Ouder worden heeft ook
financiële pluspunten
PROJECT VOORLICHTING
AAN OUDEREN OP
SCHOUWEN-DUIVELAND
Over huursubsidiegoedkoop reizen en andere voordelen van de 65+ pas
Voorlichting ouderen
in vorm van project
VRIJDAG 5 MAART 1993 NR 25319
5
Oud word je vanzelf. Die wijsheid wordt te
pas en te onpas gebezigd, maar strookt niet
helemaal met de werkelijkheid. Afgezien van
de lichamelijke gesteldheid die van invloed is
op de manier waarop het verouderingsproces
zich voltrekt, speelt ook de kennis van
regelingen en voorzieningen en
hulpverlenende instellingen een belangrijke
rol hierbij. Gezien de veelheid en
ingewikkeldheid daarvan zien veel ouderen
door de hulpverlenende bomen het
zorgverlenende bos niet meer. Daaraan wil
het VOORLICHTINGSPROJECT VOOR
OUDEREN op Schouwen-Duiveland iets doen.
Dit project dat zich met
name richt op de
zelfstandig wonende
oudere, is in opdracht van
het Intra- en Extramuraal
Zorgoverleg Schouwen-
Duiveland uitgewerkt door
de Gemeenschappelijke
Gezondheidsdienst Zeeland
en de vakgroep
Voorlichtingskunde van de
Landbouwuniversiteit
Wageningen. Het project
loopt van februari '93 tot
en met april '94 en bestaat
uit allerlei vormen van
voorlichting. Dat varieert
van mondelinge
voorlichting tijdens
gesprekken, cursussen of
thema-middagen tot en
met allerlei schriftelijk
informatie-materiaal over
thema's als financiële
voorzieningen, huisvesting,
gezondheid en
zorgvoorzieningen. Elk
thema staat drie maanden
lang in het middelpunt der
belangstelling.
Ook in de Zierikzeesche
Nieuwsbode wordt
gedurende dit jaar de
nodige aandacht aan deze
voorlichting besteed. Elk
van de vier thema's wordt
aan de hand van een
inleidend verhaal bij de
lezer geïntroduceerd,
waarna om de twee weken
een verhaal over een
specifiek onderdeel van
dat thema volgt. Dit houdt
in dat van elk thema in
totaal zes artikelen in deze
krant worden geplaatst.
De reeks van artikelen
wordt begonnen met een
overzicht van financiële
regelingen en
voorzieningen, waarmee de
65-jarige wordt
geconfronteerd. Op een
aantal daarvan wordt in
een apart artikel dieper
ingegaan.
Dit keer komt de AOW en
de VUT aan de orde.
ZIERIKZEE - ,,Als je eenmaal met pensioen bent
wil ik weieens een dagje naar de Keukenhof in
Lisse. Dat moet het zo mooi zijn en ook kunnen
we met zo'n voordelige 60 plus Seniorenkaart van
de NS eens wat vaker op familiebezoek". Piet was
verbaasd over de reislust die Maatje de laatste
tijd aan de dag legde. Net of ze een stukje
achterstand in wilde halen, want - en daar had ze
gelijk in - toen hij nog werkte kwam het er
meestal niet van om er met de bus of de trein op
uit te trekken. Met de mogelijkheden voor
senioren om goedkoop te reizen zou daar zeker
verandering in komen. Ouder worden was zo
kwaad nog niet vond Piet.
Toch was hij wat onwennig
geweest toen hij een week na
zijn pensionering bij het NS
station in Goes zo'n 60
Seniorenkaart voor hem en
voor zijn Maatje had gekocht.
Die kaart, waarvoor hij
keurig een pasfotootje en een
geldig legitimatiebewijs had
meegenomen zou hen de kans
geven om voor zegge en
schrijve 94,- allerlei
treinreizen (gratis pf tegen
gereduceerd tarief) te maken.
