Meerderheid inbrekers heeft
eigenlijk hekel aan inbreken
Inbrekers genterviewd over hun beroep
STICHTING TER BEVORDERING VAN KOMISCHE EN KRITISCHE NOTEN
NootzakelijkhedëFï=
Notenkra^E
Waarde lezers
DINSDAG 4 FEBRUARI 1992 NR 25097
5
Televisies, stereo-installaties en dergelijke zijn een aantrekkelij
ke buit voor inbrekers. (Archieffoto).
ZIERIKZEE - Als je niet wilt dat er in je huis inge
broken wordt moet je een alarmsysteem aanleggen,
een waakhond aanschaffen en zorgen dat deuren en
ramen voorzien zijn van zwaar hang- en sluitwerk.
Een goede raad die deze keer niet van de politie
komt maar van de inbrekers zelf. In het kader van
een grootschalig onderzoeksproject werden inbre
kers ondervraagd over hun 'beroep'. Het project was
een initiatief van het Landelijk Bureau Voorkoming
Misdrijven in samenwerking met regionale en loka
le preventiefunctionarissen.
De vraag hoe iemand ertoe
komt om in te gaan breken laat
zich simpel beantwoorden.
Acuut geldgebrek, een toene
mende behoefte aan geld voor
drugs en de drang om erbij te
willen horen wordt door de
geïnterviewde inbrekers het
meest genoemd", aldus het on
derzoeksrapport. Men tekent
daar meteen bij aan dat een
meerderheid van de inbrekers
eigenlijk een hekel heeft aan
het inbreken. ,,Men wil ook ze
ker wel stoppen, maar geld is
meestal de reden om toch weer
door te gaan".
Werkloos
Inbrekers, zo blijkt uit het on
derzoek zijn vaak geen hoog-
schoolden. Hun opleidingsni
veau ligt in het algemeen lager
dan dat van de gemiddelde Ne
derlander. „Zestig procent
heeft alleen lagere school ter
wijl de overigen meestal niet
meer dan een opleiding op
LBO-niveau hebben gevolgd.
Driekwart van de geïnterview
de inbrekers zei werkloos te
zijn. Voor een kwart van de in
brekers is het inbreken een
'bijverdienste'.
Verslaving speelt volgens de
onderzoekers een belangrijke
rol in het leven van de daders.
Ongeveer 40 procent van de in
brekers valt in de categorie
hard-drugsgebruikers en bijna
een kwart van de inbrekers
geeft per week gemiddeld meer
dan honderd gulden uit aan
gokken. Alcohol kost 18% van
de daders 100,- of meer per
week.
Bijna 80 procent van de inbre
kers die ondervraagd werden
gaf te kennen dat ze voor hun
eerste inbraak in een woning al
andere strafbare feiten hadden
gepleegd. Daarbij ging het
vaak om vergrijpen als winkel
diefstal, fietsendiefstal en in
braak in andere objecten dan
woningen. Negen van de tien
ondervraagden zijn al eerder
veroordeeld wegens het plegen
van een strafbaar feit. Een
kwart van de ondervraagden
zei zelfs al meer dan vijf keer
in de kraag te zijn gevat.
Interessant is de vraag op wel
ke gronden een inbreker de
huizen waar hij of zij een
kraak wil zetten selecteert. Uit
het onderzoek blijkt dat men
verschillende criteria hanteert.
Allereerst speelt de toeganke
lijkheid van de woning een rol;
Met andere woorden, hoe mak
kelij kker het is om binnen te
komen des te aantrekkelijker
het wordt voor de inbreker.
Natuurlijk moet er ook wat te
halen zijn. Anders loopt de in
breker het risico om gepakt te
worden voor niets. Een pand is
aantrekkelijk voor inbrekers
als ere aanwijzingen zijn dat er
waardevolle spullen te halen
zijn of als bekend is dat er
waardevolle spullen zijn. Het
gaat vaak ook om de uitstra
ling van de buurt waarin het
pand zich bevindt. Als er dure
huizen staan en er staan veel
dure auto's in de omgeving,
dan zal dat zeker als een rode
lap op potentiële inbrekers
werken.
