„Elke dag opnieuw kom
ik nog een dag tekort"
'Je kunt je er zo lekker mee uitleven.
Als ik dat op een
baaidag doe voel ik me zo weer oké'
ZIER1KZEESCHE NIEUWSBODE Donderdag 27 augustus 1987 Nr. 24190
Zierikzeeënaar Co van der Voo:
Z1ERIKZEE - Je hebt ze nagenoeg overal, die eenlin
gen die bijna bij elke raadsvergadering het plaatselijke
politieke gebeuren vanaf de publieke tribune gadeslaan.
Soms met een instemmend knikje, soms ook met een af
keurend hoofdschudden. Ook de raad van Zierikzee kent
die ene persoon, die zelden of nooit ontbreekt wanneer
er een commissie- of een raadsvergadering wordt gehou
den. Steevast vanaf dezelfde stek volgt de 70-jarige Co
van der Voo het plaatselijke politieke gebeuren op de
voet.
Praten met Co van der Voo betekent
luisteren naar het relaas van een man
die belangstelling heeft voor alles
wat zich in de samenleving afspeelt.
Een man ook die zijn tijd niet graag
verdoet met onderuitgezakt naar eep
misdaadfilm kijken. „Als ik televisie
kijk, wil ik er wat van opsteker).
Gisteren heb ik nog dat programme
over het heelal bij de BRT gezien.
Daar heb je nog eens wat aan. Nee, all
dat schieten en moorden daar schiejt
ik niets mee op, ik heb de oorlog mee
gemaakt en dat is genoeg", aldus d£
krasse Van der Voo.
Wie denkt dat Van d^r Voo zijn da
gen luierend doorbrengt heeft het bij
het verkeerde eind. De Zierikzeeë
naar komt naar zijn zeggen tijd te
kort. „Elke dag kom ik een dag te
kort". Samen met zijn oudere broer
Frans moet hij het huishouden run
nen. „Boodschappen doen, koken, af
wassen en andere huishoudelijke
karweitjes, 't moet toch allemaal
maar gebeuren" zegt bezige bij Van
der Voo.
Spellen
Hoewel uit de woorden van Van der
Voo blijkt dat deze een echt vereni
gingsmens is, is de ouderensoos voor
hem terra incognita. „Daar heb ik
echt geen tijd voor, want de avonden
gebruik ik voor het lezen, wat zeg ik
spellen van de krant en het kijken
naar informatieve televisieprogram
ma's", aldus de grijsaard.
Dat Van der Voo en zijn broer inder
daad kritische krantenlezers zijn
blijkt wel dat ze haarscherp de sti
listische misbaksels en journalistie
ke missers opmerken. Wat dat aan
gaat ontgaat beide heren niets.
Alleen de sport kan hen niet bijster
bekoren. Uit de woorden van Van der
Voo blijkt dat dat wel uitzonderlijk
is. „Ik reis heel wat af en zit ik dan
weer eens in de trein, dan let ik altijd
op welke kranten en wat de mederei
zigers precies lezen. Je moet maar
eens opletten, 't Is veel Algemeen
Dagblad dat je ziet. Een blad als 't
Vrije Volk zie je nauwelijks nog. Wat
die mensen dan lezen? Nou heel vaak
sport. Niet alleen maandag, maar op
dinsdag. Dat zijn dan die voorbe
schouwingen op het Europacupge-
beuren en het Engelse voetbal".
Interesse
„Kijk, alles wat zich in de samenle
ving afspeelt interesseert me. Ik ben
altijd van veel verenigingen lid ge
weest en nog steeds besteed ik veel
tijd aan verschillende verenigingen.
Zo ben ik lid van een postzegelvereni
ging in Breda en sta ik al jaren ach
tereen te boek als lid van Stad en
Lande", aldus Van der Voo die in zijn
jongere jaren kaderlid van het CNV
was.
„Juist door die betrokkenheid bij
het verenigingsleven ben ik meer en
meer betrokken geraakt bij de plaat
selijke politiek. Dat gaat eigenlijk
automatisch, zeker als je „het laatste
politieke nieuws" uit eerste hand wil
hebben. Daarvoor neemt Van der Voo,
die een sinds een jaar of vijf met gro
te regelmaat plaats neemt op de pu
blieke tribune in de raadzaal van het
stadhuis, wel een avondje de tijd.
„Niet altijd hoor, want het komt ook
voor dat ik er gewoon niet kan zijn,
omdat ik elders in den lande vertoef",
zegt de oud-vakbondsman.
