Eikerzee
,Ze zouden hier niet zo hard doorheen moeten rijden
ELKERZEE - Langs de
polderweg tussen de
Delingsdijk en
Scharendijke ligt het
gehucht Eikerzee. Enkele
tientallen huisjes waarin
volgens opgave van de
gemeente Midden-
schouwen in totaal dertig
mensen wonen. Eikerzee
heeft geen winkeltjes,
kerk of school meer. Het
silhouet van het gehucht
wordt beheersd door de
vervallen korenmolen De
Lelie. Hij staat naast het
enige middenstands-
bedrijf dat in Eikerzee
overbleef, de bar/
restaurant/café van A.
van der Laan-Dijkstra. De
bewoners van Eikerzee
zijn voor hun
boodschappen en de
meeste andere
voorzieningen aangewezen
op Scharendijke. Vroeger
was dat heel anders. Toen
was Eikerzee een
gemeente en Scharendijke
een gehucht. Er stond een
kerk met een school
ernaast, er was een
fietsenmaker en een café.
De ramp maakte hieraan
definitief een einde. De
schrik zat er goed in. Veel
mensen trokken naar
Scharendijke omdat dat
dorp een stukje hoger
ligt. Toch wonen ook anno
1987 nog mensen met
plezier in Eikerzee. Al
zijn het er dan maar
dertig.
Een van hen is de 25-jarige Wilma
van der Weeje Na haar studie aan
de Hogere Landbouwschool in
Dronten beheert zij in haar eentje
een mooie boerderij met 38 hectare
land. „Nee, hoor dat is geen enkel
probleem voor een vrouw alleen. Ik
vind het prima. Je bent je eigen
baas. veel buiten en het is heel
afwisselend werk. En ik doe het
niet allemaal alleen hoor. Er is hier
nu eej>.S;tagière van de Hogere
Landbouwschool en nog een jongen
die vroeger op dtc school zal".
Wilma heeft haar jeugd
doorgebracht op de boerderij van
haar ouders in Dronten maar de
hele familie is van oorsprong
afkomstig uit Zeeland. „Ik ben van
een boerenfamilie uit Wissenkerke.
Na de ruilverkaveling in 1964 zijn
lriijn ouders naar Dronten verhuisd.
Maaf.deze boerderij in Eikerzee
néeft mijn vader tien jaar geleden
al gekocht Eerst werd hij verpacht
maar toen wilde ik er graag gaan
wonen en werken".
Hoewel Wilma er hard moet werken
heeft ze bet in Eikerzee prima naar
haar zin. „Het is hier landelijk en
ik zit lekker aan de rand van het
dorp..Dus niet echt op de open
vlakte. Dan krijg je vanzelf wat
aanloop van andere dorpsbewoners
en buurtkinderen" Op het erf
vallen onmiddellijk de drie reuze
potloden op die rechtop aan de rand
van de tuin staan. Ja, ze noemen
het hier de potloodboerderij. Ik heb
ze een keer op een veiling gekocht
Want ik vond ze wel leuk. Ze staan
daar omdat ik een stel bomen heb
gerooid nadat ik hier vorig jaar
kwam wonen. Dat rooien was om
bet huis meer bij het ert te
betrekken en ook om het wat
minder vochtig te maken Het leek
toen wel een beetje kaal en dat
wordt wat gecompenseerd door die
potloden".
.Aardappelen, uien, erwten.
zoveel werk heb. Mijn hoofdberoep
is natuurlijk de landbouw".
Ook de 23-jarige Nol de Groot die
Wilma met tussenpozen helpt op de
boerderij is sinds anderhalf jaar
teen bekende verschijning in
Eikerzee. Hij ruilde Naarden in
voor het Schouwse gehucht. „Het is
hier klein hè. In een poep en een
scheet ben je erdoorheen. Maar het
is wel leuk. Ze zouden hier alleen
niet zo hard moeten rijden. Dat is
niet normaal te noemen. Het is hier
bebouwde kom en je mag 70
kilometer per uur rijden maar als je
hier met een tractor de oprit
uitkomt wordt je platgewalst want
die smerige Duitsers vliegen hier
met een vaart van 120 kilometer
doorheen. De volgende keer neem
ik mijn voorzorgsmaatregelen. Dan
steek ik eerst een stok vooruit. Dan
klappen ze daar met hun motorkap
op". De roodharige medewerker
vertelt met het plan te hebben
rondgelopen om de Elkerzecse
molen te kopen om in te gaan
wonen. „Want het is hier best wel
wijs. Maar ja, dan moet ik hier wel
een leuk baantje hebben".
