1 992 ZIERIKZEESCHE
'Stukje gerechtigheid dat de tol wordt
opgeheven. Het komt alleen wat laat'
NIEUWSBODE
COLOFON
Zeelandbrug na 27 jaar tolvrij
DINSDAG 29 DECEMBER
f --■■-■-■-■■ - ".-,1. jl( IJl «J WUWWHW
OUDEJAARSBIJLAGE
iuw,!W„WimifHiw,wnmuninujij^i!»,1
Aan deze Oudejaarsbijlage
zijn de redactionele bijdra
gen verzorgd door Marijke
Vael, Rosalien Korstanje,
Piet Kleemans en Peter
Schrauwen.
Het sportkatern is verzorgd
door Kees Verkerke.
Samenstelling jaaroverzicht:
Martin Glerum.
Foto's: Joop van Houdt en
Marijke Folkertsma.
Technische realisatie:
Lakenman en Ochtman, uit
geefster van de Zierikzee-
sche Nieuwsbode.
van de slagboom neemt de
heer Westbroek gedurende
wisselende diensten de rode,
gele en blauwe stripkaartjes
(voor personenauto's, zware
en lichte vrachtwagens) of
contant geld in ontvangst.
Soms heeft men geen kaartje
of geld bij zich, dan laat de
tolgaarder een
schuldbekentenis
ondertekenen. Ook gebeurt
het dat mensen proberen door
te rijden zonder te betalen. Of
helemaal niet in de gaten
hebben dat er tol wordt
geheven. ,,Dat laatste heb ik
een keer meegemaakt met een
Duitser die in de auto heel
druk zat te praten. Hij zag
het licht op groen springen
(omdat de auto voor hem
betaald had) en reed zo door.
Toen de slagboom op zijn auto
stuiterde kreeg hij pas in de
gaten dat er iets niet goed
ging. Hij was helemaal
ontdaan omdat hij echt niet
in de gaten had dat er tol
moest worden betaald.
De automobilisten die bewust
proberen om met hun
voorganger mee onder de
slagboom door te rijden,
schieten daar ook niet veel
mee op. Bij de tolhuisjes
hangen videocamera's die alle
voertuigen die passeren (met
kenteken en al) registreren.
Aan de hand daarvan krijgt
de overtreder alsnog de
rekening gepresenteerd.
Op de videobeelden van de
auto's staan ook cijfercodes
waaruit blijkt op wat voor
manier het betreffende
voertuig heeft betaald. Een 9
betekent dat de tol met een
rode strip is voldaan en uit
een ander cijfer blijkt dat de
tol voor het voertuig dat in
beeld is contant is voldaan.
Al die gegevens worden ook
ingevoerd in de computer
waardoor men precies in
percentages kan zien hoe de
tol wordt betaald.
In zijn hokje merkt de heer
Westbroek dat de manier
waarop de mensen de tol
betalen ook op een andere
manier verschilt. „Als het
slecht weer is zijn ze
chagrijniger dan wanneer de
zon schijnt en op
maandagmorgen zeggen ze
heel weinig. Op
vrijdagmiddag zijn ze meestal
gehaast.. Dan willen ze snel
thuis zijn voor het weekend".
Met het naderbij komen van
het einde van het jaar
verkoopt de tolgaarder steeds
meer losse kaarten. En ook
aan de opmerkingen van de
automobilisten is te merken
dat het einde van het
toltijdperk nadert: 'Nog
eventjes hè, dan is het
voorbij'. 'Ja, dan gaan we
rentenieren', reageert de
tolgaarder. 'Van onze centèn
zeker', aldus de tegenreactie.
Maar de ongeveer 18 miljoen
gulden, die het provinciaal
bestuur aan de tolheffing
overhoudt, zijn in de eerste
plaats bestemd voor het
onderhoud van de
Zeelandbrug. Iemand die daar
dagelijks mee te maken heeft
is de heer C. van de Walle uit
Kloetinge. Als vaste
kantonnier van de
Zeelandbrug is hij dagelijks
in de weer om de
aannemersbedrijven, die
continue bezig zijn met
onderhoudswerkzaamheden
aan de brug, het werk
mogelijk te maken. Gehuld in
een fel-oranje jas met
reflecterende strepen regelt
hij de verkeersstromen
wanneer maar één rijstrook
op de brug bereden kan
worden. Hij voert verf,
gereedschap en terpentine aan
die de werknemers van de
aannemersbedrijven nodig
hebben en zet vele liters
koffie voor hen. ,,Ik ben een
manusje van alles, maar juist
daarom vind ik dit werk zo
leuk en afwisselend", aldus
de kantonnier die al 22 jaar
op de brug werkt.
