Polen
Naar de natuur getekend in 1857
Geslaagden
Zeeuwse
Muziekschool
Medewerking-
van lezers
gevraagd
voor
foto's uit
oude doos
Schouwse dracht:
Schouwen-Duivelanders vertellen over
Schouwen-
Duivelanders
vertellen over
i K t f
ZIERIKZEE - Aan de muziek
school in Zierikzee slaagden 77 leer
lingen voor hun diploma. Vijf leer
lingen werden afgewezen.
A-getuigschrift (3 jaar les)
Accordeon: Daniëlle Bimmel (Zie
rikzee) en Gerard van Poppel (Brui-
nisse); orgel: Janine van Leeuwen
(Zierikzee); klarinet: Mariam Donker
(Zierikzee); saxofoon: Marika Walra
ven (Zierikzee); dwarsfluit: Inge Lui-
jendijk en Sonja Warnar (Zierikzee),
Annemarie Polderman (Haamstede);
blokfluit: Marike v. d.' Graaff (B'rui-
nisse), Hilde Schouls, met lof, en Jan-
neke Polderman (Zierikzee); gitaar:
Juliette Braun, Patrick Kooman,
Huib de Ligt en Catrineke Stoutjes-
dijk (Zierikzee): piano: Maria v. d.
Berg (Bruinisse), Luuk v. d. Berg
(Nieuwerkerk), E. M. de Bruijn-
Hagendijk (Renesse), Eefje van Dam
me (Ouwerkerk), Anne Doeleman
(Schuddebeurs), Maarten Doeleman,
Trinh Ngo, L. Philippo-v. d. Laan, De
borah Raayen (Zierikzee.
B-getuigschrift (5 jaar les)
Akkordeon: Renilde Barczuk (Zie
rikzee); orgel: Ellen de Bilde (Ooster-
land), Julian Ringelberg en Sjaliene
v. d. Vliet (Zierikzee); saxofoon: Ra
mon Renger (Zierikzee); dwarsfluit:
Cindy Blommensteijn (Brouwersha
ven), Sandra Loos (Schuddebeurs),
Kirsten van Berchum en Marjan Kou-
wenberg (Zierikzee); blokfluit: Man-
ja van Essen en Leontine Kakebeke
(Zierikzee); gitaar: Rose-Marie Hon-
dius (Dreischor), Ard Mulder en Long
Ngo (Zierikzee); piano: Arrio Schiet-
tekatte, met lof (Zierikzee), Betty
Visser (Nieuwerkerk); viool: Mar-
greet Drenth (Zierikzee) en J. M. Loos
(Haamstede).
C-getuigschrift (7 jaar les)
Blokfluit: Marianne Wolters (Zie
rikzee); piano: Jacco Bil en Mariska
de Boer (Zierikzee); trompet: Walle
Romijn (Burgh).
D-getuigschrift (9 jaar les)
Piano: Conjo Kristalijn (Kerkwer-
ve) en Christian v. d. Riet (Zierikzee).
Door leden van muziekverenigin
gen werden de volgende diploma's
behaald:
Witte van Haemstede, Burgh-
Haamstede: A. Sanja Zijta, bugel;
Irene Karstens, saxofoon. B. Cees-Jan
Kooman, Es-bas.
Crescendo, Dreischor: A. Jeroen
Klumper, bugel.
Oefening en Uitspanning, Nieu-
werk: B. Carolien Radewalt, bugel;
Jantine Stins, cornet.
Oosterlands Fanfare, Oosterland:
A. Jeffrey Roelofs en R. J. Verhoeff,
saxofoon; Marcel v. d. Maas, slag
werk.
Luctor et Emergo, Renesse: A. G. C.
Goedegebuure, Esther Jonker en J. v.
d. Vaate, bugel. B. Annemarie Kok,
bugel.
Kunst en Eer, Zierikzee: A. Esme
ralda Schot, klarinet; Marieke
Zwart, saxofoon; Robbert de Bree,
cornet en Erik Blok, schuiftrombone.
B. Julien Baart, Jolanda Bijl, Marie
ke Hanse en Nanda Mens, klarinet. C.
Jappe Beekman, dwarsfluit; Egbert
de Jong, klarinet; Martijn Hanse,
trompet. D. Wouter Eggink, klarinet.
Nut en Uitspanning, Zonnemaire:
1. Daniëlle BerrevQets en Mieke de
Vlieger, klarinet. B. Hans Goemans,
saxofoon, Ella van Sas-v. d. Vrie,
dwarsfluit.
