„Als hier niet iets gebeurt zijn de honden weer de dupe" mm Was de burgemeester wel zo onkreukbaar? LUGHTBEH 4 Bij Looperskapelle Nieuw record in verkoop bloembollen Foto: Johan Junior Werkhondenvereniging naarstig op zoek naar een eigen plekje RENESSE - „Wij vragen helemaal niet zoveel. We wil len alleen maar een stukje grond van 100 bij 100 meter voor de werkhondenvereniging. Wij willen best ergens anders gaan oefenen met onze leden, maar we willen niet weer van het kastje naar de muur gestuurd worden". Aan het woord is R. J. Munster uit Oosterland. Hij is voorzit ter van de Werkhondenvereniging Schouwen-Duiveland. Een vereniging die drie keer per week gebruik maakt van een terrein aan de Hogezoom om honden en eigena ren te trainen. Een aantal omwonenden klaagt over ge luidsoverlast. Onterecht vinden de mensen van de werk hondenvereniging. „Het rottigste vind ik dat er nog nooit iemand rechtstreeks contact met ons gezocht heeft in verband met die klachten. Het gaat allemaal via de gemeente, achter onze rug om", al dus secretaris I. Meys uit Renesse. Hij stelt dat de klachten van de omwo nenden bovendien zwaar overtrok ken zijn. „Er wordt natuurlijk wel geblaft, maar niet in die mate dat er mensen van wakker hoeven te lig gen". Omzwervingen De werkhondenvereniging bestaat officieel nog niet zo lang. „Eerder, een jaar of zeven acht geleden, was op het terrein aan de Hogezoom de bouvier-dressuurgroep actief. Maar dat bleek op de lange termijn toch een vereniging met te weinig be staansrecht", aldus Van Munster. „Er is hier op Schouwen-Duiveland ge woon geen plaats voor hondenvereni gingen voor alleen een bepaald ras. En met die achtergrond is de werk hondenvereniging opgericht". Men heeft inmiddels de nodige om zwervingen achter de rug. In eerste instantie trainde de bouvierdres- suurgroep op het terrein langs de Ho gezoom. Totdat men, om tegemoet te komen aan klachten van omwonen den, verhuisde naar Noordwelle. Ook daar rezen bezwaren en uitein delijk kwam men weer op de oude stek terug. Overigens met goedkeu ring van de gemeente. Maar, zo bleek eerder, tot groot verdriet van een aan tal omwonenden. Deze klagen over geluidsoverlast, zijn naar de gemeen te gestapt met hun klachten en over wegen nu gerechtelijke stappen. Overdreven De klachten van de omwonenden worden door Van Munster en Meys omschreven als zwaar overdreven. „Er wordt een anntal dingen beweerd dat gewoon absoluut niet strookt met de werkelijkheid", aldus Van Mun ster. „Tbn eerste wordt er gezegd dat wij een stukje natuur zouden hebben veranderd in een wilderhis. Niets is minder waar. Het was een oude, ver waarloosde boomgaard en daar heb ben wij met veel geld en tijd een voor ons geschikt terrein van gemaakt". „Verder wordt er gezegd dat wij drie avonden per week zouden trai nen. ook dat klopt niet, want we trai nen door de week alleen op dinsdag en vrijdagavond. Op zondag trainen we overdag. En dan niet vanaf 10 uur zoals beweerd wordt, maar vanaf 12.00 uur". Van Munster: „Dan wordt er ook gezegd dat we op zondag doorgaan tot tien uur 's avonds. Dat is echt onzin. We gaan door tot een uur of vijf. Lan ger niet". Eerder trainde men overi gens vaker en langer. Maar mede on der druk van klachten is frequentie en duur van de trainingen terugge schroefd. „We hebben echt al het, mo gelijke gedaan om overlast te voorko men", aldus Meys. „De .trainingstij den zijn zo'n beetje gehalveerd. En we hebben nu, met veertig leden, een le denstop ingevoerd". Geblaf De omwonenden klagen over con stant geblaf van de honden. Volgens de mensen van de werkhondenvereni ging onzin. „Op de trainingen 's avonds moeten de honden stil zijn, want ook dat hoort bij de training. Op zondag ligt het wat anders. Het ligt in de aard van de training dat er dan wel geblaft wordt. En dan wordt ZIERIKZEE - Nederland heeft dit jaar een nieuw record gevestigd in de verkoop van bloembollen. Met de tulp bovenaan zijn negen miljard bloembollen verkocht. De bollen werden geteeld door 5100 telers op ruim 16000 hectare. De opbrengst wordt geschat op 965 miljoen gulden van de bloembollen plus 700 miljoen gulden van ee bol- bloemen die uit de bloembollen voortkomen. Tweederde van de bolle- noogst wordt geexpoteerd. West- Duitsland is de voornaamste afne mer. Ter gelegenheid van de vijfde wereldbloembollendag plantte mi nister SmiLKroes eerder de