Joke van Strien precies 25 jaar bij de Zuidhoek DE VIER WINDEN streeknieuws Gouaches en krijttekeningen Voor dementie bestaat niet iets als een pil Redelijke belangstelling voor verkoping Kerkwerve Regionale 'Kunst en Kitsch' in museum Vergulde Garnaal Weemoedig 4 ZIERIKZEE - 'Een weemoedig ver haal over menselijke verhoudingen'. Dat is de omschrijving in het pro grammaboekje van het toneelstuk Mooi weer vandaag van David Sto rey dat zaterdag opgevoerd werd in de Concertzaal in Zierikzee. Mooi weer vandaag is het verhaal van twee keurige heren die twee vrou wen ontmoeten. Tussen de heren en de vrouwen zit een wereld van ver schil. De heren zijn zeer beschaafd, of doen zich althans zo voor. De vrou wen converseren in sappig dialect. Toch vinden ze elkaar en eigenlijk ook weer niet. Mooi weer vandaag is tegelijkertijd verrassend en wee moedig. Verrassend omdat men in eerste instantie denkt met twee keu rige heren ergens op een terras of in een park van doen te hebben. Gaan deweg het verhaal wordt steeds dui delijker dat het echter de tuin van een psychiatrische inrichting betreft en dat de twee heren en de twee vrou wen eigenlijk lotgenoten zijn. Alle vier worstelen zij met bepaalde pro blemen. Max, een prachtige rol van Bernard Droog, doet zich voor als een man die wat van de wereld ge zien heeft. Hij praat over zichzelf met gebruikmaking van derden. Is het geen neef die iets speciaals be leefd heeft dan is het wel een schoon zus die iets bijzonders gepresteerd heeft. Max heeft Arnold uitgekozen om naar zijn verhalen en beschou wingen over de wereld te luisteren. Arnold op zijn beurt luistert nauwe lijks naar wat zijn 'vrind' zegt. Hij wil alleen dat er iemand luistert naar wat hij te vertellen heeft en Max heeft daar weer geen enkele be langstelling voor. En dat is uiteinde lijk waar het hele stuk om draait: la ten zien hoe slecht mensen naar elkaar luisteren. Het stuk begint nogal 'saai met een vrij lange dialoog tussen Arnold en Max. Een dialoog overigens die treffend illustreert wat er met de titel bedoeld wordt. Allerhande onderwerpen worden ten berde gebracht in het van de hak op de tak springende 'gesprek'. En ter wijl de twee heren volslagen langs elkaar heen praten zegt Max op gege ven moment: ,,Het is fijn om iemand te hebben waarmee je echt kunt pra ten". Het vergt overigens wel enig doorzettingsvermogen om door het eerste stuk van Mooi weer vandaag heen te komen. De komst van Greta (Hetty Blok) en Cathrien (Rick Nico- let) is bepaald een verademing. Hoe wel ook de twee vrouwen in feite langs elkaar heen praten en eikaars tegenpolen zijn brengt hun komst wat leven in de brouwerij. Hetgeen overigens voornamelijk op het conto van Greta geschreven dient te wor den. De rol van volksvrouw is Hetty Blok op het lijf geschreven en met haar sappige opmerkingen en type ringen krijgt zij al snel de lachers op haar hand. Haar vriendin Cathrien is een vrouw die op het eerste gezicht zeer levenslustig is, zelfs wat aan de frivole kant. Later wordt duidelijk dat zij enige ernstige depressies heeft doorgemaakt. Zij zoekt steun bij de wat verlegen en stille Arnold en Greta krijgt het gezelschap van Max. De vijfde figuur in het stuk is Fred (Roelof Pieters) Hij probeert de aandacht te trekken door allerlei toeren uit te halen met de stoelen en tafel. Zijn komst verandert eigenlijk niet zo veel aan de situatie. Men blijft langs elkaar heen praten en mijmeren over hoe het had kunnen zijn als er niet gebeurd was wat is ge beurd en men niet terecht gekomen was waar men terecht gekomen is. Niemand laat daarbij het achterste van de tong zien en het stuk maakt pijnlijk duidelijk hoe men verstrikt kan raken in het verleden, zich niet los kan maken van dingen die niet hadden