Eén van de belangrijkste afwe
gingen voor de inbreker is ech
ter de pakkans. Als de kans
groot is dat de inbreker betrapt
wordt of als er bijvoorbeeld
weinig mogelijkheden zijn om
snel te vluchten bij nadering
van de politie zal een inbreker
zich wel tweemaal bedenken
voor hij een deur probeert te
forceren.
Ruim de helft van de onder
vraagde inbrekers zegt dat het
plan om ergens in te breken
meestal thuis of bij anderen
thuis ontstaat. ,,Dit zou kun
nen betekenen dat deze groep
reageert op een bepaalde gele
genheid tot inbraak, die men
op straat ontdekt. De inbraak-
plannen worden meestal sa
men met anderen gesmeed.
Onder inbrekers zijn net zoveel
solisten als duo's. Voor de
meeste inbrekers die samen op
pad gaan geldt dat ze met een
vaste maat gaan. ,,In de meeste
gevallen dat inbrekers samen
te werk gaan wordt een een
voudige taakverdeling afge
sproken". In de praktijk komt
het er vaak op neer dat bijvoor
beeld de een het huis doorzoekt
en dat de ander op de uitkijk
staat.
Vrijwel alle inbrekers gebrui
ken bij hun 'werk' gereed
schappen. Vaak gaat het om
een aantal schroevedraaiers,
een paar handschoenen en een
zaklamp. Meestal gaat men te
voet of per auto naar de plaats
van het delict. Meer dan de
helft van de inbrekers parkeert
de auto een eind voorbij het te
kraken pand. Sommigen zijn
echter zo brutaal dat ze de auto
voor de deur van het huis waar
ze in willen breken zetten.
Hoewel daar zeker enige nade
len aan kleven geeft het meren
deel van de inbrekers de voor
keur aan het inbreken in de ei
gen woonplaats. Het gevaar
dat zij herkend worden is gro
ter, maar dat lijkt voor de in
brekers niet van doorslagge
vend belang. Als reden ten
gunste van inbreken in de ei
gen woonplaats geeft men de
bekendheid met de omgeving.
Als de inbreker de benen moet
nemen is het makkelijk als hij
of zij ergens goed de weg weet.
Vaak wordt aangenomen dat
inbrekers vooral in de nachte
lijke uren hun slag slaan. Dat,
zo blijkt uit het onderzoeks
rapport. is niet geheel overeen
komstig de waarheid. De meer
derheid van de ondervraagde
inbrekers gaf te kennen dat zij
het liefste in de avonduren wer
ken. 's Nachts loopjt men im
mers meer risico dat de bewo
ner thuis is en dat men betrapt
wordt.
Bij het selecteren van een pand
voor inbraak heeft 60 procent
van de geïnterviewden een
voorkeur voor een bepaald wo
ningtype. De populairste wo
ningen bij inbrekers zijn de
hoekwoningen en de vrijstaan
de woningen. ,,Men noemt als
reden vooral het rustig en on
gezien kunnen werken". Erva
ring in het inbreken speelt
maar een zeer kleine rol bij die
voorkeur.
Zoals al eerder aangehaald
hebben de meeste inbrekers
een hekel aan inbreken en zou
men het liefst willen stoppen.
,,De wens om er helemaal mee
op te houden is bij acht van de
tien inbrekers zeker aanwezig.
Een kwart probeerde dat één
keer. De overigen (56%) meer
dan eens. Hoe langer men in
breekt, des te vaker probeert
men te stoppen. Bijna een
kwart van de inbrekers heeft
bij hun stoppoging(en) te ma
ken gehad met de reclassering.
Zeventig procent van deze
groep is niet zo te spreken over
de reclassering. Zij ervaren de
activiteiten van de reclassering
niet als hulp. ,,De activiteiten
van de reclassering dienen vol
gens de daders uitgebreid te
worden en meer afgestemd op
de belevingswereld van de da
ders. Zij willen langer en inten
siever begeleid worden".
