„Als hier niet iets gebeurt
zijn de honden weer de dupe"
mm
Was de burgemeester
wel zo onkreukbaar?
LUGHTBEH
4
Bij Looperskapelle
Nieuw record
in verkoop
bloembollen
Foto: Johan Junior
Werkhondenvereniging naarstig op zoek naar een eigen plekje
RENESSE - „Wij vragen helemaal niet zoveel. We wil
len alleen maar een stukje grond van 100 bij 100 meter
voor de werkhondenvereniging. Wij willen best ergens
anders gaan oefenen met onze leden, maar we willen niet
weer van het kastje naar de muur gestuurd worden". Aan
het woord is R. J. Munster uit Oosterland. Hij is voorzit
ter van de Werkhondenvereniging Schouwen-Duiveland.
Een vereniging die drie keer per week gebruik maakt
van een terrein aan de Hogezoom om honden en eigena
ren te trainen. Een aantal omwonenden klaagt over ge
luidsoverlast. Onterecht vinden de mensen van de werk
hondenvereniging.
„Het rottigste vind ik dat er nog
nooit iemand rechtstreeks contact
met ons gezocht heeft in verband met
die klachten. Het gaat allemaal via
de gemeente, achter onze rug om", al
dus secretaris I. Meys uit Renesse. Hij
stelt dat de klachten van de omwo
nenden bovendien zwaar overtrok
ken zijn. „Er wordt natuurlijk wel
geblaft, maar niet in die mate dat er
mensen van wakker hoeven te lig
gen".
Omzwervingen
De werkhondenvereniging bestaat
officieel nog niet zo lang. „Eerder,
een jaar of zeven acht geleden, was op
het terrein aan de Hogezoom de
bouvier-dressuurgroep actief. Maar
dat bleek op de lange termijn toch
een vereniging met te weinig be
staansrecht", aldus Van Munster. „Er
is hier op Schouwen-Duiveland ge
woon geen plaats voor hondenvereni
gingen voor alleen een bepaald ras.
En met die achtergrond is de werk
hondenvereniging opgericht".
Men heeft inmiddels de nodige om
zwervingen achter de rug. In eerste
instantie trainde de bouvierdres-
suurgroep op het terrein langs de Ho
gezoom. Totdat men, om tegemoet te
komen aan klachten van omwonen
den, verhuisde naar Noordwelle.
Ook daar rezen bezwaren en uitein
delijk kwam men weer op de oude
stek terug. Overigens met goedkeu
ring van de gemeente. Maar, zo bleek
eerder, tot groot verdriet van een aan
tal omwonenden. Deze klagen over
geluidsoverlast, zijn naar de gemeen
te gestapt met hun klachten en over
wegen nu gerechtelijke stappen.
Overdreven
De klachten van de omwonenden
worden door Van Munster en Meys
omschreven als zwaar overdreven.
„Er wordt een anntal dingen beweerd
dat gewoon absoluut niet strookt met
de werkelijkheid", aldus Van Mun
ster. „Tbn eerste wordt er gezegd dat
wij een stukje natuur zouden hebben
veranderd in een wilderhis. Niets is
minder waar. Het was een oude, ver
waarloosde boomgaard en daar heb
ben wij met veel geld en tijd een voor
ons geschikt terrein van gemaakt".
„Verder wordt er gezegd dat wij
drie avonden per week zouden trai
nen. ook dat klopt niet, want we trai
nen door de week alleen op dinsdag
en vrijdagavond. Op zondag trainen
we overdag. En dan niet vanaf 10 uur
zoals beweerd wordt, maar vanaf
12.00 uur".
Van Munster: „Dan wordt er ook
gezegd dat we op zondag doorgaan tot
tien uur 's avonds. Dat is echt onzin.
