Scharendijke
I
I
„Er zijn hier veel vreemden bij gekomen
SCHARENDIJKE -
Hoewel het dorp de
laatste tientallen jaren
flink is uitgebreid met
nieuwbouwwoningen is
het woord dijke dat in de
naam Scharendijke ligt
opgesloten nog steeds
toepasselijk. Een groot
gedeelte van het
dagelijkse dorpsgebeuren
speelt zich af vlak onder
de Grevelingendijk. Niet
in een Zeeuwse Ring
maar in de langgerekte
Dorpsstraat die overgaat
in het Baken. Daar
bevindt zich de enige
(grote) winkel en het café
van het dorp. Ingebet
tussen de monumenten
van de nieuwe tijd, de
nieuwe jachthaven en de
Brouwersdam, liggen aan
de voet van de dijk nog
de oude dijkhuisjes die
herinneren aan het
Scharendijke van vroeger.
Aan het Baken
bijvoorbeeld. De smidse
waar Kees Jan van
Dongen in vroeger jaren
de paarden van de
landbouwers van hoef
ijzers voorzag. Zijn zoon
Adrie volgde in zijn
vader's voetsporen. Maar
de veranderingen die in
Scharendijke
plaatsvonden noopten
hem om over te stappen
op het onderhoud van
buitenboordmotoren,
reparatie van boottrailers,
taxibedrijf en
benzinepomp. „De
travalje is tien jaar
geleden afgebroken",
vertelt zijn vrouw Lies
van Dongen-Nijenhuis.
Ondanks dat heeft de verdere
ehtourage waarin zij de auto's van
toeristen voltankt weinig weg van
een kille benzinepomp maar nóg
alles van de sfeer van de vroegere
smidse. Naast de oude groene
schuifdeuren met glazen ruiten
zitten nog de bordjes: 'Shell
brandstofolie voor haarden en
kachels", 'lid metaalunie' en 'erkend
landbouw mechanisatiebedrijf'. En
binnen is in een oogopslag te zien
dat hier nog allerlei materialen en
onderdelen liggen Het echtpaar
Van Dongen is in Scharendijke wijd
en zijd bekend. Vanwege de zaak en
omdat Lies vier keer per dag met
een busje schoolkinderen die in de
polder wonen van en naar de
basisscholen in Scharendijke en
Ellemeet brengt. „Al 25 jaar. Je ziet
ze mee opgroeien. Ik vervoer nu al
weer kinderen van ouders die ik
vroeger als kind ook naar school
bracht. Dan blijf je de mensen
kennen hè". Ook haar man komt
veel onder de mensen vanwege zijn
taxibedrijf. Het echtpaar woont al
dertig jaar 'onder den diek'. „Nee,
wij willen hier niet vandaan. Het is
hier veel leuker dan in een stad. Je
bent hier echt onder de mensen. Je
kunt eens een praatje maken en dat
contact is heel belangrijk voor mij",
aldus Lies van Dongen. „Ja er is
hier in'dc loop der jaren wel
ontiegelijk veel veranderd. Er is
veel natuurschoon verloren gegaan
door dc aanleg van de
Brouwersdam. Vroeger had je daar
in die hoek een heel mooi plekje
met het landhuis Repard op een
pier. Dat is allemaal verdwenen.
Jammer". Lies herinnert zich ook
nog levendig het intieme
dorpsgebeuren van vroeger toen in
de Dorpsstraat wel lien winkeltjes
waren. „Kruidenierswinkels en
bakkers Rotte, Kloet en Evemarts
En het café natuurlijk. Maar dat is
Hoewol de sfeer in haar directe
woonomgeving door de toeloop van
nieuwe bewoners en vooral toeristen
sterk is veranderd zict'Lics van
Dongen ook de voordelen daarvan
toename van toeristen natuurlijk
kruiwagen niet rijden. Ze
probeerden het en toen gooiden ze
hem om", zegt hij grinnikend Kunst
houdt van 'een gekje maken' zoals
hij zelf zegt én var k'nderen. Hij
woont al 24 jaar met veel plezier in
de lngridstraatite:Scharendijke. „Ik
kom uit Haamstede maar ik zou
voor geeh goud tcrug willen". Kunst
was in de loopider jaren tuinder en
jachtopzierigrruiEir stroper. Dat kon
ik nooit lateit'ciHij herinnert zich
dat hij ziehidaaivoor bij de
kantonrechten «moest
verantwoorden „Dat was bij
kantonrechter Bakker. Hij wilde
weten waarom ik stroopte Ik zei
omdat ik geen geld heb voor een
overjas. Tben moest ik 's middags
bij hem thuis komen en hij gaf me
een prachtige jas. Die mocht ik
houden als ik beloofde niet meer te
stropen. Maar ik zei' meneer de
kantonrechter dat kan ik niet
beloven", zegt hij schaterend Kunst
heeft duidelijk nog veel plezier in
het leven. „Ik bon 74 maar ik voel
me 47. Ik heb vier hartaanvallen
achter de rug maar ze hebben mc
prima opgeknapt". Hij houdt zich
bezig met landbouw en tuinbouw.