ZIERIKZEE - De sport van
tegenwoordig heeft in vergelij-
kiug met een dertig tot veertig
jaar geleden een hele vlvtchi
genomen. Het spel is vaak
'vernieuwd' en aangepast aan
de huidige tijd. Ook de typi
sche sportkleding is in de loop
der jaren veranderd. Wie kent
niet de heelden van voetbal
lers met 'korte broekjes' tot op
de knieën. Hoe het vroeger
precies was kunnen we nu jam
mer alleen nog maar op foto's
en soms ook op smalfilm, te
rugzien.
De sportredactie van onze
krant lijkt het daarom leuk de
sportpagina wekelijks te gaan
opfleuren, met een sport foto uit
de oude doos (en dat hoeven
echt niet alleen voetbalfoto's te
zijn). Bij deze roepen wij de
medewerking van alle abon
nees op om dit idee gestalte té
geven.
Als u in het bezit bent van
oude sport foto's vanaf 1940 ver
zoeken wij u vriendelijk, deze
aan ons op te sturen. Als u
daarbij ook nog wat bijzonder
heden vermeldt doen wij de
rest. Uiteraard dragen wij zorg
voor een onbeschadigde retour
zending van uw lievelxttgs-
prentje. Bij voorbaat dank
voor uw medewerking.
U kunt uw foto met tekst als
volgt adresseren:
Zierikzeesehé Nieuwsbode
t.a.v. sportredactie
Postbus 1
4300 AA Zierikzee
Eventueel af te geven bij de
Zierikzeesehe Nieuwsbode,
Jannewekken 11 te Zierikzee
uitgaven het licht doen zien die de
toets der kritiek ruimschoots kun-
vooral faam met zijn historiestuk
ken en gestoffeerde" interieurs.
Zoals gezegd zijn er nog maar
enkele complete exemplaren van
het klederdrachtenboek van Bing
en Braet bewaard en ook de uitge-
ZIERIKZEE - „Belangrijk zijn de veranderingen, welke de kleederdragt op nomen losse (veelal met de hand
de Eilanden Schouwen en Duiveland in de jongst verloopen twintig jaren heeft ^fdt^mlnd'^5 koTbaa™ Enkele
ondergaan. Mogt vroeger het jonge meisje in de kleeding harer grootmoeder ter uitgevers hebben om die reden
bruiloft gaan, thans kleeden de dochters van den gegoeden landbouwer zich bij- nog niet zo heel lang geleden her-
na geheel naar de Fransche mode en gaan met zijden japonnen en mantilles en
'fraaije gouden braceletten en oorringen getooid, te Zierikzee ter markt om hare nen doorstaan
waren als boter en eijeren enz. te verkoopen".... wiebeKeikes
Bovenaangehaalde tekst heeft
als toelichting gediend bij een bij
zonder fraaie schilderachtige te
kening die de kunstschilder Bing
in 1857 vervaardigde van een tafe
reeltje dat zich afspeelde op de
Schouwse botermarkt te Zierik
zee.
Naar de natuur...
Het verdwijnen van de antieke
vaderlandse klederdrachten is een
zeer langdurig en langzaam proces
geweest dat zich al in de eerste
helft van de negentiende eeuw
heeft ingezet. De verschijning van
een schitterend klederdrachten-
boek onder de titel Nederlandsche
Kleederdrachten en zeden en ge
bruiken in het midden van de vo
rige eeuw mag frappant worden
genoemd; kennelijk had men toen
al het besef dat de kleurrijke, be
schaafde en buitengewoon geva
rieerde streekdrachten door een
samenspel van factoren tot onder
gang waren gedoemd. Men mag de
uitgever van destijds - Frans Buf-
fa en Zonen te Amsterdam - wel
uiterst dankbaar zijn voor het ro
yaal bemeten plaatwerk-met-
tekst dat uitzonderlijke artistieke
en documentaire waarde heeft.
„Voor een ieder die zich interes
seert voor de Nederlandse kleder
drachten", zo schreef J. Duy vetter
destijds, ,,is het grote plaatwerk
van Valentijn Bing en Braet von
Ueberfeldt werkelijk een soort
bijbel". Bing en Braet von Ueber
feldt waren de kunstenaars die
werden aangezocht om de mannen
en de vrouwen in een passende
ambiance te „portretteren". Zij
waren zoals dat in de tekst met
enige trots wordt weergegeven
„naar de natuur getekend"... Het
kostbare boek bevat niet minder
dan zesenvijftig fraaie costuum-
prenten.
