De bruisende energie
van atleet Hans Saman
Het aan de weg timmeren van
de middenvelder Leen Koster
ZIERIKZEE - Wij roepen bij u in herinnering 1976. Ongetwijfeld een jaartal
waarbij menigeen juist wel of juist niet van tijd tot tijd nog even stilstaat. Op
Schouwen-Duiveland deed zich op sportief gebied in ieder geval één stormachti
ge ontwikkeling voor. Van de ene op de andere dag werd de naam Koster name
lijk een begrip dat alles te maken kreeg met voetbal. Zo snel als de, toen
tweeëntwintigjarige, international Adrie Koster destijds omhoog schoot is ja
ren blijven nagalmen. In dat licht is het voor zijn jongere 'broertje' Leen Koster
heel moeilijk hieraan te tippen. De spelbepaler op het middenveld van VV Zie-
rikzee doet echter uitstekend zijn best, hoewel hij dat vanwege een vrij ernstige
knieblessure momenteel niet kan bewijzen. Maar welke technieken schuilen er
nog meer in die lange donker gekrulde drieëntwintigjarige voetballer?
Over zwei, fretboren, verstek en
inkrozing hoef je Leen Koster
niets meer te leren. Als we spre
ken over schaven, zagen en schroe
ven kan een ieder zich al snel be
denken dat we het hier over een
timmerman hebben. Welnu, dat is
correct. Reeds zes jaar hanteert
één van de smaakmakers van
voetbalvereniging Zierikzee ha
mer en beitel. In zowel zijn werk
als zijn belangrijkste hobby, het
voetbal, heeft Leen Koster maar
één ding voor ogen: zichzelf lek
ker kunnen uitleven.
Schaduw
In de schaduw van de grote
Adrie Koster ontwikkelde zich na
melijk nog een prima voetballert
je. Op tien-jarige leeftijd kwam
hij voor het eerst in aanraking
met het competitievoetbal en wel
bij de pupillen van W Zierikzee.
Eén van zijn eerste trainers aldaar
was Klaas Grotenboer. Hoewel
Koster zich bij die allerjongsten
reeds begon te ontwikkelen ging
hij het spelletje pas echt leren bij
de B-junioren.
„Op die leeftijd wordt er wat
dieper op de materie ingegaan, en
ga je er ook anders over denken.
Door die bewustwording ga je dan
eigenlijk pas écht wat leren ver
telt de middenvelder. Veel hoogte
punten uit die beginperiode kan
hij zich niet meer voor de geest
halen. Of het zou moeten zijn dat
hij in die tijd zowel opsteld stond
in het Zeeuwse jeugdelftal als
Schouwse jeugdelftal. Tevens
heeft Koster, samen met Arjan
Visser van Brouwershaven, in die
tijd een proef van bekwaamheid
mogen afleggen voor een plekje in
het jeugdelftal van Zuidelijk Ne
derland. Beiden zaten echter niet
lekker in de wedstrijd en vielen
buiten de boot. Voor zover onze
hoofdrolspeler kan teruggaan in
de tijd is hij altijd actief geweest
op het middenveld. Via de logi
sche doorstroming geraakte ook
Leen Koster bij de A-junioren.
Onder, de nu bij DFS optreden
de, trainer Peter Goedegebuure,
werd Leen Koster steeds verder in
gewijd in het belangrijke spel op
het middenveld. ,,Op dat plekie
voel ik me nu nog steeds het lek
kerst. Daar kan ik me goed uitle
ven. En wat is er niet mooier om'
ineens op te komen en een doel
punt te maken". Nadat het Koster
met zijn team gelukte om kam
pioen te worden bij de A-junioren
liet de toen aan zijn laatste sei
zoen bezig zijnde trainer Jack
Schipper reeds zijn oog op Leen
vallen.
Reservebank
Al snel was het gezicht van Leen
Koster een vertrouwd gezicht op
de reservebank. Tijdens een wed
strijd tegen Breskens viel hij voor
de eerste keer in, en'vervolgens
steeds meer, zodat Koster vanzelf
in het vlaggeschip rolde. Na één
seizoen van reservestaan en inval
len werd hij tijdens het eerste sei
zoen van oefenmeester I^ans van
der Wekke definitief ingelijfd bij
de hoofdmacht van W Zierikzee.
Ook Leen Koster heeft de ambi
tie zo hoog mogelijk te voetbal
len. „Dat is naar mijn idee een ge
zonde mentaliteit". Persé ergens
anders voetballen, bij Vlissingen
bijvoorbeeld, hoeft voor hem
niet. „Maar als je goed speelt bij
Zierikzee komen de clubs vanzelf.
