Westenschouwen
■M|
WESTENSCHOUWEN -
In de gemeente
Westerschouwen ligt het
buurtschap
Westenschouwen. Namen
waarin slechts een letter
anders wordt geschreven,
maar het is zaak om
daarop te letten. Want die
ene letter geeft het
verschil aan tussen het
grote gemeentelijke
gebied Westerschouwen en
het Heine buurtschap
Westtr schouwen dat ligt
ingebe. tussen de
dominiale bossen en de
duinen langs de 'punt'
van Schouwen-Duiveland.
Tussen de bossen en het
strand, de gebieden op
Schouwen-Duiveland die
van oudsher en bij uitstek
een grote
aantrekkingskracht
uitoefenen op
vakantiegasten. En dat is
duidelijk te merken in het
buurtschap
Westenschouwen. Een
wandeling langs de
Lageweg en
Westenschouwseweg leert
dat veel particulieren via
de VVV kamers met
pension of
vakantiehuisjes in hun
tuin ter verhuur
aanbieden.
Westenschouwen maakt
de indruk van een groen
en rustig buurtschap dat
geheel is ingesteld op de
ontvangst van
vakantiegasten.
„Westenschouwen is het mooiste
plekje van heel Zeeland", vindt de
heer J. L. van de Klooster die bijna
43 jaar geleden in het buurtschap
werd geboren. „Het is hier een hele
rustige en mooie woonomgeving, zo
vlak bij het strand en de bossen.
Ook tijdens het seizoen hoor" Het
huis van Van de Klooster wordt
geflankeerd door een 'dierentuintje'.
Enkele geiten, kippen en eenden
scharrelen gezellig door elkaar. „Ja,
dat Is een hobby van mijn vrouw
Dat is een boerendochter maar ik
vind het zelf ook wel leuk. Het
trekt veel bekijks van kinderen"
Zelf werd Van de Klooster bijna 43
jaar geleden geboren als zoon van
de eigenaar van een overdekte
bewaakte fietsenstalling naast de
duintrap bij de punt. „Vroeger
gingen de meeste mensen op de
fiets naar het strand. En als ze hier
kwamen was dat voor een hele
dag" Als kind was Van de Klooster
na schooltijd vaak te vinden bij de
stalling van zijn vader. „Ja, mijn
broer en ik moesten al vroeg
meehelpen. Dan plakten we
papiertjes aan de fietsen waarop
een nummer stond. Want al die
nummers waren dubbel. De mensen
die hun voertuig parkeerden kregen
er een en het andere plakten we op
de fiets". Van de Klooster weet zich
nog glashelder de tarieven te
herinneren die na de oorlog werden
gerekend voor een dag bewaakt en
overdekt parkeren. „Voor een fiets
kostte het een dubbeltje, voor een
brommer vijftien cent, voor een
motor twintig cent en voor een auto
25 cent Maar die kwamen er toen
nog niet veel hoor".
Van de Klooster is opgegroeid met
het toerisme en als eigenaar van het
strandpaviljoen De Rotonde is hij er
vandaag de dag nog steeds
dagelijks bij betrokken.
„Mijn vader had een consumptie-tentje waarin hij aan de badgasten
ranja, ktvatta en fruit verkocht
„Tegenwoordig ziet het er allemaal
behoorlijk ander^ uit, maar er was
hier al toerisme toen ik een kiijd
was. Ik herinner me de
kampeerders die hier kwamen. De
pensions en de huisjes in de duinen
die speciaal voor hen werden
neergezet De Duinpan en de
Houtsnip, zo heetten sommige van
die onderkomens. Ik heb gehoord
dat er in de oorlog veel kapot zijn
gebombardeerd maar later werden
ze weer opgebouwd. Maar niet meer
zoveel boven in de duinen". Als
kind speelde Van de Klooster met
de kinderen van vakantiegangers op
straat en in de bossen. We deden
.verstoppertje, hinkelen en dat soort
spelletjes. Nee, op het strand
kwamen we niet zo vaak".
Het huidige strandpaviljoen De
Rotonde is ontstaan uit een klein
consumptie-tentje dat Van de
Kloosters vader bij de
fietsenstalling ging runnen ten
behoeve van de groeiende stroom
badgasten. „Daarin verkocht mijn
vader ranja, kwatta's en fruit. En
vanaf het begin van de jaren vijftig
ijs. Dat was heel bijzonder".