B, C, D staan. Deze letters vor
men het begin van een bekend
liedje óver een bepaald jaarge
tijde. De lijn die bij elke letter
begiijt geeft het verloop van de
melodie aan. Het ritme boven
de lijn helpt u om het juiste
lied te vinden. Daarbij helpen
ook wat afbeeldingen en getal
len die in de tekst van de lied
jes voorkomen.Wel moet ge
zegd worden dat de afbeeldin
gen en getallen lukraak in de
hele cirkel staan en best wei
eens bij een ander liedje uit de
cirkel kunnen horen. De opga
ve luidt: schrijf het jaargetijde
op dat bij de letters A, B, C en
D hoort. Laten we hoRen dat
het muzikale paadje niet te
diep is om deze puzzel uit te
vissen.
Zomer-zangavond nieuwe stijl
HAAMSTEDE, juni 1993. De
serie zangavonden nieuwe stijl
is gisteren ingezet met een
zangavond in De Schutse te
Haamstede met het thema 'ZO
MER'. Zoals bekend heeft de
commissie Koorzang
Schouwen-Duiveland besloten
om de eenmalige grote zang
avond waaraan vele koren mee
werkten te veranderen in een
viertal kleinere avonden met
een maximum lengte van an
derhalf uur. De vier avonden
hebben het thema 'De vier
jaargetijden' meekregen. De
avond in Haamstede had als
thema 'DE ZOMER'. Uit de
deelnemende koren was een
speciale voorbereidingscom
missie gevormd. Naast drie
volwassen koren werkten op
deze avond een kinderkoor
mee.
Het was verrassend te bemer
ken op welke originele wijze
elk koor het thema 'De Zomer'
had ingevuld.
Zo begon het Hervormd kerk
koor Renesse met een van de
oudste canons ter wereld 'Sum
mer is acumen in'. Dirigent Jan
Heuseveldt gaf te kennen dat
de keuze voor deze avond niet
moeilijk was geweest want in
alle tijden en in alle stijlen zijn
er composities over dit thema
geschreven.
Ook een religieuze invulling
van het thema was mogelijk.
Zo zong het koor Sursum Cor-
da uit Scharendijke een fraaie
bewerking van het lied 'Eens
komt de grote zomer' van de
componist Willem Vogel. Zeer
toepasselijk was het optreden
van violiste Katalin Agoston.
Zij vertolkte het tweede deel
(de Zomer) uit dc Vier Jaarge
tijden van Vivaldi. Overigens
zal ook op de volgende avond
in Zierikzee onder het thema
'De Herfst' een deel uit dit
werk gespeeld worden. Een an-
JAARGANG 2 NO 12
HOOFDREDACTEUR: NICOLAAS NOTENBAERD
dere afwisseling tussen de
koorwerken was de vertolking
van het 'SommerabendTied'
van de componist Brahms door
de alt Liesbeth Franken.
Het resultaat was een zeer ge
varieerde avond met vokale en
instrumentale afwisseling. Op
de vraag of elk koor wel bereid
was geweest of speciaal voor
deze avond iets voor te berei
den antwoordde de commissie
voorzitter bevestigend. Veelal
kan men bij een eigen uitvoe
ring weer van hetzelfde mate
riaal gebruik maken en boven
dien kon elk koor op een jaar
getijde 'intekenen'.- -
Klokslag negen uur was het
concert afgelopen en was er
tijd voor koffie en het leggen
van contacten tussen de diverse
koorleden.
De wegenwacht
(uit de serie: lotgevallen uit het
leven van een koordirigent)
Met in het hoofd de waarschu
wingen van mijn vrouw om
'met die mist toch vooral voor
zichtig te zijn' reed ik weg, een
donkere, wazige wereld in, op
pad naar de koorrepetitie.
Even voorbij de rotonde begon
nen tegenliggers waarschu-
wingsflitsen uit te zenden. Er
was iets aan de hand. Een voor
lamp had de geest gegeven. Ra
zendsnel riep ik al mijn pro
bleemoplossende vermogens te
hulp, maar midden in dat pro
ces zag ik daar de reddende en
gel. Bij de stoplichten stond
keurig een wegenwachtauto ge
parkeerd.
'Heeft u een reservelamp bij
u?' vroeg de man. De klep ging
open, zaklantaarn er bij en
even later brandden beide lich
ten weer. ,,Weet je wat?" zei de
wegenwacht. „Het zit er dik in
dat die andere lamp er ook
aangaat. Ze hebben evenveel
branduren". Zonder mijn reac
tie af te wachten liep hij naar
z'n auto, haalde een lamp te
voorschijn en zette ook een
tweede lamp erin. De klep ging
weer dicht en ik liep mee naar
z'n auto voor wat formalitei
ten.