Dom eigenlijk dat hij die
kaart niet al na zijn zestigste
verjaardag had aangevraagd,
het was immers een 60
kaart. De schade van die vijf
jaar zouden ze' zeker inhalen
en 's avonds na het eten
maakten Piet en Maatje
allerlei wilde" reisplannen,
want vadertje spoor had
bepaald aantrekkelijke
aanbiedingen.
Eens in de twee maanden
konden zij gratis met de trein
reizen tijdens de zogeheten
vrije reis-dagen. Daarnaast
was er nog een zevende gratis
reisdag die het gehele jaar
kon worden opgenomen. Veel
ouderen maakten van die
gratis reismogelijkheden
gebruik, dat ondervonden
Piet en Maatje al toen ze hun
eerste gratis reis gebruikten
om een van Maatjes broers
weer eens te bezoeken. De
Intercity zat die dinsdag na
09.00 uur bomvol met ouderen
en OV-jaar-studenten die hun
eerste college hadden gemist
of het eerste uur vrij hadden.
Aan dat gratis reizen was wel
een voorwaarde verbonden,
deze reizen mochten niet op
maandag en vrijdag of voor
09.00 uur 's morgens worden
gemaakt. Alleen in de
vakantiemaanden juli en
augustus mocht dat. Een
kniesoor die daar moeilijk
over deed vond Piet, want
gratis reizen da's mooi
meegenomen. Er zaten nog
meer voordeeltjes aan die 60
Seniorenpas, want op een
enkeltje, 'n (dag)retourtje of
een dagkaart kon je daar
veertig procent korting op
krijgen.
Ook hier gold als voorwaarde
dat je op doordeweekse dagen
pas na negenen (09.00) in de
trein stapte.
Ook het busvervoer werd voor
Piet en Maatje aanmerkelijk
goedkoper nadat Piet 65 was
geworden. Dit. dankzij de pas
65, een voor senioren
onmisbaar document. Die pas
had Piet bij ,de. afdeling
Burgerzaken van het
gemeentehuis ^éjiaald. Ook
daarvoor had hij, weer een
pasfoto nodig gehad ën ook
had hij'vÖör'(di^(pa's
lêgeskostèn mge^én betalen
Hoewel Maatje op dat
moment nog geen 65 ;was, had
hij ook voor haar zo'n pas
gekregen. Dat kop, had een
welwillende ambtenaar
gezegd want „samen uit
samen thuis". Mocht het zo
zijn dat Piet onverwachts zou
komen te overlijden dan zou
Maatje haar pas 65 behouden,
ook al was ze op dat moment
misschien nog geen 65. Wie
eenmaal recht op die pas
heeft - en Maatje had dit
omdat haar Piet 65 was -
behield dat recht, mits men
dan zestig jaar of ouder was.
Met die 65+ pas ging er een
wereld voor hen open. De bus
kostte nog maar een schijntje
van wat het eerst kostte.
Betaalde Piet voor een
vijftien strippenkaart eerst
10.75 nu was hij voor zijn
rode strippenkaart niet meer
dan 5,50 kwijt. Om van die
korting te kunnen profiteren
moesten hij en Maatje wel
altijd hun 65+ pas bij zich
hebben. Even hadden Piet en
Maatje er nog aan gedacht om
ook maar een abonnement op
de bus te nemen.
Als 't weer het maar even
toeliet dan gingen ze immers
wat graag een wandelingetje
maken in de Domeinen. Met
zo'n abonnement kregen ze
vijftig procent korting op het
normale tarief. Omdat je toch''
nogal wat keertjes op en neer
moest reizen om dat
abonnementsgeld eruit te
halen hadden ze besloten om
het eerst maar eens een
poosje met zo'n rode
strippenkaart te proberen,
dan konden ze alsnog
overstappen op een
abonnement.
Die Pas 65 bood nog tal van
andere voordeeltjes, bedoeld
om 65-plussers te stimuleren
om met beide benen in de
maatschappij te blijven
staan.. En daarvan maakte
vooral Maatje gebruik. Het
leek wel of die opnieuw jong
was. Samen met een vriendin
van de vrouwenvereniging
besloot ze om ,,op haar oude
dag" engels te gaan leren. Als
oudste dochter in een groot
gezin had ze daar vroeger de
kans niet voor gehad. Met al
die engelse termen in de
krant en op de televisie wilde
ze daar toch graag
verandering in bréngen.