De nog volledige complete au
thentieke exemplaren zijn dan
ook tegenwoordig met een lan
taarntje te zoeken. Zo'n unieke
uitgave bevindt zich te Brouwers
haven in particulier bezit. De com
posities die betrekking hebben op
Schouwen en Duiveland zijn ver
vaardigd door Valentijn Bing. De
ze kunstenaar werd te Amsterdam
geboren op 22 april 1812; hij over
leed te Nieuwpoort 28 januari
1895. Na zijn opleiding te hebben
genoten aan de Rijksacademie te
Amsterdam en bij de kunstschil
der J. A. Kruseman verwierf Bing
Hoewel deze prenten zonder uit
zondering zeer de moeite waard
zijn is de kwaliteit van de afzon
derlijke taferelen toch enigszins
uiteenlopend. De twee getekende
voorstellingen die als grondslag
hebben gediend voor de gelitho
grafeerde prenten van Schouwen
en Duiveland zijn van goede kwa
liteit. Zowel deze prenten alsook,
de andere exemplaren zijn een ge
wild artikel in de collecties van
antiquairs en antiquaren. De
schaduwzijde van deze handel is
ie vernietiging van talrijke origi
nele boekwerken: „het is een jam
merlijk feit dat vele authentieke
uitgaven zijn gesloopt vanwege de
goede verkoopbaarheid van de
losse platen". (Duy vetter).
Vrouwen op de Schouwse botermarkt te Zierikzee. Tekening door Va
lentijn Bing, ca. 1857.
ZIERIKZEE - „Polen is
een groot land. Eindeloos
glooiende velden, gestof
feerd met prachtige naald
bossen. Een klein stadje
bezocht ik er, Ilawa, 36.000
inwoners. En een minus
cuul dorpje, Zalewo, 100 in
woners. Beide in het noord
oosten van Polen, niet ver
van de grens met Litou
wen. Wat ik u over Polen
vertel, is gebaseerd op een
verblijf van 10 dagen. Jola
gaf via een hulp-organisa
tie te kennen, dat zij voor
haar gezin wat hulp uit Ne
derland op prijs zou stel
len. Een gezin bestaande
uit vader, 25 jaar oud, moe
der, 22 jaar, en drie zoon
tjes, een van 6, een van 5
jaar, en een van 10 maan
den. Na het zenden van
pakjes volgde briefwisse
ling en een uitnodiging.
Van het verblijf in een ho
tel kon geen sprake zijn,
veel te duur volgens Jola.
Logeren dus. Natuurlijk
betaalde ik kostgeld. Drie
hoog in een flat. Huiska
mer, twee slaapkamers,
keuken, badkamer. Inrich
ting: wandmeubel, drie
clubfauteuils, salontafel.
Géén eethoek. Fabrieksta-
pijt op de vloer. Koelkast,
wasmachine, centrifuge,
stofzuiger, TV-toestel (ge
huurd), draagbaar radioo
tje, cassetterecorder met 8
cassettes. De hele dag
'Lambada' en Madonna,
het geld voor dé inrichting
bij het trouwen van de ou
ders gekregen.
Slawek is arbeider in een houtzage
rij. Een houten loodsje aan het meer,
waarin een zaag is opgesteld, aange
dreven door een kleine dieselmotor.
Uit het meer worden boomstammen
gevist en naar de zaag gesleept. De
stammen worden tot planken ge
zaagd. Werkweek 48 uur, zwaar werk,
geringe beloning. Slawek verdient
4.500.000 zl. per maand. De huishuur
bedraagt 1.200.000 zl., gas 200.000,
elektriciteit 180.000, huur televisie
160.000, samen 1.740.000 zl. per
maand. Blijft over 2.760.000 zl. Daar
van moet dit gezin met drie kleine
kinderen leven: eten, drinken, was
sen, kleding, schoonmaken, woning
inrichting etc.
