanks zijn hoge leeftijd
nog steeds levenskracht en en
thousiasme uitstraalt. „Een
betrouwbaar mens op wie men
kon vertrouwen wanneer hij
zich voor een taak inzette.
Daarvoor verdient u veel dank
en waardering van de Bruse ge
meenschap".
J. de Bruine. (Foto: Marijke Folkertsma).