Tben hij het lidmaatschapnum
mer had genoteerd vroeg ik
..'Ik neem aan dat ik een reke
ning krijg..." De man zette gro
te ogen op. „Rekening... reke-
niong.. heeft u dan geen geld
bij u... zelfs geen zes gulden? Ik
had een gulden voor het
Albert-Heyn-karretje en een
tas vol muziek bij me., Ik was
dus schatrijk. Maar de man
vond van niet. „Ik ga geen re
kening schrijven voor zes gul
den!" riep hij 'Weet je wat... ik
draai de lamp er gewoon weer
uit!" Klep open, lantaarn erbij
en vervolgens verwisselde hij
de nieuwe lamp voor de oude
die elk moment de geest kon
geven... „Zo" zei hij, terwijl de
klep weer dicht ging. Ontroerd
bedankte ik dc man voor zo
veel menslievendheid en reed
weg.
Maar na anderhalve kilometer
was de menslievendheid ver
dwenen. "Flits" deed de tegen
ligger. „Flits...Flits". Ik besef-
de de ramp. Nu was inderdaad
ook de andere lamp een duiste
re zaak geworden. Een golf van
woede ging door me heen. Wat
moest ik doen? Het was al laat.
Tbrug naar die wegen-wachter?
Zonder zes gulden? Nooit. Dus
besloot ik het er maar op te wa
gen en met slechts één licht
door de mist verder te rijden.
Daar ga je dan.. Flits-Flits., als
een gevaarlijk object... Flits...
meer dan duizend... flits gul
den heb je de ANWB betaald en
voor de eerste keer zes gul
den... flits.
Te laat kwam ik op de koorre
petities.
Het verhaal loopt goed af.
Twee koorleden zijn in de pau
ze naar een garage gegaan,
haalden een nieuwe reserveset
en maakten alles weer goed.
„Zelfs de klemmetjes had hij
niet meer vastgezet" zeiden ze.
En op de vraag of ik op reke
ning kon betalen antwoorden
ook zij: nee. Ik mocht zelf hele
maal niets betalen. Op dat mo
ment heb ik het de man verge
ven. Want nu begreep ik alles.
De man was geen geen groot
licht omdat hij.... geen zanger
is. Er is maar een oplossing: hij
moet leren zingen en de wegen
der muziek berijden. Als een
muzikale wegenwacht zal ik
hem bij elke ontsporing op weg
helpen. Misschien gaat er dan
weer een licht bij hem op. Ik
zal hem ook leren dat muziek
de ideale uitlaatklep is om je
agressie over stupide zaken te
uiten. Het kan zingend of luid
pianospelend of gewoon van je
afschrijvend. Zoals nu.
Zaterdagavond Lutherse kerk:
Laat die jongens maar schui
ven!
Inderdaad ken ik de heer Van
der Veer van nabij, meneer
Fokker. Ik heb hem uw vraag
over de muziekagenda doorge
geven. Hij vertelde dat het
Bach-project van Cantare nog
een 'plan' is, maar venvachtte
dat de officiële bevestiging en
gegevens binnenkort zullen
binnenkomen. Hij vroeg mij
verder de andere verenigingen
te vragen om niet een week
voor de uitvoering pas iets op
te geven. De gegevens worden
niet automatisch 'uit de krant
geplukt' maar alleen officiële
opgaven komen in de agenda.
Muzikaal lingo
'Succes met de vele oplossin
gen want ik schat nu dat er
toch wel een postzak of vier on
derweg is' schreef een inzen
der. Maar dat viel even tegen.
Slechts enkelen wisten het mu
zikaal lingospel tot een goed
einde te brengen. De woorden
die gevonden moesten worden
waren: vrouw, piano, régio en
garde. Het waren vier aanwij-
zigingen om (weer een citaat:)
„onze enige unieke altijd bezi
ge muzikale duizendpoot, El
lengard Jense" te kunnen ont
dekken. Aangezien dit keer al
leen de trouwe inzenders rea
geerden gaat de bon naar mevr.