Van de Klooster herinnert zich die
jaren als een gezellige en leuke tijd.
„Je was altijd tussen de mensen".
Hij denkt dat hij mede daarom het
bedrijf van zijn vader, dat
uitgroeide tot het strandpaviljoen,
heeft voortgezet „Ja, ik ben hier
altijd op Westenschouwen gebleven
en ik werk er nog steeds met
plezier. Ik vind het een gezellige
drukte met al die vakantiegasten".
Volgens postbode O. Scholten, die
met zijn fiets de brieven aan het
rondbrengen is, staan er in het
buurtschap Westenschouwen zo'n
vijftig zestig woningen. Ongeveer
tweederde daarvan wordt gebruikt
als vakantiewonirjg en onder de
overige permanente bewoners
bevindt zich een behoorlijk aantal
gepensioneerde vroegere
vakantiegasten die 'vanuit Holland
hier zijn komen wonen om hun
oude dag door te brengen'.
Informatie die wordt bevestigd door
mevrouw Van der Maas-Van de
Klooster. Al 27 jaar lang verhuurt
zij in de zomer enkele kamers van
haar woning aan de Lageweg mót
pension. En enkele houten
tuinhuizen achter het huis. „Er zijn
hier twee straten, de Steenweg en
de Lageweg en er wonen ongeveer
75 mensen voor vast. Daaronder
zijn niet meer zo heel veel mensen
die hier al van oudsher wonen. In
verhouding zijn er behoorlijk wat
vakantiegangers die zich hier na
hun pensionering vast hebben
gevestigd. Die ken ik natuurlijk
niet allemaal".
Zij vindt dat het buurtschap vooral
in de zomer veel veranderd is ten
opzichte van vroeger. „Voorheen
waren zomer en winter hetzelfde.
De meeste mensen hier waren
werkzaam in de landbouw, de
tuinbouw of de fruitteelt Nu zijn
de vier boerderijen die hier in het
midden van hot buurtschap stonden
in gebruik bij de twee
caravanparken en camping die in
Westenschouwen zijn gekomen. De
grond werd verkocht om er
vakantiewoningen neer te zetten. Ik
vind het prima dat al die mensen
komen genieten van de prachtige
omgeving hier. Van de andere kant
vind ik het jammer dat er een stuk
van de natuur verloren ging ten
behoeve van kapitale
vakantiehuizen die maar enkele
maanden per jaar worden
gebruikt".
Mevrouw Van der Maas werd
geboren op enkele kilometers
afstand van Westenschouwen. In
Burgh Als klein kind kwam zij
vaak bij haar grootmoeder die in
het buurtschap woonde. „Mijrj oma
was een van de eerste mensen die
kamers van haar huis verhuurde
aan vakantiegasten. In elke kamer
stond een lampetkan met water
waarmee de gasten zich konden
wassen De lakens van de bedden en
het andere wasgoed van de gasten
werd dopr mijn grootmoeder op de
hand gewassen en zc kookte het
eten voor de gasten op een vierkant
fornuis dat werd gestookt met hout
en kolen. En op een butagasstel.
Meestal waren het groenten uit de
eigen tuin". Mevrouw Van dor Maas
herinnert zich dat de eerste
vakantiegasten vaak van de 'betere
stand' waren. „Thndartsen,
doktoren cn dat soort mensen"
Als Jong meisje hielp mevrouw Van
der Maas zelf mee in het pension
aal inmi(f<|è|s werf voortgezet door
haar oom n tante. ..Uien kookten
•wMo6M livtt t>P pelcrolcumstellen
En op buta-gas want de
aardgasaansluiting is hier in
Westenschouwen pas een jaar of
tien geleden gekomen. Ik hielp mee
om de gasten te bedienen en de
kamers schoon te houden. Het was
heel gezellig om met die mensen om
te gaan"
Zo zag ook mevrouw Van der Maas
het toerisme in Westenschouwen
groeien. „Tben ik kind was stonden
aan de Lageweg tot aan het
Kommertjesweegje zes huizen, een
boerderijtje en drie zomerhuizen. Er
was een winkeltje ih het dorp, het
snoepwinkeltje van Grocnleer. Dat
is hu het cafetaria aan de
Westenschouwseweg. En je had
natuurlijk Westcnschouwens
Welvaren. Dat was een combinatie
van een familierestaurant pn een
boerderij hier midden op de brink.
