de taxichauffeur
Een dag op stap met
Als je ziet wat er soms voor
piloten op de weg zitten
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE Maandag 14 maart 1988 Nr. 24392
5
NIEUWERKERK - Voor
de een is het iets
bijzonders en zit men wat
onwennig op de
achterbank. Voor de
ander is het de gewoonste
zaak van de wereld.
Bijvoorbeeld voor de 22-
jarige Erwin Schiewold
uit Nieuwerkerk. Hij is
taxi-chauffeur van beroep
en runt samen met zijn
vader taxibedrijf
Duiveland. Uit hoofde
van zijn beroep rijdt
Schiewold zo'n 50.000
kilometer per jaar. „En
als je zoveel achter het
stuur zit zie je pas wat
voor piloten er soms op
de weg zitten. Mensen die
midden op de
Zeelandbrug stoppen om
naar de bootjes te kijken.
Dat zijn meestal van die
witte nummerborden met
rooie lettertjes. En je hebt
ook van die figuren die
midden op de rotonde
stoppen om even op de
kaart te kijken. Als taxi
chauffeur moet je heel
goed opletten en
anticiperen. Je bent
tenslotte
verantwoordelijk voor de
veiligheid van je
passagiers".
Schiewold stelt dat er behoorlijk
wat automobilisten op de weg zitten
die onverantwoord rijden. Hij doelt
dan niet alleen op het inhalen in
onoverzichtelijke bochten en het
hard rijden, maar ook op het
overdreven voorzichtig rijden. ,,Je
moet ook weer niet al te bang zijn".
Schiewold is zelf in het vak
terechtgekomen omdat zijn vader al
geruime tijd taxibedrijf Duiveland
runt. „Mijn bedje is gespreid",
merkt Schiewold schertsend op.
Niettemin houdt hij van zijn vak.
,,Ik heb zeker geen hekel aan
autorijden. Nee hoor, ik doe het
graag. En het is een erg afwisselend
beroep".
,,Je hebt natuurlijk je vaste ritten,
's Morgens kinderen wegbrengen die
in Goes op een speciale school gaan
en vaak ook ritten naar een
ziekenhuis. In Zierikzee en Goes,
maar ook vrij vaak naar Dijkzigt in
Rotterdam". Naast de
'ziekenfondsritten' gebeurt het ook
dat Schiewold mensen van en naar
een bruiloftsfeest moet brengen.
,,Pas ben ik nog met mensen naar
Haarlem geweest. Dat zijn wel
leuke ritten tussendoor. Wel is het
vaak zo dat je nogal eens moet
wachten, maar het gebeurt ook
vaak genoeg dat je mee naar binnen
gevraagd wordt. En een bakje
koffie en een gebakje sla ik niet
af", aldus Schiewold.
Een van de dagelijks terugkerende
ritten is voor Schiewold de postrit.
Ophalen in Nieuwerkerk en
afleveren in Oosterland. ,,Kun je
schrijven in de auto? Rijdt dan
maar mee". Het miezert een beetje
als Schiewold de Mercedes-dieselbus
de Hoge Kerkstraat in Nieuwerkerk
uit manoeuvreert en koers zet naar
Oosterland. ,,Ik moet daar eerst de
post afleveren en dan een rolstoel
ophalen", aldus Schiewold, zijn blik
niet van de weg afwendend. In
Oosterland aangekomen steekt hij
de bus geroutineerd achteruit om de
post uit te laden. Het adres waar de
rolstoel opgehaald dient te worden
blijkt vlakbij. Vanaf Oosterland
gaat de rit naar het Zweeds Rode
Kruis ziekenhuis in Zierikzee waar
een ontslagen patiënte moet worden
opgehaald. Een ziekenfondsrit.