mogen gebeuren. Mooi weer vandaag heeft een open einde en wie het gezien heeft keert met gemengde gevoelens huiswaarts. Hetgeen met een aangeeft hoe goed het stuk op de planken gebracht wordt. Een knap stukje werk van alle spelers. Een erg knap geschreven scenario dat echter wel de nodige eisen stelt aan de ac teurs en actrices die het moeten spe len. Terecht wordt er gewerkt met al leen een zwarte achtergrond en tafels en stoelen als decor. Meer zou de aan dacht hebben afgeleid van het be langrijkste van het stuk: de mense lijke (non)communicatie. PK ZIERIKZEE - Je komt niet van dementie af door even een pilletje bij de dokter te halen. Deskundigen grijpen regelmatig de gelegenheid aan om hun toehoorders dui delijkheid te verschaffen over dementie. Nog veel men sen weten niet wat het is. A. den Toorn van de Cornelia- stichting in Zierikzee deed het fenomeen onlangs uitvoerig uit de doeken tijdens een ANBO-bijeenkomst in Zierikzee. Mevrouw Padmos feliciteert de jubilaresse Joke van Strien. ZIERIKZEE - Tijdens een feestelijke bijeen komst in de kantine van so ciale werkvoorzienings schap de Zuidhoek in Zie rikzee is medewerkster Jo ke van Strien in de bloeme tjes gezet. Zij was vrijdag precies vijfentwintig jaar in dienst bij de Zuidhoek en dat is opmerkelijk. Zo bleek namelijk uit de woorden van mevrouw Padmos, die memoreer de dat Joke van. Strien de zevende medewerk(st)er is die een vijfentwin tigjarig jubileum viert. Ze was dus ook een van de weinigen die nog in de vestiging aan de Manhuisstraat heeft gezeten. Joke van Strien, die in Schouwen- oord woont, had voor de gelegenheid haar moeder en twee zussen meege bracht naar de Zuidhoek. Ook een aantal bewoners van Schouwenoord gaf acte de présence. Het scheelde overigens maar een haartje of Joke had haar jubileum een maand eerder gevierd. ,,Een computer-foutje" had er haast voor gezorgd, dat de dozen gebak de 2lste oktober al waren aan gedragen. Zin Mevroüw Padmos: „Joke laat in haaf werk duidelijk merken of ze het naar de zin heeft. Wat dat betreft heb ben we in het verleden weieens wat te stellen gehad met haar. Ik weet nog dat je een keer geen zin had om te werken. Alles werd in het werk ge steld om je (Joke dus) toch aan het werk te krijgen". Uit de woorden van de spreekster werd snel duidelijk, dat dat een onbegonnen zaak was. Totdat gedreigd werd met een be zoekje aan de directeur. Die stuurde Joke zonder aarzeling naar huis. Tot dat ze echter bij de deur van zijn kan toor stond directeur Pomper haar als nog een kans gaf. „En dan ging het weer lange tijd goed, want we mogen best stellen dat Joke een prima mede werkster is". Zo dacht ook directeur De Groot er over. „Vijfentwintig jaar op dezelfde plaats werken is niet niks. Zoals ik je de laatste jaren heb kunnen meema ken vind ik je een fijne en lieve meid". Met de Sinterklaas-gedachte in het achterhoofd feliciteerde De Groot Joke van Strien met een zelf gemaakt gedichten een fonkel nieuwe fiets. Na de pauze hadden de collega's van Joke alle tijd haar uit gebreid te feliciteren. Na de splitsing van het Rode Kruis- ziekenhuis en de Corneliastichting, die tot 1968 in het ziekenhuis geves tigd was, werd de stichting een ver pleeghuis voor lichamelijk gehandi capten. Pas sinds 1987 is de Corne liastichting geconfronteerd met de mentie. „Niemand heeft graag te ma ken met een verpleegtehuis, dat is voor velen een eindstation. Maar het blijkt dat er toch velen zijn die een beroep moeten doen op de voorzie ning van de Corneliastichting", aldus Den Toorn. Dat de Corneliastichting voor velen een eindstation betekent, kan door Den Toorn alleen bevestigd worden. „Voordat mensen bij ons komen, zijn deze eerst in de eigen gezinssituatie opgevangen. Op het moment