Ilawa bestaat uit enkele sjofele
openbare gebouwen; gemeentehuis,
kerk, bibliotheek, ziekenhuis en ver
der wat winkels en véél flats van 5 of
6 verdiepingen, trappenhuis, géén
lift. Als de flats nieuw zijn, zien ze er
met hun in pasteltinten gepleisterde
wanden aantrekkelijk uit. Maar na
twee of drie jaar begint de verf af te
bladderen. Dan zien ze er bepaald ar
moedig uit. De winkels zijn overwe
gend klein, donker en onooglijk. Er
is van alles mondjesmaat voorradig,
er is weinig keus, en je boft wanneer
een gewenst artikel ook in de ge
wenste maat aanwezig is. Officieel is
er dinsdags een weekmarkt, maar in
feite kun je er elke dag terecht. Daar
worden kleine partijtjes ongeregeld
goed aangeboden. Tevergeefs zult u er
een kaashandel, een groenteman, een
visboer of welke „specialist" ook
zoeken. Dat betekent niet dat er geen
kaas, groente, textiel of wat dan ook
te koop is. Maar je moet het zien te
vinden tussen de bierblikjes, de cas
settebandjes, het speelgoed, de hemd
jes en broekjes of anderszins.
Er is in de stad géén openbaar ver
voer. Fietsen zie je er ook niet. Een
eenvoudige Russische fiets kost on
geveer honderd gulden. Voor ons"
goedkoop, voor een Pool onbetaal
baar. Lopen dus. Een wandeling van
drie uur is niets, ook niet voor Lu-
kasz van 6' en Artur van 5. Men weet
niet beter. Slechts een handvol Polen
bezit een auto; een Fiat van een zeer
oud model, in Polen in licentie ge
bouwd, prijs 22.000.000 zl. Andere
wagens ziet men er zelden. De motor
kap van de Fiats wordt veelvuldig
gebruikt als „winkel", zomaar er
gens langs de kant van de weg. Bij
het wegvallen van het staatscomnui-
nisme is deze ambulante handel op
gang gekomen. Er wordt van alles
aangeboden, maar van alles slechts
enkele stuks. Tomaten zijn ook op
straat in overvloed te koop. Sinaas
appelen zijn schaars, ik zag slechts
één kistje bananen. Na veel discussie
tussen Jola en Slawek werd besloten
tot aankoop van twee bananen en
drie sinaasappelen. Moeten dus wel
erg duur geweest zijn. Eén banaan
werd niet geheel opgegeten. Er werd
een stukje bewaard voor Lukasz, die
naar school was. Na enige tijd begon
zijn stukje banaan er bruin uit te
zien. Voor baby Tomasz werd de ba
naan niet geprakt. Die grote brokken
kon het kind niet verwerken. Kenne
lijk had men met het eten van bana
nen geen ervaring.
Aangezien er weinig verkeer is,
hebben de kinderen alle ruimte om
buiten te spelen. Met de auto kun je
trouwens niet tussen de flats komen.
Om de flats krioelt het van de spelen
de kinderen. Er zijn wat schommels
en klimrekken. Eigen speelgoed heb
ben de kinderen bijna niet. De speel
veldjes zijn kaal en stoffig; veel slij
tage aan kleding en schoeisel.
Al dat lopen buiten heeft ook iets
aantrekkelijks. Naar het werk gaan,
boodschappen doen, visites afleggen,
je bent steeds onderweg en je komt
alle buren en kennissen tegen die ook
onderweg zijn. Dat geeft toch een gro
te gezelligheid. Heel anders dan hier,
waar iedereen voor de deur in de auto
stapt en spoorloos verdwijnt.
Het dorp
Jola en Slawek groeiden op in het
dorpje Zalewo. Een dorpje met een
handvol boerderijtjes. Nou ja, boer
derijtjes, het gaat eigenlijk meer om
wat schamele optrekjes met scharrel-
kippen binnen en buiten, één of twee
koeien, en een oude tractor van Rus
sische makelij. Binnen is er een
woonkeuken, bepaald niet schoon,
voorzien met meubelen van de een
voudigste soort. In de hoek een ste
nen bouwsel met een ijzeren plaat er
op; het houtfornuis. Wilt u koffie of
thee? Op het fornuis staat de hele dag
een ketel water te koken. Men schudt
wat theeblaren of wat gemalen koffie
in een glas, giet er heet water op, even
roeren. Wachten tot alles bezonken is,
dan kunt u drinken. Die mensen in
het dorp zien er niet geweldig uit.
„Waar vindt u mensen in zijden gewa
den? Mensen in zijden gewaden vindt
u in de paleizen der koningen". En ze
ker niet in Zalewo. De vader van Sla
wek is pas 46 jaar, maar ziet er veel
ouder uit. Hij heeft een hartkwaal.
De broer van Slawek gaat steeds har
der tegen mij praten, en hij komt
steeds dichterbij. Tbtdat Slawek hem
uitlegt dat ik hem toch niet versta.