In Zierikzee aangekomen gaan de
grote achterdeuren open en vouwt
Schiewold de oprijbanen uit
waarover de rolstoel naar binnen
moet worden gereden. Het busje is
van allerlei accessoires voorzien. In
de vloer zit een constructie die het
mogelijk maakt dat een complete
bank met een handbeweging
verwijderd kan worden en de
ruimte aldus kan worden aagepast
aan hetgeen er vervoerd moet
worden. Als alle banken erin staan
is er plaats voor negen passagiers.
Terwijl Schiewold de rolstoel naar
binnen rijdt en zich bezig houdt met
het vastzetten van de stoel praat hij
ongedwongen met de ontslagen
patiënte, en met een van haar
familieleden. ,,Ik rijd vrij vaak
mensen naar het ziekenhuis in
Rotterdam. Daar moeten ze dan
bijvoorbeeld voor een onderzoek
naar toe. Sommigen zijn echt bang
voor zo'n onderzoek, bang voor de
resultaten. Ik probeer dan altijd om
de mensen op hun gemak te
stellen".
,,Een sociale functie? Ja, misschien
wel. Je hoort heel wat hoor, in zo'n
taxi. Hele levensgeschiedenissen".
Wat er dan precies allemaal te
horen valt tijdens een rit wil
Schiewold niet kwijt. Storend vindt
hij de verhalen van zijn passagiers
niet. „Die mensen moeten op dat
moment gewoon hun verhaal kwijt^
Maar ik moet toegeven dat je soms
weieens blij bent als ze uitgestapt
zijn hoor. Maar ik ben altijd precies
op de hoogte van de prijs van
aardappelen en uien". Schiewold
krijgt voor zijn ziekenfondsritten
vaak ouderen in de auto. Sommige
daarvan zijn nog nooit van
Schouwen-Duiveland af geweest.
,,Ze hebben soms geen idee van
verkeersregels en dergelijke. Maar
ik heb het nog nooit gehad dat
mensen bang waren bij mij in de
doet. Je moet als taxi-chauffeur ook
extra ver vooruit kijken in het
verkeer. Goed anticiperen. Verder
rook ik nooit in de auto in het
bijzijn van klanten". Schiewold stelt
dat een taxi niet alleen technisch in
orde moet zijn, maar ook schoon
dient te zijn. „Je auto is per slot
van rekening toch je visitekaartje".
Een taxibedrijf roept soms
associaties op met een
privéchauffeur. Een glimmende
limousine en een chauffeur die
ervoor wordt betaald om de
passagier te brengen waar deze
heen wil. Schiewold ervaart dit niet
als een soort mees ter-knecht
situatie. „In de regel word je heel
gewoon behandeld. Ach, je hebt er
natuurlijk altijd tussen die je echt
als een ondergeschikte behandelen,
maar dat maken wij hier in
Duiveland praktisch nooit mee. Wat
dat betreft is er wel een verschil in
mentaliteit tusseen hier en de grote
stad. Daar zijn ze veel eerder
geneigd om een taxi te nemen als ze
ergens naar toe moeten. Hier doet
men het over het algemeen niet zo
snel, en is het voor de meesten toch
iets speciaals om in een taxi te
zitten. Wij hebben wel een bepaald
aantal vaste klanten. En je kent als
taxi-chauffeur een hoop mensen".
In de wagens van taxibedrijf
Duiveland zijn overigens niet de
bekende taxi-meters te vinden. „Wij
rekenen gewoon een vaste prijs per
kilometer. In de toekomst, ik geloof
per 1 april dit jaar, worden we
trouwens wel verplicht om een
meter in de taxi te hebben".
Schiewold zal de laatste zijn om te
ontkennen dat een rit per taxi geld
kost. Meer geld dan bijvoorbeeld
.het openbaar vervoer. „Maar je
bepaalt als klant zelf wanneer je
vertrekt. De taxi stopt bij je voor
de deur en je wordt ook precies
gebracht waar je zijn moet en daar
weer voor de deur zal ik maar
zeggen afgezet. Een enkele keer
krijg je van klanten weieens te
horen dat ze het duur vinden, maar
je moet niet vergeten dat je in veel
gevallen leeg terug moet naar je
standplaats. En die auto's lopen ook
niet op water. En daarbij komt dat
als je bijvoorbeeld een klant in
Zierikzee op moet halen je ook de
kilometers van Nieuwerkerk naar
Zierikzee moet rekenen. En dat
wordt heel vaak vergeten".