Daarom schreef ze zich in bij
de Zeeuwse Volksuniversiteit
die speciaal voor senioren een
middagcursus engels op het
programma had gezet. Met
haar 65 plus pas kreeg ze, en
dat was mooi meegenomen,
een forse korting op het
cursusgeld.
Nicht Klazien waV langs
geweest om te vragen of Piet
en Maatje zin hadden om mee
te gaan naar een voorstelling
van de Goese
Operettevereniging in de
Concertzaal. „Ze spelen Die
Blume von Hawaii" had
Klazien er ter verduidelijking
bij gezegd.
Veel zin had Piet er niet in,
die keek liever televisie, maar
een waarschuwende blik van
Maatje deed hem beseffen dat
tegenspartelen geen nut had
en zo ging Piet die zaterdag
als gewillig echtgenoot mee
naar de Concertzaal waar het
drietal tegen gereduceerd
tarief een prima plaats kreeg
toegewezen.
De beide dames en dan met
name nicht Klazien genoot
ervan. Die deed niets liever
dan naar een theater of een
museum gaan. Dat was nog
een erfenisje uit de tijd dat ze
in Amsterdam woozide. Haar
AOW-tje, voor een
alleenstaande 1428,40
maakte het haar onmogelijk
om om haar grote culturele
honger te stillen.
Dankzij een buurvrouw die
de krant altijd van a tot z
spelde had nicht Klazien een
aanvraag ingediend voor een
vergoeding uit het sociaal
cultureel noodfonds dat de
gemeente sinds een aantal
maanden kende. Iedereen met
een minimum-inkomen of met
een uitkering (AOW, AWW,
bijstand of WAO) kon op dit
fonds een beroep doen voor
een gedeeltelijke vergoeding
van cursusgelden, contributies
van sportverenigingen of van
abonnementen op bibliotheek,
schouwburg, museum of
zwembad. Voldeed de
aanvraag aan de voorwaarden
dan kreeg de aanvrager 75%
van de uitgaven vergoed
waarbij een maximum van
honderd gulden per persoon
gold. Om voor zo'n
tegemoetkoming in
aanmerking te komen in
moest er een formulier
worden ingevuld, dat
vergezeld van rekeningen,
kwitanties en gegevens over
het inkomen (of vermogen) bij
de Intergemeentelijke Sociale
Dienst moest worden
ingeleverd^
Een prima regeling vond
nicht Klazien opi mensen met
weinig geld toch de kans te
geven om aan allerlei sociaal-
culturele en educatieve
activiteiten mee te doen. Nog
zo'n regeling waarover nicht
Klazien enthousiast was was
de huursubsidie, waardoor ze
met haar AOW-tje toch in
haarrgeliefde flatje:kon
blijven wonen. Hoe.goed ook,
de aanvraag ervan leverde
haar jaarlijks problemen op,
wraarvoor ze dan de hulp van
Piet inriep. Die zei dan
'weieens dat ze met haar
vragen beter naar de
woningbouwvereniging Beter
Wonen kon gaan, maar
desalniettemin hielp hij zijn
nicht trouw.
„Kun je me even helpen, 't is
maar een kleinigheidje hoor".
Die vraag had Piet vaker
gehoord en ook nu weer gaf
nicht Klazien hiermee aan dat
de tijd voor het aanvragen
van huursubsidie weer was
aangebroken. Elk jaar
opnieuw moest Klazien dat
ruim voor 1 januari doen,
evenals al die anderen (ruim
één miljoen in 1992) die deze
subsidie aanvragen omdat
hun huur in verhouding tot
hun inkomen (te) hoog is.