Ook mevrouw L. J. Padmos-
Dalebout die op een boerderij aan
het anderé eind van de bebouwing
aan de Elkerzeeseweg woont is niet
blij met het verkeer dat zo hard
voorbij scheurt. Zij geniet van het
zonnetje dat zich voor het eerst
sinds enkele dagen weer eens laat
zien. Maar die rust wordt telkens
doorbroken door het geluid van
voorbijschcurende auto's. Meyrc iw
Padmos woont al 32 jaar in
Elkcrzee. „Ik woon hier heel graag.
Maar vroeger was het wel veel
rustiger. Do weg is veel drukker
geworden. Dat heeft met de
recreatie te maken". Mevrouw
Padmos werd geboren op een
boerderij in Den Osse en kwam in
Eikerzee wonen toen zij trouwde
met A. Padmos. „Mijn man Is hier
geboren. Vroeger zaten zijn ouders
op deze boerderij. Hij is nu bezig
met graszaad te oogsten op het
lnnd". Dat land omvat 70 hectare en
wordt behalve door de heer Padmos
ook bewerkt door de zoon van het
echtpaar. Mevrouw Padmos zorgt
voor het huishouden. Vroeger toen
ze pas getrouwd was hoorde ook het
melken van de koeien tot haar taak.
„Als mijn man er geen tijd voor
had. In het begin nog met de hand,
later met de melkmachine"
Tegenwoordig wordt via het bedrijf
nog uitsluitend het land bewerkt.
„En we hebben een mini-camping
en verhuren enkele zomerhuizen"
De vakantiegasten kunnen op de
boerderij ook aardappelen, uien cp
eieren van de eigen kippen kopen
Mevrouw Padmos herinnert zich
nog dat er vroeger twee winkeltjes
waren In de woongemeenschap.
„Een slager en een leuke kleine
kruidenierswinkel. Tbcn was het
nog een echt dorpje. .Ia, ik vind het
jammer dat ze weg zijn want als er
een winkel is hebben de mensen
toch nog meer contact met elkaar".
Dat onderlinge contact is toch niet
verloren gegaan Mevrouw Padmos
weet precies wie er allemaal woont
in de huizen van het stukje straat
dat Eikerzee vormt. „Je komt hier
bij elkaar als je elkaar nodig hebt.
Verder is iedereen meer op zichzelf".
Zij zou niet weg willen uit Eikerzee.
„Maar wel graag honderd meter
achteruit vanwege dat hard rijdende
verkeer. Dat is het enige nadeel
hier".
De 42-jarige A. van der' Laan-
Dijkstra woont nog maar een paar
maanden in Eikerzee. In het
horecabedrijf naast molen De Lelie
Samen met vier personeelsleden
beheert zij ook de (aan de overkant
van de weg gelegen) camping,
vulstation en winkel voor duikers.
„Er komen hier voornamelijk
toeristen maar de mensen uit het
dorp komen ook wel eens eten. Ja,
ik heb het hier best naar mijn zin.
Ik wilde altijd graag een
horecabedrijf hebben. We zijn hier
toevallig terecht gekomen omdat dit
bedrijf te koop stond".
De molen De Lelie steekt wat
vervallen af bij het horecabedrijf
waar een shoarmahoek werd
bijgebouwd „De moien is mijn
eigendom maai ik-ben aan het
onderhandelen met de gemeente
Middcnscliouwon die hom misschien
wil overnemen. En met
monumentenzorg want het zou
zonde ziin als hij niet werd
opgeknapt". Het is een korenmolen
uit 1863 of 1876 (dat is niet precies
meer te lezen) en he. maalwerk
binnenin is nog intar.
Een andere inwoiy.' 'an het gehucht
Elkcrzee is de 18-j„.ige Atheneum
scholier Tom Sootcrs. Met zijn
ouders bewoont hij de vroegere
timmermanswerkplaats van Padmos
die echter niet meer als zodanig is
te herkennen. „Waar vroeger de
werkplaats was is nu de kamer. Ja.
de timmerman leeft nog steeds. Die
woont nu in Scharendijke". Tbm en
zijn ouders kozen Elkcrzee tot
woonplaats omdat ze weer in
Zeeland wilden wonen hoewel vader
Soeters in Rotterdam werkt als
directeur van een
onderwijsinstituut. „Wij zijn van
oorsprong allemaal Zeeuwen. Wc
komen uit Walcheren. Na vier jaar
in Deventer gewoond te hebben
wilden we weer terug naar Zeeland.