Ook de vader van Jola is niet ge
zond. Hij heeft slechte longen, uit de
oorlog overgehouden. Hij werd door
de Duitsers krijgsgevangen gemaakt,
geslagen, en halfdood op de weg ach
tergelaten. Een Duitse boer .heeft
hem opgepikt en verzorgd, en 2 V2 jaar
op zijn boerderij verstopt. Daar heeft
hij Duits geleerd. Hij was de enige
Pool waarmee ik een redelijk ge
sprek kon voeren. Voor contact met
de anderen moest ik me behelpen met
gebarentaal of het schrijven van
briefjes. Het woordenboek ging over
al mee naar toe, zelfs als we gingen
wandelen.
Toen ze in Zalewo trouwden, was
Jola 16, Slawek 18 jaar oud. Hun op
leiding bleef beperkt tot de lagere
school. Jola kan niet naaien of brei
en, maar ze kan uitstekend koken en
bakken, en het huishouden en de op
voeding van de kinderen doet ze per
fect.
Ik vermoed dat Jola en Slawek zich
flink hebben afgezet tegen hun pri
mitief en armoedig bestaan in Zale
wo. Ze vormen met hun kinderen een
gelukkig gezin, en hebben het ook
materieel gezien stukken beter. Wat
hulp uit Nederland kunnen ze echter
nog best gebruiken.
Verwachting
De Russen zijn uit Polen verdwe
nen. Maar ze hebben de oliekraan
dichtgedraaid. Polen moet nu in Rot
terdam olie kopen. En duur betalen.
Benzine begint al schaars te worden.
Het spoorwegpersoneel staakt op
grote schaal. De kleinschalige land
bouw en industrie wordt bedreigd
door buitenlandse concurrentie. Heb
ben de Polen voldoende geduld om te
wachten op betere tijden?
Aan kleding en schoeisel bestaat in
Polen grote behoefte. Maar op een an
dere wijze dan u wellicht vermoedt.
U moet namelijk weten, dat vrije-
tijdskleding er vrijwel onbekend is.
De Polen hebben nog een lange werk
week van 48 uur. Er is dus nog geen
vrijetijdscultuur. De Polen willen er
in hun schaarse vrije uurtjes netjes
uitzien. Daarom kleden ze zich con
servatief, zoals hier vijftig jaar gele
den gebruikelijk was. De vrouwen in
Polen dragen géén lange broeken,
maar jurken, of rok en blouse. Phn-
ties of nylonkousen zijn daarom ook
zeer gewild. Ook elegante schoenen
met hakjes zijn in trek, maar men
moet er natuurlijk wel op kunnen lo
pen. Ook de mannen houden van net
te kostuums en degelijke, lederen
schoenen. Kinderen dragen wel goe
de trimschoenen, liefst dichte, in ver
band met het stof op straat, en lange
broeken. Polen heeft een landkli
maat; warme zomers en koude win
ters. Ook dat heeft invloed op kle
ding en schoeisel.
Alle Polen zijn miljonair, en de
kinderen hebben altijd geld op zak.
Dat klinkt goed, maar schijn be
driegt. De munteenheid van Polen is
de zloty (spreek uit: zwottie). Voor de
treineis van de Duits-Poolse grens
naar Ilawa in Noord-oost Polen (500
km) betaalde ik 13.209 zl. Een respec
tabel bedrag. Omgerekend in Neder
lands geld 2,60. Inderdaad,
twee gulden zestig cent voor 500 km
sporen. Een ideetje voor Maij-
Weggen? Het stadstarief voor de taxi
in Ilawa; 5000 zl. Eén gulden dus.
Voor een stadsrit per taxi!
Er bestaan munten van 1 zl. Daar
van moet u er 50 hebben om de waar
de van één cent te benaderen. Geen
wonder dat je Poolse kinderen met
munten ziet spelen. Je koopt er abso
luut niets voor.
Voor DM 100,- kocht ik aan de grens
562.800 zl. Elke Pool, die de tegen
waarde van tweehonderd gulden op
zak heeft, is dus miljonair. Die astro
nomische bedragen zijn vreselijk
lastig. Voor de eenvoudigste aanko
pen wordt met kapitalen gegoocheld.
Betaal je niet gepast, dan krijg je een
handvol propjes terug. Ik neem aan,
dat de bankbiljetten, al naar hun
waarde, een bepaalde kleur hebben.
