De bruisende energie van atleet Hans Saman Het aan de weg timmeren van de middenvelder Leen Koster ZIERIKZEE - Wij roepen bij u in herinnering 1976. Ongetwijfeld een jaartal waarbij menigeen juist wel of juist niet van tijd tot tijd nog even stilstaat. Op Schouwen-Duiveland deed zich op sportief gebied in ieder geval één stormachti ge ontwikkeling voor. Van de ene op de andere dag werd de naam Koster name lijk een begrip dat alles te maken kreeg met voetbal. Zo snel als de, toen tweeëntwintigjarige, international Adrie Koster destijds omhoog schoot is ja ren blijven nagalmen. In dat licht is het voor zijn jongere 'broertje' Leen Koster heel moeilijk hieraan te tippen. De spelbepaler op het middenveld van VV Zie- rikzee doet echter uitstekend zijn best, hoewel hij dat vanwege een vrij ernstige knieblessure momenteel niet kan bewijzen. Maar welke technieken schuilen er nog meer in die lange donker gekrulde drieëntwintigjarige voetballer? Over zwei, fretboren, verstek en inkrozing hoef je Leen Koster niets meer te leren. Als we spre ken over schaven, zagen en schroe ven kan een ieder zich al snel be denken dat we het hier over een timmerman hebben. Welnu, dat is correct. Reeds zes jaar hanteert één van de smaakmakers van voetbalvereniging Zierikzee ha mer en beitel. In zowel zijn werk als zijn belangrijkste hobby, het voetbal, heeft Leen Koster maar één ding voor ogen: zichzelf lek ker kunnen uitleven. Schaduw In de schaduw van de grote Adrie Koster ontwikkelde zich na melijk nog een prima voetballert je. Op tien-jarige leeftijd kwam hij voor het eerst in aanraking met het competitievoetbal en wel bij de pupillen van W Zierikzee. Eén van zijn eerste trainers aldaar was Klaas Grotenboer. Hoewel Koster zich bij die allerjongsten reeds begon te ontwikkelen ging hij het spelletje pas echt leren bij de B-junioren. „Op die leeftijd wordt er wat dieper op de materie ingegaan, en ga je er ook anders over denken. Door die bewustwording ga je dan eigenlijk pas écht wat leren ver telt de middenvelder. Veel hoogte punten uit die beginperiode kan hij zich niet meer voor de geest halen. Of het zou moeten zijn dat hij in die tijd zowel opsteld stond in het Zeeuwse jeugdelftal als Schouwse jeugdelftal. Tevens heeft Koster, samen met Arjan Visser van Brouwershaven, in die tijd een proef van bekwaamheid mogen afleggen voor een plekje in het jeugdelftal van Zuidelijk Ne derland. Beiden zaten echter niet lekker in de wedstrijd en vielen buiten de boot. Voor zover onze hoofdrolspeler kan teruggaan in de tijd is hij altijd actief geweest op het middenveld. Via de logi sche doorstroming geraakte ook Leen Koster bij de A-junioren. Onder, de nu bij DFS optreden de, trainer Peter Goedegebuure, werd Leen Koster steeds verder in gewijd in het belangrijke spel op het middenveld. ,,Op dat plekie voel ik me nu nog steeds het lek kerst. Daar kan ik me goed uitle ven. En wat is er niet mooier om' ineens op te komen en een doel punt te maken". Nadat het Koster met zijn team gelukte om kam pioen te worden bij de A-junioren liet de toen aan zijn laatste sei zoen bezig zijnde trainer Jack Schipper reeds zijn oog op Leen vallen. Reservebank Al snel was het gezicht van Leen Koster een vertrouwd gezicht op de reservebank. Tijdens een wed strijd tegen Breskens viel hij voor de eerste keer in, en'vervolgens steeds meer, zodat Koster vanzelf in het vlaggeschip rolde. Na één seizoen van reservestaan en inval len werd hij tijdens het eerste sei zoen van oefenmeester I^ans van der Wekke definitief ingelijfd bij de hoofdmacht van W Zierikzee. Ook Leen Koster heeft de ambi tie zo hoog mogelijk te voetbal len. „Dat is naar mijn idee een ge zonde mentaliteit". Persé ergens anders voetballen, bij Vlissingen bijvoorbeeld, hoeft voor hem niet. „Maar