We gaan door tot een uur of vijf. Lan
ger niet". Eerder trainde men overi
gens vaker en langer. Maar mede on
der druk van klachten is frequentie
en duur van de trainingen terugge
schroefd. „We hebben echt al het, mo
gelijke gedaan om overlast te voorko
men", aldus Meys. „De .trainingstij
den zijn zo'n beetje gehalveerd. En we
hebben nu, met veertig leden, een le
denstop ingevoerd".
Geblaf
De omwonenden klagen over con
stant geblaf van de honden. Volgens
de mensen van de werkhondenvereni
ging onzin. „Op de trainingen 's
avonds moeten de honden stil zijn,
want ook dat hoort bij de training.
Op zondag ligt het wat anders. Het
ligt in de aard van de training dat er
dan wel geblaft wordt. En dan wordt
ZIERIKZEE - Nederland heeft dit
jaar een nieuw record gevestigd in de
verkoop van bloembollen. Met de
tulp bovenaan zijn negen miljard
bloembollen verkocht. De bollen
werden geteeld door 5100 telers op
ruim 16000 hectare.
De opbrengst wordt geschat op 965
miljoen gulden van de bloembollen
plus 700 miljoen gulden van ee bol-
bloemen die uit de bloembollen
voortkomen. Tweederde van de bolle-
noogst wordt geexpoteerd. West-
Duitsland is de voornaamste afne
mer. Ter gelegenheid van de vijfde
wereldbloembollendag plantte mi
nister SmiLKroes eerder de eerste
van een miljoen bollen bij het knoop
punt Prins Clausplein tussen Zoeter
meer en Den Haag.
Advertentie
INSTALLATIEBEDRIJF
Secretaris /co Meys: ..Wij willen nu eindelijk weieens serieus genomen worden".
i. fc
er ook geroepen. Maar dat hoort ge
woon bij die soort training. Wij trai
nen honden niet met geweld, maar
puur door het stemgeluid".
Van Munster: „Er is ook beweerd
dat wij ons schuldig zouden maken
aan dierenmishandeling. Dat we
honden over hekken heen zouden
trekken. Nou, als er iets is dat je niet
moet doen bij de training van een
hond is dat het gebruik van geweld.
Je moet alles met je stem doen".
Van Munster tekent daar onmiddel
lijk bij aan dat het niet alleen de
hond, maar vooral ook de baas van de
hond is die opgevoed moet worden.
„Je moet ervan uitgaan dat het nooit
de schuld van de hond is, maar altijd
van de baas. Je moet een hond duide
lijk maken dat jij de baas bent. En je
moet consequent zijn. Iets wat de ene
dag niet mag moet ook de andere dag
niet mogen. Je moet een hond sociali
seren. De hond moet niet centraal
staan in een gezin, maar gewoon deel
uitmaken van een gezin".
Verhalen
Meys vult aan: „Je hoort ontzet
tend veel verhalen. Die hond moet je
niet nemen want die pakt je een keer.
Een andere hond zou vals zijn, of on
betrouwbaar. Allemaal flauwekul.
Wij hebben zelf drie honden en je
hoort ze niet. Dat is gewoon een
kwestie van opvoeding". De mensen
van de werkhondenvereniging voelen
zich miskend. In een hoekje gedrukt.
„We kunnen nergens terecht. Al
tijd is er wel wat. Dan klagen de om
wonenden. En dan kunnen we ergens
niet gaan trainen omdat de vogeltjes
dan niet meer kunnen broeden. Maar
je maakt mij niet wijs dat er op heel
Schouwen-Duiveland geen stukje
grond van 100 bij 100 meter te vinden
is waar wij ongestoord kunnen trai
nen zonder dat iemand daar last van
heeft", aldus Van Munster.
Hij stelt dat van de kant van de
werkhondenvereniging ondertussen
genoeg initiatieven ondernomen zijn.
„We hebben wel vijftig mogelijke lo-
katies aangedragen. Maar geen een
deugde volgens de gemeenten". Van
Munster benadrukt nog eens extra
dat de werkhondenvereniging graag
bereid is om te verhuizen. „Maar dan
moeten we wel een plek krijgen waar
we kunnen blijven zitten".