En als het niet gebeurt vind ik het
ook niet erg, dan blijf ik toch lek
ker bij Zierikzee. Adrie werd ook
pas op zijn tweeëntwintigste ont
dekt; je moet er gewoon inrollen",
vertelt de voetballende timmer
man.
Ook hij realiseert zich dat Zie
rikzee het er momenteel niet ól te
best van afbrengt in de competi
tie. „Ik blijf er echter toch nog wel
in geloven. Vorig seizoen gingen
we na de winterstop ook ineens
van onder naar boven, en hadden
zelfs op een gegeven moment kan
sen op een kampioenschap. Dit
wordt nu onderling ook steeds nog
gezegd. Het is alleen jammer door
al die blessures; nu moet je roeien
met de riemen die je hebt. De kwa
liteiten hebben we zeker, daar ben
ik van overtuigd, en als je naar die
andere ploegen kijkt is Zierikzee
zeker niet de mindere", klinkt het
optimistisch.
Timmerman
Minstens zo belangrijk vindt
Leen Koster ook zijn maatschap
pelijke loopbaan. Met heel veel
plezier is hij al zes jaar werkzaam
als timmerman bij de firma Rog
geband in Zierikzee. En wat ook
voor het voetbal opgaat geldt te
vens vooir zijn beroep; je blijft
steeds nieuwe dingen leren. De
mooiste kant van het vak vindt
Leen Koster dé gezelligheid die er
altijd heerst óp een bouw.
Een prettig gevoel is ook dat je
iia afloop van een karwei kan zeg
gen dat helemaal met je eigen
handen te hebben gemaakt. Me
nig werkje draagt dan ook inmid
dels, niet zonder trots, de 'handte
kening' van Leen Koster. Reeds
tijdens zijn schoolopleiding, de
LTS, koos Leen Koster bewust
voor het beroep timmerman.
„Het leek me heel leuk werk, en
dat is ook uitgekomen. Soms baal
je ook wel eens hoor als je bijvoor
beeld in de regen moet staan".
Met het praktijkdiploma LTS
C-niveau op zak ging Leen Koster
op zeventienjarige leeftijd genie
ten van een welverdiende vakan
tie in Tunesië. Wel had hij zich eni
ge tijd daarvoor reeds ingeschre
ven bij het Arbeidsbureau. Hoe
wel Koster geen enkele sollicita
tiebrief had geschreven werd er
tijdens zijn verblijf aan de over
kant van de Middellandse Zee
toch gebeld naar het ouderlijk
huis en verteld dat hij bij terug
keer in Nederland direct het ge
leerde in de praktijk kon gaan
brengen.
Kozijnen
Zo rolde de jongste telg van de
familie Koster min of meer van
zelf in het arbeidsproces. Het eer
ste half jaar bracht hij voorname
lijk door in de werkplaats. Zijn
werk bestond toen met name uit
het produceren van kozijnen en
het op maat zagen en klaarmaken
van hout. „Maar het timmerwerk
op een karwei is toch wel het
mooiste, en zeer afwisselend. Je
krijgt steeds weer met andere om
standigheden en klanten te ma
ken".
Eigenlijk vanaf het allereerste
begin werd Leen Koster 'gekop
peld' aan zijn collega Kees Vcnne-
ma, waarmee hij momenteel nog
steeds een hecht timmerduo
vormt. Dromen over de toekomst
heeft hij geenszins. „Ik heb het
goed naar mijn zin zo, en ik zie
wel". Meer zorgen maakt hij zich
op dit moment hoe het nu verder
moet met het voetballen. Tijdens
een kijkoperatie is geconstateerd
dat de voorste kruisband van zijn
rechterknie geheel verdwenen is.
In januari 1990 zal in het St.
Franciscus Gasthuis door ortho-
peed Bos, de clubarts van Feije-
noord, een kunststof kruisband
worden geplaatst. Hierna moet de
gekwetste knie van Koster voor
zes weken in het gips, waarna ver
volgens nog een intensieve revali
datie moet volgen. Dit seizoen is
voor hem zodoende verloren,
maar hopelijk voor hem en het
voetbal op Schouwen-Duiveland
komt Leen Koster weer snel bin
nen de lijnen om zodoende op
voetbalgebied nog geruime tijd
aan de weg te kunnen timmeren.