Het werd gedreven door twee
zusters Kaatje en Kootje. De
köeicpstal w.as naast het restaurant
en dagelijks brachten ze de koeien
na ar het weiland. Dan liepen ze bij
ons voor langs het huis. Ik weet het
nog goed. Ja, dat is.allemaal
u op
Die ontwikkeling werd door haar
echtgenoot J. van der Maas goed
voorzien. In 1959 kocht hij een stuk
grond in Westenschouwen en
bouwde daar het huis op waar het
echtpaar nu nog woont. Met enkele
zomerhuisjes erbij voor verhuur
„Ja, het toerisme was in opkomst.
Ik dacht dat daar perspectief in zou
zitten. Zo kun je je eigen huis
verdienen hè. Het was natuurlijk
een gok maar die viel goed uit
omdat de tijd meezat De verhuur
van kamers met pension en
vakantiehuisjes was altijd de taak
van mevrouw Van der Maas. Zelf
was Van der Maas in do loop der
jaren werkzaam in de bouw.
Zij deed dat werk graag. „Ik wilde
graag thuis zijn bij onze kinderen
maar er toch wat bijdoen en ik heb
altijd graag met mensen omgegaan.
Ja, ik heb hier heel wat
vakantiegangers zien komen en
gaan. Vaak waren het dezelfde
mensen die regelmatig
terugkwamen. Gezinnen met kleine
kinderen die, nu ze volwassen zijn,
hier zelf op vakantie komen. Het is
een echt familiepension". Dat
betekent in de praktijk dat
mevrouw Van der Maas in de
zomermaanden soms voor acht
mensen extra kookt als alle kamers
zijn verhuurd. Nu, aan het eind van
het vakantieseizoen, is de rust
weergekeerd in het huis aan de
Lageweg. Mevrouw Van der Maas
heeft nog maar twee
vakantiegasten, het echtpaar Houbé
uit Keulen in Duitsland.
„Het liefste zou ik hier voor altijd
willen wonen", aldus de 83-jarige
Puitser die al 27 jaar achter elkaar
met zijn vrouw.bij Van der Maas de
vakanties doorbrengt.
„Westenschouwen is het mooiste
zeebad van Nederland", zegt hij vol
overtuiging. „Ik ken de hele
Nederlandse kust vanaf Ttexel tot
Zeeuws-Vlaanderen want als ik
ergens ben rijd ik alles af. Maar
hier in Westenschouwen zijn de
mooiste bossen en stranden. En veel
vogeltjes en vlinders. Dat is heel
belangrijk voor ons want we zijn
vogel- en natuurliefhebbers. We
wandelen iedere dag langs het
strand en door de bossen. Het is
hier zo heerlijk rustig".
's Nachts staat de bejaarde Duitser
op om de sterrenhemel te bekijken.
„Het is hier zo helder. Ze zijn heel
goed te zien. Nu komt Orion weer
omhoog in het westen. Dat kan ik
in Keulen meestal niet zien vanwege
de smock". In de 27 jaar dat het
echtpaar bij Van der Maas de
vakanties doorbrengt zijn ze van
toeristen vrienden geworden. „Vfc
komen hier altijd terug en rij
komen ook bij ons in Duitsland op
bezoek. Tben we hier 27 jaar
geleden voor het eerst in
Westenschouwen kwamen konden
we geen kwartier meer krijgen
omdat het seizoen voorbij was. Tben
kwam er een vrouw naar ons toe
die vroeg: Zoekt u wat Zo zijn we
hier terecht gekomen. We hebben *7
ln alle kamers van het huls
gelogeerd. Tbt op de vliering toe.
Vroeger kwamen we met Pasen,
Pinksteren en drie weken in de
zomer. Nu, na mijn pensionering
komen we eind augustus als het
rustig wordt en we blijven net
zolang als het mooi weer blijft. Als
mijn vrouw het ook wilde zou ik
hier eèn heel jaar door willen
blijven maar zij kan Duitsland ook
niet n