dat dit niet meer mogelijk is, komen ze bij ons". In eerste instantie zijn de pro blemen rond dementie goed op te vangen. „Het zijn kleine zaken zoals „We moeten vader in de gaten houden als hij rookt, hij wil zijn pijp nogal eens laten vallen, iets wat vroeger niet zou gebeuren". Hier kunnen mensen in de omgeving goed mee le ven. Later worden de problemen gro ter als bij dit, een geheugenverlies gaat optreden. Dat de ouder worden de persoon de schuld aan bijvoor beeld de kinderen gaat geven, „Voor familieleden is dit dan vaak een niet te houden situatie". Desoriëntatie Dementie wordt omschreven als een desoriëntatie in tijd, plaats en personen. Het wordt voor de betrok kene onmogelijk om bijvoorbeeld zijn trouwdatum te onthouden. „Een gevolg is dan dat de persoon vragen gaat ontwijken en zal proberen om op een ander onderwerp over te stappen. Wat de desoriëntatie van plaats be treft, zal de man of vrouw de weg ver liezen. In eerste instantie zullen ze een straatje mislopen, later zullen zij gevonden worden, op zoek naar iets wat niet meer bestaat, zoals hun ou ders en het ouderlijk huis. „Het meest pijnlijke voor de familieleden is, als zij niet meer herkend worden. Dit kan een klap in het gezicht zijn van de echtgenote, wie met haar man toch een leven gedeeld heeft". Voor de partners van mensen die dementie hebben is het begeleiden er van een zware taak. Zij zien hun echt genoot veranderen in een persoon die ze helemaal niet meer kennen. „Men sen die lijden aan dementie kunnen milder in hun gedrag worden, maar vaak worden ze baziger. Er bestaat een kans dat een echtpaar dat nooit ruzie had, nu om de haverklap in een heftige woordenwisseling verstrikt raakt. Terwijl de echtgenote dan ver zucht dat ze vroeger samen zo goed konden praten". Het blijkt in de meeste gevallen de confrontatie te zijn, waar de personen het moeilijkst mee hebben. „Dit zal alleen ergernis tot gevolg hebben, want hij heeft het toch altijd geweten, waarom dan nu ineens niet meer. Het is dan ook zaak voor de echtgenote om de situatie te laten zijn zoals deze is", aldus Den Toorn. Dementie kan ook leiden tot een isolement van het echtpaar. Het is vaak de omgeving die de situatie niet snapt. Hierop volgt dan afscherming van de persoon die aan dementie lijdt en de partner. Den Toorn raadt dan ook ieder die in zo'n situatie beland is aan om de omgeving erbij te betrek ken. Dat heeft dan vaak tot gevolg dat een partner er niet alleen voor staat. „Probeer in je omgeving steun te vinden, zodat je je verhaal kwijt kunt. Want het is erg zwaar als je daar alleen mee blijft zitten. Het is voor iedereen die in zo'n situatie zit ook heel belangrijk om er eens uit te kunnen. Anders houd je zo'n situatie niet vol". Advertentie INSTALLATIEBEDRIJF Met zelfgemaakte advokaat en cake Op initiatief van De Roode Lelie KERKWERVE - Redelijke belang stelling zaterdag voor de verkoping van de Hervormde Vrouwengroep Samen Eén in Kerkwerve. „Het is be hoorlijk druk geweest", aldus P. de Vlieger-Rotte van de vrouwengroep. De opbrengst van de verkoping is be stemd voor eiken liedborden en vloerbedekking voor het halletje van de Hervormde kerk in Kerkwerve. Klein maar fijn. Dat is eigenlijk de omschrijving die de sfeer in de con sistorie van de Hervormde kerk aan de Ring in Kerkwerve het best weer geeft. Eind van de middag draait het Rad van Avontuur. In de kleine ruim te hoeven de prijswinnaars maar twee stappen te doen om hun prijs in ontvangst te nemen. Handwerken De vrijwilligsters van de vrouwen groep hebben de beperkte ruimte in de consistorie optimaal benut. In het midden is loopruimte en aan weers zijden van die loopruimte staan ta fels opgesteld. Veel ruimte wordt in genomen door handwerken. Truien, sokken, maar