De bloedverwantschap hè, het
taaltje en de mensen »lf. Het werd
Elkcrzee omdat Schouwen-
Duivcland het bovenste eiland van
Zeeland is. Dat was het handigst
met op en neer reizen".
Tom Soeters heeft het best naar zijn
zin in het gehucht. „Hetis
ontzettend leuk om hier te wonen.
Als ik wil uitgaan zoek ik de herrie
op in Renessc of Goes en als ik
thuis kom is het weer lekker
rustig". De familie heeft een
complete groententuin naast het
huis. „Ja, we verbouwen ijsbergsla,
sla, wortelen, bieten en kruiden. Do
buurvrouw heeft °ok een
groententuin. Daar wisselen we mee
uit en daar halen we ook verse
eitjes want zij heeft kippen".
Soeters weet ook alle andere
inwoners van Elkcrzee bij naam en
toenaam op te noemen. „Ja, wc
kennen iedereen bij naam en
gezicht en wc worden hier ook goed
geaccepteerd. In Het begin werd er
wel wat vreemd aangekeken tegen
het feit dat we uit Deventer
kwamen. Maar toen ze hoorden dat
we allemaal Zeeuwen waren was
het gelijk een andere zaak. Toon
werden wc direct geaccepteerd".
Tbch zou Tom later zelf niet in
Eikerzee willen blijven wonen.
„Nee, voor mij heeft Zeeuws-
Vlaanderen meer aantrekkings
kracht. Dat is een heel mooi gebied
en de mensen zijn er wat losser"
wintertarwe en gladiolen". Dat zijn
de gewassen die Wilma dit seizoen
op haar land heeft staan. „Het lijkt
een slechte zomer te worden voor de
landbouw. De erwten vertonen nu
,al rottingsverschijnselen omdat ze
zo lang op een drassige bodem
Jiebben gelegen. En het wat
"zwaardere graan is gaan liggen.
Meestal zijn die gedoelten.net bet
beste bij de oogst maar dit jaar
.Worden dat de minste plekken. Het
is nog niet precies te voorspellen
hoor. hoe de oogst zal uitvallen
maar een topseizoen zit er niet meer
in.Zeker ook omdat de prijzen niet
hoog zijn", aldus de landbouwster.
Wjlroa besteedt dagelijks ruim acht
uur werk aan haar bedrijf: Het
huishouden doet zij 'tussendoor' en
's avonds. Een van haar favoriete
bezigheden is het werken met de
combine „Dat is mijn
lievelingsppparaat. Dan voel ik me
zo machtig als ik boven op dat ding
kan zitten om het graan te. oogsten".
Momenteel is het nog niet zover.
Wilma is samen haar medewerkers
het onkruid aan het wieden tussen
de bieten. Met de hand. „Als het
niet nodig is gebruik ik geen
Onkruidbestrijdingsmiddelen. Ik.
vind het wel- lekker om óp het veld
tussen de gewassen bezig te zijn. En
als je het met de hand doet zie je
direct het resultaat. Het onkruid is
gelijk weg, terwijl jp bij spulten
maar moet afwachten of het ook de
werking heeft die je verwacht. Dat
blijkt pas achteraf. Het is
bovendien goedkoper want die
spuitmidilelen zijn nog een dure
investering".
Het meeste werk op de boerderij
doét Wilma zelf. „Alleen de uien en
de bieten heb ik laten zaaien". Ze
krijgt regelmatig reacties op het feit
dat ze dergelijk werk als vrouw
alleen doet. „De rechtstreekse
reacties zijn meestal positief. Er
wSSht hier bijvoorbeeld een 70-
jarige boer tegenover me. Die vindt
het wel interessant. Hij komt
regelmatig overwippen om een
prè'afje te maken. En af en toe
vraagt hij me zelfs om advies. Maar
er zijn ook negatieve reacties.
Alleen die hoor ik via via. Zoals die
Heer toen hier een jongen uit
Zierikzee kwam meehelpen om het
onkruid te wieden. "Iben schijnen ze
gezegd te hebben: Natuurlijk dat is
wel nodig want als er een vrouw op
zo'n bedrijf zit zal het ook wel een
bende zijn". Wilma. kan er niet van
wakker liggen. Ze doet waarvoor ze
zelf heeft gekozen.
De boerderij omvat ook nog een
minicamping waar vier caravans
staan. „Die camping was er al toen
ik hier kwam dus die doe je zomaar
niet weg. Maar ik heb niet echt veel
tijd, voor die mensen omdat ik