Afstandje
Inmiddels hoort Van der Voo even
zeer bij het Zierikzeese raadsgebeu-
ren als de raadsleden zelf. Vanaf een
afstandje bekijkt hij de politieke ma
noeuvres in de raadzaal. „Al ben ik
geen criticus, ik luister heel scherp
naar wat de gemeentebestuurders te
zeggen hebben. Weet je overigens dat
er raadsleden zijn die in het vuur van
het betoog hun Nederlands even ver
waarlozen. Bovendien vind ik dat er
over de gehele linie te weing aan
dacht aan het articuleren wordt ge
schonken. Het gehele locale politieke
gebeuren heeft voor Van der Voo wei
nig geheimen meer. „Als er gestemd
moet worden weet ik in 95% al bij
voorbaat de uitslag ervan. Vooral als
een en ander al uitgebreid in de com
missies aan de orde is geweest".
Voorzichtig
Over het gemeentebeleid en het
functioneren van de raadsleden wil
Van der Voo zich niet blootgeven. „Je
moet erg opppassen want je trapt zo
op iemands voeten" verklaart hij zijn
voorzichtigheid. Dat hij de raads
besluiten niet altijd van harte toe
juicht laat hij doorschemeren als het
besluit met het districtsbestuur van
de regio West 2 van de Koninklijke
Atletiek Unie ter sprake komt. „Er
wordt relatief veel geld aan de sport
toegekend. Reken maar na: voor
sportpark Den Hogen Blok ongeveer
een miljoen, meer dan een ton voor
De Bannink. Kortom, ik vraag mij
weieens af wat ik als oudere y rij gezel
moet betalen voor voorzieningen
waar ik niets aan heb. Ik vind het be
vorderen van de zelfwerkzaamheid
van de verschillende verenigingen
dan ook een goede zaak. Bovendien
denk ik maar zo, als je sport wil beoe
fenen doe je dat puur en alleen voor
jezelf, moet de gemeenschap daar nu
handenvol geld in steken, terwijl er
op het gebied van de herbestrating
ook nog het een en ander moet gebeu
ren".
Co van der Voo: ,,Ik spel de Nieuwsbode van A tot Z".
Of Van der Voo de deskundigheid
van de raadsleden voldoende acht
laat hij wijselijk in het midden. „Ge
meenteraadsleden en en ook provin
ciaal bestuurders krijgen zoveel pa
perassen op hun bureau dat het haast
ondoenlijk is om alles terdege te
bestuderen. Bovendien is de maat-
schapij zo ingewikkeld dat er haast
niet meer uit te komen is. Anderzijds
ben ik nog nooit een Schouwen-Dui-
velander tegengekomen bij seminars
die ik regelmatig volg. Een tijd terug
was ik aanwezig bij een bijeenkomst
waar Witteveen, Zijlstra, Wagner,
Philips en andere coryfeeën het
woord voerden. Gewoon om eens te
horen wat die te melden hadden".
Die leergierigheid wordt door de
buitenwacht niet altijd even goed be
grepen. „Als je een dagje ouder
wordt verwachten ze van je dat je on
deruitgezakt in een stoel kastje
kijkt. Ze vragen me dan ook nogal
eens of je op mijn leeftijd nog zo no
dig een cursus moet gaan volgen?", al
dus Van der Voo.
Voorbeeld
Wie lid is van de gemeenteraad
moet net zoals een leerkracht of een
ouder het goede voorbeeld geven. Van
der Voo aan wiens oog weinig ontgaat
heeft daar zo zijn eigen gedachten
over. „Neen, ik noem geen namen, ik
kijk wel uit. Maar ik heb met eigen
ogen gezien dat een raadslid 's avonds
zonder licht vanaf de Schuithaven zo
de Dam opreed en ook betrapte ik een
tijdje terug een raadslid dat in de
middaguren rustig over de Appel
markt fietste. Zeg nu zelf dat is toch
geen goed voorbeeld. Ik vind het ook
onverteerbaar als ik een vertegen
woordiger van de rijkspolitie in de
commissie verkeer hoor zeggen dat
als er geen voetganger op de Melk
markt te bespeuren is de fietser toch
wel doorfietst. Kijk er wordt altijd
gezegd de jeugd dit, de jeugd dat,
maar ouderen moeten ook het goede
voorbeeld geven".
Dat Van der Voo een duidelijke ei
gen visie op het politieke gebeuren
in de gemeente heeft wordt duidelijk
wanneer de duur van de raadsverga
deringen aan de orde komt. „Kijk je
kunt van een meter elastiek wellicht
nog wel een meter of tien maar geen
twee meter maken. Dan wordt het
langdradig," aldus de trouwe bezoe
ker van de raadsvergadering. Wat bij
hem zeker niet met instemming is be
groet is het voorstel om het urinoir
aan de Schuithaven af te breken. Ik
vind het een groot schandaal dat der
gelijke voorzieningen verdwijnen,
puur en alleen omdat ze vies zijn.