als je goed speelt bij Zierikzee komen de clubs vanzelf. En als het niet gebeurt vind ik het ook niet erg, dan blijf ik toch lek ker bij Zierikzee. Adrie werd ook pas op zijn tweeëntwintigste ont dekt; je moet er gewoon inrollen", vertelt de voetballende timmer man. Ook hij realiseert zich dat Zie rikzee het er momenteel niet ól te best van afbrengt in de competi tie. „Ik blijf er echter toch nog wel in geloven. Vorig seizoen gingen we na de winterstop ook ineens van onder naar boven, en hadden zelfs op een gegeven moment kan sen op een kampioenschap. Dit wordt nu onderling ook steeds nog gezegd. Het is alleen jammer door al die blessures; nu moet je roeien met de riemen die je hebt. De kwa liteiten hebben we zeker, daar ben ik van overtuigd, en als je naar die andere ploegen kijkt is Zierikzee zeker niet de mindere", klinkt het optimistisch. Timmerman Minstens zo belangrijk vindt Leen Koster ook zijn maatschap pelijke loopbaan. Met heel veel plezier is hij al zes jaar werkzaam als timmerman bij de firma Rog geband in Zierikzee. En wat ook voor het voetbal opgaat geldt te vens vooir zijn beroep; je blijft steeds nieuwe dingen leren. De mooiste kant van het vak vindt Leen Koster dé gezelligheid die er altijd heerst óp een bouw. Een prettig gevoel is ook dat je iia afloop van een karwei kan zeg gen dat helemaal met je eigen handen te hebben gemaakt. Me nig werkje draagt dan ook inmid dels, niet zonder trots, de 'handte kening' van Leen Koster. Reeds tijdens zijn schoolopleiding, de LTS, koos Leen Koster bewust voor het beroep timmerman. „Het leek me heel leuk werk, en dat is ook uitgekomen. Soms baal je ook wel eens hoor als je bijvoor beeld in de regen moet staan". Met het praktijkdiploma LTS C-niveau op zak ging Leen Koster op zeventienjarige leeftijd genie ten van een welverdiende vakan tie in Tunesië. Wel had hij zich eni ge tijd daarvoor reeds ingeschre ven bij het Arbeidsbureau. Hoe wel Koster geen enkele sollicita tiebrief had geschreven werd er tijdens zijn verblijf aan de over kant van de Middellandse Zee toch gebeld naar het ouderlijk huis en verteld dat hij bij terug keer in Nederland direct het ge leerde in de praktijk kon gaan brengen. Kozijnen Zo rolde de jongste telg van de familie Koster min of meer van zelf in het arbeidsproces. Het eer ste half jaar bracht hij voorname lijk door in de werkplaats. Zijn werk bestond toen met name uit het produceren van kozijnen en het op maat zagen en klaarmaken van hout. „Maar het timmerwerk op een karwei is toch wel het mooiste, en zeer afwisselend. Je krijgt steeds weer met andere om standigheden en klanten te ma ken". Eigenlijk vanaf het allereerste begin werd Leen Koster 'gekop peld' aan zijn collega Kees Vcnne- ma, waarmee hij momenteel nog steeds een hecht timmerduo vormt. Dromen over de toekomst heeft hij geenszins. „Ik heb het goed naar mijn zin zo, en ik zie wel". Meer zorgen maakt hij zich op dit moment hoe het nu verder moet met het voetballen. Tijdens een kijkoperatie is geconstateerd dat de voorste kruisband van zijn rechterknie geheel verdwenen is. In januari 1990 zal in het St. Franciscus Gasthuis door ortho- peed Bos, de clubarts van Feije- noord, een kunststof kruisband worden geplaatst. Hierna moet de gekwetste knie van Koster voor zes weken in het gips, waarna ver volgens nog een intensieve revali datie moet volgen. Dit seizoen is voor hem zodoende verloren, maar hopelijk voor hem en het voetbal op Schouwen-Duiveland komt Leen Koster weer snel bin nen de lijnen om zodoende op voetbalgebied nog geruime tijd aan de weg te kunnen timmeren. ZIERIKZEE - De drieëntwintigjarige atleet Hans Saman, van beroep constructeur-bankwerker, is een type dat constant bezig is iets neer te zetten. Op sportief gebied tracht bij de recordtijden op de