eerste van een miljoen bollen bij het knoop punt Prins Clausplein tussen Zoeter meer en Den Haag. Advertentie INSTALLATIEBEDRIJF Secretaris /co Meys: ..Wij willen nu eindelijk weieens serieus genomen worden". i. fc er ook geroepen. Maar dat hoort ge woon bij die soort training. Wij trai nen honden niet met geweld, maar puur door het stemgeluid". Van Munster: „Er is ook beweerd dat wij ons schuldig zouden maken aan dierenmishandeling. Dat we honden over hekken heen zouden trekken. Nou, als er iets is dat je niet moet doen bij de training van een hond is dat het gebruik van geweld. Je moet alles met je stem doen". Van Munster tekent daar onmiddel lijk bij aan dat het niet alleen de hond, maar vooral ook de baas van de hond is die opgevoed moet worden. „Je moet ervan uitgaan dat het nooit de schuld van de hond is, maar altijd van de baas. Je moet een hond duide lijk maken dat jij de baas bent. En je moet consequent zijn. Iets wat de ene dag niet mag moet ook de andere dag niet mogen. Je moet een hond sociali seren. De hond moet niet centraal staan in een gezin, maar gewoon deel uitmaken van een gezin". Verhalen Meys vult aan: „Je hoort ontzet tend veel verhalen. Die hond moet je niet nemen want die pakt je een keer. Een andere hond zou vals zijn, of on betrouwbaar. Allemaal flauwekul. Wij hebben zelf drie honden en je hoort ze niet. Dat is gewoon een kwestie van opvoeding". De mensen van de werkhondenvereniging voelen zich miskend. In een hoekje gedrukt. „We kunnen nergens terecht. Al tijd is er wel wat. Dan klagen de om wonenden. En dan kunnen we ergens niet gaan trainen omdat de vogeltjes dan niet meer kunnen broeden. Maar je maakt mij niet wijs dat er op heel Schouwen-Duiveland geen stukje grond van 100 bij 100 meter te vinden is waar wij ongestoord kunnen trai nen zonder dat iemand daar last van heeft", aldus Van Munster. Hij stelt dat van de kant van de werkhondenvereniging ondertussen genoeg initiatieven ondernomen zijn. „We hebben wel vijftig mogelijke lo- katies aangedragen. Maar geen een deugde volgens de gemeenten". Van Munster benadrukt nog eens extra dat de werkhondenvereniging graag bereid is om te verhuizen. „Maar dan moeten we wel een plek krijgen waar we kunnen blijven zitten". Plannen „Want zoals het nu gaat kun je als vereniging geen plannen maken. Er wordt geklaagd dat honden die niet aan de beurt zijn om getraind te wor den in de auto zitten te blaffen. Dat heb je niet als je hokken op je terrein neer kan zetten. Dan voelen die hon den zich niet buitengesloten. Ze zien wat er gebeurt en dan gaan ze ook niet zitten blaffen". Veel mensen denken volgens Van Munster onvoldoende na voor ze een hond als huisdier nemen. De honden krijgen dan geen goede opvoeding en gaan een ongewenst gedragspatroon ten toon spreiden. „Maar dat is te corrigeren, en daarom is een werk hondenvereniging juist zo belang rijk", stelt Van Munster. Binnen de werkhondenvereniging stelt men het welzijn van de hond bo ven alles. Meys: „Als er hier niet iets 'gebeurt is uiteindelijk toch weer de hond de dupe". Mr Pieter Kemp, 1664-1712 ZIERIKZEE - Superieur en vol zelfvertrouwen kijken mr Pieter Kemp en zijn zeer jonge echtgenote Cornelia Hoffer ons aan uit de vergulde ovale lijsten die de trouwzaal van het Zierikzeese stadhuis sie ren. Beide portretten zijn geschilderd door J. van Haensbergen. De kunstenaar is er in geslaagd om het voorname echtpaar zo voordelig mogelijk op het doek vast te leggen. Burgemeester en wethouders, raadsleden, ambtenaren en toeristen zullen zich maar zelden verdiepen in het verleden van de afge beelde regenten. Het is immers vèr verleden tijd Tbch is het de moeite waard om eens dieper te graven en een klei ne speurtocht te ondernemen naar het wel en wee, het doen en laten van de regenten die wij dank zij hun portretten van aangezicht tot aangezicht kunnen ontmoeten Op zoek naar geldelijk gewin leef- de Pieter Kemp in het laatst van de 17de- en het begin van de 18de eeuw geen rustig leven. Tijdgenoten hebben zich afge vraagd of deze toonaangevende fi guur die ook burgemeester van Zierikzee is geweest wel voldoen de onkreukbaar (fraudebestendig zou men tegenwoordig zeggen) was bij de uitoefening van zijn ho ge ambten. Poorter Het mag opmerkelijk worden genoemd dat het geslacht Kemp, oorspronkelijk afkomstig uit Am sterdam, na vestiging te Zierikzee snel tot