ook bijvoorbeeld een versierde vliegenmepper. Ook onder de artikelen een hand- geborduurd tafellaken. Een artikel waarvoor men in kon schrijven. Te gen betaling van één gulden werd naam en bod genoteerd. Een moge lijkheid waar 120 mensen gebruik van maakten. Verder was er op de verkoping van de Hervormde vrouwengroep zelfge maakte advokaat en eigengebakken cake te koop. Ook verkrijgbaar wa ren bloemen, planten en bloemstuk- jes. Wie een gokje wilde wagen kon terecht bij het Rad van Avontuur of bij de enveloppenloterij en wie spor tief bezig wilde zijn kon plaatsnemen achter de sjoelbak. Voor de kinderen was er een grabbelton. DEN HAAG- Een derde van de honderdduizend Nederlandse onder nemers in het midden- en kleinbe drijf verwacht voordeel te hebben van het wegvallen van de Europese binnengrenzen in 1992. Van harmoni satie van BTW-tarieven, verdwijnen van wachttijden bij grenzen en ver mindering van papieren rompslomp wordt het meest verwacht. BU RGH-H AAMSTEDE Mannenkoor in De Burght Op zaterdag 3 december is in De Burght te Burgh-Haamstede een op treden van het Smalstads Mannen- koo^lijijt'Sint Maartensdijk. Het koor geniet landelijke bekendheid. Onder meer door radio- en televisieoptre dens en grammofoonplaten. Men be haalde de eerste plaats tijdens het Zeeuws Zangers Manifest 1988. Het werd opgericht in 1966 en staat onder leiding van Jan Wesdorp. Op het re pertoire staan zowel wereldlijke als BROUWERSHAVEN - Brouwers haven krijgt haar eigen kunst- en kitschmarkt. Culturele Stichting De Roode Lelie heeft zich laten inspite- ren door het succes van het AVRO-te- levisieprogramma 'Tussen Kunst en Kitsch'. Wie denkt iets unieks te be zitten kan zich vrijdag 2 december geestelijke liederen in allerlei stijlen. Het optreden van het Smalstads Man nenkoor begint om 20.00 uur. DRE1SCHOR Collecte De collecte ten bate van de Neder landse Brandwonden Stichting heeft in de kern Dreischor 241,60 opge bracht. Een resultaat dat volgens het plaatselijk collecte-comité werd be reikt dank zij de inzet en het enthou siasme van alle medewerkers, in het bijzonder de collectanten. naar De Vergulde Garnaal begeven. Een keur van deskundigen zit klaar. Men kan er vanaf 20.00 uur terecht. Antiquair L. Borsboom uit Zierik zee probeert te schatten wat uw an tiek -of schilderij waard is. De heer Mijnders van Klein Loogement uit Goedereede is present om de bezoe kers alles te vertellen over glas, zil ver, gravures en litho's. Deskundige op het gebied van klederdrachten en sieraden is mevrouw Van der Bijl uit Zierikzee. Uit Brouwershaven komt me vrouw Teuthof van de gelijknamige antiekzaak. Zij kan de bezoekers het nodige vertellen over antiek en ge bruiksvoorwerpen. De Roode Lelie roept iedereen op om nog eens op zolder te gaan kijken en nog eens een speurend oog over de schoorsteenmantel te laten gaan. Je weet tenslotte maar nooit of die foei lelijke vaas van dat verre familielid een kostbaar stuk is of niet. B U RGH-HAAMSTEDE - De kunstkring Hendrick Avercamp wordt gevormd door een groep dove mensen die de schil derkunst beoefenen. In het christelijk cultureel centrum De Burght te Burgh-Haamstede is gedurende de maand de cember een expositie uan het werk van een van de leden van deze kunstkring: Corinne Munne uit Eindhoven. Zij maakt gouaches en krijttekeningen. Corinne Munne bezocht de kunstacademie Sint Joost in Breda en de academie voor Industriële vormgeving in Eindhoven. Haar werk wordt geëxposeerd in binnen- en buitenland. De expositie in De Burght is gratis te bezichtigen. Dagelijks van 9.00 tot 12.00 uur. uan 14.00 tot 17.00 uur en van 19.00 tot 22.00 uur. A t 12 „Gek zijn ze misschien niet", zegt Geurt nu langzaam. „Maar wel nieu werwets. En op hun voordeel be