Voor het berekenen van die
huursubsidie gold het
(gezins)inkomen van het
vorige jaar als uitgangspunt,
mits er in het lopende jaar
geen schokkende
veranderingen te verwachten
waren. Omdat nicht Klazien
al een paar jaar AOW had
was dat niet te verwachten.
Met een huur van zo'n
vijfhonderdvijftig gulden en
een belastbaar inkomen van
nog geen 32.210 gulden (voor
een nieuwe aanvraag geldt
een maximaal belastbaar
inkomen van 26.366) was het
voor Piet duidelijk dat
Klazien ook dit jaar weer
huursubsidie zou ontvangen.
Anders lag dat met hen die
een maandhuur van minder
dan 306,67 of een huur hoger
dan f 865,42 moesten betalen.
Die kwamen in principe niet
in aanmerking voor
huursubsidie.
Dat gold, zo las Piet in de
brochure die Klazien had
meegenomen, ook voor
mensen die ondanks het
beschikbaar zijn van
goedkopere huisvesting toch
voor een duurdere woning
kozen. Hoewel de verhouding
huur-inkomen dan wel recht
op huursubsidie gaf, behoefde
de overheid geen huursubsidie
uit te keren. Met uitzondering
dan van de bewoners van een
bejaardenwoning die voor juli
'92 al 64 jaar of ouder waren
en voor diegenen die 65 jaar
of ouder waren maar al voor
hun 64e hun woning hadden
betrokken.
Hoewel Piet in zijn leven heel
wat formulieren had
ingevuld, moest hij zich toch
.wel even schrap zetten om het
aanvraagformulier van
Klazien. voor huursubsidie
over de periode 1 juli '93 tot
en met 30 juni '94 goed en op
tijd in te vullen. Dat moet
altijd voor 1 januari zijn
gebeurd, maar Klazien die in
dergelijke zaken nogal
gemakkelijk was had dit jaar
pas laat de
aanvraagformulieren bij de
woningbouwvereniging
opgehaald. Daar, maar ook
bij de sociale dienst lag zoals
altijd een stapeltje
formulieren klaar.
Met hulp van Piet kwam alles
op de valreep toch nog op zijn
pootjes terecht en kon het
formulier naar de gemeente
toe. Alvorens het te versturen
naar het ministerie van
Volkshuisvesting, Ruimtelijke
Ordening en Milieu
controleerde deze of de
persoonsgegevens overeen
kwamen met de gégevens in
het bevolkingsregister. Voor
Klazien geen enkel punt, zij
stond sinds jaar en dag als
enige persoon op dat adres
ingeschreven. Ook op het
ministerie en bij de
Belastingdienst werd de
aanvraag gecontroleerd,
waarna het ministerie
uiteindelijk de hoogte van de
subsidie bepaalde.
Dat alles kostte veel.tijd.
want de aanvraag van Klazien
was bepaald niet de enige.
Klazien maakte zich er niet
zo druk om, omdat ze toch al
'wist dat ze ook dit jaar wéér
huursubsidie zou krijgen, in
haar situatie was immers
niets veranderd. Dié subsidie
ontving nicht Klazien
overigens niet zelf. In haar
geval bracht de
woningbouwvereniging de
huursubsdie in mindering op
de huur (huurmatiging). Soms
ook kreeg de huurder het
bedrag eens in de drie
maanden rechtstreeks van het
ministerie, maar ook via de
gemeente kon huursubsidie
soms naar de bank- of
girorekening van de huurder
worden overgemaakt. Een
ingewikkelde zaak vond Piet,
die dan gezien alle
rompslomp eigenlijk blij was
dat een eigen huisje had.
waarvan de hypotheek een
half jaar geleden keurig was
afgelost.
TEKST ROSALIEN KORSTANJE
Documentatie: Woonkrant
Zeeland, Brochure en tabellen
huursubsidie van ministerie van
VROM. folder over Sociaal
Cultureel Noodfonds van
gemeente Zierikzee,
tarievenoverzicht stads- en
streekvervoer, informatievel over
pas 65 brochure NS met
treinprijzen '93.
FOTO'S JOOP VAN HOUDT