Op Schouwen-Duiveland, in ieder
geval in de gemeente Duiveland,
geniet het taxibedrijf een zekere
bescherming. In de gemeente
Duiveland is bijvoorbeeld geen
ruimte voor een tweede taxibedrijf
en de gemeente behoudt zich dan
ook het recht voor om een taxi
bedrijf dat zich in die gemeente wil
vestigen geen vergunning te
verlenen.
Taxibedrijf Duiveland heeft vier
wagens in bedrijf: twee Mercedes-
personenauto's en een Datsun
Laurel. Voor het vervoer van
(kleine) groepen heeft men de
beschikking over een Mercedes-
busje. Schiewold: „De auto's die we
gebruiken zijn zeker niet goedkoop,
maar wel erg degelijk. Het
onderhoud aan de auto's besteden
we uit. Het is uiteindelijk toch een
twee-mansbedrijf en zelf
onderhouden is gewoon niet
haalbaar. We hebben ook geen eigen
garage. De auto's staan in
verschillende boxen gestald. Soms
is dat weieens lastig en we zouden
eigenlijk ook het liefst één garage
hebben". Taxibedrijf Duiveland is
zeker niet het enige taxibedrijf op
Schouwen-Duiveland. Alles bij
elkaar heb je toch bijna twee
handen nodig om het aantal
taxibedrijven op Schouwen-
Duiveland te tellen. Schiewold: „Wij
zijn een van de weinige taxi
bedrijven die ook alleen maar taxi-
werk doet. De meeste anderen
hebben er iets bij. Een takelwagen,
of een rijschool. Vroeger hebben wij
er ook een rijschool bijgehad, maar
daar zijn we mee opgehouden".
Schiewold is min of meer als
vanzelfsprekend in het taxibedrijf
terecht gekomen. „Mijn vader had
een taxibedrijf en ik had geen
speciale plannen, dus ben ik ook in
het bedrijf gekomen. En ik vind het
een. erg leuk beroep. Sommige
mensen denken dat het heel
vervelend is om zoveel op de weg te
zitten, maar dat vind ik helemaal
niet. Al moet ik weken achter
elkaar in een auto zitten, ik geef er
niet om. Ik zou bijvoorbeeld best
wel eens een keertje op een
vrachtwagen willen zitten. Dat lijkt
mij ook wel mooi. En je moet ook
niet vergeten dat taxi-rijden nog
wel wat anders is dan alleen achter
het stuur zitten. In- en uitladen van
goederen bijvoorbeeld hoort er ook
bij. En mensen in en uit de auto
helpen. Het is tenslotte een
dienstbaar beroep".
auto. Ze vertrouwen volledig op je.
De meeste mensen verwachten ook
dat je zonder meer overal de weg
weet."
Uiteraard bereidt Schiewold zich
wel voor op bepaalde ritten en het
grote stratenboek van de ANWB
ontbreekt nimmer in zijn wagen.
„Een enkele keer komt het weléens
voor dat ik echt niet meer weet hoe
ik moet rijden. In dat soort gevallen
roep ik er een plaatselijke taxi bij
en laat die dan voor mij uit rijden.
Dat is ook in het belang van de
klant".