ZIERIKZEE - De drieëntwintigjarige atleet Hans
Saman, van beroep constructeur-bankwerker, is een
type dat constant bezig is iets neer te zetten. Op
sportief gebied tracht bij de recordtijden op de mid
denlange afstanden op zijn naam te brengen. In zijn
werk is Saman het liefst bezig met ontwerpen en dit
dan ook met eigen handen te maken. Zo heeft hij in
middels al heel wat werkstukken neergezet. Op zo
wel sportief gebied als het maatschappelijke vlak is
Hans Saman dag in dag uit bezig zijn positie te ver
beteren. „Daar kick ik op. de ben steeds bezig om
boven die grijze middenmoot uit te komen". Tijden
worden derhalve met de regelmaat van de klok door
hem verbroken, terwijl hij tevens verwacht binnen
niet al te lange tijd als tekenaat-constructeur elders
aan de bak te komen.
maar weinig tegenstand onder
vindt. „In Zeeland word ik meest
al eerste, en dat is niet leuk. Dit
jaar ook weer, heb ik alles zo'n
beetje gewonnen. In Rotterdam
heb ik echter ook aan wedstrijden
meegedaan, en daar kreeg je meer
tegenstand. Zodoende kon ik ook
betere tijden lopen, en dat vind ik
het belangrijkste, aan bekers heb
ik toch niks.", laat de ranke atleet
weten.
Het belangrijkste voor Hans
Saman is dat hij plezier blijft be
leven aan zijn sport. Hij denkt
zijn prestaties door meer trai-
ningsarbeid nog te kunnen verho
gen; „Ik ben echter niet zo'n trai
ningstype, het moet wel leuk
blijven", aldus Saman die on
langs nog is geslaagd voor de
jeugdtrainingscursus, en momen
teel een groepje jongeren onder
zijn hoede heeft gekregen tussen
de tien en twaalf jaar.
Opvallend is dat de geboren en
getogen Zierikzeeënaar pas op ze
ventienjarige leeftijd is begonnen
met sporten. Met atletiek is hij
nog maar vier jaar bezig. Ibch is
Hans Saman reeds nu al één van
de beste lopers van atletiekvereni
ging Delta Sport, terwijl er in ge
heel Zeeland slechts weinigen zijn
die zich kunnen meten met deze 1
meter 94 lange loper. Zeker op de
400 m, 800 m en 1500 m is Saman
moeilijk te verslaan. -
Postzegels
De reden dat Hans Saman zo
laat is gaan sporten moet gezocht
worden in het feit dat hij tot zes
jaar geleden andere bezigheden en
liefhebberijen had. „Ik ben inder
daad laat met sporten begonnen,
maar ik heb er nooit' geen interes
se in gehad. Ik dee,d geheel andere
dingen zoals onder andere postze
gels verzamelen. Omdat ik altijd
vol energie zat, ben ik op een gege
ven moment gaan tafeltennissen,
om die energie kwijt te raken",
vertelt Saman.
Zo sloot Saman zich op zijn ze
ventiende aan bij TTV Scaldina.
Heel snel bleek echter dat hij niet
al ziin energie tijdens die ene we
kelijkse training kwijt kon. Zo
doende ging hij op zoek naar nog
een andere energieverslindende
sport. Dit vond hij in het wielren
nen. „Toen ik achttien was heb ik
een racefiets gekocht en ben toen
heel fanatiek gaan fietsen. Het
ging zo lekker op een gegeven mo
ment dat ik graag wielrenner had
willen worden. Er was echter hier
geen club in de buurt, dus dat is
nooit iets geworden".
Vier jaar geleden liet Hans Sa
man zich meeslepen door de
f nieuwste rage, en ging in training
voor de kwart-triathlon, die hij
vervol^ns twee keer volbracht.
„Ik deed toen wel eens wedstrijd
jes mee bij Delta Sport, om te trai
nen voor die triathlon. Wim Schot
(voorzitter AV Delta Sport, red.)
zag mij toen een keer lopen en
vroeg mij lid te worden van Delta
Sport. Zodoende ben ik alweer 3V2
jaar lid", legt Hans uit.
Professioneel
Omdat Saman toen onder pro
fessionele begeleiding kon laten
zien wat er in hem zat, moest men
concluderen dat dat heel wat was.
Na in eerste instantie voorname
lijk lange afstanden te hebben ge
lopen (vijf en tien kilometer),
werd het steeds duidelijker dat de
kortere afstanden hem meer la
gen. „Op de korte afstand is het
pas echt strijd, een echte oorlog.
Je kan je niet, net als bij de lange
re afstanden, achter iemand ver
schuilen. Je moet het helemaal al
leen doen", brengt Hans Saman
zijn voorkeur onder woorden.