mid denlange afstanden op zijn naam te brengen. In zijn werk is Saman het liefst bezig met ontwerpen en dit dan ook met eigen handen te maken. Zo heeft hij in middels al heel wat werkstukken neergezet. Op zo wel sportief gebied als het maatschappelijke vlak is Hans Saman dag in dag uit bezig zijn positie te ver beteren. „Daar kick ik op. de ben steeds bezig om boven die grijze middenmoot uit te komen". Tijden worden derhalve met de regelmaat van de klok door hem verbroken, terwijl hij tevens verwacht binnen niet al te lange tijd als tekenaat-constructeur elders aan de bak te komen. maar weinig tegenstand onder vindt. „In Zeeland word ik meest al eerste, en dat is niet leuk. Dit jaar ook weer, heb ik alles zo'n beetje gewonnen. In Rotterdam heb ik echter ook aan wedstrijden meegedaan, en daar kreeg je meer tegenstand. Zodoende kon ik ook betere tijden lopen, en dat vind ik het belangrijkste, aan bekers heb ik toch niks.", laat de ranke atleet weten. Het belangrijkste voor Hans Saman is dat hij plezier blijft be leven aan zijn sport. Hij denkt zijn prestaties door meer trai- ningsarbeid nog te kunnen verho gen; „Ik ben echter niet zo'n trai ningstype, het moet wel leuk blijven", aldus Saman die on langs nog is geslaagd voor de jeugdtrainingscursus, en momen teel een groepje jongeren onder zijn hoede heeft gekregen tussen de tien en twaalf jaar. Opvallend is dat de geboren en getogen Zierikzeeënaar pas op ze ventienjarige leeftijd is begonnen met sporten. Met atletiek is hij nog maar vier jaar bezig. Ibch is Hans Saman reeds nu al één van de beste lopers van atletiekvereni ging Delta Sport, terwijl er in ge heel Zeeland slechts weinigen zijn die zich kunnen meten met deze 1 meter 94 lange loper. Zeker op de 400 m, 800 m en 1500 m is Saman moeilijk te verslaan. - Postzegels De reden dat Hans Saman zo laat is gaan sporten moet gezocht worden in het feit dat hij tot zes jaar geleden andere bezigheden en liefhebberijen had. „Ik ben inder daad laat met sporten begonnen, maar ik heb er nooit' geen interes se in gehad. Ik dee,d geheel andere dingen zoals onder andere postze gels verzamelen. Omdat ik altijd vol energie zat, ben ik op een gege ven moment gaan tafeltennissen, om die energie kwijt te raken", vertelt Saman. Zo sloot Saman zich op zijn ze ventiende aan bij TTV Scaldina. Heel snel bleek echter dat hij niet al ziin energie tijdens die ene we kelijkse training kwijt kon. Zo doende ging hij op zoek naar nog een andere energieverslindende sport. Dit vond hij in het wielren nen. „Toen ik achttien was heb ik een racefiets gekocht en ben toen heel fanatiek gaan fietsen. Het ging zo lekker op een gegeven mo ment dat ik graag wielrenner had willen worden. Er was echter hier geen club in de buurt, dus dat is nooit iets geworden". Vier jaar geleden liet Hans Sa man zich meeslepen door de f nieuwste rage, en ging in training voor de kwart-triathlon, die hij vervol^ns twee keer volbracht. „Ik deed toen wel eens wedstrijd jes mee bij Delta Sport, om te trai nen voor die triathlon. Wim Schot (voorzitter AV Delta Sport, red.) zag mij toen een keer lopen en vroeg mij lid te worden van Delta Sport. Zodoende ben ik alweer 3V2 jaar lid", legt Hans uit. Professioneel Omdat Saman toen onder pro fessionele begeleiding kon laten zien wat er in hem zat, moest men concluderen dat dat heel wat was. Na in eerste instantie voorname lijk lange afstanden te hebben ge lopen (vijf en tien kilometer), werd het steeds duidelijker dat de kortere afstanden hem meer la gen. „Op de korte afstand is het pas echt strijd, een echte oorlog. Je kan je niet, net als bij de lange re afstanden, achter iemand ver schuilen. Je moet het helemaal al leen doen", brengt Hans Saman zijn voorkeur onder woorden. De mooiste middenlange af- Dé drijfveer