Schiewold zegt zelden of nooit te
maken te hebben met mensen die
niet willen betalen of proberen
onder betaling uit te komen. „Met
mensen uit de regio heb je dat
nooit. Iedereen kent iedereen en het
zou ook niet in de mensen hier
opkomen om moeilijk te doen over
de betaling. Ik heb het weieens een
keer meegemaakt. Tben werden we
's avonds gebeld door een
vervoersmaatschappij. Een vrouw
uit Middelburg was per abuis in de
verkeerde bus gestapt en stond nu
in Zierikzee terwijl ze Daar Goes
moest. Nou ja, je laat iemand
natuurlijk niet in de kou staan, dus
ik naar Zierikzee. Die vrouw hing
een heel verhaal tegen me op. Ze
had maar een tientje bij zich, maar
ik moest maar een rekening sturen
en dan zou het allemaal wel in orde
komen, ik heb er nooit meer een
cent van gezien". Schiewold krijgt
ook weinig te maken met mensen
die lastig worden. „Ach, je loopt er
natuurlijk eerder tegenaan dan
tegen de honderdduizend, en je
krijgt natuurlijk weieens mensen in
je taxi die wat te diep in het glaasje
hebben gekeken, maar ik heb nog
nooit last gehad met een klant. Wij
zitten natuurlijk ook in een erg
rustige gemeente".
„Voor ons maakt het ook niet zoveel
verschil of het nu zomer of winter
is. Wij hebben niet zo gek vaak
toeristen in de taxi. Dat is echt
maar een klein percentage. Wel
houden we er in het zomerseizoen
rekening mee dat het veel drukker
op de weg is. Als je dan ergens op
een bepaalde tijd moet zijn ga je
gewoon wat eerder weg. Dan moet
je gewoon wat oponthoud
incalculeren. Net als bijvoorbeeld
15
wanneer je naar Goes gaat. Je moet
er altijd rekening mee houden dat
er dan een brug open kan staan en
dat je moet wachten".
Uiteraard is het weer in Nederland
een niet te onderschatten factor. Iets
waar een taxi-chauffeur terdege
rekening mee moet houden. Als het
glad is op de weg wordt daar
rekening mee gehouden met de tijd
van vertrek. Voor Schiewold spreekt"
het vanzelf dat een taxi-chauffeur
nooit risico's neemt. „Je past als
taxi-chauffeur je manier van rijden
aan aan je klanten. Met iemand die
net uit het ziekenhuis ontslagen is
rijd je extra voorzichtig en rustig en
probeer je zoveel mogelijk de
slechte weggedeelten te vermijden".
„Een eerste vereiste voor een taxi
chauffeur is natuurlijk dat je te
allen tijde vriendelijk bent tegen je
klanten. Ook als je om de een of
andere reden op dat moment een
slecht humeur hebt. Ik zeg nooit
zoveel als ik een slechte bui heb,
dus dat komt wel goed uit", aldus
Schiewold. Hij stelt dat je als taxi
chauffeur ook steeds goed moet
beseffen wat voor klanten je in de
taxi hebt. „Als je bijvoorbeeld
gelovige mensen in de taxi hebt kun
je niet gaan zitten vloeken op een
medeweggebruiker die gevaarlijk
Niettemin heeft het Duivelandse
bedrijf concurrentie genoeg. „Maar
wij gaan als taxi-bedrijven hier
heel goed met elkaar om hoor. Als
je bijvoorbeeld een klant aan de
telefoon krijgt die je op dat moment
zelf niet kunt helpen dan verwijs je
door naar een ander taxi-bedrijf.
Wij staan dus weieens klanten af,
maar de anderen verwijzen ook
weer naar ons door als dat nodig
is".
Een taxibedrijf dient ingevolge een
wettelijke verplichting 24 uur per
dag paraat te zijn. Schiewold zit
daar niet zo mee. „In de praktijk
komt het hier weinig voor dat je 's
nachts je bed uit moet, maar de
kans bestaat natuurlijk wel. Ik vind
dat niet erg hoor. Ik heb liever iets
te doen. Ik kan nou eenmaal niet zo
lang binnen zitten".
v Tbkst: Piet Kleemahs
Foto: Johan Jr.