dacht, dat is menselijk. Die Lemaire hoopt er natuurlijk een goeie duit aan te verdienen. En de anderen ko men er ook niet zonder geld". „Tbe nou, zeg! Niet alle mensen zijn geldwolven!" Dit wordt door Geurt genegeerd. „Ik houd me aan de goeie, ouwe re gel: werken voor de kost; dat is één. En: een kind heeft zich te schikken naar zijn vader; dat is twee. Geef de jongen een paar dagen geen eten en geen zakgeld, dan draait-ie wel bij". „Nooit! Denk je, dat ik jouw hand langer wil zijn? Ik zal naar mijn ei gen geweten leven, al vind je dat mis schien ook te nieuwerwets. Een kind wordt zoon en een zoon moet mens worden. Niet kind blijven en zich al tijd schikken". Demonstratief kijkt grote Geurt naar de klok. „Laten we danken, ik moet weer aan 't werk". „Nee, ik dank niet. Hoe kan ik God kalmpjes danken voor een boterham, net, of er niets ergers aan de hand is! Wat heb ik aan woorden van alle dag, als ik midden in de storm sta! We kunnen Hém toch niet voor de gek houden!" „Nou, zoals je wilt; dan ga ik maar". „Ja", zegt Thea langzaam, terwijl ze ook opstaat. „Maar toe, Geurt, denk er nog eens over, of 't niet an ders kan. 't Is zo ernstig, Geurt, 't Door M. A. M. RENES-BOLDINGH gaat om dood of leven, begrijp dat toch!" „Voor mijn stomme polderkop gaat 't om willen werken, of niet willen werken. En de jongen zal werken le ren. Ik heb 't ook op deze manier ge leerd. Ik had ook wel wat anders ge wild, toen ik achttien was en m'n HBS had. Maar ik heb me geschikt. En 't heeft me geen scha gedaan". Weg is hij. Thea kijkt naar de geslo ten deur. „Geen scha? Geen schade! Géén schade?" Een seconde sluit ze de ogen. Dan brengt ze de ontbijtboel naar de keuken. II Laat keuken kéuken blijven en vaat véét. Eerst zijn er belangrijker din gen te doen. De jongen moet een handreiking hebben. Hij moet weten, dat er begi-ijpen is en liefde en be scherming. Als de vader niet wil, of niet kan, dan van de moeder alleen. Hoewel 't dan half werk. zal blijven. Hulp en begrip. Maar daarna de re primande, die hij ook verdient. Is dat een manier, om bij 't ontbijt al zijn vader op stang te jagen en zijn moe der in narigheid te dompelen? 't Jong weet immers, dat ze deze dingen niet verdragen kan, dat ze haar ziek ma ken? Ze heeft er met hem over gespro ken, van mens tot mens. „Wat zou je eraan hebben, als ik weer overspan nen word en weg moet uit huis, net als voor jouw geboorte?" Waarop Geurt: „Dat hièld ik niet uit, moeder. Vader en ik zeker samen 't huishouden doen! Een mooi stel bij mekaar! Weet u, hoe 't in dé Engelse bijbel stat? „Better is a dinner of herbs, where love is, than a stalled ox and hatred therewith" (Beter een schotel groente, waar liefdé heerst, dan een gemeste os en haat daarbij, Spr. 15 17, NV). Vindt u dat niet mooi klinken? Nou, blijft u maar bij ons, om de groente te koken". „Nou gebruik je verstand dan en leg 't niet toe op de gebraden os, want die krijg je vast niet!" Waarop ze de narigheid weggela chen hebben. Een andere keer was 't een ander beeld, dat haar te binnen schoot. „Je moet om zo te zeggen opnieuw geboren worden, Geurt. Ieder mens moet dat, eer hij werkelijk mens wordt. Maar ik weet echt niet, welke bevalling voor mij moeilijker is, je eerste of je tweede geboorte". Ze heeft er maar eens bij gelachen, verontschuldigend, om 't directe van het beeld. Ook, om de merkwaardige ogen, die de zoon op haar richtte. „Nou kan ik in ieder geval goed meehelpen, moeder, en ik zal 't doen, heus. Als u me maarniet vraagt om te capituleren voor de molen, want dat doe ik niet. Er wordt een schilder ge boren. En geen molenaar". „Kopstuk", heeft ze gezegd. En: „Dat wist ik twintig jaar geleden ook al". (wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1988 | | pagina 4