Maar door veelvuldig gebruik in de
vorm van propjes is er van die kleu
ren niet veel meer te zien. Alle bank
biljetten hebben hetzelfde grauwe
uiterlijk. Wie een handvol propjes
ontvangt, gaat ijverig in de weer om
de propjes glad te strijken en te sta
pelen. Daarna kan pas tot tellen wor
den overgegaan. Met een degelijke
Hollandse portemonnee doet u een
Pool geen plezier. U kunt hem beter
een flinke plastic tas geven om zijn
geld in te bewaren.
In Polen spreekt men Pools. Denkt
u niet dat u met uw vlotte babbel in
het Duits, Frans of Engels iets be
reikt. Niet bij de bank, niet bij het
reisbureu, niet op het gemeentehuis,
niet in de trein, niet bij het informa
tieloket van de Poolse Spoorwegen
op het internationale Centraal sta
tion van de hoofdstad Warschau.
Daar niet en nergens niet. Als u naar
Polen gaat moet u Pools spreken.
Lukt u dat niet, schrijft u dan op een
stuk papier wat u wilt, in het Pools,
en laat het antwoord opschrijven.
Zorgt u voor een goede taalgids en
een woordenboek. U kunt niet zon
der.
Reizen
Polen is geen toeristenland. De Ma-
zurische meren zijn prachtig, maar u
komt er niet bij. Er is geen infrastruc
tuur. Er zijn geen hotels, geen inrich
tingen voor de watersport, geen cam
pings, niets. Dienstverlening is een
onbekend begrip. Denk niet dat men
u op weg kan helpcrt. Als u van War
schau per trein naar Rotterdam moet.
verwijst men u rustig naar een trein
die naar Parijs gaat. Dat is immers
dezelfde kant op? Dat u er verstandig
aan doet in Hannover uit te stappen
en daar een trein naar Rotterdam te
zoeken, kan niemand u vertellen. Dat
moet u zelf maar uitvissen.
Omdat ze waarschijnlijk geleerd is,
dat praten met kauwgom in je mond
niet netjes is, haalt de juffrouw ach
ter het loket telkens een groot stuk
kauwgom uit haar mond en legt het
voor zich op tafel, als ze een klant te
woord staat. Nog voor ik me heb om
gedraaid pakt ze het stuk kauwgom
weer op en steekt het in haar mond.
Dan kauwt ze onverschillig verder tot
de volgende klant haar aanspreekt.
Maar met of zonder kauwgom, die on
verschillige blik blijft. De treinen in
Polen zijn niet bepaald schoon. De
toiletten in de trein zijn smerig. Er is
ook geen water om je handen te was
sen. Gaat u op reis, neem dan zelf toi
letpapier en water mee. En pak uw
boterhammen stuk voor stuk in pa
pier, zodat u het brood niet met blote
handen hoeft aan te raken.
Ook de stations zijn niet erg
schoon. In de grote stationshal van
Warschau heb ik een tijdje naar een
grote bruine rat zitten kijken, die uit
een gat in de vloer naar boven kwam
en tussen de zitbanken rondscharrel
de. Als hij te dichtbij kwam stampte
ik op de grond. Dan verdween hij
weer in het gat, om even later weer
vrolijk tevoorschijn te komen.
Gaat u naar Polen, neemt u dan op
z'n minst medicijnen en vooral veel
geld mee voor uw gastgezin. Ook vol
doende geld en medicijnen voor u
zelf. Vergeet u vooral niet aan uw
gastgezin kostgeld te betalen, mini
maal 15,- 20.- per dag. De lange
reis zal u niet meevallen, maar al uw
moeite zal door de gastvrijheid en de
liefde van de Polen ruimschoots be
loond worden.
Leen Tiebout
ZIERIKZEE - In de nieuwe
serie Schouwen-Duivelanders
vertellen over vandaag het
verhaal van de in Zierikzee
woonachtige Leen Ticbout.
Zijn bezoek aan Polen heeft hij
op papier gezet. Zijn aandacht
gaat voornamelijk uit naar dc
economische situatie in dat
land. Jammer genoeg zijn er
geen foto's beschikbaar.
Iedereen, die een bezoek aan
het buitenland heeft gebracht
en kennis over dat land heeft,
kan dit op schrift stellen voor
deze rubriek. Wel wordt van de
auteur verwacht redelijke tot
goede kennis van het land te
hebben. Vakantieverhalen
worden nadrukkelijk niet ge
plaatst.
Dc redactie