I. Schilperoord-de Feijter,
Hammenstraat 10, Zierikzee.
De vier jaargetijden
De nieuwe puzzel sluit aan bij
een aantal artikelen in dit
Nootverband. Het thema is: De
vier jaargetijden. In de cirkel
van het jaar ziet u de letters A,
en allen die met ons in de noot
verbonden zijn.
Koren-bloemen behoren tot de
familie Asteraceae ofwel de
Composieten. Het aardige van
deze bloemen is dat ze op zich
al uit een groot aantal afzon
derlijke bloempjes bestaan.
Samen vormen die kleine
bloempjes een grote bloem, de
korenbloem bijvoorbeeld.
Op ons goede eiland groeien
allerlei korenbloemen. Er zijn
er die zichzelf heel mooi vin
den, misschien wel de mooiste
korenbloem van het hele ei
land. Zij hebben de mooiste
kleuren en die andere koren
bloemen, ach die stellen eigen
lijk niet zo veel voor. Sommige
korenbloemen zijn nog jong,
fris van kleur, maar bij andere
korenbloemen vallen blaadjes
af en worden andere blaadjes
grijzer en grijzer.
Hebben die korenbloemen met
elkaar te maken? Sommigen
vinden van niet. De
kinderkoren-bloempjes bij
voorbeeld, die leven op zich
zelf. Maar een aantal volwas
sen korenbloemen niet. Eén
keer per jaar, midden in de
winterhebben ze even kon-
takt met elkaar in de commis
sie korenbloemzang. Dan vra
gen ze zich af: leven we als ko
renbloem op onszelf of kunnen
we voor een keer samen een
groot boeket vormen? En al
tijd ligt er midden in de winter
dezelfde vraag: houden we een
korenbloemavond of niet?
Maar kun je op zo'n avond echt
van een boeket spreken? Want
iedere keer zien we maar een
korenbloem staan en al die an
dere korenbloemen kijken toe
en fluisteren dat de bladkwali
teit van de een maar flets en de
kleur van de andere bloemen
niet echt is.
Moeten korenbloemen samen
een boeket vormen? Of is dat
niet nodig en is het juist de
charme van korenbloemen dat
ze zomaar ergens op zichzelf in
een roggeveld kunnen staan?
Of hebben korenbloemen el
kaar juist nodig omdat je te
genwoordig door de nieuwe za
den in de velden minder ko
renbloemen aantreft? Zijn er
ook andere mogelijkheden
voor de familie der composie
ten om samen composities te
zingen?
Gegroet. NOTENBAERD
De zingende tweeling
Voor Jolanda en Connie Lam
bert wordt 16 februari een be
langrijke dag. Als zingend duo
zullen ze zich voor het eerst la
ten horen en wel op een inter
kerkelijke dienst in de Willi-
brorduskerk te Zierikzee. Ze
wonen in Achthuizen en sinds
augustus zitten ze op de Prins
Maurits in Middelharnis in de
brugklas en maken ze het elke
leraar moeilijk om te ontdek
ken wie nu eigenlijk Jolanda
en wie nu eigenlijk Connie is.
Een van de eerste opdrachten
tijdens de les muziek was: be
reid een liedje voor en zing dat
voor de klas. Toen ze allebei
een lied gezongen hadden
stond de klas op z'n kop. Wat
een prachtige stemmen! Ze wa
ren ontdekt. Sinds die tijd
wordt er thuis en op school
hard gewerkt om een eigen re
pertoire op te bouwen. Ze oefe
nen in de middagpauze op
school, thuis op hun kamer en
zelfs onder de douche. Meestal
gaan ze eender gekleed. Op de
vraag wat er leuk is aan het
'tweeling zijn' antwoorden ze
dat het gemakkelijk is als je el
kaar moet helpen, maar soms
wel eens lastig, bijvoorbeeld
als de schoenenwinkel niet
twee paar van dezelfde schoe
nen in voorraad heeft.
Naast dezelfde kleuren hebben
ze ook nagenoeg dezelfde stem
men. Met deze stemmen gaat
de zingende tweeling twee
gospelachtige liederen uitvoe
ren en een religieus Frans
chanson. Jolanda en Connie:
het begon allemaal in Zierik
zee....
Jolanda en Connie Lambert.