aanzien kwam. Met name mr Pieter Kemp, geboren te Am sterdam en gedoopt aldaar 18 juni 1664, zou spoedig een toonaange vende rol gaan spelen nadat hij zich 16 november 1682 als poorter van Zierikzee had laten inschrij ven. Zijn huwelijk in 1688 met de piepjonge Cornelia Hoffer, doch ter van de vooraanstaande mr An- thonie Hoffer en Martha van Groenhoven, heeft ongetwijfeld eveneens statusverhogend ge werkt. Financieel kon Kemp zich nogal iets veroorloven: in 1688 verwierf hij door aankoop slot Moermond, het kasteel te Renesse en een jaar later een groot en kostbaar „gestoffeerd" huis in de Post- straat te Zierikzee. Bij de verkoop van laatstgenoemde behuizing waren het waardevolle goudleer- behang en de aanwezige schilde rijen inbegrepen! Kasteelheer Pieter Kemp heeft tijdens zijn niet zo lange leven (hij overleed al in 1712) tal van ambten bekleed. Hij is zowel burgemeester van Zie rikzee geweest alsook rentmees ter-generaal be-Oosten Schelde. Zijn functioneren in laatstge noemde hoedanigheid was zeer ze ker niet van smetten vrij en bracht hem in opspraak. Als rentmees ter-generaal was Kemp betrokken bij de berging van de inhoud van gestrande schepen. Dit kwam nog al eens voor want de wateren en stranden van Schouwen waren bij stormgetij uiterst gevaarlijk en berucht. Van de schipbreuken op en nabij de Schouwse kust weten we niet veel omdat schriftelijke gegevens ontbreken. Het veronge lukken van het schip De Doiphijn liet echter wèl sporen na ip de an nalen omdat het bergen, het regi streren en het verdelen van de bui tengewoon kostbare lading niet geheel volgens de regels van de wet verliep Het spannende verhaal nam zijn aanvang op 18 juli 1694 toen mr Pieter Kemp, heer van Moer mond en Kraaienstein een over eenkomst sloot met twee Amster damse kooplieden aangaande het bergen van de zilverlading-in-ba- ren van het bovengenoemde schip. De transactie die op slot Moer mond haar beslag kreeg had be trekking op niet minder dan 38150 onsen zilver! Mocht er nog meer uit het schip worden gehaald dan zou dat ter beschikking van rent meester Kemp blijven', „genoemd voordeel meende Kemp te mogen ontleenen aan zijn ambt van rentmeester-generaal be-Oosten Schelde en deze betrekking heeft hij op verregaande wijze mis bruikt door van de lading van bij Schouwen gestrande schepen zoo veel mogelijk zich toe te eigenen, zoowel door afdreiging van de ei genaars der strandgoederen als door het ontduiken van de door de Staten van Zeeland gemaakte be palingen". Aldus P. D. de Vos, die verder schrijft: „Wat wij weten uit de periode van zijn rentmeester schap be-Oosten Schelde 1693- 1705, doet ons Kemp kennen als een geldgierig en brutaal man". Kaarslicht Men behoeft niet over veel voor stellingsvermogen te beschikken om zich een beeld te kunnen vor men van de dubieuze praktijken van mr Pieter Kemp en de zijnen. Het speelde zich een flink eind buiten Zierikzee af op het slot te midden van duinen en woeste ruigte waar men niet zo gauw op de handen gekeken zou worden. Het is bijna een filmisch tafereel wanneer we lezen dat van het in 1694 gestrande schip met zilver Kemp ook nog een kistje juwelen en „kleinoodiën" in handen had gekregen waarvan de inhoud 's avonds op het slot bij kaarslicht werd verdeeld. De inhoud ging be halve naar Kemp naar enkele be vriende relaties, te weten Adriaan Hoffer, fiskaal Wijckaert, Pieter van Axel en de schout van Renes se. Dief en diefjesmaat zou men kunnen zeggen. Het ging lange tijd goed maar tenslotte kwamen de onoirbare praktijken toch aan het daglicht, waarschijnlijk via mr Johan Mqg- ge. De zaak belandde bij de Staten van Zeeland. Deze gaven Kemp in overweging zijn plaats in de rege ring van Zierikzee op te geven óf voor zijn ambt als rentmeester te bedanken. Kemp kon geen keuze maken. Toen deden de Staten het maar en benoemden een andere rentmeester! Dat de regent Pieter Kemp zich veel kon permitteren blijkt uit het vervolg: als afge vaardigde van Zeeland mocht hij in 1712 deelnemen aan de vredes onderhandelingen te Utrecht. Hij overleed aldaar op 13 december 1712. Naar aanleiding van zijn overlij den werd een penning geslagen. Een exemplaar in zilver berust in het koninklijk penningkabinet te Den Haag Wiebe Keikes Slot Moermond zoals het er in het midden van de vorige eeuw uitzag.

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1988 | | pagina 4