De mooiste middenlange af-
Dé drijfveer voor Saman om
steeds weer te proberen tijden aan
diggelen te lopen is dat hij merkt
dat het nog steeds beter kan. „Zo
dra ik merk dat ik niet meer voor
uit ga, ga ik weer langere afstan
den lopen, zoals tien kilometer en
zo. Ik ben enorm ambitieus en ben
altijd bezig om boven de grijze
middenmoot uit te komen". Mede
door de intensieve sprintttraining
die hij momenteel ondergaat van
Huub de Ligt, blijkt dat de presta
ties van de Zierikzeese atleet met
sprongen vooruit blijven gaan.
Zodoende denkt Hans Saman de
clubrecords op de 400 m (50.0) en
800 m (1.53.08) het komend jaar
toch heel dicht te benaderen. Jam
mer is het wel dat hij in de vereni
ging, en eigenlijk in heel Zeeland,
Energie
Alsof Hans Saman nog niet vol
doende om handen heeft is hij mo
menteel ook nog bezig met een
HTS-deeltijdopleiding. „Ik kan
nu eenmaal niet stilzitten", aldus
de van energie bruisende con
structeur-bankwerker. Tussen
neus en lippen door vertelde de
slanke atleet nog met enkele ande
re cursussen, zoals onder andere
lastechnieken, bezig te zijn. Nóg
blijkt het lopen, de hierbij beho
rende trainingsarbeid, zijn werk,
het studeren, het training geven,
het fietsen en kanoën (ja ook dat
doet hij nog) niet voldoende ener
gie te verslinden. Muzikaal als hij
is maakt namelijk gitaarles even
eens een wezenlijk onderdeel uit
van het drukke bestaan van de let
terlijke en figuurlijke hardloper
Hans Saman.
stand vindt Hans Saman de 800
m. „Dat is het hè". De te kloppen
tijd staat momenteel nog op naam
van de berende vroegere topat
leet Kees \erkerke; 1 minuut 53
seconde. De snelste tijd van Sa
man tot nu Ue op die afstand is 1
minuut 57 seconden. „Voor mijn
gevoel zit ik nu qua vooruitgang
op de helft. De tijd van Kees is
misschien nie\ haalbaar, maar
toch denk ik da\ ik een eind in de
richting kan konen", klinkt het
optimistisch.
Met studeren heeft onze Zierik
zeese middenafstandloper echter
nooit geen problemen gekend. De
LTS doorliep hii zonder enkel op
onthoud, terwijl hij er op de MTS
(werktuigbouwkunde) ook nooit
echt hard aan heeft hoeven trek
ken. Na het behalen van het MTS-
diploma vond Saman dat hij wel
voldoende had geleerd en sollici
teerde vervolgens bij de lucht
macht. „Ik wilde graag tekenaar
constructeur worden, en een baan
bij de luchtmacht trok me toen
wel aan".
Na alle tests en gesprekken met
succes te hebben doorlopen, werd
hij uiteindelijk, op medische
gronden, toch afgekeurd. „Ik had
disco-oren of zoiets, het betekende
echter wel dat ik er niet terecht
kon. Ik was zo op die baan ge
fixeerd dat het toen een enorme
klap voor mij was", klinkt het nu
nog jammerlijk. Omdat vader
Lies Saman een eigen constructie-
en installatiebedrijf bezat kon Sa
man junior toch de handen uit de
mouwen gaan steken.
„Het was niet de bedoeling om
dit werk te gaan doen, maar over
een half jaar of zo ben ik hier toch
zeker weg. Wel doe ik hier belang
rijke praktijkervaring op, waar je
later je voordeel mee kan doen
omdat je weet hoe iets in elkaar
steekt. Vooral in zo'n klein be
drijf als dit leer je heel veel. Ik
doe van alles. Momenteel ben ik
bijvoorbeeld bezig met het maken
van een artistieke staande lamp
voor een ingenieursbedrijf, maar
ook het lassen van een simpel ba
gagerekje hoort bij mijn werk".
Ibch wil Hans Saman het liefst
tf van dat vuile-handenwerk. Van-
taar dat hij momenteel volop aan
h?t solliciteren is om ergens aan
dt bak te kunnen als tekenaar-
constructeur. De luchtvaart is hem
altijd enorm blijven boeien. Zo
doende heeft Hans Saman op dit
moment een sollicitatieprocedure
lopen bij de grote vliegtuiggigant
Fokker. Een baan op het theoreti
sche vlak spreekt hem meer aan
dan het werk wat hij nu alweer an
derhalf jaar bezigt.
De sporter e
i