Plannen
„Want zoals het nu gaat kun je als
vereniging geen plannen maken. Er
wordt geklaagd dat honden die niet
aan de beurt zijn om getraind te wor
den in de auto zitten te blaffen. Dat
heb je niet als je hokken op je terrein
neer kan zetten. Dan voelen die hon
den zich niet buitengesloten. Ze zien
wat er gebeurt en dan gaan ze ook
niet zitten blaffen".
Veel mensen denken volgens Van
Munster onvoldoende na voor ze een
hond als huisdier nemen. De honden
krijgen dan geen goede opvoeding en
gaan een ongewenst gedragspatroon
ten toon spreiden. „Maar dat is te
corrigeren, en daarom is een werk
hondenvereniging juist zo belang
rijk", stelt Van Munster.
Binnen de werkhondenvereniging
stelt men het welzijn van de hond bo
ven alles. Meys: „Als er hier niet iets
'gebeurt is uiteindelijk toch weer de
hond de dupe".
Mr Pieter Kemp, 1664-1712
ZIERIKZEE - Superieur en vol zelfvertrouwen
kijken mr Pieter Kemp en zijn zeer jonge echtgenote
Cornelia Hoffer ons aan uit de vergulde ovale lijsten
die de trouwzaal van het Zierikzeese stadhuis sie
ren. Beide portretten zijn geschilderd door J. van
Haensbergen. De kunstenaar is er in geslaagd om
het voorname echtpaar zo voordelig mogelijk op het
doek vast te leggen. Burgemeester en wethouders,
raadsleden, ambtenaren en toeristen zullen zich
maar zelden verdiepen in het verleden van de afge
beelde regenten. Het is immers vèr verleden tijd
Tbch is het de moeite waard om
eens dieper te graven en een klei
ne speurtocht te ondernemen naar
het wel en wee, het doen en laten
van de regenten die wij dank zij
hun portretten van aangezicht tot
aangezicht kunnen ontmoeten
Op zoek naar geldelijk gewin leef-
de Pieter Kemp in het laatst van
de 17de- en het begin van de 18de
eeuw geen rustig leven.
Tijdgenoten hebben zich afge
vraagd of deze toonaangevende fi
guur die ook burgemeester van
Zierikzee is geweest wel voldoen
de onkreukbaar (fraudebestendig
zou men tegenwoordig zeggen)
was bij de uitoefening van zijn ho
ge ambten.
Poorter
Het mag opmerkelijk worden
genoemd dat het geslacht Kemp,
oorspronkelijk afkomstig uit Am
sterdam, na vestiging te Zierikzee
snel tot aanzien kwam. Met name
mr Pieter Kemp, geboren te Am
sterdam en gedoopt aldaar 18 juni
1664, zou spoedig een toonaange
vende rol gaan spelen nadat hij
zich 16 november 1682 als poorter
van Zierikzee had laten inschrij
ven.
Zijn huwelijk in 1688 met de
piepjonge Cornelia Hoffer, doch
ter van de vooraanstaande mr An-
thonie Hoffer en Martha van
Groenhoven, heeft ongetwijfeld
eveneens statusverhogend ge
werkt.
Financieel kon Kemp zich nogal
iets veroorloven: in 1688 verwierf
hij door aankoop slot Moermond,
het kasteel te Renesse en een jaar
later een groot en kostbaar
„gestoffeerd" huis in de Post-
straat te Zierikzee. Bij de verkoop
van laatstgenoemde behuizing
waren het waardevolle goudleer-
behang en de aanwezige schilde
rijen inbegrepen!
Kasteelheer
Pieter Kemp heeft tijdens zijn
niet zo lange leven (hij overleed al
in 1712) tal van ambten bekleed.
Hij is zowel burgemeester van Zie
rikzee geweest alsook rentmees
ter-generaal be-Oosten Schelde.