Tot zijn werkzaamheden
behoort ook het dagelijks
controleren van de
'aankleding' van de brug, de
borden, de
signaleringslichten, de
reflectoren, de vangrail en het
wegdek. „Op het wegdek kan
olie liggen of materialen die
van een auto zijn gevallen.
Ook worden de reflectoren die
aan de vangrail bevestigd zijn
regelmatig kapot gereden. Ik
heb een keer meegemaakt dat
er 54 in een keer beschadigd
waren. Waarschijnlijk doordat
een deel van de lading van
een auto uitstak". De
kantonnier zorgt er voor
dat een en ander weer wordt
hersteld en ook is hij vaak
degene die politie, brandweer
en ambulance oproept
wanneer op de Zeelandbrug
een ongeluk is gebeurd.
Uit ervaring weet hij dat er
heel wat komt kijken bij het
onderhoud van de brug. „Men
is er continue mee bezig.
Behalve het aanbrengen van
nieuwe lagen verf, worden
sinds ongeveer tien jaar ook
reparaties verricht aan de
betonnen delen van de brug.
Onder invloed van de zoute
atmosfeer komt op sommige
plaatsen het betonijzer bloot
te liggen". In de periode dat
hij op de Zeelandbrug werkt
heeft de heer Van de Walle al
vaak vol bewondering naar de
Zeelandbrug gekeken. „Het is
een hele mooie brug. Als je er
binnen in loopt vraag je je
steeds weer af hoe ze zo iets
hebben kunnen bouwen. Daar
neem ik mijn petje voor af".
De kantonnier is het er wel
mee eens dat de tolheffing nu
van de Zeelandbrug gaat.
„Het wordt wel tijd
uiteindelijk. De mensen
moeten er niet voor blijven
betalen. Men heeft al lang
geleden beloofd dat hij tolvrij
zou worden en dat is iedere
keer uitgesteld".
Vlissingen en terug te
drukken via carpooling. En
ook plakte hij de gele sticker
op zijn autoruit waarmee
Schouwen-Duivelanders twee
jaar geleden protesteerden
tegen het uitblijven van een
tolvrije Zeelandbrug. „Op
andere manieren heb ik nooit
geprotesteerd, dat doen we als
Zeeuwen niet zo gauw". Wel
volgde de Zierikzeeënaar
nauwkeurig de berichten over
de discussie die binnen het
provinciaal bestuur werd
gevoerd over de tolheffing.
„Toch kwam de beslissing dat
de tol werd afgeschaft nog
onverwacht. Ik had na
veertien jaar uitstel niet
gedacht dat het nog ooit zou
gebeuren".
Voor tolgaarder J. Westbroek
uit Scharendijke was het
gezicht van de heer Lupgens
een van de vele bekende
koppen die hij zeer
regelmatig zag passeren. „Je
gaat de mensen kennen. Je
maakt eens een praatje. Het
is natuurlijk vaak hetzelfde
verhaal en het kan nooit lang
duren, anders worden de
automobilisten die staan te
wachten ongeduldig".
Na te hebben gewerkt als
zeeman op de grote vaart, als
medewerker van het
Dolfinarium dat vroeger in
Scharendijke stond en als
werknemer van Dosbouw op
het afmeerponton Macoma bij
de Oosterscheldedam, kwam
de heer Westbroek in 1985 bij
de brugmaatschappij in
dienst als
tolgaarder/brugwachter. Een
part-time job van 20 a 25 uur
per week. „Geen enkele
tolgaarder is hier full-time in
dienst. In verband met het
verwachte tolvrij worden van
de brug heeft men de full
time krachten enkele jaren
geleden al laten afvloeien via
natuurlijk verloop".
Met zijn voet bij het pedaal
ZIERIKZEE - 'Goedendag-bedankt en tot ziens'. Voor de heer G. A.