voor Saman om steeds weer te proberen tijden aan diggelen te lopen is dat hij merkt dat het nog steeds beter kan. „Zo dra ik merk dat ik niet meer voor uit ga, ga ik weer langere afstan den lopen, zoals tien kilometer en zo. Ik ben enorm ambitieus en ben altijd bezig om boven de grijze middenmoot uit te komen". Mede door de intensieve sprintttraining die hij momenteel ondergaat van Huub de Ligt, blijkt dat de presta ties van de Zierikzeese atleet met sprongen vooruit blijven gaan. Zodoende denkt Hans Saman de clubrecords op de 400 m (50.0) en 800 m (1.53.08) het komend jaar toch heel dicht te benaderen. Jam mer is het wel dat hij in de vereni ging, en eigenlijk in heel Zeeland, Energie Alsof Hans Saman nog niet vol doende om handen heeft is hij mo menteel ook nog bezig met een HTS-deeltijdopleiding. „Ik kan nu eenmaal niet stilzitten", aldus de van energie bruisende con structeur-bankwerker. Tussen neus en lippen door vertelde de slanke atleet nog met enkele ande re cursussen, zoals onder andere lastechnieken, bezig te zijn. Nóg blijkt het lopen, de hierbij beho rende trainingsarbeid, zijn werk, het studeren, het training geven, het fietsen en kanoën (ja ook dat doet hij nog) niet voldoende ener gie te verslinden. Muzikaal als hij is maakt namelijk gitaarles even eens een wezenlijk onderdeel uit van het drukke bestaan van de let terlijke en figuurlijke hardloper Hans Saman. stand vindt Hans Saman de 800 m. „Dat is het hè". De te kloppen tijd staat momenteel nog op naam van de berende vroegere topat leet Kees \erkerke; 1 minuut 53 seconde. De snelste tijd van Sa man tot nu Ue op die afstand is 1 minuut 57 seconden. „Voor mijn gevoel zit ik nu qua vooruitgang op de helft. De tijd van Kees is misschien nie\ haalbaar, maar toch denk ik da\ ik een eind in de richting kan konen", klinkt het optimistisch. Met studeren heeft onze Zierik zeese middenafstandloper echter nooit geen problemen gekend. De LTS doorliep hii zonder enkel op onthoud, terwijl hij er op de MTS (werktuigbouwkunde) ook nooit echt hard aan heeft hoeven trek ken. Na het behalen van het MTS- diploma vond Saman dat hij wel voldoende had geleerd en sollici teerde vervolgens bij de lucht macht. „Ik wilde graag tekenaar constructeur worden, en een baan bij de luchtmacht trok me toen wel aan". Na alle tests en gesprekken met succes te hebben doorlopen, werd hij uiteindelijk, op medische gronden, toch afgekeurd. „Ik had disco-oren of zoiets, het betekende echter wel dat ik er niet terecht kon. Ik was zo op die baan ge fixeerd dat het toen een enorme klap voor mij was", klinkt het nu nog jammerlijk. Omdat vader Lies Saman een eigen constructie- en installatiebedrijf bezat kon Sa man junior toch de handen uit de mouwen gaan steken. „Het was niet de bedoeling om dit werk te gaan doen, maar over een half jaar of zo ben ik hier toch zeker weg. Wel doe ik hier belang rijke praktijkervaring op, waar je later je voordeel mee kan doen omdat je weet hoe iets in elkaar steekt. Vooral in zo'n klein be drijf als dit leer je heel veel. Ik doe van alles. Momenteel ben ik bijvoorbeeld bezig met het maken van een artistieke staande lamp voor een ingenieursbedrijf, maar ook het lassen van een simpel ba gagerekje hoort bij mijn werk". Ibch wil Hans Saman het liefst tf van dat vuile-handenwerk. Van- taar dat hij momenteel volop aan h?t solliciteren is om ergens aan dt bak te kunnen als tekenaar- constructeur. De luchtvaart is hem altijd enorm blijven boeien. Zo doende heeft Hans Saman op dit moment een sollicitatieprocedure lopen bij de grote vliegtuiggigant Fokker. Een baan op het theoreti sche vlak spreekt hem meer aan dan het werk wat hij nu alweer an derhalf jaar bezigt. De sporter e i

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1989 | | pagina 38