Het is de gebruiker ervan die verant
woordelijk is voor die smerigheid en
nog meer is het de taak van de ge
meente om voor het toezicht erop te
zorgen", aldus de politieke waarne
mer uit Zierikzee.
Jongeren intensief bezig met radiografisch bestuurbare auto's
we onderdelen kun je een normale
standaardmotor beter en sneller
maken. Dat geeft echt onbegrens
de mogelijkheden. Ja, het is ei
genlijk net als bij een brommer.
Je kunt ze lekker opvoeren. Het
verschil is dat het hierbij mag.
Het is een prachtige hobby".
Aad zijn vriend, de 22-jarige
Stef Kouijzer uit Zierikzee, zoekt
het niet zozeer in een grote hoe
veelheid auto's maar in een zeer
speciaal (en duur) model. Hij heeft
een Amerikaanse wedstrijd wagen
die wordt aangeduid als een RC
10. In tegenstelling tot de Japanse
auto's die het leeuwenaandeel van
het wagenpark in Schuddebeurs
vormen is dit model niet opge
bouwd uit kunststof maar uit me
taal. „En je kunt de stand van de
wielen aanpassen aan het terrein.
Hij heeft een instelbaar differen
tieel en oliegevulde schokdem
pers", somt Stef nog enkele van de
onderdelen op waarin zijn auto
zich onderscheidt. Het is een mo
del van de stock-car buggies waar
mee in Amerika woestijnraces
worden gehouden.
Wedstrijdjes
Maar ook in Schuddebeurs
vliegt het zand soms hoog op wan
neer de houten vlonder wordt be
mand door vele jeugdige enthousi
asten die een wedstrijdje houden
op de zelfaangelegde baan. „Eerst
reed ik zo door de tuin van mijn
ouders. Tben mocht ik daar een
baan aanleggen zolang mijn vader
de grond niet nodig had voor
groenten. Nu hebben we een baan
op een stuk weiland dat we moch
ten huren". Het circuit bestaat uit
ongeveer 70 meter bochtenwerk
van anderhalve meter breed met
daarin een springschans en een
kuipbocht. ,,We hebben hem pas
weer veranderd".
Er wordt in Schuddebeurs gere
den met zogenaamde terreinau
to's. Dat moet even worden ver
meld omdat er ook wegauto's zijn
die alleen te gebruiken zijn op een
ondergrond van asfalt. „Die gaan
veel harder. Ongeveer tachtig a
negentig kilometer per uur. Onze
auto's halen vijftig a zestig kilo
meter. Maar die kun je zo lekker
over heuveltjes laten springen".
Behalve in de tuin achter zijn wo
ning rijdt Aad Bos ook regelmatig
met zijn vrienden naar het strand
om de auto's daar uit te testen.
„We laten ze dan vaak langs de
Brouwersdam rijden. Dat trekt
heel veel belangstelling. Jong en
oud stopt om te blijven kijken. En
we krijgen veel vragen. Hoe hard
ze kunnen rijden. Hoe duur ze zijn
en hoelang je op een accu kunt rij
den".
Aad en Stef constateren dat de
vierwielaangedreven auto's dui
delijk in opkomst zijn. „Die zie je
ook hier op Schouwen-Duiveland
steeds vaker". Zij benadrukken
dat het echt niet nodig is om een
technische ondergrond te hebben
om aan deze hobby te beginnen.
„Er zijn hier genoeg jongeren die
op de MAVO of HAVO zitten. Wij
helpen elkaar gewoon en het is
heel frappant maar door het on
derhoud van de auto's weten ze
binnen de kortste keren hoe een
electro-motor in elkaar zit. Dat is
het mooie van de club. Geen offi
ciële club dus daar in Schudde
beurs maar wel een geïmprovi
seerde club waar het enthousias
me vanaf straalt.
Vuil en zand
Minstens even belangrijk als het
laten rijden van de auto's is voor
de hobbyisten het zelf onderhou
den van de voertuigen. „Daar ben
ik dagelijks mee bezig. Je moet ze
echt blindelings uit elkaar kun
nen halen en weer monteren. Dat
is van belang voor het onderhoud
van de bewegende onderdelen. Na
elke rit komt er vuil en zand in de
auto's. Als dat niet regelmatig
wordt schoongemaakt ontstaat er
slijtage want dat zand is natuur
lijk net schuurpapier dat er door
heen gaat". Momenteel heeft Aad
vijf verschillende auto's zodat hij
elke dag bezig is met sleutelen en
bouwen.