Zijn functioneren in laatstge
noemde hoedanigheid was zeer ze
ker niet van smetten vrij en bracht
hem in opspraak. Als rentmees
ter-generaal was Kemp betrokken
bij de berging van de inhoud van
gestrande schepen. Dit kwam nog
al eens voor want de wateren en
stranden van Schouwen waren bij
stormgetij uiterst gevaarlijk en
berucht. Van de schipbreuken op
en nabij de Schouwse kust weten
we niet veel omdat schriftelijke
gegevens ontbreken. Het veronge
lukken van het schip De Doiphijn
liet echter wèl sporen na ip de an
nalen omdat het bergen, het regi
streren en het verdelen van de bui
tengewoon kostbare lading niet
geheel volgens de regels van de
wet verliep
Het spannende verhaal nam
zijn aanvang op 18 juli 1694 toen
mr Pieter Kemp, heer van Moer
mond en Kraaienstein een over
eenkomst sloot met twee Amster
damse kooplieden aangaande het
bergen van de zilverlading-in-ba-
ren van het bovengenoemde schip.
De transactie die op slot Moer
mond haar beslag kreeg had be
trekking op niet minder dan 38150
onsen zilver! Mocht er nog meer
uit het schip worden gehaald dan
zou dat ter beschikking van rent
meester Kemp blijven', „genoemd
voordeel meende Kemp te mogen
ontleenen aan zijn ambt van
rentmeester-generaal be-Oosten
Schelde en deze betrekking heeft
hij op verregaande wijze mis
bruikt door van de lading van bij
Schouwen gestrande schepen zoo
veel mogelijk zich toe te eigenen,
zoowel door afdreiging van de ei
genaars der strandgoederen als
door het ontduiken van de door de
Staten van Zeeland gemaakte be
palingen". Aldus P. D. de Vos, die
verder schrijft: „Wat wij weten uit
de periode van zijn rentmeester
schap be-Oosten Schelde 1693-
1705, doet ons Kemp kennen als
een geldgierig en brutaal man".
Kaarslicht
Men behoeft niet over veel voor
stellingsvermogen te beschikken
om zich een beeld te kunnen vor
men van de dubieuze praktijken
van mr Pieter Kemp en de zijnen.
Het speelde zich een flink eind
buiten Zierikzee af op het slot te
midden van duinen en woeste
ruigte waar men niet zo gauw op
de handen gekeken zou worden.
Het is bijna een filmisch tafereel
wanneer we lezen dat van het in
1694 gestrande schip met zilver
Kemp ook nog een kistje juwelen
en „kleinoodiën" in handen had
gekregen waarvan de inhoud 's
avonds op het slot bij kaarslicht
werd verdeeld. De inhoud ging be
halve naar Kemp naar enkele be
vriende relaties, te weten Adriaan
Hoffer, fiskaal Wijckaert, Pieter
van Axel en de schout van Renes
se. Dief en diefjesmaat zou men
kunnen zeggen.
Het ging lange tijd goed maar
tenslotte kwamen de onoirbare
praktijken toch aan het daglicht,
waarschijnlijk via mr Johan Mqg-
ge. De zaak belandde bij de Staten
van Zeeland. Deze gaven Kemp in
overweging zijn plaats in de rege
ring van Zierikzee op te geven óf
voor zijn ambt als rentmeester te
bedanken. Kemp kon geen keuze
maken. Toen deden de Staten het
maar en benoemden een andere
rentmeester! Dat de regent Pieter
Kemp zich veel kon permitteren
blijkt uit het vervolg: als afge
vaardigde van Zeeland mocht hij
in 1712 deelnemen aan de vredes
onderhandelingen te Utrecht. Hij
overleed aldaar op 13 december
1712.
Naar aanleiding van zijn overlij
den werd een penning geslagen.
Een exemplaar in zilver berust in
het koninklijk penningkabinet te
Den Haag
Wiebe Keikes
Slot Moermond zoals het er in het midden van de vorige eeuw uitzag.