„Ik heb daar een lapje grond liggen
en waar ik paarden en stallen op
heb. Dc kinderen uit de buurt
komen daar paardrijden. En ik ken
hier iedereen in de buurt. Dat vind
ik leuk. ik houd niet van
chagrijnigheid"
Onder aan de Grevelingendijk bij
het Koepeltje zit een visser Hel
blijkt een inwoner uit Sliedrecht te
zijn die sinds zijn pensionering het
grootste deel van zijn dagen in
Scharendijke doorbrengt. „Het is
het prachtigste dorp van heel
Zeeland. Als je hier 's ochtends
staat kun je de natuur beleven. Die
wijde blik over de Grevelingen, dc
eenden met hun poeletjes en dc
koeien die met hun achterste naar
het water gaan staan als ze moeten
bevallen". Do Sliedrechter trekt wel
flink van leer tegen dc duikers die
op zondag in die rust en stilte
naakt rondlopen als ze zich
verkleden „Dat is een schande"
Vanwege deze uitspraak wil hij zijn
naam niet in de krant Maar wel
dat zijn vrouw en hij het 'reusachtig
naar hun zin hebben' in
Scharendijke. „Ik heb het dorp
leren kennen toen ik hier na de
ramp kwam helpen met de
herstcllings werkzaamheden".
Een wandeling door Scharendijke
op een zonnige junimlddng en een
praatje met enkele bewoners. Men
krijgt hierbij de indruk dat het
vroegere dijkdorp weliswaar
ingeboet heeft nan intieme
woon- of recreatieplaats vormt
om het huis maar de 81-jarige heer
des huizes wil wel een praatje
houden over zijn dorp „Vroeger was
het hier heel klein maar
Scharendijke is uitgebreid. Dat
kwam vooral door burgemeester
Baerends. Die kocht veel grond van
de boeren om er huizen op te
bouwen". Téveel naar de mening van
DeGlopper. „Het werd niet
allemaal gebruikt en nu kunnen ze
het weer terug kopen voor minder".
He: echtpaar heeft het al vele jaren
prima naar zijn zin in het mooie
huisje waarvan de zoldering zo laag
is dat de fotograaf zijn hoofd er
bijna tegen stoot „We wonen hier
op het drukste punt en op het
mooiste punt Alles komt hier
voerbij. Dat is heel levendig en
gezellig", aldus de krasse oude heer
Iets minder is hij te spreken over
de duikers die op zondag
'piutmoedemakend' op het
grasveldje langs de weg voor zijn
huis rondlopen om zich te
verkleden. „Als je het niet wil zien,
kiji je er niet naar", sust zijn
vrcuw. Maar daar is De Glopper het
niet geheel mee eens. „Laatst
kwamen er twee politieagenten in
eer. busje langsgereden Die keken
en^eden weer door Ze doen er niets
aan"
Ja er zijn hier veel vreemden bij
gekomen. De hoofdzaak hier in
Scharendijke is tegenwoordig de
sport. Er is hier een groot sportveld
aangelegd en daar is van alles te
doen. Nee, ik ga er niet naar toe.
Dap zou ik me veel te dik maken
als er een stom loopt te doen. Ik
kijk wel graag naar Ajax op de
televisie. De Glopper werd geboren
in Ellemeet waar hij op het
landbouwbedrijf van zijn ouders
werkte. Sinds zijn trouwen woont
hij al in het huisje aan de
Kuyerdamscweg. Vroeger werkte hij
bij een landbouworganisatie en als
veeschetser in het kader van de tbc-
bestrijding maar ook op 81-jarige
leeftijd heeft hij het nog druk zat.
„Er is altijd wel wat te doen. In de
tuin of er moeten boodschappen
worden gehaald Ik ga graag met
mensen om. Ik zou wel elke avond
de hort op willen. Maar dat gaat
natuurlijk niet want ik ben het
hoofd van het gezin". De Glopper
krijgt wel veel bezoek van
dorpsbewoners. Ik ken veel mensen
op Scharendijke en ik zie de drukte
enige teken van zijn waardigheid
vormt zijn havenmeesterpet „Het is
nog niet druk genoeg. Ik loop maar
wat te klussen", legt hij uit „Het is
geen vast weer hè. De toeristen
klagen erover. Het is een dag of een
halve dag zonnig en dan komen er
weer een paar plensbuien Er liggen
boten zat. maar de mensen blijven
weg en daardoor is het hartstikke
stil" Stool werd geboren in
Ellemeet maar woont nu al bijna
twintig jaar in Scharendijke. „Het
is in die tijd een stuk drukker
geworden in het dorp", verzekert
hij. „Persoonlijk heb ik daar weinig
last van. Hoewel het wel
besodemieterd is als je in de zomer
een half uur moet wachten als je om
een broodje gaat naar de winkel".
Ondanks dat vindt hij Scharendijke
ook nu nog een leuk dorp. „Ik ken
heel de oude garde. Wij wonen
allemaal bij elkaar en dat is
gezellig". Stoel is 60 jaar en gaat in
september in de VUT.
Naast de druk gebruikte T-
kruising van de Rampweg en de
Kuyerdamscweg staat het witte
dijkhuisje met zijn groen/rode
luiken van het echtpaar J. L. J. de
Glopper. Mevrouw is druk bozig
met de spinazie in de groentontuin
op de Brouwersdam. Echt waar.
daar stikt het van de toeristen die
komen surfen en zeventig procent
daarvan zijn Duitsers". Hot
echtpaar laat het allemaal rustig
over zich heenkomen. Tbvredon
leven zij hun eigen leventje en
bekijken vanuit het dijkhuisje de
veranderingen die zich voor hun
deur voltrekken.
In het 'nieuwe' gedeelte van het
dorp, in de Ingridstraat, is de 74-
jarige J. Kunst bezig met een schop
de aarde terug in zijn kruiwagen te
scheppen. „Ik zei tegen die
kinderen: jullie kunnen deze