Aad Bos en Stef Kouijzer met hun radiografisch bestuurde auto's op de
baan in Schuddebeurs.
„Op een accu kun je vijf a tien mi
nuten rijden", legt Aad uit. Voor
een buitenstaander lijkt dat niet
erg lang maar Aad verzekert dat
dat best meevalt. „Iedereen heeft
meerdere accu's. Dus het is ge
woon een kwestie van plannen en
zorgen dat je ze steeds weer laat
opladen".
De 23-jarige inwoner van Schud
debeurs heeft in de ruim zeven
jaar dat hij intensief met deze
hobby bezig is een ruime ervaring
opgedaan. „Mijn eerste auto was
een kant en klaar model. Een Lan
cia Stratos met een klein motortje
dat ik kocht van geld dat ik had
gespaard via een vakantiebaantje.
Maar dat verveelde vlug want met
dat ding kon ik alleen rondjes op
de weg rijden en het is hier be
hoorlijk druk op de weg langs ons
huis". Het echte technische werk
begon toen Aad na een jaar een
terreinauto kocht. Een Thmiya
Cheetah die als bouwpakket werd
geleverd. „Ja, de meeste auto's die
wat voorstellen komen als bouw
pakket op de markt. Maar dat is
geen bezwaar hoor. Er zit een pre
cieze beschrijving bij en na een
paar uur werk heb je zo'n ding in
elkaar". Na de de Cheetah 'ver
sleet' Aad nog zo'n tien andere
auto's en zelfs een radiografisch
bestuurbare tank. „Ik verkocht
vaak mijn oude auto's om dan
weer een ander model te kunnen
uitproberen". De model-
auto-enthousiast bekostigde deze
aankopen via vakantiebaantjes.
Een afstandsbestuurbare auto
kost tussen de 150 en 1000 gulden.
Daarnaast moet men beschikken
over een zogenaamde standaard
uitrusting, bestaande uit zender,
accu en oplader.
De RC-10 jumpt over de springheuvel.
Behalve het onderhoud speelt
bij de jongeren ook het opvoeren
van de motoren een belangrijke
rol. „Met het monteren van nieu-
SCHUDDEBEURS - „Je kunt er zo lekker mee scheuren en af en toe een beetje
gek doen. Botsautootje spelen en zo. Dan vliegen de auto's over het terrein. Ja, het
is heel leuk om je zo te kunnen uitleven. Daar krijg je een kick van". Staande op
een houten vlonder van anderhalve meter hoog hebben Aad Bos en Stef Kouijzer
een prima uitzicht over de racebaan die zij hebben aangelegd achter het ouderlijk
huis van Aad aan de Kloosterweg te Schuddebeurs. Bijna dagelijks zijn zij op deze
plaats bezig met hun hobby. Radiografisch bestuurbare auto's. En zij zijn niet de
enigen. Elke zondagmiddag wordt de baan bezocht door vijftien a twintig jonge
ren van Schouwen-Duiveland die daar hun auto's uittesten, wedstrijdjes houden
en ervaringen uitwisselen. Een fascinerende hobby volgens beide jongeren.
Ondanks de afmetingen van de
auto's is het volgens hen bepaald
geen speelgoed waar ze mee bezig
zijn. „Het is een hobby voor tech
neuten. Het is net zo goed een vol
wassenenhobby als bijvoorbeeld
postzegels verzamelen. Er zijn in
Nederland heel veel volwassenen
die zich er mee bezig houden, hoe
wel het hier op Schouwen-
Duiveland voornamelijk jongeren
van 12 tot 23 jaar oud zijn".
Het groepje enthousiastelingen
dat wekelijks op de baan in
Schuddebeurs bijeen komt noemt
zich de modelautoclub Schouwen-
Duiveland. Maar dan wel een on
officiële club. Want hoewel zij ge
ruime tijd hebben rondgelopen
met plannen om deze club ook of
ficieel op te richten en te laten in
schrijven is men daar weer van af
gestapt vanwege de financiële
consequenties daarvan. „De mees
te jongeren die hier komen rijden
Verdienen niet zoveel. En de hob
by op zich kost al genoeg. Ze zijn
al blij als ze wat geld bij elkaar
hebben gespaard voor een paar
nieuwe onderdelen".
De radiografisch bestuurbare
auto's lopen op accu's die telkens
weer opnieuw worden opgeladen
via de 220 volt uit de wandcon
tactdoos of de accu van een auto.
I