Lupgens uit Zierikzee was het 'tot ziens' van de tolgaarders op de
Zeelandbrug bijna 8000 keer van toepassing. Ruim 21 jaar reed hij via de
brug naar zijn werk bij de Adviesdienst van Rijkswaterstaat te Vlissingen.
Het kopen van een nieuwe strip brugkaarten en het dagelijks afgeven van
twee rode stripjes werd voor hem zo'n vaste routine dat hij het tolvrij
worden van de Zeelandbrug niet eens als een opluchting ervaart. ,,Ik heb zo
vaak gedacht dat de tol zou verdwijnen, terwijl het niet doorging, dat ik de
moed heb opgeheven. Dat het nu toch gebeurt zie ik als een stukje
gerechtigheid. Het komt alleen wat laat". Voor de heer Lupgens en veel
andere inwoners van Schouwen-Duiveland mag de vlag in top op 31
december, wanneer burgemeester mr J. J. P. M. Asselbergs, na 27 jaar
tolheffing, persoonlijk het laatste brugkaartje gaat afleveren.
Het provinciaal bestuur zal de
onderhoudsreserve voor de
brug in de toekomst toch op
peil moeten houden. Door het
verdwijnen van de tolheffing
zal iedereen daar indirect aan
meebetalen, ook de Zeeuwen
die nooit over de brug gaan.
Daarom vind ik dat men
beter wat inkomsten had
kunnen houden van de
toeristen die een enkele keer
over de brug rijden".
Verder vindt de heer Clarijs
het verdwijnen van de
tolheffing jammer voor de 23
mensen die (part-time)
werkzaam zijn als tolgaarder.
„Het zijn veelal agrariërs en
fruitkwekers die via deze
bijverdienste hun bedrijf
draaiende konden houden.
Vanwege hun bedrijf en hun
leeftijd zijn ze elders moeilijk
inzetbaar. Ze zullen' niet zo
gemakkelijk een andere
bijbaan vinden waar de
werktijden zo flexibel
geregeld worden als hier.
Daarom willen we als
personeel ook geen gebruik
maken van het feestelijke
afscheid dat ons is
aangeboden. Het opheffen van
de tol is voor ons geen feest.
We vinden het jammer. Maar
ja, het is een politieke
beslissing. Daar valt niet aan
te tornen, aldus de man, die
sinds 1985 aan het hoofd van
de tolgaarders staat.
In dat jaar reed de heer
Lupgens uit Zierikzee al
veertien jaar dagelijks over
de brug. „Ik werkte bij de
Deltadienst van
Rijkswaterstaat in Zierikzee
tot ik in 1971 een baan kreeg
bij de Adviesdienst van
Rijkswaterstaat in
Vlissingen". Bij de afweging
of het gezin Lupgens zou
Maar wat directie-assistent
bij de Provinciale Zeeuwse
Brugmaatschappij, de heer J".
Clarijs betreft wordt de vlag
bij de tolhuisjes hooguit
halfstok gehesen. Hij
omschrijft het tolvrij worden
van de brug als een gemiste
kans. „In de zomermaanden
is de helft van de
dagopbrengst afkomstig van
contant betalende passanten:
toeristen en bezoekers die
geen rittenkaart kopen. Zij
brengen per dag zo'n 17.000
tot 20.000 gulden in. Het is
toch jammer dat die
inkomstenbron er af gaat.
Want de opgebouwde
onderhoudsreserve voor de
brug zal in de toekomst toch
onvoldoende zijn. Men had
beter kunnen kiezen voor
handhaving van de tol, in
combinatie met nog een extra
korting voor de regelmatige
gebruikers.
verhuizen naar Vlissingen of
in Zierikzee blijven wpnen
speelde de politieke
toezegging dat de
Zeelandbrug in 1978 tolvrij
zou worden een rol. „We
gingen er vanuit dat dat
inderdaad zou gebeuren.
Anders had ik het nog niet
geweten of we in Zierikzee
waren gebleven". In 1978 werd
de Zeelandbrug niet tolvrij en
ook niet bij het gereed komen
van de Stormvloedkering in
1986.
„Op den duur geloof je niet
meer dat het ooit nog zal
gebeuren. Je geeft de moed
op". De heer Lupgens
probeerde de kosten van de
dagelijkse ritten Zierikzee-
